"Revolucioni vonuar" dhe Ahmet Krasniqi

[Marinari]

Ahmet Krasniqi ende figuron ne listen per krime lufte kunder Kroacise me uniformen e APJ-se!

Ky eshte nje dokument zyrtar i Kroacise dhe emrin e Ahmet Krasniqit, mund ta gjeni me numer rendor 57!


http://www.hic.hr/ratni-zlocini/hrva...njic-ban01.htm


KRASNIĆI, AHMET, (Hajriz), rođen 15.01.1948. godine u selu Žilivoda, Kosovo, prebivalište u Gospiću, kao pripadnik JNA, u činu potpukovnika sudjelovao u napadima na vojne i civilne objekte u Baranji, od studenoga 1991. do lipnja 1992. godine.

PS. kapidan, pse qane koken me kosista dhe udbash? Kete dokument e ke publikuar ti para disa viteve dhe prita t'ua perplasesh fytyres! Por, ja qe nuk pata durim te pres dhe e solla para teje edhe pse merita te takon ty.

[Pirate of Love]

Lavdi jetes dhe vepres se kolonelit te ndjere Krasniqi ne pervjetorin e vrasjes se tij para 12 viteve!

Ne vazhdim po i bashkangjes ca foto, ne mungese kohe per tu zgjeruar ne diskutime.

Ndersa fotoja e trete, eshte pikerisht per ata dhe per tu sqaruar, se ne mesin te ofanzives serbe ne ate kohe, pra dy dite pas vrasjes se ministrit, dikush kishte kohe te mirrej me atentate dhe likuidime ndershqiptare, nderkohe qe serbet vepronin me te gjitha formacionet ushtarake e paraushtarake ne Kosove dhe nuk degjoheshin te thonin, pse po vret shqiptare ushtria e rregullt serbe, o formacionet çetnike ose formacionet e arkanit ose te sheshelit ?!

Ndersa tjetra se çfare shkruan Llapi eshte pyetje e intelegjences se njeriut, te shtrire per asfaltin e "Bitilenkes" se Fatmir Limajt ne relacionin Vermice e pak pertej Llapit, gati ne Merdare

[toni77_toni]

Nuk e mora mundin te lexoj shumë ne kete temë por gjithsesi lexova pjesrisht, prandaj vetem desha te them diçka lidhur me "shokun" Ahmet Krasniqi.

Ahmet Krasniqi dhe disa Ahmeta te tjerë qe mashtruan dhe manipoluan ishin vet UDB-ja dhe argatet e dreqit ne at kohë.

Edhe Rilindja qe u botua jasht Kosove ishte gazetë e pacifistave dhe ne sherbim te UDB-së.

Është mirë të jemi mirë të informuar kur flasim per luften dhe zhvilliemt e atëhesrhme.

[PLAKU]

Lufta, vrasja dhe kthimi i kolonelit në Kosovë
Bajrush Morina
Dy krisma në Tiranë

Në shtator të vitit 1998 kanë ndodhur dy vrasje. Që të dy vrasjet kanë ndodhur në terr, në mbrëmje të territ. Që të dyja vrasjet janë bërë pas shpine, vrasje tinëzare. Që të dy të vrarit kanë qenë shqiptarë, njëri pishtar i demokracisë e tjetri strateg i luftës për liri.

Edhe Azem Hajdari edhe Ahmet Krasniqi janë vrarë në shtator të vitit 1998. Mes këtyre dy vrasjeve ka vetëm një dallim. Vrasësit e Azem Hajdarit po “kalben” në burg ndërkaq vrasësit e Ahmet Krasniqit janë ende në liri.

2. Vrasja e kolonelit


Në flakën e luftës në Kosovë, në kohën kur makineria serbe ia kishte vënë flakën pothuaj krejt Drenicës, Dukagjinit e pjesëve të tjera të Kosovës, në kohën e ofensivës së fundit të gushtit e fillimit të shtatorit të vitit 1998, një vrasje në Tiranë ka prekur thellë shqiptarët kudo që jetonin, në tmerret e luftës në Kosovë dhe në ethet e luftës jashtë Kosovës. Një vrasje papritur.

Për kolonel Ahmet Krasniqin janë shkruar e janë thënë shumë artikuj e fjalë. Përveç atyre që kanë madhëruar figurën e këtij strategu të luftës për liri, ka pasur edhe asish që kanë bërë përpjekje ta baltosin këtë emër të veçantë të fushës së strategjisë ushtarake për liri të Kosovës.

Kur sekuencat e pakta të TVSh-së së vitit 1998 dhanë lajmin për emërimin e kolonel Ahmet Krasniqit për ministër të Mbrojtjes së Qeverisë së Kosovës në ekzil, shumica e shqiptarëve që ëndërronin lirinë edhe në frontin e luftës, e pranuan këtë lajm si një shpresë më shumë se liria nuk është larg.

Me shumicën bashkëpunëtorëve të Ahmet Krasniqit me të cilët kam biseduar, e kanë përshkruar kolonel Krasniqin si një njeri të dashur, të sinqertë, patriot që kishte vetëm një qëllim, çlirimin e Kosovës nga okupatori serb. Askush prej bashkëbiseduesve të mi nuk më ka thënë as edhe një fjalë të pathënë për Ahmet Krasniqin.

Gjithçka që kam dëgjuar e lexuar për Ahmet Krasniqin më ka shtuar dhembjen për atë burrë, për atë strateg të luftës dhe për atë shqiptar patriot. Kjo dhembje pastaj më është shtuar me një lloj mllefi që shpërthente atëherë dhe herë pas here edhe sot: kush e vrau Ahmet Krasniqin? Pse e vranë Ahmet Krasniqin? Pse nuk arrestohen vrasësit e Ahmet Krasniqit?

