Foti Cici braktis delet e varfera shqiptare.

[niko korcari]

Po përgjigjem sa më shkurt pyetjeve të mësipërme:

1) Fr Foti u pranua si bursist i Kishës së Greqisë me rekomandimin dhe ndërhyrjen e Mitropolitit të Konicës, Sebastianit. Në arkivin e Sinodit të Shenjtë të Kishës Greke është edhe kërkesa e Sebastianit që mban të njëjtën datë me atë të Sinodit drejtuar sekretarisë së Fakultetit Teologjik të Athinës.

2) Father Foti ka ndjekur mësime për Muzikën Bizantine në Athinë. Sigurisht që nuk mund të them nëse është zëbilbil apo zëkarakackë. Atë e dinë më mirë ata që kanë jetuar pranë tij e që kanë njohuritë e duhura për ta vlerësuar.

3) Oreks për të studjuar? I ditur nuk është ai që ka oreks për të studjuar, por ai që i "tret" mirë ato që studjon, ashtu si i shëndetshëm nuk është ai që ha shumë, por ai që e tret mirë ushqimin.

[niko korcari]

Poshtërsia dhe karakteri i ulët i një njeriu duket kryesisht nga mënyra se si menaxhon ai simbolet (tabu) personale si feja dhe atdheu. Një njeri që nuk respekton këto dy gjëra, nuk njeh tabu (s'ka din e iman, siç thonë vëllezërit myslimanë), d.m.th. nuk njeh dhe nuk do t'ia dijë për asnjë pengesë apo kufizim moral e etik.

Fr Foti është mishërimi i gjallë i këtyre njerëzve, është një ekzemplar i rrallë në gjirin e orthodhoksëve këto katër shekujt e fundit. Eshtë njeriu që nxori në treg dhe shiti në pazar indentitetin e tij fetar e kombëtar, duke u tallur me ndjenjat fetare të orthodhoksëve në të gjithë botën, si dhe me ndjenjën kombëtare të shqiptarëve dhe të grekëve. Ky njeri u tall me të dy këta popuj dhe, ç'është më e keqja, vazhdon të tallet me disa shqiptarë (me sa duket, grekët ia kanë pirë lëngun), të cilët miku im Qafiri i quan "kokëhollë", duke u servirur për patriotizëm shejtan-budallallëkun e tij legjendar.

Fr Foti shiti identitetin e tij kombëtar me dashje, pa e detyruar kush. Ndoshta një psikolog, nga ata që kanë eksperiencë të pasur nëpër çmendina, mund të flasin më me kompetencë për fenomenin Fotios Cicis, por unë për vete nuk arrij dot të kuptoj se si mund të kalojë brenda një kohe të shkurtër një njeri serioz e mendje në kokë nga ngritja e flamurit të Vorio Epirit në Gjirokastër në ngritjen e flamurit kuq e zi në Prevezë apo edhe më tej dhe anasjelltas, dhe prapë anasjelltas, dhe prapë anasjelltas!
Dihet se fr Foti, kur ishte ende në Athinë dhe pas njohjes me Aristidh Kolën, kishte marrë vërtetim nga Silogu Vorioepirot i Alikos me qendër në Athinë, me anë të të cilit vërtetonte se ishte me origjinë e ndërgjegje greke. Ndërkaq unë po sjell edhe dy dokumente të tjera, njerën prej të cilëve po e citoj edhe në origjinal, ku vërtetohet se ky supermashtrues lëpinte sahanët e atyre që sot i shan mbarë e prapë.

Në një shkresë që Ministria e Arsimit të Greqisë miraton futjen e studentëve të huaj dhe bashkëkombas (omogenis) nga vende të ndryshme të botës, me nr prot. φ. 158/B3/4607 urgjent, me temë: Pranimi i bursistëve në arsimin e lartë për vitin akademik 1991-92, fr Foti Cici figuron si bashkëkombas nga Shqipëria dhe si bursist i MInistrisë së Jashtme të Greqisë (Τσίτσης Φώτιος: ομογενής - Αλβανία -ΥΠΕΞ).

