Franca paralajmeron islamiket per shamite.

[Saint-Simone]

Zinedine Zidane...

pergjigja ime mund te ishte me e gjate por sia vlen te flasesh me ty...

[Saint-Simone]

Si rrjedhije, kjo fe parazitare qe ju imponua shqiptareve nga hordhite lindore, po e humb sinjifikancen e vet ne shqiperi e shume shpejt do na lere shendene.
Kroksi

hahahaha
Ti nuk ja ke haberin se ç'behet ne Shqiperi. Numri i atyre qe po i bashkengjiten ketij besimi po rritet nga dita ne dite.
Njerez si Ervin Hatibi (poeti gjeni) nuk jane aq te ditur dhe te mençur sa ti qe t'i kuptojne rreziqet e kesaj feje...

[altin55]

Ne Emer te Allahut, Meshiruesit, Meshireberesit



"Më dhemb sikundër të më heqin lëkurën nga trupi!"



Intervistë me njërën nga vajzat e mbuluara, e cila u ndalua te ndjeke studimet per shkak te mbuleses ne shkollen e mesme te gjuheve te huaja ne Tirane,



Pyetja: Cilat janë fillesat e besimit tënd?
Pergjigja: Fillesat e besimit tim i përkasin tetëvjeçares. Isha në klasë të VII-të kur vëllai im, i cili kishte filluar të praktikonte Islamin më foli mbi të. Isha e vetmja në familje që synova besimin e qartë dhe të pastër, fenë reale, larg supersticioneve, larg mitologjive apo irrealitetit. Ende nuk kishte arritur kjo nivelin zbatues, por mbetej në nivelin e besimit të zemrës. Pas fitimit të konkursit në shkollën e mesme "Asim Vokshi" u vendosa në konvikt, ku pashë se shumë vajza praktikonin besimin Islam. Besimi ishte rrënjosur tek unë, ajo që kërkoja tashmë ishte të mos mbesja muslimane vetëm me zemër, por të inkuadrohesha edhe në vepra. Nëse nuk mund të veprojmë nga besimi vetjak, ku qëndron rëndësia e të thënit se kemi besim? Fillova praktikimin e namazit, I cili për mua ishte mbështetje shumë e madhe duke më ndihmuar përballimin me sukses të largimit nga prindërit që në këtë moshë. U dhashë pas leximit, sepse ky ishte obligim në Islam. Rezultatet në shkollë I kam pasur të larta. Krahas kësaj I kushtova rëndësi forcimit të karakterit tim. Di se të përballosh jetën duhet të jesh I fortë dhe jo I keq. Dhe di se nëse të tjerë do të mendonin sikundër unë, jeta vetë do të ishte më e lehtë për gjithsecilin. Kam qënë dhe jam e vendosur dhe e bindur në vërtetësinë e asaj që kisha zgjedhur. Ndjeja përgjegjësi dhe ndjeja se mungesa e kësaj ishte një nga problemet më kryesore të brezit tim.
Pyetja: Kur vendose të mbash mbulesën Islame?