Eshtrat e kolonelit...

Në përvjetorin e 12 të vrasjes së kolonel Ahmet Krasniqit, familjarët dhe bashkëluftëtarët e strategut të luftës për liri, kanë një kërkesë shumë njerëzore dhe modeste. Ata duan që eshtrat e kolonel Ahmet Krasniqit të kthehen në atdhe, në Kosovën e lirë. Ai prehet në varrezat në Tiranë, atje ku u vra. Por ai tash duhet të kthehet në Kosovën e lirë, në Kosovën që e ëndërronte.

Iniciativa për kthimin e eshtrave të kolonel Ahmet Krasniqit është familjare por edhe miqësore. Nuk është iniciativë institucionale. Por kjo iniciativë duhet të realizohet në mënyrë institucionale. Do të duhej që institucionet e Kosovës të merren vesh me institucionet e Shqipërisë dhe të realizojnë këtë ëndërr të parealizuar sa ishte gjallë kolonel Ahmet Krasniqi.

Familjarët e kolonelit e presin të kthehet në vendlindje birin e tyre të vrarë jo në frontin e luftës por në errësirën e natës së 21 shtatorit të vitit 1998 në Tiranë.

Vendlindja e kolonelit e pret kthimin e eshtrat të bashkëvendësit të tij që të prehet në amshim në “prehrin” e vendlindjes.

Kosova e lirë e kërkon që ta mbajë pranë luftëtarin e lirisë, kolonel Ahmet Krasniqin!

Është koha kur kolonel Ahmet Krasniqi duhet të kthehet në vendlindje, në atdhe.

4. Heshtja vrastare për kolonelin...

Po të mos ishin përkujtimet familjare, do të harrohej edhe dita e vrasjes së kolonel Ahmet Krasniqit. Por familja ende e mban gjallë...

Por pse kjo heshtje e rëndë, heshtje institucionale në Kosovë për Ahmet Krasniqin?! Një rrugë, madje një rrugë larg qendrës në Prishtinë mban emrin e Ahmet Krasniqit. Asgjë më shumë!

Derisa ishte gjallë presidentit Ibrahim Rugova organizoheshin akademi përkujtimore për kolonel Ahmet Krasniqin. Viteve të fundit as akademi të tilla nuk mbahen.

A janë thënë të gjitha të vërtetat për kolonel Ahmet Krasniqin? Të gjitha të vërtetat për strategjinë e luftës së tij, për ministrin e Mbrojtjes Ahmet Krasniqin, për shqiptarin e vërtetë Ahmet Krasniqin?

A është thënë e gjithë e vërteta për vrasjen e kolonel Ahmet Krasniqit?

[Brari]

pergezime nismetareve per kthimin e eshtrave te atdhetarit Ahmet Krasniqi.

Koloneli duhet te kthehet per shum arsye.

E para.. se atje e ka vendin .. ne Kosoven e Pamvarur ..

E dyta .. qe hajnat polpotiste qe e vrane te mos ndihen te qete .. e te dridhen kur kurverojne ne grand-hotel-bordelot e Prishtines e ne Pojatat e Mafies.. e ne studiot televizive ku jan te plotfuqishem.. e tu mbeten ne fyt llokmat e hajnise e pabesise..


E dyta .. Koloneli duhet te ike nga ai vend qe nuk e mbrojti por e preu ne bese.. nga ai vend ku shteti ne 12 vite vazhdon te mos e ver ujin ne zjarr per te vene para gjyqit vrasesit .. nga ai vend ku askush nuk e cau kryet ti kerkoje vrasesit duke filluar me PS-ne qe eshte tutore e bandes qe vrau Ahmet Krasniqin e deri me PD-ne e Berishes.. qe e la ne heshtje kte krim te felliqur..

Ka dhe te tjera arsye pse Ahmet Krasniqi duhet te kthehet... por mjeftojne dhe keto..

Kush jan vrasesit do thoni ju..

ja.. prisni.. sepse mbas meje do fillojne te shkruajne.. spiunet e tyre..

qe dhe ne forum i kemi perdite.



..


Thx Xim per kte lajm..

Pergezime trimit Bajrush Morina..

[Brari]

Kujtese


Per Plakun e te tjere pak histori nga e kaluara

-

Si para thenje po i them dy fjale..
Plak.. nga gjith ato emra qe do lexosh ne keto pershkrime historike mos harro se mbi 95 % e tyre jan likujduar pabesisht nga diktatori dhe klani i tije gjat e pas luftes.. e kjo liste perfundoj me 2 bashkpuntoret e tij shum vjecar Mehmetin e Kadriun.. qe i genocidoj jo vetem ata si persona por dhe familjet..


-----------




Fronti Nacional Çlirimtar dhe manipulimi me të

‑Cila ishte ideja për krijimin e një Fronti Nacional Çlirimtar dhe e vërteta e mbledhjes së Pezës, më 16 shtator 1942?

‑Si u manipulua Fronti, nga Partia Komuniste?

‑Si janë eliminuar figurat themeluese të Frontit Nacional Çlirimtar?

‑Kush ishte kryetar i parë e Frontit dhe si e zëvendësoi Omer Nishanin, Enver Hoxha?

‑Si u organizua kongresi i I i Frontit Demokratik, në të njejtën ditë me atë të Frontit jugosllav?

‑Pse i gjithë Komiteti i parë Ekzekutiv i tij, figuron i shpallur “tradhtar”?

