Gjamet e Atdheut!

[LLemadeo]

Poezia bashkekohore ne penen e krijuesve te rinje, lidhjet e saj me aktualitetin...

Te nderuar bashkanetare te Forumit Shqipetar!

Me hapjen e ksaj teme ju ftoj qe jo vetem te lexoni por edhe te sidhni poezi te reja ne kete teme te re!

Te sidhni vetem poezi te krijuesve te rinje Shqipetare per ti publikuar ketu e aspak per ti analizuar apo gjykuar...

Ju lutemi per mirkuptim ne kete teme, ku duhet te sjedhim dicka te re si ne krijimtari dhe ne permbajtje...

Qellimi i hapjes se ksaj teme nga ana ime eshte qe te inkurajojme krijuesit e rinje duke u dhene mundesi per te publikuar lirshem krijimet e tyre si dhe te lexojme krijimet e reja te njeri tjetrit...

Natyrisht qe cdo antare ka te drejte te shkruaje edhe ndonje mendim poshte dergeses se seicilit...por jo me komente te sterzgjatura e aq me pak analiza per ato krijime!

Ju lutemi mos na sidhni ne kete teme poezi apo vargje te botuara neper libra me pare nga autore te ndryshem, pasi ato jane te sterbotuara ne literaturen shqipe me mijra here dhe jane tema te hapura tek Letersia posacerisht, per gjera te botuara me pare...

Ketu duam te rene nga krijuesit e rinje, ato krijime qe nuk jane botuar ne libra akoma...

Ketu se pari po paraqitem une...me dicka te krijuar kohet e fundit...!


LETER NGA MIKJA IME!

Ku je o mik i dashur, prej këndej të shkruaj,
Po të dërgoj ca fjale me nje mall te ri…
Sonte zemrës shpejt deshiren ja rrembej,
Dhe nis të shkruaj vargje, tani këtu per ty.

Nuk dij se përse, por si vetvetiu…
Me ndez sonte kjo deshire e lirë.
Të them diçka...e ndoshta me tepri,
Të pyes prej se largu, a ndjehesh mirë?

Ti qe vargjesh rrjedh porsi nje ujvare,
Dhe fjalët aq i gjen edhe seç i lidhë,
Ua bën të ëmbel rrjedhën e aq për mallë,
Herë si Diamante, e herë si Znxhirë…

Diamante ngjajnë për vashat bukuroshe,
Dhe aq shume me ndezin një zjarr dhe mua,
Sa me plot deshirë në krahë të tyre,
Të bije dhe të ngrihem me to unë dua…

E zinxhir i bën per disa “pseudo…”,
Që pushteteve hypin me shume hipokrizi.
Ua lidh prapësitë dhe në “bankë” ua çon…
Aty ku duhen ulur për nje gjygjesi!

Si më je o mik, o zemër bujare,
Që shpirti spo të lodhet, vargje duke shkruar?
Valle a e gjen kohën të mi lexosh mallet,
Këto fjalë që sonte per ty i kam rrjeshtuar?

E ti ma ndjen çdo dhëmbje prej atje se largu,
Mendimet mi kupton dhe s'me vjen çudi…
Se halle na mbulojnë e shoh nga i yti vargu,
Që ti aq shpesh e shkruan, me aqe melodi…

Ti e din aq mire se nuk flej e qetë,
Malli edhe ankthi aq shume më mundojnë,
Kjo kohë që mbi krye na qendron si shpatë,
Lirite e shpirtit aq shumë po na i robëron.

Nuk jam e lire o mik, dhe pse jam mbi Dhe!
Nuk kam Atdhe o mik, dhe pse jam n’Atdhe!
Gjurmet për çdo ditë i ndrroj prap me frikë,
Ndjej sikur pas shpine, dikush më ngul një thikë!

Këndej anes se Drinit, ku rri unë e kundroj,
Nuk ka asnjë fare gëzimi, të gjithë shpirtit lotojnë!
Lotojnë e vajtojnë andej e këndej varrit…
Dhëmbjen e të vdekurve e hallet e të gjallit!

Me fal o mik i dashur, nuk dua të lëndoj!
Por dua te flas me ty, shpirtin ta çliroj,
Duke te treguar se jemi pa Atdhe…
Pa identitet, pa te drejtë mbi Dhe !

Ne radhe vijme të dytët, si kategori…
Sipas klasifikimit, të nji ligji të ri…
Ligji i mashtrimit, racizmit modern…
Që na mban nën urdhra, si kope me Dhën...

Gjuhën tonë të Nënës, jo dot nuk e flasim,
Zyrave të pushtetit me zë të lartë na thrrasin
Ne gjuhen e vrastarit shekullit te gjatë,
Çirrën si kulçedra dhe gati janë per gjak…

Nuk duan të na njohin, jo si Shqipetarë,
Duan që si skllever të na mbajne verdallë,
Duke na i cunguar liri dhe te drejta…
E duke na lodhur që të ikum nga vehtja…

Duan me ca ligje në emer t’ qytetrimit,
Lirinë të na e shtypin, te na bëjnë te dalim…
Të ikim nga mundimet, e të marrim malin,
Ja' botës të tresim e të lëmë vatanin !

Ç’me thua mik i dashur, per këtë merzi?
Që ma beri zemren si një pus të zi…
E dij se te kam lodhur, të thashë që në fillim,
Por çtë bëj o mik, kur shpirtit kam mundim?

Çdo ditë ikun të rinjë, dalin mergimtarë,
Botës për pak punë, për një shpresë te vrarë,
Shpresë që nuk i kthen, kurrë më në Atdhe,
Por shuhen ata larg, shterrohemi edhe ne…

Këndej o miku im, sheh femije jetima,
Vasha Shqipëtare të veshura në zi,
Të reja që rrijnë mbydhur, pa pajë e pa stoli,
Pleq që brijë votrës vdesin në merzi…

Sheh dhe te tjerë, si politikanë te fjetur,
Qe ulen edhe ngrihen si t’ishin të vdekur,
Nënshkruajnë marrveshje, gati si pazare…
Marrveshje pa zbatime për rracen Shqipëtare.

Eh, o mik i mire, ç’të të them më parë !?
Janë aq' shumë halle, të gjitha s’po ti them,
Pse e dij që vuan dhe hidhesh si Zgalem,
Furtunës e rrufeve me vrudh te gjoksit tend…

Nuk dua qe të lodh, e aq më pak të nxis,
Që ti të rrembehesh dallgve e stuhishë…
Ku djajtë i shtrojnë darkat e thurin serish plane,
Për fshirje nga Ballkani te fares Shqipëtare…

Por desha sot me ty, pak mallet ti vajtoj,
Keto fjale që të shkruaj dhe po ti lotoj.
Si letër për një mik, që viteve t’kam kërkuar,
E tash që të kam gjetur, serish kam për të shkruar!

Ndoshta jo merzitur, si sot ne kete fillim,
Pse fjalë më të ëmbla o mik për ty unë kam,
Per shpirtin tënd të brishte, si një poezi…
Në ditët që na presin serish do vij tek ty!

E letrën po e mbydh, pas vargjeve te mundimit,
Me fjalet qe lendueshem te ja leshova shpirtit!
Eja se të presim, kthehu nga mergimi,
Të jemi gjithmone bashke, andej e këndej Drini!

PERGJIGJE MIKES TIME!

Mendimesh jam zhytur pas fjalve te tua,
Tronditur shpirtit për çfarë më shkruan…
Mike moj, kaq thellë sonte ndjehem i lenduar,
Per vendin tonë dhe njerzit e stërmunduar !

Tashmë shoh atje se çpo ngjan me ne,
Shoh Nënat me të zeza që shkojnë tek varret,
E qajnë të rënët në çdo mot mot…
E me shpresë drejt qiellit, i luten te lumit Zot!

Shoh, siç me thua te vdekurit e të gjallët,
Ndër vorret tona bashkë të vajtojnë,
Për dertet pa fund, për shpresat qe shterrojne,
Për kohën që e shperfill politikën tonë.

E shoh atje venitjen që shekulli e ka lënë,
Atë dritë të zbehtë që aspak nuk kthjellon,
Dhe politikën tonë qe ndryshku e ka zene…
E shoh si një Anije që nuk ka timon.

Mike moj, çmë ndez në shpirt një zjarr lirie,
Unë shpresat nuk i humb dhe pse jam kaq larg,
Nuk ka çna bën më koha e armiqve zuzar,
Që deri dje na shitën e na blenë n’Pazar!

Në fjalen tënde vertet lexoj merzi…
Por shoh dhe një fuqi, që ti aq mire zotron!
Mike moj, besomë se nuk është çudi,
Kur ty si mbretereshe nesër atje t'shikoj!

Se koha e barbarve e pazarve t'mbretrive,
Ka perënduar përgjithmonë, mike moj!
Sot nuk fshihen dot prej turpit te tyre,
Ata nuk mundem kurrë qe prap të na sundojnë!

Sepse kjo kohe moderne që po na bashkon,
Do fshije nga shpirt i eger i vrasesve i barbarve,
Çdo ndjenjë pushtuese, shtypse e vrastare,
Ku do vdesin racizmat, do te shuhen per fare!

Kjo shpresë më ngroh në shpirt, si fjala jote,
Kur ti më flet ëmbel e me dashuri…
E me jep aq ndejnjë te embel sonte,
Sa mallet dhe deshirat mi ndez për ty !

Ndaj shpreso dhe ti keshtu si unë,
Se do të vije i lumi çast, në të bardhën ditë,
Ku do te vij atje të gezoj dhe unë,
Lirinë bashke me ty, o Yll, o Drite!

LLemadeo, Mai 2004.

Ejani lirshem dhe pa emocione me krijimet e juaja me te reja!

Gjithe te mirat dhe urime ne ardhjen tuaj!

LLemadeo

[LLemadeo]

Gjamet e Atdheut!

O biro, ku me je, s'mi sheh plaget
S'ma ndjen dhembjen, gjamet s'mi degjon?

E ti botes fshehur je, kputur mallesh,
Vec me qan, me loton e me ngushllon...

Vargjesh, kengesh melodije c'me kujton,
Nuk e sheh se stuhija si ulkonje po me vajton?

Plak i shekujve, mijevjecarve Ati yt,
Tash mberthyer prej litarve gjer ne fyt...

O biro, o bija ime qe con jeten ne mergime...
Ah, te pakten vec nje fjale, nje therrime...

Nise sot, tani o zot, se femija vogjelija,
Se grarija, pleqerija po lengojne nga urija!

Nga urija per nje bar, per nje shprese,
Per nje mall atje larg qe do na vdesë...

O biro, bija ime, fol nje fjale me gjuhe shume...
Sot me duhet fjala jote, sepse neser nuk jam une !

Ngreje zerin biri im, Ati yt plaku i lodhur,
Sot po vuan e po heq keta krimba per ti shporrur!

Keta krimba, veresie po i shesin nder dhe toke,
E mbi trup te atit tend, hedhin valle bashke me shoke.

O biro, o bija ime, a me sheh se si po vuaj,
Fol nje fjale me miq e shoke neper bote...

Dhe mi thuaj njerezise, gjithsise ane e mbane,
Se Shqiperia vendi yne, ish dikur zonje me name!

Dhe ka bij edhe bija qe e duan e mall e kane,
Edhe kurre sdo ta lene n'dor te ligjve shpirt katrane!

Mos me thuaj se me do, o biro, ne se me do,
Por leviz dhe afrohu, me trego se si me do!

Qershor 2004
Autori LLemadeo

Ejani dhe ju o njerz te mire me krijimet e juaja te reja...

LLemadeo

[Fiori]

Qellimi i hapjes se ksaj teme nga ana ime eshte qe te inkurajojme krijuesit e rinje duke u dhene mundesi per te publikuar lirshem krijimet e tyre si dhe te lexojme krijimet e reja te njeri tjetrit...

Përshëndetje Llemadeo dhe mirësevjen në Forumin E Letërsisë. Doja të të lajmëroja se forumi kryesor i letërsisë (pra këtu ku ke hapur dhe ti temën) është pikërisht forumi ku hidhen krijimet e reja nga krijuesit e rinj. Secili krijues hap temën e tij dhe e trajton temën dhe krijimet sipas pelqimit.

Ndërsa për autorët e rinj (dhe të vjetër) të cilët nuk mund të shkruajnë në forum, krijimet u hidhen tek nënforumi "Krijime nga shkrimtarët shqiptarë" ose tek "Enciklopedia Letrare" kur mbi këto krijime kemi me shume informacion dhe vizitorët pëlqejnë të diskutojnë.


Qofsh gjithmonë i frymëzuar!

Fiori

[LLemadeo]

Nuk ka asnje problem ne lidhje me kete...sa me shkruani!

Une asnje krijues nuk e therras pa deshiren e tij qe te hedhe ketu asgje...

Ishte nje ide e thjeshte per nje larmi krijimesh te reja...per me shume harmoni...por dhe vetem bejme ska problem...

Gjithsesi ju falenderoj edhe per urimin tuaj!

LLemadeo

[LLemadeo]

Leter Mikut tim

Mik i dashur te pershendes nga larg,
E mora letren tende aq te trishtuar…
E pashe se si merzitur sidhesh verdalle…
Udhve atje, ku jeta te eshte gjymtuar!

E pashe o mik, se si me aq vajtime,
Nje leter te zeze me kishe shkruar,
Ku halle me qanje per jeten ne vendlindje,
Per kohen qe ti ka lidhur, kembe edhe duar !

E dij se ne burg nuk je, por udhve ne tortuare…
Ku sidhesh i pa shprese me penen e thyer…
Dhe te ndodhka shpesh qe lyp edhe cigare,
Ndonje kalimtari qe ja njeh fytyren…

Me thonje se nuk shkruan me, as vargje poezie,
Dhe se ftohte te duket tashme ai vargu yt…
Si nje litar i lidhur shume here ne nyje,
Te sidhet e pshtillet e te shterngon ne fyt.

Te sidhet si ulkonje ajo pa punsi…
Qe zhelesh te ka shkyer siç me the dhe vete,
Nuk paske as ca rroba o miku im,
Te dalesh ndonje dite, xhiro ne qytet…

Me the se Shpia jote eshte vetem nje Ure,
Ca thase çimentoje, apo ca kartona…
E persiper saj kalojne, ata qe bejne zhurme
Me drita te ndezura ne autokollona…

Me the se bodigardet e vete krye parit,
Me shqelma nje nate, jashte te kishin nxjerrur,
Dhe dhane alarmin se sikur “binladët”
Ty po te pagaunin fitilin per t’ja ndezur…

Sukses te zbulimit te minister shtetit,
E thirren arrestimin tend, ate nate nen Ure…
Deri intervista dha dhe presidenti,
Per suksese punesh qe nuk u bene kurre…

E pas disa ditesh prap te nxorren jashte
Si nje mjeran pa strehe, pa buk dhe pa pune,
Serish paske shkuar ne kasollen tende…
Kartonash e letrash, atje nen ate Urë…

Po dil o burre i dheut, mos e rreziko jeten,
Se po erdhen serish aty bodigardet…
Urinen te bejne, se jo per gje tjeter,
Do te vrasin fare, qe te u rriten gradat!

Me thonje o mik se nena jote dashur,
Jete prej dhembjesh ajo paska ndrruar,
Prej nje apendisiti, i doli i shkreti Xhani,
Pse mjeket skishin kushte per ta operuar…

Nuk e dinje mire nese kushte nuk paten,
Apo per Para qe ti dot nuk ua dhe…
E ndjej dhembjen tende o miku im i dashur,
Zoti te forcofte per dhembjen qe me ke!

Mundoheshe te me tregoje per gjendjen e vendit,
Per politikane, mafjoze e te tjere…
Qe dyert e shtetit i paskan ozurpuar…
Duke shtypur te varfrit, ata njerz te mjere.

Por sme the shume gjera, si duket s’pate leter,
Apo ndoshta zarfi aq shume te peshonte…
Dhe Para per posten nuk pate, patjeter…
Ndaj s’me the aq shume sa do donja sonte…

Do donja te dinja, se ç’ben ai presidenti?
Pasi kam degjuar se kryeministri i shtetit,
Paska vjedhur shume e paska dhe mashtruar,
Hapur paska dale si i korruptuar…

Ç’ben kontroll i shtetit, gjygji dhe hetimi?
Si munden te heshtin perballe atij krimi?
Kur masa e madhe vuan per buk thate,
Kryeministri hidhka e pritka me lopate…

Keto nuk mi the o miku im i mire…
E dij se je aq keq pa Para, pa pune,
Por do vije dhe dita te bijen ata,
Shprest mos i humb, po te lutem shume!

Shpresat mos i humb, por mblidhi ne shpirt,
Merre penen tende dhe ndize si nje drite,
Sic e the dikur fjalen gjithe me zjarr,
Thuaje serish sot dhe shpalle si skandal!

