Centum primus singuli semel

[EXODUS]

Shkëlqesa!

Duart Tuaja të buta i gëzon paraja,
Kallot tona i ngushëllon emblema -
Skënderbeu, Naimi, Nënë Tereza;

Juve na mjegulloni me tym duhani
Ne na shëmbëllehen paketat -
Durrësi, Genti, Ardiani;

Gojën Tuaj e lëngëzon bananja
Syrin tonë e loton qepa -
E kuqja, e ëmbla, djegsja;

Barkun Tuaj e ngop tapia e këtij dheu,
Ne na urtojnë gërmat te kreu -
Shqipëria, Kosova, Atdheu.

Juve na shqepet në dru, na latë në koma,
Ne qeshim padashur -
Shkopi Juaj lexonte: NISH Goma

Krijimi me siper nuk eshte më pak se "nje fije e arte floku" e kusurit te krijimeve te tjera.

D D te te quaj ---> "I madh" do te më "mërzitej" arsyeja
Te te therras ---> "Mjeshter" do te më "grushtonte" gjykimi

Atehere, kam vendosur me ne fund te te "pagezoj" ---> Poeti "fjalë-artë."

[Afer-dita]

Dassaretis, mos e ndalo vrullin e poezise! Si lajm i keq me duket ky: kane ngelur 13 per tu shkruar!

[Diabolis]

Të faleminderit Exodus që gjen kohë të pagëzosh Diabolisin e vogël të virtualitetit. Me Mjeshtër i Madh Presidenti i Republikës nderon të mëdhenjtë e realitetit.
Të faleminderit Afer-dita që më gjendesh dhe në ditë të "këqia". Tema si gjithçka tjetër e kësaj bote, e ka një fund i cili tashmë i ka trokitur në derë...

Ju përshëndes:


Gjithë ç’i duhet një kalorësi

Gjithë ç’i duhet një kalorësi të pirë
Është një kalë i urtë, i shtruar e i mirë

Që përnatë ta çojë tek shtëpia e çupës
T’ja durojë çuditë që i bën prej kupës:

Kur si perlat e detit në varset e nusërisë
Merr i shkon planetet në fill të mërzisë;

Kur flak satelitet në pritat e drunjta,
Kashtë sheh në ujra thotë flokë të grunjta;

Kur si mollë verore lart këput diellin,
Dhe dhëmbët ja ngul sa errëson qiellin....

Të mos mërzitet kur dëgjon zgavrima
Që i zoti i tij i nxjerr për fërshëllima.

Gjithë ç’i duhet një kalorësi të mirë
Është një kalë i urtë, i shtruar e i pirë.

[EXODUS]

D D, kam pershtypjen se atje me lart, kam lene shteg per keqkuptim , ndonese e "formulova" ne nje menyre te tille, me qellim primar, ---> kompliment mbi talentin dhe te shoqeruar me zero "nuancë" sarkazme.

Ne te shumten e rasteve rethanat virtualiste behen shkak per "ankesen" apo pamjaftueshmerine me faktet e realitetit, e mgjth te mos harrohet se koha eshte "prindi" i te dyjave dhe "deshmia e ditarit" te kohes eshte i po se njejtes vlere tek te dy "sfondet"

Respekt maksimal per këdo që "respekton" veten dhe te tjeret permes "ushqimit" te diturise me fjalë "te arta" poetike!

P.S Shpresoj kesaj here, se fjalia e fundit do te "triumfoje" deri ne bindje te pamohueshme te fakteve (komplimentuese) tashme te zberthyera deri ne "palce"!

[macia_blu]

Me Mjeshtër i Madh Presidenti i Republikës nderon të mëdhenjtë e realitetit.
(kjo me beri pershtypje... dhe kurioze....)?!

Ndersa poezia eshte gjithmone mbi te gjitha , mbi gjithecka!

[macia_blu]

Shkëlqesa!