‑Pse Nexhmije Hoxha ishte kryetarja e parafundit e Frontit Demokratik të Shqipërisë?



Kastriot Dervishi



Gjatë viteve të sundimit komunist në Shqipëri, Partia Komuniste drejtoi vendin, nën maskën e Frontit Demokratik të Shqipërisë, i cili ishte vazhdues i Frontit Nacional Çlirimtar, i lindur ky në vitin 1942 në Konferencës e Pezës. Në të gjitha zgjedhjet për Kuvendin Popullor, Partia Komuniste e Shqipërisë (pas vitit 1948 Partia e Punës) u paraqit si udhëheqëse e koalicionit antifashist që quhej Fronti Demokratik, në krye të së cilit, pas vitit 1945 e deri në vitin 1989, u vu sekretari i I i PPSH‑së. Duke qenë se Fronti ishte një “emër i madh”, ose më mirë të themi, një maskim i madh për PKSH, historia e tij mbetet më tepër një histori e fshehur dhe e trajtuar sipas dëshirës së partisë që drejtoi vendin për mëse 50 vjet.



Çfarë ishte realisht mbledhja e Pezës, në vitin 1942?



Pikënisja e Frontit Nacional Çlirimtar është marrë mbledhja e Pezës, e quajtur rëndom, edhe si Konferenca e Pezës. Si edhe rastet e tjera, Partia e Punës ka falsifikuar tërë historinë e krijimit dhe zhvillimeve të tjera, në lidhje me këtë organizatë. E vërteta zë fill në muajt e parë të vitit 1942 dhe ka si personazh të parë, vëllain e Myslim Pezës, Shyqyrin. Ky i fundit, në shkurt 1942 pranoi kompromisin fashist, sipas së cilit, në Pezë, fuqia e vetme që do të vepronte për ruajtjen e rendit, do të ishte një grup i armatosur nën urdhrat e tij (Shyqyriut). Myslimi nuk e pranoi këtë kompromis, por në fakt, ai përfitoi mjaft prej tij (shih letra e Koço Tashkos, drejtuar Kominternit në vjeshtë 1942, tek “Politikë antikombëtare e Enver Hoxhës, Pleniumi i dytë i Beratit”, Tiranë 1995, faqe 191‑192). Në këtë mjedis të sigurt, u mbajt Konferenca e Pezës. Pjesëmarrës kryesorë në të, ishin Abaz Kupi, Myslim Peza, Haxhi Lleshi, Mustafa Xhani, Ndoc Çoba, Ramazan Jarani, Halim Begeja, Ismail Petrela, Skënder Muço, Azis Çami dhe Skënder Jegeni, ndërsa nga PKSH morën pjesë Ymer Dishnica, Mustafa Gjinishi, Koço Tashko, Enver Hoxha, Nako Spiru dhe Nexhmije Xhuglini (më vonë Hoxha). Kryetar i konferencës u zgjodh Ndoc Çoba dhe sekretar, Mustafa Gjinishi. Në konferencë u diskutua organizimi i forcave në një luftë të përbashkët, kundër okupatorit, organizim ky që mori emrin më vonë, Fronti Nacional Çlirimtar. Të pranishmit hynë në debate në lidhje me simbolet komuniste, si ylli i kuq, etj, i cili nuk pranohej nga jokomunistët.

U miratua një rezolucion, në të cilin thuhej se përfaqësuesit e të gjitha tendencave nacionaliste, PKSH-së, Rinisë Komuniste, Rinisë Nacionaliste dhe Rinisë Femërore Popullore, miratonin deklaratën përkatëse, ku përkrahej koalicioni kundër Boshtit, akuzohej rëndë Mustafa Kruja dhe përkrahej lufta e atyre çetave që kishin luftuar deri ato momente, duke i dhënë rëndësi nga ana tjetër, çështjes së këshillave nacionalçlirimtare. (“Politikë antikombëtare e Enver Hoxhës¼.”, faqe 174 ‑ 179).

Konferenca zgjodhi Këshillin e Përgjithshëm Nacional, të përbërë nga Kamber Qafmolla (kryetar), Mustafa Gjinishi (sekretar), Ndoc Çoba, Myslim Peza, Abaz Kupi, Enver Hoxha, Ymer Dishnica (anëtarë). Pas menjanimit të Kamber Qafmollës, si drejtues i Frontit filloi të njihej Omer Nishani. Me këtë cilësi, ky i fundit, kryesoi edhe delegacionin e Frontit në mbledhjen e Mukjes, ndërsa Balli Kombëtar prihej nga Mit’hat Frashëri.



Transformimi i Frontit në një fasadë të Partisë Komuniste



Pas grisjes së marrëveshjes së Mukjes, në gusht 1943, në shtator 1943, PKSH i mbylli përfundimisht hesapet me ato që ajo i cilësonte si kundërshtarë politikë.

Emisarët komunistë jugosllavë luajtën një rol kryesor, edhe pas marrëveshjes së Mukjes.

Konferenca e Dytë Nacional Çlirimtare që u mbajt më 4 ‑ 9 shtator 1943, në Labinot të Elbasanit (e para quhej ajo që ishte mbajtur në Pezë, më 16 shtator 1942), trajtoi kryesisht çështjen e pushtetit dhe veçmas, atë të këshillave popullore, për të cilat u tha se ishin “i vetmi pushtet i popullit në Shqipëri”. Po ashtu, qëllim kryesor të saj, konferenca pati denoncimin e marrëveshjes së Mukjes, e cila dëmtonte seriozisht interesat sllave në Shqipëri. Rolin kryesor këtu e patën Miladin Popoviç dhe Dushan Mugosha. Për rrjedhojë, u kopjua modeli jugosllav dhe u veprua sipas tij.

