Ermira Babaliu

[sweet_babe]

Dua tu them -- Ermira Babaliu

Nuk e kuptoj pse large ti me rri
ndoshta djale sa te dua nuk e di
sa te thashe qe te dua shume
ti me s'u ndave nga une

Dua tu them se ne dashuri
nuk e dua dimrin ne sy

Dal te takoj plot lumturi
edhe kur ndjej te ftohte ngrohem une nga ty
dimrin se do kjo seshte cudi
sepse emrin e ak dashuri

Ndodhi nje dite qe nena na pa
nga takimi kur u ktheva dhe me tha
Ceshte ky djale?
duhemi i thashe
dikur ke qene dhe ti vajze

Do ta mbajme ngrohte ne kete dashuri
s'do tja shujame zjarrin ne gji

Loder nuk eshte kjo ndjenje e forte
zemren e trondit kur dikush rri ftohte
dua tu them kush prek dashurine
s'e ka lehte ta gjej lumturine

Dua tu them kush prek dashurine
s'e ka lehte ta gjej lumturine

[niku-nyc]

Ermira esht nji nga kengtaret me te mira Korcare.

[niku-nyc]

"Kali i bardhe" - Ermira Babaliu

Kam kohë që dua të zë
nje kalë të bardhë
Të rend ditë e natë
bashkë me të nëpër savanë

(dy herë)
Rend kali, rend unë, fryn erë
dhe shkelet bari ooo
Pse ik, pse largon, pse s'afrohet
vetë ai kalë

Si punë e këtij kali të bardhë
është dashuria
Që s'pati mëshirë aspak për
lotët e mia

(dy herë)
Urimet i çoj unë asaj
prej perëndisë
Që kurrë trishtim mos pastë
prej dashurisë

Vendosa dhe unë një ditë
që të largohem
Tek zhurmat, tek njerëzit dhe vajzat
të mos afrohen

Përpiqem mundohem të zë
at' kalë të bardhë
I vetëm t'jetoj bashkë me të
nëpër savanë

[Besoja]

Është një këngëtare që e pëlqej shumë por kam edhe një arsye 'të fortë' që ta respektoj sepse këndon një këngë me tekstin tim 'Do të ndjesh edhe ti dhimbje' të cilën e ka bërë edhe klip.
I uroj gjithë të mirat!

DO TE NDJESH EDHE TI DHIMBJE

Kurr’ s’kam qën`kaq dashuruar
Si tani
Kurr’ dhe shpirti kaq trazuar
Që fëmi
Ti më thua të largohem
Ja po shkoj
Do ndjej dhimbje do trishtohem
Sdo jetoj
Do të le në jetën tënde
Ta shijosh
Kur të ndjesh edhe ti dhimbje
Do kuptosh
Se të desha si nuk desha syt e mi
Se një tjetër sdo t’këndoj
Si un’ për ty

[[Perla]]

Ermira Babaliu, edhe pse ka ikur para shumë vitesh nga Shqipëria me lotari në Amerikë, emri i saj nuk është harruar. Ajo ka lindur në Korçë (pasi në shumë intervista citohet si vendlindje Pogradeci), por është rritur në Pogradec. Mbahet mend jo vetëm si një këngëtare e talentuar, por dhe me një pamje të admirueshme, e qeshur, veshje plot sqimë. Ndërsa si nuk pritej nga askush, studimet e larta i kryen në Universitetin e Tiranës, në Degën Filozofi. Bashkë me studimet, zëri i saj dëgjohet me po atë forcë dhe bukuri në festivalet e këngës në RTV, ku Ermira Babaliu vlerësohet dy herë rresht me çmime të treta, Festivali i 25-të dhe i 26-të. Më pas është shfaqur në publik, sidomos nëpërmjet serenatave korçare, të bëra mjaft popullore dhe që ia shtuan adhurimin dhe famën, sidomos gjatë 13 vjetëve emigrante në Amerikë.


Ermira, përgjithësisht, ç'lidhje mban tani me Shqipërinë?
Përpiqem të ndjek ç'do gjë të rëndësishme që ndodh në atdhe, me aq sa mundem, dhe sa më lejon koha. Ndërkohë që flas, po i mbaj lidhjet me miqtë e vjetër e të rinj.

Ju jeni pogradecare. Si perceptohet ky qytet në jetën tuaj aktuale? Çfarë ju lidh me të, përveç kujtimeve dhe së kaluarës?
E kam mësuar veten të jetoj midis dy realiteteve njëkohësisht, atë aty dhe këtë këtu, pa diskutuar dhimbjen e pareshtur për të prekur të përditshmen e vendit tim. Arsye të shumëllojshme më bëjnë të ndihem mirë këtu ku jam, ndërkohë që atje kam gjuhën, nënoken time, fisin (lidhje të cilat me konservatorizëm unë i respektoj), miqtë e vyer, e gjolin e dashur që më mungon fizikisht. Këtu kam një jetë më të qetë e paksa të vënë në shina, pas shumë përpjekjesh, e që së largu shijoj e shoh më me qetësi dhe e pavarur atë që më intereson më shumë për vendin tim në përgjithësi. Përpiqem të vendos një balancë midis këtyre dy jetëve, që së fundi më ka qetësuar disi.


Duke qenë një këngëtare e suksesshme dhe duke qenë gjithnjë e azhornuar me tregun muzikor, cili është mendimi juaj për këngën shqiptare?
Nuk e di nëse mund të jap një mendim të saktë për këtë, pasi s'mund të ndjek dot çdo aktivitet muzikor. Por, duket që më në fund ka tendenca t'i rikthehemi vetes në muzikë, pa diskutuar që me patjetër duhet të rikthehet cilësia. Jam e gëzuar që do të jete Festivali i Gjirokastrës sivjet. Do të kisha shumë dëshirë të ndodhem atje.


Në sa festivale kombëtare keni marrë pjesë?
Kam marrë pjesë në 10 festivale rresht. Pra, prej vitit 1984 deri në vitin 1994, kam qenë e rregullt.


Por vetëm e çmimet...
Eh!!! Çmime të dyta apo të treta, se isha nga rrethet....Shembulli më i diskutuar, në mos gaboj, në vitin 1987 (kam qenë shumë e pavëmendshme me arkivin) ku u bë për herë të parë festivali me juri që jepte pikët në një monitor të madh që ishte në sfond, ku ne këndonim (kjo ishte një nga "çuditë" e para të modernizimit të skenës). Nejse, pikët maksimale ishin 100. Unë u paraqita me një këngë të Flamur Shehut, "Një jetë nga jeta ime". M'u dhanë 100 pikë dhe fitova çmim ....të dytë. Të parin e morën motrat Libohova, me 98 pikë. Kënga e tyre ishte e kompozitorit Agim Krajka.

Vetë ju personalisht, a po punoni për një album tuajin të ri? Apo më duket se po shkruani një libër?
Kam filluar punën për një album të ri. Më duhet të jetë ndryshe, pasi s'ka rrugë tjetër. Prandaj nuk nxitoj. Nuk më shqetëson numri i albumeve të mia, por cilësia e kontributi.
Ndërkohë, mërzitem kur këngët që unë sjell, transformohen duke përcjellë mesazhe të gabuara, si p.sh. "Verashitësi", një këngë shumë e bukur nga muzika e lehtë kosovare, të cilën unë e solla në formën time, në një nga koncertet e para të serenatave mbas viteve '90-të, vargun më të bukur, "në gaz hidhërimin do ta kthej", kush e këndoi më pas e deformoi në "...se jam korçare e do ta dredh".
Vazhdoje ti i dashur mik, komento shijen, efektin që jep mesazhi i transformuar në këtë formë. Do të isha shumë e gëzuar sikur në Shqipëri të ekzistonte kritika e shkruar dhe për muzikën. Do ta ndihmonte shumë kulturën muzikore. Nëse ka filluar dhe unë s'i di ...tërhiqem. Sa për libër, s'më duket që jam aq e mençur.


Ju keni studiuar për Shkencat e Filozofisë? Sa ju ka ndihmuar filozofia të bëheni kjo që jeni sot?
Po e nis me një thënie të A. Linkolnit: "Nëse më duhen tetë orë për të prerë, copëtuar një pemë, do të më marrë gjashtë orë të mpreh sëpatën" ...., duke mos harruar, se sapo hap sytë, kam përpara 24 orë, kaq minuta e miliona sekonda, që më duhet t'i shfrytëzoj maksimalisht, dhe e kam shkruar diku: e marr jetën si më vjen, ndërkohë që i "krijoj" ditët e mia. Kjo jam unë, me gjithë kokëkrisjen time...(bobo, ç'jeni ju gazetarët...lol). Kam dhe paradokse në karakter, thua të jem kjo, si efekt i filozofisë??!!!

Kur do të vini në Shqipëri?
Planifikoj të jem në Shqipëri gjithë verën. A nuk ia vlen të jesh në këtë stinë në vendin tonë, ku liqenet dhe detet kanë jo vetëm kaltërsi, por edhe aromë, zhurmë, lëvizje të pashtershme. Vera shqiptare është si shija e verës (pijes) franceze. Kush e ka shijuar dhe nuk është mrekulluar?


Nëse do t'ju propozonin, a do të merreshit ndonjëherë me politikë?
Nëse do të ndryshojë "SITA" e përzgjedhjes dhe nëse do të gjykohesha si e aftë për të tilla sakrifica, mbase po. Sepse të them të drejtën, kam një eksperiencë tepër të hidhur nga vitet e para të tentativës sime për t'u përfshirë në të, atëherë, në '90-ën. Megjithëse ajo që mua më intereson më shumë në këtë moment, është ecuria e shoqërisë civile, një lloj civilizimi i mentalitetit, që është i domosdoshëm.

Serenatat

Në Korçë, kur u zhvilluan për herë të parë serenatat, unë mora këndoj "Lulen e majit". Aty kënduan dhe shumë korçarë, amatorë, ë bukur ....Por, vinte "Lulja majit", që publiku "theu karriget" nga të çuarit në këmbë dhe nga duartrokitjet. Mirëpo dhe këtu, pas shumë lavdërimesh, zyrtarisht mora çmim të tretë, sepse...unë s'isha nga Korça. Tani, këtu mund të them që u zhgënjeva, por kemi qeshur për shumë kohë me miqtë e mi me këtë ndodhi, se ishte një shkak pa bazë, sepse unë kam lindur në Korçë, gjyshi im ka qenë një nga mjekët e parë pediatër atje, prindërit pas disa vjetësh u transferuan, e unë u rrita në Pogradec, për t'u rikthyer në Korçë kur u martova. U largova nga Shqipëria në 1996-ën. Paraqitja ime e fundit në Festivalin Kombëtar ishte në vitin 1995, me këngën e Ilir Dangellisë, "E njëjta ëndërr", e cila shënoi një nga kulmet e mia.


Zhgënjimet
Nuk mund të them se kam patur zhgënjime, pasi kam qenë me këmbë në tokë dhe sidomos fakti që, kënga ishte një nga hobet e mia, fakti që unë këndoja vetëm për kënaqësi, nuk më ka lejuar të mërzitem edhe kur nuk kam marrë atë që kam merituar. Në këtë rast, më shumë mërziteshin fansat e mi.

Shekulli online

[Pajto]

Flm shum per tekstet

[[Perla]]

Nje tjeter serenate

Ermira Babaliu - Marjanke e vogel
2x
O moj taksi
na ço ne shpi
se jemi bere
o tape

Marjanke e vogel o ti me je
me syçkat boje qielli
kur me shikon me saluton
e imja je Marjana
Kur me shikon me buzeqesh
e imja je Marjana

Ta kisha çezmen o me raki
te pija dite e nate
O moj taksi
me co ne shtepi
se une jam bere
o tape

[-BATO-]

Pranë të kaltrit det

Nuk e di në breg të detit
sa herë shkrova unë emrin tënd
se në ëndërrimet e mia papritur
hyre ti dhe zure vënd

Vinin dallgët dhe emrin e prishnin ato me zhurmë
vinte një mëngjes, fliste zëmra por heshtja unë
grimca rëre dhe një guackë kujtimi tani ju pret
nga auditorja¹ me shokun që njoha, pranë të kaltrit det

Një fjalë që ende jo s'e kishim thënë
ti me ngadalë ma thua sot
Na lidhi ne përjetë me njëri-tjetrin
dhe na bëri më shumë se shokë

1) sallë leksionesh

[arjan03]

Ermira Babaliu-Jorgjica

Kur te pashe Jorgjica , Jorgjica moj
zemren ty ta dhashe .
Kur te pashe Jorgjica , Jorgjica moj
zemren ty ta dhashe

Thone bota je i marre .
Jorgjica , Jorgjica
Une vij te ty te shuaj zjarrin .
Jorgjica Jorgjica .

Do ta pi , oh rrakine , rrakine moj
se kjo shuan dhembshurine
do ta pi ojjj rrakine moj
se kjo shuan dhembshurrine .

Do ta bej kupen therrime
Jorgjica Jorgjica
se kjo dogji zemren time
Jorgjica Jorgjica .

[sirena_adria]

Me ka pelqyer gjithmone si kengetare ! I admiroj si kenget e saj te lehta dhe serenatat qe i qan !