Urtesia e Agjerimit te Ramazanit!

[besi84]

edhe pse gati nji jav me vones besoj se nuk do prish pune sepse ma mire vone se kurr , pra urime gjitheve muslimaneve muaji i shejt i ramazanit dhe Zoti ju nimoft gjat agjerimit

besi

[altin55]

Ndikimi i agjërimit në fitimin e krenarisë


Krenaria është veçori e ndershme, cilësi e lavdëruar, moral i lart dhe edukatë e dalluar, mallëngjohen për te burrat fisnik dhe synojnë fitimin e tij shpirtëmëdhenjtë.

Islami është fe e krenarisë dhe nderit, fe e epërsisë dhe ngritjes, fe e seriozitetit dhe përpjekjes, nuk është fe e nënshtrimit dhe ngratësisë, e as fe e përtacisë, dembelisë dhe rehatisë.

Muaji i Ramazanit është mejdan i gjërë për të fituar krenariën dhe për tu cilësuar me te, edhe ate në disa aspekte të ndryshme. Agjëruesi, psh. e fiton këtë cilësi gjat agjërimit, gjat lënies së ushqimit, pijes dhe epsheve të lejuara, e mos të flasim për ato të ndaluarat.

Agjërimi i shtyn njeriun të ngritet nga gjërat e ulta dhe të pavlerë, e çliron nga zakonet dhe epshet e veta.

Krenaria arritet, gjithashtu, duke u larguar nga polemikat sterile, debatet e padobishme, injoranca, fjalët e ndyta, bërtitja, sjellja e keqe ndaj njerëzve, duke e zbatuar hadithin e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, të cilin e transmeton Buhariu dhe Muslimi:


"Nëse dikush është agjërueshëm mos të flet fjalë të ndyta e as mos të bërtet".

Në transmetimin tjetër qëndron: "mos të sillet si injorant" ose "mos të polemizon".

Nëse agjëruesi është i këtillë, ai e ruan krenarinë dhe nderin e vet, e ngrit nga pasimi i grupit të njerëzve që parapëlqejnë avanturën.

Besimtari agjërues e fiton krenarinë në këtë muaj nga agjërimi i vet, veprat e shumta të mira, këputja e çdo lidhje përpos lidhjes me All-llahun, edhe kjo pa dyshim se është sekreti më i madh, sepse me këtë shkak e fiton krenarinë shpirtërore, i shtohet besimi dhe lidhet dhe i afrohet edhe më shumë All-llahut:


"… Ndërsa e tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe besimtarëve, por hipokritët këtë nuk e dinë". (El-Munafikun: 8).

Muslimanët e fitojnë krenarinë në këtë muaj për shkak shtimit të sasisë së lëmoshës së shpërndarë dhe bamirësia ndaj të varfërve dhe nevojtarëve.

Pa dyshim se në këtë mënyrë ruhet fytyra e njerëzve nga lypseja, shpëtimi i shumë njerëzve nga nevoja e varfërisë dhe nënçmimi i nevojës, e cila mund ta sjell njeriun deri në prishje të madhe morale dhe humbje të edukatës.

Kështu na bëhet e qartë se si ndikon agjërimi në fitimin e krenarisë, atë individuale dhe atë kolektive.

Sa shumë kemi nevojë për këtë edukatë të lartë, në të cilën na ka udhëzuar feja ynë, na ka stimuluar që të stolisemi me te, na ka orientuar që ta fitojmë dhe na i ka treguar të gjitha rrugët që na çojne te ajo.

Prej manifestimeve të edukimit të muslimanëve në këtë sjellje është udhëzimi që vetëm All-llahut ti drejtohen në çeshtjet e vogla dhe të mëdhaja, të shumta dhe të pakta.

Në këtë hyn edhe udhëzimi i muslimanëve që të fitojnë hallall, duke punuar dhe duke u lodhur, duke ecur mbi ruzullin tokësor, që të jetë njeriu i ndershëm dhe mos të ketë nevojë për tjerët.

