Lojrat olimpike - Athine 2004

[Administrator1]

Krokodil !!
Në foto është Luan Shabani, të cilin grekët e quajnë Leonidha.
Luani u paraqit në Atlantë 1996 për herë të parë në olimpiadë dhe zyri vendin e dytë.
Për ti kujtuar atyre që hedhin baltë mbi Luanin, kur Luan Shabani ngriti shtangën dhe e gozhdoi vendin e dytë, traineri dhe masazhatorët filluan ta hidhnin përpjetë e të bërtisnin ''Eladha, eladha'', ai nuk e hapi gojën e të thërriste ritmin e tyre.
Gjithkush në atë kohë në Greqi nga emigrantët shqiptarë, e pa me sytë e tij, pritjen madhështore që ju bë shtangistëve ''grekë'' (vetëm 1 ishte grek) në leoforo Sigrou dhe e panë kur Luanin e intervistuan për të dhënë mendimin e tij.
Ai u përgjigj tekstualisht:
I faleminderit popullit grek dhe Greqisë e cila MU BË SI ATDHEU I DYTË

Në rast se e kuptoni mendimin e tij, kuptoni se kush është ai.
Nuk mund të rradhisni të gjithë sportistët shqiptarë në Greqi apo gjetkë, nën petkun e Pirros Dhimas.
Përveç PAÇAVUREVE Pirros Dhimas dhe Alfred(Jorgo) Xhelili, në ekipin e peshëngritësve të Greqisë, bëjnë pjesë edhe Luan(Leonidha) Koka, si edhe minoritari Viktor Mitro.
E pra dallimi mes të parëve me këta të fundit (ku hyn edhe Luan Shabani) është diametrikisht i kundërt.
Këtyre të fundit, nuk ju është dëgjuar gjysëm fjale kundër nesh, asnjë për BE.
Ndërsa të parët si edhe ish gruaja e Xhelilit, Mirala Manjani, thjeshtë janë PLEHRA.
Nuk i intereson asnjeriu se sa të lartë janë në sport, kur vjellin për vendin që i rriti dhe i bëri të njihen kush janë.
Kështu miqtë e mi.
Ndërsa për problemin e atletëve grekë Thanou dhe Kenteris, punët nuk janë aq të thjeshta sa duken. Nuk kanë munguar sepse pësuan aksident apo kundërshtuan komisionin e dopingut.
Problemi , mendoj, qëndron në MBAJTJEN e Flamurit grek në olimpiadë, pra ....sherr në ekipin kombëtar.
Grekët i nxjerrin më vonë ''lakrat'' e tyre.
Do dëgjojmë se si do komentohen mbasi olimpiada të ketë përfunduar.

Sidoqoftë sukse tanëve dhe na sjellshin gëzim me paraqitjen e tyre.

[krokodili_73]

Në foto është Luan Shabani, të cilin grekët e quajnë Leonidha.
Luani u paraqit në Atlantë 1996 për herë të parë në olimpiadë dhe zyri vendin e dytë.
e di mikuim dhe kam respekt per te, thjesht se dija si fytyre dhe prandaj ju pyta juve.
cheers
Kroksi

[BOKE]

Tregimet e Athinës - Triumfi i Greqisë dhe risitë e para "shqiptare"

Nga BESNIK DIZDARI

I dërguar i posaçëm në Lojërat Olimpike "Athina 2004"

