Te 'renet' Greke Ne Kelcyre

[manoklla]

Ka te drejte albo kte here, fatkeqesisht. Le te mos behemi te gjithe injorante me brire e nacionaliste banale. E kuptoj qe mund te kete nje lloj dinakerie greke ne kete mes qe synon rritjen e prezences se tyre ne vendin tone, por parimisht nuk mund te kemi argumenta te forte kunder, ndaj kerkeses greke per nje lapidar. Eshte humane ta nderosh te vdekurin kudo qe te jete, dhe vetem fanatiku sheh kombesine perpara sesa te nderoje. Le te mos behemi fanatike me bisht. Ne shqiperi kemi dhe varreza italianesh e austriakesh apo francezesh te rene qe nderohen nga ne. E vetem meqe jane greke duhet ti poshterojme? Po u sollem keshtu cfare na dallon ne nga greket te cilet i shajme? Le te bejme njehere debat me greket jo me force e me inat allashqiptarce por me dituri e arsye te holle. Vetem atehere do te triumfojme ne shqiptaret. Driteshkurtesia apo kokfortesia sdo te na coje askund. Greket prandaj kane bere hajer ne kete bote sepse perdorin diku forcen edhe dinakerine edhe diku lobingun edhe parane. Kurse ne perdorim vetem 'forcen' e famshme shqiptare, e cila pervec disa momenteve lavdie te paperfillshme, zhduket ngadale duke na lene perhere mes vuajtjes e mjerimit tone te pafund. Jam i sigurt se nese do te kishte ushtare te vrare shqiptare ne greqi ne do te kerkonim te njejten gje, nje lapidar perkujtimor. Greket sigurisht sdo te na lejonin, por veten e tyre do tregonim. Prandaj le te tregojme permes miresise dhe bonsensit se qendrojme me lart moralisht se ata atehere. Dhe ky moral me i larte e me i paster do te na coje perpara ne te ardhmen si komb, besomeni.

[Labeati]

me mire se te lexojme "panegjiriket" e Albos, le te shofim pak historine e konfliktit shqiptaro-grek ne ate pjese te jugut dhe me pas ate italo-grek te L2B nga pena e rilindasit dhe eruditit te shquar shqiptar, deshmitarit dhe vendalliut nga zona e "lapidarit" FAIK KONICA:

Artikulli i mëposhtëm është shkruar, dhe botuar në New York Times, në gusht të 1940, në kohën kur në kufirin greko-shqiptar, zhvillohej lufta italo-greke.

Elokuent në stil, i qartë dhe ironik, Konica i rrëfen botës historinë e shqiptarëve.

New York Times

Prej disa kohësh ndërmjet Italisë e Greqisë po zhvillohet për Shqipërinë një përleshje paraprake me fjalë, që mund të jetë pragu i një konflikti të armatosur. Italia ngre çështjen se Greqia mbante një pjesë të madhe territori që i përket Shqipërisë, ndërsa Greqia e mohon me zë të lartë këtë pretendim. Shumë amerikanëve u është dukur e çuditshme që, ndërsa zëri i italianëve dhe grekërve dëgjohej, nuk ndihej zëri i pavarur i Shqipërisë. Porse a nuk ka thënë njëhëre një autor anglez se një nga karakteristikat e shqiptarëve është se ata janë të “paartikuluar”?

Kërkesave të përsëritura unë iu jam përgjigjur se nuk kisha gjë për të thënë, ndërsa atyre miqve amerikanë, të cilëve ndjenjat e tyre dashamirëse u japin të drejtën të më pyesin përse ashtu, u jam pergjigjur se më kishte ardhur gjithçka në majë të hundës dhe se kisha vendosur që këtej e tutje të mbetesha nje spektator i thjeshtë i tragjedive dhe i farsave të botës. Por tani është një grup atdhetarësh shqiptarë që më keëkon të bëj një deklaratë. Këta miq shqiptarë dinë për mua disa gjëra që miqte e mi amerikanë nuk i dinë. Ata e dinë se unë kam lindur në zonën kufitare shqiptaro-greke që bën pjesë në krahinën e vënë në diskutim, kështu që trojet ku unë kam luajtur si fëmijë janë fushat e betejave të ardhshme; ata mendojnë se askush tjetër më mirë se unë nuk e njeh historinë e kësaj krahine dhe ata më përmendin vazhdimisht se si drejtues i rinisë, unë njëherë e një kohë kam qënë mbrojtës i palodhur i tërësisë tokësore të Shqipërisë. Prandaj ndonëse me lëkundje, vendosa të thyej heshtjen dhe t‘i paraqes popullit amerikan disa fakte të kontrollueshme rreth sfondit historik të konfliktit që po vjen rrotull.


