krimi qe i mori jeten dy djemve korcare

[Brari]

panorama

----

ekzekutimi i basketbollistit

intervista


INTERVISTË/ Flet Liljana Bajraktari

E fejuara kosovare: Ja si e njoha Sokol Jahollarin


PËLLUMB ÇUNI

KORÇË

Liljana Bajraktari, 23-vjeçarja e fejuar me basketbollistin e vrarë, Sokol Jahollari, ka ardhur nga Prishtina për të qenë pranë familjes së të dashurit të saj.

Studentja e psikologjisë në Prishtinë tregon për gazetën “Panorama” ngjarjen dhe lidhjen me korçarin. Si i kaluan dy vjet e gjysmë bashkë, si u pre në mes ëndërra e çiftit. Liljana kishte planifikuar ta linte kryeqytetin kosovar dhe të vazhdonte studimet në Tiranë, por vrasja në mënyrë ende misterioze e 30-vjeçarit, ka shkatërruar gjithçka.

Si u njohët me Sokolin?
Unë Sokolin e kam njohur si basketbollist të famshëm të Shqipërisë. Më 28 nëntor 1999, në një ndeshje miqësore në Kosovë mes dy përfaqësueseve të Shqipërisë e Kosovës, luajti edhe Sokoli. I ofruan mundësi që të qëndronte. Në janar të vitit 2000 ai luajti me ekipin “Ekskluziv”, ku e pëlqyen. Ishte basketbollisti i parë shqiptar, që luante në Kosovë. Më hyri në zemër, por Zoti ma mori shpejt.

Kur u takuat për herë të parë?
U takuam në një kafeteri në Prishtinë, pronar i së cilës është një shqiptar. Patëm vështirësi në dialogun që bëmë, por u morëm vesh. Unë isha një vajzë prej Kosove dhe, nëpërmjet Sokolit njoha Shqipërinë. Nuk kisha shkelur asnjëherë në Shqipëri; vetëm nga ç’më tregoi Sokoli për Korçën e për viset e tjera, e njoha Shqipërinë. Pastaj erdha vetë e vendosa të jetoja në Shqipëri.

Si vazhdoi njohja?
Në fillim dolëm bashkë e u lidhëm ngushtë. Për dy vjet e gjysmë, bashkë me Sokolin realizova ëndërrat e jetës sime. E kisha një mik të vërtetë e të zgjedhur për jetën time. U njohëm edhe me të dyja familjet tona, më pas.

Sokoli do të jetonte në Kosovë?
Nuk do të jetonte në Kosovë. Ai donte të jetonte në Shqipëri. E kishte bredhur Evropën, siç më tregonte, dhe i pëlqente të jetonte në Shqipëri. Ishte atdhetar. Unë ia pranova kërkesën që më bëri për të mos qëndruar në Kosovë. Pranova të jetoja me të. Unë do të ndërprisja studimet në Prishtinë e do t’i vazhdoja në Tiranë. Edhe Sokoli do të luante me “Partizanin”, e do të vazhdonte shkollën e lartë të fizkulturës. Që të dy do të ishim studentë në Tiranë.

Si e kishit projektuar të ardhmen?
Si mund të kalonim? Si dy të dashuruar, se i kishim dhënë besën njëri-tjetrin. Unë, në kohën e pushimeve vija e rrija në shtëpinë e Sokolit. Në muajin korrik, të këtij viti, kam qëndruar një muaj; më 28 korrik jam kthyer në Prishtinë.

Ishit të fejuar zyrtarisht, sipas traditës sonë?
Më tepër se të fejuar. Në muajin qershor të këtij viti, babai im, Jusufi, ka qenë në Korçë, në shtëpinë e prindërve të Sokolit, ku kishte zënë duart e shpallën fejesën. Im atë u kthye i lumturuar nga Korça. Unë jam vajza e vogël e Jusuf Bajraktarit, i cili është drejtor i Institutit të Studimeve Historike të Kosovës. Jemi tri motra e dy vëllezër.

Keni si kujtim ndonjë dhuratë nga Sokoli?
Si dhuratën më të shtrenjtë unë kam një unazë që ma ka sjellë për ditëlindje, më 10 nëntor të vitit 2003. Por sa bëjnë dhuratat?! Sokoli ka jetuar në shtëpi me mua në Prishtinë. Familja ime e mbajti më tepër se dhëndër. Kur rrinte bashkë me vllaznit e mi, e harroja se Sokolin e kisha të fejuar. I bëri për vete vllaznit. Sokoli kishte miq, shokë e fansa në Prishtinë dhe gjatë kësaj kohe nuk u ngatërrua me askënd në Kosovë. Një llaf nuk iu dëgjua për të keq. Ma mori Zoti shpejt; nuk e prisja.

Si e përjetuat lajmin e keq?
Eh! (Përlotet). Ka qenë ora 21.10 e së premtes, kur një zë gruaje më njofton: “Nisu në Korçë se Sokolin e vranë!”. Ishte një kushërira e tij, Nimetja. Për tërë natën kam udhëtuar. Nuk e besoj se si kishte ikur një njeri i pastër. Kam udhëtuar, së bashku me babanë dhe vëllanë tim, Kreshnikun. Në orën 04.00 të së shtunës hyra në shtëpi, por vetëm kur e pashë pa jetë arrita ta besoj se më kishte ikur për fare.

Kur folët për herë të fundit?
E thashë më parë se më 28 korrik u largova. Shkuam edhe në Tiranë. E vizitoja kryeqytetin për herë të parë dhe kisha menduar që do të qëndroja aty për të kryer studimet e larta. Më 2 shtator, të enjten, ka qenë telefonata e fundit që kam bërë me Sokolin. Pak ditë që isha ndarë dhe shova mallin. Në dy vjet e gjysmë, që kaluam bashkë, unë realizova ëndërrat e jetës sime.

Por familja juaj, si e përjetoi ngjarjen?
Kur jam kthyer në Prishtinë më 5 shtator; më kanë ardhur për ngushëllim krejt njerëzit që e kanë njohur Sokolin. Ata janë shprehur se një yll si Sokoli duhet të ruhet me truproja, se nuk shfaqen lehtë. Ma kanë lehtësuar dhimbjen, aq sa mund të lehtësohet. Unë mbetem një nuse e Korçës; një vajzë e këtij qyteti. Nuk e harroj Sokolin dhe prindërit e tij.



Vrasja e Sokolit në pallatin e sportit

KORÇË - Sokol Jahollari, bashkë me basketbollistin 18-vjeçar, Rafel Rizën, mbrëmjen e 3 shtatorit po dilnin në shoqërinë e një shoku të tyre nga palestra e pallatit të sportit “Tamara Nikolla”. Sokoli i ka ftuar dy shokët që t’i çonte me makinën e tij në shtëpi, por ende pa hipur në makinë, ndodhi tragjedia. Dy persona me një motor, me skafandra në kokë, u janë afruar dhe kanë qëlluar me breshëri automatiku ndaj sportistëve. Numri më i madh i plumbave ka rënë mbi 30-vjeçarin Jahollari, i cili ka mbetur i vdekur në vend, bashkë me 18-vjeçarin Riza, ndërsa është plagosur shoku i tyre, ish-volejbollisti Julian Becka. Menjëherë pas ngjarjes së rëndë, policia e Korçës ka ndaluar dy persona të dyshuar për krimin, Vaskë Stratin, dhe Gjergji Bregun, me të cilët Jahollari kishte pasur një konflikt katër vite më parë.



---------


ngushellime familjes se sokolit e rafaelit.. si dhe vajzes kosovare..

[Leandra]

Sa gjynah paste drite i shkreti.

[StormAngel]

Ngjarje e tmershme.
Me vjen keq.

[Dito]

Eshte e hidhur te degjosh qe dy djem vdiqen, Nuk shoh asnje shtjellim te ceshtjes se perse keta te rinj u qelluan? sidoqofte i lehte u qofte dheu te dyve.

[KoTeLja_VL]

Me vine shume keq