blloku im

[nimf]

mik epsh i teri
lajka s'dua
as e vrazhdet nuk te sillem dot
pa me thuaj sa keshtu si mua
puthur e shtrenguar ke gjer sot
se s'qe fat kjo lidhja jone
por vec nje flake e rastit ta dish
sic te njoha rastesisht e qete
mirembec do te them serisht
dhe s'do me dridhet shpirti per asgje
syrin asgje asdo ma turbulloje
se kush u dogj njehere dot s'digjet me
kush ka dashur me s'mund te dashuroj.

ps: kjo eshte nje nga poezite qe gjenden ne bllokun tim. se di as kush e ka shkruar. te tjera vijojne.

[nimf]

Piketat e nje qyteti te ri


Kam menduar shume per ate mbremje te bardhe
kur qielli, penduar si nisi te qaje,
.............................................lotet i mbajti,
kur s'kishte as hene, por vetem yje te rralle,
.................................................. ......si te harruar,
kur ne, ulur mbi guret e ashper,
projektonim ne endrra qytetin e ardhshem.

Ai qytet nisii tek rrenojat e mapos se vjeter,
ku dikur blihej te kuq buzesh,
..........................................sandale,
.................................................. ..e corape te najlonta,
ate cast kur ti me the:
Mjafton nje dashuri per te ribere boten!



Zgjimi

Sigurisht, marrezia ime
te veshi ty nje petk aq madheshtor,
nen te cilin shuhen kufijte e viteve
dhe gjithe kufijte e tjere njerezore.

Une zgjohem
dhe jeta rimerr prape formen e pare
Ne humnera
enderrat renkojne si engjej te vrare.

ps. di gje njeri kush i ka shkruajtur keto?

[Eagle]

Postuar më parë nga nimf
mik epsh i teri
lajka s'dua
as e vrazhdet nuk te sillem dot
pa me thuaj sa keshtu si mua
puthur e shtrenguar ke gjer sot
se s'qe fat kjo lidhja jone
por vec nje flake e rastit ta dish
sic te njoha rastesisht e qete
mirembec do te them serisht
dhe s'do me dridhet shpirti per asgje
syrin asgje asdo ma turbulloje
se kush u dogj njehere dot s'digjet me
kush ka dashur me s'mund te dashuroj.

ps: kjo eshte nje nga poezite qe gjenden ne bllokun tim. se di as kush e ka shkruar. te tjera vijojne.

Me sa di une kjo eshte e Pushkinit....

Tung

[nimf]

Muza

Poet! Dhe mjaft tani prane nje te pabese
Sikur nje dite vetem ne endrra te kesh rrojtur
mos e nem ate dite sado fort te kesh vuajtur
Nderoje dashurine dhe kur s'te mbetet pik shprese
Po qe se zemerngushte kjo fli s'te eshte e mundur
Po qe se s'mund tja falesh ata lot deshperimi
Mos e ndrydh ne mendime smire shpirtin e semundur
Se paku qe te gjitha le ti mbuloje harrimi
Te vdekurit, ne paqe ne gji te tokes flene
Keshtu duhet te flene edhe ndjenjat jeteshuar
Keto iskra hyjnore ne zemer pluhur mbene
mbi hirin kujtim shenjt le te mos veme duar
e perse ne kete rrefim plot dhimbje e vrer
ti sheh vetem nje enderr e nje mall te sfilitur?

Oh, mos u qaj se ndoshta te beri vecse mire
O foshnje! Zemra jote qe andej mori flake
Njeriu eshte nxenes, mesues, dhimbja e nxire
E s'njohu njeri veten sa kohe s'pati plage!

E ligj i rende e i pa kundershtuar, i vjeter sa dhe bota ne fuqi gjithmone
Ne duhet prej mjerimit te jemi pagezuar
ti blejme shtrenjt te gjitha me lot e gjakun tone
Qe te arrihen te lashtat duhen me veze ushqyer
Qe te rroj e te ndjeje njeriu lyps te qaje
Gezimi per simbol ka nje bimez te thyer
ende njomur prej shiut e me lule rreth saj

Nuk the qe u sherove prej asaj endrre te marre?
Nuk je tani i lumtur, kudo s'te adhurojne?
e ato endje te lehta qe jeten zbukurojne
a do ti c'moje kurre po te mos kishe qare?
A nuk ke dhe ti sot nje te dashur sic pate
edhe kur ndaj te fjetur ti e shtrengon prej dore
kujtim i larget i dhembjes se djalerise sate
a s'ja ben me te embel buzeqeshjen hyjnore?
A nuk shkoni ju prap te shetisni andej
pyjeve plot me lule mbi reren argjendare
Muzgut fantazma e bardhe e plepit atje tej
a s'ju rrefen edhe sot rruginen vetmitare?
Pse qahesh atehere? Ja shpresa e pavdire
tu perteri ne shpirt nen grushtin e mjerimit
Pse ta percmosh nje dhembje qe te beri me te mire
e ta urresh nje sprove rinie te lengimit?

Djalthi im! Meshiroje te bukuren e marre
qe te beri te derdhesh nga syt lot prore
Kij meshire (eshte grua) se prane saj ke pare
duke vuajtur te fshehten e nje endje hyjnore
Barra e saj qe e rende, ndoshta te dashuronte
Po fati desh patjeter zemren ty ta zhvaste
Ajo e njihte jeten e deshi ta tregonte
nje tjeter e keputi fytin e dhimbjes sate
Meshiroje, malli i saj shkoi si nje enderr e marre
Plagen tende e pa po s'munde te shpetosh
Gjithkta lot besome s'jane genjeshtare
dhe sikur te ishin falja, ti di te dashurosh!