(I)

Siç dihet nga të gjithë, në periudhën e lashtë shqiptarët quheshin ilirë. Rajoni i diskutueshëm në lashtësi njihej si Iliria e jugut dhe më vonë është quajtur Shqiperia e Jugut, ndërsa grekërit kanë vendosur ta quajnë Epir, një emër që do të thotë “kontinent” dhe në zanafillë përdorej për këtë rajon nga banorët e ishujve të vegjël përtej bregut të Shqipërisë, po ashtu si peshkatarët e ishujve Bahamas do ta quanin Floridën “kontinenti”, me një emër që nuk ka asnje lidhje me kombësinë e popujve që banojnë në kontinentin në fjalë. Ky rajon gjatë afër pesë shekujve të sundimit turk përbënte vilajetin ose provincen e Janinës, me qytetin e Janinës si kryeqendër. Jo vetëm që ky rajon ka qënë gjithmonë shqiptar nga gjuha edhe kombësia, por kufijtë e fiseve ilire shkonin shumë larg përtej. Madje, edhe ishujt Joniane kanë qënë kryesisht ilire. Në një libër të famshëm që e njohin mirë studiuesit, “Fjalor i antikiteteve klasike” të Lybkerit, tek artikulli për Kërkyrën (Korfuzin), vihet në dukje se ai ishull “në zanafillë banohej nga ilirët”. Kurse ata që do të marrin mundimin të lexojnë veprën e studiuesit të njohur suedez, Martin P. Nilson, botuar në Lund , më 1909 me titullin “Studime mbi historinë e Epirit të Lashtë”, do të shërohen nga prirjet për të menduar se Epiri ka qënë ndonjëherë grek. Ky rajon e ka ruajtur natyren e vet ilire të pandryshuar. Deri dhe kaq vonë sa i bie në shekullin e dhjetë të erës sonë, perandori i Bizantit, Leoni i Mençuri, në një nga librat e tij përmend faktin që “banorët e Epirit janë shqiptarë”. Pak nga pak, depërtimet greke nisën të ndiheshin në disa pjesë të këtij rajoni. Se si u bënë të mundshme këto depërtime, ne e dimë nga disa autoritete të dorës së parë.

(II)

Në gjysmën e dytë të shekullit të katërmbëdhjetë, Janinën e qeveriste një princ bizantin (ose një despot, siç e kishte titullin zyrtar), i quajtur Thanas. Këtij Thanasi, i hipi në kokë ideja e bukur për të vrarë gjithë shqiptarët. Ju mund të dyshoni se mos këto ngjarje janë nxjerrë nga ndonjë legjendë shqiptare e shtembëruar ose nga ndonjë fletushkë propagandistike italiane. Aspak! Autoriteti që na e njofton këtë mizori është një grek besimtar dhe i ndershëm, Mihail Dukas, pjesëtar i Shtëpisë perandorake bizantine me po atë emër, kronika e të cilit përfshihet në koleksionin e madh të historianëve bizantine, që ndodhet në Bon dhe mund ta studiojë çdo studiues. Me neveri dhe mosmiratim, Dukasi njofton të gjitha egërsitë dhe vrasjet që ka bërë Thanasi kundër popullsisë shqiptare të Janinës. Siç thote Dukasi, një nga lojërat e tyre të parapëlqyera ishte që t'u priste hundët ose pjesë të tjera trupore shqiptarëve dhe t‘i linte të vdisnin në agoni. Disa krere feudale shqiptare e kërcënuan Thanasin me një ekspeditë ndëshkimore, nëse ai nuk do t‘i ndërpriste krimet kundër shqiptarëve. Thanasi u përmbajt një farë kohe dhe martoi vajzën e vet me princin më të fuqishem të asaj kohe, me Gjin Shpatën. Pas njëfarë periudhe, Thanasi i nisi përsëri përndjekjet, madje edhe më të egra se më parë. Siç shkruan Mihail Dukasi, ndërsa Gjin Shpata mblodhi një ushtri dhe e rrethoi Janinën, kryeqytetin e vjehrrit të vet, Thanasi çdo ditë nën flamurin e armëpushimit i dërgonte Shpatës një shportë me sy të nxjerrë nga kokat e shqiptarëve fatkeqë dhe kjo dhuratë e kobshme vazhdoi derisa u hoq rrethimi.

Siç e thotë historiani, ambicja e Thanasit ishte të fitonte nofkën e Albanoktonos, që do të thotë Shqiptaro*vrasës. Dukasi shton se despotit i pëlqenin shumë të huajt dhe të jashtmit, prandaj pati sjellë shumë prej tyre në qytet. Së fundi thuhet me marifet se Thanasi ia doli mbanë “të zbrazte” Janinën nga banorët e rrënjës. Natyrisht zor se mund të shpikte një metodë më të efektshme për të ndryshuar përbërjen etnike të një vendi, porse “të drejta” të krijuara në këtë mënyrë, ta themi në formën më të butë, janë të një cilësie të dyshimtë. Krimet e përshkruara nga Mihail Dukasi kanë ndodhur më 1380-ën dhe në pak vite më parë.

Pas pesëdhjetë vjetësh, më saktë më 1431-shin, një ushtri e fortë osmane erdhi me gjëmime te portat e Janinës, e cila ndërkaq ishte ripopulluar me të ardhur, dhe me një sulm qyteti u pushtua. Është për t'u shënuar fakti se, pasi i bënë një mbikqyrje krahinës, turqit e klasifikuan atë si pjesë të Shqipërisë. Por ka edhe diçka më domethënëse dhe krejt të pakundërshtueshme. Turqit bënë një regjistrim të kujdesshëm të qyteteve e të fshatrave dhe emrat e këtyre vendeve kanë dalë më pas në botimet zyrtare në trajtat e tyre shqip e jo greke. Për shembull, le të marrim rastësisht dy emra, dy qendrat e quajtura shqip Delvina dhe Grevena. Ato janë regjistruar përkatësisht Dhelvinon dhe Grebene. Turqit e hershëm kanë qënë të përpiktë me hollësi të madhe për shënimin e emrave të vendeve, duke parapëlqyer gjithmonë trajtat e mirëfillta popullore. Për shembull, pas rrethimit të parë të Vjenës, turqit nisën ta shkruanin Wian me një “A” të gjatë, që është trajta e vërtetë popullore dhe sa kohë zgjati Perandoria Osmane, ata iu permbajtën kësaj trajte, duke flakur trajtën artificiale Wien. Në traktatin e Ajzenburgut të nënshkruar më 1664-ën ndërmjet Turqisë dhe Perandorisë Romake të Shenjtë e të hartuar turqisht dhe latinisht, kur numërohen titujt e perandorit Habsburg, teksti latin e quan atë mbret të Bohemisë, porse në tekstin turqisht turqit kanë ngulur këmbë për ta thënë “mbreti i çekëve”.

(III)

Pushtimi turk solli një ndryshim të rëndësishëm në jetën e Shqipërisë. Për arsye që janë tepër të gjata për t‘i shtjelluar këtu, shumë shqiptarë e lanë krishtërimin dhe u bene muslimanë, e kjo levizje vijoi per dy shekuj, derisa rreth 65 për qind e popullsisë...

