shume shpejt do vdes.
jo ne moshe te thyer,
apo i thyer nga ndonje aksident,
si te gjithe,
por do vdes tani shpejt,
dhe ne moshe shume te re.
disa nga ju nuk me besojne,
kujtojne se po genjej,
ndoshta per te terhequr vemendjen
a thjesht per te plotesuar trillin e mashtrimit,
dhe mbase kane te drejte.
disa te tjere mendojne se jam cmendur,
ata qe s'me konsideronin te tille, natyrisht,
dikujt ia ngjall ndonje kureshtje, kushedi,
ca prej jush edhe thone se s'di te shkruaj poezi,
e mire e kane, se kjo poezi s'eshte.
e ndonjerit mund edhe t'i kujtohet lermontovi,
poeti demoniak qe shkruajti, do vdes i ri,
e qe pastaj te permbushte profecine e tij,
u shnderrua ne nje duelist patetik.
s'ka gje!
mendoni c'te doni per mua,
e di qe nuk do ma thoni,
ndoshta e thoni kur te kem vdekur,
ndoshta edhe atehere me injoroni.
te lodhur nga ekzistenca ime,
mbase s'jeni ju, por une,
e mua me shikoni si pjelle e perdale
e trysnive te paqena,
me mire ndoshta, ne nje qoshe te harruar.
e megjithate, une shpejt do vdes.
ju nuk do te keni rendesi fare
e as bota.
ngjyrat do shuhen,
ylbejt e yjet do vdesin,
qielli i zi s'do kete as hene,
edhe malet do treten,
edhe lumenjte do ndalojne.
as ere do fryje.
muzika do te shteroje
e s'do te ndjej me asgje,
nje heshtje primitive do mbreteroje.
atje ku do shkoj
as hijet nuk ekzistojne,
vec hici.
trupi i ftohte
do te perzihet me balten
e me krimbat,
e vetem nena do me qaje,
mbase edhe ti.
shpejt do vdes,
nje ze i ankthshem po me peshperit ne vesh
dhe e ndjej qe s'vjen nga kjo bote.
mendoni c'te doni,
por une e di,
zerin e degjoj.
e perze,
mbyll veshet
dhe belbezoj me ze.
i qarte me ngjitet nga brenda meje,
me bucet ne kafke,
me lepihet ne diafragme,
s'e largoj dot.
shpejt do vdes,
mbase edhe aq shpejt sa sot.
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt