Shteti grek, ky armik i kombit shqiptar

[~Geri~]

SHTETI GREK, KY ARMIK I KOMBIT SHQIPTAR

Po bëhen gati 13 vjet që kur në Shqipëri u vendos pluralizmi dhe shtetin grek vazhdojmë ta hasim gjithandej nëpër këmbët tona. Shteti grek na është bërë ferrë, na është ngjitur si balta pas këpucës dhe s’po na lë të marrim frymë rehat. Shteti grek sot, në qëndrimin ndaj kombit shqiptar, është kthyer në simbol të së keqes, të poshtërsisë, në simbol të pabesisë. Pabesia është simbol kombëtar i shtetit grek në qëndrimin ndaj kombit shqiptar. Kur kujtoj bëmat e poshtra të shtetit grek kundër kombit shqiptar, më vjen ndër mend një fjalë e urtë afrikane, e cila thotë: “Zemra e njeriut të lig edhe në gjumë nuk ka qetësi”.

Marrëdhëniet diplomatike shqiptaro-greke nisën me sherr e për sherr

Gjatë periudhës së totalitarizmit komunist kemi qenë relativisht më të qetë nga shteti grek, se asokohe, deri në vitin 1971, nuk kishim as kurrfarë marrëdhëniesh me të, paçka se edhe atëherë na ka vrarë ushtarë në kufi. Deri në shembjen e komunizmit nuk kemi pasur dhe aq kokëçarje nga ky shtet i lig, as pas vendosjes së marrëdhënieve të dyshimta diplomatike në vitin 1971, marrëdhënie poshtëruese këto për shtetin shqiptar, derisa shteti grek vazhdonte dhe vazhdon ta mbajë ende në fuqi ligjin famëkeq të luftës. Tepër i dyshimtë mbetet edhe sot e gjithë ditën vendimi që morën komunistët e Tiranës për vendosjen e atyre marrëdhënieve diplomatike me shtetin grek. Komunistët shqiptarë, si tradhtarë të çështjes kombëtare shqiptare, trupin dhe shpirtin ia kishin shitur sllavizmit rusoserb dhe, në tërësi, sllavoortodoksisë, prandaj nuk mund të vazhdonin ta mbanin gjatë mërinë e tyre të shtirur me grekoortodoksinë e Athinës, paçka se poshtërohej shteti shqiptar nga forca e ligjit të luftës, të cilin shteti grek e mbante në fuqi që nga viti 1940, paçka se pronat e shtetasve shqiptarë në Greqi nuk mund t’u ktheheshin pronarëve të tyre të ligjshëm për shkak të klauzolave të atij ligji. Por komunistëve shqiptarë nuk u interesonin as çështja kombëtare shqiptare, as pronat e shtetasve shqiptarë në Greqi. Atyre u interesonte vetëm pushteti personal, dhe për hir të atij pushteti ata vendosën të bëjnë kauzë të përbashkët edhe me djallin, të simbolizuar nga shteti grek, sepse te Athina ata shikonin një përkrahëse të fuqishme të sundimit të tyre të pakufizuar në Shqipëri. Deklaratat e neokomunistëve socialisto-demokratë se ligjin e luftës shteti grek gjoja e paskësh hequr në vitin 1987, kur kryeministër ishte Papandreu, vërteton më së miri se sa të padinjitetë kanë qenë etërit e tyre veteranokomunistë, kur pranuan të lidhnin marrëdhënie diplomatike me një shtet armik, si shteti grek, në kushtet e ekzistencës së ligjit të luftës. Është rast i vetëm në historinë e marrëdhënieve ndërkombëtare, kur një shtet pranon të vendosë marrëdhënie diplomatike me një shtet tjetër, në kushtet e ekzistencës së një ligji lufte midis tyre. Dhe shembull i së keqes në këtë rast qe bërë shteti komunist shqiptar, i cili pranoi të vetëposhtërohej, duke lidhur marrëdhënie diplomatike me një shtet armik, si Greqia.