Pergjigja: Një javë para Vitit të Ri. Isha në shkollë.
Pyetja: Cili ishte reagimi i prindërve?
Pergjigja: Para se të shkoj në shtëpi erdhi babai në Tiranë. Nuk i bëri përshtypje shamia ime dhe nuk reagoi. Pas vajtjes në shtëpi babai vetëm një herë e përmendi çështjen e mbulesës sime. Duke më kujtuar mundësinë e presioneve nga paragjykimet sociale këshilloi ta heq, por ishte sërish i qetë. Në shkollë erdha me shami.
Pyetja: Kur u bënë serioze problemet me prindërit?
Pergjigja: Kur kjo veshje u bë problematike në shkollë, nga ana e drejtorit. Unë mendoj se ashtu sikundër ndaj nesh, edhe ndaj prindit tim është ushtruar presion psikologjik.
Pyetja: Ku e bazon këtë?
Pergjigja: Nuk kam qënë prezente në të gjitha bisedat e drejtorit me prindin tim, por gjithsesi them se telegrami me të cilën prindi im u njoftua nga ana e drejtorisë të vinte urgjentisht në Tiranë, ishte I shkruar në mënyrë jonjerëzore dhe kjo sigurisht që shkaktoi reagim tek prindi im. Kjo nuk ishte diçka që u zbatua vetëm tek unë. Edhe prindërit e vajzave të tjera u njoftuan në të njëjtën mënyrë. Nëna e njërës prej nesh mendoi për vdekjen e mundshme të vajzës. Së dyti mendoj se im atë është vënë direkt apo indirekt para presionit për humbjen e sigurtë të shkollës sime. Personalisht mendoj se prindërit nuk janë të irrituar, por të shqetësuar dhe them se mbarëvajtja e kësaj çështjeje në shkollë do t'I sistemojë edhe problemet me ta.
Pyetja: Shihet qartë se keni pasur edhe probleme me shkollën. Mund të na tregoni diçka më gjerë?
Pergjigja: Në shkollë asnjë nga mësuesit që më japin mësim nuk më nxorri probleme, madje disa edhe më përkrahën. Edhe shokët e mi nuk kanë qënë kundër, madje ata për mua dhe dy shoqet e mia, bojkotuan edhe orët e mësimit në shenjë proteste. Ishte drejtori si epror, I cili më nxorri jashtë mësimit, tepër I revoltuar. Ai më kishte paralajmëruar se do të më përjashtonte po të vendosja shaminë, por unë e shihja këtë si një të drejtë timen dhe privimin nga ajo si një padrejtësi. Nuk isha ndeshur ndonjëherë me kushtetutën shqiptare kaq hapur për një problem konkret timin. E kam konsideruar veten si një qytetare shqiptare me të drejtën që të përfitoj nga ligjet e shtetit tim, konkretisht Neni 24 në lidhje me lirinë e fesë dhe Neni 57 në lidhje me të drejtën e arsimimit.
Pyetja: Thatë që rregullorja nuk paraqiste problem. Përse atëherë nuk është kështu tani?
Pergjigja: Në rregulloren e miratuar prej nesh thuhet se veshja duhet të jetë e përshtatshme. Drejtoria me qëllimin e vetëm që të na pengojë nga rruga jonë, një e drejtë e ligjshme, manipuloi duke shtuar në rregulloren e shkollës tek fraza "veshje e përshtatshme" - frazën "jo minifunde, kanatiere, shami. Dy të parat duket se janë shkruar thjesht si justifikim për t'I ndihmuar drejtorisë në realizimin e qëllimeve të saj.
Pyetja: Po dikasteret përkatëse si kanë reaguar?
Pergjigja: Ata na kanë përkrahur nga pikpamja ligjore, por asnjë lëvizje nuk është bërë praktikisht nga ana e tyre.
Pyetja: Si I mendon ditët që do të pasojnë?
Pergjigja: Të vështira. Por jam e gatshme dhe e vendosur të përballoj gjithçka për të fituar të drejtën time.
Pyetja: Tani një pyetje më personale. Ç'vend ka mbulesa tek ti?
Pergjigja: Është pjesë e imja, pjesë e vetes sime dhe identitetit tim. Më dhemb me shumë se sa lëkura sikur të shkulej nga trupi. Duke mos qëndruar vetëm tek vetja ime, mbulesa ka një ndikim në pjekurinë e vajzës. Ajo e ndihmon atë të ndjehet subjekt dhe jo objekt. Unë them se njerëzit nxjerrin përfundime duke u nisur përgjithësisht nga vetet e tyre. Unë nuk e shoh mbulesën si privim të realizimit të vetvetes. Për mua është shumë e natyrshme, madje më ndihmon. Besoj se mbulesa ka edhe funksion edukativ, sepse ai I vendos në kanalet e duhura marrëdhëniet midis njerëzve. Besoj gjithashtu se kohën që shpenzojmë poshtë e lart për të zgjidhur atë që vetvetiu është e zgjidhur, do të bënim mirë t'ia kushtonim edukimit të gruas, sepse gruaja është gjysma e shoqërisë dhe gjysma tjetër rritet prej saj. Gruaja duhet të gjejë vendin që i takon, pa qënë e detyruar të heqë dorë nga feminiteti në këmbim të një qetësie që është e drejtë e saj dhe njëkohësisht pa u kthyer në lodër. Thuhet në Islam: "Një komb prishet atëherë kur prishet gruaja e atij kombi". Kjo sigurisht do të thotë se nëse duam ta përmirësojmë atë, duhet t'ia fillojmë nga gruaja dhe ngritja e dinjitetit të saj. Por e gjithë kjo nuk mund të marrë kuptim pa besimin, që sot është lënë pas dore. Unë them se besimi zë fill në thellësitë e shpirtit dhe është besimi që i jep forcë njeriut të përballojë jetën e tij, vështirësitë dhe ecjen përpara.

[Saint-Simone]

Ç'lidhje ka kjo me temen?

[altin55]

Pse Franca i frikësohet aq shumë fesë?