Gjithashtu Islami i ka udhëzuar që mos të lypin prej njerëzve, i ka neveritur nga kjo sjellje e keqe, në përjashtim të atij që ka qenë në vështirësi, në ngushticë dhe varfëri.

Islami i ka udhëzuar njerëzit se dora e lartë është më e mirë se dora e ultë, ia ka ndaluar atij që ka mundësi të fitojë që ta zgjatë dorën, sepse kjo ia humb dinjitetin.

Sipas rregullave islame lejohet të përdoret tejemumi dhe nuk ia ka bërë obligim ta pranon dhuratë çmimin e ujit, sepse kjo ia pakëson ambicjen e lartë.

Në këtë hynë edhe mosdetyrimi që të kërkojë petk për ta mbuluar auretin, sepse kështu ia ruan dinjitetin.

Prej rregullave që kujdesen për këtë sjellje është edhe vet fakti se lëmosha nuk e zen vendin e vet nëse ai të cilit don tia japish nuk e pranon, sepse disa njerëz krenar nuk e pranojnë, sepse urrejnë që ndokush tua përmend. Përmendja e ndryshk kanalin e krenarisë, andaj njeriu me edukatë të lartë nuk e duron këtë gjë, përpos se kur është i detyruar, sidomos kur kjo i vjen nga një njeri jofisnik dhe jo me edukatë të lartë.

Sherijati e ka mësuar muslimanin që kur të mer pasurinë ta mes bujari, me qëllim që të lëshon bekimin e Vet All-llahu, e mos ta mer me israf, trishtim, poshtërsim dhe lakmi.

Nëse njeriu cilësohet me krenari bëhet i ndershëm, kokëlartë, shpëton nga nënçmimi, çlirohet nga robëria e epsheve dhe nënçmimi i lakmisë dhe ece vetëm sipas asaj që ia dikton besimi dhe e vërteta të cilën e bartë.

Andaj e vërejmë se njerëzit më të vendosur dhe të paluhatshëm janë krenarët dhe ata që janë larg lakmisë.

Krenaria njeriut i jep dinjitet, prestigj, madhërim dhe pozitë në zemër të njerëzve, e kjo pa dyshim ia zgjëron gjoksin njerëzve të mëdhenjë.

Normalisht se qortohet njeriu, i cili këtë pozitë e përcakton si qëllim final, duke mos e shtyrë në këtë drejtim arritja e kënaqësisë së All-llahut dhe pastaj bërja dobi tjerëve.

Ashtu sikurse krenaria ka ndikimin e vet në individë, ka ndikimin e vet pozitiv edhe në shoqëri, sepse një popull që ngopet me krenari, i shtohet kujdesi që të jetë e pamvarur në çeshtjet e veta, e panevojshme për popujt tjerë, kujdeset shumë që mos të bjer në dorën e atij që ia nënçmon nderin ose ia shkel të drejtën.

Agjërues të nderuar, këto janë disa shenja të krenarisë dhe ndikimi i agjërimit në fitimin e tij.

U ofrojmë disa argumente fetare që flasin për krenarinë:

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i ka thënë Abdullah ibn Abbasit, radijall-llahu anhu:


"Kur të lypish vetëm prej All-llahut lyp, e kur të kërkosh ndihmë vetëm prej All-llahut kërko ndihmë". (sahih, Tirmidhiu).

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:



"Të mer dikush prej jush një litar e të mbledh dru, e ta mbron fytyrën (nga lypja) është me mirë për te se sa të lyp prej njerëzve, i japin ose jo". (Buhariu dhe Muslimi).

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:



"Ai që bëhet i pamvarur prej njerëzve e pasuron All-llahu, ai që kërkon nderin, i jep nderë All-llahu, ai që e mëson vetennë durim, i jep durim All-llahu, askujt si është dhënë dhunti ose dhënie më të gjërë se sa durimi". (Buhariu dhe Muslimi).

Gjithashtu transmeton Buhariu dhe Muslimi se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:



"Vazhdon lypësi të lyp prej njerëzve derisa kur të vijë në Ditën e Kijametit do të vijë me fytyrë pa mish në te".

Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:

"Ai që lyp prej njerëzve, lyp gacë, le ta pakëson ose le ta shton". (Muslimi).

Madje Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka porositur disa shokë të tij që mos të kërkojnë asgjë prej njerëzve.

Transmeton Imam Muslimi në "Sashihun" e tij nga Auf ibn Malik El-Eshxheiu, radijall-llahu anhu, i cili ku iu besatua Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me disa sahabe tjerë, i thanë: në çka të të besatohemi?

Tha:

"Që të adhuroni All-llahun dhe Atij mos ti bëni rival asgjë, të falni namazin, të respektoni… e tha një fjalë me zë të ultë dhe tha: mos të kërkoni asgjë prej njerëzve".

Aufi, radijall-llahu anhu, thotë: i kam parë disa prej tyre që edhe kur ju binte shkopi nuk kërkonin nga askush që tua afron.

Kabisete ibn Muharik El-Hilaliu, radijall-llahu anhu, thotë:





"Mbajta një mall dhe shkova te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, të kërkoj nga ky mall. Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, më tha: "prit derisa të na vjen sadakaja e të japim".

E pastaj më tha: Kabisa! Lypja nuk i lejohet përpos tre personave:

- Ai që bart ndonjë mall, ka të drejtë të lyp, sa ta kërkon, e pastaj të ndalet;

- njeriut që i ka goditur ndonjë fatkeqësi në pasurinë e tij, edhe këtij i takon lypja, derisa të fiton aq sa i mjafton ushqim;

- njeriu, të cilin e ka kapluar varfëria dhe të dëshmojnë tre njerëz të mënçur se filani është i varfër, edhe këtij i lejohet të lyp derisa ta siguron ushimin e majftueshëm. Të tjerët, han pasuri që nuk ju takon". (Muslimi).

Agjëruse të nderuar!

Ashtu sikurse argumentet fetare e lavdërojnë krenarinë dhe e stimulojnë ate, në këtë drejtim flasin edhe shumë porosi të dijetarëve dhe njerëzve të urtë.

Vehb Ibn Munebehi, rahimehull-llah, i ka thënë një njeriu që lypte prej mbretërve:



"Vaj për ty! Lyp prej atij që ta mbyll derën, ta paraqet varfërinë që ka, e fsheh pasurinë që ka dhe len Ate që ta hap derën gjat natës dhe gjat ditës, ta shfaq pasurinë dhe thot: më lutu që të përgjigjem".

Tavusi i tha Atas, rahimehumall-llah:


"Ke kujdes e mos kërko nevojat tuaja nga ai që ta mbyll derën e të pengojnë rija e tij, kërko nga Ai që derën e ka të hapur deri në ditën e Kijametit, Ai që të ka urdhëruar që ta lutish dhe të ka premtuar se do të të përgjigjet".

I kanë thënë Ebu Hazimit, rahimehull-llah:



"Cila është pasuria yte? Ka thënë: bindja ime te All-llahu dhe mosshpresimi te njerëzit".

Halifi i muslimanëve i shkroi Ebu Hazimit, rahimehull-llah: trego se çka është nevoja yte?

Ebu Hazimi i tha:



"He! I kam treguar nevojat e mia Atij që nuk deponon asgjë, jam dakord me atë që ma ka dhënë dhe me atë që sma ka dhënë".

Dijetari Izuddin ibn Abdus-Selami, rahimehull-llah, kur ndonjë nxënës lexonte ndonjë libër para tij dhe kur vinte fundi i thoshte:



"Lexo edhe nga kapitulli tjetër diç, se unë nuk kam dëshirë të ndalem në kapituj (dyer)".