Skandali me i ri: shkruaje me te madhe…
Dhe vendose mureve neper çdo dritare…
Thirr pra me fuqi dhe mos u frikso,
Qeveritaret hajdutë, botrisht mi denonco!

Dhe mos e lesho vehten ne krahet e mrezise,
Per çastin qe po vuan, per dhembjen qe provon,
Do te kaloje dhembja, mundimi do harrohet,
Ne kohen qe po vjen, ne llumin qe po shkon!

LLemadeo 2004

[LLemadeo]

I MBËRTHYER FORT ME KOPSAT E MALLIT!

Letër mikes time ! (Poemë)

Edhe pse kaq larg, oh sa larg...
Nëpër udhët e ftohta te dimrit Europian,
I mbërthyer fort me kopsat e mallit,
Kërkoj nëpër mjegull imazhin tënd...

I tkurrur brënda jakës së zezë të ngritur,
Nëpër hapat e ngadalte, thellë respiroj,
Rreshqitjeve në akull, dëborën e ndritur
U ruhem, që imazhin tënd t'mos e largoj…

Nëpër drekat e mija, jo, nuk mbydhëm,
Kafeneve si gjiriza, të mbushura plot tym...
Diku jashtë, diçka të ngrohtë marr në dorë...
Dhe serish eci me të njëtin kujtim...

Ah, në mbrëmje, e dua vetminë...
Ashtu i vetem, diku në një dhomë...
Më afrohesh ngadalë, më vjen dhe ti...
Dhe ulemi bashkë e rrime deri vonë...

Deri ne mengjez, bashkë e gdhijmë,
Duke folur lehtë, me zerin erotik...
Jo e dashur, nëpër ëndrra, jo, orgji nuk bëjmë,
Sepse ne jemi aq thellë romantik...

Dy qirinjë i ndezim në fillim...
Pastaj të marr ne gjoks dhe lehtë të afroj,
Të puthi ëmbëlsisht duart e njoma,
Dhe ulemi si dy Engjuj e bisedojmë.

Të dëgjoj ty, gjithë dertet dhe mallet…
Ta puthi lotin që të rrjedhë nëpër fjalë,
E ti, me vjen prane si nje shpirt...
Të shoh në sy thelle, me mall e zjarr...

Kalon mesi i natës, diçka kemi pirë...
Dhe si nëpër puthje shkrihemi me qirinjtë,
E nëpër endrra, tretemi ngadale...
Dhe zgjohemi në mëgjez të lodhur, të brishtë.

Por nuk jemi ne, ata që ishim mbrëmë...
Nata aqe shpejt të dyve na shkojë…
Unë jam kaq larg, oh sa larg...
Dhe me shumë mall, ty te kujtoj !

E dij, se si mik të shtrenjtë më kujton,
Ashtu dhe unë të kujtoj gjithmonë,
Në se të them diçka më shumë...
Është vetëm ky mall që më torturon...

Po dal pra, sot, për tu parë përseri,
Në imazhe, në ëndrra dhe në realitet...
Tani po ngrej jakën time të zezë...
Dhe kopsat e mallit serish po mbërthej...

Se dimri Europian ështe kaq i acartë...
Dhe udhët gjithandej sot kanë ngrirë,
Eshte ftohtë e dashur mike moj...
"Dhe pse kemi për të ngrënë e për të pirë!"

Se këndej moj mike, në të njëjtat shitore,
Shiten ushqime për kafshe dhe për ne...
Veç për ca vula dhe viza udhtimesh,
Njerzit nuk shikohen, jo, më si njerëz...

Atje tek ju sot, ka mbytje, vaje e tmerre…
Zinë në Atdhe e shoh e thellësisht e ndjej !
Ah, kjo Europa bën lojë në mes njerzve,
Ushqen nje racizëm, “racizmin modern”.

Nuk ka urrejtje në rrugë, jo jo...
Se të rinjtë Europian i duan të bukurat,
I duan bukuritë e vajzave të Ballkanit,
Të gjithë pjeses tjeter bukuritë ja duan...

Ja duan bukurinë femrore për sex...
Bordellot i kanë mbushur me femra plot,
Ku shkojnë e çfryhen bankiere e pronarë…
Që milionat e vjedhur, nuk i shpenzojnë dot.

Ndërsa të pa punët, rininë djaloshare…
Pleqërinë e lodhur e njerzit e sëmurë…
Nuk duan ti shohin me sy fare…
Si raca të kqija i gjuajnë me “gurë”…

Miliona policë, spiune e të tjerë…
I marrin rrogat vetëm për një punë,
Që të ndalojnë ato shtresa njerzish të mjerë,
Kufinjtë e Europës të mos i shkelin me gjurmë!

Racizmi modern sot lulëzon
Në parlamente e deri nëpër zyra
Ligjet për të huajt aq i shtërngojnë...
Kur flasin për to i shtrembërojnë dhe fytyrat !

Ne quhemi të huaj në planetin Tokë !
E dashur mike moj, a më kupton ?
Pronar i planetit na qënka kurva Europe,
Kjo Europë që orgjishë e çthurjesh kundërmon…

Racizmi modern në zyrat e të huajve
Ku i vënë në rrjesht çdo minut e orë,
Për leje qëndrimesh pesë ditshë, mujore...
Për dëbime, për kthime mbrapsht, moj mike, moj...

Dhe gra lehona, fëmijë të mitur,
Dëbon Europa, çdo dite dëbon…
Sepse ligjet e këtij racizmi modern,
Të huajt në këto vënde, jo, nuk i don !

Ndaj të them është ftohtë, ky dimër acar,
Ma ngrin frymëmarrjen, fjalën ma ndalon…
Nuk guxon te flasësh këndej për çdo farë...
Te ngrihesh si i huaj…jo nuk guxon !

Tani sërish të them, po ngrihem e po dal,
Dhe pse ftohtë e ngricë jashtë po bën,
Më dhëmb aqe thellë kjo largësi…
Sa vargjet, gjithë me mall po ti them...

E dashur mike moj, ti mos u merzit,
Pse ne mbi këte planet qënkemi të huaj !
Do vije liria ndoshta ndonjë dite...
Në varr për të drejtë qëndrimi, nuk do vuajm...

Dhe këta rraciste modernë, politikan e ç'janë,
Kur ti shoh atje, në jetën e pa sosur...
Do ti marr dhe ti mbaj pranë vehtes, pranë…
Kafkat gjithë me leje qëndrimi kam për tua vulosur.

Dhe vizat e „Shengenit“ do ua ngjis në ballë
Që krimbat kur ti shohin ti dallojnë mirë,
Se ishin goxha politikan, racistë të radhë,
Që botës i vunë mure ndarje dhe kufinjë…

Dhe ndoshta “mbreti i botës”, krimbi i dheut,
Do të ketë për ta, sado pak kujdes,
Kockat mirë e mirë të ua lëpijë,
Dhe lejet e qëndrimit te ua qesë…

Leje për qëndrime të përhershme
Në botën e pa fundme, atje tej...
Ku jemi të gjithë "një", njerz e milingona,
Raciste edhe mbretër, kafshe e maskarenjë...

E dashur mike moj, mos u çudit me mua,
Me frymzimin tim, as vargun që më rrjedh,
Nuk e duroj dot jetën e kontrolluar...
Prej pseudo-demokratve, racistve modern...

Por mua, më jep forcë imazhi yt,
Ajo bukuri që së largu më ndjell...
Malli mi mbërthen kopsat gjer në fyt
Dhe ma ngren serish jakën time të zezë...

Nuk me tremb asgjë në këtë jetë,
Nuk më tremb kërcnimi i pushtetarve rrebel,
Të ftohtit as të nxehtit nuk më tremb,
As kjo ulkonje Europiane e racizmit modern.

Me një vërshellimë në buzë eci i vetmuar,
Rrugve te dimrave të ftohtë Europian,
Ty me shume mall duke të kujtuar...
Me shpresat që do t'shihemi sa më parë...

Oh, mirupafshim, se do shihemi një ditë...
Ndoshta diku udheve në Tiranë...
Pra ti rri e qetë dhe largoj mërzitë...
Për ditët që të lodhin, për kohën që na ndanë.

Më prit se do të vij, pas më ke çdo çast...
Provo dhe ktheje kokën si për qesëndi...
Se kur ky ligj racizmi të bëhet liberal...
Do te vij pa pritmas prap tek ti...

E ndjej nga larg aromën e flokut tënd,
Kacurrelat te lutem, jo mos i pri!
I dua ti prek prap, ti përkedhel...
Me të njetin mall e zjarr, që kam ne gji...