Franca dhe disa shtete të tjera janë zhytur në kontraverse kur dy nxënëse janë përjashtuar nga shkolla për shkak të mbajtjes së shamisë. Franca zgjëroi ndalesën dhe propozoi një ligj që ndalon mbajtjen e veshëmbathjes dhe simboleve që haptazi shfaqin identitetin fetar. Përveç shamive të kokës, ky ligj poashtu përfshin edhe kryqat krishterë dhe kapat hebrenje. Ky ligj shkaktoi një valë të reagimeve. Shtetet muslimane, Mbretëria e Bashkuar, SHBA-të dhe Gjermania kritikuan ligjin dhe theksuan se hyrja e atij ligji në fuqi do të shkaktonte tensione në Francë. Ata poashtu thanë se ligji ishte në kundërshtim me lirinë fetare dhe të drejtat themelore të njeriut. Mirëpo, deri tani, këto reagime nuk kanë ndikuar që Qeveria e Francës të tërheqë atë vendim.


Nuk duhet të interpretojmë atë që ndodhi në Francë vetëm si një ndalesë për simbolet fetare; frika e Francës ndaj fesë dhe moralit fetar daton nga më herët. Ata që janë të vetëdijshëm rreth zhvillimit të kulturës shoqërore dhe marëdhënieve kishë-shtet në Francë e dinë se këto aktivitete dhe kontraverset që rezultojnë nga to, janë mirë të njohura në shoqërinë Francëze.


Përveç kësaj, kjo frikë nuk është e kufizuar vetëm ndaj Islamit dhe Judaizmit; kujtesa e vrasjes së katolikëve gjatë Revolucionit francez nuk është fshirë ende.


Forma aktuale e marrëdhënieve kishë-shtet në Francë është formuar nga konflikti, urrejtja, mllefi, dhe masakra. Kjo betejë ka filluar në shekullin XVIII kundër kishës katolike me qëllim të zvogëlimit të ndikimit të kishës në shoqëri.


Mund të themi se gjatë kësaj periudhe, shoqëria u distancua nga vlerat shiprtërore dhe fetare dhe ra nën ndikimin e filozofisë materialiste.


Prandaj, për të gjitha arsyet që i shtruam me lart, shoqëria franceze duhet të shqyrtojë një zgjidhje jo në mungesë të fesë, por në praktikimin e moralit fetar. Zgjidhja e konflikteve, dhuna në rritje dhe jobarazia ekonomike nuk qëndron në ndalimin e fesë; por në të kundërt: ajo duhet të kërkohet në një përpjekje për të shpërndarë moralin fetar. Kur një popull i frikësohet Zotit, vepron sipas vetëdijes së tij dhe shpreh brengë, mëshirë dhe tolerancë, atëherë nuk mund të ketë dyshim se shumë lehtë do të çrrënjosë dhunën dhe degradimin në shoqërinë e tij.

[Saint-Simone]

bukur e ke thene altin, kjo po qe ka lidhje...

[altin55]

Pas ligjit për mbulesën qëndron frika

Ndalesa e hixhabit në Francë jo vetëm që shkaktoi një debat në rrjedhë ndërmjet sekularizmit dhe Islamit, por ndoshta që është edhe më me rëndësi, debati u reflektua brenda vetë kampit sekular.

Teksti në vazhdim është përkthim i një artikullli që provokon mendimin, i publikuar muajin e kaluar në gazetën franceze Le Monde, nga filozofi dhe aktivisti prominent francez Alain Badiou. Një mendimtar energjik dhe përplot sarkazëm, Badiou bën një shtesë të freskët dhe unike në debatin në rrjedhë në Francë.


1. Disa gra dhe burra republikanë një kohë nxorrën idenë se duhet të propozohet një ligj me të cilin do të hiqeshin shamitë nga flokët e vajzave-nxënëse. Së pari, të ndalohet shamia nëpër shkolla. Pastaj, të ndalohet gjithkund, nëse është e mundshme. A dëgjova “një ligj”? Një ligj! Presidenti i Republikës ishte aq i kufizuar si politikanë sa që ishte i pafundosshëm.

I votuar në mënyrë totalitare nga 82 për qind të votuesve, duke përfshirë edhe të gjithë Socialistët, d.m.th. ata nga të cilët një numër i madh i republikanëve të mundshëm regrutoheshin, Chirac theksoi: po, një ligj. Një ligj kundër vetëm disa mijëra vajzave të reja të cilat mbajnë shaminë e lartpërmendur mbi flokët e tyre. Ata të paflokët, i ngatërrojnë gjërat. Përveç kësaj, muslimanët! Në këtë mënyrë, edhe njëherë, sikur dorëzimi në Sedan, Petian, Luftën Algjeriane, ligjet e ashpra të Mitterandit kundër punëtorëve pa letra (dokumenta) punuese, Franca habiti botën. Pas tragjedive, farsa.

