Ndal! Punes Dhe Trafikut Te Femijeve Ne Shqiperi

[StormAngel]

PUNA DHE TRAFIKU I FEMIJEVE NE SHQIPERI


Qendra per Mbrojtjen e te Drejtave te Femijeve ne Shqiperi - CRCA, qe prej krijimit te saj ne vitin 1997 ka pasur ne fokus te saj kryesor asistencen ndaj femijeve qe punojne si dhe ndalimin e punes se femijeve. Per kete qellim CRCA pergatiti projekt-ligjin "Per te drejtat e femijeve ne Shqiperi", publikoi raportin per situaten e femijeve qe punojne te quajtur "Rrethi Vicioz", si dhe ka organizuar cdo vit fushata kombetare kunder punes se femijeve. Kete vit CRCA ne bashkepunim me ILO-IPEC kane nisur nje program te ri nje vjecar qe i dedikohet femijeve qe punojne.


PROGRAMI "NDAL PUNES SE FEMIJEVE NE SHQIPERI"

Gjate vitit 2001-2002 Qendra per Mbrojtjen e Femijeve ne Shqiperi (CRCA) me financim te Programit Nderkombetar per Eleminimin e Punes se Femijeve i Organizates Nderkombetare te Punes do te zbatoje ne Shqiperi programin e ri "Ndal Punes se Femijeve ne Shqiperi".

Programi synon:

- Hapjen e 5 klubeve te Femijeve kunder Punes se femijeve ne rrethet e Tiranes, Kucove. Malesi e Madhe, Korce dhe Shkoder.

- Trainimin e personelit te ministrive, pushtetit lokal dhe OJQ-ve per ceshtjen e punes se femijeve.

- Nje fushate kombetare ne mass media kunder punes se femijeve ne Shqiperi.

- Nje studim baze mbi trafikun e femijeve shqiptare jashte vendit.


FORMAT ME TE RENDA TE PUNES SE FEMIJEVE JANE …

· Skllaveria, shitja e femijeve, puna e detyrueshme, lypja, etj.

· Perdorimi i femijeve per te prodhuar apo transportuar droge.

· Prostitucioni dhe pornografia e femijeve.

· Çdo lloj pune qe demton edukimin, shendetin, apo moralin e femijes.


NESE NE NUK PUNOJME ATEHERE NE MUND TE …

· Shkojme ne shkolle.

· Ne mund te mesojme te shkruajme dhe te lexojme.

· Ne mund te luajme me femije te tjere.

· Ne mund te mesojme profesione te tjera.

· Ne mund te jetojme femijerine tone.

http://www.crca.org.al/shqip/ndal.htm

[ATMAN]

12 fëmijë shqiptarë të zhdukur"




"Urrej të gjithë rreth meje. Nuk dua të jetoj më. Dua të vras veten. Urrej veten time. Ju drejtova për ndihmë një kleriku. Pedofil dhe ai..".

Këto fjalë prekëse dhe tronditëse, të një 15- vjeçari shqiptar, viktimë e pedofilisë dhe përdhunimit, ishin të vendosura me gërma të mëdha në sallën ku u organizua konferenca njëditore ndërkombëtare me temë "Dhuna ndaj fëmijëve dhe grave", e cila u zhvillua në kryeqytetin grek Athinë. Si ky fat i hidhur i këtij 15-vjeçari e kanë provuar me mijëra bashkëkombës të tij, të cilët në këto 13 vitet e fundit u gjendën të pambrojtur nga askush dhe përfunduan në kthetrat e rrjeteve trafikante. Kështu pohoi edhe drejtuesja e kësaj konference Mata Kaludhaqi ,duke hapur kështu edhe seminarin. "Rreth 12 mijë fëmijë shqiptarë janë zhdukur nga Shqipëria kohët e fundit dhe nuk dihet se ku kanë përfunduar", theksoi në raportin e saj, Kryetarja e Shoqatës së Grave të Pavarura Greke Mata Kaludhaqi.

Në këtë simpozium së bashku me shoqata të ndryshme të Ballkanit si rajoni më i prekur nga ky fenomen, mori pjesë dhe Shoqata e Grave të Vlorës si dhe organizma të rëndësishëm të vendeve të BE-së, si Gjermania, Hollanda, Finlanda dhe Anglia. Nga raportet e ndryshme që u mbajtën në këtë konferencë njëditore u trajtua gjendja aktuale që ka mbërthyer Shqipërinë, e cila dita-ditës sa vjen e bëhet më kritike. Sipas referuesve të ndryshëm, thuhet se shteti shqiptar nuk ka marrë asnjë masë konkrete parandaluese që të luftojë këtë fenomen të rrezikshëm. Tregtia e fëmijeve shqiptarë u tha në takim, varion nga mosha 0-16. Një nga zonat më të prekura janë zonat verilindore shqiptare si rrjedhojë e varfërisë së madhe dhe pastaj vijnë zonat jugore si vende ku strehohen rrjetet mafioze të trafikut të fëmijëve dhe të prostitucionit. Në këtë simpozium ndërkombëtar u dha një apel të gjthë grave shqiptare, të cilat duhet të sensibilizojnë për këtë fenomen të rrezikshëm.

"Një nënë që jeton në mjerim nuk mund të rrisë një fëmijë të lumtur". Kështu u shpreh përfaqësuesja e Shoqatës së Grave të Vlorës Pranvera Bazaj. Sipas saj gruaja shqiptare duhet të fitojë pavarësi ekonomike, sepse duke qenë e varur ekonomikisht qoftë dhe nga bashkëshorti i saj, ajo do të jetë gjithmonë e përulur.

"Në këtë tregti 10 mijë fëmijë shqiptarë janë shkëputur nga duart e nënave të tyre dhe kanë përfunduar si viktima të trafikantëve, ku shumica janë përdorur për transplantimin e organeve në klinikat e Evropës dhe një pjesë tjetër janë shfrytëzuar në semaforët e Evropës si lypësa dhe në abuzimet seksuale." tha në raportin e saj Lilian Zelu, përfaqësuese e "Lidhjes Europiane të Grave", pranë Parlamentit Europian. "Fëmijët shqiptarë janë viktimat më të mëdha në keqtrajtimin ndaj tyre. Qeveritë e fundit duke u mbajtur si demokratike nuk kanë marrë asnjë masë në ndalimin e këtij fenomeni të rrezikshëm dhe kriminal ndaj kombit shqiptar", tha më tej parlamentarja e Europës, grekja Lilian Zelu.

[StormAngel]

Ja nje artikull i cili me ka zgjuar kureshtje te madh,besoj qe edhe juve do ju merr pak kohe te lexoni,po do kuptoni shume sende:

Dossier
Servetja, vajza e trafikuar dhe e vrarë në Gjenova

Premtime pa fund, përgjërime dashurie që s'kanë të sosur, dasmë e harbuar, nuse sot dhe zi në mot. Endrra nis në familje mes krahësh dhe përfundon në trotuaret e Italisë, Greqisë, Gjermanisë... Industria e semaforëve merr jetë vajzash e grash...Kështu e nisi edhe Servetja ëndrrën e saj kur sapo kish mbushur 18-të mote.

“Vajzën Xhaferr Hysës ia fala që ajo të kalonte jetë me të birin e tij e jo me ma shitë e me ma vra"- thotë i përlotur, por dhe gjaknxehtë Masar Kulla, babai i Servete Kullës, të vrarë me 24 prill 2002. "Hysajt më kanë tre gjaqe borxh", thekson babai i viktimës, të cilit familja e Hysajve nuk ia dorëzoi as trupin e masakruar të së bijës, për ta varrosur në vendin e tij

Raporti i Stejt Departamentit për tregtinë me njerëz për Shqipërinë:

Bëhen përpjekje, por mbetet edhe shumë për të bërë

Në raportin e sivjetëm të Stejt Departamentit për tregti me njerëz Shqipëria është vendosur në grupin e dytë (TIER 2), që do të thotë se qeveria shqiptare në tërësi nuk i realizon standardet minimale, por bën përpjekje për ta bërë atë.

