Profeci

[macia_blu]

Profeci
(ikje provokuese)


Iki verbatzi prej teje
Prej të gjithave di të iki
Mos mendo se më ke humbur
As , se të kam humbur mos mendo
Nëse ke ndërmend të mendosh
Mendo!

Se ikja ime është provokuese
Iki se dua të më ndjekësh
Në udhë më të gjatë
Se ato që më ndoqe.
Mos
Thuaj se s’do e bësh prap!
Se, ndodh më e keqia , e ikja më verbohet.
Bëhet kthim i fundit
Ky lloji kthimi është i rrezikshëm
(më i rrezikshëm se ikja e parë)
Ndiqe…,
Prap e përsëri e prap,
Ikjen time symadhe!
Mos mendo se më ke humbur,
As, se të kam humbur , mos mendo.
Të duhet ta humbë kthimin ikjes
Duke më ndjekur
Që të mbetesh prap tek unë
Pëllumb shprese është ikja ime!
Nisu,
Se, kthesa e fundit është krejt afër
Përtej , deti është i bukur në disangjyrim
Qielli është më i madh, e më i qielltë
(edhe më i prekshëm)!
Toka është e bardhë,
Zogjtë janë të kaltër, të verdhë, të kuq.
Cicëronjës janë.
Eshtë bukur andej, nisu
Pa mendim!
Eja ikim, mos ma bëj me sy ikjen
Se, ikja tjetër, s’ka për të qënë prap
Provokuese

[Pentesilea]

E bukur e lodhur....

[macia_blu]

e lodhur , po.
e bukur aspak.
(,,,,?)
flm!

[Bel ami]

Me braktise si Helena Menelaun
Pe ty dogja Trojen!
Si Klitemstra thure rjeten e vdekjes
E cava e dola!
Si Penellopa tani po thur pelhurat e pritjes
Me prit per dhjete vjet
Te endem ne ender
Te joshem nga sirenat
Te verboj Ciklopin
E mbase serisht te gjej Itaken.

[nitROSHI]

Ma mbollen drojtjen ne damar ata fryme shkembyesit fjale-pake qe me vetulla dine te flasin.
Kjo dite pa ty, eshte nje hapesire e madhe mes te ciles varen pa fryme ecejaket e mia, eshte nje shi i imet qe me vadit breroren e kujteses sime. Jooo, kjo dite pa ty eshte nje vrime ne xhepin e pantallonave te zeza, nga i cili kullojne monologjet e mia heshturake. Kjo dite pa ty eshte nje tjeter zgjim i vonet, nje tjeter endje, nje tjeter peshperim e varur grykesore. Kjo dite pa ty eshte nje lepirje veshi, nje bisede mbarshtruese e destinuar per te perfunduar me nje buzeqeshje hipokrite. Kjo dite pa ty nuk eshte dite, eshte thjesht nevoje, nevoje per nje dite te re.

[macia_blu]

kjo dite eshte dita qe e polla une nga goja e heshtjes tende , per te te shijuar gjitha shiun neper sterakalat e pershtymes se te dyve, teksa ma mallkonte largesia.
ti si heroi i vetem i fundit i shpirtit i ke mprehur te gjitha shpatat e zerit, dhe ke mberritur ne te gjitha trojet ku une vendosem te lind, te rris e te burreroj yjet.
pastaj te shtrohemi, per te bere fjale e emra afersish e rete ti perdorim per te na mbuluar kembet teksa fleme gjinjesisht .
Po te na i numerojne gjunjet... do te kemi dy veta dy gjunj, dy sy...vetem puthje do kemi sa nuk numerohen.

[macia_blu]

tani te paren do te qendis shamine e djepit te dites se re. duke mu dridhur duart e duke me therur pritja .
ndersa fryma me eshte bere ere-stuhi-mall e plot gjera te tjera .
zemra ...zemra me eshte shpuar si xhepi yt i pantallonave. Nje engjell i derguar prej teje shigjeta te gjata me nguli e po pikon prej saj shiu yt i blerte.
premtimet sajohen per te duruarit. Ti me siguri e ke duruar henen e plote. Une e kam dashur , dhe ia kam puthur buzet me te cilat te puthi mbreme teksa flije me te gjitha ato qe nuk i njoh, por qe i dua... rreze vetmise tende te vrare.
???
pyetjet e mija jane te pa bera ende! Lule ka celur nje kumbull qe ne shkurt. ndersa une plakem vjeshtave te mbarsura.
ah si nuk jam e bukur, qe ta kaleroj henen e te shoh me syte e mije , sikur ta zhbeja enderren e te te prekja me doren time, pastaj...vdekja te me dukej qesherake!
nga koha qe ndan nje sekond prej sekondes tjeter , kur e mas me mallin tim me behet shekull.
ti i rrezon shekujt si te jete nje grumbull rere i lojes time ne breg te detit.(...)
atje matane detit ti me ke treguar se eshte nje ishull i vogel, fare i vogel por qe duhet mberritur.(atje je tani?)

[Agim Doçi]

PROFECI!

E kryqëzuan Jezu Krishtin e ai u ringjall
"Fali o Zot! Nuk e kuptojnë gabimin!"...
Nëse më urreni, unë i vetëm ju përball.
Ju të bëheni mirë! Unë e pranoj kryqëzimin!

Agim Doçi

[buna]

sa larg eshte ai???

[macia_blu]

Jam duke kerkuar pyetjet
qe askush nuk mi thote me
as ne trajta ikjeje.
Dhe pemet nen te cilat rrija
per te cmpire shikimet e erreta
prej diellit te muguar shume vite
kane renduar drejt ishujve te larget
qe nuk e di pse i pashe.
Ishujt e larget te me shkilnin
pse i lashe
duke humbur pemet ku me cmpihej verberia
dhe ku shikoja c'sy te vertete kishte
dashuria
kur ishte
dashuri!
kur