Shikimin tënd të bukur mos e vrit...
Të mvrenjtur mos e bëj, jo, mos e errëso...
Lotin mos e derdh aq shumë o shpirt !
Të ta puth, ma ruaj e dashur mike moj...

Se do të çlirohet bota nga racizmi modern...
Nga fshehtesia e shkresave raciste zyrtare...
Duarkryqet e Europes plakë, jo të lidhura...
Nuk do te rrijnë shumë gjatë para Shqiptarve.

Se këta politikanë që duart kyrq i mbajnë
Kur Shqiperia lutet për hapje e integrim...
Nuk do të jenë gjithmonë racistë siç janë...
Nga sëmundja do shërohen, këte e dijmë...

Ashtu si dhe atdheu do ti pastrojë,
Qeveritarët që nuk fitojnë të popullit besim
As në Europë e as në zemrat e njerzëve,
Por mbjedhin vetëm vuajtje e trishtim...

Atëherë do te kemi udhe të lira,
Për vajtje e ardhje me gëzime plot,
Do të kemi ditët që ëndrrojmë...
Do te jemi bashkë në gaze e në mot...

Do të jesh e lirë dhe ti mike moj,
Që te vish si një perle e bukur si më je,
Duke hyrë si zonjë e lartë nëpër Avjone
Dhe botën prej së larti ti e sheh....

Se skanë asgjë më shumë diplomatët...
Artistët, Vipat, star e çfarë janë...
Ata, veç se rrojnë mbi qyl të injorancës,
Të atyre që minierave xhevahiret, nxjerrë ua kanë.

Pranadaj dhe ti e gjithë të tjerat mike,
Të dashurat, gratë e njerëz emigranetësh ku janë,
Do të vijë dita që të vijnë e shkojnë lirshëm,
Nëpër botën e vogël, që deri më sot na ndanë...

Se ndarjet, jo, më nuk durohen dot!
Racizmat qe i mbjedhin vetë këta politikanë,
Do të zhdukën shpejt, si një i ftohtë dimror,
Që Dielli i pranverës e përlanë.

Dhe ardhtë ai Diell i lirisë e i shpëtimit...
Një Diell njerzor, human e i pa anë...
Që ti grumbullojë sistemet e liga të botës,
Armët e shkresat raciste, ti hellë në një vullkan.

Të vëndosë një rregull, për të gjithë liri...
Pa ndarje, pa viza, pa mure e kufinjë...
Spitale te ndërtoje për njerzit e çmendur
Dhe politikanët atje te gjithe, le ti shtrijë...

Oh, ëndrra dhe ëndrra pa fund, moj mike...
Se duhën dekada e shekuj pa mbarim,
Që kjo botë të shkojë në idealizëm,
E të bëhet ashtu, siç thote ky shpirti im...

Por unë shpresoj dhe pse marrëzisht,
Kam një shpresë të gjallë, siç e kam për ty...
Dhe pse jemi larg, oh sa larg...
Por shpresoj të shihemi nje ditë përseri...

Do të shihemi një ditë, kjo nuk është ëndrrim,
Malli kapton dete, male dhe hapsira pa mbarim…
Askush nuk mundet që ta ndaloj dot,
As me mure vizash e vulash, as kufinje !

Mallet as deshirat për të jetuar më mirë,
As vrudhin e njeriut për të rejat në zhvillim...
Nuk mundet jo racizmi modern ti ndalë,
Sepse vetë kjo botë është një emigrim…

Vetë kjo botë nga emigrimet u zhvillua,
Shekull mbas shekulli në miliona vjet…
Njeriu që gjithandej u dëbua,
Prap mbeti banor në këtë planet…

Por, tani po dal nga vargjet e mija,
Se rrjedha më rrëmbën deri në pafundësi,
Kopsat e këtij malli po mbërthej…
Me shpresën dhe me dhëmbjen thellë në gji…

Autori *LLemadeo*

[LLemadeo]

Tё falёm moj Zanё !

