"Ata qe shkruajne"

[green]

Cdo njeri eshte i talenuar apo mund te beje dicka SHUME mire, SHKELQYESHEM. Tani varet sa mundesi ka secili ne jete, (kohe, nxitje, pse jo edhe shans) per t'ia nxjerre ne pah kete ane e cila i jep mundesine te nxjerre ne pah maksimumin e gjithe qenies se vet.
Nuk eshte e vertete fare qe ata qe shkruajne jane me inteligjente apo me te ndjeshem nga te tjeret. Une mendoj se ata thjesht kane talentin qe momentin kulminant te intelektit apo ndjeshmerise se tyre, ta hedhin ne leter. Eshte thjesht talenti ne te shprehur.
Psh dikush mund te ndjeje shume por nuk ka repertorin apo bagazhin e fjaleve per ta shprehur ate qe ndjen. Ndjenja fillon brenda, aftesia per t'ia percjelle te tjereve ben SHKRIMTARET. Por ne s'mund te shkelim me kembe ate qe perbrenda ka gjithkush. Do te ishte nje marrezi ta shkelnim me kembe apo nenvleresonim. Ky dikush i ndjeshem qe nuk ka forcen e fjales per te shprehur madheshtine e ndjenjes se tij shume mire mund te kete forcen e veprimit apo dicka tjeter.

[pagan]

talenti pat thoni njoni eshte PUNE! PUNE! PUNE! pra tri here pune. por pikerisht talenti eshte edhe inteligjence. ndersa pjesa tjeter eshte rastesi; pa leter e kalem nuk behesh dot shkrimtar, pa bojera e telajo aspak piktor, pa piano ne shtepi nuk behesh dot muzikant, pa makine nuk behesh dot pilot si shumakeri, SADO I ZGJUAR E ME TALENT TE JESH. dhe te gjitha keto kushte duhen (e mira eshte) ti kesh qe ne FEMIJERI, sepse pikerisht ne kete moment formohet karakteri qe do te te mbese per jete. pra s'duhet humb kohe, jeta eshte e shkurter.

por ngandonjehere edhe pse vone mund te besh nje veper te plote e te shquar. van gogu nisi pikturen kur ishte 30 vjeç, 40 ai vdiq. pra punoi vetem 10 vjet per te bere gjithe ato kryevepra qe do ti mbesin botes per gjithje.

a mund te themi qe van gogu kishte talent per pikture, kur i vogel donte te behej prift si i ati, si dhe kur fare rastesisht (ne fakt jo fare, vellai vet kishte nje galeri arti) i lindi ideja te studionte pikture. themi per nje femi, kur vizaton nje kale, u sa talent ka ky. jo per nje burre 30 vjeçar qe fillon per te mesuar te kopjoje tobllo te piktoreve te tjere.

cili eshte pra talenti ? ket pyetje nje profesor liceu shume i pasionuar shqiptar, ja shtronte vetes kur papritur ne paris u njoh me punen aktuale te nje ish nxenesit te vet, te cilin e mendonte te patalentuar. ndersa per çudine e tij te gjithe ata qe ai mbante te talentuar ne lice, s'merreshin me me pikture, por qene bere (perfunduar) shofere maunesh, mekanike, shitesa, kamariere.

pra çfare eshte talenti ? une them, tre here pune, pra VULLNET per ta çuar ne fund ate qe rasti na e sjell ne prag. per te qene I PARI, ne zanatin tend, me i miri, me i bukri, me i madhi. ky eshte talenti i vertete.

[Leila]

Pagan, je i paparashikueshem... ne nje menyre te mire, e them.
Por me ke gjetur ne nje periudhe ku jam shume paqesore, dhe nuk me vjen argumentoj asgje.

[Pink^ Pearl]

Si mendoni, ata qe shkruajne (shkrimtare, filozofe etj.) jane njerez qe kane ndjesi karshi realitetit dhe asaj qe i rrethon, kane nje aftesi te veçante per te shkruar ("gifted"), jane me inteligjent sesa njerezit normale apo nje kombinim i ketyre te trijave?