Imam Ahmed ibn Jahja Thalebiu, rahimehull-llah, e thuri këtë poezi:



Ai që është i ndershëm (që nuk lyp) është i lehtë për mikun e vet

Kurse miku i lypjes fytyrën e ka të nxirë

Vëllau yt është ai që ia kursen qesen

E nëse kërkon prej tij ndihmë ti për te je i rëndë

Kurse shejhu El-Mekudiju, rahimehull-llah, ka thënë:


Nëse në ndonjë kohë kam ndonjë nevojë dhe më është komplikuar situata

Ndalem te dera e All-llahut i përulur dhe them: Zoti im unë te Ti jam nisur

E nuk ndalem te dera e atij, që shërbëtorët e tij thonë: zotëriu është duke fjetur.

Agjërues të nderuar!

Kjo është krenaria, kurse ne jemi në muajin e të mirës dhe krenarisë, vallë a nuk e ndjejmë këtë domethënie gjatë agjërimit tonë?!

Duhet ta kuptojmë se krenaria i takon All-llahut, Pejgamberit dhe besimtarëve, andaj ta kërkojmë krenarinë aty ku duhet, të veprojmë që ta kuptojmë si duhet dhe të cilëoshemi me te, e të kemi krenari, gëzim dhe përmendje të mirë në këtë botë dhe shpërblim e dhurata të pakufishme në ahiret!


All-llahu ynë na bë krenari me respektet tona ndaj Teje dhe mos na poshtërso me mëkatet që i bëjmë ndaj Teje.

Paqa dhe bekimi qofshin mbi Pejgamberin, familjen dhe shokët e tij.

[Klevis2000]

Nata e Kadrit


All-llahu thotë (përkthim i kuptimit):

1. Ha, Mimë. [Këto shkronja janë prej mrekullive të Kur’anit dhe askush tjetër pos All-llahut (të Vetmit) nuk e din kuptimin e tyre.]

2. Pasha librin sqarues (të së drejtës nga e kota)!

3. Ne e zbritëm ate në një natë të bekuar (në natën e Kadrit). Ne dëshiruam t’u tërheqim vërejtjen,e njerëzit të jenë të gatshëm.

4. Në atë (natë) zgjidhet çdo çshtje në mënyrë të prerë.

5. Urdhër i përcaktuar nga Vetë Ne. S’ka dyshim se Ne dërguam të dërguar.

6. (E zbritëm) Nga Mëshira e Zotit tënd; Ai është dëgjuesi, i dijshmi. [al-Duhan 44:1-6]

All-llahu dërgoi Kur’anin në këtë natë të cilën Zoti e ka përshkruar si të bekuar. Transmetohet prej një grupi të Selefit – duke përfshirë Ibn ‘Abbaas, Kutaadah, Sa’iid ibn Xhubejr, ‘Ikrimah, Muxhahid dhe tjerë – se nata në të cilën është shpallur Kur’ani ka qenë Lejlet ul-Kadr.

Shprehja Në atë (natë) zgjidhet çdo çshtje në mënyrë të prerë don të thotë, në atë natë fati i të gjitha krijesave vendoset për vitin e ardhshëm. Në atë natë shkruhet se kush do të jetojë, kush do të vdes, kush do të shpëtohet, kush do të mallkohet, kush do të paracaktohet për në Xhennet, e kush do të paracaktohet për në Xhehenem, kujt do ti dhurohet nderi, kush do të turpërohet, ku do të paraqitet thatësia dhe uria, dhe çdo gjë tjetër të cilën e dëshiron All-llahu atë vit.

Ajo që nënkuptohet me idenë se fati i të gjitha krijesave shkruhet në Lejlet ul-Kadr është – e All-llahu e din më së miri – se në Lejlet ul-Kadr ato barten prej el-Lauh ul-Mafhuuz. Ibn ‘Abbaas tha: “Mund të shifni një njeri i cili furnizon shtëpinë e tij ose e punon token e tij, dhe ai është prej atyre të cilët do të vdesin,” dmth., është urdhëruar në Lejlet ul-Kadr se ai është njëri prej tyre të cilët do të vdesin (në vitin e ardhëshëm). Dhe poashtu është thënë se në këtë natë, fati i njerëzve ju tregohet melaikeve.