2. Vërtetë, Franca më në fund gjeti një problem që është i vlefshëm për veten: shamia që mbulon kokat e disa vajzave. Thuhej se dekadenca është ndaluar në këtë shtet. Invazioni musliman, gjatë kohë i diagnozuar nga Le Pen dhe i konfirmuar këtyre ditëve nga disa intelektualë, ka gjetur ndërmjetësuesin e saj. Beteja e Poitiersit ishte një gjë fëmijërore, Charles Martel vetëm huazoi revole. Por, Chirac, Socialistët, feministet dhe intelektualët iluministë që vuajnë nga Islamofobia do ta fitojnë betejën e shamisë. Nga Poitiersi deri të hixhabi, pasoja është e drejtë dhe progresi është i kosiderueshëm.

3. Kauzat grandioze kanë nevojë për argumente të stilit të ri. Për shembull: hixhabi duhet të ndalohet; ajo është një shenjë e fuqisë mashkullore (babait ose vëllait më të madh) ndaj vajzave të reja ose grave. Kështu që do t’i përjashtojmë gratë që i mbajnë ato (shamiat). E thënë ndryshe: këto vajza ose gra janë të shtypura. Për këtë shkak ato do të dënohen. Është njëjtë sikur të thuhet: “Kjo grua është përdhunuar, hidhne në burg”. Hixhabi është aq i rëndësishëm sa që meriton një sistem logjik me aksioma të ripërtrira.


4. Ose në të kundërt: janë ato që në mënyrë të lirë duan ta mbajnë atë shami të mallkuar, ato rebele! Për këtë shkak ato do të dënohen. Një moment: a e keni fjalën se në fund të fundit ajo nuk është simbol i shtypjes së mashkullit? Babai ose vëllai më i madh nuk ka asgjë të bëjë me të? Atëherë prej nga erdhi nevoja për ta ndalur shaminë? Problemi i hixhabit është qartë problem fetar. Ato rebele e kanë bërë besimin e tyre të qartë.

5. Ose është shkaku i babait dhe i vëllait më të madh, dhe në “mënyrë feministe” hixhabi duhet të çrrënjoset, ose është vetë vajza që është duke qëndruar pranë besimit të saj, dhe në “mënyrë laike” hixhabi duhet të çrrënjoset. Nuk ekziston shami e mirë. Pa shami! Çdo kund! Siç është thënë, madje edhe jo-muslimanët e kanë thënë, se çdo kund duhet të dilet “pa shami”.

6. Veni re mirë se babai dhe vëllau më i madh i vajzës së hixhabit nuk janë shoqërues tuaj prindor. Shpesh është sugjeruar, madje edhe deklaruar se babai është një punonjës idiotik, një humbës “nga fshati” që punon në fabrikën Renault. Një tip arkaik, por i marrë. Vëllai i madh shpërndan hashash. Një tip modern por i korruptuar. Shqetësues i paralagjeve. I klasit të rrezikshëm.

7. Feja islame ia shton këtë gjë serioze feve tjera: në Francë ajo është fe e të varfërve.

8. Paramendoni një drejtor të një shkole të mesme, të pasuar nga një ekip i inspektorëve të armatosur me libra të jurisprudencës: Në dyert e shkollës, ata do të kontrollojnë nëse hixhabët, kippat ose kapat tjera janë “të theksuara”.

Hixhabi, si një pullë e madhe postare e vendlosur prapa qafe? Mandej kippa e madhe sa një monedhë euro? Çuditshëm, shumë çuditshëm. E vogla shumë lehtë mund të jetë version i theksuar i të madhes. Një moment, çka shoh këtu? Kujdes! Një kapë koke! Ashtu pra. Kur është pyetur rreth kapave të kokës, Mallarme është përgjigjur mirë: ”Kushdo që vendos një gjë të tille nuk mund ta heq më. Bota do të merr fund, por jo edhe kapa”. Theksimi i përjetësisë.

