Centum primus singuli semel

[Diabolis]

Në gjoks tek ty, kur shkoj të le,
Zemërat tona kanë një aortë
E vogla ime tënden gjen fole,
Dëgjoje, si zogth rreh me të fortë.
Në skenën e akullt - një mëkatar -
Aktroj për njerëzit tragjedinë
Në rolin tim pa gjak, pa helm, pa zjarr,
Që vdekje vetë ka boshësinë.
Vrap kthehem, sa shfaqja mbaron,
Me kallkan-kafazin tim pazemër
Ku zemëra brenda zemërës vlon ...
I dashur ... – ti më flet me emër,
Dhe m’i hedh krahët e përgjumur
Ma jep dhe thua - nuk e kam humbur!

[Diabolis]

A do të vijë ndonjëherë pranvera?

Ju akuj të poleve ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të gjejë rrënja ime tokë?

Ju rëra të shkretirave ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të gjejë rrënja ime ujë?

Ju shkëmbinj të maleve ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të gjejë rrënja ime plasë?

Ju netë të shkurtit ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të gjejë rrënja ime dritë?

Ju njerëz të qyteteve ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të gjejë rrënja ime dorë?

Unë fara e vogël ju pyes:
A do të vijë ndonjëherë pranvera?
A do të shpërthej gjethe e fletë,
Po lule, lule, do të ketë?

[Diabolis]

E bardha - e bardhë sa një kosovare

Të bardha janë Alpet, Fuji, Himalajet,
Të bardha si bora në male –
E bardhë sa një kosovare!

Të bardha janë kullat, plisat, tirqet,
Të bardha si dora në vegje –
E bardhë sa një kosovare!

Të bardha janë faqet, ballet, barqet,
Të bardha si nusja në valle –
E bardhë sa një kosovare!

Të bardha janë ditët, besa, shpresa,
Të bardha si foshnja në gji –
E bardhë sa një kosovare!

Të bardha janë qumështi, zambaku, ëndërra,
Të bardha si fjala Atdhe –
E bardhë sa një kosovare!

Të bardha janë buka, kripa, mikpritja,
Të bardha si fleta pa kushte –
E bardhë sa një kosovare!

Ardhshi të bardhë banorë të botës së madhe
Ku ruhet etaloni i të bardhës: E bardha –
E bardhë sa një kosovare!

[Fiori]

Je kaq lirik dhe i rrjedhshem...

Vrap kthehem, sa shfaqja mbaron,
Me kallkan-kafazin tim pazemër
Ku zemëra brenda zemërës vlon ...
I dashur ... – ti më flet me emër,
Dhe m’i hedh krahët e përgjumur
Ma jep dhe thua - nuk e kam humbur!


U ndala sot ketu gjithe paraditen, dite e ngadalte ne pune dhe jashte bie shi...

[Diabolis]

Faleminderit Fiori.

[Manulaki]

I nderuar,
kisha kohe qe s'kisha lexuar poezi te ketij niveli ne shqip.
Te falem nderit per to.

100% dakord me mendimin tend.
DD shkruan jo thjesht bukur, por niveli yt artistik eshte per t'u patur zili.

[Manulaki]

Perëndimi nga çatitë u zhduk,
Zemrën korçari mbi mandolinë,
Shpirtin fut greku në buzuk
Nisin këndojnë, por çfarë, s’e dinë.
Shtruar korçari, (ah, i paudhi),
Për flokverdhën me kaçurrela,
Po ja që greku ja kthen dragudhi
Me lotë vaji dhe “ela, ela”.
Dridhet Athina përmbi buzuk
Korça gufon në mandolinë,
E than greku uzon në kupë
Me fund korçari kthen rakinë.
Një natë me yje ashtu e gdhijnë
Duke kënduar për dashurinë.

Menyra se si ti e hedh realitetin ne vargje eshte magjepse dhe e rrjedhshme. Thjeshtesia i vesh me nje pelhure te bardhe edhe fjalet me te rendomta dhe i ben te duken si nuse te bukura ne diten me te mrekullueshme qe kishin lindur te jetonin.

Te pershendes!

[Diabolis]

Të falemnderit Manulaki.

Barrën e mban gjuha shqipe, unë veçse i tregoj udhën.

[Diabolis]

Baritore

Oj malësore, o moj bujare
Të këndojnë cyljat dyjare -
Me të qarë, me të qeshur
Buzët dridhur, sytë veshur.

Me tinguj të përmalluar
Qetë-qetë gurgulluar
Porsi ujrat në dy kroje
Që lajnë faqet e nji kodre.

Si kurorat me lulnaja
Tinguj rrëza tinguj maja;
Edhe bari mbin prej shkëmbi...
Eh, nga këngët e atij vendi

Që lënë vashëzat pa gjumë,
Shpirt zjarrmuarat nën gunë;
Kur i fryjnë cylave barinjtë,
Valle hedhin dhe shkëmbinjtë.

[MI CORAZON]

Baritore

Që lënë vashëzat pa gjumë,
Shpirt zjarrmuarat nën gunë;
Kur i fryjnë cylave barinjtë,
Valle hedhin dhe shkëmbinjtë.

Ku i gjen fjalët ?!