qekurse kam qene femije,
kokemadh e surrat palare,
e pastaj pubertetas masturbues,
apo adoleshent pijanik,
kam pasur dicka te shtrenjte,
e kam dhe tani,
nje vegim te rrjedhshem ne shkretetire.
pasqyren do t'a thyej pasi te rruhem.
dua te tretem ne lavdi dhe fame,
te qendroj si pike referimi
prej mermeri te bardhe,
se arin do ma kete vjedhur koha.
dua te jem i pavdekshem
e perjetesine po e kerkoj ne mijera fjale,
per momentin, ndodhem perpara pasqyres.
pasqyren, pasi te rruhem do e thyej
e kuptoj sa i vogel jam
e nuk me lodh aspak vogelsia.
krenaria, thone, nuk eshte virtyt,
por medalje qe i jep vetes.
heshtjen e cmojme vetem ne vete te dyte,
urtesine t'a vleresojne te tjeret.
pasi te rruhem, do thyej pasqyren
gafe!
veten rraf,
nje shenje pellembe me skuq ne qafe,
nje zhurme e tmerrshme,
mbase pa shkak,
e nuk degjohet nje qen
qe leh perjashte.
do e thyej pasqyren pasi te rruhem
lartesimi me eshte kthyer ne obsesion,
ndoshta e kam ngaqe jam shtatshkurter,
ndersa ne mjeker kam nje brime,
e syte ngjyre m'uti i kam,
shpirtin e kam te pshurrur,
me shqiponja dykrenare e mat.
pasi te rruhem do thyej pasqyren.
Krijoni Kontakt