Në raport Shqipëria është përmendur si vend burim, prej ku gra dhe fëmijë tregtohen për shkak të eksploatimit seksual ose detyrohen të punojnë. Më së shumti janë tregtuar në Greqi dhe Itali, ndërsa në një numër më të vogël edhe në Britaninë e Madhe, Francë dhe Holandë. Fëmijët, veçmas të bashkësisë rome dhe egjiptiane, tregtohen jashtë vendit dhe detyrohen të lypin. Ekspertët rajonalë dhe ndërkombëtarë konsiderojnë se është vërejtur zvogëlim i konsiderueshëm në shfrytëzimin e Shqipërisë si vend tranzitor për tregti me njerëz drejt Evropës Perëndimore.

Rastet e arrestimeve dhe padive për vepra të cilat janë të ndërlidhura me tregtinë me njerëz po ashtu janë rritur në masë të konsiderueshme, ndërsa Qeveria vazhdon me aksionet për parandalimin e tregtisë me njerëz me anije të shpejta përmes Adriatikut. Qeveria e përmirësoi ndjekjen e nëpunësve qeveritarë për të cilët e di se janë të involvuar në këtë biznes, por siç rekomandon raporti ende nuk ndërmerren aksione për hetim dhe padi ndaj këtyre nëpunësve shtetërorë. Po ashtu duhet të përmirësohen programet për preventivimin dhe riintegrimin e viktimave nga tregtia me njerëz.

Hetimi

Ligji shqiptar ndalon tregtinë me njerëz për eksploatim seksual ose punë të detyrueshme dhe dënimi arrin deri në 15 vjet burgim, me atë që ka mundësi edhe për burg të përjetshëm për maltretime të rënda. Në vitin 2003, pushteti ka arrestuar 317 persona të dyshuar për kriminalitet që ndërlidhet me tregtinë me njerëz; me dënim burgimi janë dënuar 75 prej 102 gjykimeve, prej të cilëve dy me dënime mbi dhjetë vjet burgim. Një pjesë e këtyre rasteve janë rezultat i pjesëmarrjes qeveritare në aksionin Mirazh 2, operacion i koordinuar multietnik për parandalimin e tregtisë me njerëz. Megjithatë, disa gjykata i kanë liruar trafikantët e akuzuar të cilët kanë parashtruar ankesa ndaj akuzave pa u ofruar çfarëdo mbrojtje dëshmitarëve dhe viktimave.

Problem është edhe korrupsioni i ndërlidhur me rastet e tregtisë me njerëz. Qeveria ka arrestuar katër policë dhe ka hetuar 11 raste ku ka përzierje policore në tregtinë me njerëz.

Gjatë aksionit të përbashkët italiano-shqiptar kundër tregtisë me fëmijë qeveria ka arrestuar dhe paraburgosur 16 të dyshuar, në mesin e të cilëve ka edhe nëpunës të lartë të doganës dhe policisë.

Qeveria e sulmoi këtë biznes përmes Grupit të posaçëm për luftimin e kriminalitetit të organizuar, të përbërë prej policëve të posaçëm të selektuar dhe prokurorëve. Kufiri shqiptar edhe më tutje mbetet lehtë i kalueshëm, por janë bërë përpjekje të konsiderueshme për sigurimin dhe përforcimin e porteve kryesore në vend për hyrje dhe dalje. Qendra për antitrafiking në Vlorë (VATC) sivjet u bë operative për grumbullimin e informatave dhe krijimin e përgjigjes rajonale antitrafikingut.

Mbrojtja

Qeveria siguroi lokale dhe personel për t`u ofruar ndihmë viktimave nga tregtia me njerëz. Në korrik të vitit 2003 Qeveria e filloi aksionin për Qendër nacionale pranimi për të moshuar dhe fëmijë viktima, i njohur paraprakisht si Linza Qendër. Policia viktimat i dërgonte në qendrën e pranimit të organizatës joqeveritare në Vlorë, që u ndihmoi 231 viktimave të tregtisë në vitin 2003. Në shumicën e rasteve, policia së pari i ka marrë në pyetje viktimat në polici e pastaj i ka drejtuar në qendrën. Sipas sistemit të ri të centralizuar për dërgimin e këtyre viktimave policia tani së pari i dërgon në zyren e IOM-it, ndërsa prej atje dërgohen në qendra adekuate pranimi.

Përderisa pritet adaptimi i ligjit të ri për mbrojtjen e dëshmitarëve, Qeveria ka nënshkruar memorandum me OSBE-në dhe disa organizata joqeveritare për mbrojtjen e dëshmitarëve në tregtinë me njerëz. Në vitin 2003 pesë dëshmitarë janë relokuar në të trija vendet nën këtë marrëveshje.

Parandalimi

Qeveria zbatoi disa programe për parandalim në bashkëpunim me OJQ-të dhe organizatat ndërkombëtare. Ministria e Arsimit bashkë me IOM-in krijuan dy doracakë për parandalimin e tregtisë me njerëz, dedikuar për gjimnazistët. Në fazën e parë të këtij programi si grup dedikimi ishin caktuar 36 shkolla në rajone të rrezikshme. Qeveria formoi një grup punues për parandalimin e tregtisë me fëmijë, i cili hartoi Strategji nacionale për tregtinë me njerëz
Premtime pa fund, përgjërime dashurie që s'kanë të sosur, dasmë e harbuar, nuse sot dhe zi në mot. Endrra nis në familje mes krahësh dhe përfundon në trotuaret e Italisë, Greqisë, Gjermanisë...Industria e semaforëve merr jetë vajzash e grash...Kështu e nisi edhe Servetja ëndrrën e saj, kur sapo kish mbushur 18-të motet e saj. Zë pas zëri dhe në derën e shtëpisë trokitën ata. Miqtë e djeshëm, armiqtë e sotëm.

Symbushur me lot, pa turpin e moshës që ia mposhte dhimbja, 50-vjeçari Masar Kulla rrëfen historinë dramë, atë që e lë pa gjumë prej dy vitesh. Unë, nis ai zëmekur, një ditë, në e dhashtë zoti... Çfarë Masar?

“Po, mor burrë, vajzën Xhaferr Hysës ia fala që ajo të kalonte jetë me të birin e jo me ma shitë e me ma vra".

I përlotur, por dhe gjaknxehtë Masar Kulla, babai i Servete Kullës, të vrarë me 24 prill 2002 në Xhenova të Italisë, denoncon krimin që i mori të bijën. Kërkon drejtësi me çdo kusht.

"Genci Hysa, Kujtim Dani, Teuta Lika dhe Drita Lika duhet të më tregojnë se çfarë ka ndodhur me time bijë, pse e vranë?" - fshin faqet burri me një shami.

"Dua që varrin e vajzës së vrarë ta kem pranë shtëpisë. Të kemi ku të qajmë për fëmijën tonë".

Ata, Masari dhe Sanija, burrë e grua flasin të dy njëherësh. E në këtë mbetje pa fëmijë nga krimi, telash tjetër i ka rënë mbi krye Masar Kullës, nga Ishmi i Durrësit. Krushqit, Hysajt, u kanë kërkuar :"Na lironi djalin t'ju japim vajzën që ta varrosni".

Se, e bija pasi është masakruar e hedhur në koshin e plehrave, është varrosur(groposur) te varret në fshatin e shtëpisë së burrit, tutorit, trafikantit.

Masar Kulla dhe Sanije Kulla, nëna e Servetes së vrarë në Itali, tregojnë se si erdhi në shtëpinë e tyre, në fshatin Gjoricaj, Xhaferr Hysa. Xhaferri, babai i Gencit, kërkonte që ne të shkonim në varrim në Borizanë. Ose, pohojnë prindërit, ai donte që ta sillte trupin e vajzës së vdekur në fshat e ata të vinin në varrim te ne. Masari nuk pranoi asnjë nga variantet e krushkut. Vajza ka qenë nusja e djalit tënd dhe ti e di se ç’duhet të bësh, i ka thënë babai i vajzës. Të zbardhet e vërteta. Unë, ndërhyn e ëma Sanija, nuk e kam rritur gocën që ta therrë djali i Xhaferr Hysës. Genci, Kujtim Dani, Teuta dhe Drita Lika të më gjejnë se përse ma kanë therur vajzën e pastaj e kanë hedhur në një kosh plehrash. Duam si prindër, thonë Masari dhe Sanija, që varrin e vajzës ta kemi këtu në fshat, që të shkojmë e të qajmë aty për fatin e saj.

Si u bëtë miq me familjen e Genci Hysës?

- Unë kam qenë i shtruar në spital. Vinte ime shoqe dhe fëmijët me më pa. Genci i ndiqte. Ai kishte dhe një motër të martuar në Gjoricaj, në fshatin tonë, dhe vinte pastaj këtej. Ai takon një mbesën time dhe ajo më vjen e më thotë: Ke të fala nga baba dhe Xhaferr Hysa se duam të bëhemi miq. S'kam qenë dakord që ime bijë të merrte Gencin. Por mbesa, Sadetja, ia mbushi mendjen dhe ajo iku.

Pasi iku vajza, çfarë bëtë?

- I kam çuar fjalë Xhaferr Hysës se po e pate marrë vajzën nuse për djalë e gëzofsh, por po e pate marrë për me e lanë rrugëve, më mirë lëre, se ta di shtëpinë.

Iu përgjigj fjalës suaj Xhaferri, babai i Gencit?

- Po, ai më dërgoi haber e më tha se "djali im ta gëzojë vajzën. Nëse djali bën gabim, fisheku është i imi, vrite djalin dhe pastaj eja e pi kafe tek unë". Kjo ka ndodhur tre vjet më parë.

U pajtuan të dy familjet?

- Xhafer Hysa më ka ardhur me 14 veta në shtëpi dhe kemi pi kafet, e i kemi thënë për hair njëri-tjetrit. Pastaj, sipas zakonit, kam shku unë me 16 veta në shtëpinë e tij dhe kështu u bëmë miq. Vajza dhe dhëndri donin të iknin nga Shqipëria. Shkuan në Itali. Servetja ka folur me vëllezërit. Djemtë e mi më kanë çuar 650 mijë dhrahmi dhe ua kam dhënë vajzës e burrit të saj për të ikur në Itali.

Kur mbërritën në Itali, keni komunikuar?

- Flisnim në telefon, por gjithnjë ata ishin të dy bashkë, asnjëherë nuk ishte vetëm vajza. Kisha dyshime se ajo thoshte jam mirë nga frika. Me 22 prill 2002 folëm me Gencin dhe Serveten dhe ai i ka thënë vajzës se pas kësaj dite ti do të flasësh vetëm me njerëzit e mi, ndërsa unë do të flas me njerëzit e tu. Kjo më dogji dhe më lindën dyshime. Në orën 11 të natës marr në telefon dhe më del Genci. E pyes se ku je dhe ai më thotë jam në një lokal, po pi kafe me një italian, Servetja është në shtëpi.

Ju kishit frikë se po i ndodhte diçka e keqe vajzës suaj?

- Me 24 prill dy ditë më vonë, afër orës 7.30 të darkes vajza na del në telefon e shqetësuar. Ajo na tha se kam ngrënë një gjysëm pule, por nuk e di se çfarë kam ngrënë. Kjo na bëri të dyshojmë se mos e kanë droguar. Atë natë në orën tre të mëngjesit e kanë gjetur të therur me shtatë thika në shpinë e me fyt të prerë në një kosh plehrash.

Reagimi: Krushku më ka tre gjaqe borxh

Masar Kulla i dëshpëruar kthehet te ngjarja e dhimbshme.

"Hysajt më kanë tre gjaqe borxh", thotë ai."Unë nuk do t'i përziej tre djemtë e mi në këtë histori. Ata janë në emigracion dhe le të punojnë për familjet e tyre. Të ma kishte bërë im bir këtë që më bënë mua me vajzën, unë do ta kisha vrarë vetë me duart e mia. Tre gjaqe. Po ja një se më kanë vrarë vajzën, tjetrën sepse ma kanë poshtëruar dhe dhunuar rrugëve të Italisë dhe tjetra se nuk më japin trupin e saj për ta varrosur".

Kjo punë, shton më tej Masar Kulla, do të zgjidhet, nuk do të mbetet kështu. Por kam besim se shteti do të dënojë ata që më vranë time bijë, mbase do të bëhet drejtësi që të dënohen njerëzit që vunë dorë mbi vajzën, përlotet Kulla. Gjyqi ka për t'u bërë së shpejti dhe të shohim se mos na i lirojnë dhe këtë herë, pastaj do të bëj gjyq unë vetë me duart e mia, përfundon babai i Servetes.

Tani gjyqi vazhdon në Gjykatën e Krimeve të Rënda në Tiranë dhe shpresa për drejtësi i është rikthyer babait fatkeq.

Fakte për historinë e kësaj tragjedie

Vrasja

Me 24 prill 2002 ekzekutohet në Itali Servete Kulla, gruaja e Genci Hysës, që gjendet e therur në një kosh plehrash.

Braktisja e së vrarës

Genci Hysa, Kujtim Dani, dy të akuzuar për këtë vrasje, pas ngjarjes kthehen fshehurazi në Shqipëri.

Kallëzimi nga familjarët në prokurori

Në Krujë denoncojnë familjarët e Servetes së vrarë dhe arrestohen Genci Hysa dhe ndalohet Kujtim Dani.


Lirimi i njërit prej të akuzuarve për vrasjen

Gjykata e Krujës me 10 dhjetor 2003 liron Kujtim Danin me garanci pasurore 700 mijë lekë.

Arresti pas ankimit të akuzës

Riarrestohet i liruari pas apelit të Prokurorisë së Përgjithshme dy javë më vonë.

“Kanun”- operacioni i majit 2002

Operacioni "Kanun" u bë me 24 maj 2002, ku u firmosën 1004 urdhërarreste për shqiptarët, nën akuzën e trafikut të femrave dhe të lëndëve narkotike.

Në maj 2002, 104 shqiptarë janë përfshirë në listën e të kërkuarve dhe të arrestuarve gjatë një operacioni të mbiquajtur “Kanun”, të drejtuar nga policia e Gjenovas, i cili ka nisur që në orët e para të mëngjesit. Sipas policisë italiane, bëhet fjalë për një supergrup me akuza tepër të rënda, prej të cilëve 70 janë arrestuar, ndërsa të tjerët janë në kërkim. Disa mendohet se fshihen po në Shqipëri. Kapoja i tyre dyshohet se është shqiptari Haki Aleksi, 37 vjeç. Të gjithë janë të akuzuar për vepra penale mafioze dhe për favorizimin e emigracionit klandestin. Por ka edhe akuza për shfrytëzimin e prostitucionit të vajzave të reja, mes të cilave ka edhe minorene. Ndërsa akuzat e tjera që janë edhe më të rënda kanë të bëjnë me trafik ndërkombëtar lëndësh narkotike, lëvizje ilegale armësh e municionesh. Të arrestuarit kanë kryer vrasje, përdhunime mbi vajzat-prostituta dhe akte të tjera dhune, duke i detyruar të abortojnë disa prej vajzave. Të akuzuarit trafikonin edhe heroinë dhe kokainë. Kapo i kësaj bande është zbuluar se jetonte në Arezzo, ndërkohë që bashkëpunëtorët e tij më të ngushtë i kishte në zonën e Ligurias. Por kishte lidhje në gjithë Italinë si në Lombardi, Toscana, Veneto, Friuli, Emilia Romagna, Campania dhe Marche. Organizata shfrytëzonte rreth 60 prostituta në qytete të ndryshme, secila prej tyre 20-25 vjeçe dhe i siguronin nga 10-12 milionë në muaj për secilën.

Kapoja Haki Aleksi, 37 vjeç

Janë sekuestruar 10 kg heroinë dhe kokainë, janë trafikuar 50 vajza, 10 prej vajzave kanë bashkëpunuar me policinë.

Akuzohen për katër vrasje ku 3 janë në Itali dhe 1 në Shqipëri që

është vajzë 12-vjeçare . Ruhen në masa të rrepta. Në kërkim 70 të tjerë.

Kapo i tyre ka qenë Haki Aleksi, 37 vjeç.

Janë firmosur 104 urdhërarreste

Akuza kryesore: Krim i organizuar në fushat mafioze, shfrytëzim prostitucioni, rrëmbim e përdhunim vajzash të mitura, favorizim të trafikut të klandestinëve, lëvizje ilegale ndërkombëtare armësh, municionesh dhe lëndësh eksplozive, trafik lëndësh narkotike,vrasje e tortura dhe detyrim për abort.

2

Historia e trafikut që tronditi dy ministri

Orgjia në bazën ushtarake detare te Bisht-Pallës me 16-vjeçaren e trafikuar
----------------------------

Një vajzë e dhunuar, një minorene e masakruar, një femër e trafikuar, një njeri i shitur, një skllave në vitin 2003, që ndërron padron muaj pas muaj, vit pas viti. E shpërfytyruar, në prag mjerimi. Pas vitesh e dërrmuar, e dhunuar seksualisht, e keqtrajtuar, e braktisur nga familja, të afërmit, e lënë në mes të rrugëve, një 16-vjeçare shtërngon dhëmbët dhe grushtet. Në javën e parë të dhjetorit ajo gjendet në Durrës. E frikësuar. U kujtua, i thanë, apo s'kishte rrugë tjetër, ajo çapitet gjithë ankth, pranë Drejtorisë së Policisë së Durrësit. Mbase është këtu, ndoshta këta mund të më shpëtojnë, ka menduar e mitura dhe nuk është se ka pritur gjatë. Ka trokitur…Pa ditur se sherri që do mbajë emrin e saj do sjellë pranga, furtunë, shkarkime, pa ditur se në të vërtetë, prostituimi më i madh, ishte, është, morali i grisur i shoqërisë...Ku denoncohet ka pyetur policin roje, e pas marrjes së adresës, ajo e ka parë veten në zyrën e antitrafikut.

Denoncimi

"Më kanë mbajtur dy muaj në bazën ushtarake të Bisht-Pallës. Dy muaj dhunë. 60 ditë përdhunime dhe orgji..." Së pari vajza ka folur se është joshur nga një premtim dashurie, ka besuar se do të martohej. Baza ushtarake është ndjerë e "prerë në besë" në këtë histori, apo skenar si do ta quanin ata më pas. Hetuesit mbanin tërë nxitim shënim fjalët e së miturës, duke u habitur hera-herës dhe duke u ndjerë keq në disa episode të rrëfimit. Policia, prokuroria, gjykata, baza ushtrake. Emra, marinarësh, tregtarësh, pronarësh hotelesh dhe motelesh, janë shndërruar në tutorë, trafikantë, dhe së fundi kanë marrë siglën e fletarresteve.

Katër rrethe, në Kosovë dhe në…

Ndërsa nëna tha: "Ime bijë për mua ka vdekur, unë e kam hedhur atë te im-shoq, Agroni, nuk dua t'ia di më për të". Mira Limaj, nëna e vajzës së dhunuar, shitur e trafikuar, e mitura e skandalit të bazës së Bisht-Pallës, e ka mohuar vajzën e saj.

Nxitimi

Policia dhe prokuroria pasi kanë mbajtur 15 faqe shënim, kallëzimin e së miturës, nuk kanë ngurruar. Kanë firmosur menjëherë urdhërarrestet për emrat e përmendur nga e përdhunuara. Policia mësyn bazën ushtarake dhe arrestohen shtatë marinarë. Kryerje të marrëdhënieve seksuale me të mitur, trafikim, shfrytëzim prostitucioni. Akuzohen se kanë përdhunuar sistematikisht 16-vjeçaren. Ndërsa akuzat e përdhunimit, shfrytëzimit dhe trafikimit rëndojnë ndaj Llukanit, Burbuqit, nga Korça, Manes, nga Pogradeci dhe Hersit, pronarë lokalesh hotelesh dhe motelesh. Forcat e rendit mbushin furgonin me të arrestuar në bazën ushtarake. Ministria e Mbrojtjes tronditet. Skandali ka marrë udhë. Dikush fërkon duart, ndërsa vajza e dhunuar trembet më tepër, braktiset më tepër, mbase së afërmi, një ditë mund ta lënë të qetë.

Si nisi trafikimi i të miturës

Ka nisur vite më parë historia e përdhunimit, e trafikut të minorenës. Vlonjatja është përdhunuar që në moshën fëminore 13-vjeçare. Pastaj në vitin 2003 në Durrës tortura zë fill në qershor për të përfunduar në dhjetor në javën e parë kur 15 vetë përfunduan në qeli dhe u shkarkuan nga detyra 12 ushtarakë, përfshirë dhe kreun e bazës. Sipas rrëfimit të vajzës në polici dhe prokurori, ajo në qershor 2003 njihet me ushtarin Gjergj Tuma i cili i premton martesë dhe e merr me vete brenda ditës. Ushtari e strehoi në repart, ku më pas e përdhunuan shumë marinarë. Në korrik 2003 thuhet se gjatë natës e nxirrnin si prostitutë nëpër lokale në Durrës. Gjatë ditës e mbanin të fshehur në repart, ku e shfrytëzonin edhe vetë. Një muaj më pas, në gusht, e mitura 16-vjeçare shitet te korçari Ilir Burbuqi, i cili e shfrytëzoi si prostitutë në lokalet e Korçës për 1 muaj. Padroni i ri, Burbuqi, e shet te një durrsak i cili më pas e kalon në duart e 2 kosovarëve. Ata me dokumente fals e dërgojnë në rrugë.

Baza, seksi dhe skandali

Në Bisht-Pallë, pas seks-skandalit, zbret pothuaj e gjithë Ministria e Mbrojtjes. Majko firmos shkarkime dhe lirime nga detyra të oficerëve të lartë, duke përfshirë dhe Vladimir Bajramin, drejtuesin e deriatëhershëm të bazës ushtarake. Kapiteni i liruar nga detyra nis të flasë. Nuk është e vërtetë që vajza ka qëndruar në bazë 2 muaj. Hetimet e policisë ushtarake, sipas Bajramit kanë nxjerrë se e mitura nuk ka ndenjur më shumë se dy ditë në bazën detare. Policia është ngutur, thotë kapiteni. Ajo në këtë çështje është tendencioze. Kjo, sipas ushtarakut, nuk është vetëm se një goditje që na jep trafiku, kapot e kontrabandës, që pasi kanë ndjerë goditjet, kanë reaguar. Trafiku godet me trafik. Mbase sulmi i trafiknatëve si dhe premton të saktësojë Bajrami, ka zgjedhur këtë rrugë. Të zgjedhë një viktimë të tarfikut, që të hapë rrugën e trafikut. Anije klandestinësh janë ndaluar nga baza, pasi dilnin nga porti i Durrësit. Policia ngulmon dhe arreston pothuaj çdo ditë nga një marinar, nga një tregtar, pronar hoteli dhe lokali, pa lënë mënjanë skandalin seksual që nisi diku gjetkë dhe u mbyll në bazën ushtarake. Tani vajzën e kanë strehuar në një qendër reabilitimi në Tiranë dhe beteja vë në front ushtrinë dhe policinë.

