Legjenda dhe tregime te moçme shqiptare

[offspring]

TURKU RRËMBEU NJË ARBËRE

Në kohërat e luftrave të gjata midis turkut dhe arbërit,ndodhte herë-herë të kish edhe çaste bunce qetësie.Armiku i thyer huqej tutje,kllaposej ndër kështjella.Arbërit merrnin pak frymë,kapnin parmendën për të punuar tokën,çekanë e mistrinë për të ndrequr ato që kishte prishue lufta,dilnin për gjah maleve,punonin e vigjilonin,gjuanin e ruanin,sepse këto s'ishin çaste peqeje të vërtetë.Përtej kufijve dhe mbrenda fortesave turku mbante një ushtri të posaçme kalorëse që e hidhte papritur në Arbëri për të vrarë e djegur,për të prishur e shkatrruar,për t'i thyer qëndresën arbërit.Kjo ishte ushtrija e akënxhijve(akënxhi-kalorës turk) e atyre kalorësve të hurit e të litarit më gjakatarë se sa ujqit e maleve.Ndëgjoni ç'thotë një këngë e hidhur arbëreshe e thurur për një ngjarje po aq të hidhur,por të rëndomtë,të ndodhur asaj kohe në tpkën e Arbërisë...Burri s'ishte në shtëpi.E shoqja e re,kish mbetur vetëmunonte,gatuante,priste të kthehej i shoqi.Papritur erdhi një ushtar turk kaluar dhe u përpoq ta rrëmbejë e ta shpjerë në vendin e tij.Mirëpo arbëresha shpëtoi dhe mori malet.Turkut i hypën djajtë në kokë,e ndoqi mal më mal-ai kaluar,ajo më këmbë;e arriu te mali i tretë.Gruaja ish kapitur,kish rënë për dhe.Turku i zbriti kalit,e hoqi gruan zvarrë,e lidhi pas bishtit të kalit;pastaj i hypi prapë kalit,e ngau me vrap fort e më fortë.Grykat e përrenjtë gjëmuan nga klithmat e nuses të zvarritur ferrave e gjembave,gurëve e gërxheve...Atje,tej përrenjve,kishin zënë pritë e prisnin kaprollin katër gjahtarë arbërostë Mortali e Ndre Turieka,Jan Franshini e Nik peta.Ata ndëgjuan të thirrurat dhe e panë turkun që po vinte kaluar duke hequr zvarrë një grua të lidhur pas bishtit të kalit.Të katër u hodhën e bënë përpara,Shtiu i pari Kostë Mortali e nuk e zuri dot,Shtiu i dyti Ndre Turiekka;prap nuk e zuri.Shtiu i trti Jan Frashini dhe me që u ngut,i shkoi kot shigjeta,Atëherë turkut që kish lëshuar kalin me vrap,doli e i preu udhën vetë trimi Nik Petaa shkrehu shigjetën drejtë në zemër.Turku ra poshtë përmbys,pa frymë.Nik Peta u lëshua e zuri kalin,e mbajti për frerësh dhe ju afrua gruas së përgjakur.Kur e vërejti mirë ,e njohu se ajo ishte e shoqja e vdekur...Që atëherë Nik Petës ju shtua edhe më shumë urrejtja kundër armikut që shkelte truallin e Arbërit dhe nënte kaq mynxyra.Ai luftoi me trimëri të madhe në shumë luftra dhe preu shumë koka armiqsh,gjersa u vra si trim,bashkë me Pal Golemin;në një luftë kundër Ballaban Pashë Bardherit,trthtarit të fisit arbër.

[offspring]