Të tjerët po na mësojnë të njohim fqinjin tonë

Po cili ishte fqinji jugor, që Shqipëria “trashëgoi” pas vendosjes së pluralizmit politik në dhjetor të vitit 1990?
Shteti grek, në prag të përmbysjes së komunizmit në Shqipëri kishte përcjellë trashëgimin e sundimit të PASOK-ut dhe të Papandreut, si kryeministër i tij. Pikërisht këtë periudhë e ka analizuar bukur mirë publicisti i njohur amerikan, Robert D. Kaplan, në librin me titull “Greqia: dashnorja e Perëndimit, gruaja e Lindjes”, (Shtëpia botuese DITURIA, Tiranë, 2002), libër ky, që përbën pjesën e katërt të botimit të tij “Fantazmat e Ballkanit - një udhëtim nëpër histori (Balkan Ghosts - A Journey Through History). Që në faqet e para Kaplan zbulon lakuriq shovinizmin dhe racizmin e kulluar të shtetit grek ndaj fqinjëve. Zëvendësministri i jashtëm i Greqisë, Janis Kapsis, i deklaronte Kaplanit: “Në Greqi nuk jeton asnjë turk. Ka vetëm disa grekë, të cilët kanë qëlluar të jenë myslimanë dhe që kanë qëlluar të flasin turqisht me njëri-tjetrin. Po kështu, në Greqi nuk ka asnjë maqedon…” (30-31). “Ndërkohë, - vazhdon Kaplan, - kam harxhuar orë të tëra të jetës sime, ulur rreth tryezave greke, duke dëgjuar paroksizma të shfrenuara urrejtjeje për çështje të tilla, si turqit dhe Kostandinopoja,.. Maqedonia dhe minoriteti i persekutuar grek në Shqipëri” (31). Sipas grekëve, të gjithë sllavët që e quanin veten “maqedonë” s’na qenkëshin gjë tjetër, veçse “magjypë të fëlliqur”. Kaplani linte mendjen me marrëzitë e deklaratave të grekëve që takonte poshtë e përpjetë, të cilëve s’u skuqej faqja kur deklaronin se ikonat na qenkëshin zbulim grek, se kisha ortodokse greke na qenkësh nëna e të gjitha kishave ortodokse lindore, se osmanët na paskëshin sunduar përmes grekëve, se trupat elitë të ushtrisë osmane, jeniçerët, na paskëshin pasur shumë grekë, se alfabeti cirilik, i përdorur në Bullgari, Serbi, Maqedoni dhe Rusi, na paskësh dalë nga alfabeti grek. Por grekëve s’u bënte përshtypje, - thotë Kaplan, - që fshatarët e Sulit, në perëndim të Greqisë, dhe banorët e ishujve Specai dhe Hydra në Egje, janë me origjinë të pastër shqiptare.
Filip Sherrard, përkthyes i poezisë moderne greke, thotë: “Greqia e trashëgimisë klasike dhe e filohelenizmit romantik ka perënduar, por, sidoqoftë, ajo asnjëherë nuk ka qenë shumë domethënëse për gjendjen në Greqi. Greqia… kurrë nuk ka pasur Mesjetë, ashtu siç e kuptojmë ne, as Rilindje, ashtu siç e kuptojmë ne, apo epokë të Iluminizmit. Atje nuk ka ndodhur ajo rritje dhe ngritje e arsyes përtej pjesës tjetër të jetës” (31).
Stambolli në sytë e një greku, - sipas Kaplanit, - do të mbetet përgjithmonë Kostandinopojë, edhe sikur “qyteti i Kostandinit” të mos ekzistojë më. Grekët nuk munden as ta shqiptojnë fjalën Stamboll. Kur e dëgjojnë këtë fjalë nga goja e një të huaji, ngërdheshen, bash ashtu siç ngërdheshen çifutët kur dëgjojnë fjalën Palestinë apo arabët fjalën izraelit” (36).
Kaplan citon fjalët e një miku të tij grek: “Ne grekët jemi populli më i talentuar: ti e di se të harxhosh katër orë për të pirë një kafe të vogël është art”, - më tha njëherë i ekzaltuar, ndonëse me një seriozitet qesharak, një miku im shkrimtar” (22). Prandaj edhe Greqia zë vendin e fundit në Bashkimin Evropian për nivelin e zhvillimit ekomomik, se ka popullin “më të talentuar” në botë, sipas këtij shkrimtari racist.
Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në përputhje me “doktrinën Truman”, në vitet ’50-të i dhanë Greqisë një ndihmë prej 10 miliardë dollarë, që ajo të mbetej në Bllokun Perëndimor, ashtu siç qe vendosur në Perëndim që në vitin 1940. Por Andreas Papandreu, ky simbol i mosmirënjohjes dhe i pabesisë tipike greke, korrespondentes së programit “60 minuta”, Dajanë Sojer, pas pyetjes së saj nëse ai ndiente mirënjohje për Amerikën, e cila e mbajti Greqinë jashtë Bllokut Lindor, i dha këtë përgjigje: “Unë nuk i jam mirënjohës askujt për asgjë” (68).
Në vitin 1977 Papandreu pat deklaruar: “A jemi marksistë, po apo jo?!.. ne duhet të themi po. Ja, pra, përse ne jemi në opozitë të plotë me mendimin optimist, liberal” (58). Prandaj s’kishte asgjë për t’u çuditur që, në studion e vet, në vende tepër të dukshme, Papandreu mbante fotografitë e Fidel Kastros dhe të Titos, kurse Jugosllavinë titiste e shikonte si modelin ideal të Greqisë (59).
Në vitin 1987 Papandreu, në zyrën e vet, i pat bërë Kaplanit një pyetje tepër domethënëse për racizmin e kulluar grek: “A ke parë ndonjëherë ndonjë grek që t’i japë dorën një negri në rrugë, siç bëjnë amerikanët?” (63). Kurse për problemin e Qipros turke i deklaroi po aty: “Atyre pakistanezëve ne u themi se, po njohën Qipron turke, do t’i hedhim në det të gjithë pakistanezët që punojnë në anijet greke” (63). Nënkuptohet që pas deklaratave të tilla nuk mund të mendonte kush që në personin e Papandreut, si kryetar i PASOK-ut dhe si kryeministër i vendit, të viheshin në dyshim bindjet e tij të pastra raciste dhe fashiste. Këto bindje do të shfaqeshin edhe më shkoqur gjatë një vizite që ai bëri asokohe në Poloni, ku sulmoi Solidarnostin, duke e vlerësuar si “negativ, rrezikshëm negativ” (67).
Gjatë kohës që Papandreu ishte kryetar i PASOK-ut dhe kryeministër i vendit, organizata terroriste “17 nëntori” pati lulëzimin më të madh të veprimtarisë së saj kriminale. Çuditërisht, kur Papandreu u bë kryeministër në vitin 1981, ai dha urdhër që të shpërndahej njësia e posaçme e policisë, që merrej me hetimin e veprimtarisë së kësaj organizate terroriste, e cila, që prej fillimit të viteve ’80-të, do të mbetej grupimi terrorist më enigmatik në krejt Evropën dhe në Lindjen e Mesme dhe më i pamundur për të depërtuar në radhët e tij. Nga dora e kësaj organizate terroriste u vra Riçard Uelsh, ish-shef i zyrës së CIA-s në Athinë (dhjetor 1975), George Cantes, kapiten i marinës amerikane (nëntor 1983), Kenet Uait, nëpunës i ambasadës angleze (mars 1984), Uilliam Nord, atashe amerikan i mbrojtjes (qershor 1988). Asokohe, mjaft vëzhgues perëndimorë “kishin arritur të zbulonin një… shkrirje të veçantë ndërmjet elementëve të ekstremit të majtë grek brenda PASOK-ut dhe grupeve terroriste” (72), sepse atëherë grupi terrorist “17 nëntori” ishte plotësuar edhe me grupe të tjera të këtij lloji, si “Rosat e egra të qytetit”, “Grupi anarkist i nihilistëve ikonoklastë” dhe “Lufta revolucionare kundër pushtetit”. E “meritonin” këtë “shpërblim” nga Greqia Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Anglia, të cilat bënë njërën, për të mos e lënë të përfundonte në gjirin e Bllokut Komunist të Lindjes. Gjynah me të vërtetë: Greqia edhe mendërisht, edhe shpirtërisht ka qenë pjesë e Bllokut Komunist. Do të kishte qenë bukur mirë, sikur SHBA-ja dhe Anglia ta kishin lënë atje edhe faktikisht. Gjynah që një vend me mendësi bizantine, si Greqia, sot është antare e BE-së. Një kolegu im, i cili në vitin 1993 ishte me shërbim në Bruksel, më tha një ditë kur po bisedonim për këto prapësitë që po bën Greqia në Shqipëri: “Një nëpunës i lartë në Komisionin Evropian, kur po hanin drekë bashkë, më bëri një pohim të sinqertë: “Kemi bërë gabim që e kemi pranuar Greqinë në Bashkimin Evropian”.
Studiuesi dhe botuesi greko-amerikan, Aristidh Karacas, në vitin 1990 shpjegonte: “I vetmi regjim i suksesshëm fashist i Greqisë ka qenë ndoshta ai i Andreas Papandreut. As regjimi ushtarak i Zhorzh Metaksasë, nga viti 1936 deri më 1941, dhe as junta ushtarake, nga viti 1967 deri më 1974, nuk arritën kurrë të kishin atë shtrirje dhe nivel të gjerë përgjigjeje popullore ndaj mesazhit të tyre, që shihej edhe si artificial, edhe si qesharak. Përkundrazi, pozimet dhe mënyra e sjelljes së Papandreut ishin risiguruese për njerëzit, se mënyra e tyre e jetesës ishte legjitime, ndonëse, në vetvete, ata ushqenin edhe mungesë besimi, edhe zili ndaj Perëndimit. Në mënyrë shumë të ngjashme me Musolinin, Papandreu arriti të bëhej me sukses mishërimi i një urrejtjeje populiste… Ai kërcënonte Amerikën dhe i përforconte këto kërcënime duke u përqafuar me armiqtë e Amerikës, Gadafin dhe terroristët… Ndarja dhe poshtërimi që i bëri Margaret Cantit (gruaja e dytë amerikane e Papandreut - E.Y.) përforcoi ndarjen e tij (dhe të Greqisë) me Amerikën… (75).
Përvoja e takimeve të Kaplanit me Papandreun, siç e pranon vetë autori i librit, “i ngjante atij të shtrëngimit të dorës me një njeri të famshëm të botës së krimit në një sallë vallëzimi” (64). Kaplani ka plotësisht të drejtë kur e vlerëson Papandreun si fantazmën më origjinale të Ballkanit, si një njeri, që lëvrintre diku në thellësitë e së kaluarës më të errët, i cili e hiqte veten për viktimë të përjetshme të persekutimit turk dhe amerikan (81).
Që Greqia nuk ka qenë kurrë një vend perëndimorë, paçka se është anëtare e BE-së, nacionaliatët shqiptarë kanë qenë të bindur me kohë, duke pasur parasysh qëndrimet e saj raciste dhe fashiste ndaj kombit shqiptar. Por na vjen mirë, kur bindjet e nacionalistëve shqiptarë i mbështet, tërthorazi, edhe më shumë një publicist i shquar, si Robert Kaplan, i cili në librin në fjalë deklaron: “Vetëm në vitet 1980-të bota filloi ta shikonte dhe ta zbulonte se sa fare pranë ishte, në të vërtetë, Greqia me Ballkanin dhe me Lindjen e Mesme”. Këtë deklaratë ai e përforcon edhe me një argument tjetër kuptimplotë, kur thotë: “Televizioni dhe radioja greke kurrë nuk kanë qenë të lira” (66).
Por pikëpamjet e publicistit Robert Kaplan se Greqia nuk është fare një vend perëndimor, nuk përbëjnë aspak një bindje të tij, personale, e cila ka ardhur e është kristalizuar përfundimisht gjatë shërbimit të tij në Greqi, si gazetar i “The Atlantic”, prej vitit 1982 deri në vitin 1989. Përkundrazi, pikëpamjet e tij i mbështesin edhe qytetarë grekë, të cilët për vendin e tyre na zbulojnë po ato të vërteta lakuriqe, që na shpalos edhe Robert Kaplan. Opinionistja greke, Panajotas Dhimitras, thotë: “Politika jonë pasqyron më shumë se çdo gjë tjetër, se sa orientalë dhe sa bizantinë jemi. Unë do të thoja se, në politikën tonë, ne jemi krejtësisht orientalë. Perëndimin ne e shohim si të ishim nga Lindja e Mesme” (58).
Prandaj për shqiptarët nacionalistë është me shumë rëndësi libri i Kaplanit (për përkthimin e të cilit duhet falënderuar zoti Zef Mazi, sepse ka gjetur bash çastin e duhur për të parë edhe më shumë se cila është Greqia e ditëve tona) për të analizuar më mirë trashëgiminë që la pas sundimi i Papandreut, sundim ky, i cili na e zbulon lakuriq Greqinë e viteve ’90-të dhe të viteve të para të këtij fillimshekulli. Pikërisht analiza e sundimit të Papandreut na bën të mundur të kuptojmë psikologjinë e qarqeve sunduese greke të ditëve tona, e cila është një psikologji kryekëput shoviniste dhe armike e egër e kombit shqiptar. “Trashëgimia që la sundimi i tij shpjegon Greqinë e viteve 1990-të, ashtu si trashëgimia komuniste ndihmon për të shpjeguar vendet e tjera të Ballkanit. Të bësh kronikën e epokës së Papandreut është, sipas mendimit tim, i vetmi veprim thelbësor për të kuptuar Greqinë e sotme” (57).