9. Sekularizmi. Një rregull që nuk ndryshket! Tre ose katër dekada më parë, shkollat e mesme ndalonin përzierjen e gjinive në një klasë. Pantallonat nuk ishin të lejuara për vajzat. Kateçizmi (formë e testimit fetar) dhe personat fetar ishin të obligueshëm. Bashkimi ishte solemn, me djem që mbanin bylyzykë në krahë të bardhë dhe kollaçe nën vellot e tyre. Vello e vërtetë, jo shami. Dhe do të dëshironi që unë të mendoj për hixhabin si krim? Atë simbol të vonesës, trazirave, ndërlidhjeve të përkohshme? A duhet që këto zonjusha të cilat kënaqshëm përziejnë të djeshmen me të sotmen, të përjashtohen? ...

10. Pasi jemi në këtë temë, a nuk është biznes religjioni i vërtetë masiv? Në krahasim me atë ku muslimanët duken si një pakicë e theksuar? A nuk është simbol i theksuar i kësaj feje të degraduar që mund ta lexojmë nëpër pantallona, këpucë sporti dhe tishorte: Nike, Chevignon, Lacoste… A nuk është më lirë të jesh viktimë e modës në shkollë se sa shërbyes i vërtetë i Zotit?

Nëse do të duhej të qëllohet më lart për ta goditur syrin e kaut, do të thoja se çdokush e di se çka nevojitet: një ligj kundër emrave të firmave (markave). Filloja punës Chirac. Le t’i ndalojmë simbolet e theksuara të Kapitalit, pa kompromise.

11. Ju lutem sqaroni diçka për mua. Çka saktësisht e karakterizon racionalitetin e Republikanëve dhe feministeve për atë se çka duhet të tregohet nga trupi në vende të ndryshme dhe në kohëra të ndryshme, dhe në çka nuk duhet? Me sa kuptoj unë, këtyre ditëve, dhe jo vetëm në shkollë, nuk tregohen as gjinjtë, as organet seksuale femërore, e as organet mashkullore. A duhet që të mllefosem se këto pjesë janë “të tërhequr nga vështrimi i të tjerëve”? A duhet patjetër të respektoj bashkëshortët, të dashurit dhe vëllezërit më të mëdhenj? Para pak kohe, madje edhe ditëve të sotme në fshatin tonë në Sicili, si dhe gjithkund në botë, të vejat mbanin shami të zeza, çorape dhe veshje tjetër të zezë. Nuk duhet të jesh e vejë e një terroristi islamik për ta bërë atë.

12. I çuditshëm është mllefi i rezervuar nga aq shumë gra feministe për disa vajza që mbajnë hixhab. Ata e kanë lutur presidentin e mjerë Chirac, një sovjetik në 82 për qind, për t’i mposhtur ato në emër të Ligjit. Ndërkohë trupi i prostitutave femra gjendet gjithkund. Pornografia më nënçmuese shitet gjithkund. Këshillat për shpalosje seksuale të trupave gjenden nëpër revistat për të rinj ditë e natë.

13. Një sqarim i vetëm: një vajzë duhet të tregojë se çka ka për të shitur. Ajo duhet t’i tregojë të mirat e saja. Ajo duhet të iniciojë se në të ardhmen, qarkullimi i femrave të varura nga modeli gjeneralizues, nuk është me këmbim të ndaluar. Shumë keq për baballarët mjekrrosha dhe vëllezërit më të mëdhenj! Rroftë tregu planetar! Modeli i gjeneralizuar është modeli i modës më të lartë.

14. Merreshte falas se një e drejtë jo e rëndësishme e femrës është se ajo vetëm të duhet të zhvishet para personit të zgjedhjes së saj. Por jo. Është vitale të sugjerohet zhveshja në çdo moment. Kushdo që mbulon atë që e vendos në treg nuk është tregtar lojal.

15. Ta argumentojmë këtë, një pikë shumë e çuditshme: ligji ndaj hixhabit është një ligj i pastër kapitalist. Ai ligj urdhëron feminitetin të shpaloset. Me fjalë tjera, është obliguese të ketë trup të femrës duke qarkulluar sipas paradigmës së tregut. Për adoleshentet, dmth, qendrën e paketuar e universit të tërë subjektiv, ligji ndalon çdo kthim prapa.


16. Virtualisht çdokund haset se “velloja” është një simbol i patolerueshëm i kontrollit ndaj seksualitetit femëror. Vërtetë besoni se seksualiteti femëror nuk duhet të kontrollohet në shoqërinë tonë këtyre ditëve? Ky naivitet do ta bënte edhe Foucaultin (fizikant francez) të qeshë. Asnjëherë nuk i është dhënë aq shumë kujdes seksualitetit femëror, aq shumë vëmendje detaleve, aq shumë këshilla informative, aq shumë dallime ndërmjet anëve të mira të saja dhe të këqijave. Kënaqësia është bërë një obligim i keq. Shpalosja universale e pjesëve të supozuara kënaqëse, është një obligim më rigjid se sa imperativi moral i Kantit.

Nërmjet tabloidëve tanë “Kënaqu, me femrat” dhe gjysheve tona të mëdha realizohet diktimi “Mos u kënaq!”. Lacan që moti themeloi izomorfizmin. Kontrolli komercial është më konstant, më i sigurtë, më masiv se sa mund të jetë ndonjë kontroll patriarkal. Qarkullimi i përgjithësuar i prostitucionit është më i shpejtë dhe më i besueshëm se sa vijat e varfëra të familjeve, kthesat e të cilave mbanin publikun duke qeshur shekuj me radhë nga grekët antikë deri te Molieri.

17. Nëna dhe lavirja. Në disa shtete, ligjet reaksionare miratohen në favor të nënës dhe kundër lavires. Në disa shtete tjera, ligjet progresive miratohen në favor të lavires kundër nënës. Edhe më tej ajo është një alternativë ndërmjet të dyjave që patjetër duhet të refuzohet.

18. Megjithatë, jo vetëm sipas “as…e as…”, që ka përgjegjësi vetëm për bazë neutrale (dmth, në qendër, si në rastin e François Bayrou?) por edhe atë që pranon të kontestojë. “As nëna, e as lavirja”, kjo është mjaft patetike. Siç është “as lavire, e as e nënshtruar”, që thjeshtë është absurd: a nuk është një “lavire” në përgjithësi e nënshtruar, dhe atë jashtëzakonisht shumë? Në të kaluarën në Francë, ato quheshin “ “les respectueuses” (të respektuarat). Të nënshtruarat publike, të gjitha. Sa për të “nën” (shtruarat), ato ndoshta janë vetëm lavire private.

19. Nuk ka tejkalim të saj: mendime se armiku i këtyre ditëve është prona, biznesi, gjërat siç janë shpirtërat, por jo besimi. Ajo që duhet të thuhet në vend të kësaj është se besimi [politik] është ajo që mungon më së shumti. ”Ngritja e fundamentalizmit fetar” nuk është gjë tjetër përveç një pasqyre që kënaqi perëndimorët që konsideronin efektet e frikshme të shkatërrimit të mendjeve ndaj të cilavë ata kishin pushtet. Dhe sidomos me shkatërrimin e mendimit politik, që perëndimorët janë përpjekur ta organizojnë çdokund, ose nën përkrahjen e demokracive të parëndësishme ose me përkrahjen e kapshme të parashutistëve humanitarë.

Nën kushte të tilla, sekularizmi, që pranon se është në shërbim të formave të ndryshme të diturisë, nuk është gjë tjetër përveç një sundimi akademik, sipas të cilit për ta respektuar konkurencën, stërvitu sipas normave ”perëndimore” dhe bëhu armiqësor ndaj çdo besimi. Ky është një sistem akademik për konsumatorët e ftohtë, bizneset e buta, pronësitë e lira dhe votuesit cinik.

20. Një person asnjëherë nuk mund të kalojë në kënaqësinë e mjaftueshme ndaj progresit feminist njëjës.

Duke filluar me çlirimin e femrës, ditëve të sotme feminizmi pohon se “liria” e fituar është aq e obligueshme sa që kërkon vajzat (dhe asnjë djal!) të largohen nga posedimi i faktit të vetëm të pjesëve të tyre të veshëmbathjes.

21. I gjith zhargoni shoqëror rreth ”komuniteteve” dhe beteja sa metafizike aq e ashpër për nxitjen e ”Republikës” kundër ”komuniteteve”, e gjith ajo është një pakuptimësi absolute. Lejoni njerëzit të jetojnë ashtu si duan, ose si munden, të hanë atë që janë mësuar ta hanë, të mbajnë fustana, hixhabe, mini-funde, ose këpucë vallëzuese, në çdo kohë [...] të fotografojnë njëri-tjetrin ose të flasin me zhargonë përplot ngjyra. Këto llojë të ”ndryshimeve” nuk e kanë as zgjerimin më të vogël univerzal. Ato as nuk pengojnë mendimin, e as nuk e inicojnë atë. Madje as nuk ka ndonjë shkak për t’i respektuar ose mosrespektuar ato. Ajo që jetat e “të tjerëve” janë pak më të ndryshme-si admirues së teologjisë modeste dhe moralitetit zhvendosës janë mosdashës të thuhen sipas Levinasit – është aq e dukshme si një vëzhgim sa që është pa domethënie.

22. Sa për faktin e kafshëve njerëzorë që grupohen së bashku sipas prejardhjes së tyre, kjo është një pasojë natyrore dhe e pashmangshme e asaj se çfarë janë (shpesh) kushtet me të cilat ballafaqohen emigrantët kur arrijnë në Francë.

Vetëm kushëriri ose bashkë-fshatari mund t’ju përshëndet. Një person duhet të jetë vërtetë i marrë për të theksuar se kinezët duhet të shkojnë atje ku janë kinezët.

23. Problemi i vetëm rreth këtyre “dallimeve kulturore” dhe “komuniteteve” sinqerisht nuk është vetëm ekzistenca e tyre shoqërore, shprehitë, puna, familja ose shkolla. Është fakti që emrat e tyre janë të pashpresë kur ajo për të cilën bëhet fjalë është e vërteta, qoftë ajo e artit, shkencës, dashurisë, ose sidomos, politikës. Se jeta ime si një kafshë njerëzore është e formuar me individualitet, është ligji i gjërave. Se kategoritë e këtij individualiteti pohojnë të jenë univerzale, dhe kështu duke marrë përsipër seriozitetin e Temës, që është kur gjërat rregullisht bëhen shkatërruese. Ajo që është me rëndësi është ndarja e predikateve. Mund të bëj matematikë me veshje të brendshme me ngjyrë të verdhë, ose mund të punoj si një aktivist për politika që rrjedhin nga “demokracitë” elektorale. Teorema nuk është më e aq verdhë sa është sllogani nën të cilin ne mblidhemi. E as që për atë çështje sllogani përbëhet nga mungesa e bistekave.

24. Thuhet se shkollimi është rrezikshëm i kërcënuar nga hixhabet e disa vajzave. Kjo ndjenjë hedh dyshim ndaj besimit se e vërteta ka të bëjë me çdo gjë që është duke u luajtur atje. Në vend të kësaj, hasim opinione themelore dhe konservative. A nuk ishin politikanët dhe intelektualët që deklaruan se shkollimi ekziston së pari vetëm për “t’i stërvitur qytetarët”? Çfarë programi i errët. Në kohërat tona, “qytetari” është një i ndijshëm i idhët që nga sistemi politik merr çdo paraqitje nga e cila e vërteta është thjesht e përjashtuar.

25. A nuk duhet të jemi të preokupuar edhe në vende të larta dhe të ulëta se numri i vajzave me prejardhje algjeriane, marokane dhe tuniziane, me paraqitjet e tyre, dhe të përcaktuara për punë, përbën një numër të disa kinezëve, të cilët nuk janë më pak të ngjitur në univerzin familjar, klasë e rrezikshme e trurit? Ditëve të sotme është e nevojshme shumë (vetë) rrefuzim për ta bërë atë. Dhe shumë lehtë mund të del se Chirac, Ligji i Sovjetikëve, të përfundojë zhurmshëm duke përjashtuar nxënës të shkëlqyeshëm.

26. “Kënaqje pa barriera”. Kjo moto e çoroditur nga viti 1968 asnjëherë nuk e nisi motorin e diturisë me një shpejtësi të madhe. Një dozë e konsiderusehme e ashpërsisë vullnetare, shkaku më i thellë për të cilën ka qenë e njohur që nga koha e Freudit, nuk është e jashtme për tokën e mësimit.

Nga ajo, së paku disa fragmente të së vërtetës efektive janë paraqitur. Aq shumë sa që shamia e kokës mund të del se është e dobishme. Kur patriotizmi, alkooli i fuqishëm i papërvojës, në tërësi është duke munguar, çdo lloj i deajizmit, madje edhe lloji i lirë, është i mirëseardhur-së paku për ata që supozojnë se objekti i shkollimit ka të bëjë pak me “trajnimin” e qytetarëve konsumatorë.