Nuk eshte e thene te jene domosdoshmerisht te zgjuar , pastaj varet ke quan te zgjuar dike qe thote ate qe do ti te degjosh apo ate qe eshte e vertete , ata thone ato qe duhen thene e lene ato qe s'duhen thene , ose mundohen ta thone dicka te papranueshme ne menyre qe te beje efekt e te kuptohet pa kushte , zakonisht jan njerez qe kan te zhvilluar shuem sensin e gjashte , jashtezakonisht perceptive , arrijen te shohin pertej panorames se merzitshme te realitetit , arrijne te shohin qellimet e verteta ek dikush apo dicka , jan me shume objektive se sa subjektive , kan aftesi te shohin perpara pa u penguar nga guret e injorances apo gjenerealizimit njerezor , gjejne klecka dhe abstarksione dhe mundojne ti zberthejne , duan te tjeret ti shohin gjerat si ata , ne kete pike jan shume kembengules , its my way or the highway mendojne ata sepse jan teper te bindur qe kan nje fare te drejte edhe pse cdo e vertete ka me shuem se 5 apo em shume te verteta per ta , e jo vetem nje ...thjesht jan te cuditshmen dhe nuk mendojne si shumica

[Leila]

...thjesht jan te cuditshmen dhe nuk mendojne si shumica

Hehehehhh... ngordhsh, o Pipi!
(e qeshmja e Kocit) lol

[Manulaki]

Te qenurit ne brendesi limiton aftesine per te analizuar dicka ne menyre te paanshme. Duke qene i brendshem, dikush njeh dhe shkruan per dicka ne nje perspektive te influencuar nga ana te ciles i perket, dhe jo detyrimisht nga te dyja.

Te gjithe shkrimtaret me emer si psh Emily Dickinson, Henry David Thoreau, e shume te tjere u shkeputen e u izoluan nga shoqeria ne menyre qe te shkruanin per shoqerine (society) pa influenca te jashtme

Ata qe shkruajne jane te velitur nga difektet apo dhe perfeksionet e shtrembura te shoqerise, ndaj edhe perpiqen qe me shkrimet e tyre te nxisin nje fare ndryshimi

Nje lojtar qe luan ne ndeshje eshte aq i perqendruar ne rolin e tij ne loje saqe nuk e gelltit dot gjithshka qe ndodh perreth tij
Ne anen tjeter nje spektator eshte ne gjendje ta pershkruaj ndeshjen shume me sakte pasi ai eshte "i jashtem" dhe i ka perballe te dyja anet.

E njejta gje dhe me ata qe shkruajne

Gjithsesi secili ka mendim e tij qe, duke pasur parasysh relativitetin e cdogjeje, nuk eshte i pasakte.

keta njerez u izoluan nga "shoqeria" por jo nga ndjenjat. Ajo qe une them, nuk ka lidhje me te qenit te anshem ne nje ngjarje, apo ne fakte historike, por te qenit "i/e brendshme" ne ndjenja, ne vuajtje, ne gezime, ne jeten e njeriut. Nese nuk di te thellohesh ne jete, dhe te shohesh ngjarjet ashtu sic jetohen, jo si gazetar, por si nje njeri qe jeton, nuk mund te shkruash.

Ti ndoshta flet per gazetaret, qe thjesht japin lajme, dhe informacion, nje shkrimtar duhet ta beje kete lajm, dhe informacion: jete, qe njerezit ta "shijojne".
Nese nje shkrimtar nuk flet per mollen, pa zene ne goje, sa e kuqe eshte, sa e lengshme, si kercet ne goje, si te embelsohet goja nga shija e saj, por thjesht, thote molle, atehere ku ta kuptoje lexuesi per c'molle behet fjale?!!!
A do te kishte kuptim historia e Borebardhes, pa pershkrimin e ketij fruti magjepes????
Keshtu eshte dhe me jeten, nese nuk di te flasesh per vetmine qe ndien dikush kur humbet nje te aferm, nese nuk di te flasesh per cmendurine qe te jep dashuria e pare, por thjesht flet per nje fakt, atehere nuk je shkrimtar.

Ne lidhje me faktin qe ti sjell me siper, vetem ai lojtar mund te te flase per lodhjen e tij, si i thahet goja, si pertyp mastike qe t'i jape fuqi vetes, si vrapon pas topit, qe eshte i vetmi qellim i tij. Shkrimtari nuk eshte i interesuar ne loje aq sa eshte i interesuar ne lojtaret!
Pershendetje