Dhimbjeve të jetës ngelëm vetëm
të shpupurisur furtunave
këmbët gjakosur rrugëve
kërkonim të gjithë lumturinë
të dëgjuar përallave
me zërin e gjyshërve në vesh
detrave u hodhëm pa frikë
dallgët na lagën fytyrën
e kripa na ngeli rrobave
përtej maleve zbuluam botën
që duarve mbante kamzhikun e ngërdheshjeve
e lotët rodhën plagëve
sytë na ngelën prapa
në përkëdheljet e nënës
në puthjen e të bukurës
ëndrrave u humbem si fëmijë
fytyrat na u zhduken zgjimit
mëngjesi i së vërtetës na trëmbi për vdekje
u thinjëm pa dashur
e kockat tretëm dherave të huaj
vdekja na u bë më e lehtë se jeta
e në fund
zemrën mbështjellur buzëvarrit
në gjuhë të huaj bërtitëm:"Mëmëdhe"
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt