Eja...

[Agim Doçi]

Erdha e nuk gjeta askend
vendi kishte mbetur bosh...
Kjo gjëndje vetmije më tremb
rrugëve heq kembët osh...!

Ndal përpara një vetrine
Ku bëhej reklamë "Shëndet e Lumturi!"
Hyra brenda bleva një kuti aspirine
U tregova injorant...kisha hyrë në Farmaci.

Dola dhe një çast mendova
Po ku e kërkon shëndetin e lumturinë?!...
Një mikun tim rastësisht takova
- Hë?!, - ç'kemi?...e ke lënë poezinë?...

Kjo pyetje e mikut më shkundi të gjithin
E ftova pra mikun të pinim kafé.
Ai mesaduket sa kishte kaluar gripin
Ndërsa unë e kisha mëndjen atje...

Atje pra, ku më ftove dhe vetë nuk u duke.
Atje ku me afsh ne shkruanim poezi.
"Nëse rastësisht në Farmaci sot u fute!..
nesër,...- më tha miku, - do vish përsëri!..."

Ja pra pse të shkrova këto vargje të shterpta
Se njerzit mbasi lindin, rriten dhe vdesin.
Një pakt me Poezinë, kujtova se e gjeta
kur ty premtova për strofën e mesit...

[mbreta]

E shof oren var'ne mur'
dhe akrepat nje mbi nje,
athua kush mendon per mua?...
apo akrepat krejt jane çmende!

[Agim Doçi]

Kur puthen akrepat e orës
është mesnatë ose mesditë
Kur puthen njerzit...të gjorët...
lindin mes-dashuritë....

[Acid_Burn]

Pershendetje -mbreta- shkruan bukur... shume bukur

Tani dicka per Gimin... me keto vargjet e fundit e ke vertetu qe vetem 12 te rri sahati lum si ti..

Qafime

[mbreta]

Kur puthen njerzit...të gjorët...
lindin mes-dashuritë....[/QUOTE]


Agim, kur mes njerezve lindin dashurite ata nuk jane te gjore, une mendoj keshtu.

pershendetje per te gjithe ata qe i lexuan vargjet e mia, nuk jam poete, por ja qe me teket te shkruaj nganjeher.

[mbreta]

Flas me heshtjen
heshtja flet me ty,
neper ditet qe vijne e shkojne
ne takohemi rastesisht.
Çdo dite,...
Te gjej udhekryqeve
te jetes,
flet diç me vehte dhe
thelle psheretine.
Mbase nje dite,...
ne mbremje, mesdite apo agim
femija yt do t'i buzeqeshe femijes tim,...
ndoshta ne Tirane, Shkup apo Prishtine!

[nitROSHI]

Nje largesi pafund me shtrihet tek kembet,
e une nuk di ku fillon vetja e ku mbaron ti.
Derdhemi pertueshem
Perkitshmerisht, meritojme humbjet tona.
pastaj i veme nje emer gjithckaje
per ta vrare ende pa lindur
ne kornizat e dijes hedh valle njohja.
Vdekja eshte largesi
motivi mbi te cilin lekundet frika
Ne kopshtin tim te vogel
emrat celin si lulet
me ta thur kuroren e padijes sime.
nderoj perendine e perkushtimit tend.

[mbreta]

Eci rrugëve të kalldrëmta
me pluhur shumë,
kërkoj imazhin tënd
çdo ditë,
zgjas dorën time
të prekë dorën tënde,
drejtoi shikimin tim
të shof sytë e tu,...
Jam lodhur duke ecë
nëpër kalldrëmet e pluhurta.
jam lodhur me pritjen -
Ti malli im...

[mbreta]

Nuk do të lë asnjë yll në qiell këtë natë,
nuk do të lë as natë,
nuk do të lë as hënë,
as gjithësinë që s'durohet.
Do t'i fshij piramidat,
kontinentet dhe sipërfaqet
bashk me grumbujt e së kaluares.
historinë do e shendërroj në pluhur,
në pluhurin e pluhurave,...
Asgjë askujt s'do t'i lë.

[Aldi1]

Nuk do të lë asnjë yll në qiell këtë natë,
nuk do të lë as natë,
nuk do të lë as hënë,
as gjithësinë që s'durohet.
Do t'i fshij piramidat,
kontinentet dhe sipërfaqet
bashk me grumbujt e së kaluares.
historinë do e shendërroj në pluhur,
në pluhurin e pluhurave,...
Asgjë askujt s'do t'i lë.

Po p'se o Mbreta do qe ti fshish te gjitha c'a t'kemi ber ne...?