Interesant! Në 108 vjet të Lojërave Olimpike ky është rasti i tretë që në to janë të pranishëm gazetarë shqiptarë. I pari ka qenë Anton Mazreku më 1936 në Berlin. I dyti ka qenë Vladimir Grillo më 2000 në Sidnei. Dhe i treti qenkam unë më 2004 në Athinë. Edhe me kaq, pra nga kjo mungesë e padëgjuar në historinë e sportit botëror për një shtet evropian, mjafton për të kuptuar se sa role të parëndësishëm ka luajtur Shqipëria në Lojërat Olimpike.
Dhe kështu, i ulur në tribunën e shtypit të Stadiumit Olimpik të Athinës në mbrëmbjen e rrallë të 13 gushtit 2004, krejt papritmas rashë në shoqëri gazetarësh italianë, plot 200 të akredituar! Dëgjoj prej më të afërtit, Giancarlo Padovan të "TuttoSport" të Torinos, pyetjen që nuk e kisha dëgjuar asnjëherë: "Çfarë medaljesh synon të marrë Shqipëria?" Mbeta keq, por shpejt e mora veten, vura buzën në gaz dhe u përgjigja: "Asnjë". E menjëherë, ndërsa Pirro Dhima po përshkonte i vetëm gjithë Stadiumin Olimpik të Athinës me flamurin e Greqisë ndër duar, pa lëvizur përmbi 15-20 minuta krahun e tij të fuqishëm, që mbante në forcë të plotë valëvitjen e flamurit blubardh të Greqisë, shtova: "Ja, ky është një shqiptar i cili ka fituar tri medalje të arta olimpike, ndonëse nën Greqinë". Padovan heshti dhe shtoi: "Po të tjerë të këtillë, kampionë shqiptarë nën famuj të tjerë?" "Janë 14 medalje olimpike", - shtova, - të fituara nga sportistë shqiptarë nën flamuj të shteteve të tjera".
Gjithçka dukej çuditërisht artificiale. Nuk ishte as vendi dhe as koha për të folur për një Shqipëri Olimpike në ditën e triumfit magjik të Greqisë. Jo në përflakjen e Stadiumit 75.000 spektatorësh, por qoftë edhe me vetë parakalimin më individual që deri më sot ka parë historia e Olimpiadave, pra të një njeriu të vetëm, në këte mbrëmje me emrin Pirro Dhima. Unë as nuk kam lexuar dhe as nuk parë ndonjëherë që një Olimpiadë të çelet kësisoji me parakalimin e një njeriu të vetëm me flamurin e vendit organizator, duke ua mbajtur frymën ndalë gati 100.000 njerëzve (së bashku me sportistët po dhe me 2500 vullnetarët e pranishëm në Stadium). I zhytyr aty midis gati 10.000 gazetarëve të pranishëm, duke patur po pranë dhe po krejt rastësisht, një tjetër koleg të huaj, mikun tim Charlez Camenzuli, sekretar i përgjithshëm i AIPS-ë, megjithate më dukej se deri diku isha një njeri "me rëndësi" dhe që kisha të bëja pikërisht me këte flamurtar të Greqisë me emrin Pirro Dhima. Në janarin e vitit 1991 e kisha shpallur si një nga 10 sportistët më të mirë të Shqipërisë sime dhe të tij, pikërisht këte, asokohe një djalë 19-vjeçar me emrin Pirro Dhima.
