Pro - Kunder "Miqve te Shqiperise"

[Albo]

"Miqte e Shqipnise"

Gazeta Shqiptare/BalkanWeb, TIRANE (19 Prill)

Shpërthen debati midis ministres sonë të Jashtme, Arta Dade, dhe ambasadorit të OSBE-së në Tiranë, Geert Ahrens. Ajo tha, pas konferencës për shtyp të Ahrensit: "Nuk besoj se Ahrensi ka autoritetin e domosdoshëm për të paralajmëruar Shqipërinë." Ajo ka kërkuar edhe reformimin e grupit "Miqtë e Shqipërisë".

Ahrens, pak përpara Dades, u shpreh kundër opinionit për një konsumim të misionit të grupit "Miqtë e Shqipërisë". "Ju paralajmëroj që të mos merrni vendime të papeshuara mirë", tha Ahrens për këtë çështje. Ndërkohë ai u shpreh i gatshëm për një reformim të grupit "Miqtë e Shqipërisë".

Nga Vjena kryetari i socialistëve, Fatos Nano, u shpreh për një "konsumim të misionit që grupi 'Miqtë e Shqipërisë' kishtë marrë përsipër të realizonte". Në mbështetje të kësaj ideje, edhe mediat u shprehën për një tejfryrje të këtij grupi, madje me praninë e disa shteteve, të cilat pak mund të konsideroheshin si miq të Shqipërisë.

Ahrens dje u shpreh kundër këtyre opinioneve të deklaruara nëpër media. Në lidhje me këtë çështje ai tha se "dua t'ju pralajmëroj të mos merrni vendime të nxituara". Sipas tij, ishte në autoritetin e qeverisë shqiptare të vendoste me cilat organizma të bashkëpunojë. Por ai tha se "shkrirja e grupit 'Miqtë e Shqipërisë' do të ishte pa interes, pasi kur ky grup mblidhet, rritet edhe interesi për Shqipërinë, e cila pak përmendet në Europë, krahasuar me vendet e tjera të rajonit". Ahrens tha gjithashtu se "kishte rënë dakord me vërejtjet e qeverisë shqiptare për grupin 'Miqtë e Shqipërisë'". "Unë do të isha dakord që, së bashku me qeverinë shqiptare, të përgatisim një format të ri të këtij grupi, i cili të ishte në interes të Shqipërisë", tha ai.

Por duket se paralajmërimi i mësipërm nuk i ka pëlqyer Dades, e cila, pak minuta pas Ahrensit, deklaroi në Ministrinë e Jashtme, se "nuk besoj që Ahrens ka autoritetin e domosdoshëm për të paralajmëruar Shqipërinë". Më tej ajo sulmoi Ahrensin për tejkalim të kompetencave të tij. Ajo tha se "mund të ketë individë që duan të luajnë rol protagonisti. Marrëdhëniet ndërkombëtare qeveria shqiptare i ndërton mbi bazën e paritetit". Dade i qëndroi edhe mendimit për një konsumim të misionit të grupit "Miqtë e Shqipërisë". Ajo tha se "qeveria shqiptare mendon se ky grup e ka realizuar misionin e vet të ndihmës. Procesi i negociatave në të cilat po përpiqemi të hyjmë, përmbush edhe synimet e grupit. Një mbivendosje nismash nuk do të ishte në interes të askujt".

Ahrens dje komentoi edhe rezultatet e takimit të Vjenës. Sipas tij, "përmbajtja e konkluzioneve të takimit të Vjenës është e fortë dhe shpreh zhgënjimin e anëtarëve të grupit 'Miqtë e Shqipërisë'". Ky zhgënjim për Ahrensin buron nga fakti se "procesi i reformave dhe i integrimit të Shqipërisë në Europë, të cilit i ishim afruar shumë, u lanë në hije në muajt e fundit, për shkak të konflikteve politike". Për këtë në Vjenë është kërkuar "që, pavarësisht kuadrit ligjor të përmirësuar, të luftohet më shumë korrupsioni, trafiqet dhe të menaxhohet më mirë kriza energjitike". Ahrens tha se BE-ja është e gatshme që të nënshkruajë Marrëveshjen e Stabilizim-asocimit. "Koha e nënshkrimit të kësaj marrëveshjeje do të jetë e largët apo e afërt, në varësi të momentit që forcat politike do të shprehin vullnetin e tyre për t'u ulur bashkarisht e për të zgjidhur të gjitha problemet që cilësohen në deklaratën e grupit 'Miqtë e Shqipërisë'", tha Ahrens.

[Albo]

"Shqiperia, me shume "miq" se c'duhet"

Ambasadori i OSBE ne Tirane, Gert Ahrens, shprehet se ndryshimet te "Miqte e Shqiperise" do te vijne ne menyre te pashmangshme me zhvillimin e procesit te Stabilizim-Asociimit. Tirana nuk ka nevoje per qendrime gjykuese apo tutelore ngado qe vijne

"Nuk me takon mua te them se nese nje organizem i quajtur "Miqte e Shqiperise" mbetet i vlefshem per nevojat e Shqiperise. Jam dakort se duhen bere ndryshime ne strukturen e tij". Ky eshte pak a shume thelbi i qendrimit te shefit te Zyres se OSBE ne Tirane, Gert Ahrens lidhur me ngushtimin e te ashtuquajturit grupi "Miqte e Shqiperise". I sapokthyer nga Vjena, Ahrens ka pranuar dje se formatimi i grupit te "Miqve", nje strukture jo formale, e ngritur pas ngjarjeve tronditese te 14 shtatorit 1998, me pjesemarrjen e 38 vendeve te rajonit e me gjere, nuk i pershtatet zhvillimeve aktuale te vendit. "Ndryshimet, tha Ahrens, do te vijne ne menyre te pashmangshme me zhvillimin e procesit te Stabilizim-Asociimit qe do ta cojne Shqiperine me prane Bashkimit Evropian".

Ndersa ne Vjene mbahej konferenca e radhes se grupit te "Miqve te Shqiperise", ne shtypin shqiptar per here te pare u hap nje debat i gjere mbi vlefshmerine e nje strukture kaq te gjere nderkombetare, e krijuar ne nje moment delikat te demokracise ne Shqiperi, ku bejne pjese edhe vende me te njejten shkalle zhvillimi dhe prioritete si Shqiperia, vende te perfshira nga konfliktet apo me te cilat Tirana zyrtare nuk ka kredenciale diplomatike. Nga shume analiste shihet me skepticizem prania e Maqedonise ne kete formacion, e cila prej kohesh mallkon shqiptaret si faktor destabilizimi ne Ballkan, apo e Rusise, ku ne cdo deklarate te zyrtareve te larte te Kremlinit behet thirrje per te patur kujdes nga terrorizmi shqiptar ne Ballkan, si dhe vendeve qe per arsye te caktuara gjeopolitike nuk kane interesa per afrimin e Shqiperise me Evropen dhe aderimin ne NATO. Per keto arsye, Ahrens dhe "Miqte" e kane kuptuar se Shqiperia ka te drejten "per te qene partnere e barabarte ne nje marredhenie bashkepunimi te barabarte nderkombetar dhe nuk ka nevoje per qendrime gjykuese apo tutelore ngado qe vijne".

Berisha: Te mos ndryshoje formati i "Miqve"

Kerkesa e qeverise shqiptare, per nje racionalizim te formatit te grupit "Miqte e Shqiperise", eshte komentuar nga ana e Berishes, si nje fushate pseudopatriotike e qeveritareve shqiptare dhe nje kundervenie ndaj perendimit. Sipas tij, grupi "Miqte e Shqiperise" perbehet nga 15 vende te BE, nga SHBA, KE, OSBE, Komisioni Europian, PE, pra nga donatoret dhe mbeshtetesit kryesor te Shqiperise dhe te shqiptareve. "Ndaj dhe sulmet kunder tyre, bien ndesh me interesin jetik dhe vokacionin perendimor te shqiptareve", ka deklaruar Berisha, pavaresisht se ne kerkesen e qeverise shqiptare per rishikim formati, nuk behet fjale fare per anashkalimin e vendeve dhe institucioneve perendimore, madje nenvizohet kerkesa per nje lidhje me te ngushte me keto dhe vendet kryesore donatore.