SI E ZGJATI ÇIFLIGARI DITËN E PUNËS

Një çifligar vendosi të kontrollonte se si punonin argatët e çiflikut të tij.Në të vërtetë ata punonin shumë. E fillonin punën që me natë e linin kur errej fare.Por çifligarit i dukej se ata punonin pak,se dita qe shumë e shkurtër.
Një herë u thotë argatëve:
- Me sa shoh unë ju nuk punoni keq.Fajin e ka dita që është e shkurtër.Mos ndodhet kush midis jush që mund ta bëjë ditën më të gjatë?
- E bëj unë zotëri, - thotë një argat i hollë e i gjatë.Unë mund të sajoj një makinë që të zgjatë ditën sa të dojë Zotëria juaj.Veçse këtë makinë duhet ta vë në veprim vetëm i zoti i punës,vetë çifligari.
- Mirë.Fillo nga puna që tani,për përgaditjen e makinës tënde.
- Dhe argati filloi nga puna: preu disa nga drurë,i gdhendi e i bëri të drejtë,preu disa trungje dhe prej tyre përgaditi disa rrota të cilave u bëri ca dhëmbë dhe këto rrota i futi në ca boshte.Përgaditi pra,ca ingranazhe të madhësive të ndryshme.Së fundi përgaditi një dorëz të madhe.I montoi të gjitha këto dhe makina u bë gati për punë.
- Tani – i tha argati çifligarit,- rrotulloje dorëzen dhe dita do të zgjatet aq sa makina të jetë në punë d.m.th. sa të duash zotrote,veçse nuk duhet ta ndalosh rrotullimin e rrotave të makinës.
Dhe e vuri vetë në veprim makinën që t’i tregonte zotërisë sesi punonte makina.Filloi çifligari të rrotullonte dorëzen që rrotullonte edhe rrotat.Puna ishte e thjeshtë por e vështirë dhe e lodhshme.Kaloi një orë. Çifligarit filluan t’i bien ndjersët.Hoqi xhaketën.Filluan t’i digjnin duart, por nuk e ndërpreu punën sepse shkurtohej dita.Kështu ai punoi deri në mbrëmje,derisa u err.Dita iu duk shumë e gjatë.
-E sheh zotëri,se dita u zgjat ashtu siç të premtova?
- Kjo është e vërtetë,dita u zgjat bile u zgjat si shumë,- tha çifligari,- veçse nuk ka mundësi që këtë dreq doreze ta vërtitë dikush tjetër?
Mundësi ka, veçse dita nuk do të zgjatte aq sa do zotrote.
- E po mirë, - tha çifligari. – Le të zgjatet sa të zgjatet,fundja të qëndrojë edhe ashtu siç
qe…
Dita zgjati aq sa e kishte bërë Zoti

[flory80]

Kush më ndihmon ta gjej librin e Mitrush Kutelit
"Tregime të moçme Shqiptare"

E kam kërkuar gjithandej dhe nuk e gjej dot
Arsyja është se dua të përkthej disa pjesë të tij në Anglisht sepse më është dhënë mundësia për ti paraqitur në një shkollë këtu në USA
Kush ka informacion është i lutur të më kontaktoj në PM
Faleminderit paraprakisht

[Rina_87]

Kush më ndihmon ta gjej librin e Mitrush Kutelit
"Tregime të moçme Shqiptare"

E kam kërkuar gjithandej dhe nuk e gjej dot
Arsyja është se dua të përkthej disa pjesë të tij në Anglisht sepse më është dhënë mundësia për ti paraqitur në një shkollë këtu në USA
Kush ka informacion është i lutur të më kontaktoj në PM
Faleminderit paraprakisht

Kliko në kete link http://www.gjuha-shqipe.com/permbajt...lektronik.html. Pasi të hapet faqja i sheh ballinat e librave. Për ti hapur librat, në anën e djathë të faqes e ke linkun Libra elektronikë dhe nën të i ke të radhitura linqet e librave. Libri që ti kërkon është nën linkun "Tregime". Pasi ta shkarkosh (download), do të hapet në formë të librit, dhe për ta shfletuar duhet të klikosh në të vazhdimisht, në secilën faqe. Tung

[flory80]

Faleminderit Rina 87

[Kosovelli]