27. Në të vërtetën e faktit, Ligji i Shamisë shpreh një gjë, dhe vetëm një gjë: frikën. Perëndimorët në përgjithësi, francezët në veçanti, janë duke u dridhur, shumë të frikësuar. Çka shohin ata për t’u frikësuar? Barbarë, si çdoherë. Ata nga brenda, dmth “paralagjësit e rinj” ata pa, dmth “terroristë islamikë”. Pse sta janë të frikësuar? Për shkak se ata janë fajtorë, por pohojnë se janë të pafajshëm. Ata janë fajtorë për shkak të refuzimit dhe përpjekjes për të shkatërruar – prej viteve të ’80-ta – çdo lloj të politikës emancipuese, çdo formë revolucionare të Arsyes, dhe çdo pohim të vërtetë të ndonjë sendi tjetër. Fajtorë për pushtimin e privilegjeve të tyre mizore. Fajtorë që janë fëmijë të mëdhenj duke luajtur me lojërat e tyre të ndryshme. Po, vërtetë, “në një fëmijëri të gjatë, ata janë detyruar të plaken”. Për këtë shkak ata frikësohen nga çdo gjë që është më pak plak se ata. Një grua plakë e palëvizshme, për shembull.

28. Por sidomos, perëndimorët në përgjithësi dhe francezët në veçanti, kanë frikë nga vdekja. Ata më nuk kanë mundësi të imagjinojnë se si një Ide mund të jetë një gjë për të cilën ia vlen të rrezikohet. “Vdekje zero” është dëshira e tyre më e rëndësishme. Ata shohin miliona njerëz nëpër botë, të cilët, për ata, nuk ka arsye të ekzistojë frika për vdekjen. Dhe ndërmjet tyre, shumica vdesin në emër të Idesë gati çdo ditë. Për të “civilizuarin” ky është burimi i sensit më intim të terrorit.

30. Por them se ky çmim i tmerrshëm së pari është i paguar nga shkatërrimi i hollësishëm i të gjitha formave të racionalitetit politik nga dominuesit e Perëndimit. Ky veprim ka ardhur vetëm nëpërmjet shumicës së involvimit intelektual dhe popullor, sidomos në Francë. Dëshirove të likuidosh ashpër Idenë e revolucionit sa më thellë nga memoria e tij? Dëshirove të çrrënjosish gjith përdorimin, madje edhe atë alegorik, të fjalës “punëtor”? Mos u anko për rezultatet. Shtrëngoi dhëmbët dhe vraje të varfërin. Ose le ta vrasin atë shokët e tu amerikanë.

31. I kemi luftërat që i meritojmë. Në këtë botë që është nën anestezion të frikës, gagsterët e mëdhenj pa mëshirë bombardojnë shtetet të dobësuar nga gjaku. Gagsterët e mesëm ushtrojnë vrasjet e atyre që i shqetësojnë ata. Vërtetë janë kriminelët e vegjël që miratojnë ligje kundër hixhabit.

32. Ata do të thonë se është më pak serioze. Për të qenë të sigurtë: ajo është më pak serioze. Para Tribunalit të fundit të Historisë, ne do të marrim (fitojmë) rrethana të arsyeshme: “Si një specialist i modelimit të flokëve, ai luajti vetëm një rol të vogël në skandal”.

Alain Badiou


Le Monde, 22 shkurt, 2004

Alain Badiou është një nga filozofët udhëheqës francez dhe kryeson Departamentin Filozofik të normales Ecole në Paris. Sferat e tij të hulumtimit filozofik përfshijnë matematikën, estetikën, mendim politik dhe teori psikoanalitike.

[Bianconero]

Jashte teme

[Saint-Simone]

Jashte teme.

[LONDON-TIRONC]

E pare e punes nuk te takon ty te vendosesh se si do vishen njerezit. Eshte e drejte e tyre qe perderisa nuk demtojne kend te vishen si te duan. Ndjenjat estetike jane relative dhe nuk mund t'u detyrohen njerezve aq me teper kur kemi te bejme me fene, qe eshte nje pjese shume e rendesishme e jetes se tyre.

**************************************

Shume e drejte. Nuk i takon askujt qe te vendosi per menyren e te veshurit, e sidomos neper ambjente shkollore europiane.


Femrat myslymane le te mbulohen duke lene vetem syte jashte, ne klase, nderkohe qe kur te behet apeli, njera le ta ngreje doren per te gjitha. Djemte me fe budiste, te vine ne shkolle me koken e qethur e vetem me nje tufe flokesh ne maje, si monk budist. Studentet nga zelanda e re te bejne Haka perpara se te filloje ora e mesimit, duke nxjerre llapen e tatuar e plot rite te tjera. Studentet nga Kalkuta te vine ne shkolle veshur si Gandi, vetem me nje pelhure mbi trup e te qethur qeros. Studentet nga Peruja te sakrifikojne ndonje pule apo pate mbi katedren e profesorit si ritual per fillimin e mesimit. E si perfundim te shnderrohet shkolla europiane ne nje version te karnavaleve te Rio's. OKB-ja e viteve 1500.