Deh, moj Zanё, qё mё ke pushtue;
Me ato hire gjith bukuri…
A thue gijat ka me na shkue…
Pёr pa u pa njё herё me sy ?
Edhe bjeshkve pёr kah merr bora,
Prej ku rrezja e nis shkelqimin…
A thue, pra na dora dora…
Do ta marrim bashkё udhtimin?
At’ rrugё t’gijat e t’pa mbarim,
Pёr me pa e me kuvendue…
Pёr çka shekujsh duel nё pshtim,
Pa u humbun e pa u zhgatrrue…
***********************
Deh, moj Zanё qё tuj kundrue,
Prej se largu ma lshon Synin,
Bash si rrezja e lumnueme,
Ma ngjall zёmren e ma ndrit shpirtin.
Shpresat ndezun prej njaj gzimi,
M’bajnё me u nis me fluturue…
Me kaptue prej s’nalti qiellin
Nё prёhnin tand pёr me pushue !
*******************
Prej sё largu jam tuj t’pa…
Ktu ku malli mё ka rrzue…
E ku dhimta nuk mu ka da…
Me u kthye prap, njё ditё po due…
Po ku tё shkoj o mori Zanё ?
Ku s’mё presin as babё as nanё,
Veç do fis e pak shoqnia…
Qё po i mbyt, e zezё vorfnia…
Kjeç e pash nё nji mot-mot…
Shpin e atit tim tё bekue,
Vёndin, ku e imja nanё,
M’pat pёrkundё e mё pat miklue…
**********************
Po çka tё thom moj Zana e Malit,
Moj e mira e bjeshkve t’Shqypnisё…
Ty qё i dhe frymzimin Gjergjit…
Per me shkrue n’Lahutё t’Malcisё…
Edhe Gjergjit t’madh Shqiptar,
Per nga pupla e pёr nga dija,
Nuk ju shue fjala as shpirti…
U gjet gjalle e “djathta” e tija.
******************
O ti bijё e Qiejve t’Shqypnisё…
Ti dhe vetё ndoshta e ke pa…
Ka je ardhё e ka i ke ra…
Prej ku sot, je tuj m’kundrue…
Se si dertet jane tuj u shtue…
Ne ato tokёt e Lekё Dukagjinit,
Ku ma s’pari rrezja e diellit,
I dha frymё e drite prej qiellit
I dha jetё zogut Shqiptarit
Bash ne zёmёr te Ballkanit
Ku u nis jeta ma s’parit !
E prej atёherё e deri m’sot,
Vetё ai Zot, i madhi Zot,
Pagzoj botёn e rruzullimin
Pagzoj tokё e gur e dhe…
Edhe thirri: “KTU MESDHE” !
Se e pau mire se filloj jeta…
Nё rrabina e boka t’shkreta…
Kur Pellazget t’part’tonё, mot-motit,
Morёn punt e ligjt e Zotit…
Me njё shpirt e njё qellim,
Me ja hap Dheut njerёzinё…
Dashtuninё pёr punё e jetё,
Si ata, jetojshin vetё…
*********************
Por shume gijatё nuk pat kalue,
Ku prej Verit e prej gjith drejtimit,
Erdhen bisha me ftyra njierit…
Me do maska e thonё me bisht,
Nisen sulmet vazhdimisht…
Vraj e prej e vidh e shtirr…
Merr e ik, e baj e mlidh…
E Pellazgt, Ilirt-Shqiptar,
Me vra njerin mёkat e kishin,
Veç se luteshin edhe rrijshin…
Duke pritё qё i madhi Zot,
Tё ja u ndalin gryksit barbarve
E ti largonte prej tokёs Shqiptare…
Kaluen shekuj nё njё farё durimit
Sa vetё Zoti u ul prej qiellit,
Edhe pau gjith gjak e gjamё,
Edhe i thirri: “N’armё te tanё!”
Kundёr s’keqes me u bashkue,
Shqiptarinё pёr me pshtue!
**********************
Filluen luftna atёherё pa da,
Turr Shqiptarёt, va e pa va…
Njek mbas thёmrёs Grek e Shkja
Romak, Turk, e deri Bullgar…
Me armё n’dor e me faqe t’bardh.
Mirpo luftart atёherё barbare,
N’katёr anёt kundёr Shqiptarve,
Ban me u vra e me u damtue…
E nё shum pjesё me na coptue…
Lenё Fatosa tё ri ndёr kohna…
Siç pat kёnё ai Kastriota,
Gjergji ynё, gjoksi i Arbnorit,
Qe ja dridhi zemrёn Bosforit,
Bashkё me Lekёn e Dukagjinit,
Qё, kah ti bijen kjo rrezja e diellit
Midis tokve e midis qiellit…
Shokt e tyne ma, skan me le,
Kah tё shkojnё Dielli mbi Dhe…
Ata i dhan zёmer Shqyptarisё,
Edhe shёmbull lirisё ju bane,
Me shpatё nё Dorё e me ligjet tona
I thane Botёs e gjith’ barbarve,
Se kjo tokё asht e Shqiptarve,
Se kem ligjet nё Kanue…
E kurrё pёr tё gjall s’kemi me e lshue!
*************************
A thue po t’lodhi o mori bukuri,
Moj sy ndrituna si inxhi…
Vetull Hanё, e syte si Ylli…
Shtatin bjeshkё e kryet te qielli,
Mori Zana qё me rrin nё Male,
Ma shkon jetёn nё kangё e valle…
E besa shpesh edhe me vaje…
*********************
Po mё dhemb zёmra pёr me tё pёvetё,
Kur t’pat shkue ai burrё me fletё,
Ai fisniku mendimtar…
Si bylbyli kangatar…
Qё me ty, shpirti i pat kёndue,
Aq me vaje, pёr dertet tona…
Zanin Fort e ka pasё shtrue
Der me Der nёper Malci…
Pёrtej Cemit der n’mal te Zi,
Nёper Plavё e deri n’Guci…
E pёr rreth bjeshkve mbi Dri,
Pёrtej Nishit, bjeshkve tё Sharrit,
A e kujton o moj Zana e malit ?
At za amёl, e puntor si bleta,
Pёr Shqypni e Troje tё veta…
Per atdhe, votёr e fe,
Me nji zhgun hedhun mbi kyre,
E nё dor Kryqin, e n’shpirt arsye,
Kur ai ul me burra t’motit…
Qysh nё koht e Kastriotit,
E pat thurun Historinё…
Dhe ma thellё nё motet tona,
Prej Pellazgut e te Dodona,
Derёs Butrintit nam ia la…
Pёr çka shkrojё e bukur tha…
Pёr atdheun, sofrёn bujare,
Qё i dha streh zojёs Trojane,
Andromarkёs, kur ra Troja…
Edhe idht greku i dogj…
Gjurma gjurmes seç i ndoq…
Nё Butrint si Gjergji e tha,
Bes e streh tek ne iu dha…
********************
Eh, per Oson e tё mirёn Shkodёr,
Pati shkrue e pati thanё…
Se kah ti bien dielli me Hanё,
Si n’Veri e si ndёr Shkodranё,
Nuk ka burra e as nuk ka gra,
Pёr ma tё mirё me sy me u pa,
Per ma trima e ma burrnesha,
Gra e vajza si sokolesha.
E ai Osja n’kull t’agzotit
Kur ja dha flaken barotit…
Edhe e bani pusin e zi
Nё Vraninё, pёr Mal tё zi,
Ku ja la botes njё namё
Se Shqiptar, kshtu do me thanё :
Kurt ta gucin n’Nder e nё Atdhe,
Bahet zjarm, bahet rrufe…
E ban tokёn pus e gjamё
Per me i shkri dheun pёr nan kamё
Ç’do armikut qё t’ia ket ana…
Dheun e tjetrit ku s’ja la baba…
**********************
A e mban mend o moj Hyjni,
Mori shpresa plot dashni…
Qё ma merr shpirtin nё Nore…
E ma ndez zemrёn sot zhari,
*********************
A e kujton at zog shqiptari,
Se sa bukur ai pati kёndue,
Me ato vargje, gjith begati
Pёr Shqiptar e pёr Shqypni.
Kur pat thirr deri n’Europё,
Nё tribuna e pat çue zanin,
Per at zjarm qё e dogj Ballkanin,
Dogj Ballkanin e coptoj…
Shqiperinё me gjak e mloj…
Kur na shkoj Kosova e jonё,
Kur Malcinё e mori dhuna,
E Çamerinё e dogji furra…
Furra e zezё e Grqisё dinake,
Qё e perzhiti nё mes tё flakve…
Duke i djegur gra e femijё…
Oh e mjera o moj Çameri!
E aj burrё o mori Zanё,
At Gjergj Fishta i kanё pas thanё !
Pader Gjergji e thirrte bota,
Gjith Shqypnija ja nderte zanin,
Rumelia ja ndigjonte kangёn...
Eh, ai Europes ja pat rrit nderin,
N’Manastir n’kongres tё parё,
Pёr Shqypni e pёr Shqyptar…
Pёr kёtё Botё edhe Europё…
I pat bashkue burrat me kokё…
Edhe zuni nji Abetare…
Pёr me fol gjuhёn Shqyptare,
Me nje za, system tё ri …
Pёr gjithё shekujt nё Histori,
Bash njaj burrё pra, i Fishtjanё,
Prift i shenjtё Gjergji Lezhjanё,
Ai Lezhjanё, edhe Shkodranё,
Por Shqiptar me Tatё e Nanё,
U çue n’kambё nё Manastir,
Edhe Gjuhёn nisi fill…
Si me fol e si me shkrue,
Cillat germa me pёrdorue…
N’germ t’Latinit ai kambёn e nguli,
Pse Europa, tha, asht me ne… !
Pёr gjithmonё Atme e atdhe…!
Pse Latini ai i biri i Zotit…!
Qysh nё kohnat e Ostrogotit…
N’Ilirisht ai me fol ka msue…
Edhe germat mir ka latue…
Se shumё rraj fjalёsh, tha, i ka marr,
Ne gjuhёn ton t’vjeter, ma parё.
Edhe u vu n’fill Historia…
Me ato fjalё tё shenjta tё tija,
U vendos Gjuha Shqyptare,
Larg prej zhiblave greko-sllave,
Larg ma shumё prej gijuhёs Arabe,
Shumё ma afёr Europёs atёhere…
Ku ai burrё, ai i biri i tё mirit,
Biri i Shqipes dhe i Ilirit…
Mendoj hollё pёr kёtё Atdhe
Pёr Europёn dha atё ide…
Pёr njё fillim e pёr bashkim…
Qysh tek germat qe janё pagzim…
Janё pagzimi i njё ardhmёnie…
******************
Por shkoj shekulli e filloj tjetri
Dhe Europёs n’bark i rrin Lepuri,
Pёr Shqypni e pёr Shqiptar,
Edhe pse Greku verdallё…
Sidhet Tokёs e sidhet djerrit,
Bash si djalli brёnda ferrit,
Tuj thur plane e dhelpёni…
Bashk me Serb e me sllavi,
Si me djeg e me perzi…
Nё Kosovё e nё Çamёri…
Nё Mal tё zi e Macedoni…
Pёr me shue kёtё Shqiptari.
Se pёr Europё Greku e sllavi,
Nuk mёndojne, o mori Zanё,
Se shkoj shekulli e filloj tetri,
E as sllavi e as Greku…
Jo, s’po i njohin germat e Europёs,
Por po u vlon njaj mall nё gji…
Prej ku nis ai Deti i zi,
E kah rrjedh vala me Dri,
Krejt Ballkanin der’matan detit
Krejt Mesdheut po due me thanё,
Deri ne Istria, Adrias matanё,
Kan njё plan e njё djallёzi…
Pёrmbi bjeshkёt nё Slloveni,
Don me i dal Danubit matanё,
E krejt njё botё po don me i thanё,
Si e pat pa Cari nё andёrr…
Me thirrё don, “bota greko-sllave”,
Me hup don farёn e shqiptarve.
Eh, Europa spo don liri,
Pёr Shqiptar e nё Shqiptari,
Por po don dokrra n’breg t’hinit,
Siç pat ba mot mas moti…
Kundёr tё drejtёs qё na dha vetё Zoti.
******************
Unё spo dij ndoshta me ti rreshtue,
Por ai Gjergji krejt i pat shkrue,
Se kurr kta lkurёn s’kan me ndrrue,
As Europa pёr Shiptar…
As vetё Greku bashkё me sllav…
*****************
Por unё deshta moj bukuri,
Pёr me kjajtё pak sot me ty,
Se po t’shoh nё maje tё malit,
Me atё veshje krejt ne zi…
Me ato lot qё mi ke ndёr sy,
Kah po i sheh ato bjeshkёt tona,
Kah po e lshon synin kah Vlona,
Ku po derdhet vaj e gjamё…
Kur prej dallgёsh tё tёrbueme,
Po na mbyten bij e bija,
Vashat tona edhe rinia,
Veç tuj ik prej njaj mjerimit,
Prej mungesave pa kufi…
Ku ska punё, jetё as njerzi…
Ku ska shtet as qeveri…
Ku ka veç rrёna e tragjedi,
Ku ka vuajtje e vorfёni…
Ku mungon buka pёr fmi,
Mungon buka uji e drita…
E nё çdo leqe u asht zanё prita…
****************
A thue Zanё jam tuj tё randue,
Edhe vajin jam tuj ta shtue?
Pёr çka Shqypnis bashkё jem tuj pa,
Si po vriten vllu me vlla,
E si po shahen e si po grinden…
Si ja luejne shoj-shojt gishtin…
Kur n’ballkan dhelpnat luejn bishtin…
********************
Por spo muj, vetem me tё lanё,
Mori Zanё e bukura Zanё,
More Dielli bashkё me Hanё,
Qё m’lshon rreze e mё jep jetё,
Kur tё shoh bjeshkёs pёrpjetё…
Kah mё ecё e kah je tuj m’pa,
E kah synin s’je tuj ma nda…
**********************
Eh, pra kaq gzim ti mё jep mue,
Sa ma thot kjo zemra e shkretё,
Se pa shpres unё skam me mbetё,
Se po t’shoh ty n’vёndet tona…
Ku po m’rrin me “Orёt e malit”,
Me tё bukurat “shtoju Zot vallet”,
E sado luft, vaji e potera…
Pёrbri jush u ka kalue…
Prap ju bashk keni qёndrue…
Pa u da e pa u trёmbun,
Veç tuj prit e tuj ndihmue…
Tuj i kjajt e tuj i vajtue…
Gjith njata qё ranё pёr atdhe,
Pёr njat komb, atme e fe,
Pёr me i pshtue gra e fmi…
Pleq e t’lodhun, t’pa mundsi…
Per me ik, a me qindrue…
Pra moj Zanё t’laça bekue!
Ty e krejt Zana e Ora…
Qё bashkoheni dora-dora,
Ku Shqiptarve u derdhet gjaku,
Ku familjeve u digjet pragu…
Pёr me i nim, e me i forcue…
Mos me i lanё pёr me u largue
Prej atdheut as prej ksaj jete,
Pёr me u dhane nje vrudh tё ri,
Me qendrue e me u ringjallё…
Çdo tё keqje pra, me i ba balle…
Der sa bota e gjytetnimi…
Ta kenё njoft vehten ma mirё,
Se gjytetni nuk don me thanё:
Pёr me shkel tjetrin me kambё!
As me i vra grue e fmi…
As me i rrah prindrit ndёr sy…
As me dhunue grue as motёr…
As me i djegun ship e votёr…
As me therun fmit ndёr djepa…
E me ua hup tё drejtёn kah jeta…
********************
Pra moj Zanё!
Moj shpirti i mendimit,
Ti mi ep zёmёr frymzimit,
Dhe mё ban mos me harrue,
Por krejt jetёn me kujtue…
Se edhe na vetё si Shqiptarё,
Do punё tё liga n’dor i kem marrё,
Tuj u lidh me Grek e Sllav…
Tuj i ba krushq e kumbar…
Besa shpesh, se jo fort rradhё,
Sidomos do krenё tё parё…
Qё krejt pa ditё e pa u kujtue,
Hypёn nalt nё atё pushtet,
Me ndihmёn e dreqit, tё sllavit-grek…
Sidomos shekullit qё shkoj,
Ku shumё nana atje vajtoj…
Prej marrveshjesh midis barbarve,
Kur vetё dreqi kje n’krye t’shqiptarve.
Besa prap sot asht njaj lloj shejtanit,
N’krye t’Shqypnisё, ku ma sparit,
E pin kafёn nё Athinё…
N’Beograd rrin n’tavolinё…
Tuj pi Xhin e tuj pa sinjora…
Kah i pёrdredhin njato tul-holla,
Kah ja u ban mezet vetё “Nikolla”…
Kur n’Kosovё po derdhej gjaku,
E kur po i lidhej qafet laku,
Ekzistencёs sё Shqiptarve…
Kur u dogj gjithçka n’mes flakve…
*******************
Por moj Zanё po due me t’thanё,
Veç, mos ma merr shumё pёr mёrzi,
Pse po kjaj sot derte me ty…
Se qe besa, tash, sa mot-mot,
Tё kam lyp se ku me tё gjet,
Por unё larg sot kam qellue,
Edhe bjeshkve, kaher skam dalё,
Se aq kam mall pёr me tё pa,
Pёr me qesh e pёr me kja…
E me ti pa tё bukurit sy…
Atё fytyrё, oh, moj Hyjni…
Ndoshta dorёn kishe me ma dhanё,
Me ta puthё nji herё moj Zanё…
E te gjujt tu, ndoshta kishe me m’lanё,
Pёr me u ul e me u rrёfye…
Pёr çka jetёs pashё me sy…
Ndoshta keq dhe pa arsy…
Ndoshta ftyra, tuj mё ndigjue…
Ndonjёherё ka me tё ndrrue…
Pёr çka mallesh ta diftoj…
Pёr çka ndoshta dhe e teproj…
E kur unё tё shoh nё sy …
Se mё vrahesh nё merzi…
Pёr ndonjё t’keq, qё ma ndigjon,
Njaty zёmra mё pikon…
Edhe lotin ke me ma pa…
Kur te kamёt ka me tё ra…
Pra nuk due me tё lendue…
Vrafsha vehtёn ti tuj mё pa…
Nё e thaça ndoj fjalё me t’keq…
As pёr Turk, as grek as shkja…
As pёr ata qё m’duken si dreq…
Nё ato fronet e Shqypёnisё,
Ku bajnё punёt e Greqisё…
Tё Greqisё e tё Sllavisё…
Tuj i ba njerzit me dek unit,
Me ju dhimt gurit e drunit,
Tuj ja u shtyp lirinё nё bark,
E tuj ja u marr fyrmёn ka pak…
**********************
Pra, shpersa m’ban pёr me besue,
Se unё ty s’kam me t’idhnue…
Me kto fjalё tё shpirtit tim,
Qё gjithё motёsh lypin ç’frim…
Po kuj ti thom ma par se ty ?
O ti puthsha vetull e sy,
Veç me rrezen e shikimit…
Siç ti puth ty ajo rrezja e Diellit,
Se unё “vocrrak” thonё, kam qёllue…
E nuk mundёm me tu afrue…
Pёrtej rrezes, ku ti shkon jetёn…
Nё ato vёnde e ato lendina…
Ku m’rrin ti me gjeraqina…
***************
Por, prap diçka s’mund t’rri pa t’thanё,
Se pёr kah shndrisin Diell e Hanё,
Si n’ketё botё e mё tjeter anё,
Unё nuk gjej jo tjetёr fjalё…
Veç po thom me shpirt e mall,
Se unё, ty due me tu fal !
Prandaj ty ta fali besimin,
Siç na e fali Zoti Diellin,
Siç na e dha jetёn me jetue,
Njashtu pra, a je tuj m’ndigjue?
Pra tё falem o mori Zanё !
Me gjith shpirt edhe kto fjalё,
Der’ sa fryma mue ka me mu ndalё!
**********************
Eh, kur t’mё ndali kjo frymё hyjnore,
Deh mori Zanё, ty t’kjosha « Nore » !
Pёr me u ndalё e i her me u kthye,
Me mi lshue tё bukurit sy,
Prej atje ku ti mё rri,
Edhe ndoshta dikuj me i thanё,
Per mё ardhё e pёr me mё kja…
Dy tri fjale e jo shumё za…
Veç me thanё, se njaj farё “Frymorit”,
I shkoj jeta pёr quk tё zorit…
Jo pёr buk as pёr pasuni…
Se nuk pat kёnё hobby e tij,
Por njajt shpirtin e pat si çudi,
Se iu dha me ambelsi…
Veç pёr fjalёt nё dashni,
Se pat ra n’dashni me Zana,
Dhe prej s’largut u pat drejtue,
Me shumё fjalё e me shumё malle,
Sa ja u ndali shpesh kangё e valle…
Fjalt e tij pёr me i ndigjue,
Pёr ç’ka shekujsh kje gatrrue,
Luft e zjarm kunder Shqiptarve,
Gjak e gjam prej dhunёs barbarve…
***************
Le tё thonё pra ajo vjatore…
Mori Zanё tё kam ra “Nore”!
Le t’mi kjajnё dertet e mija,
Se si zёmra mё pat gufue,
Pёr mё shkrue e me kёndue,
Me u ndigjue deri n’kup te qiellit,
Krejt lavdite e njati tё mirit,
Krejt lavditё e Shqiptarisё,
Qysh nё kohet e Ilirisё,
E deri m’sot po due me thanё,
Asnja mangut mos me lanё…
Por, me ja u thanё edhe tradhtarve,
Kriminelve edhe barbarve,
Mirё e mirё, me ja u kujtue,
Edhe atyne qё u dhanё jetё…
Diktatorve nё pushtet...
Nё Shqypni atje n’Tiranё,
Kur gjith kombi kishte gjamё,
Do kasneca, kalemxhi…
Ku po i thonё vehtit “Gjini”,
Shkruen mashtrime e servilizma,
Tuj ja lan popullit nё fyt…
Tuj i shtyp e vrit e myt…
Pёr nji fjalё a njё shikim,
Vrap nё burg e pushkatim…
Ata, Fishtёn e patёn çvarrosun,
Raksionar, seç na e tiposen,
Edhe eshtnat n’Kir ja hodhёn,
Veç se Zoti ja pshtoj dorёn,
Njat tё djathtёn e bekue,
Qё historinё vetё e pat shkrue…
E ata, kalemxhi servila,
Qё sot po lehin ne intervista,
Nёpёr botё e gjithkah janё…
E shqiptarёt « tё çmёndur »i thirrin,
Se lirinё sot po kёrkojneё!
Jo, po don ata servila t’botёs…
Me ja mbush mёndjen Europёs,
Si tё vetquejtunit “Gjini”
Çmimin “Nobel” me marr nё shpi,
Se, pse po e ulin kombin e vet,
E po shajnё e akuzojnё…
Gjith shqiptarёt qё luftojnё,
Pёr liri e demokraci,
E tё drejta nё gjytetni…
Nuk po u bahet vonё aspak,
As pse lahen vllaznit nё gjak…
Veç po kqyrin se ku me u ul…
Me ndёj strukun porsi pulё,
Kalemxhijt servilt e Enverit…
Edhe krenёt atje n’Tiranё…
Qё po vjedhin e po hanё,
Pasunitё e çfarё mund tё zanё…
*********************
Pra moj Zanё, o Yll e Hanё,
A i nigijon dertet e mija…
Se edhe lodhё tё kam, po drue…
Por, me mё falё, moj kjosh bekue!
Ti qё fal vetёm dashni…
Falma mue, pra kёtё mёrzi !
Pёr kto derte e pёr kto fjalё…
Qё po mё zjejnё si det me valё…
Mrёna Shpirtit, pra, mё ka pushtue,
Gjith ky mall me fol me ty…
E me ti pa tё bukurit sy!
Veç nё ty e kam besimin,
Ty, qё rrezja ta puth synin,
Nё, ma t’parёn rreze tё diellit,
Kur mallnueshem, ti, mi shkon qiellit.
Pra kah tё sidhesh kah Shqypnija,
Mi mbaj nё mёndje kto fjalёt e mija,
E m’ua thuej burrave e grave,
Edhe rinisё t’bukur shqiptare…
Thueju pra prej “Zanit tё Zёmrёs”,
Prej ktij zani qё del sё largu…
Ku m’flet shpirti e mё flet vargu,
Merrni pra shpirt e arsye…
Edhe fjalёn e vёrtetё,
Pёr tё njoftё e me dallue,
Midis tё mirve, me nda tё ligёn,
Me u lidh me fisnikri…
Pёr njerzi e pёr shqiptari,
E me dal prej servilizmash,
Duertrokitjesh nёpёr salla,
Pёr me vu huj nё kolltuk…
Maskarej apo hajdut…
Pra me dijtё e me gjykue,
Pёr me vu nё krye tё vёndit
Ata burra e ato gra,
Qё prej zotit janё krijue
Pёr me pas shpirt e njerzi,
Pёr çdo grue plak e fmijё…
Pёr çdo fasht, qytet e shpi…
Shqiptarisё me i dhanё gjallni!
*****************
Tash moj Zanё unё jam tuj dalё,
Prej ktij vargut, pra, nga kto fjalё,
Veç, pashё njat Zot qё na ka krijue,
Kah do t’shkojsh mos me m’harrue!
Se kjo shpres qё kam nё ty,
Mё mban gjallё, e mё shkon mёrzi,
Mё ban trim e mё ban bujar,
Ma ndez zёmren porsi zjarr,
Mё jep shpirt, frymё edhe shpresё,
Sa thom: Kurr s’mё len tё vdes!
Se, ma, njё shpresё me u pa me ty…
Mё rrin nё mёndje e mё rrin nё sy,
Kah do shkoj, nё udhёt e mija…
Nё çdo rreze e bukuri…
M’ban sikur, po tё shoh ty…
Pra, ti je, nё shpirtin tim,
Si njё fllad qё mё jep freskinё,
Si njё mall qё mё mban gjallё…
Je si prekja gjithё magji…
Si butsia e fjalёs shpirtnore…
Qё m’merr grykё e mё mban pёr dore.
O vallzofsh moj Zanё ndёr shekuj,
Nёpёr bjeshk e ndёr lendina,
Edhe bukur ty tё shkoftё moti,
E unё tё paça, o moj lum e mira!

Perfunduar se shkruari me daten: 23.03.2004
Autori Llemadeo Dukagjini

[LLemadeo]

Poezi nga LLemadeo

Mengjeze malli…

Nje ere e ftohte endrrash me ka zgjue,
Kesaje dite te re, kendej nga vetmia…
E ne udhe kam dale me fytyre drejt teje,
Andej nga juglindja, nga mallet e mija…

E prap si dje, pardje e nder vitet qe kan shkue,
Syte drejt qiellit çoj, me orientim prej teje,
O malli im, o shpresa plot uzdaje…
Qe unshem ma len shpirtin e gjakun nder deje!

Dhe si ne nje tempull besimi te lashte,
Une falem çdo dite ne mengjezet e mija,
Me sy te permalluem e me shpirtin e vrame
Per Dheun e per Malet ne vendet e mija.

Une falem per cdo gure ku gjunjte i kam varrue,
Ne vogjeline time, ku aq shpesh kam ra…
Siç bie i vogli, kur me vrap turret…
E duerve te nanes, ik si pa za…

I falem asaje toke ku shume e kam shkelun,
E lotet e vogjelise atje i kam lane…
I falem atije Dheu qe dikund nder vorre,
Mi mban ne gji Etrit, pra Atё e Nane!

I falem atij qielli permbi Tokёt e Shypnise,
Ku Yjtё ma s’pari mi ka dhurue…
E aq kthjellte ndёr Qiej me ka lane me pa,
Thellesite e hapsines, ku andrrat m’kan fillue…

I falem çdo grime, atje unё pra…
Ku syte e mij me mall e kanё filmue…
E ne kujtimet e shpirtit si nje film pa za,
Me çfaqet aq shpesh, kur gjendem i vorfnue.

Nё vorfni te shpirtit ne kto vende te tjera,
Ku ska asnje fije gёzimi natyral…
E as shpirti nuk ndjen asnjё lloj dashnije…
Pёrveç njё tё perditshmi ushqim artificial!

Nёpёr kёto mengjeze kam mbete duke u falun…
Me shohin si te « marre », pse me qiejt tuj fole unё rri…
Se deri kur do te mundem me durue mallin,
As vete nuk mundem ta kuptoj, aspak nuk e dij !

Por nje shprese e lindun vjen tuj u shtue…
Deri ne pafundesi me mban ne zgjim,
Qe do te vije dita…me therret pra mue…
Njaj za i brendshem qe me jep aq gzim!

Se do te kthehem njё ditё, do te vij perseri…
Tek ty o dashtuni e votres bujare…
Tek ty o mall i shtrenjte qё me fal gezim,
E andrrat mi mban gjallё, o toka Shqyptare!

Do te kthehem nje dite, e ndoshta atehere,
Zhurmat e poterat qe te kane mbulue...
Nuk do te sidhen neper ty si hiena te zeza...
As lloji i politikes qe sot te ka shkatrrue...

Do te vij pra dhe une ne ditet e bardha...
Kur udhve e doganave te mos kete hajdute,
Uniformash fshehur, as mureve zyrtare...
Atehere do te vij, kur politika te jete me e urte...

Fund, me 8 prill 2004
Autori LLemadeo

[LLemadeo]

LAMTUMIRE

Une po dal, po shkoj diku, nene moj me jep urate,
Per nje udhe qe sdi se ku, nuk e dij a kthehem prape!

Me jep fjalen udhe e mbare, o atdhe, mirardhesh me thuaj!
Se nuk dij a kthehem valle, apo mbes ne dhe te huaj!