Kreu i PD me kete rast ka anashkaluar faktin se ne kete grup bejne pjese edhe vende te ish- bllokut lindor, si Rusia, Ukraina e Maqedonia, te cilat nuk jane shquar per ndonje ndihme ndaj Shqiperise dhe per shkak te mundesive te tyre te kufizuara. Nga ana tjeter, rishikimi i formatit te grupit te "Miqve", eshte kerkuar edhe nga faktore te tjere politik, si dhe nga opinioni analitik ne vend. Kryetari i PD(r), Genc Pollo, eshte i mendimit se "eshte koha qe bashkesia nderkombetare ne marredheniet me Shqiperine, ta perfaqesojne BE, SHBA dhe vende te tjera, qe jane donatore reale te Shqiperise". "Ne kete kategori nuk kane perse te jene me disa vende, qe nuk kane interes apo mundesi per te kontribuar", ka theksuar Pollo.

[Albo]

Nga Gavrosh Levonja

Nje revolte e vonuar

Pare nga nje kendveshtrim, kundershtimi i hapur deri ne caqet e nje revolte nga ana e ministres se jashtme te Shqiperise, ndaj perfaqesuesit te OSBE-se ne Tirane, Gert Ahrens, mund te konsiderohet si i ligjshem dhe krejt normal. Ne fund te fundit, politikanet shqiptare, pavaresisht nga kusuret e tyre nuk jane aq te paafte sa te presin me goje hapur se cfare do t'u servirin te huajt. Per me teper, edhe ne kete rast, ka vend proverbi i njohur "I zoti e di se ku i pikon catia". Mirepo, duke gjykuar nga raportet qe kane ekzistuar deri tani midis politikaneve tane dhe perfaqesuesve te faktorit nderkombetar, mbi te gjitha mentaliteti qe ka dominuar ne ndertimin e marredhenieve me ta revolta "Dade" tingellon teper e vonuar duke u dukur ne syte e opinionit te brendshem deri si nje veprim donkishotesk. Kjo sepse, gjate gjithe ketyre viteve te hapjes se Shqiperise, personalitetet e huaja, duke perfshire dhe zyrtare te rendomte te kancelerive evropiane, jane konsideruar si te ishin te derguarit e Zotit nga klasa politike shqiptare. Keshtu, te gjithe ishin mesuar te shqyenin syte ne drejtim te gojes se nje emisari te huaj duke pritur te degjonin se "mendonte ai per kete apo ate problem, duke filluar nga cikerrimat e deri tek ceshtjet madhore qe kane te bejne me vendin dhe kombin". Pra nje servilizem i neveritshem provincial. Edhe pozita e palakmueshme ne te cilen ndodhet sot Shqiperia kur eshte fjala per arritjen e objektivave madhore duke perfshire edhe integrimin, ne nje mase te konsiderueshme eshte pasoje e "te kenaqurit me lugen bosh" duke u ngopur me deklaratat e te huajve. Ne radhe te pare nje mentalitet i tille eshte trashegim i kultures politike te kultivuar gjate periudhes se komunizmit, ku ne vend te arsyes e logjikes mbi gjykimin e gjerave dominonte citatomania; keshtu ka thene Marksi, ky ishte mendimi I Leninit, kete rruge ka ndjekur Stalini etj. Por, kryesorja eshte se politikanet shqiptare deklarimet, vleresimet dhe qendrimet e te huajve u mesuan t'i perdorin si nje arme politike te rendesishme ne luften me kundershtaret e tyre. Keshtu, ndersa pushtetaret, ne mungese te argumentave dhe rezultateve konkrete ne realizimin e objektivave dhe premtimeve te tyre, shfrytezonin edhe vleresimin me banal ne sensin pozitiv qe vinte nga nje i huaj, opozita rrekej duke qemtuar edhe sinjalin me te vogel ne sensin kritik, ndaj qeverisjes. Tendenca per t'i perdorur prononcimet e te huajve si barometer per punen e kryer nga qeveria dhe strukturat e tjera shteterore nuk kishte si te mos kujtonte "miqte" e dikurshem â?omarksiste-leninisteâ?? qe nga ekrani i RTSH apo faqja e katert e "ZP"-se benin publike mahnitjen e tyre me sukseset e parajses socialiste shqiptare. Nje mentalitet i tille,kishte bere qe vleresimet dhe qendrimet e ndonje ambasadori perendimor te konsideroheshin si meter absolut ne vleresimin e cdo gjeje duke dale mbi cdo ligj e rregull loje. Ne kete mnyre dhe cilesimi i tyre dikur si "guvernatore te paemeruar" nga lideri i opozites, Berisha, nuk ishte pa vend. Vete Gert Ahrens perben nje shembull tipik persa i perket perdorimit ne kete sens sidomos nga klasa politike ne pushtet. Zgjedhjet e viteve te fundit, qofshin ato lokale, por sidomos ato parlamentare moren vulen e legjitimitetit, me shume nga deklarimet me nota pozitive te vete Ahrensit dhe ambasadorit amerikan Limprecht duke injoruar cdo analize te zhvillimit te procesit zgjedhor. Nderkohe, edhe lideri socialist Nano, do te "bombardohej" me keshillat dhe sugjerimet e te huajve per t'i rrezuar opcionet e tij lidhur me zgjedhjen e presidentit. Pikerisht eksperienca e mesiperme ben qe "revolta" e ministres se jashtme te shihet me nje fare dyshimi dhe si e nxitur vetem nga fakti se njeriu i OSBE-se me vleresimet e fundit, ne nje fare menyre u ka "shkelur ne kallo" politikaneve qe ndodhen sot ne pushtet. Mirepo, kjo te ben te mendosh se neser Ahrensi do te merret serish si pike referimi nese nga goja e tij do te dale dicka qe do t'i sherbente Dades dhe te tjereve.

[Albo]

Nga Zef Mazi
Grupi i Miqve - "lavdia" e fundit

Grupi i “Miqve” u mblodh në konferencën e tij të 6-të dhe shpresoj të fundit. Ashtu si edhe pesë herë të tjera, ai bëri konkluzionet, të cilat ishin përgatitur me parë nga prezenca (lexo:amb.ahrens).”Miqtë “, siç pritej ,nuk morën parasysh asgjë serioze nga 12 propozimet e Shqipërisë (me përjashtim të vetëm dy pikave absolutisht anësore, sa për të thënë ). Ndodhi kështu, sepse Shqipëria përsëri ishte “jashtë “, edhe pse Ahrensi përpiqet të justifikojë se ishte “brenda”. Mos harrojmë, kjo ndodh në një organizatë, e cila që nga koncepti i saj në vitin 1975, ka funksionuar dhe funksionon vetëm mbi bazën e gjithëpërfshirjes, të konsesusit të të gjithëve. Kjo është raison d’etre –i saj. Vetëm në rastin e Shqipërisë dhe të grupit të ashtuquajtur të “Miqve” të saj nuk ka qenë kështu.

Ndërsa Ahrensi vrapon për në Tiranë, ndoshta para se të mbërrinin shqiptarët nga Vjena, për të organizuar konferencë shtypi për publikun tonë. Ai nuk ngurron të bëjë justifikime se sa mirë shkuan punët në Vjenë, se sa shumë ka ndihmuar dhe po ndihmon grupi, dhe të bëjë paralajmërime se po prishët grupin, ose këtë diçka të ngjashme me prezencën, Shqipëria nuk do t’i ketë punët mirë! Ahrensi harron se në fund të fundit ka të bëjë me një shtet sovran (ndonëse në vështirësi) që në OSBE është pjesëtar me të drejta të barabarta me të gjithë të tjerët, përfshirë të drejtën e votës dhe të vetos. Për të vazhduar më tej mendimin, ai ofron forma të tjera të tij, siç mund të ishte një bërthamë e grupit në Tiranë, tashmë nuk ka asnjë dyshim se atij grupi përfundimisht i ka kaluar ora (ndonëse për mua ai asnjëherë nuk ka pasur orë). Ai duhet shbërë pavarësisht nga tentativa dhe përpjekjet si ato të Ahrensit a të ndonjë tjetri, vetëm e vetëm për ta mbajtur ende gjallë, qoftë duke përdorur si karrem pjesëmarrjen e Shqipërisë tani e tutje. Ai grup të kujton Londrën e vitit 1913, dhe si u veprua me shqiptarët asokohe! Ky grup, pa asnjë hezitim, duhet të pushojë së ekzistuari. Kjo është klima që predominon edhe midis delegacioneve të OSBE –së në Vjenë. Pozita dhe opozita është mirë të konvergojnë në këtë pikë dhe të mos manipulohen në qëndrime të kundërta në emër të bashkëpunimit me ndërkombëtarët, për ta mbajtur atë gjallë.

Ç’ndodhi në Vjenë? Prezenca përgatiti projekt-konkluzionet. Mësohet se ato Ahrensi i “shiti” te kryesia e OSBE-së, si material bruto për t’u përpunuar më tej nga “Miqtë”. Ai nuk donte të ngatërrohej më me to, sepse nuk donte të vazhdonte të shfaqej në sytë e shqiptarëve si “djali i keq”. Në mbyllje të mandatit të shtyrë, ai paska vendosur të lërë përshtypje të mira! Personalisht mendoj se nuk po largohet duke lënë emër të mirë ose ndonjë mik të vërtetë në Shqipëri. Ai nuk po largohet si duhej të largohej, veçanërisht një gjerman prej vendit tonë, por ndoshta atij nuk i duhen miqtë shqiptarë. Ka të tjerë nga fqinjët tanë, kryesisht ata në veri.

Mësohet se disa nga “Miqtë” në mbledhjet dhe konsultimet informale për përfundimet, kanë qenë në garë kush e kush të shtojë sa më shumë të zeza për Shqipërinë. Sa më shumë të shtohen ato për Shqipërinë (tabela e qitjes) aq më shumë pakësohen ato (së paku teorikisht-politikisht) nga vendet e “kontribuesve”. Një shekull të përkryer të këtij zelli prej “miku”dha në këtë drejtim përfaqësuesi i Maqedonisë dhe ndonjë tjetër, duke vënë në vështirësi jo të vogla anëtarët e tjerë të grupit, dhe ato që nuk ishin në të njëjtin mendim. Konkluzioni i konkluzioneve: Në Shqipëri çfarë nuk bëhet, të gjitha të këqijat janë grumbulluar vetëm në Shqipëri, që nga krimi i organizuar, korrupsioni, prostitucioni, trafiqet e njerëzve, drogës dhe armëve, kufijtë, pakicat, drejtësia, energjetika, deri tek larja e parave, etj. Dhe me të gjitha këto merret “në mënyrë profesionale” prezenca e OSBE-së dhe “Miqtë”. Vetëm kopshtet e fëmijëve kanë mbetur pa u futur në planin e aktiviteteve të tyre!

Të tilla fenomene ndodhin kudo, bile disa prej tyre shumë më tepër se në Shqipëri, p.sh. organizata terroriste famëkeqe “17 nëntori”, “Kammorra” dhe Mafia ,”Skinheads” të organizuar edhe në parti politike, brigada nacionaliste, të tjera si ETA, IRA, krimi i organizuar dhe vrasjet e shumta politike, nuk janë krijuar e nuk janë të organizuara e funksionojnë nga Shqipëria. Në vendet ku ato ekzistojnë, janë të organizuara dhe operojnë, nuk thuhet se ka krim të organizuar, në ato vende nuk është dërguar OSBE, apo një Ahrens, për t’i evidentuar të gjitha e për të ndihmuar në kapërcimin e situatës.

Shembull tjetër, korrupsioni: është e vërtetë që ai është në nivele tepër të larta dhe në forma skandaloze. Ai medeomos duhet luftuar dhe eleminuar. Mesa duket kjo qeveri nuk është në gjendje të bëjë këtë gjë, por mos harrojmë se korrupsion ka kudo. Por korrupsioni në ato vende, për shkak të shifrave marramendëse dhe nivelet që kap, nuk është i tillë! Për të përdoren terma të tjera si “provizim”, “kaucion”, “komision”, “shpërblim”, etj., por jo korrupsion. Personat dhe firmat e përfshira në të, përdorin me lehtësi parajsat fiskale, si ishujt e Kanalit (Xhersej, Gërnsej, dhe ishulli Man), Luksemburgu (vend anëtar i BE-së ) Qipron(vend i asociuar në Be), etj. këto realitete të jetës së përditshme, dhe shumë të tjera si ato të përmendura në konkluzionet e “Miqve” tanë, në përmasa shumë më të mëdha, për praninë e OSBE-së apo për OSBE-në nuk ekzistojnë ato, vetëm tek ne ekzistojnë në formën e një liste të gjatë, dhe ato duhen zgjidhur përmes një “grupi miqsh”. Qesharake! Turp të luhet dhe të lejohet të luhet kështu me një vend në emër të ndihmës dhe bashkëpunimit!
Fjala e Ahrensit në plenaren e grupit të “Miqve” ishte mbështjellë me vellon e grisur të retorikës keqardhëse por shpresëdhënëse. Fjala mund të prekë vetëm çilimijtë (e politikës). Ajo tingëllon si qarjet dhe shpresat e krokodilit kur ballafaqohen me konkluzionet e grupit. Shumë gjëra paskëshin ndryshuar nga koha kur ka ardhur ai, duke lënë të nënkuptohet ”për të mirë”. Kjo bëhet si për t’u “shfaqësuar” për ato që thuhen në konkluzionet e grupit, dhe për të thënë: këto janë mendimet e mia, jo ato të grupit. Nëse është kështu, përse nuk thotë se nuk është dakort me ato pika, ose disa prej tyre? Apo nuk mund të ndërhyjë në atë pikë, sepse ato janë konkluzionet e takimit unanime të grupit? Po të krahasosh konkluzionet e takimit të parë të grupit me të fundit sheh se problemet, të këqijat në Shqipëri, janë shtuar. Mos ka ardhur kjo edhe si kontribut i miqve?

Prezenca e OSBE-së në Shqipëri ka 12 zyra rajonale, më shumë se në çdo vend tjetër, me një përjashtim, siç e kam ngritur edhe në një artikull tjetër, askush nuk mund të thuhet saktë se me çfarë merren ato zyra dhe persona, çfarë bëjnë ato specifikisht. Ky proliferim zyrash duhet absolutisht i pakuptimtë dhe i pajustifikuar. Duket qartë që OSBE-ja në Shqipëri nuk ka mandat dhe program të fokusuar, nuk ka prioritete. Ajo merret me gjithçka dhe është e shpërndarë kudo. Asnjë shtet nuk do të lejonte një situatë të tillë. Është e mira që të identifikohen së bashku me autoritetet tona ekzekutive dhe politike, një numër i kufizuar fushash ku OSBE-ja vërtet ka kompetencë dhe mund të ndihmojë, dhe të fokusohet vetëm tek ato dy ose tre fusha. Pa dashur të prek askënd, duhet të shikohet që edhe cilësia, përgatitja profesionale dhe përvoja e anëtarëve të prezencës të jetë në nivelin që kërkon ndihma që duhet përcjellë, dhe jo të dërgohet kushdo që është “i lirë” në shtetet anëtare. Kështu ndihma do jetë më reale dhe e efektshme. Vendi ynë ka nevojë për ndihmë të tillë, të përcaktuar dhe definuar saktë, të fokusuar specifikisht në ato fusha ku ekspertiza lokale mungon ose është e kufizuar. Ky shqetësim, se prania në Shqipëri duhet të fokusojë veprimtarinë e saj, është ngritur në OSBE dhe shtete të mëdha, si SHBA-ja.

Ajo duhet bërë përmes një ridimensionimi të zyrave rajonale, përfshirë shkurtimin e tyre pa frikë në masën mbi 50% dhe rishikimin e mandatit të pranisë. Mos harrojmë, se në Memorandumin e Mirëkuptimit për vendosjen e pranisë në Shqipëri, mos gaboj, është e shkruar se zyrat rajonale happen (lexo: edhe mbyllen) me miratimin e vendit pritës. Çdo mision i kësaj natyre nuk mund të jetë i përhershëm. Diçka nuk do të ishte në rregull në rast se ai nuk përfshin në mandat edhe një strategji largimi (exist strategy). Është mirë që Ministria e Jashtme të fillojë të mendojë për këto çështje dhe të fillojë konsultimet me shtete të veçanta të OSBE-së. Kjo gjë duhet bërë me mençuri, pa u ngutur, pa zhurmë, për të mos qenë as tërthorazi jo produktive për vendin tonë.