Të njëjtën gjë dëshmon edhe një vërtetim që ka marrë nga Ministria e Jashtme e Greqisë, në të cilin thuhet:
______________________________
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Α8 Δ/νση Εκκλησιών Αθήνα, 25.10. 91
Φ. 1660/ΑΣ 68

ΒΕΒΑΙΩΣΗ

Βεβαιώνεται ότι ο κ. Φώτιος Τσίτσης του Γρηγορίου, ομογενής από τη Βόρεια Ήπειρο είναι υπότροφος της Δ/νσης Εκκλησιών του Υπουργείου Εξωτερικών.

Ο ανωτέρω θα γραφτεί το ακαδ. έτος 1991-92 στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας (Α΄ έτος).

Η παρούσα εκδίδεται για κάθε νόμιμη χρήση.

Ο Διευθυντής κ.α.α.

Ευθύμιος Παράσχος
Σύμβουλος Πρεσβείας Α'
__________________________
përkthim

REPUBLIKA GREKE
MINISTRIA E JASHTME
Drejtoria e Kishave A8 Athinë 25.10.91
F. 1660/AS

VERTETIM

Vërtetojmë se z. Fotios Cicis i Grigorios, bashkëkombas nga Vorio Epiri është bursist i Drejtorisë së Kishave së Ministrisë së Jashtme.

I lartpërmenduri do të regjistrohet në vitin akademik 1991-92 në Fakultetin Teologjik të Athinës (viti i parë).

Ky dokument lëshohet për çdo përdorim të ligjshëm.

Drejtori i Drejtorisë

Efthimios Paraskou
Këshilltar Ambasade I


vijon në numrin e ardhshëm

[niko korcari]

vijon nga numri i kaluar


Problemi i formimit të fr Fotit ka të bëjë me mënyrën se si është prezantuar ai përpara publikut shqiptar, prezantim ky që është bërë gjithmonë së largu dhe asnjëherë së afërmi. Pas gjithë atyre që thuhen, ai thjesht ve emrin dhe firmën, pasi janë të tjerë ata që ia japin të gatshme. Përgjigjja më e mirë e këtij problemi do të ishte vajtja e tij në Shqipëri dhe pjesëmarrja e tij në një debat televiz live apo në një intervistë me pyetje të improvizuara.

Pompoziteti me të cilin është mbështjellë këto vitet e fundit ka të bëjë me interesa dhe qarqe të caktuara antiorthodhokse, të cilët, e theksoj edhe një herë, nuk kanë nevojë të shfrytëzojnë as intelektin, as marrëzinë e këtij njeriu, por rason e tij, të cilin e tundin si flamur për të terrorizuar orthodhoksët e Shqipërisë dhe për të ndalur hovin e orthodhoksisë këto 15 vitet e fundit.

Intelekti i tij mund të gjykohet gjithashtu duke parë përparimin e tij në Universitetin e Athinës, vitet që studjoi atje si dhe notat që ka marrë. Do arrijmë edhe atje, por me radhë. Tani kemi disa probleme të tjera, të cilat po i trajtoj menjëherë më poshtë.

Kemi thënë se fr Foti ka mbaruar shkollën e mesme bujqësore në Delvinë të Sarandës. Siç dihet, në ato vite, ata që mbaronin një shkollë të tillë kishin të drejtë të vazhdonin studimet vetëm në Institutet e Larta Bujqësore (Kamëz, Korçë) dhe në asnjë degë tjetër. Kultura që ofronin këto shkolla lidhej vetëm me Bagëti e Bujqësi (degë të nderuara), por jo me shkenca të tjera.

Në bazë të ligjit të atëhershëm fr Foti duhej të paraqiste në Fakultetin Teologjik edhe një dokument nga Ministria Shqiptare e Arsimit dhe të sigluar nga Ambasada Shqiptare në Athinë, në të cilin duhej të shkruhej se arsimi i mesëm i këtij personi i jepte të drejtën të vazhdonte në Shqipëri çfarëdolloj dege të Universitetit. Një dokument të tillë ai nuk e paraqiti kurrë, sepse kurrë nuk kishte për të studjuar teologji.

