Centum primus singuli semel

[Diabolis]

(lexues i vëmendshëm mos qesh,
vargjet e fundit ja thashë në vesh.)

[Diabolis]

Kam bërë një krim të rëndë

I dëgjoj gurët për mua të flasin,
I shikoj pemët me gisht më tregojnë,
Shtangem se retë ja marrin vrapit
Ndërsa yjet në korr më padisin: Fajtor!
I tillë jam,
Por nuk bëra mëkat,
as faj pa dashje apo gabim...
Unë bëra një krim!
Po,
Kam bërë një krim të rëndë,
Një krim të rëndë sa unë e di,
Ndaj po kallzoj vetveten
Gjyqin do t’ja bëj,
Dhe do ta dënoj me njëqind e një!
Me më të rëndin e dënimeve
Që bota ka parë,
Do shohë,
E s’ka për të parë më kurrë!

Paska ardhur koha Konfuc,
Një burrë fajin e vet të pranojë,
Erdhi koha Konfuc,
Të shohësh atë dënimin të marrë me vete...
Jo në shtëpi, Konfuc,
Por drejt e në birrucë,
Në më të largtën,
Më të ngushtën,
Më të errtën prej tyre ku të gjendet,
Shtatë pashë nën dhe,
A në shtatë penxheret.
Atje syrgjynosur,
Pa një rreze drite të numëroj burgimin,
Pa një pikë uji që gjallë të mbaj shpirtin,
Pranguar me orë të mbrapshta,
Me roje zgërdheshësh
Që botës i shtien frikën dhe tmerrin,
Kur e vetmja muzikë-
Tringëllima e çelsave ne brez
Pezull rri,
Përjetë.

Por ky dënim është pak
Është i padrejtë,
Për atë që kam hak.

Birruca ime është loti i saj!
Por sa afër e kam,
Dhembshurisht e fshiva me gishtin e madh.

Qelia ime është loti i saj!
Por sa e gjërë,
Kur brenda ajo zemrën time mban.

Galera ime është loti i saj!
Por sa shkëlqen,
Përndritur nga përfytyrimet e saj.

Të nderuar gjykatës!
Kam bërë një krim të rëndë!
Më të rëndin e krimeve që mund të bëjë një njeri,
Kam bërë një femër të qajë,
Kam bërë një femër të qajë me lotë hidhërimi.
Ky është gjithë krimi.
Dhe i jap vetes më të rëndin e dënimeve që njeh njerëzimi,
Ta bëj atë femër të qajë,
Ta bëj atë femër të qajë me lotë gëzimi!

Për të, fjalë që s’pati gojë ti shqiptojë!
Për të, vargje që s’pati dorë ti radhojë!
Për të, këngë që s’pati zë ti këndojë!
Për të, dashuri që s’pati zemër ta dhurojë!

[Diabolis]

Më jep një puthje në kraharor,
Ja, këtu ku duhet të kem zemrën,
Shërohet sëmundja pa doktor,
Nëse kështu s’do quanim femrën.
Të jenë buzët akull të ftohta,
Kur lehtas m’i vë përmbi lëkurë
Puthja në gjoks është më e ngrohta
Që merr gjatë gjithë jetës një burrë.
Puthna! Mua, Zemrën dhe Shpirtin,
T’ju hyjë ngrohtësia nga çdo por,
Për kënaqsinë tënde të përlindin.
Puthna! Dhe thurri puthjet kurorë,
Dashurisë t’ja vëmë mbi krye
Stolisur me lotë dhe me yje.

[Diabolis]

Në trenat e shpeshtë të mbasditës
Burrat e lodhur mbyllin një sy,
Femrat mbetur pa një shikim soditës
Ku hapet pak gjoks, pak kofshë mbi gju,
Pa dashur, sytë ngulur në një pikë,
Kush mund ta dijë ç’mendojnë ashtu
Në rrugën pafund, ikë e ikë,
Por të lodhura duken gjithashtu.
Përreth mungon era e parfumit,
Por nuk mungojnë sytë e vrarë,
Asgjë me freskinë e mëngjesit,
Veç mezi therr e gishtat djegin zjarr.
Të më lije, o Zot, duart t’ju puthja
Në rrugë për ty dilja e lypja.

[EXODUS]

Nuk eshte hera e pare qe te lexoj, fatmiresisht...(vijimi i komenteve do te tingelloje disi ironik ne plan te pare, por..) jam perpjekur disa here te shpalos ashtu si shume te tjere, komplimentet e mia mbi krijimet dhe ja tek me ne fund morra guximin edhe pse gjithnje kam qene i terhequr nga fakti se, ne shume raste, vleresimet, urimet apo komplimentet e teperta te shkrepura nga emocionet apo kenaqesia qe i dhurojne lexuesit krijime te nje niveli te tille; mjaft veshtire te krahasueshem ne boten letrare, te kalibrit mjeshteror te ekskluzivitetit te krijimeve te tua, (sipas ekspertizave te mia [lol] prej lexuesi pak a shume te mirefillte), ndikon se tepermi ne mbi-vetekzaltimin e ndergjegjes se autorit perkundrejt te cilit thurren atributet e mjeshterise artistiko-letrare dhe si rrjedhim, shkakton, apo me mire te shprehem ndikon ne te ardhmen letraro-krijuese te autorit, duke i hapur udhe "ndertimit te nje kufiri" i cili do te "ngushtoje" se tepermi "burimin frymezues"...