Artikullshkruesi nuk e ka takuar asnjëherë Ahrensin, dhe nuk ka absolutisht asnjë problem personal me të. Po ashtu, nuk ka rëndësi çfarë mendon dhe thotë Ahrensi për të. Rëndësi ka që këto probleme janë reale, janë kështu, dhe duhen parë me kujdes pa humbur kohë, që vendit t’i bëhet shërbimi i duhur afatgjatë. Imazhi i tij duhet të ngrihet duke mos qenë më në rend të ditës, në fokus të organizatave ndërkombëtare dhe të mediave, dhe jo siç thuhet se kur je në fokus, në vëmendje, i ke punët mirë. Është e kundërta! Ndihma duhet të jetë e vërtetë dhe e efektshme, në barazi dhe respekt të plotë midis shteteve sovrane, në përputhje me të gjitha standartet dhe kartat ndërkombëtare. Ndoshta për këto pika Ahrensi do të mund të japë kontribut më të mirë në veprimtarinë e re që pritet të fillojë në një NGO (think tank) në Uashington.
________________________________________________

Koment nga burimuji i cili postoi artikujt e mesiperm

Tuj fole ma shume me veda (jam Rragami), Komenti im:

Do te ishe plotesisht dakord me Zef Mazin, ne se ai do ta shtjellonte "pak" kontributin e shtetareve e politikaneve takticiene zorraxhi, pa vizion strategjik Shqiptare, edhe ne kete kapitull te "shndritshem" te mardhanieve nderkombtare te vendit. He lum Shqipnia qe i ka!

[Shqiptar]

I dehuri asnjehere nuk e pranon qe eshte i dehur !

Te semuret kane nevoje per nje doktor qe te sherrohen, dhe Shqiperia eshte ende e semure. Nese shqiptaret do ti kishin zgjidhur problemet me kohe, atehere do te isha dakord qe nuk kane c'na duhen "Miqte". Por Shqiperia sot ka 1000 probleme, me shume se sa kish ne 1990. Ndihma e miqve jo vetem qe eshte e nevojshme por eshte jetike. Sikur Miqte ta braktisin Shqiperine, Shqiperia ne pune javesh bie ne batakun e mars 1997.

[alumni]

Intervistë me zyrtaren e lartë të Departamentit të Shtetit Jeanette Bogue
26 Apr 2002 18:08 UTC


VOA: Zonja Bogue, sipas pikëpamjes së Shteteve të Bashkuara, cilat janë disa nga fushat më problematike për Shqipërinë, ku është e nevojshme që ajo të bëjë përparim në të ardhmen?

JB: Para së gjithash, të gjithë anëtarët e grupit Miqtë e Shqipërisë kishin përshtypjet më të mira për përparimet që Shqipëria ka bërë deri më tani dhe siç tha edhe ministrja juaj e jashtme, egziston një ndjenjë e fortë angazhimi dhe partneriteti midis Miqve të Shqipërisë dhe qeverisë shqiptare. Sigurisht, që anëtarë të ndryshëm të grupit kanë idera të ndryshme, por mendoj se të gjithë ishin të një mendimi, se donin të vazhdonin të punonin ngushtë me qeverinë shqiptare mbi çështje të tilla si hapat që duhet të ndërmerren kundër trafikimit, megjithëse në këtë fushë janë bërë përparime të dukshme, apo hapat për zhvillimin e ekonomisë. Mendoj se një nga rezultatet më pozitive të takimit ishte vendosmëria e shprehur nga ata anëtarë të grupit që janë donatorë të Shqipërisë dhe që punojnë me Shqipërinë mbi projekte të caktuara, që të bashkrendojnë më mirë veprimet me njeri tjetrin dhe me qeverinë shqiptare për t’u siguruar që të gjitha përpjekjet tona, pavarësisht se në çfarë drejtimi bëhen, të jenë të bashkërenduara mirë, me qëllim që të mos kemi dublime përpjekjesh, apo veprime që nuk përputhen me njëri-tjetrin. Për ne konkluzioni kryesor i takimit ishte që të gjitha vendet donatore duhet të organizojnë veprimtarinë e tyre me qeverinë e Shqipërisë për të bashkërenduar më mirë përpjekjet dhe për të punuar si partner me qeverinë e Shqipërisë për arritje më të larta.

VOA: Në të kaluarën, qeveritarët shqiptarë kanë shprehur publikisht përkushtimin e tyre për t’i dhënë zgjidhje këtyre problemeve e megjithatë, këto deklarata publike nuk kanë gjetur zbatim në praktikë. A mendojnë Shtetet e Bashkuara se qeveria Majko ka aftësinë dhe përkushtimin e duhur për zbatimin e kerkesave të miqve të Shqipërisë?