Se si e manevroi, atë gjejeni vetë. Nuk është e vështirë. Ajo që është e sigurt është se diploma e këtij supermashtruesi si teolog është e pavlefshme.

Ka edhe një pikë tjetër, që e bën përsëri të pavlefshme diplomën e këtij fatheri të paditur. Sipas ligjit, të gjithë shtetasit e huaj (allodapos), që shkojnë për studime në Greqi, duhet të studjojnë një vit gjuhën greke, ta japin provim dhe pastaj të regjistrohen në Universitet. Përjashtim bëjnë vetëm grekët e diasporës, bashkëkombasit, bashkatdhetarët (omogenis). Ata konsiderohen se e njohin gjuhën greke, se e kanë gjuhën e nënës, prandaj dhe përjashtohen nga një procedurë e tillë (këto vitet e fundit bëjnë vetëm punë me shkrim, ose shtjellim idesh, por jo provim gjuhe).

Fr Foti deklaroi se ishte vorioepirot, prandaj dhe u përjashtua nga procedura e provimeve dhe u pranua menjëherë në Universitet, pa dorëzuar dëshminë e gjuhës, ashtu siç bënin dhe siç vazhdojnë të bëjnë të gjithë studentët e huaj në Greqi.

Në momentin që fr Foti del dhe deklaron publikisht se nuk është vorioepirot, atëherë diploma e tij konsiderohet e paligjshme dhe ligjet greke e dënojnë si falsifikator dhe si mashtrues dhe diploma e tij digjet në turrën e druve, ashtu si INKUIZICIONI dogji dikur Xhordano Brunon.

Nga sa thamë më sipër, bëhet e qartë se fr Foti Cici nuk është teolog, thjesht sepse diploma e tij është e pavlefshme. E vetmja dëshmi reale që vërteton bindshëm për shkallën e tij të formimit është diploma e shkollës së mesme bujqësore Delvinë (Sarandë), dega veterinari. Në rast se dikush ngul këmbë se ky formim konsiderohet i kënaqshëm, atëherë unë po i besoj këtij personi vaksinimin e qenit tim Balo dhe të maçokut tim Piso.


vijon në numrin e ardhshëm

[niko korcari]

Mbi fr Foti Cicin nuk jemi duke hedhur baltë, por dritë!

[Agim Bardhi]

Nese ka dokumente dhe fakte qe vertetojne pavlefshmerine e diplomes se At Reverend, (s'po ia shkruaj gjithe titujt se u lodha) a ka mundesi qe te vihet ne vend kjo padrejtesi ose mashtrim?

Pra pyetja qendron ketu: Nese nje Universitet njoftohet se nje nga diplomantet e tij ka mashtruar me dokumentat e rregjistrimit, a i jepet e drejta ketij Universiteti ta anulloje diplomen dhe ta shpalle te pavlefshme ate? Nese po, si mund te arrihet kjo?

Apo nga momenti qe dikush diplomohet nuk ka force qe ta ktheje diplomen mbrapsht?

Do doja qe per keto paqartesi proceduriale qe kam te me jepej nje pergjigje.
Faleminderit.

[niko korcari]

Personalisht nuk kam ndërmend të ve në vend padrejtësi të tilla. Ia kam lenë në dorë gjykimit të Perëndisë. Ky është koncepti i fjalës "gjykim", fjalë të cilën disa vëllezër në këtë temë e përdorin siç u intereson.

Përshkrimi i të vërtetës, pa dorashka, pa shpifje, pa keqdashje, është detyrë e të gjithëve. Nuk është gjykim. Gjykim është kur unë si njeri përpiqem të zëvendësoj Perëndinë në marrjen e vendimeve dhe caktimin e dënimeve. Hakmarrja p.sh. është një rast i tillë. Kuptohet që kushdo mund të bjerë pre e këtij pasioni, por madhështia e çdo njeriu konceptohet gjithmonë në këtë aspekt, ashtu si edhe shpirtvogëlsia e çdo njeriu vlerësohet gjithashtu në po këtë aspekt. Apo jo, father Foti?

[niko korcari]

vijon nga numri i kaluar

Tani që bota mbarë është shokuar nga sulmet terroriste kundër mijëra njerëzve të thjeshtë, kundër mijëra fëmijëve të pafajshëm, që i vetmi mëkat për të cilin ekzekutohen është se i përkasin një feje të ndryshme nga ajo e terroristëve, ka ardhur koha që të flasim edhe për terrorizmin e fr Foti Cicit. Besoj se të gjithë ata besimtarë, që e kanë përkrahur pa dashje në të kaluarën këtë terrorist fundamentalist me origjinë prindërore orthodhokse (tani e kanë braktisur të gjithë, bile edhe Sfurku) do të kenë një shkak më tepër për të derdhur lotë të nxehtë pendimi në prehrin e të Tërëshenjtës Mari, me bindjen se do të gjejne prehje e paqe për mëkatin e rëndë që kanë kryer.

Fr Foti Cici është i vetmi shqiptar me origjinë orthodhokse, i cili u rreshtua përkrah terroristëve të Bin Ladenit për të shfarosur besimin orthodhoks në Shqipëri. Them se është me origjinë orthodhokse dhe jo orthodhoks sepse ky terrorist ka mohuar pagëzimin e tij duke mohuar në të njëjtën kohë edhe emrin e krishterë që ka marrë. Pra, hodhi poshtë emrin e tij Foti dhe u konvertua përsëri në Fatmir. Unë kam sjellë plot fakte për emrin e tij të vërtetë, por megjithatë, në qoftë se doni edhe një provë tjetër të pamohueshme, ja ku e keni:

Diploma e tij skandaloze si teolog, i dalë nga Fakulteti Teologjik i Universitetit Kapodistrik të Athinës është e emrin Foti dhe jo Fatmir. Kush është i interesuar mund t'i kërkojë thjesht të tregojë diplomën. Ka vetëm dy rrugë: ose të dëshmojë që emri i tij nuk ishte Fatmir, por Foti, ose të fshehë faktin që është teolog me notë mesatare ..... (po respektoj privacinë e tij, por po ta shikoni me ç'nota ka mbaruar, kam frikë se do pësoni ndonjë infarkt akut kardiak).

Pasi hëngri dhe piu si pasha në Konicë për një kohë të gjatë, pasi shfrytëzoi në maksimum vorioepirotizmin e tij të shtyrë, duke përbaltur në të njëjtën kohë shqiptarizmin e tij po aq të shtyrë, u kujtua se kishte dhënë fjalën që do të vinte një ditë që do të bëhej murg dhe se do të kthehej në Shqipëri për të ngritur flamurin në Gjirokastër. Atëherë si do t'i bëhej hallit? Si mund të siguronte bukën e gojës pa punuar? Shqiptarët nuk kishin nivel të lartë jetese, ashtu siç nuk kanë deri sot. Të jetonte në një vend të mallkuar, pa rrugë, plot me baltë, pa lukse e komoditete?

Papritur situata në Shqipëri ndryshoi. Fitorja e PD-së e zhyti në mendime. Me pak dinakëri mund të siguronte një kolltuk të rehatshëm në Shqipëri. Në fund të fundit kur nuk ka pula, të mira janë edhe sorrat. I ndriti fati. Ky njeri ka patur gjithmonë fat, ose më saktë e ka gjurmuar fatin gjithmnonë tek syleshët. Syleshët gjithmonë sjellin fat. E dinte fr Foti se po të përmendje disa slogane tepër familjare për fundamentalistët e Gazidedes, ata ishin gati t'i premtonin deri edhe fronin e Kryepsikopit të KOASH-it.

Në krye të PD-së të Rrethit të Sarandës u vu një bashkëfshatar i tij, me djalin e të cilit fr Foti ishte shok i ngushtë. Ishte një djalë trupvogël e i imët, të cilin babi e emëroi polic. Diçka mund të bënte edhe për fr Fotin, prandaj dhe ky i fundit rendi menjëherë në zyrën e patriotit nga Nivica dhe i deklaroi se kishte vajtur pranë Sebastianit për t'i shërbyer Shqipërisë dhe se ishte gati të vihej në shërbim të Gazidedes. Në kontaktet që pati menjëherë më pas me fundamentalistët që kishin okupuar asokohe një pjesë të mirë të pushtetit u deklaroi se "Allahu është një". Vazhdimin e kësaj fraze, d.m.th. "dhe profeti i tij është Muhameti" e la për një herë tjetër, pasi të sigurohej se karriera e tij ishte vënë në vijë.