Këngët legjendare, siç e thotë edhe vetë fjala, janë këngë që thurren rreth një legjende. Në legjenda kemi një fakt real apo historik që legjendarizohet, përrallizohet, kurse në përralla nuk kemi asnjë bazë reale, në to gjithçka është trillim. Megjithatë kufiri midis përrallës dhe legjendës është shumë i brishtë dhe, me kalimin e kohës, mjaft legjenda kanë ardhur duke u transformuar përherë e më tepër së paku për nga forma dhe mënyra e narracionit, në përralla.
Disa studiues i kanë quajtur këngët legjendare edhe ballada. Ne të vërtetë identifikimi i këngëve legjendare me balladat është shumë i dyshimtë dhe, sidoqoftë, jo i plotë. Ballada para se të jetë një zhanër letrar është një zhanër muzikor. Lindur në mesjetë, ajo ishte një këngë e vallëzuar, me një strukturë strofike të caktuar dhe me një refren që këndohej në kor nga populli. Ajo në zanafillë kishte në bazë një tregim epiko-lirik disi të mistershëm, plot qënie mitologjike dhe disi të zymtë, gjë që u pëlqeu shumë romantikëve, të cilët e morën këtë zhanër mesjetar dhe e bënë të tyre duke shkruar, në bazë të motiveve popullore, ballada të famshme, siç bënë kryesisht gjermanët Gëte, Shiler, Byrger etj.
Këngët tona legjendare, ashtu si të gjitha këngët e tjera të folklorit tonë, janë pjesë që këndohen, nuk recitohen. Por ato, me sa dimë, nuk vallëzohen dhe aq më pak nuk kanë ndërtime strofike fikse me refren të caktuar, por janë këngë fare të thjeshta që përcjellin një ngjarje dhe, për këtë, përqasja me balladat kufizohet deri diku vetëm me brendinë e subjekteve të tyre që shquhen për diçka të mistershme , te çuditshme dhe fantastike.
Është vendi këtu, ndërkaq, të shtrojmë një çështje më të përgjithshme që do të përfshinte legjendat, mitet dhe përrallat. Legjendat që na kanë arritur, kanë pësuar në kurriz të tyre transformime duke kaluar nëpër periudha të ndryshme, në mes transformimesh historike, shoqërore, filozofike e psikologjike. është vështire të besosh se ato na kanë arritur në formën e tyre të parë, mbasi në shumë prej tyre haset dukuria e kontaminimit (në to shkrihen hera herës subjekte të dy a më shumë legjendave apo edhe elemente nga subjekte legjendash të ndryshme). Përveç kësaj, shtrirja gjeografike e legjendave është e madhe, praktikisht në tërë Evropën dhe kështu në të hasen raporte të shumta që nëpërmjet analizës krahasuese studiuesit. Çabej, Haxhihyseni, Kadare, Arapi etj.) janë munduar të vënë në dukje. Me një fjalë, ne duhet të zbulojmë mentalitetin e lashtë, tepër të lashtë e tepër primitiv, të njerëzve që janë në zanafillë të këtyre miteve dhe legjendave. Të këtij mendimi janë studiues, si Sheling në librin e tij "Filozofia e mitologjisë", Kasirer në librin "Filozofia e formave simbolike" etj. Vimë kështu te interpretimi, simbolik që shkencëtarët e sotëm kanë zgjedhur përgjithësisht për mitet, përrallat dhe legjendat.
Sipas studiuesve, ne veprojmë sipas dy logjikave: sipas Logjikës Aristoteliane (Logjika Formale) dhe sipas Logjikës Dialektike (Logjika e Esencës). Ndërsa Logjika Formale kryen detyrën e klasifikimit, të sistemimit dhe të organizimit të përvojës, Logjika Dialektike është në krye të çdo proçesi krijues, në krye të çdo proçesi intelektual pak a shumë të thellë. Me një fjalë, Logjika Dialektike është shumë më e hershme e me të, njerëzimi krijon, ndërsa Logjika Formale është më e re dhe shërben për të organizuar, klasifikuar veprimin mendor. E dyta operon me fjalën, e para shprehet nëpërmjet simboleve, që përbëjnë, siç thotë Erik From ("Gjuha e harruar" Tiranë "Dituria" 1933) "gjuhën e vetme universale që ka krijuar ndonjëherë raca njerëzore". Pikërisht këtë gjuhë janë duke studiuar sot shkencëtarët (Shih për këtë edhe P.Zheji te "Hylli i Dritës" Nr.1-2 Tiranë, 1994 dhe P.Zheji "Shqipja dhe sanskritishtja" Pjesa I Tiranë, më 1997 duke u përpjekur të gjejnë kodin e saj. Për rëndësine e kësaj "gjuhe simbolike" flet qartë Fromm kur thotë: "Mësimi i metodave të të kuptuarit të gjuhës simbolike duhet të futet në shkollat tona të larta dhe në universitete, njësoj si gjuhët e tjera "të huaja". Dhe më poshtëë: "Në gjuhën e simboleve, përvojat e brendshme, ndjenjat dhe mendimet, shprehen si të ishin përvoja shqisash, ngjarje të botës së jashtme. E drejtuar prej një logjike të ndryshme nga ajo e zakonshmja, që përdorim gjatë ditës, pra, një logjikë ku kategori sunduese nuk janë hapësira dhe koha, por intensiteti dhe asosacioni, ajo është, ndoshta e vetmja gjuhë universale e krijuar prej njeriut, që ka mbetur e njëjtë për çdo qytetërim dhe gjatë gjithë historisë. Është një gjuhë që ka gramatikën e sintaksën e vet, e cila duhet mësuar, nëse dëshiron të kapësh domethënien e miteve, të
përrallave dhe të ëndërrave".
Nga këto, sa u tha gjer këtu, kuptohet se në mitet, legjendat dhe përrallat, (ashtu si në ëndërrat, do të thoshte Fromm), ne gjejmë lodrën e simboleve, gjuhën e tyre dhe nëse duam të kapim domethënien e vërtetë të miteve dhe të legjendave, duhet të dimë të "lexojmë" poshtëë ngjarjeve, subjektit që paraqitet në to, duke e parë pikërisht këtë lëvizje ngjarjesh si lëvizje simbolesh. Dhe Fromm në librin e tij të përmendur më lart, na jep modele të këtij "leximi simbolik" duke analizuar mitin e Edipit, përrallën e Kësulkuqes etj. Gjer më sot te ne nuk është bërë asnjë përçapje për të parë në këtë prizëm thesarin e miteve, përrallave dhe legjendave tona, gjë që do të na bënte t'i shikonim këto krijime primordiale në një dritë e kuptim krejt të ri. Studimet tona në këtë lëmë gjer më sot nuk kanë shkruar më tej studimit të tyre të krahasuar.
Duke i hedhur një sy pasurisë së këngëve legjendare që kemi trashëguar dhe që kemi mundur të mbledhim deri më sot, vëmë re se ato hasen në tërë trojet ku jetojnë shqiptarët, në Shqipëri, në Kosovë, në Çamëri dhe te arvanitët e Greqisë, në Mal të Zi, te arbëreshët e Italisë etj. Mosha e tyre është shumë e lashtë dhe, nuk ka dyshim se shumë prej tyre humbasin në mijëvjeçarë.
Edhe këtu, është e udhës t'i ndajmë për voli studimi në dy grupe të mëdha: 1) Këngë legjendare të metamorfozës dhe 2) Këngë legjendare me bazë realiste (historike).