Më 26 nëntor 1942, Tito kishte organizuar në Bihaç të Bosnjes, Mbledhjen e Parë të Këshillit Antifashist Nacional Çlirimtar (AVNOJ), ku vendosi krijimin e Ushtrisë Nacional Çlirimtare Jugosllave. Këtu u parashikua për herë të parë se si do të ishte Jugosllavia e tretë. Nën shembullin e kësaj mbledhjeje, u mbajt në Labinot mbledhja në fjalë.

Konferenca e Labinotit zgjodhi Këshillin e Përgjithshëm Nacional Çlirimtar, të përbërë nga 62 anëtarë (nga 7 që ishte më parë) dhe ky një kryesi të përbërë nga 16 anëtarë. Kryesia që u vu në rolin e një presidence ilegale, përbëhej nga këto persona: Omer Nishani, Mustafa Xhani, Myslim Peza, Enver Hoxha, Kostë Boshnjaku, Ymer Dishnica, Ollga Plumbi, Liri Gega, Haxhi Lleshi, Fetah Ekmeçiu, Medar Shtylla, Nako Spiru, Sejfulla Malëshova, Ramadan Çitaku, Abaz Kupi dhe Spiro Moisiu (Enver Hoxha “Kur u hodhën themelet e Shqipërisë së re”, Tiranë 1984, faqe 329). Pas kësaj konferencë filloi lufta civile. Sekretariati i Frontit Nacional Çlirimtar përbëhej nga Omer Nishani (president), Koçi Xoxe, Sejfulla Malëshova, Medar Shtylla (n/presidentë), Nako Spiru (sekretar), Shefqet Beja (sekretari i përgjithshëm) (sipas “Bashkimi”, 7 gusht 1945).



Riorganizimi i Frontit, pas lufte. Omer Nishani ia le vendin Enver Hoxhës



Pas lufte, roli i Frontit ishte maska më e mirë për PKSH‑në, e cila nuk guxoi të dilte hapur si forcë udhëheqëse. Më 5 gusht 1945, u mbajt kongresi i I Frontit, ku u shpall se organizata do të vazhdonte të ishte një forcë antifashiste. I pranishëm ishte ministri jugosllav në Tiranë, Velimir Stojniç. Të njejtën ditë filloi edhe kongresi i Frontit Nacional Çlirimtar të Jugosllavisë, madje Koçi Xoxe propozoi që t’i dërgohej një telegram atyre, gjë që u pranua me kënaqësi e duartrokitje prej të pranishmëve (“Bashkimi” 7 gusht 1945), ndërsa u dha e plotë fjala e Titos në këtë kongres (“Bashkimi” 8 gusht 1945). Një ditë më vonë, kryetari i Frontit NÇL Omer Nishani propozoi që president i ardhshëm i Frontit të ishte Enver Hoxha (“Bashkimi” 9 gusht 1945). Ky propozim u shoqërua me britma nga delegatët, aq sa në një çast, ato e morën në krahë Enver Hoxhën. Pas kësaj, Nishani brohoriti për Enver Hoxhën, Frontin, PKSH‑në, Rininë Antifashiste, Gruan Antifashiste, Gruan Antifashiste, sindikatat e popullin shqiptar. Duke zbuluar edhe planin e ardhshëm, Nishani tha në “konformitet me dëshirën e shfaqur prej të gjithëve”: “Rroftë Republika Demokratike shqiptare!”. Sipas kësaj, u duk qartë që zgjedhjet që do të zhvilloheshin do të ishin krejt kot, sepse tashmë edhe forma e regjimit ishte vendosur. Më 10 gusht 1946, gazeta “Bashkimi” doli me logon “organ i Frontit Demokratik”, siç do të ishte emri i ri i organizatës këtej e tutje. Pas kësaj date u paraqit një program prej 7 pikash, që kishte të bënte me realizimin e unitetit të të gjithë popullit, mbrojtjen e pavarësisë e sovranitetit, përkrahjen e pushtetit të ri popullor, organizimin politik të popullit shqiptar, reforma të gjera ekonomike e sociale dhe bashkëpunim ballkanik e më gjerë, për të forcuar linjën antifashiste.

Në sekretariatin e Frontit u zgjodhën:

1‑Gjen ‑ kol.Enver Hoxha ‑ president

2‑Gjen ‑ leit.Koçi Xoxe ‑ n/president

3‑Medar Shtylla ‑ n/president

4‑Shefqet Beja ‑ n/president

5‑Sejfulla Malëshova ‑ sekretar i përgjithshëm

6‑Behar Shtylla ‑ sekretar

7‑Fadil Paçrami ‑ anëtar

8‑Kolë Kuqali ‑ anëtar

9‑Selaudin Toto ‑ anëtar

Nga këta, u shpallën tradhtarë në kohë të ndryshme, Koçi Xoxe, Shefqet Beja, Sejfulla Malëshova, Selaudin Toto, Kolë Kuqali dhe Fadil Paçrami. Mbetën “besnikë” vetëm Enver Hoxha dhe Medar Shtylla. Madje 4 prej “tradhtarëve” u dënuan me vdekje.

Në Komitetin Ekzekutiv, veç anëtarëve të sekretariatit, ishin zgjedhur edhe:

‑Gjen.maj.Bedri Spahiu

‑Ymer Dishnica

‑Nako Spiru

‑Manol Konomi

‑Kol. Kristo Themelko

‑Naxhije Dume

‑Pandi Kristo

‑Dom Luigj Pici

‑Siri Shapllo

‑Gjergj Kokoshi

‑Abdyl Këllezi.