E mgjth, ne nje menyre jo shume te zakonte, kam deshmuar me se fundi (duke u nisur nga krijimet e meparshme e deri tek me te fundit..) se "maturiteti" dhe elementet letraro-artistike me te cilat ngjyroset, projektohet, secili prej krijimeve qe prej atij paraardhes, deri tek ai vijues, jane ne perpjekje te pa nderprere drejt arritjeve te reja apo drejt perpjekjeve te vazhdueshme te "kerkimeve per zbulim dhe studim te lumenjve te nendheshem artistiko-letrar ende te pa njohur" te Letersise...

Disa prej krijimeve (duke mos patur qellim te bej klasifikime artistike ne nivele perkatese, pasi ato te gjitha se bashku thurrin "kerkesen per t'u vleresuar ne maX..) te cilat me kane lene mbresa jane:


Buron nga ekskluziviteti i D D...

...Perëndimi nga çatitë u zhduk,
Zemrën korçari mbi mandolinë,
Shpirtin fut greku në buzuk
Nisin këndojnë, por çfarë, s’e dinë.
Shtruar korçari, (ah, i paudhi),
Për flokverdhën me kaçurrela,
Po ja që greku ja kthen dragudhi
Me lotë vaji dhe “ela, ela”.
Dridhet Athina përmbi buzuk
Korça gufon në mandolinë,
E than greku uzon në kupë
Me fund korçari kthen rakinë.
Një natë me yje ashtu e gdhijnë
Duke kënduar për dashurinë.

(sa per efekt shpjegimi te komenteve te meposhtme...e mbaj veten per korcar, githashtu dhe krijimi i mesiperm e forcon dhe e ushqen akoma me teper kete perkatesi lokale duke zgjuar te kaluaren, njekohesisht...)
Duke lexuar krijimin e mesiperm lind nje fare "detyrimi personal" (metaforikisht) per te hequr dore prej cdo mendimi te pershkuar te castit, (...sado i etiketuar si vendim-marres deciziv) duke "i'u celur udha" zgjimit te se kaluares dhe perjetimit te saj imagjinativ...edhe pse i privuar nga realiteti i distancuar fizikisht per momentin.

Po ashtu krijimi i mesiperm eshte sa origjinal per nga permbajtja artistike dhe perkueshmeria me momentalen aq sa te ben te mendosh se je duke e perjetuar "live" ate cka po lexon...

Duke kaluar me tutje...

...ekskluziviteti i D D

...Me verën ti ike, më lë si trung.
Gjethet e vjeshtës pëshpërinin
“E braktisi pa i thënë një tung!”
Rrënjët mbajta mos psherëtinin.
Më vrave në gjumë, jetën s’ma more,
Dhe nga unë s’doli asnjë pipëtimë,
Thikën ma ngule, zemrën s’ma nxorre,
Në gjoks era e dimrit, ulërimë.
Do mbyll plagët dhe vjen pranvera,
Dhe ja, po këtu ku më preve ti
Në krahë do mbaj bisqe të tjera
Prej palcës do ti mëkoj me dashuri.
Madhështore është pema, vërtet,
Se lëshon bisqe, lule dhe fletë.

Besoj se cdo lexues gjate leximit te krijimeve arrin te dalloje apo te mund te gjeje nje pjese te vetvetes te perhumbur ne "shtellungen kohore.." permes historise trilluese apo te perjetuar realisht nga autori ne te kaluaren..(sic ndodh me krijimin e mesiperm)
Ky fenomen ndodh edhe tek une (permes leximit te krijimit te mesiperm) dhe nuk do te mund t'ia shprehja aq "bindshem" vetes...pse ndodhin ato cka ndodhin dhe pse jemi ne ata qe jemi, pikerisht, te vetmit personazhe te cdo lloj ngjarjeje ne "udhetimin mbi qilimin e jetes" te cilet nuk pajtohemi kurrsesi dhe njekohesiht dylyftojme pambarimisht me "faktet e jetes...?!"

Poezia juaj mjekon shpirtra te sakatosur dhe zemra te copetuara...shpresoj te mos e ndalesh vrullin!

Cdo te mire, patriot!