...u bë muslimane, pjesa tjetër mbeti e krishterë, në veri si besimtarë të kishës Perëndimore, e në Jug të asaj Lindore, që shpesh quhet gabimisht “kisha greke”. Meqë në kishën e dytë shërbesat bëhen greqisht dhe kleri është në pjesën më të madhe grek, u krijua mundësia për grekërit që të shkombëtarizonin shqiptarët duke e përsosur kishën si mjet të propagandës.
Një faktor tjetër ka qënë ardhja tinzare e banorëve që flisnin greqisht, shpesh të favorizuar me budallallëk nga pronarët shqiptarë, të cilët kishin nevojë për bujq për të zëvendësuar shqiptaret që iknin në luftërat e pafundme të Perandorisë Osmane. Ngritja e Greqisë si shtet i pavarur i dha një shtysë të fuqishme propagandës greke. Tashme grekërit nisën që të shpallnin haptas teorinë se çdo besimtar i kishës Lindore, pavarësisht nga gjuha dhe kombësia, ishte grek.

Një nga marifetet më të padëgjuara të grekërve ka qënë dhënia e ryshfeteve zyrtarëve të lartë në Stamboll, për të nxjerrë një ferman që të ndalonte qarkullimin apo mbajtjen e librave shqip. U quajt një veprim i dënueshëm, madje edhe po të mbaje libra kaq të padëmshëm si gramatika ose aritmetika, po të ishin shkruar shqip. Grekërit ranë madje edhe më poshtë, nuk e kishin për gjë të kallzonin atdhetarët shqiptarë të ndershëm si rebelë dhe bënin që ata t'i degdisnin në burgje të largëta.

(IV)

Pas luftrave ballkanike, Turqia Evropiane u copëtua dhe Fuqitë e Mëdha nuk mund ta injoronin ekzistencën e kombësisë më të lashtë të gadishullit. Shqipëria u bë shtet, por u rrëgjua në një të katërtën e madhësisë së vet natyrore. Dikush mund ta mendonte se pas kësaj do të ishin të kënaqur dhe do të rrinin urtë, se do të përpiqeshin po të ishte e mundur të zhvillonin marredhënie të fqinjësisë së mirë me pjesën që mbetej të Shqipërisë. Mirëpo ndodhi e kundërta. Duke përfituar nga fakti që Turqia një vit më parë i kishte çarmatosur plotësisht shqiptarët, një ushtri me grekër e organizuar e maskuar si njerëz civilë, vërshoi mbi gjithë Shqipërinë dhe nisi të djegë e të vrasë gjithçka që i dilte përpara. Në Shqipëri në atë kohë kanë qënë në qendër të këtyre krimeve të organizuara dy dëshmitarë të huaj: autorja e njohur angleze, Meri Edit Durham dhe një korrespondent gjerman. Të dy ata u tmerruan dhe u moren vesh që t'ia bënin të njohur të gjithë botës çdo gjë, që ta quanin si një nga krimet më të mëdha të organizuara të të gjithë kohërave. Për fat të keq, plasi Lufta Botërore dhe e tërhoqi vëmendjen e të gjithëve. Por më vitin 1920, me titullin “Njëzet vjet ngatërresa ballkanike”, Mis Durham, botoi një libër ku një kapitull i plotë u kushtohet njoftimeve për këto masakra. Kushdo që dëshiron ta kuptojë konfliktin e sotëm nuk mund të bëjë pa e parë këtë libër.

Pas Luftës Botërore, Greqia ua ndaloi shqiptarëve të kishin shkollat e tyre në Greqi dhe vijoi punën e saj për të eleminuar elementin shqiptar me çfarëdo mjeti. Një rast i rrallë iu paraqit grekërve nga Traktati i Lozanës, i cili nxiti shkëmbimin e familjeve turke me ato greke. Siç e kam thënë më sipër, një shumicë shqiptarësh disa shekuj më parë e lanë krishtërimin dhe u bënë muslimanë, por ata i ruajtën gjuhën dhe traditat kombëtare dhe kurrë nuk kanë mësuar turqishten. Mashtrimi i grekërve kishte për qëllim që t‘i paraqiste si turq shumë muslimanë shqiptarë dhe t‘i dërgonte me anije në thellësinë e Azisë së Vogël, duke i bërë objekt shkëmbimi. Kjo është njësoj sikur të syrgjynosësh, irlandezët në Poloni, duke u nisur nga fakti se edhe irlandezët edhe polakët janë katolikë edhe prandaj qënkan të një kombësie. Komisioni Ndërkombëtar për shkëmbimin e popullsisë e zbuloi mashtrimin në pak raste dhe e ndaloi, por shumë herë të tjera atij ia hodhën me mjeshtëri.

Po të shqyrtohen dëshmitë e vjetra për gjëndjen e kombësisë në viset e ndryshme të rajonit të diskutuar, habitesh me ndryshimet që janë bërë nëpërmjet dredhive dhe mashtrimeve të organizura. Në fillim të shekullit të nëntëmbëdhjetë një anëtar i kishës së Anglisë, me emrin Stjuart Hjuz, ka bërë një udhëtim nëpër Shqipëri dhe ka lënë shënime për vëzhgimet e veta, ka vizituar dhe qytetin tim të lindjes, Konicën, një vend i lashtë i cili mendohet nga disa studjues si Pukëvili, se ka qënë në mesjetën e hershme kryeqyteti i Ilirisë Jugore. (Emri i vendit tingëllon në mënyrë të çuditshme si prusjan, por kjo vjen ngaqë po ai ndikim sllav mbi toponiminë ka vepruar në Prusi, ashtu edhe në Shqipëri). Hjuzi ka shënuar se Konica kishte 800 shtëpi, nga të cilat 600 ishin shqiptare dhe 200 greke. Ku janë këta 75 për qind shqiptarë sot?

Megjithatë, në rajonin e diskutuar ka një krahinë të gjërë, qëndresa e pa trembur e së cilës i ka kapërcyer të gjitha format e organizuara të vrasjeve, mashtrimeve dhe grabitjeve. Kjo është Çamëria, të cilën grekërit e shtrembërojnë në Camuria. (Nuk u vë faj grekërve për këtë shtrembërim që vjen nga paaftësia e alfabetit grek për të riprodhuar gjithë tingujt e gjuhës shqipe dhe të shumë gjuhëve të tjera për këtë çështje). I ndjeri senator Kabot Loxh (Cabot Lodge) në shtypin grek dilte gjithmonë me emrin Kampot Lone. Popullsia e Çamërisë tani vonë më 1913-ën, ka qënë 96 për qind shqiptarë. Ky përpjesëtim tani është ulur me akte dhune dhe unë mund të sjell si shembull shumë punëtorë, që derdhin djersën në fabrikat e Amerikës, të cilët i kanë pasur prindërit pronarë të lulëzuar në Çamëri më pak se një vit më parë. E megjithatë, në kundërshtim me gjithë këtë pëmdjekje, ende shqiptarët përbëjnë 80 për qind të popullsisë së Çamërisë.

(vijon)

[Labeati]

Vijojme artikullin e KONICES per konfliktin italo-grek:

Botuar ne Times - gusht 1940:

Ndërsa tani, Italia është gati të ndërhyjë duke na shpallur si qëllim se kërkon të vërë në vend dëmet që i janë shkaktuar kombit shqiptar dhe të rivendosë kufijtë natyrorë e historikë të Shqipërisë. Është e arsyeshme që të presësh nga çdo shqiptar i vërtetë se do të jetë i pakënaqur nga ky veprim. Por ndonjë mund të kundërshtojë se megjithë metodat e dënueshme të përdorura nga grekërit ata kanë arritur që ta përmbysin gjëndjen e kombësive në shumë vise të rajonit të diskutuar, kështu që të ndreqet një padrejtësi e vjetër me një padrejtësi të re nuk tingëllon aq mirë. Për këtë unë do të përgjigjesha se nuk mund të këtë një akt ligjor që të përligjë krimet e organizuara e të vazhdueshme.