[Kosovelli]

URA E SHEJTË

(Sferkë dhe Llapçevë, Prekorupë)

Nja tre vllazën, tre t'hasjanë,
kankan çue e janë ra n'Gjakovë;
të tret mjeshtër ishin kanë.
Shum haletet po i tubojnë,
n'stom të Drinit ata po shkojnë,
Urën e Shejt kanë nisë p'e marojnë.
Nja tri vjet n'to po punojnë;
nja tri vjet n'to kanë punue,
hiç qemer s'po mujnë me i vnue Â*
dishka natën jav kish rrxue.
Të tre vllaznit shka kanë punue
Â*nërmjet yeti janë kuvenue:
- Domë m'u nalë ni natë m'e rue,
me pa zidin kush â tuj na rrxue Â*
që tri vjet jem tuj punue,
puna marë s'është tuj na shkue,
qemer ures s'po mujmë me i vnue,
trupi i jonë krejt ka marue.
Ishin nalë ni natë m'e rue.
Gjysa e natës kur a shkue
s'kanë pa gja zidin tu e rrxue
Â*(i) kanë pa gurt tuj furfullue,
si zoj t'malit tuj flutrue.
Sabah zoti e ka marue,
ja kanë nisë djemt me punue;
me punu djemt ja kanë nisë;
Jav ço zoti 'i plak dervish.
- Puna e marë,ju tre vllazni!
- Të marë paç, or plak dervish!
Puna mar-o s'nav ka nisë,
puna marë s'është tuj na shkue,
qe tri vjet jem tuj punue,
qemer ûrs s'po mujmë me i vnue,
trupi i jonë krejt ka marue!
Pramë gjithë natën e kem rue;
s'kem pa gja zidin tu e rrxue
veçse gurt tuj furfullue,
si zoj t'malit tuj flutrue.
A din naj sên, plak, m'na msue,
n'mujshim urën m'e marue?
Plaki djemt ka nisë me i msue:
- N'dashi urën m'e marue,
ju tre vllazën kanki qillue
e të tret kanki t'martuem;
nërmjet yeti m'u besatue,
grave t'juve mos m'u kallxue
Â*cilla t'vjen nesër bukën m'e prue,
kurban t'ûrs qato m'e marue,
se p'e lyp ura kurban ni gru .
Izë me m'dhanë, po du me shkue.
Ejvallah! ju tha e unis.
Pa lu vêni p'u hupka sysh.
Se gjithë ditën djemt kanë punue;
aksham zoti e ka marue,
e lanë punën n'shpi janë shkue.
Tuj shkue udhës janë besatue
grave t'vcta mos m'u kallxue.
Se të shpija kur po shkojnë,
është ardhë darka, darkë kanë ngranë.
nëpër soba t'veta shkojnë.
N'soba t'veta kur janë shkue,
vllavi i madhi, koftë marrue,
grues vet m'i ka kallxue;
- Mos gabo nesër bukën m'e prue,
se ni plak ne na ka msue Â*n'dashum urën m'e marue,
e don ura kurban ni grue.
Edhe i dyti, koftë mallkue,
grues vet m'i ka kallxue.
Vllavi i vogël, koftë bekue,
grues vet s'i ka kallxue.
Sabah zoti e ka marue;'
të tre vllaznit herët janë çue,
fill të ura kâkan shkue,
e panë urën, s'ish kanë rrxue;
ja kanë nisë djemt me punue.
Vakti i sills ish kanë afrue.
Nana e djemve n'kamë â çue,
rejes madhe n'qiler i ka shkue,
po ma thrret: - O eme bijë,
çojav bukën djemve t'mij !
- Mori nanë, dishka me t'kallxue,
nuk muj n'urë unë sot me shkue,
dhimta e kresë më ka rrokë mue,
hiç s'po muj pej vêni me lue. '
Me idhnim hall a â dredhue,
rejes dytë n'qiler i ka shkue,
po ma thrret: - O eme bijë,
çojav bukën djemve t'mij!
Bukên djemve çou m'jav çue,
vakti i sillës ka kalue,
djemt tê ura m'u kanë untue.
- Valla,nanë, dishka me t'kallxue, nuk muj bukën sot m'e çue,
ethe t'shtira m'kanë rrokë mue,
hiç pcj vêni s'muj me lue!
Kqyre halla shka ka marùe,
rejes vogël n'qiler i ka shkue:
- Çou ,bre bijë, ti m'u shtërngue,
djemve bukën me jav çue!
Djemt të ura m'u kanë untue,
se kunatat smutë t'kanë qillue
e s'po mujnë bukën m'e çue.
Reja e vogël shka ka marue Â*