Ky tregim për mua do të vazhdonte të nesërmen, kur më ishte dhuruar në zyrën e Komitetit Olimpik të SHBA-së pas një vizite të shkurtër, numri i fundit i të përjavshmes më të famshme shumësportëshe në botë, "Sport Illustrated", e cila botimin e saj të posaçëm "Portretet e më të mëdhenjve", e kishte hapur me një foto të karakterit vërtet epik të Pirro Dhimës. Dhe ishin vetëm 6 sportistë prej krejt historisë së sportit botëror. Ishte një lloj "Panteoni Olimpik", siç e përcakton "Sport Illustrated", krijim i fotografit të madh francez Gerard Rancinan. Ishin edhe atleti Haile Gebrselassie, skermistja Laura Flessel Colovic, atleti Jan Zelezny, gjimnastja Svetlana Khorkina, notari Alexandër Popov". Legjenda! Në përcaktimin për Dhimën, ""Sport Illustrated" shkruan: "Pyrros Dymas (Greqi). Ka lindur në Himarë të Shqipërisë, ka emigruar në Greqi më 1991 dhe është bërë hero kombëtar i saj. Luani 187 poundësh i Himarës ka fituar tri medalje të arta dhe në Athinë mund të bëhet peshëngritësi i parë që do të fitojë katër. Shumë popullor, Dimas 32 vjeç, në nder të tij ka një stadium në Greqi..."
Askund, tash gati 15 vjet, nuk e kisha lexuar përcaktim më të vërtetë se kaq. Kjo është ""Sport Illustrated" e SHBA-së.
Ndërkaq, Pirro po bënte hapat e tij të fundit duke hyrë në histori si njeriu që çeli një Olimpiadë. Dhe mandej mrekullia greke. Camenzuli, i cili ka ndjekur 8 Olimpiada, më thotë se kurr nuk ka parë një mrekulli të tillë. 74-vjeçari Candido Cannavo, ish drejtori mitik i "La Gazzetta dello Sport" të Milanos deri dy vjet më parë, i thirrur për nder si i dërguar special i gazetës që e ka drejtuar për dy dekada, e përcaktoi këte mjedis athiniot, si "katedra mitike e mendimit njerëzor". Ishin 3000 vjet histori që u shpalosën në peshën humanizmit, siç titullonte vetë skenari i mbrëmjes "antike" të Athinës moderne të 13 gushtiti 2004. Unë nuk arrij kurrsesi ta them më bukur se Cannavo:
"Nana Greqi, - shkruan ai, - u bë një det ku miti lundron me fytyrën e një fëmije drejt artit, shkencës, historisë dhe, për fat edhe drejt kronikës së pangjyrë të botës sonë të vogël", duke përfshirë kaq natyrshëm "rastin Kenteris".
Gjithsesi Greqia kishte triumfuar. Kishte triumfuar me ate çka ka bërë, me ate çka ka ndërtuar, me ate çka i ka blatuar gjithë botës qoftë dhe në tri orët e vetme të magjisë së "Olimpikut" të shtrirë në detin e tij "vogël" prej 25.000 kilometra katrorë, që me shkëlqimin e tij, për aq pak kohë u bë deti i botës. Dhe duke ruajtur më të rëndësishmen: sigurinë, ndonëse kërcënimet nuk ndaluan asnjë ditë. Kjo Olimpiadë më e ruajtura sidomos prej një sofistikimi që vinte nga qielli athiniot; prej një dirixhibli i bardhë borë - roja më e pastër e jetës së njeriut - që prap të kujtonte po klasiken, triumfin e vet e bënte edhe më të plotë. Vetvetiu gjithçka ndjehej edhe në parakalimin unik, vetjak, të palëkundur të "Luanit të Himarës" me emrin Pirro Dhima, fituesi im i 10 më të mirëve i vitit 1990, idhulli i ekspertëve të sportit botëror, të historisë sportive, të olimpizmit mbarëbotëror, të shkencës sportive, të rekordit, të rezultatit, të heroizmit sportiv. Dhe i mallkuar sidomos nga pjesa e madhe prej 600.000 emigrantëve që jetojnë e punojnë në Greqi, deri dhe në "tradhëtar".
Edhe kjo të duket një risi shqiptare.