Duart Tuaja të buta i gëzon paraja,
Kallot tona i ngushëllon emblema -
Skënderbeu, Naimi, Nënë Tereza;

Juve na mjegulloni me tym duhani
Ne na shëmbëllehen paketat -
Durrësi, Genti, Ardiani;

Gojën Tuaj e lëngëzon bananja
Syrin tonë e loton qepa -
E kuqja, e ëmbla, djegsja;

Barkun Tuaj e ngop tapia e këtij dheu,
Ne na urtojnë gërmat te kreu -
Shqipëria, Kosova, Atdheu.

Juve na shqepet në dru, na latë në koma,
Ne qeshim padashur -
Shkopi Juaj lexonte: NISH Goma



Eshte mjaft kjo poezi per ta perseritur ate qe thashe me lart
Poezia gjithmone eshte mbi te gjitha, gjithmone eshte mbi gjithecka!!!

[Diabolis]

Nuk të kam keqkuptuar Exodus, dhe të siguroj për këtë. Rastësia që dy fjalë u gjendën në atë postim më shtyu të përgjigjem me to.
Sikur të ishte një bisedë mes nesh, çka do më theshe, për objekte jashtë këndit tim të shikimit, do të merrnin përparësi gjykimi. Sikur të kishim qënë në xhungël, ajo që ti më the ishte se po shkelja një lule (jo një gjarpër), ndërsa ajo që unë të thashë ishte se lule ka në kopshtin botanik. Me shpresën se nuk e shkela së pari, dhe jo i befasur nga përkujdesja jote e përsëdytur, druaj të them gjë tjetër veçse – të falem, e duke qënë më shumë shqiptar se fetar të shtoj - nderit.

Ekziston vërtet Urdhëri Mjeshtër i Madh i Punës, macia blu (unë e di që ti e di), të cilin e jep Presidenti i Republikës së Shqipërisë. Lexuesit kështu kanë vendosur ta organizojnë jetën, e duhen respektuar për këtë. Them se ne të dy do donim që Urdhrin tjetër ta merrte një poet apo poete, se shkrimtarë e përkthyes e kanë marrë plot.
Edhe sikur, sikur, të pranoja për një çast se poezia është mbi gjithçka, atëhere do më duhej rrufeshëm të thesha se poeti është nën gjithçka. Flas për të sotmen në përgjithësi, më gjërë se Shqipëria jonë e vogël e jashtë çdo aludimi. Të faleminderit, e të përshëndes,


brenda mundësive të mia:

Shtëpia

Oxhakut s’del tym,
Pullazet vithisur,
Askush s’del, as hyn
Shtëpi e braktisur.

Plasaritur muret,
Pikon krejt çatia,
Bari ka marrë gurët
Është tharë qershia.

Porta është rrëgjuar
Ndryshk kanë çivitë
Shtëpi e harruar
Ndryshe nga shtëpitë.

Heshtja fle në oda
Librat vijnë erë myk
Qoshes dy-tre lodra
Një lëmsh mu në grykë.

[EXODUS]

D D, hipoteza gezon, fatkeqesisht per nje njefare kohe, te njejtin status, e mgjth "e gezon," fatmiresisht per aq kohe, sa arma e mirekuptimit, nderhyn duke e sfiduar deri ne shpartallim te plote.


Me te mira, i nderuar!

[Brari]

E bukur "Shtepia" e dhimbshme..

DuDash ke qene vullkan kte vit.. e uroj keshtu te jesh dhe vitin tjeter..

Gezuar Maestro..!

[Diabolis]

Mbas mesnate shesin lule

Sa mirë, mbas mesnate shesin lule
Mbuluar në tendën me qese sere,
Kur akujt rrugëve janë kapule,
Dhe hëna veçse një kristal bore.

I ngrohin me një tel të zjarrtë
Që fryn mbi lulet fllade vere;
Ngroh dorën kinezi me një gotë,
Prej nga dhe gjerb herë pas here.

Se ja, mendo të ngriheshe ti,
Nga e dashura shtriqur në dysheme,
A s’do ti hidhje petale trëndafili
Pa vrarë mendjen, pa pyetur “Pse?”

A s’do të zbrisje si një i marrë,
Zbathur, vetëm me pallto, deri atje
Ku i qeshuri kinez dhjetra ka parë,
Njërin prej tyre – mua, kur bleu dje.