Përse ankohem grekët dhe përse kanë të drejtë të ankohen shqiptarët

Po çfarë ka shteti grek me kombin shqiptar, ndaj të cilit ka mbajtur dhe vazhdon të mbajë një qëndrim të kulluar fashist dhe shovinist? Shteti grek vazhdon të vajtojë edhe sot e kësaj dite humbjen një herë e një kohë të Kostandinopojës, të Adrianopojës, të Smirnës dhe të territoreve të tjera në Azinë e Vogël. Po mos vallë grekëve ua ka fajin kombi shqiptar që Kostandinopoja u riquajt Stamboll, që Adrianopoja u riemërtua Edirne, që Smirna sot quhet Izmir? Mos vallë kombi shqiptar qenka fajtor para grekëve për faktin që kisha Hagia Sofia - “Mençuria Hyjnore” -, (e ndërtuar në mesin e shek.VI të erës së re nga Perandori Bizantin, Justiniani) u shndërrua në “Muzeun turk të Aja Sofisë”? Mos vallë kombi shqiptar e paska fajin për faktin që grekëve një ditë të bukur ua lëpiu trutë lopa dhe, të yshtur edhe nga premtimet e ish-kryeministrit britanik, Llojd Xhorxh, menduan se, meqë “i sëmuri i Bosforit” po shkonte drejt mosqenies, deti na qenkësh bërë kos dhe ata vendosën t’i futen më këmbë me “lugë në brez”, duke iu rikthyer zbatimit në praktikë të platformës së Megali Idesë - kthimit të çdo pëllëmbe tokë të Greqisë historike? Mos vallë duhet akuzuar kombi shqiptar për faktin që grekët u nisën në betejën kundër turqve (siç shkruante asokohe Heminguej) “me uniforma ceremoniale të shek.XIX, veshur “me fustanella” dhe me këpucë majëkthyerpërpjetë, me xhufka në majë”? (38). Mos vallë ishte fajtor kombi shqiptar që Perandoria Bizantine u rrafshua krejtësisht nga turqit osmanë dhe që u erdhi fundi 3 mijë vjetëve të qytetërimit grek në Azinë e Vogël? Që Greqia “përsëri mbeti e vogël, e pasigurt, e zhytur në varfëri, e poshtëruar deri në palcë dhe e përvëluar nga urrejtja”(39)? Që ushtria greke hëngri një dajak të mirë nga ushtria e gjeneralit të ri turk, Qemal Ataturkut, për të vetmen arsye, sepse klasës politike greke asokohe i kishin rënë trutë në qafë? Mos vallë është fajtor kombi shqiptar që Bajroni, i cili sakrifikoi edhe jetën për pavarësinë e Greqisë, për luftëtarët e guerrileve greke shkruante: “Jeta e tyre është luftë kundër së vërtetës” (34), çka përbën edhe anën më thelbësore të politikës shoviniste greke ndaj kombit shqiptar? A ka faj kombi shqiptar, kur shkrimtari i shquar grek, Kazanxaqis (1883-1957), shkruan: “Greku modern.., kur fillon të këndojë,.. e thyen kreshtën e logjikës greke; aty për aty Lindja, gjithë errësirë dhe mister, ngrihet vlagë lart nga thellësia e shpirtit të tij” (34). Mos vallë duhet akuzuar kombi shqiptar, kur greko-amerikani Aristidh Karacas të vetmin regjim fashist të suksesshëm në Greqi quan regjimin e Andreas Papandreut? Që opinionistja greke, Panajotas Dhimitras, politikën greke e quan bizantine? Dhe, së fundi: mos vallë duhet bërë me faj kombi shqiptar, kur ish-kryeministri dhe presidenti i Greqisë, Kostandin Karamanlis, Greqinë e viteve ’80-të e përshkruante si një “azil të çmendurish” (40)?
Disa vjet pas fitores së pavarësisë nga Perandoria Otomane, shteti grek, në vitin 1844, shpalli platformën politike - Megali Idenë - një platformë e pastër shoviniste kjo, e cila kishte për qëllim krijimin e një shteti të madh grek në kufijtë e Perandorisë Bizantine, ku do të përfshiheshin edhe shumë territore shqiptare. Megali Ideja, e aprovuar në Asamblenë Kombëtare të Greqisë gjatë kohës që kryeministër ishte Koleti, u shpall si themeli i ekzistencës politike të Greqisë. Në fillim të shek.XX shovinistët grekë u përpoqën ta vinin në jetë Megali Idenë në Shqipëri përmes të ashtuquajturit Vorio Epir, domethënë, aneksimit të Korçës dhe të Gjirokastrës. Megali Ideja hodhi themelet e armiqësisë së përjetshme të shtetit shovinist grek ndaj kombit shqiptar.
Gjatë periudhës së Rilindjes Kombëtare Shqiptare, kur përfaqësues të shquar të iluminizmit shqiptar dhanë ndihmesën e tyre të vyer në zgjimin e vetëdijes sonë kombëtare dhe të nacionalizmit shqiptar, në mbrojtje të gjuhës dhe të kulturës sonë kombëtare, ishte pikërisht shteti shovinist grek ai dhe kisha e mallkuar greke, të cilët s’lanë gur pa lëvizur për të zhdukur fizikisht personalitete të njohura të kulturës sonë amtare. Helmi dhe thika u bënë simbolet më të parapëlqyera të shtetit shovinist grek dhe të kishës së tij kriminale, pre e të cilëve ranë Papa Kristo Negovani dhe Petro Nini Luarasi.
Kur populli shqiptar ishte në kulmin e haresë në ato ditë të paharruara pas shpalljes së pavarësisë, a nuk ishte shteti shovinist grek ai, që dërgoi dy kanonieret e veta pranë portit të Vlorës për të bombarduar qytetin, sepse nuk i pëlqente kthesa që kishte marrë Shqipëria? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, që pikërisht në ato ditë urdhëronte kanonieret greke të prisnin kabllin e lidhjes telegrafike të Shqipërisë me Italinë, në mënyrë që qeveria e re, e sapoformuar, e Ismail Qemalit të mos kishte asnjë mundësi komunikimi me jashtë? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili, në fund të vitit 1913 dhe në fillim të vitit 1914, urdhëronte trupat e veta për të pushtuar Gjirokastrën, Delvinën, Përmetin dhe Tepelenën, duke arritur pikërisht atë cak në Shqipërinë e Jugut, që përputhej me pretendimet e tij politike? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, që krijoi “qeverinë autonome vorioepirote” të Zografos, me qëllim që territoret e jugut të Shqipërisë, kur të krijohej rasti i volitshëm, t’i bashkoheshin përfundimisht Greqisë? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, që urdhëroi ushtarët grekë dhe vullnetarët e ardhur nga Kreta, së bashku me oficerët e liruar, të kryenin në viset jugore të Shqipërisë të tilla krime të përbindshme, të cilat, sipas Eqrem bej Vlorës, “mund të krahasohen mbase vetëm me mizoritë e hunëve, siç tregojnë kronikat e Mesjetës”? (Kujtime, 2, f.39). A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili, në mars të vitit 1916, me një dekret të mbretit Kostandin, i kishte bashkuar përfundimisht me Greqinë territoret e Shqipërisë së Jugut? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili, pas tërheqjes së trupave franceze nga qyteti i Korçës në vitin 1920, urdhëroi trupat e veta ushtarake në Follorinë për të pushtuar qytetin në fjalë? A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili, me propagandën e tij armiqësore kundër vendit tonë, në muajt e parë të vitit 1921, në Shqipërinë e Jugut nxiste synimet greke kundër tërësisë së tokave shqiptare? A nuk shërbente Jakovi, peshkopi i Durrësit, si pararojë e shovinizmit grekomadh në Shqipëri, i cili, përballë rritjes së vazhdueshme të ndërgjegjes kombëtare dhe pas shpalljes së pavarësisë së Kishës Ortodokse Shqiptare më 12 shtator 1922, u detyrua të shporrej nga vendi ynë? Shikoni, të nderuar lexues të “Rimëkëmbjes”, se sa e mjerë është situata politike sot në Shqipëri, pas gati 80 vjetësh, se sa poshtë ka rënë dhe në ç’batak lundron sot klasa politike në Shqipëri, klasë kjo, që ka lejuar uzurpimin e Kishës së Pavarur Ortodokse të Shqipërisë nga pasardhësi i Jakovit, Janullatosi, i cili shërben si pararojë e shovinizmit të shtetit grek në vendin tonë!
A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili edhe disfatën e turpshme që pësoi nga ushtria turke në vitin 1922, të pasuar nga humbje territoresh në Azinë e Vogël, kërkonte ta shkarkonte mbi kurrizin e kombit shqiptar, duke synuar që shkëmbimin e popullsisë myslimane turke në Greqi me popullsinë ortodokse në Turqi ta shtrinte edhe te shqiptarët në Çamëri? Ishte pikërisht ndërhyrja e vendosur e qeverisë shqiptare dhe e përfaqësuesit të saj në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë, Mehdi bej Frashërit, që bëri të mundur shmangien e dëbimit të më shumë se 60 mijë shqiptarëve nga Çamëria, paçka se nuk arriti të shmangte dot dëbimin e 5700 syresh, të cilët tashmë qenë larguar nga Janina dhe Manastiri.
A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili themelet e armiqësisë së përjetshme me kombin shqiptar i hodhi me platformën e Megali Idesë dhe këto themele i përuroi me ligjin e luftës që vendosi me Shqipërinë në vitin 1940, paçka se Shqipëria asokohe ishte një vend i pushtuar nga fashizmi Italian? Pas këtij akti sa të marrë, sa të turpshëm, aq edhe të poshtër të shtetit shovinist grek, po të duash hajde mos i merr për të vërteta fjalët e Karamanlisit se Greqia është me të vërtetë një azil të çmendurish!
A nuk ishte shteti shovinist grek ai, i cili, pasi bëri masakra barbare mes popullsisë shqiptare të Çamërisë gjatë viteve të Luftës së Dytë Botërore, në vitin 1945 e dëboi atë popullsi krejtësisht nga vatrat e veta stërgjyshore?
Gjatë viteve të sundimit komunist në Shqipëri, me shtetin shovinist grek vërtet nuk kemi pasur asnjë marrëdhënie deri në vitin 1971, por, siç e theksova më lart, ky shtet, edhe pas provokacioneve të gushtit të vitit 1949, edhe pas kapardisjes ngrehaluce që shfaqi në shtator të vitit 1967, duke i afruar kërcënueshëm trupat e veta afër vijës sonë kufitare dhe duke i zbythur paskëtaj me veshë të ulur, përsëri ka vazhduar të na vrasë ushtarë brenda territorit tonë. Por komunistët shqiptarë asnjëherë nuk kërkuan shpagim për gjakun e derdhur të djelmoshave tanë kufitarë, asnjëherë nuk kërkuan që gjaku shqiptar të shpaguhej me gjak grek, se shteti komunist i Tiranës donte të ishte,demek, faktor stabiliteti në Ballkan! Shteti shqiptar kurrë nuk i ka shpaguar krimet që ka bërë shteti shovinist grek kundër tij me “monedhën” që ai meritonte. Dhe ka bërë shumë gabim. Veçse ky qëndrim gjithmonë i tërhequr i Tiranës zyrtare ndaj vrasjeve të kufitarëve tanë nga shteti shovinist grek vazhdonte ta bënte këtë të fundit edhe më arrogant, edhe më agresiv, edhe më hundëpërpjetë, edhe më harbut, paçka se vetë ka qenë gjithmonë bishti i fshatit në Evropën kapitaliste dhe sot vazhdon të mbetet vrimja e fundit e kavallit në Bashkimin Evropian.

Greqia përpiqet t’ua nxijë shqiptarëve edhe demokracinë paskomuniste

Pa u tharë ende mirë boja në vendimin që u mor në Tiranë për vendosjen e pluralizmit politik, shteti shovinist grek, taman si nepërka që rri tulaturazi në pusinë që i ka ngritur viktimës së saj, kufijtë e vet i hapi kat e kat, në një marrëveshje të heshtur me shtetin shqiptar. Edhe sikur ata kufij të kishin qenë gjerdhe të ndonjë shtëpie publike, me siguri që nuk do të ishin shqyer asisoj, siç i shqeu Greqia kufijtë e saj para valës së papërmbajtur të të rinjve emigrantë shqiptarë, të paralajmëruar paraprakisht nga struktura të fshehta të shërbimit sekret të Tiranës. Shqyerja e kufijve grekë nuk ishte aspak një gjest dashamirësie nga ana e Athinës ndaj rinisë shqiptare, që e kishte pllakosur varfëria komuniste. Masa qindramijëshe e emigrantëve shqiptarë do të shërbente për shtetin shovinist grek si një çengel i fuqishëm, ku Athina, në strategjinë e vet me rreze të largët veprimi, do të kapej fort për ta trajtuar shtetin shqiptar si një raja të vetin, për ta nënshtruar dhe poshtëruar sa herë ta quante të arsyeshme, për t’i hyrë zbatimit në praktikë në një mënyrë të shkallëshkallshme helenizimit të trojeve tona, për ta varfëruar edhe më shumë vendin tona ca nga ca dhe për ta pasur një prapavijë të sigurt koloniale.
Dhe të rinjtë shqiptarë u turrën drejt Greqisë për të “shpëtuar” një herë e mirë nga vargonjtë e varfërisë komuniste, ndërkohë që shteti komunist i Tiranës, tek grahmonte në përpëlitjet e fundit për t’iu përshtatur kushteve të reja, bënte sikur nuk kishte as sy, as veshë.
Varfërinë e emigrantëve shqiptarë shteti shovinist grek e vlerësonte si aleatin e vet më besnik në synimet e tij të ethshme për të vënë në jetë dalëngadalë platformën e Megali Idesë. Hapi i parë që ndërmori shteti shovinist grek ndaj emigrantëve shqiptarë ishte kërkesa për ndryshimin e emrave të të gjithë atyre, që ishin të besimit mysliman. Por ai nuk u mjaftua vetëm me kaq. Ai u ka bërë presion shumë syresh që ndryshimin e emrave ta bënin në gjendjet civile shqiptare dhe të pajiseshin me dokumentet përkatëse, në të kundërt, jo vetëm nuk do t’i punësonte, por edhe do t’i përzinte fare nga territori grek, në kuadrin e operacioneve denigruese, të titulluara me emrin poshtërues “Fshesa”.
Deri tani mbarë kombi ynë është dëshmitar, se si është sjellë shteti shovinist grek ndaj emigrantëve të varfër shqiptarë. A nuk është shteti shovinist grek ai, i cili sa e sa emigrantë na i ka poshtëruar, na i ka rrahur, na i ka masakruar, na i ka gjymtuar, sakatuar? A nuk është shteti shovinist grek ai, i cili është tallur me emigrantët tanë në kufi, duke i mbajtur me javë të tëra në piskun e vapës, në shi e në të ftohtë, duke i kthyer në varganë fatkeqësh, që të kujtonin rreshtat e gjata biblike të çifutëve që endeshin nëpër shkretëtirë këtu e dy mijë vjet të shkuara, me justifikimin e fëlliqur se gjoja u prishkëshin kompjuterat? A nuk është shteti shovinist grek ai, i cili sa e sa emigrantëve tanë u ka grisur në kufi pasaportat e rregullta, duke e detyruar ndokënd që të përfundojë edhe në vetëvrasje? A nuk është shteti shovinist grek ai, që na ka vrarë sa e sa emigrantë dhe shteti shqiptar është marrë vetëm me numërimin e tabutëve që na vinin nga kufiri grek, që na ka vrarë dhe zhdukur pa lënë gjurmë sa e sa emigrantë të tjerë dhe nënat e tyre zemërpërvëluara ende nuk dinë asgjë për fatin e tyre edhe sot e gjithë ditën? Deri më sot nuk kemi një listë të saktë, se sa emigrantë shqiptarë na ka vrarë shteti shovinist grek, sepse emigrantët tanë nëpër botë s’ka kush të na i mbrojë, se klasa politike që kemi në pushtet është servile e pështirë e grekoortodoksisë dhe e shtetit shovinist grek. Kjo klasë politike antikombëtare ka marrë përsipër të vërë në jetë strategjinë e shtetit shovinist grek për ta varfëruar skajshmërisht popullin shqiptar, në mënyrë që Greqia ta përdorë varfërinë e shqiptarëve për shkombëtarizimin e tyre të dalëngadalshëm. Po pse shteti shqiptar hesht para këtyre qëndrimeve poshtëruese të shtetit shovinist grek ndaj emigrantëve tanë? Sepse shteti shqiptar është shndërruar në raja të shtetit shovinist grek dhe partia neokomuniste e socialistëve shqiptarë në pushtet është shndërruar në një shtojcë mjerane të PASOK-ut në Tiranë.
Grekët nuk dinë e nuk duan të sillen sipas porosisë së Jezu Krishtit
Dikur edhe grekët kanë qenë të varfër, madje fare të këputur, shumë prej tyre kanë pas shkuar në emigracion, që nga Evropa Perëndimore deri në SHBA. Madje ka pasur raste, kur edhe emigrantë grekë janë poshtëruar edhe për sjellje të padenja dhe puna ka pas arritur deri aty, saqë dikur, në vitet ’20-të të shek.XX, në Çikago, siç më ka treguar një kolegu im, që ndodhej me specializim në atë qytet në vitet 1992-1993, në hyrje të një restoranti qe shkruar me gërma të mëdhaja: “Ndalohet hyrja për qentë dhe për grekët”. Megjithatë, kombi shqiptar asnjëherë nuk ka ushqyer urrejtje e përbuzje ndaj kombit grek, siç e ka ushqyer dhe vazhdon ta ushqejë urrjetje patologjike shteti dhe opinioni shovinist grek ndaj shqiptarëve. Shqiptarët kanë dashur të kenë me grekët marrëdhënie korrekte, meqenëse jemi me ta vend fqinj. Sapo u shpall pavarësia dhe u krijua qeveria e parë demokratike, Ismail bej Vlora, si kryeministër i parë i saj, i bëri thirrje shtetit grek për vendosjen e marrëdhënieve të fqinjësisë së mirë, kurse shteti shovinist grek dërgonte kanonieret e veta në bregdetin e Vlorës dhe bombardonte qytetin.
Një fjalë e urtë thotë: “Varfëria nuk është mëkat”. Prandaj një popull i varfër nuk duhet urryer, por duhet ndihmuar të dalë nga varfëria, e cila mund të jetë pasojë e sundimit të huaj ose e tradhtisë që kryen ndaj tij klasa politike në pushtet. Ndërsa shteti shovinist grek s’po lë gjë pa bërë për ta zhytur popullin shqiptar në një varfëri të përjetshme. A nuk është shteti shovinist grek ai, i cili, gjatë presidencës së radhës në BE, sabotoi ndërtimin e Korridorit 8, vetëm e vetëm për të penguar zhvillimin ekonomik të Shqipërisë dhe për të sfiduar nismën amerikane, të ndërmarrë nga presidenti Klinton për ndërtimin e këtij Korridori? Kurse shteti i neokomunistëve socialistë bëhet palë me Athinën dhe hesht në mënyrë të turpshme për këtë krim, për këtë terror ekonomik që shteti shovinist grek organizon kundër vendit tonë!
Shteti shovinist grek ka qenë i bindur tradicionalisht se me forcën e armëve nuk do të mund ta realizonte dot kurrë shkombëtarizimin e shqiptarëve, prandaj tash trembëdhjetë vjet po bën ç’është e mundur që, nëpërmjet klasës së shitur politike të Tiranës, Shqipërinë ta mbajë në darën e monopoleve greke dhe të mafias greke, për t’i zënë frymën biznesit të vogël dhe të mesëm në Shqipëri, për ta mbajtur vendin tonë përjetësisht të varfër, të braktisur në mëshirën e tregut grek. Se dihet që varfëria është një armë shumë e fuqishme në duart e armikut për të të nënshtruar, për të të poshtëruar, për të të zhveshur nga ndjenja kombëtare dhe dinjiteti kombëtar, për të të rekrutuar në shërbim të tij, për të të shkombëtarizuar. Më vjen keq që njerëz pa karakter, si Kolila, vihen në shërbim të një shteti shovinist, siç është shteti grek. Por s’ke ç’i bën. Laroshfuko thotë: “Tradhtitë bëhen kryesisht jo me ndonjë qëllim të menduar mirë, por për dobësi të karakterit”. Por të vjen edhe mirë, kur karaktere të shëmtuara dhe fytyra të ngërdheshura nga urrejtja patologjike ndaj Shqipërisë kthehen në simbol të urrejtjes së shtetit shovinist grek ndaj kombit shqiptar. Të vjen edhe mirë që bazë sociale e urrejtjes së Athinës ndaj kombit shqiptar bëhen edhe bastardë të tillë, si puna e Kolilës, të cilët na shpalosin bukur mirë shëmtinë e vërtetë të vetë shtetit shovinist grek.
Greqia i do shqiptarët të shopërfytyruar si Kolila
Kujtoni për një çast, të nderuar lexues, turirin e kafshëruar të himariotit Kolila, për të kuptuar se në ç’derexhe e kishte katandisur shteti shovinist grek atë gjallesë në mbrëmjen e 12 tetorit në Himarë. Për kockat që i kanë hedhur grekët për të lëpirë, ai na tundte kryqin në qafë, jargosej dhe turfullonte, tamam si ndonjë kafshë e lëshuar nga kafazi. Ai ishte gati ta hidhte në erë mbarë Shqipërinë, sikur të kishte në dorë butonin e ndonjë mine, të vendosur në themelet e saj. Dhe, siç mësuam nga intervista e një gazetari të kanalit televiziv NEËS 24, të cilën ia mori nënës së Kolilës disa ditë pas 12 tetorit, shteti shovinist grek ka shfrytëzuar me shumë marifet varfërinë e himariotit Kolila, varfëri kjo, e imponuar me zell të madh nga autoritetet lokale të Himarës, në përputhje me strategjinë e shtetit shovinist grek, për ta vënë në shërbim të shovinizmit grekomadh. Por edhe zonja Kolila nuk ishte më pak e mllefosur kundër Shqipërisë, çka u duk qartë nga fakti që ajo, në fillim të intervistës së saj, nisi të fliste greqisht, duke na bërë të mendojmë se mos ajo greqishten na e paskësh gjuhë amtare, kurse shqipen - gjuhë të huaj. Gazetari bëri gabim që nuk e pyeti që në fillim, se pse ajo filloi të fliste greqisht. Mos vallë ajo nuk dinte shqip, prandaj edhe po përdorte si përkthyese një shoqen apo farefisin e saj? Por më pas u pa fare qartë që zonja Kolila dinte shqip për bukuri, por greqishten e përdori në fillim, me sa duket, si shenjë të solidarizimit me qëndrimin e të birit të saj.
Uroj që Kolila të dalë pëllua nga ajo skenë e turpshme që luajti në Himarë, si një tradhtar i thekur i kombit shqiptar. Pas atij kapitali politik, që Kolila i dha në dorë shtetit shovinist grek për t’i shitur himariotët në kancelaritë e Evropës Perëndimore si minoritarë grekë, çka Ministria e Jashtme Greke nxitoi ta quante fakt të kryer të hënën, më 13 tetor, unë nuk dëshiroj që ai, një ditë të bukur, të përfundojë në ndonjë llagëm, i prerë nga ndonjë plumb, që mund t’ia qëndisë pas kokës shërbimi sekret grek, meqenëse ai e kreu tashmë misionin e tij tradhtar dhe paskëtaj, si një limon i shtrydhur, nuk u vlen më grekëve për asgjë, veçse për në koshin e plehrave. Se nuk duhet harruar një fjalë e urtë, që thotë Servantesi: “Tradhtia, ndoshta, edhe mund t’i pëlqejë ndokujt, ama tradhtarët janë të urryer prej gjithkujt”.
Tek shikoja në ekranin e televizorit fytyrën histerike të Kolilës, i cili i turrej Shqipërisë me mllefin e një tradhtari të tërbuar, a thua se nuk kishte lindur dhe nuk ishte rritur në këtë tokë më vinin ndër mend vargjet e arta të Kolë Jakovës, të shkruara në burgun fashist në vitin 1942 (vargu i parë është përshtatja ime): “Kolila, tungjatjeta,/shif ku t’çon kuleta,/parja e huej e shkreta/me vra sot vllan tand”.
Ndërsa kur shikoja katrahurën që kurdisi shteti shovinist grek në Himarë në mbrëmjen e 12 tetorit (në bashkëpunim me larot e politikës në Tiranë), mes detit të flamujve grekë, që valëvisnin bashkërisht, tradhtarë shqiptarë dhe shovinistë të ndërkryer grekë, të ardhur në një vend pa zot, më kujtoheshin fjalët e Vojsava Kastriotit, që vijnë që nga thellësia e Mesjetës: “Qan nëna për një djalë, qan shpata për një burrë”.
Kolila ishte edhe portreti i shpëfytyrimit të klasës politike në Shqipëri
Ngjarjet e 12 tetorit në Himarë treguan shkoqur se cili është surrati i vërtetë i klasës politike shqiptare. Ato vërtetuan një herë e përgjithmonë se Partia Demokratike është zhytur përfundimisht në batakun e tradhtisë kombëtare, gjë që e vërtetoi me heshtjen e saj të turpshme për atë skandal politik të përmasave kombëtare. Kurse Partia Socialiste, e cila tërë kohën ka notuar në batakun e tradhtisë kombëtare, tamam si një prostitutë e shkathët në politikë, medalionin e tradhtisë ia la në qafë me shumë marifet Partisë Demokratike, në mënyrë që t’i shpëtonte sadopak “kredencialet” e veta në sytë e elektoratit shqiptar dhe të manifestonte edhe një dërhem “nacionalizëm”: “demek, or popull shqiptar, ti duhet ta kuptosh, se parti filogreke nuk jam vetëm unë, filogreke është edhe Partia Demokratike, në mos edhe më shumë se unë”. Ama tërë shqiptarët e ndershëm, nacionalistë, janë të bindur me siguri se “nacionalizmi” i Partisë Socialiste të kujton “virgjërinë” e një femre të përdalë.
Edhe PS-ja, edhe PD-ja, me siguri, ishin të bindura për skandalin që do të shpërthente në Himarë. Prologu i atij skandali ishte shpalosur që në zgjedhjet e raundit të dytë në Himarë, më 15 nëntor 2000, të cilat ambasadori grek në OSBE, Prevendurakis, i vlerësonte si “nacionalizëm dhe shovinizëm të shfrenuar shqiptar”. Atëherë këto parti pse lejuan që problemi të mahisej? Sepse, si parti filogreke që janë, për to është më i shtrenjtë pushteti, i siguruar me ndihmën e shtetit shovinist grek, me të cilin janë gati të bëjnë kauzë të përbashkët për ta shpallur Himarën si zonë minoriteti. Vangjel Dule pretendon se “nuk ka dijeni” për pensionet që marrin himariotët nga shteti shovinist grek, por të palarat ia nxorën në shesh nëna e Kolilës dhe Spiro Dhima, të cilët i deklaruan gazetarit se himariotët marrin një pension prej 170 eurosh në muaj, i cili, pas 1 janarit të vitit 2004, pritet të rritet në 210 euro. Vangjel Dule, sigurisht, “nuk ka dijeni” as për pensionet që shteti shovinist grek u paguan më shumë se 900 personave në fshatrat e Lumit të Vlorës, të cilët nesër-pasnesër PBDNJ-ja do të përpiqet t’i ketë si zonë të elektoratit të vet dhe Athina do të kërkojë që edhe ato të shpallen zonë minoriteti. Danajasit dhuratat nuk t’i japin kurrë kot!
Pas arrestimit të pesë spiunëve grekë, shteti shovinist grek, ky bashkëpunëtorë me bandat terroriste “17 nëntori” dhe “MAVI”, në prill të vitit 1994 dërgoi komandot e veta në territorin shqiptar, të cilët natën vranë në fjetore dy ushtarakë shqiptarë në Peshkëpi të Gjirokastrës. Asokohe shteti shqiptarë reagoi, duke vendosur regjimin e vizave për qytetarët grekë. Një ish-punonjës i ambasadës sonë në Athinë më tregoi disa ditë pas skandalit të Himarës se me çfarë servilizmi silleshin qytetarët grekë, sidomos biznesmenët, ndaj nëpunësve të ambasadës shqiptare në Athinë. Sigurisht, është në natyrën e atij që sillet me mendjemadhësi, me fodullëk, me arrogancë dhe me agresivitet, që, kur ia do puna, të ndërrojë lëkurë dhe të serviloset, si një njeri pa moral dhe i pështirë. Por ç’e do, qëndrimi dinjitoz që mbajti asokohe shteti shqiptar, me vendosjen e regjimit të vizave për qytetarët grek, qe vetëm një flakë kashte.
Shteti shovinist grek do të bënte mirë sikur të hiqte dorë nga shovinizmi i tij në qëndrimin që ka mbajtur dhe po mban ndaj shqiptarëve dhe ndaj kombit shqiptar në tërësi, se ai reagimi i atyre djelmoshave vlonjatë, pas ngjarjeve të Himarës, një ditë të bukur mund të shndërrohet në një uragan mbarëshqiptar kundër shovinizmit grekomadh. Shteti shovinist grek të mos e masë kombin shqiptarë me atë kut, me të cilin ai mat sot pushtetarët e Tiranës, se këta ai i ka lepitkat e veta dhe me ta mund të tallet sa herë të dojë. Por këta farë pushtetarësh nuk janë dhe nuk mund të jenë kombi shqiptar. Në qoftë se Athina do të vazhdojë të tallet me shqiptarët dhe të mundohet të organizojë po të tilla skena skandaloze, antishqiptare, si ato që kurdisi në Himarë në mbrëmjen e 12 tetorit, ajo do të ndihmojë në ngritjen peshë në mënyrë të menjëhershme të ndërgjegjes mbarëkombëtare të shqiptarëve në krejt trojet e tyre etnike. Me këtë rast,do të ishte mirë që qarqet shoviniste greke të kujtonin një fjalë të urtë arabe (nëse nuk gaboj), e cila thotë: “Kur të dobët sheh armikun,/fjalë trimi mos na qit,/se çdo kockë ka një palcë,/çdo këmishë ka një petrit”.

[Djal_Lacjan]

E vertet esht sot per sot Greqia esht armiku me i madh i Shqiptarve.

Greket vet e shpiken DEMOKRACIN por sot ai shtet nuk i zbaton ligjet e DEMOKRACIS.

Shikoje cfar ndolli ne Greqi pasi Kombetarja shqiptare mundi kampionet e europes:

Një shqiptar ka vdekur, shtatë janë plagosur në përleshjet në Greqi pas ndeshjës së fudbollit Shqipëri dhe Greqi

Athinë, 6 shtator - Së paku një shqiptar ka vdekur, ndërkaq shtatë të tjerë janë plagosur në përleshjet që shpërthyen në Athinë dhe qytete të tjera të Greqisë pas takimit të parëmbrëmshëm të fudbollit ndërmjet Shqipërisë dhe Greqisë. Huliganët grekë në ishullin Zakintos kanë therrë me thikë tre shqiptarë, duke lënë një të vdekur dhe dy të plagosur. Personi që ka therrur këtë emigrantë shqiptar është arrestuar nga policia. Në Athinë policia ka përdorur gazin lotsjellës për të shpërndarë qindra shqiptarë që po festonin fitoren e Shqipërisë kundër Greqisë.
Ndërkaq Qeveria greke ka lëshuar një kumtesë me të cilën ka dënuar dhunën. Qeveria pa ekuivoke dënon aktet e dhunës që pasuan pas ndeshjës së fudbollit ndërmjet Shqipërisë dhe Greqisë ka thënë zëdhënësi i Qeverisë greke. Ai ka shtuar se aktet e dhunës jnë të huaja për frymën sportive.

[Qafir Arnaut]

Duhet dalluar shteti Grek nga institucionet qe jane vertet anti shqiptare.

Keto institucione jane: Kisha e Greqise dhe media dhe jane ato qe influencojne mendjen e Greqerve. Shkaterroi ato dhe gjithcka shkon si jo me mire.

[maratonomak]

me 4 djem laciane kam festu fitoren tone ne zakynthos , ishulli ku u vrane dhe 2 djemte tane dhe u plsagosen shume te tjere . jemi ndjek nga -policia dhe nuk kemi pas lirine e duhur te festojme fitoren ne paqe pa gjakderdhje . populli i ishullit denon aktin kriminal nderkohe qe denojne edhe sjelljen fyeses qe tifozat shqiptare paten gjate ceremonise se himnit grek kur u dha para ndeshjkes ne stadium . . mjaft greke tolerojne aktin vraeses dhe per ta qe nje akt heroik vrasja qe patrioti i tyre beri ndaj djmve tane . me ne fund greket ariten te hiqinin masken e tyre te pabesise dhe treguan veten e tyre si nje popull p a qyteterim dhe kulture . gjate komenteve midis dy paleve ka pas shume zemerim duke shkuar deri dhe ne perleshje . greket mbeshteten ne mikpritjen e tyre ndahj shqiptareve duke pretenduar se keta jane e vetmja ndihme e madhe per shqiptaret per vete faktin se ketu jetojne pjesa me madhe e emigranteve ekonomike . duke krahaSUAR VETEN E TYRE ME ITRALIANET ata dalin me te mire per vete faktin se greket nuk kane masakruar dhe nuk kane mbytur anije me emigrante sic kane bere italianet . por keta plera nuk harojne incidentetet qe jane bere ne kufi gjate keyre 13 viteve , nuk harojne se po i zhvasin emigrantet shqiptare ne proceset e dokumentave te perkohshme qe kushtojne shume leke per nje emigrant ekonomik pa te drejta ligjore qe na i kane mohuar vewte keta . keta plera e nxjerin veten si heronje te shqioperise dukle permendur historine gjate luftes se dyte boterore . keta plera pretendojne se jane pritur si clirimtar nga qytetet [ e vorioepirit ] gjate luftes . por pabesia e tyre eshte e dukshme , anglia i kish premtu krejt vorioepirin greqise nese kjo do arinte te largonte italianet nga shqiperia . por ngjsarjet rodhen ndryshe per shkajk te vete pabesise se tyre . shqiptaret kane pas nje qendrim asnjanes gjate luftes se 2 boterore . keta plera ende vazhdojne te ushtrojne presionin e tyre ekonomik politik dhe racist ndaj shqiperise . me atket e tyre raciste ata e tregun veten si populli me i keq dhe armiku kryesor i atdheut tone . por me e keqja eshjte se deri tani askush nuk ka protestuar . as qeveria as populli asnje tubim , asnje shenje zie per djemte e vrare . shpesh here pritet nga turma te bej dicka por hakmarja duhet te jete personale per cdo shqiptar ndaj cdo greku dhe serbi . vrasesi duhet vrare , gjaku do gjak .

[Djal_Lacjan]

Maratonomak tani jemi ne nje bot te qytertruar, por me Grekt e Sllavt mor mik mir e the vetem plumbi ja zgjill problemet atyre. Pse vall populli Grek ben keshtu sikur ne kohet e vjetra.

Ka pak kohe kur njerit nga Devolli i kishte hikur djali nga shtepia dhe ai kaloi kufirin Shqiptar-Grek qe ta gjinte djalin e vet. Babai mendonte se djali kishte hik ne Greqi. Mirpo ne kufi rojet Greke e rrahen e ja leshuan dhe qente.

[Hyllien]

Gjithashtu duhet dalluar dhe Greqia e vjeter, me ate te rene, qe skane fare te bejne me njera tjetren persa i perket popullsise, por vetem emrin.

[Qafir Arnaut]

Sapo mora vesh qe ne Selanik kryetari i bashkise dhe peshkopi lokal i akuzuan Shqiptaret per provokim te Grekeve. Kuptohet provokimi u be ne Tirane e askund ne Greqi.

[kolombi]

Përtej një "sqarimi" diplomatik


Shqipëria është më evropiane se sa ndonjë vend tjetër, anëtar i BE-së", më thoshte para disa vitesh ambasadori i një vendi perëndimor në Tiranë, duke mos e fshehur nënkuptimin ndaj Greqisë. M'u kujtua kjo thënie, sidomos pas njoftimit të Zyrës së Shtypit të Presidencës shqiptare që përmendte "falenderimin historik... të Greqisë ndaj popullit shqiptar për qëndrimin gjatë Luftës së Dytë Botërore", me gojën e vetë ministrit të Mbrojtjes Kombëtare. Pas hyrjes në Eurozonë, dhe pas kryesimit të suksesshëm të BE-së nga Greqia më 2003, kjo deklaratë dukej si një tjetër shembull pozitiv i evropianizimit të Greqisë, sidomos në marrëdhëniet dypalëshe me Shqipërinë dhe shqiptarët, ku për fat të keq, deri më sot ka mbizotëruar hegjemonizmi, ndërhyrja në punët e brendshme, pabarazia, fryma e shovinizmit arkaik dhe të rrezikshëm grek, si dhe racizmi i pafre kundër shqiptarëve. Por, gëzimi i sinqertë i shumë shqiptarëve u ndërpre, papritmas, nga deklarata e thatë "sqaruese" e ambasadës greke në Tiranë. Duke luajtur me përkthimin, teksti e shndërroi "falenderimin historik" në një mirënjohje, thjesht "personale", ndaj gjeneral Spiro Moisiut. Nënteksti i deklaratës ishte i qartë: shqiptarëve nuk u kemi gjë borxh në Luftën Italo-Greke. Ky qëndrim, jo vetëm që është në kundërshtim me realitetin objektiv, por tregon edhe njëherë se përtej thënieve publike për "marrëdhënie të ngrohta" e "mbështetje në integrimin euro-atlantik", qëndrimet zyrtare greke ndaj Shqipërisë, pak kanë ndryshuar nga ato të viteve 1913 apo 1944.

TUNDIMET E SHOVINIZMI GREK

Doktrina shoviniste greke - e gjallë sot e gjithë ditën në Greqi - propagandon se shqiptarët e vërtetë janë diku në veri të Shkumbinit, se Skënderbeu ishte grek, se toskët apo epirotasit nuk janë tjetër, veçse grekë "të albanizuar", se është detyrimi historik i kishës e shtetit grek që t'i sjellë këta "grekë", përkohësisht "të ndyer", në prehrin e dlirtë të helenizmit dhe ortodoksisë etj., etj. Doktrina e ashtuquajtur "vorio-epirote", me karakterin e saj agresiv dhe regresiv, është një shfaqje tjetër e intolerances, antisemitizmit, racizmit dhe frymës kundërperëndimore e kundëramerikane që mbizotëron sot në Greqi. Mbajtja gjallë e kësaj doktrine shërben, nga ana tjetër, edhe si një mjet për të larguar vëmendjen nga problemi i mprehtë i pakicës shqiptare në Greqi, të përbërë nga arbërorët, çamët dhe emigrantët, si dhe për të mohuar kontributin e të parëve në historinë dhe në krijimin e shtetit grek. Për shembull, historiografia greke dhe propaganda e kishës dhe e shtetit, janë përpjekur për ta mohuar karakterin e vërtetë të kryengritjes arbërore të Peloponezit në vitin 1453. Sipas historianit amerikan, Xhon Fajn, "duke qenë se sulltani kishte mjaft telashe nga shqiptarët e Skënderbeut, nuk dëshironte të shihte një shtet të ri shqiptar në Peloponez, dhe pra, dërgoi një ushtri të madhe atje në dhjetor 1453", e cila shtypi me gjak e hekur kryengritjen e arbërorit Pjetër Bova. [John V. A. Fine, Jr., Ballkani në Mesjetën e Vonë, një Vëzhgim Kritik prej Fundit të Shek. XII e Dderi në Pushtimin Osman, University of Michigan Press, Ann Arbor, 1994, fq. 564.]

Një qëndrim, thuajse i njëjtë mohues, mbahet edhe ndaj ndihmesës thelbësore të arbërorëve në revolucionin e vitit 1821, aq sa sot, pikëpamja mbizotëruese është se "arbërorët janë grekët më të mirë dhe do të ishte fyerje e madhe për ta, po qe se do të quheshin të lidhur me shqiptarët..."

PËRGJEGJËSIA E BE-SË DHE E SHTETIT SHQIPTAR

Në këtë drejtim, një pjesë e përgjegjësisë i mbetet edhe BE-së, si dhe shtetit shqiptar. BE-ja ka ndërmarrë hapa të lavdërueshme për mbrojtjen e të drejtave të romëve në Evropë e në Greqi, por organizmat e Brukselit e kanë injoruar, deri më sot, problemin e minoriteteve atje. Për fat të keq, Brukseli kufizohet vetëm me kritika kozmetike ndaj Greqisë, ndërsa nuk ushtron kurrfarë trysnie që Greqia të ratifikojë Konventën Kuadër për Pakicat Kombëtare të KE-së. I tillë, për shembull, ishte raporti i tretë i dhjetorit 2003 i Komisionit Evropian kundër Racizmit dhe Intolerancës [KEKRI], që vë në dukje se "media, politikanët, nëpunësit publikë, udhëheqësit fetarë, përfshirë ata të fesë mbizotëruese, si dhe opinioni publik [në Greqi], ende shpeshherë bëjnë komente raciste kundrejt emigrantëve dhe strehimkërkuesve, romëve, hebrenjve, dhe kujtdo tjetër, që nuk ka prejardhje greke ose që nuk e ushtron fenë mbizotëruese në Greqi. Shqiptarët, - vazhdon më tej raporti, - që përbëjnë shumicën dërrmuese të popullsisë së emigrantëve, i nënshtrohen më shumë se të tjerët paragjykimeve dhe stereotipeve, edhe pse gjendja është përmirësuar disi [kohët e fundit]." Sikundër shihet, KEKRI e anashkalon problemin e mprehtë të pakicave në Greqi, njohja dhe mbrojtja e të cilëve do të ishte një ndihmesë thelbësore në paqen dhe stabilitetin e rajonit dhe do të ndikonte në rritjen e autoritetit, peshës dhe respektit të Greqisë në Ballkan e Evropë.