Periudha për të cilën bëhet fjalë ishte e mbushur me akte terroriste, shantazhe, përndjekje, burgosje, tortura, përdhunime, vrasje kundër orthodhoksëve të Shqipërisë, të cilat arritën kulmin në vitin 1997, kur zona të tëra në Jug u bastisën nga islamistë të paguar. Të gjithë ata që konsideroheshin si të rrezikshëm për të ardhmen e fundamentalizmit binladeist në Shqipëri u arrestuan, u hoqën zvarrë rrugëve të Shqipërisë, u torturuan çnjerëzisht përpara syve të familjarëve të tyre, u burgosën, u syrgjinosën, trup e shpirt u sakatosën me akuzën enveriste të agjitacion propagandës dhe të vënies në shërbim të spiunazheve të huaja. Lotët e fëmijëve që panë prindërit të fshikullohen përpara syve të tyre nuk janë tharë akoma. Plagët e të torturuarve kullojnë ende gjak. Mijëra familje braktisën tokën e të parëve për të mos u kthyer më kurrë. Dhjetëra orthodhoksë të vrarë janë dëshmia e pavdekshme e këtij terrori të pashoq.

Father Foti ishte informatori kryesor i islamistëve. Sado që mund të duket paradoksale, vetë këlyshët e tij në Forum e kanë deklaruar hapur një gjë të tillë. Në qoftë se këtyre terroristëve u ka mbetur ndonjë fije burrërie le të dalin në Forum dhe të japin shpjegime. Faktin që fr Foti ishte spiun i binlateistëve e provon në mënyrë të pakontestueshme edhe një farë Sfurku në një nga postimet e tij, të cilat tani i kanë hequr ata vetë nga Forumi, ashtu siç kanë hequr edhe shumë postime të tjera, ngaqë u ka dalë boja. Unë i kam marrë masat dhe i kam të regjistruara në lloj-lloj mjetesh rezervuese. Jam gati të ballafaqohem me ta kur të kenë qejf.

vijon në numrin e ardhshëm

[niko korcari]

Vijon nga numri i kaluar

Thamë se lidhjet e fr Foti Cicit me terrorizmin ndërkombëtar filluan menjëherë pas ngjitjes në pushtet të klikës fundamentaliste binladeiste të Gazidedes. Në atë periudhë fr Foti Cici ndodhej në Athinë, si student i Fakultetit Teologjik, Dega Teologjike. Konvikti në të cilin qëndronte («Megas Vasilios», rruga Kartali 7, përballë Ambasadës Amerikane në Athinë) i përkiste njerës prej disa vëllazërive (adhelfotita) orthodhokse, që quhet «o Sotir» (Shpëtimtari) e cila nuk kishte dhe nuk ka asnjë lidhje me të ashtuquajturën Kishë zyrtare greke. Aktiviteti i këtyre vëllazërive fetare, i cili në vitet e pasluftës e deri në vitet ’80 kishte arritur kulmin (duke ngjallur madje edhe xhelozinë e mjaft personaliteteve të larta fetare e teologjike të Greqisë, si p.sh. profesori i Filozofisë Jiannaras, i cili i ka quajtur pa të drejtë si organizata protestante), mbështetet ekskluzivisht deri në ditët e sotme në burimet e tyre financiare, pa ndonjë subvencionim nga Shteti apo nga Kisha zyrtare.

Në një nga artikujt e tij plot cmirë e mllef për kryepiskopin Anastas, fr Foti dhe lakejtë e tij u janë referuar këtyre vëllazërive, duke dashur të tregojnë se e njohin mirë të parin dhe historinë e tij. Për hir të së vërtetës duhet thënë se fr Foti i kishte të gjitha mundësitë të njihte disa gjëra nga afër, të cilat i shfrytëzoi me shumë shejtan-budallallëk në favor të vet e të terrorizmit ndërkombëtar.

