Frederik Rreshpja

[uj me gaz]

Nenes

Nena ime, ti dhembje e pashuar,
ka kaq vjet qe rri ne dhe te zi;
Edhe yt bir, sic duket, se shpejti,
do t'a lere kete bote, nene, e di.

S'me vjen keq qe iki keshtu,
se asnjehere i lumtur s'kam qene,
vec ne pyjet ku xhindet vallezojne
rreth drureve te galvanizuar me hene.

Shkoj te lumi ku qajne ciganet
per rerat e largeta me drite.
Por perse dreqin jam gatuar keshtu,
te grindem me te tera qeverite?

Nene, nuk kam qene ne faltore kaq vjet,
por do t'i lutem Shen Merise per ty;
Eh, mundet qe dhe mua ndokush
do ma gdhendi mbi krye nje kryq.

[uj me gaz]

Vendlindja e nenes

Atje hena ngre shkalle drite mbi gremina.
Atje ngjitet zemra ime,
bere prej druri te lahutes.

Atje kam nje dege lisi,
torben e kengeve te mia.
Stapi ne udhe me humbi
dhe lulezoi prane nje perroi.

Pashe feminine e nenes sime
ruajtur ne pasqyrime krojesh,
kenget e rinise se saj,
shnderruar tashme ne ere.

[uj me gaz]

Elegji per nenen

Nje avion iken tutje permes mjegullave,
si fatkeq i perzene nga selia e dritave.
Ah, ku ke rene keshtu, ku je tretur?
Ka mbire bari nga syte e tu,
ka mbire bari nga zeri yt.

Nga kodrat po vjen nata duke u lutur per ty.
Eshte koha kur hijet bien me gju,
e ti rrin aty nen toke,
te mermer' i rrezuar i perendive...

Tani qe ti nuk je, dafina nuk gjelberon me,
vetem zeri im i djalerise jehon mbi gjethet e verdha,
e dafina vendos kurora mbi lavdine e muzgut.

Ishte nje bote e tere kur ishe ti,
por erdhi kjo vetmi e madhe qe fshin gjithcka;
Tani vetem ne horizont
bejne kryq vetetimat dhe nxjerrin thikat.

Ah, ku ke rene keshtu, ku je tretur!
Nene, nene, do te vijne deborat,
do te bien mbi barin qe ka mbire nga zeri yt...

[uj me gaz]

Kjo pranvere

Eja me mua ne kopesht.
Tani qe dimri iku dhe tere deborerat kane rene,
nga druret zbresin ca statuja ajri
dhe celin syte e luleve qe flene.

Por tani qe nena nuk eshte,
hapen dyert e hijeve e dalin perendite ilire,
me turite e prera nga mjegullat e lashta...
E trendafilat jane mbyllur ne pikellimin e vet.

Eja te dalim ne kopesht,
por nena nuk eshte me!

[uj me gaz]

Zemra ime

Ne asnje dore te botes nuk me ze gjumi.
Isha mesuar me koken ne duart e tua.
E ke ditur qe kam dicka nga deti;
Breg me breg dhe gjumi nuk me ze.

Dua te shtrihem dhe te vdes,
po vjen ti dhe nga balta me ngre.

Kur male te tera dot s'na ndane,
si do ndajne dy grushta dhe?
Ah, isha mesuar me koken ne duart e tua,
tani dhe brigjet me gjumi nuk i ze.

[uj me gaz]

Epitaf

Imezonje, si do ja dal pa ty ne kete bote,
i mallkuar me pavdekesi,
si patriarket e merzitshem biblike?

Duhet t'i kesh parasysh disa gjera,
tani qe nuk je me!

[uj me gaz]

Rivarrimet

Djem te rinj, te zjarrte,
qe i lane puthjet e para pergjysem.

Femije qe s'do lozin me kurre ne perendim;
Do ndrrohen stinet ne Kosove e ata s'do jene.

Pleq qe s'do prehen me te pragu,
megjithese nuset hutohen, ua pjekin kafene cdo mengjes.

Tani jane te vdekur. Aty poshte, te balta.
Sillen ne brinje.
Kryqeterthor ne amfiteatrin e maleve,
a ne nje pllaje te pjerret kohe.

Zot i madh! Po rivarrosim te vdekurit tane,
dhe na fal qe jemi te mbushur me urrejtje;
Dhe po te duash mos na fal o Zot,
dhe mos na jep parajsen, por na ler ne dheun tone, amen!

[uj me gaz]

Det

Hena iken neper mjegulla
si varka e dhimbjes sime.
Endrra ime per ishujt e kalter,
neper dhimbje, neper hene!

Gdhenda ne breg te detit pikellimin tim.
Vijne dallget e behen lote,
si lotet e miteve te statuja ime.

[mondishall]

Ju falenderoj per keto prurje poetike te mrekullueshme, te poetit Frederik Rreshpja. I lexoj me shume se njehere, i ndjej ne vazhdimesi.

[uj me gaz]

Testament

Qe femije e kam kuptuar se kisha lindur
i mallkuar me art.
Gjerat i shihja ndryshe:
Neper shirat e vdekur
peshqit fluturonin drejt cerdheve, te yjet.
Ne vend te bores binin zogj ne cdo dru.
Era si keter brente deget.
Qante mbi mua nena, shenmeria ime. Ave nena ime!
Mos e paste njeri kete fat!

Kam dashuruar nje Aferdite ne Olimpin e trendafilave.
Pastaj erdhe ti tere ikje.
Me vone vije vetem neper endrra, si perendite ilire.
Keshtu iku dhe rinia, filigrami i djalerise,
i mallkuar me art.
Mos e paste njeri kete fat!

Tani qe po vdes enderroj vetem nje kryq te koka,
dhe te harrohem, se nuk dua qe edhe pas vdekjes
te me ndjeke mallkimi i artit.
Mos e paste njeri kete fat!

Po kur te vdes, portreti im ka per t'u shfaqur neper gjethe,
Se une kam patur miqesi me cdo dru.
Ne stinen kur bien gjethet
do te bien edhe syte e mi.
Tani e tutje shirat do te jene lotet e mi.
Mos e paste njeri kete fat!