Kuptimi i “Kadr” është nderim ose respektim, dmth. ajo është natë e cila nderohet për shkak të karakteristikave të saja të veçanta, dhe pasi që personi i cili rrin i zgjuar gjatë kësaj nate bëhet njeri i nderit. Dhe është thënë se Kadr don të thotë shtrëngim, në kuptimin se dituria kur është saktë kjo natë, është e fshehur. El-Haliil ibn Ahmed ka thënë: është quajtur Lejlet ul-Kadr pasi që bota shtrëngohet nga numri i madh i melaikeve në këtë natë, dhe Kadr don të thotë shtrëngim. All-llahu thotë (përkthim i kuptimit):

“Por, kur për ta sprovuar ia pakëson furnizimin (e varfëron) [fe kadara ‘alejhi rizkahu]…” [el-Fexhr 89:16], dmth., duke shtrënguar ose zvogëluar furnizimin e tij.

Dhe është thënë se Kadr don të thotë Kadar, dmth., se në këtë natë vendosen urdhërat për vitin e ardhshëm, siç thotë All-llahu (përkthim i kuptimit):

“Në atë (natë) zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë.” [ed-Duhaan 44:4]

dhe pasi që urdhërat e All-llahut vendosen dhe shkruhen në këtë natë.

Ashtu që All-llahu e ka quajtur Lejlet ul-Kadr, për shkak të vlerës së madhe të saj dhe statusit të lartë me All-llahun, dhe pasi që aq shumë mëkate falen dhe aq shumë të meta fshehen gjatë kësaj nate. Pasi që ajo është nata e faljeve, siç është përcjellur në el-Sahiihejn nga Ebu Hurejre (All-llahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kush e falë natën e Kadrit me besim dhe shpresim i falën mëkatet që i ka bërë më parë” (el-Buhaari, 1910; Muslim, 760).

All-llahu i ka dhënë kësaj nate karakteristika speciale të cilat e bëjnë ate unike:

ثshtë nata në të cilën është shpallur Kur’ani, siç përmendëm më lartë. Ibn ‘Abbaas dhe të tjerët kanë thënë: “All-llahu dërgoi Kur’anin në një kohë prej el-Leuh el-Mahfuuz në Bejt el-‘Izzah në qiellin e parë, dhe mandej ju shpall të Dërguarit të All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) në periudha sipas ngjarjeve gjatë njëzet e tre vjetëve.” (Tefsiir Ibn Kathiir, 4/529)

All-llahu e ka përshkruar atë duke qenë më e mire sesa një mijë muaj, siç ka thënë Ai (përkthim i kuptimit): “Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj!” [el-Kadr 97:3].

All-llahu e ka përshkruar si të bekuar, siç ka thënë Ai (përkthim i kuptimit): “Ne e zbritëm ate (këtë Kur’an) në një natë të bekuar (në natën e begatshme të Kadrit)” [el-Duhaan 44:3].

Në këtë natë, melaiket dhe Shpirti [er-Ruuh] zbresin, “dmth., shumë melaike lëshohen poshtë në këtë natë pasi që është shumë e bekuar, dhe melaiked zbresin poshtë kur bekimi dhe mëshira e All-llahut vijnë poshtë, posikur atëherë kur recitohet Kur’ani, dhe ato i rrethojnë qarqet e dhikrit (tubimet ku përkujtohet All-llahu), dhe ato me respect ndaj atij, i rrahin krahët e tyre për atë i cili sinqerisht kërkon dituri.” (Shif Tefsiir Ibn Kathiir, 4/531). Shpirti [er-Ruuh] është Xhibrili (alejhi selam), i cili veçanërisht përmendet në këtë mënyrë si shenjë respekti ndaj tij.

Kjo natë përshkruhet si paqë, dmth., është e sigurtë, pasi që Shejtani nuk mund të bën asnjë të keqe ose të shkakton dëm në këtë natë, siç ka thënë Muxhaahid. (Shif Tefsiir Ibn Kathiir, 4/531). Në këtë natë, shumë njerëz shpëtohen prej dënimit për shkak të veprave të tyre për të adhuruar All-llahun, Qoftë i lartësuar.