jallah bani n'kamë na u çue '
e mirë haIlës m'i ka kallxue,
shikoje hallës shka i ka thanë:
- Amanet djalin po ta la!
Kqyrma, nanë, mos t'um bjen n'bunar!
Kqyre haIla shka i ka thanë:
- Budallicë, bijë, mos u ban
Â*shkon e vjen djalin fjetë e gjân.
- Jo, bre nanë, r ja i ka thanë,
ni anërr t'keqe q* e kum pa pramë Â*
kurban t'urs mu kanë me m'ba,
s'kam me shkelë n'kët oborr me kamë!
E muer bukën, po tfillon.
N'derë t'oborrit kur po shkon
edhe ni herë kthye m'ish kanë,
o ma thirr: - Oj e emja nanë,
amanet ty djalin po ta la,
mas t'ma marrin kunatat për kamë!
E muer udhën e po tfillon.
Se n'gjysë t'udhës kur po shkon,
ni zërzele zoti e çon.
Kqyre nusja shka po banÂ*
nër ni dardhë ungjë kâka kanë,
vetë me yeti mên p'e ban:
- Qe pesë vjet n'kit vên q* jam ardhë,
hala bukë s'kum çue n'arë,
hala n'arë unë bukë s'kam çue.
Mas pak kohe zërzelja u prapue.
U çue nusja udhën ka tfillue,
se te ura kur â shkue,
bash te ura kur po shkon.
- Puna e marë, kunet! ju ka thanë.
- Të marë paç, kunata e jonë!
Qisaj pune marë s'i thojnë_Â*
vorrin tân po ta marojmë.
A t'vjen zor shpirtin m'e dhanë?
Kqyre nusja shka u ka thanë:
- 'Dekë ma t'marë mu zoti s'm'çon,
se n'kit vên jetën m'e dhanë
Â*kurban t'urës sot m'u ba.
Burri i saj shka po ban Â*
ja ka nisë i shkreti po kan.
Nisi e shoqja p'i qorton,
nisi e shoqja m'e qortue:
- Fort i 1ig kâke qilIue!
Qysh kan burri për ni grue?
Burri nisi me i kallxue:
- Nuk po kaj, thot, për ni grue,
po qysh vIlaj vllajt mos më i besue,
qysh vllaj vllajt besë mos më i nxanë?
A din besë qysh kem 1idhë pramë?
Kqyre nusja shka po ban:
-Ngoni knej, kunet, ju ka thanë,
shum selam nanës t'm'i bani!
Shtatëmdhetë vjeç ni motër e kam -
burrit tem qato m'ja dhanë
se pej bese kâka kanë taman.
Edhe ni herë nusja paska folë:
- Ni rixhê te ju e kam Â*
djalin vajs n'shpi e kum lanë.
me shkue djalin me ma marrë,
edhe i herë gji deshta me i dhanë!
Ni kunat çu kâka kanë,
â shku djalin ja ka marrë.
Djalin nusës kur ja ka pru,
se në prehën m'ja ka Ishu.
Kqyre nusja shka, po banÂ*
gjinin e djathtë n'gojë po m'ja lshon,
flokt e bardha po m'ja lmon
e ja nisi p'e vajton;
- Me nafakë, bir, t'paça lanë!
Ishalfa rritesh bahesh taman,
ishalla i get babës tan,
për krejt Kosovën ti pleqnon!
Me ditë t'sodit je metë pa nanë.
U kthy kunetve ju ka thanë:
- Amanet, kunet, po jav la,
gjinin e djathtë jashtë me ma lanë!
Fort t'vogë1 djalin e kam.
Kur t'ban djali me kajtë për mue,
ju të ura me ma prue,
me gji temin m'e pajtue!
Kqyr kunet shka kanë kallxue:
- Mos ki gajle, kem me t'ngue.
Me bismele nusja kâka çue,
me bismele çue kâka kanë,
, ni avdes t'paqë e kish pas marrë,
shahadetit s'po ja dan.
- Emër zoti kshtu e pas ka ba,
n'kit vên shpirtin sot m'e dhanë.
Drejt tu ura nusja po shkon,
n'temel t'urës n'krah t'djathtë m'ish ra.
Kqyr kunet se shka po bajnë
Â*me texhbirë kryet ja kanë marrë,
gurë e dhé sipri ja lshojnë.
Kanë nisë urën p'e marojnë,
gjinin e djathtë jashtë ja kanë lanë,
qemer urës po m'i vnojnë.
Qemer urës m'i kanë vnue,
me qat ditë kurr ma s'â rrxue.
Sod ai gji tamël â tuj kullue,
po shkojnë qorrat për sy m'u mjekue.
Urës 'Shejtë kënga ju knue,
qysh â kanë e kem kallxue.

