Frederik Rreshpja

[uj me gaz]

Rri e rri

Ylli i mbremjes,
ti me kengen tende ne kafazin e muzgut,
me kujton syte e saj,
ne ngjyren e detit kur ikin anijet.

Rri e rri, druri i pritjes celi gjethe;
Zogjte e trishtimit dalin te dyert e cerdheve.

Druri i pritjes u vesh me vjeshte;
Rrufete u bien kambanave,
ne ajrin e ngjyer me mbremje.

Druri i pritjes u be dimer;
Celi debora lule te era.

Vetem tani qe u sosen stinet
e kam kuptuar qe dashuria ime s'te sjell me ne kete bote;
Megjitheate, cdo dite ngre ura e rruge.

[uj me gaz]

Udha e liqenit

Une kam kaq nevoje per ty:
me shume se ky liqen per perrenjte!
Se dora ime nuk ra rastesisht mbi supin tend,
si bien duart e shelgjeve te reja mbi supet e valeve.

Dhe ne qofte se ndonjehere iken (mos e thuaj!),
ashtu si ikin e nderrojne drejtim perrenjte (ah, mos e thuaj!),
diku ne brigjet e shpirtit tim do kumboje
kenga e lashte popullore e liqeneve te thare,

duke imagjinuar ardhjen tende, si nder legjenda,
ne formen e shiut ose ne formen e veses,
mbi reren e oreve, bile mbi vite te tera:
se dora ime nuk ra rastesisht mbi supin tend,
si bien duart e shelgjeve te reja mbi supet e valeve!

[uj me gaz]

Pres

Keshtu cdo nate te pres ty, si skllav;
Rri e veshtroj yjet si ngrejne statuja
mbi pirgjet e keshtjellave qe vizatojne erresiren.

Keshtu cdo nate zbresin nga druret perendite ilire,
me tunikat e prera nga mjegullat e lashta
dhe lulekambanat si per mort tingellojne.

Dhe eshte nje zog i zi qe mallkon,
me zerin e baladave te pergjakura.

Keshtu cdo nate vjen verdalle neper kopesht nje hije,
me nje qiri prej hene ne dore.

Por, ah! Kur te vish ti,
une do te jem tretur neper keshtjellat e ftohta,
qe vizatuan egersisht erresirat.

[ChuChu]

Xha Fredi te bukura i paska, por ti i ke akoma me te bukura. Kam kohe pa lexuar prej teje, do u rikthehem te vjetrave sot.

[uj me gaz]

Peisazh vjeshte

C'u merzite ti se do iki une,
c'u merzite ti se verdhuan gjethet!
Ja, diademen e vjeshtes do t'a nxjerr nga pellgu,
ne korien e arte si garderobe mbreti.

Po te le keshtu, ne kete vjeshte...
Se kete ndarje kam ruajtur per ty.
Ti e ke ditur qe une tek stinet kam shtepine,
ti e ke ditur qe une edhe pak behem dimer.

Se vjen nje kohe e kjo nate behet rere;
Eh, rere dhe plazh i zi!
Kali i erresires me krifen prej shiu
hingellin rrotull ne hapesire.

Se ikin patat shtegetare prej telajos se Van Gogut,
se ngrijne akull pellgjet e vdesin,
se vijne ererat e rrembejne gjithcka,
ne korien e arte si garderobe mbreti.

[andreas]

Vjeshta eshte stina ime ne kuptimin ekzistent ,afirmues. Dhe vargjet e Fredit i perputhen katerciperisht perfyryrimit dhe interpretimit figurativ ne imagjinaten time.Por sa e prekshme ,sa emocionale e reale "fqinjeron"kjo vjeshte me kohen qe rrjedh humnerave te kujteses per tu nderruar,vjeteruar e thyer ne copeza-relike plot trishtim e nostalgji per ato qe arritem te realizojme dhe ato qe i lame pa u bere .Dhe keto vargje te mrekullueshme te gjeniut te poezise Frederik Rreshpja jane per shpitin tone urim dhe mallkim njekohesisht ashtu si stinet ,ashtu si koha, deshperimisht te pakthyeshme....

[uj me gaz]

Peisazhet e nates

Zhduken druret me folé e me gjethe
dhe luleve u rrezohen ngjyrat;
Nata gdhend ne ajer statujat e hijeve.

Eja ti, tere drite si dashuria!
Hidh ngjyra mbi lulet,
ver rregull mbi peisazhet e botes.

Nese nuk vjen,
do te tretem neper keshtjellat e ftohta,
vizatuar brutalisht nga nata,
sepse mengjesi nuk vjen asnjehere.

[arjan03]

Për një vjollcë

Çeli vjollca e vogël mbi gurishte
si një ylber mbi planete të panjohura

Kështu kam ëndërruar edhe unë dikur
të bëhem ylber mbi akuafortën e kohës vizatuar egër
po tërë ato që thashë
u tretën në kujtesën e palexueshme të ajrit.

Më me fat janë perënditë

[uj me gaz]

Druri i portes

Lulezoi druri i portes se vjeter.
Ah, druri i vdekur celi lule!
Ti keputi dhe me to bej kurore,
per mua qe te prita deri ne vdekje.

Pashe ngjyren e gjakut dhe... lot,
qe celen ne te tera gjerat prej druri.
E kuptova qe thika e pritjes me preu
ne brinje, kur cela gjethe si palmat.

Te prita, te prita...
Derisa celen kameliet e mortjes te porta.
Ti mblidhi dhe me bej nje kurore,
mua, qe deri ne vdekje te prita.

[uj me gaz]

Vdekja e Lores

Rri ne muzg sikur te jane rrezuar koherat persiper,
gati per perjetesi.
Nuk me flet. I ke premtuar vdekjes, e kuptoj.

Por ti ne kete bote erdhe per mua, jo per qiejte.
Kemi qene perhere bashke, qe te rinj,
dhe tani me le!

Mua me trishtojne stinet. Ti e ke ditur,
dhe me boten me ndan nje udhe me kilometra vetmi.

Kemi thene gjera qe s'kane per t'u kuptuar kurre.
Kemi ecur ne tere shekujt, para piramidave.
Emrat tane kane qene gdhendur
edhe kur nuk kishim shkembinj.

Por keto s'kane per t'u perseritur me kurre.
Si ungjijte.

Te dy kemi qene gjithmone te bukur, por ti tani,
je akoma me e bukur, keshtu, me pak vdekje ne sy.