Finalja e seks-skandalit të Bisht-Pallës

Të arrestuarit: Ervis Kaçuli, 20 vjeç, nga Durrësi, Agush Hakani, 20 vjeç, nga Katund-Sukth, Florian Brozi, 20 vjeç, nga Katund-Sukth, Gjergj Tema 20 vjeç, nga Durrësi, Robert Shahini, 20 vjeç, Seal Llukani 18 vjeç dhe Ilir Burbuqit, 46 vjeç, nga Korça, Renato Manes, 24 vjeç nga Pogradeci, Eduart Hersi, 37 vjeç, pronar i lokalit “Benito” në Durrës, Pëllumb Hasbardhi, 20 vjeç nga Qerret Durrës, Vasil Dushku, 20 vjeç, nga Durrësi, marinar, Shkëlqim Sheta 35 vjeç, pronar lokali Durrës, Remzi Zaolli, 35 vjeç, lindur dhe banues në Vranisht të Korçës.

Në kërkim është 25-vjeçari Ergert Pepa.

Mbështetur në bazë të provave, janë liruar kapiteni i bazës, Vladimir Bajrami dhe 11 oficerë të bazës.

Arrestime, shkarkime dhe lirime

7 dhjetor 2003

Denoncimi: Oltiana Limaj denoncon në komisariatin e Durrësit afro 17 persona që e kanë përdhunuar e trafikuar për tre vjet radhazi.

9 dhjetor 2003

Arrestim 1:Policia kryen në Durrës 9 arrestime, 7 në bazën ushtarke të Bisht-Pallës dhe dy tregtarë e pronarë hotelesh.

10 dhjetor 2003

Arrestim 2: Policia arreston tre persona në Vlorë që janë të akuzuar për përdhunim dhe trafikim të të miturës Limaj.

11 dhjetor 2003

Vendimi: Gjykata e Durrësit vendos për 9 të arrestuar masën e sigurisë burg pa afat mes tyre dhe marinarët e bazës ushtarake.

13 dhjetor 2003

Shkarkimi: Ministria e Mbrojtjes shkarkon nga detyra drejtuesin e bazës ushtarke, kapitenin e parë, Vladimir Bajrami dhe 11 vartës të tij.

3.

Unë, trafikanti, ju rrëfej mafien shqiptare

Dëshmia e Bledar Manes që për 9 vjet punoi në dy grupe

-------------------

Ish-ambasadori amerikan në Tiranë, Xhejms Xhefri, në një deklaratë të tij denoncon njohjen e trafikantëve, baronëve të krimit dhe pohon se qeveria amerikane, ajo shqiptare dhe partnerët evropianë, u janë vënë pas për t’i ndëshkuar. Një ditë më pas është Bledar Mane, pjesëtar i një grupi të mafies shqiptare të trafikut të njerëzve, që ka marrë përsipër të flasë e të denoncojë. Ai bën denoncimin publik. Sipas Manes, trafiku i drogës dhe i klandestinëve ka emra. Janë të paktën katër grupe që kanë sunduar në Tiranë, prej të cilëve dy kanë mbijetuar ende. Bledar Mane, 30 vjeç, lindur në Përmet e banues në Tiranë. Diplomuar për media dhe komunikim në Londër në vitet 1994-97. Ai rrëfen historinë e implikimit në rrjetet e trafikut të qenieve njerëzore, për afro 9 vjet radhazi.

Nga lindi dëshira për të rrëfyer për trafikun?

- Është një mllef prej 9 vjetësh, dhuna fizike, burgosja, poshtërimet, kontrata të pashkruara me mafien, pushtetarë, politikanë, zyrtarë që majmen e dhjamosen dita-ditës duke lejuar vetë trafikun.

Detyrat e para?

- Më dërgonin që të udhëtoja me klandestinët deri në adresën ku do të shkonin, isha shoqëruesi i tyre, si në Holandë, Francë, Danimarkë.

Sa u merrnit personave për rrugë?

- Në vitet e para ishte lirë, merrnim afër 1500 dollarë për njeri për në Evropën Perëndimore dhe në Amerikë 5 mijë dollarë.

Filluat të bëheshit i besueshëm për trafikantët?

- Po, fitimet u shtuan, rrugët ishin më të shpeshta.

Kalonit nga Rinasi?

- Pajiseshim me pasaporta të huaja qysh në Tiranë, unë bashkë me njerëzit që do shoqëroja, të cilët nuk flisnin rrugës. Ndërsa unë flisja frëngjisht dhe anglisht.

Si funksiononte mekanizmi?

- Dokumentacioni bëhej i gjithi i falsifikuar te lokalet te Piaza. Paratë i merrnin eprorët e trafikut, ose i mbante një i tretë. Në Rinas në vitet 1992-93 kalimi ishte pa probleme, me një pagesë modeste që shkonte te 50 deri në 100 dollarë. Pas Rinasit në Romë ose në Vjenë, e në Cyrih. Udhëtonim me kompani të ndryshme "Suiser", "Alitalia", “Austrien",

Si i kalonit doganat jashtë?

- Atëherë ishte kollaj, kontrolli më i pakët. Kështu vazhdova deri në korrik të vitit 1994. Nxirrnim viza dhe nga ambasadat, duke përshirë dhe atë amerikane.

Udhëtimi i fundit?

- Në '94-ën shkova në Amerikë, shoqërova dy djem nga Korça deri në destinacion, ku paguhesha me dyfishin e asaj që merrja në Evropë. Në aeroport në Amerikë prisnin njerëzit e klandestinëve.

Probleme në aeroporte?

- Na kanë ndaluar dy herë në Amsterdam dhe në Bruksel. Po shoqëroja një çift nga Tirana. Tentuam të kalonim me pasaporta greke. Por një shtetasi grek i nevojitet një vizë për të hyrë në SHBA. Na kthyen menjëherë në Rinas pasi u tregova se jemi shqiptarë.

Ku vajtët në '94-ën?

- Shkova nga Amerika në Londër. Më urdhëruan nga Tirana që të qëndroj në Londër sepse do shërbeja si ndërmjetës në Angli drejt Amerikës. Nëse s'realizohej, atëherë klandestinët do qëndronin në Britani ku qeveria e atjeshme i pranonte. U regjistrova si emigrant, mbaja lidhjet me Tiranën dhe prisja dërgesat që vinin nga Shqipëria. Qëndrova 3 vjet e gjysmë pa ardhur, ku punoja për punëdhënësin e trafikut. Ishte më e lehtë. Përcillja më tepër për Amerikë, afër tetë veta në muaj me një pagesë 7 mijë USD.

Pas '97-ës?

- U ktheva në Tiranë, ku gjërat ishin vështirësuar. Me ardhjen në pushtet të PS-së, grupi për të cilin punoja për kaq vite më kalun të punoj te një grup tjetër, ishin njerëzit e një funksionari të lartë në Ministrinë Rendit Publik.

Lëvizën çmimet?