Triumfi grek vjen kësisoj, përmes disa "risive" të çuditëshme shqiptare që shpalosen pa filluar mirë Olimpiada. Nuk është një risi parakalimi i hijshëm i Shqipërisë së bashku me të 200 shtetet e tjerë të botës, për habi e renditur për parakalim jo e dyta, por e 13-ta, sepse nuk mund të tirumfojë kurrsesi mbi alfabetin grek që vendos të tjetërsojë renditjen. Sikur për një çast, atë janar të vitit 1991, kur ne proklamonim për herë të parë Pirro Dhimën në Tiranë, të na thoshte dikush se pas 14 vjetëve një Olimpiadë do të çelej me te, madje duke përshkuar i vetëm pistën si flamurmbajtës sublim i një bote të pacak olimpike, gjithçka do të na dukej një përrallë. E pra, a nuk është edhe ky realitet i pamëshirshëm, një risi "shqiptare"?
Të shtunën në mbrëmje vonë, përmes një aventure udhëtuese për shkak befasish të paimaigjinueshme transporti, po dhe dëshirës për të parë SHBA-në në basketboll - në fakt zhgënjim i madh me Porto Rikon - ia kam arritur të mbërrij nga Qendra e Shtypit në "Helliniko Olympic Complex" dhe më në fund te i paimagjinueshmi "Peace & Friendship Stadium" me synimin e vetëm për të parë një volejbollist shqiptar me emrin Donald Suxho për të cilin paraprakisht kam shkruar tashmà. Ai është nën siglën "USA".
Për fat e përjetova në një ndeshje humbëse, 1-3 me Italinë - Nënkampione e Botës në fuqi. Eshtë shqiptari i parë që merr pjesë nën fanelën e SHBA në një nga tre sporte më popullorë të topit në historinë e njerëzimit. Luajti pak. Mandej ne së bashku me fotoreporterin Fredi Hazizllari, e thërritën bash nga tribuna e shtypit. Donaldi erdhi menjëherë dhe me një mirësjellje e modesti të pakrahasueshme, qëndroi me ne, ndërsa ndeshja kishte mbaruar tashmà dhe shokët e tij amerikanë ishin futur në nëntribunat madhështore të gjigandit "Peace & Friendship Stadium", padyshim ndër më modernët në botë me të gjithë 17.000 vëndet e tij. Kishte mbetur shqiptar në gjithçka Suxho, i biri i të famshmit të volejbollit tonë, Petrika Suxho. Kishte mbetur shqiptar në aksentin e të folmes qytetare të Korçës, në sinqeritetin, buzëqeshjen dhe thjeshtësinë. Ndonëse ai është i vetmi sportist shqiptar - i formuar në shkollën e volejbollit të Skënderbeut të Korçës - i cili mbante në gjoks siglën më sugjestionusese të shoqërisë së sotme njerëzore, e sidomos të sportit olimpik: "USA", përveç të tjerave dy herë Kampione Olimpike (1984, 1988) edhe në volejboll. Nën këtë fanelë të magjishme, Donald Suxho kishte fituar Turneun olimpik të Norceca-s, Turnenun e Meksikës, Turneun e Ligës Botërore, Turnetë e Japonisë, Kanadasë, Serbi & Mali i Zi. A mbaron këtu? Kurrsesi! Donald Suxho, më parë lojtar i Skenderbeut dhe i Studentit, është shpallur Lojtari më i mirë i SHBA për vitin 2000; në tre turne ndërkombëtarë është përzgjedhur në gjashtëshen më të mirë; dhe është rekordmen i 129 asistëve në në ndeshje. Donald Suxho ka luajtur 100 ndeshje nën fanelën e SHBA-së! Kjo kalon gati arsyen tonë të gazetarit sportiv shqiptar!
A nuk ishte dhe kjo një risi shqiptare e pangjashme në Olimpiadën e triumfit grek?
Dhe ja risia e tjetër. Rekordmenia aktuale e Shqipërisë, Mirela Manjani nga Durrësi - dy herë Kampione e Botës dhe Nënkampione Olimpike me Greqinë - papritmas kësaj here do të ketë një rivale po shqiptare: Vojsava Lika, 34 vjeçe, hedhëse shtize kampione në Shqipëri, por kampione e Greqisë, pikërisht më 2004, duke triumfuar ndaj "madhërisë së saj" Mirela Manjani. Këto janë çuditë shqiptare nën flamurin e tjetërkuj. Dhe stërviten në fshehtësi nga njëra tjetra: Mirela nga trajneri Vassilis Kokolis dhe Vojsava nga trajneri Yannis Peristeris. Ndonëse tash të dyja i përkasin flamurit të Greqisë.
Dhe ja risia e katërt. Këtë ma thotë kolegu Giancarlo Padovan. "Dizdari, e dini që Kombëtarja e Italisë në not, ka dhe një trajner shqiptar? Duhet ta njihni. E quajnë Gjon, ka qenë trajner i Kombëtares së Shqipërisë...".
Po qysh kur nuk ka Kombëtare noti, Shqipëria? Këtë nuk mund ta dijë Padovan. Eshtë Gjon Shyti, i cili është trajneri i olimpistit italian, 18-vjeçarit të një talenti të madh, Luca Marini nga Victoria e Raguzës. Emri i Gjon Shytit lexohet qartë në Librin Olimpik të Italisë 2004, që ma dhurojnë në zyrën e CONI-t në Athinë.
X X X
Këtu përfundojnë risitë e para shqiptare, ose "zbulimet" e mia të para shqiptare në ditët e triumfit të Greqisë.
Shqipëria vetë ende nuk ka filluar. Ose më mirë me thënë, filloi dje. Filloi dje vërtet me një risi të llojit. E filloi me një djalosh që nesër mund të bëhet një Pirro. Eshtë peshëngritësi më i ri i Olimpiadës: 17 vjeçari Gerti Trasha, i cili vetëm javët e fundit, fitoi tri medalje në Kampionatin e Evropian të 17 vjeçarëve në peshën 62 kilogram: dy argjëndi dhe një të artë, Kampion i Evropës në stilin e shtytjes me 150 kg!
Shqipëria nuk mungon më kurr në Olimpiada, qysh nga 1992. Kur në mbrëmjen e 13 gushtit 2004, spikeri i Stadiumit Olimpik të Athinës ushtoi si për të gjithë të tjerët, emrin "Albania", kam qenë i vëmëndshëm për të kuptuar dhe ndjerë jo pak duartrokitje. Kam provuar rrënqethjen e shtatit më të fuqishme se asnjëherë. Ne jemi të një brezi nacionalist, kurrsesi në kuptimin e ngushtë. Ndonëse Shqipëria nuk ka bërë thuajse asgjë në Olimpiada, me përjashtim të Rekordit Olimpik të Ymer Pampurit "të harruar". Ka qenë 1972. Dukja e parë e shqiptarëve të Shqipërisë në Olimpiada. Ndonëse shqiptarët e "JoShqipërisë" kanë fituar deri tani 14 medalje olimpike. Talenti është aty. Është këtu ndër ne, në genet tona. Mungon diçka tjetër. Ndoshta madhështia e një kombi. Ndonëse në protokoll patëm jo pak "madhështi". Midis atyre pak kryetarë shtetesh dhe qeverish që ishin në tribunën e Nderit të Stadiumit Olimpik, ishte dhe ai i qeverisë shqiptare. Thuhet se aty rrotull kanë qenë edhe nja tre ministra. Njerëz janë edhe ata. Ndonëse Shqipëria deri më sot nuk ka fituar asnjë medalje nën flamurin e saj...
Kësisoj, vetë fati i Shqipërisë vazhdon të mbetet vërtet një "risi"...
Dje ajo nisi me djaloshjin 17-vjeçar Gerti Trasha - Kampion i Evropës për moshën e vet. Shqipëria natyrisht, nuk do të fitojë asnjë medalje në Olimpiadë, ndonëse dëshëron të mos mbesë pengu më i madh i thënies së "vjetëruar" të Kubertenit: "E rëndësishme nuk është të fitosh, por të marrësh pjesë"...

Gazeta Tema - 17 gusht 2004

[Kryeplaku]

Me ben pershtypje sesi disa Shqiptare bertasin tere kenaqesi per pjesemarrjen e Shqiperise ne kete Olimpiade. Shume bukur, mire bejme qe marim pjese, shume urime atyre sportistave shqiptare qe na perfaqesojne atje (jane me te vertet heronje). Po a nuk eshte turp per nje komb qe numron te pakten 6 milion persona te mari pjese ne Olimpiade vetem me 20 veta? Me vinte me te vertet turp kur shihja vende si Andorra, Lihtenstajni, Malta, Luksemburgu, Bahames etj. etj. etj. qe kishin te njejtin numer sportistesh me ne ose me shume(shenim: popullsia e ketyre vende eshte gati 10 here me e vogel se e Shqiperise). Mos te flas pastaj per vende si Suedia, Finlanda, Bullgaria, Kuba etj. qe me siperfaqe e kalojne Shqiperine por me popullsi Shqiperia si komb i afrohet shume.

Pra miqt e mi behuni tifoze te cmendur te Shqiperise por mos u gezoni kot dhe dijeni se nuk na i ka fajet Dhima e te tjere qe bota neve na njef vetem per mafioza por e kan fajin ata politikane qe nuk harxhojne njecik me shume per te reklamuar nje vend qe aq shume ka nevoje per reklamim.

FLM

[krokodili_73]

Ca shkrimi bukur, marre nga Tepelena.com

Historine e Pirros e kisha mbyllur prej kohesh ne sirtaret e kujteses time, deri sa ne kohet e fundit Lojerat Olimpike me zgjuan disa kujtime te hidhura qe jane te nderlidhura thelle me kombin tone. Teksa ne Greqi krenaria Greke i ka ngritur tempull vetes, nen ethet e nacionalizmit te lashte Helen mijera gezojne, eshte nje dite e mire te jesh Grek. Bota i ka ngulur syte tek ty, gati-deshtimi i disa mujave me pare eshte kthyer ne fishekzjarre, flamure ngjyra ngjyra, njerez te gezuar, hotele qe gumezhijne nga turistet, eshte nje dite e mire te jesh Grek. Apo jo Pirro?
Ndersa ne te njejtin Gadishull, nja 200 km ne veri-perendim te Athines shtihet nje vend i vogel i quajtur Shqiperi. Ne kufinjte dhe doganat e ketij vendi qeveria modeste e ketij kombi ka vene forcat anti-terroriste, ushtare, spiune, police, oficere, qe Greqia t'e gezoje pa problem, qe bluja e flamurit Grek te valezoje pa probleme. Apo jo Pirro?

Teksa Erosi, perendia i ashtequajtur i dashurise "fluturon" mbi njerez ne ceremonine hapese, ne kufinjte e Arberise, ushtari yne i nen-paguar, i nen-vleresuar, shikon mbi Cameri dhe i dhemb zemra. Shikon ne ato troje te lashta, qe dot si mbrojtem. Ai shikon mbi Camerine e pergjakur, qe Greqia na e morri pa turpesisht, dhe ne kete dite eshte mire te jesh Grek. Apo jo Pirro?

Te lodhur nga puna e ster madhe gjate muajve te fundit, emigrantet Shqiptare qe ndertuan pishinat, stadiumet, rruget Greke, jane perzene nga shteti fqinj si qindra here me pare. Greqise i vjen turp nga ata, ata jane te paligjshem, ata jane njolle ne te bardhen e flamurit grek. Apo jo Pirro?

Ky vend i quajtur Shqiperi, doli nga diktatura me vitin 1990, po ate vit skuadra Olimpike Shqiptare po korrte nje fare suksesi ne Lojerat Olimpike, duke i dhene nje fare gezimi nje kombi te zymte dhe te keq qeverisur. Midis ketyre atleteve qe dhe nje Shqiptar, qe quhej Pirro Dhima. I bekuar nga Zoti me aftesi fizike, Pirro Dhima i ra ne sy dhe presidentit te federates se peshngritjes Greke, Yannis Sgouros. Z.Yannis pyeti Pirron ne kish deshire te vinte ne Greqi, duke i premtuar nenshtetesi Greke, dhe sigurisht para. Pirrua i ri pranoi, dhe per ca kohe ne mediat Greke ai kishte akoma emrin Shqiptar Pirro Dhima. Mire por kjo qe e papranueshme per nacionalizmin e psiqik grek, Pirro Dhima duhej te ndryshonte emer, origjine, nenshtetesi, dhe besnikeri.

