Centum primus singuli semel

[Diabolis]

I shplodhur qofsh, punëtori kolombi!

I përshtat pyetjen e tekstit të një kënge të vjetër "...thuamë një arsye dhe unë do të vij përsëri tek ty...", vetes, "...thuamë një arsye dhe unë do të shkruaj përsëri...". Asnjëherë nuk kam marrë përgjigje prej saj. Kësaj here ishe ti që më dhe arsyen, të falemderit.


Fut gishtat thellë e thellë në pleh
Pa më ardhur pështirë e as ndot,
Prej atij shtrati të avullt të ngroht'
E ngre mbi duar princeshën lule,

(Keq shtriga vjeshtë e ka helmuar,)
E puth në buzë si në përrallë,
Por nuk e di a do mundem vallë
Edhe një herë ta shoh të çuar.

I varfri unë, s’jam princ i kaltër,
Nuk kam kështjellë, por veç një vatër,
Ku them ta ngroh me dashuri dhe zjarr.

Kur dimri të shkojë do ta mbjell në bar,
Që rreth atyre syve të blerta
Të zhduken fare rrathët e errta.

[macia_blu]

Fut gishtat thellë e thellë në pleh
Pa më ardhur pështirë e as ndot,
Prej atij shtrati të avullt të ngroht'
E ngre mbi duar princeshën lule,




(dd, ne fakt si "mjeshter " i vargut qe je, me kete strofe ma ke neveritur ate qe rendom po quhet cdo rrjeshtim fjalesh , poezi.) Kjo strova ka vetem akt... pa art... dhe pothuaj pa asgje, shto qe edhe fjalet pervec se nuk jane thjesht te thjeshta e te rendomta, ku e di une si me tingellojne. ...
mua edhe emri "vesh ne poezi, me shpifet, e jo me fjalet "pleh" "ndot" dhe "fut". Poezia eshte fjala e zgjedhur, fjala e gjetur dhe arti i bere. Ti ne vargje pergjithesisht, thua ngjarje!!!
(me fal qe nuk u permbajta dot)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Me respekt macia!

[yjori]

E dashur! Të tjerët le ta dinë
Unë veç për ty kerkoj pavdeksine
Dhe fjalët e tua mbi lumturinë
Më rëndojnë si bora mbi shpinë

Me pelqeu prandaj vura dore mbi te!

[macia_blu]

Në kasollen e barkave

Në kasollen e barkave
Atje mu në breg
Ja ngul syrin valëve
Mbledhur si një shterg.

Shoh si vjen stuhia,
Qielli si sterrohet,
Dridhet gjithësia
Dallga shkatërohet.

Përmbi llamarina
Çapitet një shpend
Është pulëbardha,
Dëgjoj si këlthet.

E kam derën hapur,
Shoh tutje në zall,
Muzgu më ka kapur,
Ashtu dalngadal.

Digjet rrënjë e plepit,
Zjarrit më të majtë,
Porsi tundje e djepit,
Barkat më të djathtë.

Ulur jam mbi arkat
Mbushur plot me rrjeta,
Roje më bëjnë lopatat,
Përreth toja, grepa...

Zë e ndez fenerin,
Flakë e tym vajguri,
Hijet sjellin tmerrin
Kasollja si qivuri.

Ja ku nisi shiu,
Pikat nxijnë prushin,
Sërish i ndez veriu,
Ato ja ku skuqin,

Dhe nxihen një grimë...
Prej qiellit shpërthen
Llahtarë vetëtimë
Që tokën mbërthen

Me kanxha prej zjarri.
Bëhet dhe më vjen
Toka për së mbrapi
Qielli është liqen,

Shiu në re ngjitet,
E hedhin si shigjeta
Në harqe kallamishtet.
Ndjej se vetë mbeta,

Jo kam gurët e zallit,
Një dëshirë e çmendur,
Mbush gjoksin e djalit,
Zemrën keq të djegur.

Ah, sikur të dilte,
Bukuroshe e ujit,
Mbi qepall të m’sillte,
Ëmbëlsinë e gjumit.

Sytë pulit sakaq
Mbyll qepallat pranga
Kur i hap ndërkaq
Oh jo, jo... shtanga...