- Sigurisht që po, u rritën shumë çmimet dhe kërkesat. Persona që kishin bërë krime, vrasje, ikur nga burgjet, biznesmenë që donin të iknin, pothuaj zinin radhën për të ikur nga Shqipëria.

Procedura ndryshoi?

- Tani ikej ma pasaporta shqiptare. Këtë herë në veri të Afrikës, në Egjipt, Tunizi, Marok. Nga këtu i përcillja në të gjitha vendet. Grupet ishin shumë më të mëdha, deri në 15 veta. Udhëtimet bëheshin gjoja turistike. Amerika kishte arritur në 10 mijë dollarë për person, ndërsa në Evropë 2500 dollarë.

Kalimet në pikat e kontrollit ?

- Titullarët njoftoheshin se sa njerëz do kalonin dhe sa do të paguheshin. Paratë herë ua dërgoja unë, e herë ua çonin eprorët e mi. Lekët ua jepnim kryekontrollorit ose shefit të komisariatit, që njoftonte se në cilën kabinë duhej të futeshe për kontroll, vulosjen e pasaportave. Aty ishin marrë masat. Ishte një organizim perfekt.

Mund të përmendni emra?

- Meqë kam kaluar rregullisht, të paktën një herë në javë, njihesha me të gjithë kryekontrollorët. Nga '97-ta deri në vitin 2002 kryekontrollorët dhe shefa komisariatesh në Rinas janë pjesë e lidhjeve të trafikut. Ata merrnin pjesën e tyre që varionte 300 dollarë për çdo person që shkonte në Evropë dhe 900 dollarë atij që udhëtontë për në Amerikë.

Historia

Gjithçka nisi pas deklaratës së ambasadorit amerikan në Tiranë, Xhejms Xhefri. Ish-trafikanti Bledar Mane dërgon në redaksi një letër të hapur, ku denoncon grupet e trafikut që fitojnë miliona dollarë e që kanë përkrahje nga shteti.

Emri: Bledar

Mbiemri: Mane

Lindur: Përmet

08/03/ 1973

Banues: Tiranë

Diplomuar: Media dhe Komunikim në Londër

Dënuar: Dy herë me 10 dhe 5 muaj burg

Sa para jepeshin

400 USD kontrollori për në Evropë.

900 USD kontrollori për USA dhe Kanada.

10.000 USD bileta udhëtimi në muaj.

10.000 USD ministritë për viza në një muaj.

100.000 USD fitimi rekord në një muaj në '99-ën.


Zbardhja e trafikimit të klandestinëve me data


27 tetor 2003

Ambasadori amerikan Xhejms Xhefri u dërgon mesazh baronëve të drogës dhe të krimit në një fjalim të mbajtur te Shkolla e Magjistraturës.

28 tetor 2003

Bledar Mane akuzon në gazetë emra zyrtarësh policie të implikuar në trafikun e klandestinëve. Ai i shkruan një letër ambasadorit amerikan në Tiranë, Xhejms Xhefri.

17 nëntor 2003

Bledar Mane arrestohet në një lokal në Tiranë nga krimi ekonomiko-financiar i Drejtorisë së Policisë së Tiranës. I gjenden një pasaportë dhe disa certifikata.

Linjat

Nisja nga Tirana në aeroportin e Rinasit ku paguheshin kryekontrollorët dhe shefat e komisariatit me nga 400 USD dhe 900 USD për çdo klandestin.

Për në Evropë itinerari pas Tiranës vijonte në Athinë, Kajro, Londër. Linja tjetër e Evropës nga Tirana në Romë, Tuniz, e më pas Paris.

Në kohën e krizës kosovare në vitin 1999 funksionoi linja Tiranë, Frankfurt, Rekjavik, Londër, ose Tiranë, Stamboll, Kuala-Lumpur-Tokio-Kanada.

Për në Amerikë linja niste me Rinas, Cyrih, Madrid, Santa-Domingo, Majami, ose Tiranë, Frankfurt, Xhamajkë, Nju-Jork, ose Majami.

Pagesat sipas viteve

92-97: Evropë- 1500 USD për person, Amerikë - 5000 USD për person.

1997-2002: 2500 USD Evropa, 12.000 USD Kanada dhe Amerikë, 6000 USD për në Angli dhe Irlandë.

Për vitin 2003: 2500-3000 euro Evropë, 6500 euro për Angli dhe Irlandë dhe 13. 000 deri 15 000 euro Amerika dhe Kanadaja.

4

Në shtëpitë e të mbijetuarve të tragjedisë së 9 janarit

Papunësia dhe varfëria na çuan në gomone

Familjarët: Zoti na dhuroi përsëri jetën e fëmijëve

--------------------

Errësirë, ftohtë, breshër, borë, shi, pothuaj në tërë Shkodrën. Drita, na bijnë sa me i lëpi, e ikin fill. Festivali i gjeneratorëve nëpër rrugë e trotuare, vetëm zgjat. “Gomonet! A për besë tani më mirë të nisen nga Pesë Heronjtë e Vigut”- bën shaka dikush. Skafet ikën, gomonet u mbytën. Ata janë mbushur shumë herë me njerëz, me klandestinë, me armë, me gjithçka, madje dhe me vdekje, në rrugën drejt brigjeve italiane e më tej. “Për ne lind dielli andej nga perëndon”. Fjala e urtë e poetit Frashër, është shpresa që i ka shtyrë mijëra vetë të mundin detin, e të mposhten prej tij, duke e paguar shpeshherë me jetën. Pas 9 janarit të 2004, dallga e mortes është zbrapsur pak metra, për të mësyer sërish, pa ditur se kur, por si e pabesë pret diku.

“Ka pak ditë, që e kemi marrë veten”, thonë disa nga të mbijetuarit e tragjedisë. “Kemi filluar të ecim. Po ku të shkojmë. A do të ikim prapë? Patjetër! Me skaf, me gomone, me avion, a me traget? Me çfarë të mundim, ndoshta dhe me not, a me komerdare. Derisa s’na japin viza. Këtu nuk kemi pse rrimë, sepse nuk kemi asgjë për të bërë. Punë nuk ka, familjet duhen mbajtur”.

Në Gurin e Zi, një komunë afërsisht 10 kilometra nga Shkodra, banon Aleks Guraziu, një nga të mbijetuarit e tragjedisë së Karaburunit. Sapo afrohesh te dera të ftojnë gjithë bujari brenda. “Aleksi ka dalë”, thotë e jëma, “por hajdeni brenda. Ka dalë me Ndocin, të atin, për të punuar, për ta ndihmuar. Nuk ka punë këtu, mor bir”, thotë nëna e Aleksit, “asnjë lloj pune. Besoj se jemi komuna më e varfër në këtë zone. Dikur kishte ndonjë punë, apo ndonjë tregti të vogël, por tani kanë marrë fund të gjitha”. Pas pak vjen Ndoc Guraziu dhe i biri Aleksi. “Ajo që ka ndodhur me ne është një mrekulli”, thotë babai i të mbijetuarit. “Kjo është një dhuratë e Zotit”, flet Ndoci. Ndërsa Aleksi nuk ka fort dëshirë të kujtojë 9 janarin, natën e ferrit që kanë kaluar në gomonen e vdekjes. Aq më tepër që përveç tmerrit në skaf, i kanë vjedhur në spitalin e Vlorës pasaportën, telefonin dhe 300 euro që ka pasur në xhep. Pa punë. Guraziu, i riu 27-vjeçar, ende nuk është shëruar plotësisht nga plagët, nga djegia dhe përsëri ka humbur mundësinë për të kaluar në Itali ku shpresonte të ndryshonte diçka.