Por, ka dhe më... Shumë larg nga Shqipëria historike, në Greqinë e brendshme ka pothuaj një milion shqiptarë, gati gjysma e të cilëve ende e flet gjuhën e vet të lashtë. Këta njerëz kanë një mall ideal për Shqipërinë dhe në të kaluarën kanë nxjerrë dëshmorë të çështjes shqiptare. Ata mund të shkëmbeheshin me grekërit e rajonit të diskutuar dhe më së fundi të gjithë do të ishin të kënaqur. Porse siç pohojne grekërit, Italia kërkon të arrijë qëllimet e veta duke zgjeruar kufijtë e Shqipërisë. Unë pajtohem me këtë plotësisht, por më duhet të shtoj se ky pohim nuk ka peshë dhe është thjesht një përpjekje për t‘i bërë bisht çështjes. Çështja është a qe një herë dhe a ka qënë gjithmonë pjesë përbërëse e Shqipërisë ish-krahina turke e Janinës? Në qoftë se kjo është e vërtetë, a mund të bjerë poshtë automatikisht kjo e vërtetë vetëm e vetëm sepse e thonë edhe italianët? Fakti është i qartë, se Italia ka këtu një përligje të mirë e të fortë, sepse rastis që kërkesat e saj përputhen me një akt të vonuar drejtësie kundrejt Shqipërisë. Po ndodh që një herë perënditë hakmarrëse janë në anën e legjioneve të Çezarit.



Gusht 1940

[Albo]

Labeati, pa me thuaj pak, c'lidhje ka artikulli i mesiperm me luften italo-greke apo me ushtaret e vrare greke ne Kelcyre?

Apo Labeati e ngriti shpaten edhe njehere per situaten?!

Albo

[Labeati]

E ke lexuar apo jo artikullin Mr Albos?
je kaq dembel saperton edhe te lexosh, mire qe shkruan po te pakten lexo nganjehere.

Pra thelbi (per te ta koncentruar ty si femije parashkollor i grupit te madh) eshte ata greke qe u vrane ne Shqiperi, rane per te mbrojtur "Vorio-Epirin" te cilin padrejtesisht ua kane pushtuar shqip[tareve, te cilet jane dhunuar debuar etj.

Italia kerkonte (per interesat e saj) zgjerimin e kufirit shqiptar bazuar ne te drejten historike te shqiptareve.

Ky pretendim eshte i drejte (ndersa pushtimi italian i Shqiperise eshte i padrejte).

Nuk ka pse tu ngrihet lapidar grekeve te vrare duke mbrojtur tokat e grabitura shqiptareve.

E kuptove tani?

[Iliriani]

Ne qofte se nje shqiptar lufton e ben me shume per shqiperine kjo do me kenaqte me shume e do me siguronte se nuk jam vetem.

Qellimi i bisedes nuk eshte te besh debat po nxjerrja e te vertetes dhe fakteve qe ne kete teme per mua veprimi i grekerve eshte shume i qarte e provokativ sic e sqarova dhe me siper.

[antares]

Greket nuk kane asnje pune te ngrene monumente ne token tone! Kjo jo vetem per arsye historike po edhe politike. Me sa paturpesi nje shett qe akoma ka nje Ligj Lufte ndaj nesh ngre pretendime te tilla?
Boll me argumenta te tille patetike se kjo llogjike ju con edhe ne ate qe duhet te ngreme monumente per serbet qe kaluan ketej ne Luften e Pare boterore (me siguri qe te na clironin nga Austro-Hungarezet qe nuk kishin hyre akoma ne Shqiperi dhe qe po iknin (servet) nga syte kembet nga dajaku Gjerman qe kishin marre nderkohe).
I lumte Labeatit per postimin e mesiperm (nje nga anetaret e forumit me te cilet kam pasur e kam mendime te kunderta per shume mgjera) se keshtu i ka hije nje njeriu me llogjike dhe identitet te flase. Keto i themi jo se jemi Shqiptare po se keshtu eshte........
Cuditem me Sh. Albo qe hidhet perpjete deri ne tavan po ti kritikosh sadopak Jankite dhe Cifutet, shpreh mendime te tilla per nje teme si kjo kur vjen puna per Shqiperine, krenarine kombetare dhe kujtesen historike!

[Albo]

Labeat, po me pyet se a kam lexuar artikuj qe une i kam publikuar tek Albasoul 2 muaj me pare? ketu.