Mbi të gjitha ishte i informuar për faktin se si kryepiskopi Anastas, ashtu edhe Mitropoliti i Konicës Sebastianos (i cili e dërgoi në Universitet) kishin dalë nga gjiri i këtyre vëllazërive, ose që të jemi më të saktë, nga e njëjta vëllazëri, që ekziston edhe sot dhe quhet Zoi (Jeta). Kjo vëllazëri tepër e fuqishme dikur dhe me shumë influencë në jetën shpirtërore dhe politike të Greqisë u përça për shkak të dy rrymave të ndryshme që përqafësonin anëtarët e saj. Një pjesë kërkonte me ngulm që vëllazëria t’i përkushtohej vetëm aspektit shpirtëror, ndërsa pjesa tjetër, të ashtuquajturit «mondanë», kërkonin të ushtronin veprimtarinë e tyre fetare edhe nëpërmjet influencës politike në jetën e vendit.

Brenda një periudhe të shkurtër vëllazëria «Zoi» u nda më dysh. Të ashtuquajturit «mondanë» ruajtën të drejtën e pronësisë mbi vëllazërinë, ndërsa të pakënaqurit u shkëputën dhe krijuan një vëllazëri tjetër, që mori emrin «o Sotir». Kryepiskopi i sotëm i KOASH-it qëndroi tek «Zoi», ndërsa Mitropoliti i mëvonshëm i Konicës Sebastianos (1967) kaloi tek vëllazëria e sapokrijuar.

Pavarësisht nga bashkëjetesa për një kohë të gjatë e të gjithë anëtarëve në të njëjtën vëllazëri, marrëdhëniet e tyre pas përçarjes nuk ishin dhe kaq të përzemërta. Madje edhe në ditët e sotme, kur kanë kaluar mjaft vite dhe mëritë e vjetra duket sikur janë harruar, shprehja popullore që thotë se «buka e thyer nuk ngjitet më» përshkruan më së miri realitetin e marrëdhënieve midis tyre. Me pak fjalë, ajo që dua të them është se Kryepiskopi Anastas dhe Mitropoliti i Konicës Sebastianos nuk kishin kurrë marrëdhënie të mira. Pasi u informuan fundamentalistët prej Fotit për këtë fakt i dhanë urdhër të shkonte e të takonte eksarkun e atëhershëm Anastas, i cili ndodhej në Tiranë.

Fr Foti u bind menjëherë. Ky plan i fundamentalistëve i shërbente në të njëjtën kohë edhe atij vetë. Mund të siguronte të ardhmen dhe, siç u vërtetua më vonë, edhe një xhep plot me para. Dihet se pasi u distancua nga Sebastianosi fr Foti vazhdonte të studjonte në Greqi për vite me radhë me letër rekomandimi nga kryepiskopi Anastas. Por jo vetëm kaq. Me ndërhyrjen e tij siguroi bursë nëpërmjet kryepiskopit edhe për vëllanë e tij Artemin, i cili sot ndodhet në Selanik, i martuar me një greke, mirëmbajtëse veprash arti.

Truku që përdori për të mashtruar kryepiskopin Anastas dhe, në të njëjtën kohë edhe Sebastianosin, në aspektin moral ishte po ai që përdorin deri sot terroristët fundamentalistë. Betohen p.sh. me lotë në sy tek Allahu se nuk kanë gisht në hedhjen në erë të Kullave Binjake edhe pse pak pak vërtetohet se ata e kanë bërë. Betohen p.sh. përsëri tek Allahu se nuk kishin dijeni për planin e vrasjes së qindra fëmijëve të shkretë në Rusi, në një kohë që dihet se ata u derdhën zorrët jashtë këtyre engjellushëve të pafajshëm. Paburrëria është morali i terrorizmit fundamentalist antiorthodhoks fotocician.

