Per Hyjnoren time!

[ai hyjnori jot]

Pa ty dhe me ty

Te kisha kerkuar per me kot,sepse asnjehere se kisha ditur,qe te paskam patur gjithmone...asnjehere se paskam ditur,qe te paskam dashur para lindjes time,qe te paskam dashur ne lindjen time...qe te paskam dashur gjate rritjes time,qe te dua tani...per te te dashur deri ne vdekjen time dhe pse jo permetej se vdekja.
Te kam dhe jam i joti,kjo nuk ndryshohet dot edhe pse ti me thua,mos te te them me te dua...une prap te dua,edhe pse nuk mundemi te dashurohemi une prap te dua!Edhe pse jemi hyjnore,prap u bekemi viktime te njerezoreve ose me mire u bera une.Me shaj,me ulerit,mos me duaj,me rrih shpirtin tim te vrare,me digj akoma dhe me shume cdo mendim te bere shkrumb tashme,por kurre te lutem mos mendo se s'te dua...Te dua!
Te dua si asnjeri tjeter s'te ka dashur,te mbaj ne leshimin tend mbi mua pa u lodhur kurre nga ty,te puth lotin e gezimit,qe asnjeri tjeter s'ta dha dot pervec meje,te ledhatoj melodine e zemres,si asnje tjeter s'do arrij kurre ta bej dot,te thith ty ne brendesine time,te struk e te mbaj fort aty per mos te t'lene kurre,asnjehere,aty pafundesisht me mua...ti dhe une e une dhe ti...te bere NJE ne jet te jeteve.Te dua!
Une nuk di me ku fillon shpirti im dhe mbaron i joti,nuk di me ku fillojne mendimet e tua dhe mbarojne te miat.Nuk di me ku fillojne fjalet e mia dhe mbarojne te tuat,nuk di me ku fillon fluterimi jot dhe mbaron i imi,nuk di me se ku me mbaron ti brenda meje,nuk di me nese do pushoj ndonjehere se thithuri ty,eren tende,ngrohtesine tende,nuk di ku mbaron ti ne cdo cep te qenies time...sepse ti je fillimi im i cdo gjeje,qe s'ka mbarim,s'ka lodhje,s'ka pendime...nuk ka mbarim per ne!
Te dua per te te dashur der ne pa kthim...eshte nje dashuri pa kthim kjo e jona.E une jetoj per te mbijetuar,mbijetoj per te egzistuar dhe egzistoj per te te dashur ty...te dua hyjnoria ime e paharruar!

Te kisha premtuar,qe do e postoj disa dite me pare...por nuk mundia dhe as vehte se di
Tani,qe mundem po e mbaj fjalen time te dhene...te kam ne zemer...!

[risela]

PORTE E HAPUR ME CELESIN E NDRYSHKUR TE LAGUR NGA LOTET E PAFAJSISE
JANE mendime qe secili i perjeton nje here ne jete,mbase per dike vonojne;per tjetrin mbase kane hedhur rrenje............
por nga nje zemer asnjeri nuk shpeton dot,jemi qenie qe ekzistojme nen hirin e dyshimeve per veten,qe rritemi nen lageshtine e dritherimave te pellgjeve te ndotur,
jemi kufoma te endura me duart e dhimbjes
jemi kocke e lyer me gjalpin e ndjenjes se bukur dhe ngadhenjyese
e cfare nuk jemi ne,...........
keta qenie pa koke qe duam nje puhur dhe po nga ky pluhur ndryshkemi cdo dite ne vetvete
eshte dashuria e nje molle te kalbur nga pendimi i shoqerise
eshte magjia qe shpirti yne e perjeton ,por qe trupi e largon si ndotje nga vetja
eshte pikellimi i diteve qe sarrijme zemren ta sherojme
eshte koha e humbur qe na kyc ne nje porte te drunjte,ku .........
tashme si shpetim i hapjes
ka vetem nje celes te ndryshkur qe na gerryen me aromen e ndryshkut



KJO ESHTE AJO QE DESHA TE TE PERGJIGJEM SHPIRT TIRONCI SEPSE PERJETIMI I SE NJEJTES GJE TE BEN PJESE E RITUALIT TE NJE DASME PA DASMORE KU VETEM DY QENIE JANE TE PRANISHEM
nje koke pa shpirt
dhe nje dhimbje pa kraharor

suksese ne punen tuaj shpirt tironci
ju pershendes RISELA