“Në atë (natë) zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë.” [ed-Duhaan 44:4 – përkthim i kuptimit], dmth., punët e atij viti dërgohen prej el-Leuh ul-Mahfuuz melaikeve të cilat shënojnë urdhërat; e atyre të cilët do të jetojnë, dhe atyre të cilët do të vdesin, çfarë furnizimi do t’ju jepet, çka do të ndodhë deri në fund të vitit, çdo çështje e paracaktimeve urdhërohet, dhe ajo nuk mund të ndryshohet apo të ndërrohet. (Shif Tafsiir Ibn Kathiir, 4/137, 138). E tëra kjo i është e njohur All-llahut para se ajo të shenohet poshtë, por Ai ja bën të njohur melaikeve se çka do të ndodhë, dhe i urdhëron të kryejnë atë për të cilën janë besuar. (Sherh Sahiih Muslim li’l-Neueui, 8/57).

All-llahu i falë gabimet e mëparme të atij i cili qëndron i zgjuar dhe falet gjatë natës me besim dhe shpresë për ta përfituar shpërblimin nga Ai. Transmetohet në hadithin e Ebu Hurejres (All-llahu qoftë i kënaqur prej tij) se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Cilido që agjëron muajin e Ramazanit nga besimi dhe shpresa për të fituar shpërblim, të gjitha mëkatet e tija të mëparme do të falen, dhe cilido që rrin i zgjuar gjatë Lejlet ul-Kadr nga besimi dhe shpersa për të fituar shpërblim, të gjitha mëkatet e tija të mëparme do të falen.” (Buhaari, Muslim). Shprehja “nga besimi dhe shpresa për të fituar shpërblim” don të thotë, besimi në premtimin e All-llahut për këtë vepër, dhe kërkimi i shpërblimit, pa asçfarë synimi ose qëllimi tjetër, siç është kryerja e saj me qëllim që të tjerët të shofin, etj.” (Fet’h el-Beeri, 4/251).

All-llahu ka shpallur një sure që ka të bën me këtë natë e cila do të përsëritet deri në Ditën e Ringjalljes, në të cilën Ai përmend nderin dhe vlerën e madhe të kësaj nate. Kjo është sureja në të cilën Ai thotë (përkthim i kuptimit në gjuhën shqipe):



إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1)وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2)لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ(3)تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ(4)سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5)


“Ne e zbritëm atë (Kur'anin) në natën e Kadrit. E ç'të bëri ty të dijsh se ç'është nata e Kadrit? Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj! Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë) të zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën çështje. Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri në agim të mëngjesit”. (El-Kadër: 1-5).

I dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) e kërkonte këtë natë, me shpresë se do të përfiton të mira prej kësaj nate, dhe ai është shembull për këtë Ummet.

ثshtë mustehabb që të kërkohet ajo gjatë Ramazanit, e sidomos gjatë dhjetë netëve të fundit të muajit.

Lejlet ul-Kadr është në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit, siç është përmendur në hadithin e Ebu Sa’iid të përmendur më lartë, dhe siç është përmendur në hadithin e ‘Aa’ishes, dhe në hadithin e Ibn ‘Umar i cili ka thënë se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit”.

ثshtë më e mundëshme të jetë njëra prej netëve me numër tek, për shkak të hadithit të ‘Aa’ishes e cila ka thënë se i Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në ditët tek nga dhjetë ditët e fundit të Ramazanit.” (el-Buhaari, 4/259)

Duhet sidomos ta kërkojmë në netët me numër tek, dmth., me njëzet e një, njëzet e tre, njëzet e pesë, njëzet e shtatë dhe njëzet e nëntë. Transmetohet në el-Sahiihejn se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkoni natën e Kadrit në ditët tek nga dhjetë ditët e fundit të Ramazanit.” (rrëfyer nga el-Buhaari, 1912, shif poashtu, 1913. Poashtu e rrëfyer nga Muslimi, 1167, shif poashtu 1165).