Jo nuk mund të jetë,
Jo, nuk më besohet,
Nuk është e vërtetë,
... por ajo afrohet,

Dhe ndalon tek dera,
Kokë e këmbë qullur,
I pikon dhe streha;
Unë shastisem ulur.

Ngjitur ka fustanin
Si cipën lëkura,
Avuj shtjellin trupin,
I vezullon fytyra.

Dhe ajo ka stepur
Duket që ka ndroje,
Por ashtu e lagur
Fjalë nxjerr prej gojë:

Më fal që hyra
Pa trokitur kund,
Sa të pushojë furtuna
Të rri këtu, mund?

Zoti më ngre shpjet
Për maje të veshit,
Pengohem në rrjetë,
Oh, për faj të dreqit.

Je e mirëpritur ...
(ajo më thotë emrin)
Qofsh e mirsardhur
Dhe i tregoj vendin.

Një stol keq të thyer
Ngulur përmbi zall,
Që sot del i vyer
Bile dhe i rallë.

Por ajo po dridhet
Si flaka e fenerit
Goja seç më lidhet
O mua të mjerit.

E shoh ndër mornica
Në krahë e në trup,
Sytë mi mbërthen ngrica
Dhe i heq me turp.

Pastaj i kthjelluar
I them belbëzak:
A do për t’u ndruar
Tesha të të jap?

Bluzë marinari,
Edhe pantallona,
Këpucë ushtari,
Vishu ti, unë dola.

Në mes të rebeshit,
Dhëmbët i kërcas,
Me fytyrë drejt gjirit,
Zotave ju flas.

Qullur si një cung,
Thyer porsi kashtë.
Duart ngroh në trung
Ajo më la jashtë.

...Të hyj, të mos hyj,
Kthehem për nga dera,
Nuk kam se ç’të shtyj,
...Ajo fle mbi rrjeta.

Mu si ëngjëllushe
Me vija në bluzë,
Mu si një djallushe
Me qeshje në buzë.

Porsi nënkresë
Ka duart e bardha
Me një fije shpresë
Ultas i them: erdha.

E qetë ajo fle,
Mbase ëndërron,
Mbase përmbi re
Shpirti i saj fluturon.

Unë ulem si murg,
Në të vetmin stol,
Flokët kullojnë çurk
Si përrenjtë në gjol.

Feneri po shuhet
Po mbaron vajguri,
Dritëza i mpaket,
Tymi si qymyri.

Ul kokën ndër supe
Ndjej të mbyll dhe sytë,
Përpara një çupe
Vetë, vet i dytë.

Sa fjeta ashtu,
Dhe pastaj u zgjova,
Rreth e qark aty
Kur ra shi me kova?

U përmenda ditën
Klithmë më zuri veshi,
Por se isha vetëm
Me një bluzë leshi,

Mbi rrjetat e vjetra,
Kur nga lart trokisnin
Po të njëjtat kthetra...
Mua të më flisnin?
__________________
Pash te lumin zot, me thuaj.... pse kjo poezia duhet te jete kaq pafundesisht e gjate, per te treguar nje moment , nje cast, dhe nje enderr qe edhe pse mund te zgjase tere jeten, te terkuzohen kaq fjale, .... vetem e vetem per te thene , se "ishe vetem kur filloj shiu, kur u lage, kur fjete, dhe kur u zgjove"
( i repsketon ndonje cike ti , ato qe nuk e pelqejne ose qe nuk i bejne "komplimente" poezise tende, packa se ke nje perpjekje ekstreme per te imituar Lasgushin.)
...Prap e gjithenje me respekt , macia!

[yjori]

Nuk e di mace si e shijon ti poezine. Per mendimin tim DD-ja ka varg te fuqishem qe te kujton me teper se Lasgushin Danten. Ja disa shembuj tipike te figuracionit qe per mua eshte i fuqishem e tejet origjinal:
Ulur jam mbi arkat
Mbushur plot me rrjeta,
Roje më bëjnë lopatat,
Përreth toja, grepa...
ose:
Jo kam gurët e zallit,
Një dëshirë e çmendur,
Mbush gjoksin e djalit,
Zemrën keq të djegur.
apo:
Ngjitur ka fustanin
Si cipën lëkura,
Avuj shtjellin trupin,
I vezullon fytyra.
te gjithe liriket kane ngjashmeri. lasgushi psh tek "Nositi" ka kopjuar paturpesisht De Mysene, ete gjithe kopjojne Shekspirin.
Nuk eshte faji i DD-se qe frymezohet nga tema te tilla te perjetshme si Vajza e valeve, bukuroshja e fjetur a ku di une.

