Poezi!!Historia E Nje Vajze.

**Shpirt Njeriu** · 01-09-2004, 23:13

Me trenin e fundit
Po udhetoja ate nate
Ne nje cep te vagonit
Dallova,dy dy te arte

Ato ishin te perlotur
E shume te trishtuar
Ne nje pike te vetme
Rrinin te fiksuar

Qerpiket e saj te gjate
Larte e poshte leviznin
Me driten e tyre te zgjarrte
Zemren forte ma trondosnin

Me erdhi keq per ato sy
Dhe nuk durova dot
U afrova dhe e pyeta
Perse,derdhin lote

Zerin tim kur e degjuan
Lehte u ngriten larte
Kur mua me veshtruan
Ne shpirt mu ndez nje flake

Ishin syte e nje vajze
Qe kerkonte pak meshire
Nuk ma tha me fjale
Por i lexova ne fytyre

Fytyren e kishte te ftohte
E shume te pikelluar
I mungonte nje zemer e ngrohte
Sadopak per ta ngushelluar

Qe doja ta ndihmoja
Menjehere e kuptoi
Ndihme kur i ofrova
Nje buzqeshje me dhuroi

Zemra iu ngrohe
Fytyra si yll i ndricoi
Dhe nga syte e shkruar
Loti me nuk i pikoi

Pikat e fundit te loteve
Neper faqe i mbeten
Nga fjalet e mia
Dalngadale iu treten

Ne bisede e siper
Me shpjegoi shume pak
Se si prinderit e saj
Jashte e hodhen kete nate

**MiLaNiStE** · 01-09-2004, 23:15

seriozo shum e bukur lale vet e ke shkru?

klejzi vetlla vet

**Shpirt Njeriu** · 01-09-2004, 23:31

Kur e pyeta se perse
Nuk donte te me tregonte
Poshti i uli syte
E perseri nisi te lotonte

Te lutem me trego
Iu dejtova perseri
C`fare i shtryri prinderit
Ne te cilen vepruan keshtu me ty

Kembenguljes time
Ajo nuk i rezistoi
Nje histori plot trishtushme
Nisi te me tregoje

Kur pak dite me pare
Ne shtepi dikush kishte shkuar
Dhe prinderve te sai
Doren e saj u kishte kerkuar

Por prinderit te padrejte
Ndaj sai ishin treguar
Me nje djale qe ajo s`donte
Vendosen per ta fejuar

Ndai kesai padrejtesie
Vajza kishte reaguar
Me nje pergjigje negative
Prindeve iu ishte drejtuar

Eshte e drejta ime personale
Qe shokun e jetes ta zgjedh vete
Nuk dua nje jete banale
Por dua te ejtoi ne realitet

Ndaj ndjenjave te vajzes
Dicka kishte vepruar
E ne mesin e kesai nate
Prej shtepie ishte larguar

Historia e saj trishtuese
Me tronditi thelle ne shpirte
Doren ia shterngova
Dhe e ftova ne shtepi

I qendrova prane ate nate
Me shpresa duke e ngushelluar
E zemra e sai e vrare
Nuk reshti duke em falenderuar

Kur mengjesi agoi
Ajo u zgjua shpejt
Me tha tani duhet te shkoi
Ty do te jem borxhli perjete

Ku do te ikesh tani
E pyeta i hutuar
Te ndjek fattin tim
Mu pergjigje me ze te shuar

Vertet me erdhi keq
Per ate zemer te pashprese
Ndaj nuk e lejova
Se nuk doja ajo te vdese

Me fjale te embela iu luta
Pe te qendronte me mua
Lehte ne faqe e putha
Dhe i thashe ``Te Dua``

Kur degjoi fjalen te dua
Ajo u ngroh ne shpirte
S`dinte c`te thoshte nga habija
Dy pika loti i rrodhen mbi syte

Me buzet e sai si zgjarr
Me peshperit lehte
Ti me sherove zemren e vrare
Perjete e jotja kam me mbete

Shpirt Njeriu