Gje e madhe Modestia!

[Henri]

Neper shishka te qelqta esencash me rreshket
per çdo dite nga nje arome te re e ve nen qafe
me perzihet livandoja me rozmarine a myshkun
çdo puthje vulos fytit shije te thate

E hunda ime flegrat shtriq ne skaje
e dora qafes rruazat nje nga nje shtrengon
Njera kerkon eren tende si mengjesi flladet
tjetra shijet e meparshme percjell me jehone.

[Henri]

Nishanet - dy pika te imta
ne secilen faqe te cicave te tua
i puthis bashke me gjuhe duke terhequr
te dyja kulmet e tyre
kryeneçe

Ti - shpinen perbrenda harkuar
shikimi te ka lene, perhumbur
me gudulis ballin
fryma e leshuar teposhte mbi mua
m'i djeg te gjitha mallet

duart t'i mberthej rreth belit
dhe perkundem
me hyhet brenda teje me ngulm
me qahet ne kujisje
trupi me qesh me ulerime...

[Henri]

Koha ka ardhur, po me pret
pas perdeve te erreta i shoh fytyren
pa me thene akoma miremengjes

perleshemi, te dyja kokeforta
njohjet ndryshojne emrat
dhe te panjohurat zbehen

koha me prezanton vetvetet
zhveshur nga myshku i blerte
ngjyer ne serën e zhegut

Une i tregoj damaret
gjaku im i vetmi percjelles
i ikjeve te mia dhe kthimeve.

[Henri]

Shijet e mia i ka lidhur nen gjuhe
i pertyp nga nje per çdo mall
i kaperdin me togje kur i hahem.
I largohem,
njeheresh me peshtyme i than
te vdekura.

Shijen e tij e mbaj fort ne gishta
me to lodhjen time perkedhel
me mollezat e enjtura i hap nates
kapaket e syve te mpire
qe drita ne bebeza t'i hyje,
ta verboje...

[Henri]

Erdhi...

kur lepihet mbi faqe drejt buzes
lotin pi me gjuhe
kripe per trupin tim
qe djersa te mos dale me maraz
duke shtyre poret e lekures
dhe rrenjet e qimeve qe me mbulojne.
hunden me rremben aroma
e egzistences sime.

...dhe iku prape

Lotet e mi ngopen me mua
Dhe une e thare qendroj mes tyre
Si pershendetje me kollare
Lekura me shperbehet nga bymimi
Dhembet me kercasin naten nga djerrimi
E megjithate egzistenca humbet
Ne humneren e mosqenies sime....

[Henri]

-Diellit iu afrova me shume se afer
e po me dieg!
Flatrat nen vete,
kam rene ne kurriz!
Jam mizë.

-E zeze, s'me ka mbetur gje
te nxihet.
Veç te zbardhet.
Nje tjeter mizë ngjitur meje
te thara gjymtyret
gjer ne thyerje.
Po nxehem, valë valë

Bëzan!
Bëzan ne shkrirje...

[Henri]

Nga po e njejta shqyerje shalesh
rrëkehet jeta,
Ajo e hidhura, e prishura,
e hequra
Edhe vetë e shendeta.
Nëmja ende rri pasthirrmë
e dhembjes.
Thonjte ne tul te dores
ushqehen.
Prania ime? Vetem mosqenie.

[Henri]

Pese vjet kam pertypur
si bleta zgjoin e vet ne prag dimri.
Asnjerit prej tyre emrin nuk ia mesova
as shijen e frymes se mengjesit
Gezimet qe hidhnin drejt meje
i volla.
Dhe kafen me qumeshtin e skremuar
dhe pistat e skive dimer e vere
Peshqit e ngecur rrjetes sime,
i peshtyva ne qoshe te rrugeve.
Ua pashe dhe njehere emrat dallues;
dritat jeshile, te pishmantat,
te kuqet.
Me kane shterrur diajte per te nëmur
Nenat e tyre nuk me shohin më
si mbarsëse te denje per faren e tyre.

Po filloj te mallkoj dhe muzgjet

[Henri]

Si nje rutine ne mend me hytë
me gojet hapur
qe kaperdihen me ngutje
dhe me perqeshin: e perdale.
Me kallin datën te gjitha maskimet,
rrobat e zgjedhura per mua te vesh.
Kam shtuar ne peshe,
s'me nxene më miklimet.
Karficat e bindjeve i rruajta,
bashke me qimet.
Pergezimet neper shishe i ktheva mbrapsht
adrese kthimi nuk me ka asnje valë.
Gjymtyret e shkelen paqen me trurin,
pa afat.
Pas vetes ndjej se po marrosem
prape!

[Henri]

Ç'te beri fjal' e ngrate qe dhembe ne fyt i ngule?
s'ka faj as art' i shkrete qe mollaqet ia sëllon
Me kohen nxirr inatin, ah, kjo firaune!
Dhe ne, qe pas e ndjekim
tek jeten na mohon.

I hidhur, (thone) rrënimi
i shpirtit,
para trupit.
Mjerane zemer e shkrete kur vrapin ngadaleson.
Po me i rende harrimi, vetmia qe nuk shkulet;
Ata, mendje-verbuarit, që brinjas te kalojne.


Hijet mbijne ngadale
mpleksen neper fjale
edhe pjergullohen

bredhin neper nate
ne gjumin e ngrate
hijet zene pjellohen

fytin fort ma zene
frymen poshte s'e lene
as te kaperdihem

vjen pastaj dhe zgjimi
hijet nga vegime
ne njerez shnderrohen...


Vjetra

te shoh ne heshtje tek avitesh
e buza fjalen nuk ma le
ta mbaj dhe sot heshtjen perbrenda
tek ngutjen egerr e përze

Po prape avitesh - me syte ndezur
dhe ankthin shpirtit ia ke shtuar
e une serish tek perpelitem
me fjalet humbur a harruar

Tani qe kembet m'i lidh era
dhe trupin hì e ben trishtimi
më ze nje gaz i marrë si reja
ne qiell te qete a qiell mohimi

Dhe nis kujtes' te me ngatrroje
ka qene ketu - a ëndërr qe?
mbi lote te njoma thahet etja
nen psheretima vdesim ne...


Tjeter...

kaloj keshtu nje nate zgjuar
tek gjumi syrin ka pulitur
vazhdoj te dridhem, e mbuluar
ne pragje zgjimesh agun pritur

tek ngjyrat prishen, sa here nata
per marrezite embel u flet
i heqin rrobat - laskuriqe
u duken brinjet, gjaku i zbehte

dhe hijet rriten, te tejdukshme
me nxjerrin gjuhet një e një
me frymen time nisin luajne
me kane çare fytin - s'u bej dot zë

me kembe a duar perpelitem
t'i tremb e tut' veç per nje natë
se syte nga dhimbja me veniten
e gjoksi me ka mbetur thate...


Prapa

Ne harlisjet e kujtesave te mia
ku era fryn e fryma s'ndal
ka nje stacion treni te zhurmshem
mbushur me njerez te thjeshte
a mondanë

Ka nje zënkë te heshtur cinike
dhe dy çanta qe shtyhen me kembe
kater kembe ne drejtime te kunderta
qe çapiten dyshueshem,
rëndë

Ka permendje njohjesh rastësore
dhe gjerash qe te lihen siç janë
ka nje etje te egerr sysh
tek shohin gjithe ç'kerkuan
me parë

Jane dhe ikjet e mia, te ujshme
dhe lindje shtatanike malli
Ne harlisjet e kujtesave te mia
Me ze makthi...


Subjekti?

Me kerruhen gishtat
thelle poshte thonjve
ne nje deshire te verber
per gelqere e copa suvaje
te shkulura nga muri me ofshame

kembet me kerkojne me ngulm
cingerrisjen e brymes
mbi ujin e pellgut te ngrire
perpara portes qe angullin
ne çdo ecejakje

vithet zgjerohen e shtriqen
perdellyer per gjethet e terfilit
dhe brumbujt e fshehur
qe zene perposhte
tek kanali nen shtratin e dorezonjave

truri nuk m'i thote më deshirat
vetem mallin ma lidh per gryke
dhe rregjohet...


Diku, dikur pa frike

Kembet me gishtat
te gjate
nje unaze si kotke
e ngecur ne fyt,
S'ben as lart, as bie poshte
pllaquriten ne pellgun e kafte.
t'i fshihen vapes
zhegut.
Lene gjurme balte qe thahen
zhvishen nga era e dheut
grija e larvave
shija e njelmet
kallamishtet.
Pellgut iu shtuan peshq te kuq
me gudulisin shputat
presin te mbyten


Ma gjej pak (titullin)

Mbetesh serish bisede mes gishtash
nje kujtim, a thjesht perralle
zvarritesh heshtaz neper trup
largohesh; trupit m'i le vrage

te flas e qesh, e qaj me ze
kercitjen gjuhes ja ndaloj
fjalet shkeputen, lidhen prape
si strehe ne ngrice me mbulojne

çastet kur iken ripertyp
vargu tejzgjatet, oret kapton
kufijte e pritjes shkrijne syte
Tek dita naten perqafon.


Nje nate si kjo

Katroret me mbulojne grrisjet
cepat u palosen diagonalisht - arrnojne kujtesen
Dhimbjet pijne
ngazellimin me te fundit
qe ne thurjet e tyre roberuan.
Terheq katroret pas fytit
T'i bej udhe frymes se pezullt.
Marr fryme, jap afsh
Ndez dritat e ankthit te strukur.
Ngutjes per flake pluhurin ia fryj
Jam prape! E plote,
E bukur
Pjelle nga bark i mallit shterpe
ne perpelitje per rikthim
Shtrij krahet
Anktheve ua rembeva lirine!


Rreze, rreze, buburreze

Nje nga rehatet qe te jetosh vetem eshte se ke per te bindur vetem veten tende. Te pakten veten mund ta marresh me te mire me ndonje lepirese, a nje masturbim.

Me hipi koka mbi patina sot dhe u nis me "mision". Doli neper rruge qe te njifte lagjen. Iu luta te vinte ndonje mbrojtese per hundet, po nuk ma vari si zakonisht. Kthehet pas ndonje ore me vetullat e çara mes permes. Se kush i kishte shkelur floket dhe koka ime kishte rene mbi nje brumbull. Brumbullit i kishte hyre frika ne palce (nga ndonje ide mbi sulme imagjinare jashte-insektesoresh) dhe kishte shperthyer ne nje spazem grushtesh e te çjerrash dhe i kish bere kokes time nja dy zig-zag-e kthetrash mbi vetulla si te ishte Zorro. Te mos kish qene per nje milingone qe kish qelluar aty pari e i kish futur brumbullit nje te fryre qe e hodhi sakaq ne kurriz, kaq e pat dhe koka ime.
Sepse me erdhi keq (duke konsideruar qe isha me te mira se kisha pasur nje ore te tere vetem per vetem me trupin tim) dhe i shkerrmoqa nje cigare qe t'i ndaloja rrjedhjet. U njom sakaq duhani dhe mori nje ngjyre mavi. Kontrollova njehere trurin nderkaq. Nuk ishte troshitur shume, vetem ne nja dy vende. Dreqi e mori, do takohesha me tregtaret e verës per nja dy orë dhe duhej ta rregulloja ca. E lashe koken mbi bar per nja dy minuta dhe fillova te rremoj ne haurin e rrangullave. gishtat verbazi me ndejne siperfaqen aspak miqesore te gur-zmerilit dhe nxitova hapat per te dale prape ne oborr. Angullima e qenit te komshise nuk me pelqeu dhe aq shume, madje me ngjalli nje ndjenje te pervuajtur gjynaflliku. Ishte tinzar Bobi, dhe nuk ulerinte kurre pa shkas. Koka nuk dukej gjekundi. Shkeputa shpatullen dhe fillova te ndillja Bobin. Sigurisht te mos pasurit e kokes e bashke me te dhe syve nuk ndihmonte, po isha mesuar ca me pethitjet e ikjeve te kokes time dhe kisha filluar t'i besaoja me shume ajrit dhe mesazheve qe me linte mbi lekure levizja e tij. Kisha fituar dhuntite e vesheve te lakuriqit. Edhe te rreshkitshmerise se tij, po kjo eshte histori me vete.
Bobi qe doli nga cepi i shtepise, sa pa shpatullen qe ende leshonte renkimet e ndarjes me kurrizin, hapi gojen dhe la te binte bashke me jarget koken time pa nofull. Ne ate gjendje qe dukej koka, guri nuk me hynte me ne pune perveçse per t'ia vervitur Bobit ne surratin e sterrgjatur nga makuteria.
Nofulla e poshtme kish pushuar se qeni. Ishte e kote te mendoja me per shijimin e vererave ne darke; e perfytyroja mushtin t'i dilte gojes tejpertej e te kullonte mbi bark. Madje degjova dhe nje kerkellime nepsi nga stomaku. Vetem nje gje nuk merrja vesh teksa ndjeja trurin tim brenda kafkes nja dy zbythje larg kembeve te mia: nuk merrja vesh se si vazhdoja te arrija ne konkluzione. Megjithese ideja qe isha ne gjendje ta beja kete, me dha nje plogeshti ne trup e gjunjet m'u dalldisen nga kenaqesia. Koka m'u duk me e pavlefshme se kujtimet e vogla qe mbartja neper mishra dhembesh aty ketu. Xverku me filloi te imagjinonte se mund ta ngrinte veten lart qe tash e tutje e do mund te shihte yjet. Mushkerite do ta thithnin ajrin dore e pare, e stomaku do ishte vete zot i perzgjedhjeve te tij. Per te vetmen gje qe po me vinte ca keq ishte cepi i vetulles se djathte kur merrte kot perpjete ne momente vetesigurie. Per te mund edhe te me merrte malli.


Lemshi

Miqte e mi kane ikur.
Floket e tyre, te linjtat
i kane veshur te tjere, qe me aviten
qe thone me njohin,
me permendin diten e lindjes,
fjalen e pare qe belbezova
nisjet,
pritjet.
Era e tyre e athet
Trurin perjtej ma çpon
U flas fjale, qe do t'u peshperisja veç miqve
te ikur.
Me mbushin, fallco-miqte e mij te rinj
mendjen dhalle ma bejne
me perkufizime mbi ndjenjen,
te bukuren, dhimbjet!
Truri im u ndjen peshperimat
Tek Shpirti me digjet
Per miqte nga vetet arratisur...


[/b]***[/b]

Ka veshur fuqine
e pershpirtshmja ime te shkumoje
Dallget e saj me mbysin
njera tjetren tek ndjekin me mllef.
Shkumet e forta me fshikin,
ma djegin trupin
shpirtin me uje te rrjedhet permbysin
Perpelitet uji per vete-egzistence
ne pllaquritje pellgjesh
qe reflektojne mengjeset.


Te vegjel

Une e larë, e mbrujtur
Frika jote me ben te paster nga dhimbja,
te pershkrueshme tejet nga drita.
Sketerra jote me zbardh këllëfet
e te vertetave te zgjedhura
Kureshtja qe te ka mpire shqisat
kaperceu gjinite
ne shnderrime mashkullore
e krahet leshon teposhte - nga une

Te shoh puplat e lara ne mllef.

Mushkerite perdorur aq shume,
edhe puhizen te te shfytyroj me kursejne.
Me fluturo anash sot - S'te pashe?!
S'te ndieva!


jehone e shkrire

te pergjigjem - ehe,
te degjoj
shkundem, te shijoj!
Larg tulatesh kur vajtoj friken
si lofate lengjet e fundit me mjel
me thahen te djerruarat shqisa.
I lepin me gjuhen perthyer.
Shkaperthehen orgazmat. Kufijte
lakohen, keputen,
shuhen
Kelthitjet naten degdisin tutje
ne ofshama te pergjumurish.


I pari fare

Në s'më thua se edhe nata i ka faqet e njoma
e syte shqyer nga qarjet per gjumë
Nuk zgjohem
Eshtrat e shkrumbuara te cigares,
nga rrobat fryj te te bej vend.
Verdallisem tek pres
ne hapesiren e kufizuar te shtepise pa mure
per nje mengjes, te vetmin mengjes
Kur koka nuk do më permendet e shushatur
nga ora alarmante e rendjes,
duart nen sqetulla
do me kene mbirë
Peshperimat e fundit, para nisjes
kundermojne si buke e thekur -
çaj per fytin mbilodhur nga fjalet,
renkimet.
Në s'më thua kur dita syte
do t'i pulisë,
nuk ia ndal dot zerit klithjet.


pa te dashurohem nje here

Faqet shpirtit ia palosa
si trekendesha te vegjel, te verdhe
Me cepat e tyre udhet lidha
ne nje qytet pa njerez, te mjere.

Verdallisen fjale, perjetime
me pasionet gjithe mbledhur grusht
ca kalojne veshur si psheretima
ca kercasin dhembet mbushur ngulç

E shurdhuar, rri mes udhe-kaptimeve
duart majtaz djathtaz rrotulloj.
Brengat nis per udhe drejt perendimit
mallin te nxitoje e ndaloj

Nata iken; nata - vjen serish
brinjet qe palos me shfytyrohen
Derdhin ç'shpirtit i vodhen tinezisht
e ne rrathe dashurie vijezohen.


Pas nentes

Ne nje shtytje te nderë te dores
thesit i meshon per lart.
Nyjet e qafes shtypen.
Te kerrusur e shoh ne ecejakjet e mia
per ajer foshnjor.
Pa e pyetur ç'i mbart pesha.
Thesi, i teri prej ajri
mishrat e mbartesit mban perbrenda.
Ato qe vetiu nga lodhja u rrezuan,
te tjerat qe ne etje e siper ia keputen
Te gjitha pudrosur ne pluhur
-Une guret e bilardos ushqej
neper vrimat e tryezës gojeçare
qe pertyp triumfet e mia neper trup.
E i derdh perjashta. Me josh prape
Piket e fitoreve te mia
shtohen.
Ngjyra, numra,
ne shenjester thjeshtezohen.
Krahe me eshte bere nje ushte e gjate
me sy te zbehte blu.
Ai,
i kerrusur,
perkulur ne gjunje,
rremben nje tjeter cope te perhirte
qe thesi sakaq pertyp ne tejdukje


Gjyshe per dreke

Fryma varet pezull
leshohet.
Nis vrapin si rè e fryre per derdhje,
iken nga une; kthehet e rende
I shoh barkun te fryre qe i prin.

Nuk e di se ç'fjale dha
te me kojë perdite
me dhimbjen time qe dua jashte ta shkelmoj.
Sot, kish rrembyer nje pale kocka
fryma ime.

Gjunje-kockat kaperthyer
Kafke-kockat nen nje shami
mbajtur bashke.
Kocke-pellembet ende me nje shuk bukë
te njomur
me kundermimin e kotecit te sapozgjuar.

Nënë krahe s'kish shkrire akoma
mish' i bute
Varur palë palë - ne djerse shpelare
Kercinjte te shtrenguar
per te mbytur afshin e te ikures.

Fryma ia vë duart mbi kurrizin kockëdalë.
-Kaperdije!-ngerdheshet
Me nje te hapur te gojes, shtyje!
Fillon te me zeje nje ulçer e marre
qe nuk tret dot dy grushte kockash rrokur.


faqaz

Leshimet e tua thuthuqe -
Jehone qe symbyllur vertitet
ne zgavrat e mia me degjim te ndaluar.

Me pertyp ardhjet.
Mes dhembesh -
pritjen e bluan ne pluhur

Luan me zbrazjet e mia vijuese
Duke ditur qe dalja,
reflektim i vobekte eshte i hyrjes.


Heather's pub

Rrathe pa forme ne mendjen time
per nje copez t e harruar.
Trupa ditesh, perkujtime
urth i zemres tej i nxjerr,
e ben castin te praruar
në vershime perndjellimesh.

Prit dhe pak, ti marramendje
gjithe trupin mos ma merr
se kam canta ende zbrazur
skuta shpirti krejt pambushur
faqe miqsh kam per te puthur
dhe aromen per t'iu ndjere

Rrathe pa forme me dredhin kurmin
mendja rrugeve me eshte ndere.