[projekti21_dk]

Të lumtë për temën e hapur. Ka nevojë për një temë të tillë. Mua më pëlqeu shumë.
Nëse nuk ma merr për të keq kam një vërejtje të vogël. Me siguri tekstin për këngët legjendare po edhe vetë këngët i ke skanuar, prandaj te kënga që ke postuar disa shkronja kanë dalë keq dhe kjo është si pasoj se skaneri nuk i lexon të gjitha shkronjat. Mundësisht para postimit bëja një ndreqje vetë.

Edhe një herë të përgëzoj për temën.

[SHKOZA]

Te pergezoj poashtu per temen. Po e sjell nje link ku kendohet kjo kange nga rapsodet emirenjohur : Ise Llapqeva, Halil Bytyqi dhe Naim Krasniqi.



SHKOZA nga Prizreni

[Dita]

Pershendetje,

ka disa muaj qe po kerkoj per legjendat e liqeneve te Lures por nuk po gjej gje ne internet. Kam gjetur shume artikuj qe tregojne se ekzistojne legjenda dhe madje ne disa variante, sidomos per Skenderbeun, per Lurianen, mbretereshen e liqeneve te Lures e per secilin prej liqeneve, por jo legjendat vete.
A di ndonjeri prej jush te shkruaje ndonje prej tyre. Me duhen per t'i perkthyer e prezantuar per nje publik gjermanishtfoles.

Falemnderit!