Mike moj, e shtrenjta ime, mbaje zemren fort ne gji,
Dhe mos rri duke lotuar, se do kthehem perseri…

O ti shpirti i im i shtrenjte, ti o zemer e dashuruar,
Mos me qaj e mos me ther per nje mall qe mbet pa shuar!

Ti moj Zogeza e praruar, o ti Engjull atje larg,
Mi kujto si ne te shkuar, sa u puthem e sa u dhame…

Udheve bashke ku shetitem, hijeve neper lendina…
Mi kujto moj vashe e bukur, kur te shkosh ne dite te mira…

Ne se gjen neper motmote, ndonje fjale diku latuar,
Ajo eshte nje gjurme kohe, Lisave i patem shkruar…

Une dhe ti, n’maje te shpirtit, beme dhe Lisat te vajtojne…
Sot jane humbur ato germa, ne te dy me s’i shikojme !

Lamtumire them neper goje, kendej tretur, larg prej teje,
Moj e mira, qe nder mote, ma ndez gjakun neper deje…

Lamtumire o Atdhe, serish ty une te kujtoj,
Mos me thuaj se si je, shpirtit thelle ze e vajtoj…

Te kam lene ne dite te liga, se te liqte mi ngjite lart,
Mi ke hypur gjer ne krye, ca hajdut e injorant…

Me ke bere ne sy te mij, kryeministra ca zagar,
Qe e njihkan mire genjeshtren, per te vjedhe e per te marre…

Ca ministra kalamanje, qe kurre ne jete s’paten punuar,
Vec se qene ustallare, si servile te korruptuar...

Kur une regjur e edhe dergjur per te shkreten demokraci…
Shoke e miq e gjithe nje popull, dolem udhve per liri…

O atdhe, pra lamtumire, qofsh i mire dhe i bekuar!
Por ne ty, ajo kasta jote mi pat lidhur kemb e duar…

Per nje varg e per nje fjale, per nje zjarr e per nje mall…
Maskat tua pushtetare, policeske qeveritare…

Zvarre me moren nder pazare…si t’mos isha farё Shqipetare!

Lamtumire, pra lamtumire, do te jem tani larg teje,
Se ky shpirti im i dlire, nuk bjen prehe e maskarenjve!

More maskarenje te nxire, ne karrike e neper zyra…
Sa ty shpejt tu helmua gjaku edhe shpejt tu nxi fytyra!

Nga te paftyret qe i vure, neper poste atje lart,
Qe te bene njeqint mynxyra ne te ziun netdhjete e shtate.

Me le mua dhe te tjere neper rruge si te pa pune…
Dhe rrugacve pa nje vlere u dhe zyre e u dhe vule…

Neper rruget e Shqiperise na debuan me police,
Na goditen e na rrahen ca shtetare e ca bandite…

Ndaj nuk munda me te vuaj, vargu im lotonte gjak…
Gjak e vrere te perveluar prej pushtetit zgjebarak…

Dua jeten ne liri! O Atdhe a me kupton ?
Do te shkoj dhe gjer ne Hene, ne se ti nuk ma afron!

Emigrant do te vdes, neper shekuj brez pas brezi…
Sepse s'dua qe per se gjalli te me mbyse n’ty krimineli…

Siç prodhon prokuroria, vete polici gjykatori…
Ta derdh gjakun tek shtepia, ta ben varrin tek oborri…

Ndaj po iku o Atdhe, ndaç me shaj, ndaç me mallko…
Le t’me plase ky mall i shkrete, por si une askush ste do!

Pra ne ty ma vodhen voten, neper rrena e sterrrena,
Komisonesh e partinash, ku ke lene dhe dreqin brenda…

Dhe ne ty ma vrane jeten, nuk me lane ne shtepine time,
Me bastisje e police, qe po vjedhin e bejne krime…

Ndaj te them sot lamtumire, neper lotet e moskthimit…
Qe po vuaj e dij mire, por s'do jem viktime e krimit.

Eh, ti qaje moj mikja ime, me mire qajme per se gjalli!
Se sa lule me lote te nxehte, te me derdhnje diku tek varri…

Por kjo shpresa na mban gjalle, qe do shihemi nje dite…
Kur zuzaret e gjithe zagaret, sdo te jene me n’politike !

Kur njerzia e Shqiperise me nje ze si gjame rrufeje…
Do ti fshije ata bandite, prej kolltuqesh e prej çdo dere!

Dhe do shihemi ne dite te mira, kur liria te lulezoje…
Kur dhe vete Shqiperia te jete Zonje e perbi Zonje !

Prill 2004, Autori LLemadeo.

[LLemadeo]

O MOJ ZANE, ATJE TEJ DRINIT !

(Kushtim...)

Mёngjesi kёndej veriun sa e ka pushtue,
E rrezet e para ty atje t'kan pa...
E lajmin bashkё me dritёn ma sodhёn kёndej mua
Kur Ylli andej lindjes shkoj pa za...

Kёshtu njё dite e re agoj, ndёr kto kohё te vona,
Mike, o moj Zane atje tej Drinit,
A thua po vjen e mbara andej ne vendet tona,
E dalim pёrgjithmone prej atij Dimrit?

Shume, shpresa me mban gjalle nё fuqinё tande,
Moj Zanё, qё ngadhnjimtare m'rrin n'stuhi,
Dhashtё Zoti qё te vijё njё ditё e madhe...
Kur Drini t’mos mё ndaj, mua me ty!

Jo Drinin shterrun, unё kurrё mos e pafsha,
As bjeshkёt fusha djerrit, nuk i dua...
Bora le tё shёndrisё mbi Lisa e mbi Aha,
Por rrugёn mos t'ma ndali mё, askush mua!

Moj Zanё bujare me synin porsi Ylli,
Kёshtu fjala prej mallit sё thelli seç mё del,
E loti mi mbush plot qepallat e syrit,
Gjoksi me dridh ahesh, merziet seç mё ther.

Me fol, une aqe shume, me ty sot dua,
Pse vetёm ty te kam, andej si njё uzdaje,
Pёr ku zёmra me digjet, shpirtit tim tё thellё,
E s’gjёndet kush kёndej, mua vajin tё ma ndalё!

Po si mendon moj Zanё, o shpirti im i ndamё,
Se unё nuk tё kujtoj nё ditet e veshtira,
Kur zija tё mbulonte, dhe e madhja gjamё...
Tё sidhej si kulçeder nё votra e shtepia ?

Oh, Zoti mua mё vrafte, nё mos t'paça kujtue,
Me britma e me gjamё, rrugve tuj vajtue...
Kёndej, kёsaj bote, ku fshehet hipokrizia,
Ku letrash shpesh po luajnё, me fatet e mija...

Por moj Zanё, i ligu, i smuri i gjithe botёs...
Qёnka thellё nё zemёr, nё shpirtin e Europёs,
Njё dashni banale, raciste moderne...
Fshehur poshtё arshivash, fshehur pas çdo dere!

Dashuri n’mes palve, fshehur n'mes sekretesh...
Ruajtur Konferencash, darkash e ahengesh...
Puthjesh e orgjish, qysh ne kohё t’mbretrive...
Çfaqet edhe sot, poshtё çdo tavoline...

Por ti duke m’ndigjue, e di se çdo mё thuash,
Don tё dish prej meje, si vehtёn t’ma ruash?
E une e dij mirё dhe aq marak te kam,
Pёr hapat tu atje, udhve gjatё e gjanё...

Eh, unё ty po t’lutёm, mos e mbaj merzi,
Kёte qё tё thashё sot, pёr vehte e pёr ty...
Veç kam njё porosi, si t’vetmin amanet,
Mos harro ç'tё them, ma ruaj si tё shenjtё!

Mi thuaj Lindjes tonё, mallit dhe marakut,
Jini shumё tё urtё nё shkallёt para pragut,
Doren njeri tjerit, ngjituni me kujdes...
Rrёzimi na then kokёn, na kёput nё mes!

Europёs le tё sidhet, rreshqanё si njё kulçedёr,
Ajo dashni e tyre, ai horllёk i vjetёr...
S’kanё ku tё shkojnё mё, gjatё nuk fshihёn dot!
Do t’jemi siç ishim, shekuj e mot-mot!

Keshtu moj Zana ime, moj Ora e shpetimit,
Qe shekujsh e mot-moteve me rrin atje tej Drinit,
Zemres kam njё ndejnjё, njё t’madhe uzdajё...
Qё kurr mua me ty, Drini s’do t'mё ndajё!

Autori LLemadeo, 30 Prill 2004