Ne lojerat e Barcelones, pasi Pirrua fitoi medaljen e arte, doli ne podium dhe i mbeshtjellur nen flamurin grek bertiti "Per Greqine", duke mbajtur medaljen e arte lart. Pirro Dhima, qe kthyer ne Pirro Dima, por prape emri fliste Shqip, keshtu qe Pirrua dhe ata te shtetit fqinj e ndryshuan prape emrin ne nje version perfundimtar: Pyrros Dimas. Apo jo Pirro?

Qe nga ajo dite ne mendjet e Shqiptareve Pirro Dhima ja kishte kaluar esat pashe toptanit, per tradheti dhe burraceri. Pse zgjodhi Greqine? Pse pikerisht Greqine shoviniste dhe barbare? Pse jo Italine, apo edhe Francen. Pse Greqine qe keqtrajton Shqiptaret, pse Greqine qe na do trojet, pse Greqine qe financon terrorizmin ne Himare, pse Greqine qe derdh nafte ne brigjet e Jonit tone, pse Greqine xheloze qe shif vrer per vendin tone nga frika se humb turiste ne Sarande? Pse Pirro, harrove se ne jete ka gjera me te medhaja dhe rendesishme se nje apartament lluksoz ne Athine. Pse i hodhe benzine nacionalizmit shovinist grek, pse flet keq per kombin qe te rriti?

Pirro Dhima eshte epidemia e politikes Greke qe eshte ndjekur kundrejt Shqiperise: Shiko dicka te bukur dhe te mire ne Shqiperi, dhe shkaterroje. Pirro Dhima eshte epidemia e nje njeriu qe harroi vetveten dhe ja shiti shpirtin parase.

Do te vije nje dite qe Pirro Dhima do te jete plakur, at'her kur cdo epsh i tij te jete lodhur, kur cdo nder ti jete dhene, kur cdo medalje te jete fituar...ai do te gjendet ne nje dhome bosh me hije nga e kaluara, do te shikoje thelle ne zemer dhe do te gjeje boshesi dhe zhgenjim. Kur nxorri Shqiperine dhe Shqiptaret nga zemra, Pirro Dhima la nje vend bosh, qe nje dite do te vdese me kujtime te hidhura dhe i urryer nga Kombi i tij.

Vazhdo Pirro, le te valvitet flamuri grek ne shpatullat e tua teksa hap paraden e kombeve, ne fund te fundit ti po e ben kete per Greqine. Apo jo Pirro?

14 Gusht 2004. Erlir Majko

[Administrator1]

Me ben pershtypje sesi disa Shqiptare bertasin tere kenaqesi per pjesemarrjen e Shqiperise ne kete Olimpiade. Shume bukur, mire bejme qe marim pjese, shume urime atyre sportistave shqiptare qe na perfaqesojne atje (jane me te vertet heronje). Po a nuk eshte turp per nje komb qe numron te pakten 6 milion persona te mari pjese ne Olimpiade vetem me 20 veta?

Pse të bën KAQ shumë përshtypje e ''BËRTITURA'' e disa shqiptarëve (nënkuptohet e një KOMBI) për sportistët e tij??Çfarë ka kaq shumë ÇUDI në këtë mes??
Mos nuk është normale kjo??!!Një komb prej 6 milonësh numëroka 20 sportistë në Olipmiadë!!
Po India me një popullsi (jo komb) 1.1 miliardë banorë që përfaqësohet me 77 anëtarë çfarë duhet të thotë sipas teje??