Ai artikull eshte shkruajtur perpara se lufta te fillonte, kur Italia po bente pergatitjen e saj per luften. Faik Konica qe mban mbiemrin e nje fshati qe eshte ne kufi me Permetin, eshte verbuar nga deshira per te pare vendlindjen e tij ne anen shqiptare te kufirit, dhe ka arritur deri atje sa te perligje luften italo-greke qe nuk behej aspak per clirimin e tokave shqiptare, por per shtrirjen e hegjemonise italiane ne Ballkan e me gjere.

Humbja e luftes nga italianet dhe pjesmarrja e shqiptareve ne te bene qe:

1. Greqia te dilte fitimtare ne krahune e Aleateve, kurse statusi i Shqiperise ne luften e II boterore nuk dihet me ekzaktesi nga historianet edhe sot e kesaj dite. Historine e shkruajne fitimtaret dhe shqiptaret jo vetem qe nuk e morren Camerine, por per 50 vjet Cameria u harrua si nga rregjimi komunist edhe nga fuqite e medha te botes.

2. Shteti grek i shpalli lufte Shqiperise, pasi lufta erdhi nga Shqiperia dhe shqiptaret ishin pjese e saj, kerkesat publike propagandistike te italise (dhe Konices me lart) ishin gjoja "clirimi i Camerise dhe bashkimi me Shqiperine". Pra Italia luajti me fatin e popullit tone dhe i acarroi maredheniet midis fqinjeve ne ate mase, sa Greqia mban ne fuqi ligjin e luftes me Shqiperine edhe sot e kesaj dite.

Eshte Italia jote e dashur fashiste qe i ka vene zjarrin Ballkanit. Ministri i rendit grek e falenderoi popullin shqiptar para disa kohesh, per ndihmen qe ata u dhane popullit grek pas luftes se II boterore, ku greket ishin katandisur me keq nga lufta se shqiptaret. Familjet greke kane lypur buke ne familjet shqiptare matane kufirit, dhe per kete Greqia sot po fillon te tregoje mirenjohjen e vonuar.

Keshtu qe je ti qe duhet te lexosh me shume histori e jo une. Por te lexosh historine eshte nje ane, ta kuptosh ate eshte dicka tjeter.

Albo

[manoklla]

Herj bela ere, eshte cu injoranca dhe bertet. Nuk i vjen shqiperise ndonj keqe nga nje nje lapidar per ca fatkeqe lufte. If anything, fitojme pike dhe tregojme shpirtgjeresi. Por per shpirtngushtet e forumit cdo lloj afrimi konsiderohet tradheti. Take a hike people. Nese shqiperia do ishte ne doren tuaj do te fillonin perdite nga nje lufte. Perdorni arsyen ne fillim dhe dhunen ne fund. Sic ben Evropa qe ka bere hajer. Por e ka thene Bajroni. Kur karakterizonte popujt gjate udhetimit te vet, cka i bie ne sy separi per shqiptaret eshte 'shpirti luftarak'. Damn!!. Kurse kur flet per kombet e tjera psh italianet..flet per 'shpirtin artistik' ose normandet..'mendjen e pafund''. Fatkeqesi.

[bebushe]

Herj bela ere, eshte cu injoranca dhe bertet. Nuk i vjen shqiperise ndonj keqe nga nje nje lapidar per ca fatkeqe lufte. If anything, fitojme pike dhe tregojme shpirtgjeresi. Por per shpirtngushtet e forumit cdo lloj afrimi konsiderohet tradheti. Take a hike people. Nese shqiperia do ishte ne doren tuaj do te fillonin perdite nga nje lufte. Perdorni arsyen ne fillim dhe dhunen ne fund. Sic ben Evropa qe ka bere hajer. Por e ka thene Bajroni. Kur karakterizonte popujt gjate udhetimit te vet, cka i bie ne sy separi per shqiptaret eshte 'shpirti luftarak'. Damn!!. Kurse kur flet per kombet e tjera psh italianet..flet per 'shpirtin artistik' ose normandet..'mendjen e pafund''. Fatkeqesi.

Bingo