A keni frike nga vdekja?

[shkodrane82]

Se di pse po kjo pyetje me eshte ngulitur thelle ne tru
dhe shpesh here ja bej vetes kete pyetje :
Pse ke frike nga vdekja?
Nuk mund te them frike vetem nga vdekja ime, sepse diku
kam lexuar: Kur jemi ne nuk eshte vdekja, kur eshte vdekja nuk jemi ne!
Dhe kjo shprehje me del perpara sa here qe mendoj per vdekjen.
Por frika me e madhe eshte te perjetoj vdekjen e njerezve me te
dashur, dhe te shof sesi ato njerez largohen nje here e pergjithmone.
Cfare mendimesh keni ju per vdekjen, a duhet menduar kaq shume
per te, apo te merret lehte kur te vije te vije, jemi te pambrojtur ndaj saj.
Une vuaj edhe nqs me tregojne per nje person qe ka qene shume i largte
dhe po te mos me thonin se ka vdekur, s'do mendoja kurre per ate.
Kur e vuaj kaq shume ne njerez te huaj, se di si do jem e zonja ta
perballoj tek njerezit me te dashur..
A ka ndonje gje qe duhet te mbeshtetemi tek ajo dhe ti japim force vetes?

[FLOWER]

them se nuk me tremb vdekja vetem menyra se si do vdes. nuk me pelqejne lengatat dhe vdekja me vuajtje. shpresoj vetem qe shpirti te me dale shpejt e pa dhimbje. heret ose vone do na vije te gjitheve, pse te na trembe kur eshte dicka qe e kalojne te gjithe. besoj se frika vjen si pasoje e te panjohures-nga e panjohura kemi pothuajse gjithmone frike.

[SaD_BuT_TruE]

Do thoja qe nuk me tremb vdekja me shum se sa ideja e nje jete te perjetshme ku me kalimin e kohes gjithcka do behej pa kuptim...

[oiseau en vol]

A mund të kemi frikë nga një gjë që nuk ekziston ? Vdekja nuk ekziston për vetën e parë. Ajo ekziston vetëm në vetën e dytë dhe të tretë : ti vdes, ai vdes, por nuk mund të themi : unë vdes. Sepse askush nuk e di nëse ka vdekur në çastin e vdekjes. Ne mund të kemi frikë vetëm për vdekjen e një të afërmi por jo për tonën. Ne nuk jemi dëshmitarë të vdekjes sonë, por të të tjerëve. Në çastin e vdekjes (në vetën e parë), unë jam ose shumë herët ose shumë vonë, por kurrë në çastin e vdekjes, sepse ky çast është një majë pafundësisht e hollë ku lidhen para-vdekja dhe pas-vdekja. Problemi i frikës përpara vdekjes sonë është i lidhur me atë çka n'a është mësuar nga përvoja e të tjerëve, por jo me vetë vdekjen. Ajo është krejt e huaj ndaj nesh. Ne nuk kemi asnjë pikë kontakti me të. Nëse kjo pikë kontakti do të ekzistonte, ndoshta atëherë dikush që ka bërë eksperiencën e saj do të n'a thoshte diçka që do të n'a shtynte për të mos folur sot për frikë por, për shembull, për gëzim. Frika nga vdekja (në vetën e parë) vjen nga qenia-dëshmitar në vdekjen (asgjësimin) e fqinjit në krah. Pra, sidoqoftë, frika e vdekjes është vetëm një mënyrë për të mos folur mbi të.

[[xeni]]

Vdekja eshte mrekullia me e madhe ne kete bote. Pa te kjo jete nuk do kishte vlere...
(t'bejme sikur thojme gjona t'mdhaja...)

Ajo shprehja qe shkodrane82 thote se e ka lexu diku, them se nuk eshte edhe aq ne rregull, sepse duhet te kete nje kalim te dhimbshem midis kesaj jete dhe tjetres, megjithese thone qe ky kalim mndryshon nga personi ne person dhe per nje pjese mund te jete shume normal.