Pra, fr Foti Cici shkoi tek Kryepiskopi Anastas dhe, ndër të tjera, i tha se Ati i tij shpirtëror, Sebastianosi, nuk i kishte dhënë leje të vinte ta takonte dhe se kishte ardhur me iniciativën e vet dhe se nuk mund të duronte më një At të tillë shpirtëror. Kur u kthye në Konicë u takua me Atin e tij shpirtëror Sebastianin dhe i tha se kryepiskopi Anastas i kërkoi të ndërronte At Shpirtëror! Personalisht më vjen ndoht të komentoj apo të interpretoj hollësisht veprime të tilla qelbanike. Thjesht po them se kjo është paburrëria dhe morali fotocician. Të gjithë ju, që deri tani i keni mbajtur anën, i pafshi hairin!

Vijon në numrin e ardhshëm

[niko korcari]

Dallandyshe bukuroshe, femëroshe
Sa bukur moj, që po këndoke...

Lexo një fragment nga një letër që fr Foti Cici u ka dërguar miqve të Shën Astit (17 mars 2003), që të kuptosh se sa dëm të madh po u bën grekëve.
____________________________

Në këtë frymë të menduari e të punuari, u takova para dy javësh me peshkopin e kishës greke, Hirësinë e Tij Mitropolitin Sotirios, me lejen e Peshkopit të Otavës dhe Kanadasë Hirësisë së Tij Serafimit,. Gjatë takimit me peshkopin grek u qartësuan keqkuptimet e krijuara mbas hapjes dhe njohjes së plotë të kishës. Unë theksova se i vetmi shkak për shugurimin tim ishte dhe është nevoja e shqiptarëve për të pasur një kishë në gjuhën e tyre dhe e sigurova Mitropolitin se në kishën tonë ekziston një balancë e mrekullueshme për sa i përket raporteve të besimit ortodoks me politikën. Me këtë rast u formulua me termat tanë natyra e misionit shqiptar ortodoks në Toronto. Mitropoliti Sotirios, i cili kishte studjuar materialin e përgatitur me shkrim dhe dërguar më parë nga ne në zyrën e tij, tregoi urtësi për të kapërcyer keqkuptimet e krijuara dhe ramë dakord për të vendosur një urë bashkëpunimi.

Imzot Sotirios më dha lejen për të meshuar e predikuar në të gjitha kishat greke të Torontos, me qëllim për të ardhur në kontakt me shqiptarët që meshohen në kishat greke të qytetit dhe për t’i ftuar ata në kishën e tyre. Deri tani kam meshuar dhe jam pritur me përzemërsi në tri kisha greke, ku kam njoftuar publikisht hapjen e kishës, në mënyrë që ata besimtarë grekë që njohin qytetarë shqiptarë, t’i vënë bashkatdhetarët tanë në dijeni, të cilët kanë çdo të drejtë të vendosin sipas vullnetit dhe preferencave të tyre.
____________________________

I paska dërmuar keq grekët ky fr Foti Cici
____________________________

Sqarim: Imzot Sotiros është Episkopi grek i Vankuverit, i cili e ka marrë tani së fundi fr Fotin në shërbim të tij, d.m.th. të grekëve. Shih postimin e parë të Agim Bardhit në këtë temë.

Dallandyshe bukuroshe, femëroshe
Sa bukur moj, që po këndoke.

Vetëm këndo sa më shpejt ato që ke për të kënduar, se edhe pak e je duke shtegtuar....

[niko korcari]

vijon nga numri i kaluar

Pasi hyri në kontakt me kryepiskopin Anastas fr Foti filloi të vilte me bollëk të mira materiale, si p.sh. letra rekomandimi për të vazhduar bursën, e cila në fakt duhej të ndërpritej për shkak të rezultateve të dobëta jo vetëm në cilësi, por edhe në numrin e pakët të mësimeve që kalonte çdo vit. Gjithashtu, siguroi me bursë në Greqi vëllanë e vet, Artemin, siguroi pas ca kohësh vajtjen në Angli me një bursë të veçantë për mësimin e anglishtes e plot e plot të tjera.

Por edhe fr Foti ofroi me shumë bujari ndihmën e tij "të pakursyer". Shkoi për një periudhë tremujore në Akademinë Teologjike të Durrësit si përkthyes (qyqja, mi none!). E mendoni veterinerin e mesëm, bletërritësin e shquar fr Fotin përkthyes?