Me vinte me te vertet turp kur shihja vende si Andorra, Lihtenstajni, Malta, Luksemburgu, Bahames etj. etj. etj. qe kishin te njejtin numer sportistesh me ne ose me shume(shenim: popullsia e ketyre vende eshte gati 10 here me e vogel se e Shqiperise). Mos te flas pastaj per vende si Suedia, Finlanda, Bullgaria, Kuba etj. qe me siperfaqe e kalojne Shqiperine por me popullsi Shqiperia si komb i afrohet shume.

I dashur Kryeplak !!
nuk e përcakton Shqipëria se sa atletë të saj e sa sportistë do marrin pjesë në Olimpiadë apo në kampionate, por testet, pikët e fituara në teste.
Sa për Shqipërinë, sporti i saj është i ri, në krahasim me shtetet që ti lartpërmende.
Sipas llogjikës, Greqisë i takon të jetë në vend të parë në botë, për medalje dhe pjesmarrje sportistësh, sepse i filloi lojrat që në vitin 776 para krishtit !!
Kështu??!!

Pra miqt e mi behuni tifoze te cmendur te Shqiperise por mos u gezoni kot dhe dijeni se nuk na i ka fajet Dhima e te tjere qe bota neve na njef vetem per mafioza por e kan fajin ata politikane qe nuk harxhojne njecik me shume per te reklamuar nje vend qe aq shume ka nevoje per reklamim.

FLM

Bota neve nuk na njeh për mafiozë, mik, botës ja transmetojnë të tillë racën tonë dhe nga ne vetë, si Pirros Dhimas, Alfred Xhelili, Mirela Manjani apo dhe me shkrime të tilla , KAQ nënvleftësuese për racën tonë.
Hajde dhe me të mira në shkrimin tjetër

[Cupke_pe_Korce]

Garipo, me vlere ai shkrimi qe ke sjelle. Sa per ata qe ndihen te c'nderuar, bej be qe e kane merituar!!!!

[pagan]

o besnik akoma me pirron er burre, po kur shkru dhe si forumist pale, me nje stil te çuditshem qe s'te shkon hiç.

apo hala se di qe himariotet nuk jane shqiptare, e flamurin grek qe aq teper ja permend pirros shko e shihe, se valevitet ne himare, apo se di? ateher pse merresh me pirron apo s'ke pune tjeter.

lere piron te bej (ose mbyll, pasi s'ka ç'ben me) karieren e vet ku do dhe si ti doje shpirti grek (dmth himariot). te kish ndejt ne shqiperi, sot TI, s'do i kishe shkru dy rreshta per nder te tij, e jo çdo muj nga nje artikull.

pirro ka marre fund si sportist, ai simuloi nje demtim, ngaqe s'donte te turperohej ne syte e popullit te tij, heleneve.

shkruj lal per taren sportistin me te madh shqiptar.

[jonka]

Me pelqeu shume ky shkrim. cdo gje tingellon aq e vertete. Me ka thene dikush qe ka ardhur nga Greqia qe kur nje nxenes shqiptar nuk u lejua te mabnte flamurin megjithese ishte i shkelqyer, iu propozua te pagezohej keshtu nuk do te kishte probleme por ai nuk pranoi. Ndoshta Pirro kishte me shume per te humbur.........., Une jetoj ne Amerike, dhe ka raste shkoj dhe 2 here ne vit ne Shqiperi. Sa here zbres ne Rinas ose hyj tek rruga e shtepise ne Tirane me vjen te qaj. Cdo gje qe mbaj mend qe kur isha e vogel edhe deri kur ika me del para syve. Une mendoj qe ne s'jemi asgje pa kujtimet tona, pra pa te kaluaren, por ndoshta nuk eshte per te gjithe keshtu..........e sidomos per Pirron!

[jonka]

Shkrimi ishte ai i derguar nga krokodili