Personalisht besoj ne boten tjeter dhe nuk me tremb vdekja aspak, nese me frike kuptojme shnderrimin ne hiç. Ajo qe me tremb eshte se vdekja nuk dihet se kur do vije dhe si do te gjeje. Por ne nj fare menyre edhe kjo eshte gje e mire, sepse te ndihmon te jesh vazhdimisht ne korrent dhe mos te te hyje shume vetja ne qejf...

[shkodrane82]

Xeni edhe une besoj ne boten tjeter, por gjate rruges qe kemi
ne kete bote, thashe qe me tremb shume humbja e njerezve
te dashur, qe nuk mund ta imagjinoj vazhdimin e jetes pa to..!

[[xeni]]

...edhe une besoj ne boten tjeter, por gjate rruges qe kemi
ne kete bote, thashe qe me tremb shume humbja e njerezve
te dashur, qe nuk mund ta imagjinoj vazhdimin e jetes pa to..!

Kjo as qe diskutohet. Them se te gjitheve na tremb ideja e humbjes se te afermve. Uroj qe dhimbjet t'i kemi sa me te pakta! Gjithsesi njeriu ka nje arme shume te forte: harresen! Kete e them nga eksperienca, megjithese nuk kam jetu shume...

[R2T]

Njeriu nuk e ndryshon dot fatin. Qe diten qe kemi lindur (per ata qe besojne) eshte shkruar data e vdekjes. Ne mund te lodhemi me kot, te mos pime duhan, te mos u hipim avjonave, te mos ngasim makinen, te vizitohemi cdo dite tek doktori, te jetojme gjithe diten te mbyllur ne ne shtepi hermetike e qendrueshme ndaj radiacionit, te fleme me cifte te koka e krevatit, etj etj e te gjitha keto nuk na mbrojne dot nga ajo date. Data eshte e fiksuar, cfaredo perpjekjeje te bejme ne, jemi te pafuqishem per ta ndryshuar kete date.
Kur arin te pranosh kete fakt, eshte me e lehte te pranosh vdekjen, e me pas te heqesh friken. Kur vendos duart pas timonit, del nga shtepia hermetike, apo vendos buzet rreth filtrit te cigares, rikujtoi dhe nje here vetes:- Si ta kete shkruar Zoti.

Njerezit rreth teje arriten daten e tyre, ti apo cdokush tjeter qe ka kembet ne toke, eshte i pafuqishem per ta ndryshuar kete eveniment. Keqardhja apo deshperimi eshte i panevojshem, asgje nuk eshte ne doren tende. Cfaredo gjeje qe kishe mundesi ta beje, u be. Fjalen e fundit e ka gjithmone Ai lart.

[*~Rexhina~*]

Xeni edhe une besoj ne boten tjeter, por gjate rruges qe kemi
ne kete bote, thashe qe me tremb shume humbja e njerezve
te dashur, qe nuk mund ta imagjinoj vazhdimin e jetes pa to..!

Gjithashtu dhe une. Shpesh here kam menduar si mund te perballoje jeten neqoftese humbja njerzit me te shtrejnte ne jeten time. Besoj se do jetoj ne nje jete te trishtuar, dhe madje vete do deshiroja te vdisja.

Gjeja qe me frikson nga vdekja eshte fakti qe ti s'do kesh me ate jete qe kishe, por me e rendesishmia, njerzit e tu!


Shpesh here mendoj qe nje dite do bashkohem me njerzit qe i dua..dhe ky mendim me ndihmon te ndihem pak me mire kur mendoj per vdekjen, dhe njerzit e afert

[shkodrane82]

R2T jam mese dakort me ato ca ti ke thane ne teori,
por kur vjen puna ne praktike ndryshon gjithcka.
Sepse po te kishte gjithkush idene se kaq ka kene e shkrume
s'do jetonin shume nana, baballare, vellezer e motra ne pikellim
per humbjen e njerezve me te dashur...!
Do thonin kaq ka kene e shkrume per ate njeri, dhe jeta vazhdon.
Po per fat te keq, nuk ndodh ashtu, hidherimi kur vdes sidomos nje i ri,
eshte me i forte se cdo arsyetim apo ide se kaq ka kene jeta e atij njeri...!