Poezi

[nitROSHI]

Violine e trishtuar

Cahet nje violine e trishtuar
ne qetesine e virgjer ngjyer me mbremje,qan
nje tufe e rrenqethur tingujsh, ujshem
lagin zemren time.
Nuk jam fryme
dru i gdhendur
valle kokeulur
ne turravrapje hijesh.
Se ne frengjite e mallit tim
cahet nje violine e trishtuar
dyer magjike ngrihen para meje
dridhet hija e henes
nene hapat e karvanit te enderrave te mija
cdo njera prej tyre ngarkuar me puthje
cdo njera prej tyre simbol dashurie.

Cahet nje violine e trishtuar
nen marrje fryme dehet zhegu
kembet i merren tingujve
e derdhen perpara portave magjike
aty ku hija ime e plakur
mbeshtetur rri mbi harkun e violines.


Me ty.

Trupi i puthjes tende digjet
poshte cercarfeve te bardhe
shpeshtillet kurmi yt i ngrohte.
Perendon
dhe shkrihesh ne lagunen e buzeve te mija.
Kafshe e eger me sy te blerte
ne enderrat e mija qerose shikoj
vetem floke.

[Mesnata]

Mesnatë fayron në mejanën e vjetër,
në tavolinë, jam unë një poete e dërmitur.
Bosh i kam kupat, bosh jam në zemër
në xhepa më as groshë s'më ka mbetur.
Se mua vetmia po më vërbon,
se mua të ligat më sakatuan,
në botë më asnjërin nuk e kam
as nënën, as baban, as djalin që e dua!

E nesërmja mi sjell mashtrimet e reja,
e shpresat rinore më jan zbehur.
Kamarier, të lutem, mbushma edhe një,
vetëm për shpirtin e poetës së dehur!


Mesnata

[Ard]

Bravo Nitrosh dhe Mesnata per poezite,bukur dhe ndjeshem.
Mel.

[nitROSHI]

Faleminderit vajza.

Ti je tingull i heshtjes sime.
mungesa qe lekundet syve te mij
cdo gje mund te kete emrin tend
cdo gje mund te jete "ti"
i kuqi jot i buzeve qiellin shqyen
shikim perpelitur loton kjo vjeshte
kjo vjeshte e zverdhur e mallit tim
kaleruar mbi ecejaket e mija rrebele
kjo histori pafund kafshimesh
kjo histori e treguar keq
qe tund vithet ne haremin e memorjes time.

[Mesnata]

Flmnd Melankolia


Fantazirat

S'dëshiroj të jetojë më në botën e fantazirave,
ti shiqoj vallëzimet e liqenit mes detit
a po valvitjen e palmave kur fryen era,
të shiqoj, se si lëmshi i verdhë rrukollisej matan malit
kështu si e dehur, bredhi buzë liqenit
deri sa dritat e neonit e derdhnin ngjyrën e tyre të verdhë mbi valë.
Vetëm ndonjë zogë i hutuar dhe të dashuruarit më bëjn shoqëri
dhe kështu engjëjt e natës, po zbersin nga qielli, duke më dëshiruar një natë të mirë.
Por sot ndryshoi çdo gjë, sikur dikush më përshpëriti në veshë dhe më tha
'' Je e rritur, më s'duhesh të fantazosh, por duhesh në mesin e çifteve të bashkangjitesh dhe ti me të dashurin''
Prita gojë hapur shumë çaste, një udhëtimë i cili do më shpjer në ato rrugë të fantazuara,
por ja, prap e pa fat, sikur fantazira më bëri robë e vehtës!

[macia_blu]

(pak ankth e shume pasiguri ne duhet ta them apo jo.... por gjithe papermbajtje... per te mos e thene , se me kish marre malli per kete poezi, me kish lodhur nje gje qe me vjen ta quaj pritje.Ne vend te urimit , po them flm ....



Ti je tingull i heshtjes sime.
mungesa qe lekundet syve te mij
cdo gje mund te kete emrin tend
cdo gje mund te jete "ti"
i kuqi jot i buzeve qiellin shqyen
shikim perpelitur loton kjo vjeshte
kjo vjeshte e zverdhur e mallit tim
kaleruar mbi ecejaket e mija rrebele
kjo histori pafund kafshimesh
kjo histori e treguar keq
qe tund vithet ne haremin e memorjes time.

[nitROSHI]

Plote

blete
ne kete bote prej dylli
ze i ngjirur
ne gojen e dikujt qe aq shume ka per te thene
sy i lodhur
ne kete vallezim ngjyrash
ujvare fjalesh
per keta vesh te shurdher, a mendje te dhjamura
hene e plote
ne keto shtigje pa shtegetare
rruge te pashkelura
ne kete festival kepucesh te grisura
njeri
ne ishullin e pushtuar prej kafsheve
ikje
me krahet e kohes ngarkuar
gjithckaja
qe i mungon teresise sime

[Mesnata]

Marshi i mesnatës

Doli rrezja e dritës mëngjesore,
e unë ngadalë braktis kafenen
zemra e rudhur, xhepat e shkundur
duke bredhur kërkoj hare.
Ai kishte humbur si rrezet e hënës
sepse xhepat tash bosh i kamë
të gjithë pandehen se herët u zgjova
e unë përplitem, vallë ku jam?!
Rrugët më bëhën rrenacake
nuk e di vallë ku e kam shtëpinë
rroj se shpresa mendjen po ma mbush
në këto ditë e dua vetmin.

Mesnata

[ATMAN]

o Drite Qe Kalterohesh Nga Drita E Hyjit Ne Vezullim
O Enderr Qe Valezohesh Nga Lumi I Shpreses Ne Pa Mbarim

Eja Prap Si Atehere Largoje Boten Nga Cdo Mundim
Eja Ti Sjellesh Shpirtit Miresi Dhe Bekim

E Ndjej I Gjithe Njerzimi Nen Driten Tende Do Te Shikoje
Ne Gjithe Boten Mbare Dielli I Shpreses Do Te Agoje

Dhe Lufta Do Te Vdese Nen Marrezine E Saj Pa Shpirt
Rreth Teje Flatra Bardhet E Paqes Do Te Vijne

[Mesnata]

arun, shumë bukur të lumt, më pëlqeu flmnd

Përshëndetje të përzemërta nga Mesnata