Poezi të kopjuara

[Klevis2000]

ME MIRE LUAN DHE I VDEKUR SE LEPUR DHE I GJALLE


Eh o shpirti im, mos thuaj se u lodhem
Dhe u mërzitëm nga flijimi
Mos u bëj qefin atyre që nuk u ngopen me dhimbjet tona
Plagët e popullit janë pjesë e jona
Ne do të ngrihemi edhe nga varret
Që të ndërtojmë të nesërmen e merituar
Si t’u lëshosh rrugën kriminelëve
Që kënaqen në torturat e të pamundurve?!
Unë do të eci i vetmuar mbi plagë deri në amshim
E ti, pusho nëse dëshiron të pushosh!!


-
JU LUTEM MOS POSTONI TEK KY POST

[Klevis2000]

"vendose zemrën tënde kudo që dëshiron në dëshirat tua
se dashuri e vërtetë është vetëm dashuria e parë (për ndonjë gjë)
mbi sa shtëpia mbi këtë tokë është e ngjitur zemra e të riut
megjithatë, përgjërimi i tij gjithmonë do të jetë për shtëpinë e parë (xhenetin) të tij."

[Klevis2000]

VENDOSJANI VETE TITULLIN

Shumë larg je o atdheu im
Pas diellit
Larg je ti nga pamja dhe dëgjimi im
Por unë të shoh..
I shoh yjet e qiellit tënd të kaltërt..
Dhe yjet bien njëri pas tjetrit
Kuajt e tu!! Presin kalorësin e mëshirës
Dhe dëgjoj zërin tëndë të mërzitur..
Shushurimen e pëllumbit të burgosur!
Më kujton mua..
Me plagët e djeshme!
Dhe vdekjen time jashtë kohës!!

Ti je i mërzitur si unë
Si dega që është tharë.. para se të dalin frytat
I mërzitur si fëmija i varfër në festë..
Pa tesha!
Pa lojra!
Pa ëmbëlsira!!
I mërzitur si nëna që pyet të shpëtuarit..
Për fëmijët e saj të vrarë!!
Prandaj o atdhe.. që vazhdon të qëndrosh..
Në zemren time, në brendinë time
Le të mbetet deri në udhëtimin e fundit një këngë!..
Në buzët e mia
Ti ke arsye
Unë do të vij tek ti..
Që ta ndaj kafshatën e hidhur
Unë do të vij, ngase vdekja
Është më e mëshirshme se të afërmit
Nëse më urrejnë mua..
Nëse më akuzojnë për largim..
Nëse urrejnë miqtë e mi të vdekur..
Të nënshtruar, të zënë rob!!
Unë do të vij tek ti..
Që të jetoj në krahrorin tënd..
Qoftë edhe mbrapa diellit e mureve..
Gjithë jetën!!

[Klevis2000]

Profetësi të vjetra

Më tha mua
Ndërkohë që shkruante në fletoren e imagjinuar
Fytyra ime.. pa gojë!!:
Është natë e frikshme..
Flladi shpërndan heshtjen mbi qytete
Do të mbyllë gojët e njerëzve
Do të pendohet kush flet edhe një fjalë
Me pendimin më të madh!!

Më tha mua
Dhe ai përgjon karvanin e njerëzve të lodhur
Që ecin pa qëllim.. gdhijnë pa strehë
Lëvizin si retë!!
Do të vijë koha kur njerëzit do të ikun nga vetja e tyre
Vëllai do të hajë mishin e vëllait
Kohë kur nëna do të mohojë fëmijët e saj
Në këtë kohë të pakohë..
Edhe ata që shohin do të dëshirojnë të ishin të verbër!!

Më tha mua:
Vërtet këta njerëz do të kthehen ne xhahilijet!..
Do të urrejnë..
Do të vrasin..
Do të largohen nga besimi i vërtetë..
Në çdo pëllëmbë toke do të besohen putat sërish!!
Dhe çdo vit do të kenë dy udhëtime.. drejt turpit:
Njëra në gjakun e viktimave!!..
Dhe tjetra në pusin e lotëve!!

Thashë: O zotëriu im
Këto profetësi i dija
Edhe para se të më prenit gjuhën
Dhe para se në sy të më thyenit lapsin!!

Këto profetësi i dija
Qëkur u bëra i huaj nga vetja
Dhe familja..
Dhe toka..
Që kur shkova për tu vrarë..
I dorëzuar..
Dhe në kaderin tim i detyruar!!

Këto profetësi i dija
Qëkur gdhiva pa marrë frymë
Ose e shihja atë
Ose e prekja atë
Ose e përjetoja atë
Debat mbi debat!!
Më tha mua:
A e largove shijen e hidhërimit!!..
Thash: Po!!
-A do të ngrihesh nesër?!
-Ndoshta!!
Më tha: Më shto edhe ca!!
Dhe unë nuk arrita!!

[Klevis2000]

Deri tani

Qajtën fëmijët
Në shkretëtirën e zemres sime..
Si zakonisht!.. Para gjumit
Dhe në qytetet e varfëra..
Dikush po i ha të vdekurit
Dhe po fundos gjithçka!!
Qajtën fëmijët
Për her të dytë
Për her të tretë
Dhe i thashë asaj: Bëj diçka..
Si nënë e këtyre gjamave
Kur uria i bëri të qajnë ata!! Qau edhe ajo!!
Ndoshta shiu dhe freskia ju ofron çoftë edhe pak shpres
Ndoshta ngjallet babai i jetimëve!!
Ose krenat e popullit
Nëse vijnë -si pianec- këtë ditë
Që të pyesin për popullin e tyre
Lotët u dalin..!! Nga turpi i madh!!

Qajtën fëmijët
Ku të iku nga kaderi im?!
Dhe në fëtyrën time po rrëzohen mure të tëra
Dola të iku,
Këmbët më dërguan te një i moshuar që e njifja
Që u shiste poezi pushtetarëve
Dhe u pendua!!.. Thashë: Ta pyes për qeshtjen time
Ndoshta mund të ket diç që të udhëzoj të hamendurin
Tha plaku: O biri im
Mbështetu në durim e besim
Dhe mos i hap rrugën djallit
Që të të arrij qëllimin e tij!!,
Toka e Zotit është e gjerë!..
Dhe Allahu.. o biri im
Është furnizuesi më i madh
Dhe kjo jetë nuk është vetëmse mashtrim për njerëzit
Prandaj lute Zotin tënd që të falë!!

* * *

E luta Zotin..,
Pastaj fillova t’i ofrohem qingjit
Që ishte nisur në drejtim të thertores!!
Si qengjat e tjerë!!
Dhe kur u ktheva tek fëmijët
Pash se po mbretëronte heshtja.. Si vdekja
Aty gjeta varrë mihësit..
Dhe ata që shesin qefina!!
Fillova të bërtas si i çmendur
Nuk dija çfar të bëja tjetër..
Fillova me shoqërimin e zemres së pikëlluar..
Të shpalos dhimbjet!
Dhe të kërkoj një shok të lodhur si unë
Që të më shoqërojë në vrasjen e dhunës..
Në vrasjen e dhimbjes..
Të ngrejë flamurin e harresës!!
Por nuk gjeta njeri..
Që t’i ofrojë ballin diellit..
Deri tani!!

[Klevis2000]

Zotërinjtë e mi
O tregtarët e fjalëve!
Mos na mashtroni!!..
Mos u bëni si fallxhorët
Flisni për paqen!!
Flisni për ferrin!!
Dhe luftën.. dhe shlirimin
Nuk e di!!
Por gomari e ka humbur durimin..
Dhe dëgjueshmërinë..
Nuk kuptoj fytyrat e huazuara
Që varen në te të vdekurit!! Që mashtrojnë!..
Largojnë epshet dhe vrullin!..
Pijnë nga gjaku i foshnjeve!
Mshehin kokën e tyre si makushi!!

O zotërinjt e mi
Mos bëni gjë!!
Ngase në ditët tuaja!! Nuk do të ndriçojë llampadari
Do vazhdoj të jem i kryqëzuar..
Duke gjurmuar në burgjet e natës.. për rrezet e dritës
Do vazhdoj të jem i lidhur..
Duke bartur çadren time të zezë nga një dhe në tjetrin dhe
Duke pyet kaderet..
A do të vijë e nesërmja më e mirë..
Që ta ruaj atë për fëmijët e mi të vegjël
Dhe medet!! Nëse të vegjlit nuk e presin!!

O zotërinjtë e mi
Ah sikur të dinit madhsinë e gjembit në zemren e thyer
Për familjen, për tokën që po i dhunohen stinët
Ah sikur të dinit kush është gjembi i trojeve!!

O zotërinjtë e mi
Edhe unë jam pjesë e asaj fregate
U shkatërruan aniet e mia..
Më rënduan trarët
Dhe jeta po më gjunjëzon para kohe!!

O zotërinjtë e mi..
Më lerni të lirë në rrugën time..
Ç’të bëjë me flamurin e bardhë..
Për atdheun e zënë rob?

[Klevis2000]

kjo eshte per ju se une spara ndodh qe te merzitem ndonjehere


Çast mërzie

Rridhni o lot të vajit dhe o plagë të zemres..
Mos pyet cilat shpërthime të torturave qetsuan shpirtin tim
Tashmë humba të dashuren e parë dhe çdo të nesërme të bukur
Dhe nga gota piva pikat e fundit të barrës së rëndë

* * *

Nëna ime!! Duart tuaja dridheshin e unë shkoja në pakthim
Piskata: Ah.. Prit mos shko ti pa shkuar unë
Ende vazhdon brenda nesh dashuria për ty
Ja ku ne po i shtrijmë gabimet tona mbi varrë
Nuk ka mbet nga rruga jonë përveçse nderit të arritjes

* * *

Nëna ime!! Kush është tani që më udhëzon mua nëse humbi rrugën
Kush është që më flet mua për ullishtat e atdheun e vrarë
Kush është që më uron mua për të më ndihmuar Zoti!!
O nëna ime
Më thuaj ngase unë jamë i vetmuari i shtëpisë që pret
Ngase nuk ka gjë që më ngroh.. se dielli im ka përenduar

* * *

Nëna ime!! Mos qaj!! Dhe kush qan për jetën e përdhosur?!
Kjo është kohë për ata që ballin e kan mbështjellë me pambuk
Kjo është kohë për ata që rrinë ulur afër flamujve e kolltuqeve
Sa bërtita: O frikacak, përse tërhjekja dhe rrahja e tupanave?!
Mos pastroni turpin e humbjes por pastroni lëshimet nga truni

* * *

Nëna ime!! Po ndëgjoj nga mbrapa në mungesë vringëllimën e kuajve
Dhe po shoh pas tyre një gjeneratë që u përpoq të bënte të pamunduren
I dhanë qiellit hieshinë e tij dhe tokës ngjyrat e stinëve
Mos u çudit, ngase kaloi koha e vajtimeve për shekujt e shkuar!!

[Klevis2000]

Fjalë me shpirtin

Eh o shpirti im engjëllor
Sikur të mos kishim pretendimet tona
Nuk do të kishim shkruajtur poezi për ty
Me shkronja nga gjaku i derdhur rrëke
Nuk do të dilnim edhe përkundër dhunës barbare
Që të përplasemi me terrin e zi
Nuk do të shkonim drejt vdekjes që nuk na la sytë të thahen
Mbi shkrepa e gjemba që nuk kanë të sosur
Vendi ynë është në fushbetejë me të vrarit e pa vorrosur
Ose me ata që përpeliten nga plagët

Ah medet për zemren time të thyer çka përjetuam
Dhe po përjetojmë në këto kohë ogure
Nga kriminelët që zemrat i kanë nga hekuri
Dhe të mallkuarit që fytyrat i kanë katran
Ata kultivuan turpin në fund të shekullit tone
Ngase ashtu dëshiruan zotërit e tyre, atje..
Ne atyre Zotin do ua lëmë havale,
Ngase Ai vonon por nuk harron..
Edhe kur humbjet tek ne ishin në kulm
Ata nuk pushonin duke na akuzuar e fyer
Na mveshën krimet që s’i kishim bërë
E të mdhenjtë sikur nuk dinin se kush po vret
U ulëm në pragun e derës së shkrumuar
Duke pritë pafajsinë që s’do të vinte kurrë!
Duke fshirë dyftyrësinë e atyre që nuk kanë fytyrë
Që fjalët e tyre shkelen pa u nxjerrë nga goja
Le të thonë ç’të duan,
Furtuna tani varret po zbulon
Tek qentë nuk ka veçse të lehura
E hienat nuk mbulojnë dot gjahun e vrarë kohë më parë


Eh o shpirti im, mos thuaj se u lodhem
Dhe u mërzitëm nga flijimi
Mos u bëj qefin atyre që nuk u ngopen me dhimbjet tona
Plagët e popullit janë pjesë e jona
Ne do të ngrihemi edhe nga varret
Që të ndërtojmë të nesërmen e merituar
Si t’u lëshosh rrugën kriminelëve
Që kënaqen në torturat e të pamundurve?!
Unë do të eci i vetmuar mbi plagë deri në amshim
E ti, pusho nëse dëshiron të pushosh.

--
kjo poezi i kushtojet te gjithe popujve qe vuajten dhe vuajne sot ne bote nga lufterat. Kosoves martire Bosnjes Maqedonise Palestines Cecenise Iraku Afganistanit Indonezise Filipineve etj Zoti i ndihmofte dhe ua ndricofte fytyrat ne kete bote dhe boten tjeter.

[Klevis2000]

Eci me shpresë!!
Mbi prush eci!!
I tërhjek nyjet e mia..
Nën dyshekun e torturave..
Kodrave prej zhgënjimi..
I ngrej duart si ata që pendohen!!
Drejt Zotit!!..

Dhe vdekja më pushton mua
Dhe nga muskujt e mi tërhiqen gjarpinjtë
Dhe unë lëshoj klithmen e fundit
“A kjo e jete mizore”?!
Edhe njeriu e dashuron deri në pafundsi?!
Pse valle ta duash kur ajo do te iki nga ty?

[Klevis2000]

Postuar nga useid-

[Nese do me torturojne]

"Kenaqesia" e besimit ne zemer do ta kaloje "dhembjen" e tortures dhe do te ndiej kenaqesi dhe jo dhembje.

[Nese do me burgosin]

"Trupin mund te ma burgosin por Zemren jo"

[Nese do me vrasin.]

"E deshiroj vdekjen me shume se e deshirojne ato jeten"

Takimi me Zotin eshte me i bukur per mua se sa jeta ne kete bote te prishur dhe e padrejte prandaj ose do te triumfoj me drejtesine ose do te behem martir i saj.

"Zeri im do te çirret dhe do ta humbas derisa drejtesia dhe e verteta te triumfoje .

Edhe nese jam i vdekur ne enderra do ua mesoj njerzve se kush eshte drejtesia dhe kush e verteta"