Është rast unikal që të gjithë këta u shpallën tradhtarë, duke dhënë edhe shembullin më tipik për vitet e regjimit komunist.

Në rezolucionin e Frontit të mbledhjes në fjalë, flitej edhe për Kuvendin Themeltar, si dhe vlerësohej njohja e qeverisë komuniste të Shqipërisë nga ajo jugosllave.

Më 9 prill 1946, në mbledhjen e II të Këshillit të Përgjithshëm të Frontit, u miratua statuti dhe rregullorja e Frontit. Për shkak se kishin filluar devijimet dhe heqjet e para, u riformulua Sekretariati i këtij të fundit, sipas kësaj përbërjeje: Enver Hoxha ‑ president, Koçi Xoxe ‑ n/president, Medar Shtylla ‑ n/president, Hysni Kapo ‑ sekretar i përgjithshëm, Tuk Jakova, Gogo Nushi, Gaqo Tashko, Liri Belishova. Nga këta u shpallën “tradhtarë” të tjerë, edhe Tuk Jakova, edhe Liri Belishova.

Ndërsa Komiteti Ekzekutiv (ku bënin pjesë edhe anëtarët e sekretaritatit) u riformulua, si vijon: Nako Spiru, Pandi Kristo, Kristo Themelko, Naxhije Dume, Bedri Spahiu, Fadil Paçrami, Abdyl Këllezi, Ymer Dishnica, Manol Konomi, Kadri Baboçi, Nexhmije Hoxha, Haxhi Lleshi, Kiço Ngjela (“Bashkimi” 25 shtator 1946).

Fjalën kryesore të mbledhjes në fjalë e mbajti Koçi Xoxe. Në statutin e miratuar me këtë rast, thuhej se Fronti Nacional Çlirimtar ishte “një organizatë politike masash, e cila grumbullon në gjirin e saj të gjitha organizatat dhe elementët demokratikë e antifashistë”, e cila kishte lindur dhe kishte “udhëhequr masat e popullit shqiptar në Luftën ANÇ dhe është sot fuqia kryesore për ruajtjen e fitoreve të LANÇ‑it dhe e ndërtimit të Shqipërisë së re”. Këshilli i Përgjithshëm ishte organi udhëheqës, i cili zgjidhte Komitetin Ekzekutiv e ky, sekretariatin. Kongresi mbahej për çdo 2 vjet dhe anëtarë të Frontit ishin të gjithë shtetasit. Në këtë mbledhje të Frontit u përjashtuan nga radhët e tij, Hysni Peja, Dom Luigj Pici, Kolë Rodhe, Suat Asllani e Dan Kaloshi, të cilët u akuzuan se kishin punuar kundër Frontit (“Bashkimi” 8 ‑ 10 prill 1945).

Ushtarakët e lartë që eleminoi Enveri

Nga 13 antarët e Shtabit të Përgjithshëm, vetëm Myslym Peza dhe Haxhi Lleshi i shpëtuan dorës së hekurt të Hoxhës. Mustafa Gjinishi, Koci Xoxe, Dali Ndreu, Liri Gega, Nako Spiro dhe Baba Faja u ekzekutuan, Abaz Kupi u arratis, kurse Bedri Spahiu, Spiro Mojsiu dhe Ramadan Çitaku u burgosën e u persekutuan

Sipas një vendimi të K.Q. të PKSH-së, më 4 korrik të vitit 1943 në fshatin Labinot të Elbasanit u mblodh Këshilli i Përgjithshëm Nacional-Çlirimtar i cili vendosi që të krijohej Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Nacional-Çlirimtare, që do të përbëhej prej 13 vetash.


Sipas këtij vendimi më datën 5 korrik u zhvillua mbledhja e parë e Shtabit të Përgjithshëm ku komandant i tij u zgjodh Major Spiro Mojsiu dhe komisar Politik Enver Hoxha. Më 11 Korrik Këshilli i Përgjithshëm Nac-Çlirim. me anë të një proklamate njoftoi publikisht me anë të trakteve se ishte krijuar Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë partizane. Po kush ishin antarët e këtij Shtabi dhe cili ishte fati i tyre i mëvonshëm. Pas major Spiro Mojsiut që kishte qënë ushtarak i karrierës që nga koha e monarkisë e që u zgjodh komandant i këtij Shtabi dhe Enver Hoxhës që u zgjodh në postin e komisarit politik, antarët e tjerë ishin Abaz Kupi, Dali Ndreu, Myslym Peza, Liri Gega, Mustafa Gjinishi, Koci Xoxe, Haxhi Lleshi, Baba Faja Martaneshi, Bedri Spahiu, Ramadan Çitaku dhe Nako Spiro. Nga të 13 antarët e Shtabit të Përgjithshëm, përveç komandantit major Spiro Mojsiut, vetëm Bedri Spahiu kishte qenë ushtarak i karrierës në vitet e Monarkisë dhe Dali Ndreu i cili kishte studjuar në një shkollë ushtarake në Itali. Po kështu edhe Abaz Kupi kishte shërbyer në armën e xhandarmërisë gjatë kohës së Zogut me gradën e majorit. Të gjithë antarët e tjerë të Shtabit nuk kishin asnjë lidhje me anën ushtarake.