[Cupke_pe_Korce]

DD, keshtu eshte kur i fryn tjetrit ne vesh (s'po qesh jo...lol) mire cupkat se vate puna, por po na rrjedhin nga trute edhe djemte (lol)

he se bej shaka, por tek kjo tema te tere qenki bere xurxull

[Diabolis]

Faleminderit Exodus!
Sikur të ishte kjo temë një ndërtim në kullën e besimit me duart e mia nuk vë asnjë gur. Të falenderoj për atë gur qosheje që gdhënde dhe e vure ku duhet, zuri vend, u lidh fort me gurët e tjerë të dukshëm e të padukshëm. Të lumtë dalta!
Ju jam detyran (borxhli) ta mbaroj këtë puna sa më mirë që mundem, thënë ndryshe aq lart sa keni ngritur ju kullën e besimit të ngre unë të tjerat.

Shpresëmirë se oborri do na mbushet me çupka gazmore e dashuri, konakët me trima të rinj e poezi, e qilaret me verë buti.


Pse luan me mua kukafshehti
Dukesh e zhdukes si piratet nga deti,
Pse druan e dashur, pse je tutur,
Në dashuri humbet kush rri strukur.

Thuama të vërtetën në sy,
Dhe shpirti do të ndjehet i lehtë;
Do ta mbaj ashtu si veshët e tu
Mbajnë me vite një palë vathë.

E heshtura ime fjala është kanali
Që ndan të vdekurin nga i gjalli,
Më thuaj të dua, thuaje atë fjalë,
Të rrënohet bota, ndjehu e gjallë.

Groposmë me fjalë si tërmete,
Tundomë, drithëromë nën vete.
Rrënojat e jetës janë mahnitëse!
Rrënojat e vdekjes janë tronditëse.


Unë për vete shkruaj esëll.

[EXODUS]

DD, keshtu eshte kur i fryn tjetrit ne vesh (s'po qesh jo...lol) mire cupkat se vate puna, por po na rrjedhin nga trute edhe djemte (lol)

he se bej shaka, por tek kjo tema te tere qenki bere xurxull

Shi si eshte puna ti Missy... kam vene re, se e ke zakon "huq e s'e le dot" te sulmosh me ndonje pickim duke rrokullisur ndonje tip shakaje me limontoz kinez...
Sa per efekt sqarimi, komentet me te cilat je drejtuar apo replikuar mund te permbajne gjithcka qe "mendon" se ke shkruar duke i shpallur "shaka", pervecse ndonje fije respekti perkundrejt atij te cilit i drejtohesh...

Shakaja ("e quajtur" e tille) qe ke servirur eshte shume e "harkuar" per te mos u dalluar dhe s'besoj se ngjall nevojen per zbardhje dhembesh apo per perdredhje goje me natyre zgerdhitje, por ne te kundert tingellon bindshem si nje sarkazem e fshehur nen gezofin e fallsitetit te vulosur me marken e sinqeritetit tip francezi....

Eh ca behet ne kete dynja mer jahuski...tjetri zhdep kohen e tij te cmuar me qellim per te vleresuar artin letrar, duke nxitur njekohesisht vetbesim tek krijuesi ne fjale, kur pak me tutje nuk vonon aspak, papritmas pa 2 pa 3 leshohet grenxa me kercim cirku per te mberthyer viktimen e rradhes...

Beji nje nder vetes dhe mundohu ta besh zap ate fjalorin e rrethit lloj-tipizimit shakator...te pakten meso te respektosh nje shkrim duke dalluar qellimin e tij, perpara se te parakalosh me fjale piktoreske ---> "rreshkitje trush" apo "xurxullizim"

D D, ma bej hallall persa i perket natyres se ketij postimi dhe vazhdo punen ti plako...pulat le te kakarisin, kafazi te shumezohet me zocka!

[Cupke_pe_Korce]

exodus-
per bese, ti je misherimi i urtesise!

Psikozat jane "sporti" im i preferuar, por sot nuk kam nerva per te luajtur me ty. Prandaj, te keshilloj ti hedhesh nje sy atij slloganit me germa te theksuara qe paraqitet ne firmen tende (Mendjet e pergatitura diskutojnë idetë, mendjet mesatare diskutojnë ngjarjet, ndërsa mendjet e varfëra (dobëta) diskutojnë njerëzit) Shih se mos kuptosh dicka, por edhe ne s'kuptove, nuk ka gje.

Troc muhabeti, me ler rehat te lexoj poezite, please!!!

[Diabolis]

Zbrit nga korniza ku të mbërthyen,
E mishtë dil nga ajo kanavacë,
Nëse bota mbi ty sytë shqyen
Në jetë pse të do me koracë?

Shfaqu lakuriq përtej çdo caku
Shtriqu dhe shtrihu si ta do xhani
Sikur unë të isha Sali Shijaku,
Dhe ti nudo punuar nga Modigliani.

Më lër të të zhvesh varg pas vargu,
Me zjarr të të puth, të të shtrëngoj,
Të shtrihemi ngjitas bark mbas barku.
Me nuanca të gjakut të pikturoj.

Mos e kafsho velin Motra Tone,
Për Kolë Idromonon lër një shënim,
Je e para që braktis tabllonë,
Dhe e para që hyn në shtratin tim.