Fragmente

[deti_bajri]

Riza Haklaj,
Nje poet i veçante, krejt i ndryshem nga te tjeret dhe nga ato lloj poezish qe jemi mesuar te lexojme, por mendoj une, unikal ne llojin e tij. Kjo teme do te pasurohet me poezi te tjera nga poeti.



Poezi


Vërshimet turbull më prishën atë ngrehinë
Të viteve të mia thurur përgjysë
Trarët shrëmbëruar, të kthyer përmbys
Në prag të pleqërisë që gjithçka fshinë

……………..

Natyrshëm shkonte jeta buzë një prroi,
Të freskët, ëndrrimtar nën një hije,
Ku valët e serta shpesh i kam përzier,
Me pikëllim, pa dă i turbulloi

Përkundur butësisht në mendime,
Si varka pa fre që të sjell në dete
Nëpër korale, guacak e alga, ska më etje
Me bien erë leshterik e gëzime

Më mbante si një ëndërr e më fytyrohej,
Diçka si hije e shejtanit krejt
E më thoshte se nuk do të vdesësh shpejt,
Ashtu si vinte, po ashtu largohej

………………..

Po ecja një herë në mes shkëmbinjve
Kur pash një burrë me një shat’
Me ca kunja në dorë, e penj të gjatë,
Që kishte endur jetën përëndive

………………..

Dy hapa larg një plak shëndetlig
I këputur, i veshur mos më keq
Me zhele që as natën nuk i heq,
Tha me zë si krramë e duart bigë:

-Përse dhe si s’keni mundur zotëri,
Të hyni këtu në këtë varfëri?
Me shenja, plagë, i verdh është fytyrë,
I thatë si kockë e lagur në shi

-O mik i dashur në do ta dish
Madhështinë e mjerimit hapur fletë më fletë
Shkatërruar në shpirt e rrënuar dyfish
Shtrëmbëruar e mbuluar më skeletë

-Kurioze varfërie, u bë, po ta them troç
Për një magje rrotull me ca stola,
Pak bukë një anë, e krip në në poç
Të gjitha këto të rrethue kupole

Në raftin e oxhakut prej allçie
Buste të çngjyrosur pesë a gjashtë,
Shikojnë zhgrehur atë kulm shtëpie
Edhe derën për me dalë përjashtë…

……………

Zotëri, ky këtu ëshrtë një muzeum
E unë një ciceron në vend roje
Kujdes për ato që nxjerr për goje,
Se këtu poshtë ka një podrum!

Shkarazi pat lexuar ca rreshta në prozë,
Fare thjeshtë, dy fjalë për burgimet,
E shkruar keq, e njëjta diagnozë
Në të gjitha kartelat e kësaj çmendine

Vështrimi i mprehtë, i vrazhdë, i ftohtë,
Pa burgun plot mjerime e spitalin
Që edhe mjekët binin erë të coftë
Dhe asnjë jetë kurrkuj nuk ia falin

Tashmë ishte fut ndër galera
Në mendime të errta, të largëta e të mpira
I pa faraonët të ngrihen nga shkretira
Që vijnë ngarkuar me fatkeqesi të tjera