Afrimi me kryepiskopin Anastas i siguronte në të njëjtën kohë të paktën tri gjëra: 1) u bindej urdhërave që kishte marrë nga padronët e tij fundamentalistë, 2) siguronte vazhdimësinë e burimeve financiare për të jetuar në Greqi pa derdhur asnjë pikë djerse, 3) krijonte premisat për të mashtruar disa profesorë, që dalloheshin për sensibilizmin e tyre, për ta kaluar në provime pa derdhur gjithashtu asnjë pikë djersë.

Në lidhje me këtë të fundit unë kam dëgjuar nga afër dëshminë rrënqethëse të një bashkëstudenti i tij nga Kajroja, të cilin e kam takuar në kryeqytetin e Egjyptit në zyrat e Caritas-it. Quhet G. I. (emri i krishterë, mbiemri mysliman) me një defekt serioz në këmbë (çalon dukshëm). Ai më fliste me shumë mllef për këtë mashtrues. Më tregonte për mënyrën se si kalonte mjaft provime. U qasej profesorëve dhe u pëshpëriste në vesh se nuk ishte përgatitur sa duhej, sepse ishte duke i ofruar shërbimet e tij misionariste Kishës martire të Shqipërisë dhe kryepiskopit Anastas. Ata ngeleshin ngushtë dhe, jo rrallë, i bënin lëshime skandaloze.

Duke iu bindur udhëzimeve të fundamentalistëve fr Foti ishte i detyruar të shmangej 180 gradë nga pozicionimi i tij etnik qysh ditën që kaloi kufirin për në Greqi, por për më tepër duhej të shmangej kryesisht nga pozicionimi i tij si vorioepirot fanatik dhe si militant turbo-aktiv i organizatës studentore vorioepirote SFEVA, i cili kishte premtuar hapur, publikisht, përpara mikrofonave dhe kamerave, se do të çonte flamurin e Vorio Epirit në Gjirokastër. Unë kam disa fotografi mjaft panoramike të fr Fotit në shoqërinë e këtyre militantëve të SFEVA-s, ku në qendër dallohet Sebastianosi dhe në krah të tij (kush tjetër?) vetë fr Foti. Eshtë një fotografi tepër e bukur, madhështore, mbresëlënëse, domethënëse, emocionante. Pale po të shikoni të tjerat!...

Fr Foti nuk jetonte vetëm. Jetonte në shoqërinë e bashkëmilitantëve të tij të SFEVA-s. Distancimi i tij i pjesshëm (i plotë nuk ishte kurrë) nga Sebastianosi dhe pakënaqësitë që shprehte fr Foti kundë tij ranë shumë shpejt në sy. Erdhi një ditë që «shokët e armëve» e pyetën hapur për ndjenjat e tij kombëtare. Fr Foti u përgjigj me shumë dinakëri: JAM ARVANITAS!

Nuk mund të gjendej përgjigje më e bukur. Nuk e di nëse e mendoi vetë, ia rekomandoi Gazidedja apo Aristidh Kola. Di që është një përgjigje shumë e bukur, për t’u patur zili. Nuk ka grek që të thotë se arvanitasit janë shqiptarë, ashtu siç nuk ka shqiptar që të thotë se arvanitasit janë grekë. Pra, nuk mund të gjendej zgjidhje më e bukur për këtë këlysh ujku që të pinte njëherësh në dy ulkonja, d.m.th. të tallej edhe me shqiptarët, edhe me grekët.

Kuptohet që për fr Foti Cicin nuk kam as respektin më të vogël. Disa miq të tij kanë ngulur këmbë se unë po shkruaj këto që shkruaj për të ngaqë e paskam zili. Nuk e kam patur asnjëherë zili këtë mashtrues, me përjashtim të këtij rasti. Kur jam informuar se si ka dalë nga kjo situatë e vështirë, e pranoj hapur se në zemrën time bëri fole zilia. Por vetëm për këtë rast, ama!

vijon në numrin e ardhshëm