Po ashtu, qeveria shqiptare ka bërë fare pak, ose aspak, për të vendosur dhe forcuar lidhjet e gjakut me pjesën arbërore të kombit. Ende pritet që në vizitat e zyrtarëve shqiptarë në Greqi, të ndërmerret hapi për vendosjen e një kurore me lule në varret e heronjve arbërorë si Boçari apo Bubulina etj.; të kujtohet figura e Anastas Kulluriotit apo të vizitohen bashkësitë e fshatrat arbërore, ku ende sot flitet rrjedhshëm dhe pastër arbërishtja.

Edhe një herë për Luftën Italo-Greke

Duke u kthyer sërish te deklarata "sqaruese" e ambasadës greke, të bën përshtypje se sa absurd dhe kokëfortë ka mbetur qëndrimi zyrtar grek ndaj ngjarjeve të vitit 1940-Ž41. Shqipëria u pushtua nga Italia më 7 prill 1939, dhe kësisoj, e humbi pavarësinë dhe sovranitetin e saj. Shkurt, ajo nuk ishte më subjekt i pavarur i së drejtës ndërkombëtare. Por pozicioni grek mbetet se Shqipëria ishte vend armik, pjesë e Boshtit dhe si e tillë edhe qëndrimet e mëpasme për sekuestrimin e pasurive të paluajtshme të shtetit dhe shtetasve shqiptarë në Greqi, janë të mbështetura. Ndryshe, nuk mund të shpjegohet edhe gafa diplomatike e presidentit grek, Stefanopullos, i cili e quajti Luftën Italo-Greke si "Luftën Greko-Shqiptare", në fjalën zyrtare me rastin e vizitës së presidentit Klinton në Athinë në vitin 1999. Po ashtu, është për të ardhur keq mungesa e gatishmërisë së palës greke për kthimin në atdhe të refugjatëve çamë dhe familjeve të tyre të strehuara, përkohësisht, në Shqipëri në vitet 1944-1945. A duhen vendosur marrëdhëniet dypalëshe në një bazë të re? A ka ardhur koha për një rishikim tërësor të marrëdhënieve shqiptaro-greke që të synohet rivendosja e dinjitetit shtetëror e kombëtar të Shqipërisë, në raport me fqinjin? A duhen këto marrëdhënie, të vendosen ngushtësisht mbi bazën e bashkekzistencës paqësore, barazisë dhe respektit të ndërsjelltë, mosndërhyrjes në punët e brendshme, kultivimit të ndjenjave të mirëfillta të miqësisë, njohjes dhe mbrojtjes së ndërsjelltë të minoriteteve etj.?

Duke pranuar se dy shtetet dhe popujt kanë interesa të përbashkëta e një histori të tërë paqeje dhe bashkëjetese, prapëseprapë diplomacia shqiptare mund të jetë më e guximshme në mbrojtjen e interesave të veta, duke shmangur ndrojtjen apo tulatjen ndaj diplomacisë greke. Hapi i parë, i domosdoshëm, është heqja përfundimisht dhe e menjëhershme e të gjitha pasojave juridike civile ndaj shtetit dhe shtetasve shqiptarë që rrjedhin nga Ligji i Gjendje së Luftës, i vitit 1940. Edhe pse mbetet për t'u verifikuar, një e përditshme e Tiranës raportonte para disa kohësh se, madje, edhe ndërtesa e legatës shqiptare në Athinë, e kohës së Mbretit Zog, gjendet e sekuestruar dhe përdoret si muzeum në Athinë!? Pa bërë fjalë për interesat pasurore të shtetasve shqiptarë dhe pasardhësve të tyre, që rrjedhin nga Traktati i Athinës i nëntorit 1913, apo ato që lidhen me pasuritë e e shqiptarëve të pasur, e të depozituara në bankat greke etj. Shteti shqiptar nuk duhet të ngurrojë që me ndihmën e partnerëve perëndimorë, të sigurojë njohjen zyrtare dhe mbrojtjen e të drejtave të ligjshme të pakicës shqiptare në Greqi, si dhe kthimin e refugjatëve çamë. Pakicës shqiptare në Greqi, t'u sigurohen të njëjtat të drejta, sikurse gëzon pakica greke në Shqipëri, në mos më shumë.

Po ashtu, ka lindur nevoja që veprimtaria e konsullatave greke në Korçë dhe Gjirokastër të vëzhgohet me vëmendje në mënyrë që ato kurrsesi të mos e tejkalojnë rolin dhe kompetencat e sanksionuara nga Konventa e Vjenës për Marrëdhëniet Konsullore. Ndofta, ka ardhur koha që të rishihen edhe marrëdhëniet ekonomike dypalëshe, të cilat, sipas kritikëve, e kanë kthyer Shqipërinë gati në një koloni të Greqisë. Në një shembull interesant, FBI-ja amerikane qysh më 2000 e kundërshtoi kontrollin e një kompanie të telefonisë amerikane nga ana e biznesit japonez. Për hir të interesave të ligjshme kombëtare, u arrit që gati e gjithë struktura e drejtimit dhe administrimit të kompanisë, të mbetej amerikane, pavarësisht nga kontrolli financiar japonez. Interesa themelore kombëtare, ndofta kërkojnë rivendosjen e kontrollit shtetëror në administrim dhe rishikimin rrënjësor të aktivitetit dhe strukturës së pronësisë së gjigandëve të telefonisë celulare në Shqipëri, si AMC-ja dhe Vodafon-Panafon. Këto kompani përbëjnë problem, jo vetëm për monopolizimin e tregut dhe fiksimin e çmimeve, dukuri këto të paligjshme, si në BE ashtu edhe në çfarëdo shteti serioz, por edhe në dobësinë që krijojnë për interesat e sigurisë kombëtare të shtetit shqiptar.

Shteti shqiptar nuk mund ta lejojë kontrollin e një sektori strategjik, nga struktura të një shteti që ende vepron me mendësitë e Ligjit të Gjendjes së Luftës të vitit 1940. Në këtë drejtim, do të ishte i nevojshëm edhe rishqyrtimi I marrëveshjes së fundit midis qarqeve të Gjirokastrës dhe Janinës dhe, nëse kjo është në përputhje me të drejtën kushtetuese shqiptare, ku sanksionohet roli ekskluziv i qeverisë dhe i Ministrisë së Jashtme, në përpunimin dhe zbatimin e politikës së jashtme dhe të marrëdhënieve ndërkombëtare. Shqipëria dhe shqiptarët, që të dyja palë e spektrit politik të Luftës II Botërore, ishin një pjesë e vogël, por e rëndësishme e Koalicionit Antifashist Ndërkombëtar, fakt ky, i njohur botërisht nga qeveritë aleate dhe Konferenca e Paqes e Parisit. Edhe pse nën pushtim, shqiptarët, jo vetëm që refuzuan të luftojnë kundër grekëve, por më vonë ndihmuan shumë syresh gjatë zisë së bukës, si dhe hebrenjtë që arritën t'i shpëtojnë holokaustit në Greqi. Eshtë për të ardhur keq që "sqarimet" e ambasadës greke dhe të ministrit të tyre të Mbrojtjes, ende e vënë në dyshim këtë realitet historik.

A. Alibali, Panorama 13-07-2004

[Administrator1]

Ger i dashur!
Qe greket jane plehra, kjo nuk ka asnje pike dyshimi dhe per kete faktojne qindra incidente me ta.
Duhet te kemi parasysh qe vertet egzistonte ligji i luftes me Greqine, i cili ishte nenshkruar nga qeveria kukull e Shqiperise ne vitet '40, dhe mendimi se nuk duheshin lidhur marrdhenie diplomatike me Greqine, me duket absurd dhe pa vend.
Per kete po ta faktoj me disa shembuj te tjere te cilet jane te njejte ne mos te njejte jane ekuivalente.
Me mendimin se nuk duhet lidhur mardhenie me grekun se ishim ne ligj lufte, si do reagoje ti per lidhjen e marrdhenieve diplomatike me Gjermanine dhe Italine , te cilat i kushtuan Shqiperise mbi 28.000 te vrare gjate pushtimit te tyre??
Po per faljen nga ana e Berishes te floririt shqiptar Anglise e cila e kishte te bllokuar per 45 vjet?
A ishte i drejte pranimi i Sali Berishes qe minat ishin vendosur ne Korfuz nga ne shqiptaret kur shteti komunist atehere dispononte varka e asnje anije?
Per te vendosur minat te kujtoj se jane anije ushtarake te posacme per te tilla pune.
E pra ne rast se kritikohen qeverite shqiptare per mefshtesi dhe per te shitur, te gjitha keto qe te permenda me lart, jane te nje kallepi.
Perse duhet ti ndajme ne kategori kur fare qarte kane emerues te perbashket??

[Albo]

Shteti grek u sherben interesave greke, kjo nuk duhet tu cudise aspak. Shteti shqiptar eshte ai qe duhet te mbroje interest shqiptare. Mos akuzoni shtetin grek pasi mbron interesat greke (qofshin keto edhe ne dem te interesave tona kombetare), akuzoni shtetin shqiptar qe nuk mbron interesat e 7 milion shqiptareve ne Ballkan.