Në Sahiih ul-Buhaari rrëfehet se ‘Ubaadah ibn es-Saamit ka thënë: se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) doli të na tregon se kur është Lejlet ul-Kadr, dhe dy prej muslimanëve grindeshin. Ai tha: “Dola të ju tregoj se kur është Lejlet ul-Kadr, ndërsa filani me filanin grindeshin, prandaj ajo [dituria se kur është Lejlet ul-Kadr] u morr prej mua. Ndoshta kjo është më mirë për ju. Pra kërkojeni me të nëntin dhe të shtatin dhe të pestin” (el-Buhaari, 1919), dmth., në netët me numër tek.

Ky hadith tregon se sa keq që është të grindet dhe të përleshet, e sidomos me çështje të cilat kanë të bëjnë me fenë, dhe se kjo është shkak për largimin dhe fsherjen e të mires.

Lejlet ul-Ladr është më e mundëshme të jetë në shtatë ditët e fundit. Ibn ‘Umar (All-llahu qoftë i kënaqur prej tij) tregon se një njeri prej shoqëruesve të Dërguarit (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka pare Lejlet ul-Kadrin në ëndërr, dhe se ajo ka qenë njëra prej shtatë netëve të fundit. I Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) tha: “Si duket ëndërrat e tua janë dakorduar se është njëra prej shtatë netëve të fundit, ashtu që kush dëshiron ta kërkon, le ta kërkon në shtatë netët e fundit.” (rrëfyer nga el-Buhaari, 1911; Muslim, 1165).

Më e mundëshmeja është që të jetë në natën e njëzet e shtatë. ثshtë transmetuar në një hadith të rrëfyer nga Ahmed prej Ibn ‘Umar, dhe një hadith të rrëfyer nga Ebu Davuud prej Mu’aauija, se i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Lejlet ul-Kadr është nata e njëzet e shtatë.” (Musned Ahmed dhe Sunen Ebu Davuud, 1386).

Këndvështrimi se është nata e njëzet e shtatë është mendimi i shumicës së Sahabeve dhe shumicës së dijetarëve, dhe Ubejj ibn Ka’b (All-llahu qoftë i kënaqur me të) e kërkonte, duke mos thënë “inshaAll-llah”, se është nata e njëzet e shtatë. Zurr ibn Hubejsh tha: Unë thash: اka të bën ta thuash këtë, O Ebu’l-Mundhir? Ai tha: sipas shenjave me anë të cilave i Dërguari i All-llahut (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) na tregoi: se dielli lind në atë mëngjes pa rreze të dukshme. (Rrëfyer nga Muslim,2/268).

Fakti se zakonisht ajo është nata e njëzet e shtatë – e All-llahu e din më së miri – nuk don të thotë se ky është gjithmonë rasti. Mund të jetë nata e njëzet e një, siç është përmendur në hadithin e Ebu Se’iid, ose mund të jetë e njëzet e treta, siç është përmendur në rrëfimin e ‘Abd-Allaah ibn Unejs (All-llahu qoftë i kënaqur me të). Sipas një hadithi të rrëfyer nga Ibn ‘Abbaas (All-llahu qoftë i kënaqur me te), i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kërkojeni në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit, atëherë kur kanë mbetur nëntë ditë, dhe kur kanë mbetur shtatë ditë, dhe kur kanë mbetur pesë ditë.” (Rrëfyer nga el-Buhaari, 4/260).

All-llahu ka fshehur këtë natë ashtu që robërit e tij do të përpiqen ta kërkojnë, dhe do të përpiqen në adhurimin e tyre, ashtu sikur ka fshehur edhe orën e xhum’asë, e ashtu me rradhë. Ashtu pra besimtari duhet të përpiqet me këmbëngulësi gjatë ditëve dhe netëve të këtyre dhjetë ditëve, duke kërkuar Lejlet ul-Kadr-in dhe duke përcjellur shembullin e të Dërguarit tone (sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem), dhe ai duhet të përpiqet të bën du’a dhe të kërkon afrimin ndaj All-llahut.