Zbrit këtu, merr pergamen e pendë,
Të vij atje, të vë gjembat e rëndë,
Atë të dëgjoj në kryq gozhduar,

Sa ti një strofë t’ja kesh kënduar,
Dhe të shohim kush më shumë të vret
Të kryqëzohesh a të bësh një sonet.
E pra mace nuk eshte e lehte te shkruash. He pra na bej ti ndonje gje me per te qene se sonetet e kristalta me te cilat po na lumturon DD-ja ka kohe. E t`ja leme lexuesit te paanshem te gjykoje.

[Ard]

Sa keq me vjen kur disa marrin detyra te renda mbi shpatulla.
Shume shpejt "zhvishen" nga rendesa.

D D,mos shtero per asnjeri mendimet e tua,nuk na ndahen gjykimet nga kjo bote,dhe pse dihet qe dita e gjykimit eshte e afert per te gjithe.
Dije se une jam nje lexuese e jotja,thith cdo varg tendin ,dhe si mua ke dymije e ca vete prapa.Nese nuk nxjerr shpirti perhere perla,te pakten kengen e ka te bukur dhe te kapshme.
Je mjeshter!

[Diabolis]

Me mirësjellje për ty macia_blu, me nderim të thellë për yjorin dhe të gjithë ata qe nuk i bejne "komplimente" poezise time sot po bëj pushim:

Truly mbikombëtariste

to my mother-in-land

Për ty varkë do të bënem
Oqeanin të kaloç
Për vela të tredirekut
Retë e bardha i gufonj.
Zemërën ta bënj kabinë
Me damarë udhën ta shtronj
Një kandile var mbi brinjë
Shpirtin çjerr dhe të mbulonj.
Pastaj vetë marr timonë
Drejt Tivarit e drejtonj;
Në më kreftë rrufeja sinë,
Rrypin nxjerr dhe e fashonj.
Por nuk epem, moj Odetë
“Ooooooo deeet! Ooo deeeeeeeead!” thrras e sun naloj,
Kam në bash gthendur ulkonjën
Mi Liburnen time oj!
I hap krahët si shqiponja
Përmi dallgët fluturonj
Për atë Hyll që nrit mi qiell
Imja jeee! Imja je moooj!
Pa ty unë s’kam verinë,
Pa ty unë kund nuk shkonj,
Kot për mëmë s’pata Teutën,
Ulqinakja ime moj!

[shigjeta]

DD
Shpresoj qe pushimi i fundjaves te shkurtoj kohen e ''pushimit'', per te na sjell krijime te tjera
Ne pritje....

[Diabolis]

Isha në Illyrian Garden, në Uster, Shigjeta dhe ja ku jam. Më falni për vonesën,

Tregomëni kamaren e turpit,
Kokën e kripur solla në trastë
Ta vë mbi sininë e argjëndtë
Se humba në portat e virtytit.

S’mundem ndryshe - veçse kokëprerë -
Para jush të shfaqem faqebardhë,
Shpatë mprehur si vite me radhë,
Si ushtar i ri, si Yengi cheri*.

Pastaj për gallatat e sarajit,
Që trandojnë ditëve të majit,
Do t’ja them gjithë ditën e lume,

Do t’ja them dy herë më shum-e,
Një herë prej kokës mbetur pa tokë,
Një herë prej tokës me plot shokë.



* Yengi cheri - jeniçer - ushtar i ri - betimi i tyre e kërkonte që kudo të shkonin e çfardo të bënin të ktheheshin faqebardhë.

[kolombi]

Netet e mia tashme u qetesuan,pasi do kene serisht shoqerine e vargjeve te tua.


PS Paske ardhur ketej afer aneve tona dhe nuk mundem te te takonim?Sa keq!
Nese vjen serisht ketej na shkruaj ndonje MP,thjesht do kishim kenaqsi te shtrengonim doren,skllaven qe shkruan vargjet e shpirtit tuaj.