JB: Në fakt, ne e shikojmë qeverinë e Shqipërisë nga një pikëpamje më e gjerë se sa ajo e një administrate të njërit apo tjetrit individ. Shtetet e Bashkuara shohin tek qeveria shqiptare një partner të mrekullueshëm, ashtu siç kanë qenë edhe disa nga qeveritë e mëparshme të saj, për çështje të tilla si lufta kundër terrorizmit, nismat kundër trafikimit, mbështetjet për edukim dhe zhvillim ekonomik. Në të gjitha këto çështje ne jemi partnerë me qeverinë e Shqipërisë, dhe për këtë arsye për ne nuk është e rëndësishme nëse punojmë me një qeveri të caktuar, apo një tjetër. Në takimin e miqve të Shqipërisë nuk u bë asnjë përpjekje për të vlerësuar ndonjë qeveri të caktuar dhe se si kjo qeveri do të punonte në arritjen e qëllimeve të të gjithë organizatës, qëllime që janë pranuar nga qeveria e Shqipërisë. Përfaqësues të qeverisë në atë takim u angazhuan për përparime të mëtejshme në realizimin e këtyre qellimeve. Mendoj se të gjithë anëtarët e grupit Miqtë e Shqipërisë duan të punojnë me qeverinë shqiptare për arritjen e këtyre qëllimeve. Qeveria është e angazhuar publikisht në këtë drejtim, grupi Miqtë e Shqipërisë është i angazhuar për të ndihmuar dhe për të qenë partner me qeverinë shqiptare. Pikërisht ky është drejtimi në të cilin duhet të punojmë, të sigurohemi që partneriteti funksionon dhe se punojmë së bashku për të ecur përpara. Të gjitha këto janë shumë të vështira dhe nuk përbëjnë problem vetëm për Shqipërinë. Për shembull çështja e trafikimit ndikon gjithashtu mbi një numër shtetesh të tjera, prandaj duhet të punojmë së bashku. Ky ishte një nga përfundimet e miqve të Shqipërisë, që të gjithë duhet të punojnë së bashku mbi këto çështje dhe jo thjesht t’ia lëmë në ngarkim ndonjë qeverie të caktuar të Shqipërisë.

VOA: Pas konferencës së Vienës, ju ishit për një vizitë në Kosovë. Si do ta vlerësonit situatën e përgjithshme në Kosovë dhe funksionimin e qeverisë së re?

JB: Për herë të fundit isha në Kosovë në shtator, para zgjedhjeve për qeverinë e re, para se ajo të fillonte detyrën e saj. Prandaj doja të shkoja atje përsëri, të bisedoja me udhëheqjen e re, dhe të shihja se si po u ecnin punët. Në ato takime vura re energji dhe optimizëm të madh. Mendoj se njerëzit janë të entuziazmuar rreth institucioneve të përkohshme vet qeverisëse. Ato janë shumë të reja, sapo kanë filluar të funksionojnë. Ata kanë shumë punë për të bërë, ndërsa po mësojnë si të veprojnë si institucione vet qeverisëse. Pra është pak herët për të thënë se si po punojnë. Por në takimet me udhëheqjen vura re një entuziazëm të madh rreth institucioneve të reja dhe njerëzit e shohin këtë si një mundësi të vërtetë për përparimin e demokracisë, dhe për tu siguruar shërbime qeveritare të gjithë qytetarëve të Kosovës, të të gjitha grupeve etnike. Kam përshtypjet më të mira nga takimet me presidentin Rugova, kryeministrin Rexhepi, kryetarin e Parlamentit, zoti Daci. Më bëri shumë përshtypje vendosmëria e tyre për të ardhmen e një Kosove shumë etnike, me tolerancë ndër-etnike, dhe për të punuar me të gjitha komunitetet. I inkurajova duke u thënë se gjëja më e rëndësishme që mund të bëjë një qeveri e re është thjesht që të fillojë të veprojë menjëherë ndërkohë që institucionet dhe ministritë fillojnë të kryejnë punën e tyre, që ajo t’u përgjigjet nevojave të njerëzve, dhe gjithashtu t’u tregojë atyre se janë të angazhuar ndaj të gjithë popullit të Kosovës, pavarësisht nga origjina apo përkatësia etnike. Jam shumë e lumtur që vajta përsëri në Kosovë dhe të shihja se sa shumë kishte ndryshuar atmosfera që nga vizita ime e fundit atje në shtator.