Transmetohet se ‘Aa’isheja ka thënë: “Unë thash, ‘O i Dërguar i All-llahut, çka mendon nëse e dëshmoj-përjetoj Lejlet ul-Kadr, çka duhet të them?’ Ai tha:



اللَّهُمَّ إِنَّكَ عُفُوٌّ كَرِيمٌ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي



“All-llahumme inneke Afuw-wun Keriimun tuhibbul afwe fe’fuanni”

‘“All-llahu im, Ti je Falës, Bujar dhe e do faljen, ndaj më fal mua”.’” (Imaam et-Tirmidhi (3515) isnedi i tij është sahiih).

E treta: vlerë më e madhe i përvishet I’tikaaf-it në këtë natë në dallim prej të gjitha netëve gjatë vitit.

Nuk është thelbësore për atë i cili e “zenë” Lejlet ul-Kadr të din se e ka “zënë”. Qëllimi është të përpiqet shumë dhe të jetë i sinqertë në adhurimin e tij, pa marrë parasysh se a e din ai se a e ka “zënë”. ثshtë e mundur që disa prej tyre të cilët nuk e dinë këtë mund të jenë më mirë me All-llahun dhe në pozitë më të lartësuar sesa ata të cilët dinin se cila është kjo natë, pasi që të parët u përpoqën shumë. Ne lusim All-llahun të pranojë agjërimin tone dhe namazin tone gjatë natës, dhe të na ndihmon të përkujtojmë Atë dhe të falënderojmë Atë dhe të adhurojmë Atë ashtu siç duhet. All-llahu e bekoftë të Dërguarin tone Muhammedin.

Shikoje kete per me shume

http://www.albislam.com/ResultKerkim...=T%EB+gjith%EB

[StormAngel]

Te gjithe myslimaneve ketu ne forum do kisha dashur tua uroj festen e madhe te Lejletul Kadrit dhe shpresoj qe Allahu ka pranuar lutjet e tua drejtuar Tij ne kete nate te madheruar.


Stormi

[b_a_t_o]

Pershendetje
Doja te sillja dy thenie profetike ne lidhje me SADAKA FITRIN,
1- agjerimi nuk ngrihet tek ALLAHU deri sa te jepet SADAKA FITRI
2- jepni SADAKA FITRIN qe te mos kete njeri qe nuk ben feste kete dite (bajramin)

besoj se kaq mjafton qe te kemi kujdes per kete vecanti qe ALLAHU ka vene ne kete muaj duke filluar qe me gjetjen kujt do I japim, sa do japim, cfare do japim, kur do e japim etj.

Kufiri I fundit ne kohe per tu quajtur dhenia SADAKA FITR eshte para faljes se namazit te bajramit.

Ne morine e dijetare qe kane komentuar kur fillon koha per tu dhene ka qe thone qe fillon me 10 diteshin e fundit, naten e fundit, naten e 29 etj. Gjithsesi te gjithe jane dakort qe kufiri I fundit eshte ai I faljes se namazit te bajramit.

Po keshtu ne morine e dijetare qe kane komentuar cfare jepet si SADAKA FITR , ka prej tyre qe I qendrojne strikt thenies profetike "… jepni dy sa' oriz(sa'-njesi matese)", ka qe kete vlere e konvertojne ne te holla, ka qe e zgjerojne dhenien deri sa te plotesohet kushti I hadithit te lartpermendur"…te festojne ne kete dite…" duke mos e kufizuar dhenien vetem me ushqim, por ne gjithshka qe tjetrin e ben te perjetoje feste.
Gjithsesi mendimi I perbashket eshte qe 2kg oriz eshte kufiri min. qe dikush te jape SADAKA FITR , kurse sa me shume te jepni aq me mire per ju.

[bjeshk]

Pershendetje dhe urime per te gjith shqiptaret ne vecanti per te gjith ata qe agjeruan ket muaj te shejt te RAMAZANIT e ishall ALLAHU i madh ua pranoft lutjet dhe ishalla i bashkoft te gjith shqiptaret anemban botes, AMIN