Dhe se dyti, slloganet dhe fjalet plot urrejtje ndaj Greqise dhe grekerve, nuk i avancojne interesat tona kombetare, perkundrazi, avancojne ate idene tjeter ne perendim: Ballkanasit jane te gjithe njesoj pasi nacionalizmin e tyre e ngrejne mbi urrejtjen ndaj fqinjeve. Nese greket vrasin shqiptare te pafajshem qe festojne nje fitore sportive, shqiptaret nuk duhet tua kthejne vrasjen me vrasje me te njejten monedhe. Nese greket propogandojne urrejtje ndaj shqiptareve dhe u sillen keq atyre 600 000 refugjateve shqiptare ne Greqi, ne nuk duhet tu sillemi ne te njejten menyre pakicave greke qe jetojne ne Shqiperi.

Nese u sillemi njesoj, atehere ne si shqiptare nuk jemi me te mire se greket. Protestat paqesore si forma me e mire e ndergjegjesimit nderkombetar jane forma e vetme qe avancon interesat tona kombetare ne syte e botes se qyteteruar.

Albo

[Qafir Arnaut]

atehere ne si shqiptare nuk jemi me te mire se greket.

Bingo!!! Greqia 'konservatore' nen udheheqjen e Kishes Ortodokse Greke eshte nje nga problemet me akute te sigurise te R.Shqiperise the qytetareve te saj. Kuptohet, 'diplomacine' t'ia leme Tos Nanos. Ketu s'eshte vendi per predikim.

[perestae00]

Sapo mora vesh qe ne Selanik kryetari i bashkise dhe peshkopi lokal i akuzuan Shqiptaret per provokim te Grekeve. Kuptohet provokimi u be ne Tirane e askund ne Greqi.

Per cfare provokimi e ke fjalen plako? C'fare provokimi u eshte bere grekofoneve?

[Administrator1]

Ai flet per cmendurine e grekerve.
Ata kur u munden 2-0 ne Tirane para 4 vitesh, kryetari i parlamentit grek Kaklamanis u shpreh se "shqiptaret jane mosmirenjohes"
E besoni dot kete apo e kujtoni per barcalete?
E pra eshte 100% e vertete.
Vetem ish ministri jashtem grek dhe nipi i kryeministrit te pare te Greqise Theodhoros Pangallos (arvanitas) u shpreh se :"Duhet te shikoni se si nje popull i vogel luftoi per ngjyrat e flamurit te tij dhe fitoi. Mesoni nga kjo"
Xhevahire te tilla si kjo e Selanikut, nuk jane pak por me mijra ne Greqine , fqinjen tone te "dashur"

[PLaku-i-Detit]

O shokeni fjalet e teperta jane fukarallek,shteti grak siç e ka permendur dhe Albo lart shikon interesat e veta neve sjena ne terezi kemi lene çatin tone na pikon shikojme te ndreqim t e grekut.

[tani_26]

Shteti grek u sherben interesave greke, kjo nuk duhet tu cudise aspak. Shteti shqiptar eshte ai qe duhet te mbroje interest shqiptare. Mos akuzoni shtetin grek pasi mbron interesat greke (qofshin keto edhe ne dem te interesave tona kombetare), akuzoni shtetin shqiptar qe nuk mbron interesat e 7 milion shqiptareve ne Ballkan.

Dhe se dyti, slloganet dhe fjalet plot urrejtje ndaj Greqise dhe grekerve, nuk i avancojne interesat tona kombetare, perkundrazi, avancojne ate idene tjeter ne perendim: Ballkanasit jane te gjithe njesoj pasi nacionalizmin e tyre e ngrejne mbi urrejtjen ndaj fqinjeve. Nese greket vrasin shqiptare te pafajshem qe festojne nje fitore sportive, shqiptaret nuk duhet tua kthejne vrasjen me vrasje me te njejten monedhe. Nese greket propogandojne urrejtje ndaj shqiptareve dhe u sillen keq atyre 600 000 refugjateve shqiptare ne Greqi, ne nuk duhet tu sillemi ne te njejten menyre pakicave greke qe jetojne ne Shqiperi.

Nese u sillemi njesoj, atehere ne si shqiptare nuk jemi me te mire se greket. Protestat paqesore si forma me e mire e ndergjegjesimit nderkombetar jane forma e vetme qe avancon interesat tona kombetare ne syte e botes se qyteteruar.

Albo

ketu Albo ka te drejte me thirrje e klithma nuk arrihet asgje...
Dhe nga urrejtja nuk ka fituar askush, urrejtja sjell katastrofe.....

Mos te harrojme se kemi me mijera emigrante shqiptare ketu te cilet ne pergjithesi jetojne ne harmoni me popullaten greke....prandaj jo kaq urrejtje per popullaten greke ne pergjithesi, populli grek eshte nje popull si populli shqiptar apo cilido popull, mos beni pergjthesime!

Ne protesten antirraciste ne te cilen isha i pranishem shumica derrmuese ishin greke dhe shqiptaret perbenin vetem nje pakice, ne nje kohe kur protestohej per incidentet qe ndodhen ne dem te shqiptareve!!!

Prandaj pak kujdes, tjeter "greket" dhe tjeter qarqet e ndryshme shoviniste greke!

Mos harroni se shume faje i kemi vete si popull shqiptar qe nuk jemi ne gjendje te ndertojme atdheun tone por jemi shperndare ne te kater anet e botes!

[bebushe]

Mendoj se urrejtja e grekeve ndaj shqiptareve nuk i ka rrenjet nga historia sic duket ne artikullin e mesiperm per bizantinet etj etj
Greket prej kohesh njihen si popull oportunist qe shofin vetem b... ee ven e jo me larg se aq fakti me i bukur eshte historia e kalit te trojes qe tregon se sa popull dinak qe jan por ne fund te fundit cna duhet ne si jane ata , ne jemi shqiptare dhe duhet te shohim punen e intereset tona dhe duhet te ruhemi nga dinakerite e tyre duke e ditur cfare populli jan ,megjithate sic thash me siper rrenjet e urrejtjes se tyre ndaj nesh nuk vijne nga historia por nga vitet e fundit qe pas 90 kur me qindra apo mijra shqiptare filluan te emigronin ne fqinjin e tyre Greqine ...
Qe atehere nga te dyja palet ka pasur konflikte ne fillim filluan ankimet qe kishin ata ndaj popullit te varfer shqiptar qe u vidhte gjera materjale me pas u kthyen ne nje forme diskriminimi qe sa her qe degjohej fjale Shqiptar nje urrejtje e madhe perfshinte ne mendjen e tyre dhe qe atehere kjo ka ardhur duke u shtuar gjithmone e me shume mund ta shohesh qarte tek faktet qe shume te rinj shqiptare keqtrajtohen neper burgujt greke e keshtu me radhe ...
Nese duam qe marrdheniet tona te permiresohem duhet ta bejme kete duke shikuar aksionet tona por dhe mos harrojme qe duhem te ruajme nderin tone e ti tregojme atyre qe nuk jemi ashtu sic mendojne ata . (kur them ata nuk nenkuptoj te gjithe pasi ka dhe greker qe e kuptojne kete gje ) .

[Dito]

A nuk mendoni miqte e mi qe difekti kryesor qendron tek ne qe ndienja e nacionalizmit eshte gati zero. Greket normalisht ndjekin politikat e tyre qe jane te nderthurura fort me nje nacionalizem ekstrem dhe per kete bravo u qofte se po te bertasesh shume dicka do fitosh dhe greket dicka kane arritur. Me vjen keq per politiken tone qe sapo flitet per nje pastrim ose e mbiquajtur Fshesa ulim koken dhe behemi vasale te tyre. nuk arrij te kuptoj politiken shqiptare vertet te jene kaq naive sa te mendojne qe greket mund te perzejne te gjithe shqiptaret nga vendi i tyre. Per shume arsye nuk do ta benin e para per ekonomine e tyre sepse skane ku gjejne krah me te lire pune se tek shqiptaret, e dyta kjo sdo ti lejohej nga europa sepse do shikohej me syrin e shkeljes se te drejtave te emigranteve. Nejse nuk kundershtoj idene qe greket kane synime te mbrapshta kundrejt fqinjeve pasi kete qe bejne me ne e bejne dhe me Maqedonine, bullgarine. Greqia akoma sot nuk njeh shtetin maqedonas per vete faktin se krahina e thesalonikit automatikisht i kalon maqedonise nga vete historia qe e njeh ate zone si pjese e perandorise se aleksandrit te madh. Greket nuk e kane per gje te thone qe dhe vete Aleksandri i madh ishte helenas. Greket se kane per gje qe edhe te madhin Gjergj Kastriotin ta veshin me petkun e orthodhoksise greke. Besoj mjafton keto qe ju them te kuptoni ku arin histerizmi i tyre.

[TedyBear]

Poshte greket vlla un skam qen ne greqi po kam degju, shko ne italy vret 50 veta ta kapin per krahu e te cojne ne burg
po ashtu ne cdo vend tjeter
aty te hyne dru pa bo gjo ic vec se je shqiptar te qesin gjak ka vesheet e palosin 100 burra ne 1 m katrore .

[doni2005]

Greket vet e shpiken DEMOKRACIN por sot ai shtet nuk i zbaton ligjet e DEMOKRACIS.


E di por kta greket qe jane sot nuk jane greket qe kan qqene jane njerez te tjere

[Sirio00]

Aspak nuk mund te thuhet se cdo njeri na e ka me te hedhur dhe se ne jemi viktima te perjeteshme.
Shteti grek qe e kemi edhe fqinj eshte mese normale qe te jete i perfshire me shume ne ekonomine shqiptare pasi marredheniet tregetare nuk mund t'i kemi me te theksuara me Gjermanine apo Rusine.
Si cdo vend normal ka brenda tij, kokenxehte dhe nacionaliste te mykyr, sic kemi edhe ne. Dhe sic bejne ata tanet thirrje ti q... greket ashtu edhe ata tocat ne krahun tjeter ulerasin ti q... shqiptaret.
Kuptuat?