Shpejt do vdes

[Cupke_pe_Korce]

kulle, bukur ja ke neneshkruar karten shen mehillit!

kolombo, vdeksha une per modestine tende

[Henri]

Udheve mbi supe nxjerrin sot marian,
te zhveshur, te larë, brenda në arkë
drita mes gozhdeve syte ia vret
drita që tinezisht e rikrijon.
Lutet Maria, thërret adashen e saj
paçka se sy-më-sy s'e puqi asnjehere
T'i ngule dhe nje tjeter gozhde
ne sy - s'i duhen më për dreq.
Jashte degjohen vaje,
kuja ka marrë dhenë,
ata që parreshtur iu derdhen mbi bark
po derdhen per te fundit here.
Për ty, i thone - që nata gjumë s'te vuri
e shalët tona kurrë s'i la thatë
Per ty Mari, sot do vajtoje dhe guri
që s'tu bë dot me shume se e jotja rrasë.
Lëngon Maria, harruar mbi një lot
e drita prapë e pickon ne terr
t'i dashuroje te gjithe s'mundet dot
andaj te gjithe i sjell ndermend me vrer!

[bajko]

shume shpejt do vdes.
jo ne moshe te thyer,
apo i thyer nga ndonje aksident,
si te gjithe,
por do vdes tani shpejt,
dhe ne moshe shume te re.
disa nga ju nuk me besojne,
kujtojne se po genjej,
ndoshta per te terhequr vemendjen
a thjesht per te plotesuar trillin e mashtrimit,
dhe mbase kane te drejte.
disa te tjere mendojne se jam cmendur,
ata qe s'me konsideronin te tille, natyrisht,
dikujt ia ngjall ndonje kureshtje, kushedi,
ca prej jush edhe thone se s'di te shkruaj poezi,
e mire e kane, se kjo poezi s'eshte.
e ndonjerit mund edhe t'i kujtohet lermontovi,
poeti demoniak qe shkruajti, do vdes i ri,
e qe pastaj te permbushte profecine e tij,
u shnderrua ne nje duelist patetik.

s'ka gje!
mendoni c'te doni per mua,
e di qe nuk do ma thoni,
ndoshta e thoni kur te kem vdekur,
ndoshta edhe atehere me injoroni.
te lodhur nga ekzistenca ime,
mbase s'jeni ju, por une,
e mua me shikoni si pjelle e perdale
e trysnive te paqena,
me mire ndoshta, ne nje qoshe te harruar.

e megjithate, une shpejt do vdes.
ju nuk do te keni rendesi fare
e as bota.



Kulla mora kete pjese - jo se tjetra nuk me pelqente - por e mora se ne fillim poezia duket aq e thjesht sa mendon se seshte e mire bile as per ta lexuar, mirepo me vone, me saktesisht
por do vdes tani shpejt,
dhe ne moshe shume te re.
fillon ajo hutia - PSE?

ti na sqaron shume gjera ore, po s'na thot pse do vdesesh? Dmth ka procesin "mendo vet". E ajo poezi qe te shtyn te mendosh, te le edhe me tej te flasesh me veteveten ajo per mua eshte e mire. Nuk eshte poezi ajo kur fillojne e bejne loje fjalesh pa ditur as ata vet se cduan te thone.
Edhe njehere kulla Suksese

Aq sa kuptoj une, eshte shume e bukur - suksese

[Ermali-AL.....]

Duhet te na paguani per tronditjet qe na dhate me keto mesazhe kaq te trishtuara .

Shkruani dicka te bukur .

Me keto qe lexova dhe mua me duket sikur do vdes (larg qofte ): )

[Acid_Burn]

Pse vdekjen e keni frike
bjen ne gjume e s'ngrihesh me
cfare le pas per te tjeret
eshte ajo qe perjetsisht emrin ta ve.

Ne bark te nenes dhe pse levizje
'lindi' thane kur prej aty dole
gjalle ishe por i pa lindur
kaq shpejt e harrove?

Vdekja eshte ndryshim banese
cdo dite qe shkon me afer vjen
mendo per te sikur do e provosh neser
kush mendon ndryshe veten e genjen

Jetoje jeten si te ka hije
ndershem paster me dinjitet
shikoje vdekjen ne kokerr t'synit
do te fitosh ne tjetren jet

Keto qe thashe lexojini mire
nese ne Parajse ju te dashur besoni
vdekja eshte i vetmi shteg
nga duhet te kaloni.

Nje gje nuk e marr dot vesh. Te gjithe duan te shkojne ne Parajse asnje nuk don te vdesi.

[katana]

Vdiqa!
Fjeta me Zotin
U bera Engjell!
Zonja e Shpirtit tij.
Pafundisia e shkurter shume!

[kulla]

vura letren e bardhe mbi tavoline,
format A4 prane vazos me trendafila,
qe mamaja nuk i kishte nderruar prej tre ditesh.
nga sirtari i sendeve te shtrenjta te babait
nxorra nje pende pate,
qe e kish kthyer ne pende shkrimi
kur ishte ne moshen time,
dhe shishen e bojes.
e hapa dhe futa penden ne te.
duhej te njomej mire para se te perdorej.
ne krahun tjeter te letres, ne te majte,
vendosa tavllen e duhanit
te punuar ne forme bunkeri,
dhurate nga im vella
kur u kthye nga pushimet ne shqiperi.
studiova planimetrine nga siper.
nuk mungonte asgje.
nxorra paqeten nga xhepi,
ndeza nje cigare,
dhe u ula.
paqeten me gjithe cakmak,
e lashe prane tavlles.
u ngrita dhe njehere,
te shihja se mos paqeta me kishte prishur planimetrine,
por jo, isha i kenaqur.

tani,
mund te filloj.

[Ard]

Me pas...?
Presim....

[Henri]

U ngrita sot në mëngjes
megjithëse gjymtyrët nuk donin
po unë prapë u ngrita,
vura një filxhan me qumësht në mikrovalë
(këtë të fundit e urrej shumë si fjalë)
dhe oh... salep, lëng viskoz që rrjedh gurmazit
pastaj tavllën lava me kujdes,
dhe dritaren e dhomës hapa
e megjithëse jashtë nuk kishte këndez
vesa nuk mungonte mbi bar e pemë.
E stisa tryezën pranë kompiuterit
folenë time të dashur të ditëve pa punë
dhe tavlla që kam në krahun e majtë
ka formën e shputës së këmbës,
është aq e vogel, sa duket sikur
modeluar pas ndonje kinezeje është.
Pashë një herë vërdallë
se mos ndonjë gjë ndryshonte nga dje
por çdo gjë kishte fjetur me mua e po aty ish zgjuar
përveçse marka e duhanit
atë - e kisha ndërruar!