Echo

[Izabel]

Deja-vu

Mos valle bashke kemi qene
Ne luginen e thelle te heshtjes?
Ulerimat e heshtjes dridhin ajrin ne te
Gjysem diell e gjysem hene ishte atje
Ti pritat e frikes i ngrije
Ne labirinthet e endrave te mija
Makthet kaperceja e kaperceja
Veshur me gjysmen e diellit qe ndriste.
Ti fshiheshe e fshiheshe
Ne te errten gjysem te henes,
Pertueshem veten e ruaje
Nga fundi tragjik i endres.

[Izabel]

Shpirti mu shtrydh
Mes dy gjethe te rena vjeshte
Nje e kuqe, nje e verdhe.
Pikoi si shi a si lot,
Fluturoi si fllad a si ere,
Dy gjethe vjeshte i shkundi
Mes tyre te shtrydhej serisht
Nje e kuqe, nje e verdhe.

[Living in Vain]

te fluturoj,
gjithmone kam pas deshire
te te rri prane e shoh me endje,
kam enderruar ne te gdhire
mbremjeve degjoj zene e vone
dua, prek, puth e qaj
kur ti,
ti vazhdon harron....

[Eagle]

Deja-vu

Mos valle bashke kemi qene
Ne luginen e thelle te heshtjes?
Ulerimat e heshtjes dridhin ajrin ne te
Gjysem diell e gjysem hene ishte atje
Ti pritat e frikes i ngrije
Ne labirinthet e endrave te mija
Makthet kaperceja e kaperceja
Veshur me gjysmen e diellit qe ndriste.
Ti fshiheshe e fshiheshe
Ne te errten gjysem te henes,
Pertueshem veten e ruaje
Nga fundi tragjik i endres.

Me ngjeth kjo poezi
Kush di te shkruaje kuptohet menjehere.
Ti shoh qe di.
Heren tjeter nje me te bukur
Heren tjeter nje me te gezuar
Te lutem. Tjetren.

[Izabel]

Ne do te dish si te vish tek mua
Ndiq rruget qe lene gishterinjte e mi
Futur ne floket e tua....
Per atje ku rera e nxehte e shkretetires
kembet e zbathura te na shpoje,
dhe ti drejt meje,
( i vetmi objekt i gjalle ne ate vend)
etjen tende te drejtosh....
Atehere do te jap te pish,
nje kupe me te gjitha dejavute e mija
dhe do te tregoj si lindin oazet blu
Eja,
Te kam ftuar ne gosti....
Te dehemi,te dehemi
Merr nga pija ime....
pi.

[Izabel]

E lagur nata
Ne "Duomo Cathedral"
Pellumbat nen kembet e statujes
flene.
Ne qetesine e erret, dritash shpuar
Perbuzur, haruar, refuzuar,
Nje shpirt i munduar rrotull vjen.
I duken brinjet fijeholla
Dhe gjithcka tjeter ka nen to,
Me drite te mekur i shkelqen.
Shpresa qe s'vdes, endra e vrare
Lotet e nates i pi ngadale...
Pende pellumbash mbledh neper shesh
Flatrat me to do te arnoje
Qe prap te mund te fluturoje.

[Izabel]

Shtate lekurat
Tia heq trupit tim
Dhe ti fal andej ketej
per bamiresi.
Por...
Kush mishin e zhveshur mund ta shohe
Dritehijet permes brinjeve,
mund te shohe pa neveri...
Do tia fal eshtrat dhe shpirtin tim
Atij dhe vetem atij.

[epidemia]

Shtate lekurat
Tia heq trupit tim
Dhe ti fal andej ketej
per bamiresi.
Por...
Kush mishin e zhveshur mund ta shohe
Dritehijet permes brinjeve,
mund te shohe pa neveri...
Do tia fal eshtrat dhe shpirtin tim
Atij dhe vetem atij.

E thelle dhe ndoshta edhe e sinqertw ! Te lumte Izabel !
Me lejo te shkruaj edhe une dicka per lekuren i frymezuar nga e mesipermja jote !


SKLLAVJA E VETVETES

Shtatë lëkurët e shpirtit të saj
kalimtareve të rastit
ua dhuroi
dhe para turmes lekurëplotë
lakuriq skelet dhe shpirt
qëndroi…
e vetme…,
por e vetmuar kurrë
para turmës që
edhe shpirtin shiste
për të sajën,
të … tetën lëkurë…

[Izabel]

Mosqenie.

Nuk erresohet qielli
Vec ndotet, behet gri
Mushkerite thithin tmerrin
Qe endet neper ajer
Ne vena s'kullon gjak
Por ulurima rrjedh
Si dege te thata gjymtyret
Keputen, copetohen,
Dhe ti rend lemerisur
Qe hicit ti shpetosh
Drejt dyerve me ankth
Qe para teje mbyllen
Ngadale dhe mosperfillese.
Por perendi nuk je,
Dhe mbetesh ti atje
Ku ererat e nxehta
Shkrumbojne kamomilat
Neper fusha.

[Izabel]

Ne humnerat e tua,
Do bie,
Si tymnaje, pluhur a hi
Po ashtu te tretur dhe pa forme
Do arrish te me mbash
valle ti?