Goditja ndaj antarëve të Shtabit
Nga antarët e Shtabit të Përgjithshëm përveç Myslym Pezës dhe Haxhi Lleshit që i shpëtuan dorës së hekurt të Enver Hoxhës, ( i cili pas Kongresit të Përmetit u shpall dhe Komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Nac-Çlirim. me gradën Gjeneral-Kolonel) pothuajse të gjithë të tjerët u eleminuan apo u ekzekutuan me urdhër direkt të tij gjatë luftës dhe pas saj. Përveç antarëve të Shtabit që nga koha e luftës dhe më pas. Enveri goditi dhe elemninoi fizikisht pjesën më të madhe të komandantëve dhe komisarëve të çetave, batalioneve, divizioneve dhe brigadave partizane, që udhëhoqën luftën partizane. I pari antar i Shtabit të Përgjithshëm që u godit nga Enver Hoxha, ishte Mustafa Gjinishi. Gjinishi ndonëse bënte pjesë në Shtab, më tepër se sa komunist, ai ishte një nacionalist i kulluar që kishte lidhje me pjesën më të madhe të nacionalistëve shqiptarë që drejtonin çetat antifashiste. Sipas kujtimeve të vetë Enver Hoxhës, ai dyshonte tek Gjinishi se ai ishte agjent i anglezëve. Për këtë arsye Enveri urdhëroi dhe eleminimin e tij të cilin e zbatoi Liri Gega. Lidhur me ekzekutimin e Gjinishit, ka dëshmuar për "Gazetën" Shyqëri Këllezi ish roja personale i Enver Hoxhës gjatë luftës dhe më pas antar i K.Q. të PPSH-së. Këllezi që pas krijimit të Shtabit ka pasur edhe detyrën e komandantit të rojeve të këtij shtabi, ka pohuar:" Ndodhesha pranë Shtabit të Përgjithshëm në zonën e Korçës. Enveri me Miladinin ishin ulur pranë radistit që po jepte dhe po merrte me radio. Pas pak ata të dy u çuan në këmbë dhe duke u përqafuar filluan të ngrinin në krah njëri-tjetrin. Pastaj ata dhanë urdhër që i gjithë Shtabi dhe rojet e tij të rreshtoheshim përpara çadrës. Aty Enveri njoftoi se gjatë një aksioni në fshatrat e Peshkopisë, ishte vrarë antari i Shtabit shoku Mustafa Gjinishi dhe për nder të tij ne mbajtëm një minutë zi". Mbas vrasjes së Gjinishit goditja e Enver Hoxhës filloi ndaj disa komandantëve dhe komisarëve të çetave nacionaliste dhe atyre partizane. Krisja e parë në mes Enver Hoxhës dhe antarëve të Shtabit, ndodhi me largimin e nacionalistit Abaz Kupi i cili nuk ishte dakort me politikën që po ndiqte Enveri. Të parët që u ekzekutuan me urdhër direkt të Enver Hoxhës, ishin komandanti dhe komisari i çetës plakë të Vlorës Neki Ymeri me pseudonimin Vangjo dhe Xhemil Çakërri (Milo). Ekzekutimi i tyre erdhi për arsye se ata nuk kishin zbatuar urdhërin e Enver Hoxhës për ekzekutimin e Sadik Premtes një nga themeluesit e PKSH-së, që ishte caktuar në çetën e Vlorës të cilin Enveri e cilësonte si franksionist së bashku me Anasatas Lulën. Anastasi pas urdhërit të Enverit u ekzekutua nga një grup partizanësh të Beratit, kurse Sadik Premtja arriti që t` i shpëtonte pritës që ju ngrit. Neki Ymeri dhe Xhemil Çakërri jo vetëm që nuk zbatuan urdhërin për ekzekutimin e Sadik Premtes, por ata ishin dhe mbështetës kryesor të tij. Kjo ishte dhe arsyeja që Enveri urdhëroi ekzekutimin e tyre i cili ju ngarkua Liri Gegës e cila e zbatoi atë me anë të disa partizanë të Brigadës së parë të Mehmet Shehut. Kjo gjë u bë pasi Dushan Mugosha dhe Liri Gega i thërritën ata për bisedime në një fshat të Mallakastrës.