Shpresa

Më dhëmbin këmbët, dje jam çuar e kam dalë për të ecur këtej rrotull. Prapë ndjej dhimbje. Paulin Lleshi nga Laçi i Vaut të Dejës ende nuk e beson se si ka shpëtuar natën e tmerrshme të 9 janarit 2004. Ditët me furtunë, me shi, me të ftohtë, me varfëri, me papunësi janë kthyer. Gruaja dhe vajza janë jashtë në Itali. Përpjekja e tij për t’u bashkuar ka dështuar, por fatmirësisht ka shpëtuar nga vdekja, është ende gjallë dhe shpreson përsëri se do të shkojë pranë familjes. Në një tjetër fshat, në Grishë, është një tjetër i mbijetuar, Edmir Sykaj. Nuhi, babai i tij, punon në një karburant pranë shtëpisë. “Djali? Ku të shkojë mor burrë, në shtëpi është-thotë ai. Hajdeni, të shkojmë, aty e gjejmë. Na ka ndihmu Zoti, është dora e Zotit, thotë babai, kjo që ma shpëtoi djalin. Kemi një dhëndër këtu në fshat që ka humbur, është zhdukur atë natë, ka mbetur në atë gomone, ka lënë gruan dhe një fëmijë të vogël. Janë të varfër e të këputur, thotë babai i Edmirit. Pa punë pa gjë”. Errësira, shiu, breshëri, të ftohti, janë mysafirë që po rrinë gjatë në Shkodër. Ishalla kemi drita, thotë babai i Edmirit. Djali është aty. Këmbët tani janë përmirësuar. Dritat vijnë, qëndrojnë pak sekonda dhe fiken prapë. Qirinjtë janë në gatishmëri vazhdimisht.

Unë, pohon i mbijetuari, nuk kam se çfarë të bëjë këtu në fshat. Punë nuk ka, prandaj u nisëm, morëm rrugën me gomone, që të ndryshonim diçka, të punonim jashtë, mbase krijonim një ekonomi, e ndihmonim dhe familjen. “Unë nuk kam asnjë problem, nuk kam pasur espuls, apo probleme me ligjin në Itali, ndoshta tani pas kësaj tragjedie ata duhet të na japin një mundësi që të shkojmë me viza. Mjaft më nëpër det duke udhëtuar me vdekjen”. Sepse dhe kostoja, bileta ujore e paligjshme drejt mollës së ndaluar, brigjeve fqinje është shtrenjtuar disi. Të paktën 1500 euro pa e ditur se me to ke paguar udhëtimin, apo vdekjen.

Lleshi: Kemi shpëtuar për pak minuta nga vdekja

Dhe dhjetë minuta apo një çerek ore më shumë të kishte vonuar anija, ndihma, ndoshta do të kisha vdekur unë dhe të tjerët. Paulin Lleshi kujton tmerrin e natës së tragjedisë së Karaburunit me 9 janar 2004.

Skafistët, pohon i mbijetuari Lleshi, janë përpjekur që të shpëtojnë njerëzit që ishin në gomone. Unë i kam parë vetë, pohon ai, duke fërkuar njerëzit që të mos ngrinin, që të mos i merrte gjumi, dhe të përpiqeshin të shpëtonin. Ata nuk kishin se çfarë të bënin tjetër, në atë rast ishin si të gjithë ne pasagjerët. Sipas Paulinit, në mëngjes kanë vdekur shumica e njerëzve. I merrte gjumi në ujë. Njerëzit kanë vdekur më tepër nga frika dhe nga të ftohtët. I mbijetuari, pohon se po të ishin vonuar ata të anijes edhe disa minuta, e vështirë se do të kishin gjetur të gjallë në gomone. Lleshi ka pohuar se deti është egërsuar afërsisht 4 orë pasi janë nisur, atëherë ka filluar furtuna e madhe.

5

Operacioni “KOMPAS”

Arrestimi në aeroportin e Nju-Xhersit

Është arrestuar me 26 korrik 2004 nga policia amerikane shtetasi Fatmir Sadri Kuçi, i shpallur në kërkim nga Gjykata e Krimeve të Rënda Tiranë, për veprën penale të trafikut të lëndëve narkotike. Arrestimi i këtij shtetasi nga policia amerikane vjen si rezultat i punës së bërë nga Interpol Tirana në dhënien e informacionit për shtetasit në kërkim dhe në shkëmbimin informacionit mes Interpol Tiranës dhe strukturave të saj homologe.

Arrestimi i Kuçit vjen pas arrestimeve të pjesëtarëve të tjerë të një rrjeti trafiku të lëndëve narkotike, për arrestimin e të cilëve u zhvillua pak kohë më parë operacioni “Kompas”. Fatmir Kuçi është lindur me 22.09.1960 në Fier. U largua nga Shqipëria gjatë zhvillimit të operacionit “Kompas” në drejtim të Zvicrës, prej nga shkoi për në Amerikë, ku dhe është arrestuar për arsye esktradimi.

Me 26 korrik në aeroportin e Nju-Xhersit në Amerikë, shqiptari Fatmir Kuçi me pasaporte dhe vizë amerikanë në xhep, tërë siguri, pasi ishte i pajisur dhe me Green Card, bëhej gati të futej në tokën e premtuar. Por detaji ka mbërritur në momentin e fundit, për udhëtarin që vinte nga Shqipëria. Fieraku ishte në kërkim nën akuzën e trafikut ndërkombëtar të lëndëve narkotike. Agjentët e FBI-së kanë paraqitur mandatin dhe i kanë hedhur hekurat. I kërkuari nuk kishte venë re se ishte nën vëzhgim të ekspertëve gjatë gjithë rrugës së tij të largët. Ndërkohë, afro një muaj më parë në Tiranë, Fier, Vlorë, Durrës, operacioni kishte dërguar në qeli emra të tjerë të organizatës. Dosja, sipas prokurorisë, ka afro 15 mijë faqe. Pjesa më e madhe e materialit ka ardhur nga Italia. Janë mijëra përgjime telefonatash, si dhe përgjime mjedisore, të cilat janë në dosje dhe shërbejnë si prova fajësie për të pandehurit, kur çështja të dërgohet nga prokuroria për në gjykatë. Zyrtarë të hetimit në Ministrinë e Rendit Publik, thonë se janë bërë shoqërime në Fier, Vlorë, Durrës, Tiranë dhe njëkohësisht janë bërë kontrolle banesash, ku janë sekuestruar prova shumë të rëndësishme për hetimin. Operacioni nuk ka përfunduar ende, pasi ka dhe emra të tjerë të paarrestuar.

Kronologjia



23 qershor 2004

Fillon operacioni antidrogë në qytetet e Tiranës, Durrësit, Lezhës, Fierit dhe Beratit. Arrestohen pesë persona, shoqërohen 12 të tjerë.

27 qershor 2004

Prokuroria e Krimeve të Rënda deklaron se kanë shpëtuar nga prangat 4 persona të kërkuar për trafik droge.

8 korrik 2004

Amerikanët njoftojnë Prokurorinë se katër personat që i kishin shpëtuar arrestimit ishin pajisur me viza amerikane disa kohë më parë.

21 korrik 2004

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda liron Elis Progrozhdën, njërin nga të arrestuarit e "Kompas", të akuzuar nga Prokuroria për trafik droge.

26 korrik 2004

Arrestohet në aeroportin e Nju-Xhersit, Fatmir Kuçi, njëri nga të kërkuarit e “Kompas”, i cili u kishte shpëtuar prangave.

28 korrik 2004

Antimafia italiane sinjalizon akuzën shqiptare, për 20 fletarreste të tjera, për trafikun e narkotikëve mes dy vendeve.

8 gusht 2004

Zyra e Prokurorit të Përgjithshëm njofton se priten arrestime të tjera, në kuadër të operacionit "Kompas".

31 gusht 2004

Fatmir Kuçi pret në qelitë amerikane edhe tre të kërkuar të tjerë, të cilët, nëse prangosen, do të ekstradohen drejt Shqipërisë bashkarisht.

Rezultatet e operacionit "Kompas"

Në kërkim: Dritan Kuçi.

Të arrestuarit : Arjan Sokol Selimi, Tiranë, Petraq Ferdinant Avrami, Tiranë, Blenard Mehmet Fejzullaj, Tiranë, Mehmet Fejzullaj, Tiranë, Fatmir Kuçi, Nju-Xhersi.

Liruar : Elis Fatmir Progrozhda.

Të shoqëruar: Arben Luigj Nikulaj nga Lezha, Nikollë Nush Filipi nga Lezha,

Frenkli Perikli Dhales nga Tirana, Heti Perikli Dhales nga Tirana,

Elvira Thoma Avrami nga Tirana, Inis Antonio Gjoni nga Tirana,

Artion Xhemal Rakipi nga Tirana, Igli Naim Zeneli nga Tirana,

Dritan Sabri Kola nga Tirana, Luan Hasan Krasniqi nga Fieri,

Agim Krasniqi nga Fieri (i mbiquajtur Igli Hasan Aliaj).

( Dosjen kushtuar trafikimit të palejueshëm në Shqipëri për LOBI-n e përgatiti gazetari nga Tirana Basir Çollaku )

[ATMAN]

kush nuk kupton italisht dhe ta perktheje me :

http://world.altavista.com/

LAVORO MINORILE

Per ricordare Iqbal Masih,il bambino sindacalista

"Sia di fronte a minacce immediate quali la sicurezza sul lavoro, sia per quanto riguarda sfide di lungo termine come la povertà nel mondo, l'OIL (International Labour Organitation) ha dimostrato di essere idonea ed efficace nella sua conoscenza in profondità del funzionamento del mondo", lo ha dichiarato Juan Somavia, direttore generale dell'Ufficio internazionale del Lavoro, a conclusione della novantunesima Conferenza.
I 176 paesi membri dell'Organizzazione hanno raggiunto accordi su alcune questioni legate all'ambiente di lavoro, in particolare con l'adozione di una strategia globale per combattere gli incidenti sul lavoro. Essi hanno gettato le basi per una nuova raccomandazione sulle relazioni di lavoro fittizie, lo sfruttamento dei minori e delle donne sul lavoro, le forme di lavoro sommerso.
Secondo l'OIL sono 2 milioni ogni anno le persone che muoiono da cause legate al lavoro. Vengono inoltre stimati ogni anno in 270 milioni gli incidenti sul lavoro e 160 milioni i casi di malattie professionali.
La strategia globale approvata da governi, imprenditori e lavoratori si basa su due pilastri fondamentali: il primo prevede la diffusione di una "cultura preventiva di sicurezza e di salute" basata sul diritto ad un ambiente di lavoro salubre e sicuro tramite un accordo tra le parti sociali dell'OIL per determinare i diritti, le responsabilità e i doveri rispettivi e dare la priorità assoluta alla prevenzione.
Il secondo pilastro consiste nello sviluppare una serie di strumenti integrati sulla sicurezza e la salute sul lavoro per aiutare i membri tripartiti dell'Organizzazione ad attuare questa strategia. Sono previste in particolare l'elaborazione di uno strumento promozionale per collocare la sicurezza e la salute fra le prime preoccupazioni degli Stati membri, nonché il ricorso all'assistenza tecnica e alla cooperazione centrata sull'attuazione da parte dei governi — in stretta collaborazione con imprenditori e lavoratori — di programmi nazionali per la sicurezza e la salute sul lavoro. Altri punti importanti affrontati nel corso della Conferenza sono stati lo sradicamento della povertà tramite il lavoro.

LAVORI MORTALI PER PICCOLE MANI

Oltre 120 milioni di bambini nel mondo sono sfruttati in lavori gravosi e disumani. Anche molte imprese italiane trasferitesi all'esterno (Albania, Romania, Polonia, Tailandia, India, ecc.) usano manodopera minorile per lavori massacranti e malpagati. Il lavoro minorile è anche la faccia sporca del processo di delocalizzazione: il trasferimento delle imprese dei Paesi ricchi ai Paesi poveri.
Ma non si tratta di una fenomeno solo circoscritto ai Paesi in via di sviluppo o del Terzo Mondo, bensì attraversa anche gli stessi Paesi ricchi. 800 casi accertati nel 2000 di sfruttamento del lavoro dei bambini al di sotto dell'età richiesta, adibiti a mansioni lavorative faticose, usuranti e nocive in diverse regioni italiane.
Il mercato del lavoro della canna da zucchero nelle 14 aziende che lo producono nella regione di Rio de Janeiro è in mano ai bambini lavoratori. In questo settore lavorano circa 6 mila bambini dai 7 ai 14 anni, con una media di 14 ore al giorno. Il 40% circa degli incidenti accadono proprio ai bambini. Per i lavori che fanno, le aziende li pagano con una somma ridicola: appena 14 dollari la settimana.
I bambini che lavorano nelle piantagioni per la lavorazione della fibra d'agave, nella regione più povera del Brasile, il nordest, vengono remunerati ancora meno: circa 3 dollari la settimana. L'agave è una pianta dura, abrasiva che si può trasformare in una fibra resistente, usata per produrre materassi. Troviamo bambini che hanno problemi agli occhi o che hanno perso le dita. I bambini che si occupano di mettere le foglie di agave nelle macchine per la frantumazione, rischiano di subire amputazioni alle mani ed alle braccia.
A tuttoggi non esiste nel mondo un sistema di monitoraggio indipendente che garantisca il non impiego di bambini nella fabbricazione dei prodotti che tutti noi utilizziamo. In Italia e nel resto del mondo, nonostante la Convenzione 138 che fissa l'età minima lavorativa al termine della scuola dell'obbligo, sono oltre 120 milioni di bambini che lavorano a tempo pieno.
Per combattere efficacemente il lavoro minorile i governi devono assumere contemporaneamente una serie di iniziative:

1. lottare contro la povertà nelle famiglie, affinché queste non abbiano più bisogno di far lavorare i loro figli e garantire la scuola obbligatoria e gratuita (spendendo in 10 anni circa 25 miliardi di dollari – meno di quanto gli americani spendono in birra e gli europei in vino in 2 anni, secondo i calcoli del rapporto Unicef 1993 – si potrebbero fornire tutte le comunità rurali e povere di acqua potabile, sanità ed istruzione di base);

2. penalizzare severamente le imprese che ricorrono al lavoro minorile;

3. aiutare i bambini che già lavorano a recuperare i loro diritti.

Un'altra proposta concreta per l'Italia, ma allargabile anche ad altri Paesi, potrebbe essere quella che il Ministero del Commercio certifichi che i prodotti importati sono esenti da impiego e sfruttamento di manodopera minorile
Sono trascorsi oramai 7 anni dall'assassinio del piccolo bambino sindacalista pachistano di 12 anni, Iqbal Masih, che aveva osato ribellarsi alla sua condizione di semi schiavitù come tessitore di tappeti, denunciando i suoi sfruttatori e divenendo sindacalista dei bambini lavoratori. Un personaggio troppo scomodo per chi sul lavoro dei bambini si è arricchito: Iqbal rimase vittima di un colpo di fucile il cui autore è ancora sconosciuto. Iqbal ripeteva spesso nei suoi interventi pubblici che: "nessun bambino dovrebbe impugnare mai uno strumento di lavoro. Gli unici strumenti di lavoro che dovrebbe tenere in mano sono penne e matite."