Eleminimi i antarëve të Shtabit, 1944-1949
Eleminimi i antarëve të Shtabit që filloi me Mustafa Gjinishin gjë gjatë luftës, vazhdoi më pas edhe pas luftës. Kështu pas zgjedhjeve të 2 dhjetorit të vitit 1945, Enveri projektoi për të eleminuar disa ushtarakë që nuk ishin dakort me vijën e hekurt që po zbatonte ai. Pasi Enveri mbaroi punë me ushtarakët e lartë që kishin drejtuar Ushtrinë Kombëtare shqiptare gjatë kohës së Monarkisë, duke pushkatuar gjeneralët Gustav Mirdash, Aqif Përmeti si dhe disa pasues të tyre, ai ju drejtua ushtarakëve madhorë të ushtrisë së tij. Në vitin 1946 Enver Hoxha liroi nga detyra e Shefit të Shtatmadhorisë Gjeneral-major Spiro Mojsiun duke e nxjerrë atë në pension në moshën 47 vjeç. Kjo gjë erdhi pasi Mojsiu kundërshtoi ardhjen e specialistëve ushtarakë jugosllavë në ushtrinë shqiptare, që sipas tij nuk kishin ç` tju mësonin ushtarakëve shqiptarë. " Kaçakë ne, kaçakë ata. Çfarë do mësojmë ne prej tyre", i tha Mojsiu Enver Hoxhës. Pas kësaj Tito i sugjeroi Enverit se nuk mund të drejtonte ushtrinë shqiptare një ushtarak i monarkisë së Zogut. Më pas Mojsiu u caktua Komandant i Garnizonit të Tiranës dhe në detyra të tjera me forcat vullnetare duke u abandonuar krejtësisht. Pas Mojsiut me akuza si agjentë të anglo-amerikanëve dhe tradhëtarë të Frontit, Enver Hoxha dha urdhër për arrestimin e kolonel Mestan Ujanikut, (Komandantit të së parës çetë partizane në Shqipëri dhe Komandant e deputet i Qarkut të Beratit). kolonel Islam Radovickës (Komandant i Zonës së Parë Operative Vlorë-Gjirokastër) dhe kolonel Zenel Shehut, komandantit të partizanëve të Tepelenës që kishte finacuar luftën me paratë e shtëpisë së tij dhe kolonel Rexho Plakut një nga udhëheqësit legjendarë të çetave të zonës së Çamërisë. Të tre të parët u pushkatuan kurse Rexho Plaku dhe disa ushtarakë të tjerë pasues të tyre si Nexhmi Ballka etj ju nënshtruan burgimeve të gjata. Në atë kohë u arrestua dhe u burgos edhe kolonel Kadri Hoxha ish Komandant i Qarkut të Elbasanit dhe përfaqsues i Shqipërisë në Shtabin e Forcave Aletate në Itali. Kadri Hoxha vuajti burgime të gjata deri në 1990-ën. Një nga viktimat e Enver Hoxhës, ishte dhe nacionalisti Baba Faja Martaneshi, i cili me urdhër të tij shkoi në Kryegjyshatën Botërore të Bektashinjëve për t` i kërkuar Kryegjyshit të saj statutin e asaj kryegjyshate sipas porosisë së Enverit. Kryegjyshi bektashi nuk e pranoi atë gjë dhe vrau Baba Fajën dhe veten brenda në Kryegjyshatë. Një nga antarët e tjerë të Shtabit që u eleminua si rezultat i presioneve direkte të Enverit, ishte Nako Spiro. Nako vrau veten në zyrën e tij, pasi Enveri e akuzoi atë si të shitur tek jugosllavët. Pas Nako Spiros, nga ish antarët e Shtabit të Përgjithshëm u eleminua Ramadan Çitaku.Çitaku me pseudonimin Baca pas ardhjes në Shqipëri nga detyra e ambasadorit në Beograd, u caktua në detyra dytësore dhe i persekutuar jetoi deri në vitin 1989. Të rrallë ishin ata persona që e dinin se Çitaku ishte gjallë dhe jetoi në Tiranë deri në atë kohë. Në atë periudhë u elemniuan nga ushtria dhe u internuan Gjeneral-majorët Tahir Kadare ish komandant i Brigadës së gjashtë partizane e Komisar i Divizionit të Parë dhe Nexhip Vinçani zv / shef i Shtatmadhorisë. Goditjen më ta madhe ndaj ushtarakëve të lartë Enver Hoxha e filloi në prag të Kongresit të parë të PKSH-së. Asokohe dhe më pas gjatë vitit 1949 Enver Hoxha goditi bashkpuntorin e tij më të afërt Gjeneral-leitnant Koci Xoxen.




Komandantët dhe Komisarët që u pushkatuan dhe u burgosën

Brigada e I-rë
Komandant Komisar
1. Mehmet Shehu (i vrarë) 1. Tuk Jakova (vdekur në burg)
2. Muhamet Prodani (i burgosur) 2. Arif Hasko (i burgosur)


Brigada e 2-të
Komandant Komisar
1. Beqir Balluku (i pushkatuar) 1. Vasil Konomi (i harruar)


Brigada e 3-të
Komandant Komisar
1. Hulusi Spahiu (i burgosur) 1. Shahin Ruka
2. Saliko Sulo 2. Osman Sinani ( i dënuar)
3. Muzafer Spaho ( i dënuar)


Brigada e 4-ët
Komandant Komisar
1. Nexhip Vinçani (burg e i persekutuar) 1. Pëllumb Dishnica (i burgosur)
2. Zija Kambo


Brigada e 5-të
Komandant Komisar
1. Abaz Shehu 1. Hysni Kapo
2. Shefqet Peçi 2. Hito Çako ( i pushkatuar)
3. Bendo Asllani


Brigada e 6-të
Komandant Komisar
1. Tahir Kadare ( i burgosur) 1. Mustafa Matohiti
2. Jaho Gjoliku 2. Haki Toska
3. Sotir Filto 3. Xhule Çiraku


Brigada e 7-të
Komandant Komisar
1. Gjin Marku (vdekur në burg) 1. Kadri Hoxha (i burgosur)
2. Musa Daci 2. Qazim Kapisyzi


Brigada e 8-të
Komandant Komisar
1. Hasaf Dragoti 1. Qazim Kondi
2. Feti Smokthina 2. Minella Bulku
3. Rasim Bazo


Brigada e 9-të
Komandant Komisar
1. Irakli Bozo 1. Mihallaq Ziçishti (i burgosur)

Brigada e 10-të
Komandant Komisar
1. Njazi Çepani 1. Kahreman Ylli

Brigada e 11-të
Komandant Komisar
1. Mevlan Dervishi ( pensionuar para kohe)1. Halil Pulaj


Brigada e 12-të
Komandant Komisar
1. Refat Bajrami 1. Qemal Klosi
2. Rahman Parllaku (i burgosur)


Brigada e 14-të
Komandant Komisar
1.Gjon Banushi 1. Gafur Çuçi


Brigada e 15-të
Komandant Komisar
1. Teki Kolaneci 1. Shahin Ruka


Brigada e 16-të
Komandant Komisar
1. Spiro Bakalli 1. Avdyl Këllezi (i pushkatuar)
2. Rrahman Uruçi (i burgosur) 2. Tajar Grepcka
3. Nikollaq Sallabanda (i dënuar)


Brigada e 17-të
Komandant Komisar
1. Gjeli Argjiri ( i vetvrarë) 1. Qamil Guranjaku


Brigada e 18-të
Komandant Komisar
1. Esat Ndreu ( i burgosur) 1.Miço Kallamata
2. Petrit Dume (i pushkatuar)


Brigada e 19-të
Komandant Komisar
1. Thoma Xhixha 1. Vango Mitrojorgji (i dënuar)


Brigada e 20-të
Komandant Komisar
1. Riza Kodheli 1. Misto Treska


Brigada e 22-të
Komandant Komisar
1. Sali Verdha 1. Tonin Jakova
1.Rexhep Zyma 2. Nimet Ymeri
2.Neshat Hysi


Brigada e 23-të
Komandant Komisar
1. Hamit Keçi (i burgosur) 1. Xhavit Qesja ( i burgosur)
2. Haxhi Seseri ( i dënuar) 2. Mërkur Çela ( i dënuar)


Brigada e 24-të
Komandant Komisar
1.Ndreko Rino 1. Abedin Shehu ( i burgosur)


Brigada e 25-të
Komandant Komisar
1. Veli Niman Doçi ( i ekzekutuar) 1. Nuri Arapi


Brigada e 27-të
Komandant Komisar
1. Sadik Bekteshi (i burgosur) 1. Tajar Grepcka
(Shënim: Brigada 13, 21 dhe 26 nuk ka pasur)


Nga Dashnor Kaloçi


..

[mebybe]

Po qka ka lidhje more e tera kjo histori e kot!? A eshte vra Ahmet Krasniqi per keto qe i thuani ju, apo eshte vra sepse ka luftu kunder shkaut?! Kuptohet qe nuk eshte kan me LPK-ne! Kjo LPK-ja krejt komunikatat i kish pas bo prej Zvicre! E ka than vete Xhaviti ne Rubikon! Nejse... Po qeky Philipsi qka tha more para do diteve per SHIKUN!? Nejse

[mebybe]

Nuk e mora mundin te lexoj shumë ne kete temë por gjithsesi lexova pjesrisht, prandaj vetem desha te them diçka lidhur me "shokun" Ahmet Krasniqi.

Ahmet Krasniqi dhe disa Ahmeta te tjerë qe mashtruan dhe manipoluan ishin vet UDB-ja dhe argatet e dreqit ne at kohë.

Edhe Rilindja qe u botua jasht Kosove ishte gazetë e pacifistave dhe ne sherbim te UDB-së.

Është mirë të jemi mirë të informuar kur flasim per Hluften dhe zhvilliemt e atëhesrhme.

Krejt ata qe nuk jan me juve dhe me shikun, ia jan tradhetare ja jan me dreqin!!! Po pse more burr mas lufte veq skenderajin e keni fitu ne zgjedhje!? 70% e Popullit tradhetar sipas juve mas lufte! Nejse...

[mebybe]

Perse u vrane? Lum ti qe e dike or mik se une nuk e di. Ne Kosove, jo sot po kahera i kane futur hundet 100 sherbime sekrete e se kush i sherben kujt une nuk e gjej dot. Une di vetem ata qe kane dale hapur.

Ti e di kushi vrau dhe perse i vrau, une nuk e di. Perderisa NUK e di, dmth qe nuk po mbroj askend dhe as po akuzoj askend sic po ben ti.

Por ti perse me pyet per komandantet e UCK dhe nuk me pergjigjesh per komandantin tend (te FARK-ut")?

Po une te bera nje pyetje: PSE ai Bllaca doli pikerisht kur diskutohej ceshtja e Kosoves?
Nuk them as qe genjen as qe thote te verteten sepse nuk e di. Kete e them seriozisht. Une po pyes vetme PSE TANI?

Kavir, kete pytje duhet t/ia bejsh shokeve te Nazimit Xhavitit dhe Azem Syles, apo ma mire me than eproreve te tijna qe i ceke ne cd. Sa per dam qe i beri qeshtjes se Kosoves ne GJDN u pa se kurfar dami hiq. Po ti banu burr nje here e pyete Qerim Kelmendin e ai i din te gjitha!?

[kapidani 9]

Krahasoni renjen e heronjeve te vertete qe rane ne lufte kunder armikut shekullor per lirine e Kosoves dhe vrasjet misterioze te ketyre karaktereve kontraverze.Mua se paku me duket se dallimi eshte i madh si drita e diellit me skuten e erresires.Derisa per heroizmin dhe renjen e Adem Jasharit,Hamez Jasharit me heronjet e Prekazit,Zahir Bajazitit,Luan Haradinajt,Fehmi Lladrofcit,Ismet Jasharit,Pal Paluces, Agim Ramadanit,Sali Çekut,Bekim Berishes e qindera trimave te lirise,shqiptaret e Kosoves pothuiajse te gjithe mburren dhe ndjenjen e dhembjes e mund krenaria ,per keta tjeret qe u vrane skutave e rrugicave nga nje zot e din pse dhe kush jo vetem se mungon ndjenja e dhembjes krenare por pas zhagiten si fantazma ,dilema,dyshime,akuza perqarese e konfliktuoze qe na lane nje shije te hidhur te gjithe asaj qe pengoi duke u perpjekur te injoroje dhe demonizoje luften e UÇK-se per liri.
Zbardhja e ketyre skutave te erresires dhe arsyet e kryesit e ketyre vrasjeve eshte me se miri ta beje drejtesia se ndryshe sa here ngriten debate per ta vetem ripertrihen dhe thellohen ndasite dhe mospajtime dhe nuk ndihmohet fare zbrdhja
e tyre.