***

miku im, ne nete te gjata
koken vjen ma ve ne preher
thithesh fort, me merr gjithe eren
thelle ne bebez me kundron
Pret nje dridhje rastesore
me pasthirrmat mik per koke
liroj floket - krah i shtrire
m'i shkul fort, t'i hedhe pertoke
dhe te ngelet gjithe lekura
nene, e ve, me bark te thate
fryma ime te perthahet
ballit djersen kur ia thith.
Duart thelle m'i fut nder gjinje
afsh leshon lekura jote
e zhurit, ma tkurr tundimin
dhe une kthehem kraheleshuar
nga vegime ngjyra-boshe
djegien per te ta shijuar.


Rruges per ne gjume

Mendimet i bera sutjena
thithkat u çorren! Nuk dine te lexojne
Pshurra mbi nje toke per shitje
Bari klithi! E kisha djegur?!
Rastesoreve iu puliten syte
nga te mishtat e mia mehite.
Gjysma e çelesave renditur ne mbajtese
kane akoma dy vrima per te hapur,
Une, me nje thes me endrra per t'u marre
e nje torbe ajer per te thithur.


Zgjebe terthore

Me krruhet lekura fort, pas ijeve
ne rreze te veshit me ha me shume.
Kercitja si lepushke e pjekur misri
m'i ndez thonjte,
Gjunjet, lypin hisen e tyre.
Nuk arrij dot mesin e kurrizit - Piruni!
E shoh dhe ate tek vishet me avull
nga padurimi per krruajtje.


Nate e re

Goditme mua!
ma çaj fundin e stomakut
me hijet e patretura dhe guret.
Shqyema deri ne shperberje
shfytyrimin
hidhma ne puse te thata
te kumboje!
Shtrengimin qe me mblidhet
rreth qafes
shkule!
Veç shpirtin, lerma ta pakallur
te me gjejë!


*******

Shpalosi stina nje vape te sinqerte
dliresia e saj marrosi dhe bletet.
Rrotullohen njerezit nga tkurrja zhveshur
me zell te ringjallur luten per netët.

Dal udheve te verdha ku veç ajri fle gjume
asgje permbi djersen s'kam hedhur mbi supe
per pak uje debore fyti me lengon
dhe nje tas te nxehte me fasule.

Dhe harroj per nje çast tek hunda thith
aromen e jodit buze detit ne Fier
nuk me bie ndermend kur te hap syte serish
mes vapes ku ndodhem morrnica do ndiej.


Una

Une dua t'iu pergjigjem trilleve tuaja,
te gjithave.
Gjymtyret dua t'ua lepij, dhe thonjte
Hungerima pershendetjesh
u jap kafsheve.
Vogelsirat e parendesishme per miqte
qe i kerkojne

Ju nuk doni me mua
as te nxeheni.
Kur gjuhet jashte nxjerr
kurrizin zhveshur ua shikoj
Dhembet futen brenda - te zhgenjyer
ishin mprehur per zemer, renkojne!

Te them dhe une qe bota ka harruar
e me leshoi pa strehe
ne kohe te zymte dhjetori?
S'me vjen te qaj, ju miq - ne shpirt,
vrer nuk kam te bluar.
Gulçima qeshjesh nxjerr sa here nga kraherori.

E në rënkofsha natën, në ëndërr
a tmerr makthesh.
Dhe doren gjak kafshova
qe te deshtoj mallkimin
Kur Dielli syt m'i puth, në mill kam futur shpaten
me krahet perreth qafes
hamshore te Agimit.


Ndersim

Pjesa ime e derteve
mbarti veten ne trenin e pare
Teshat leshuar kuturu, te shkrira
ne mishra muruar,
e çartur, nxitimthi i kalli
Me la gropat qe po me nxjerrin shpirtin
t'i pastroj per bujtesit e rradhes.
Mall ariu zvetënimi im
prehje gjen ne vdekjen e perkohshme,
çdo dy stine.
Te ndersyera dhe zgjimet.


Ne male, pyje, lendina...

Une ha kikirike
dhe perkund qerpiket
hij' e stines sime
ndjell veç rrezatime

Koderza pas bregut
mbushur lulekuqe
ngjan me dashnine time
dhe buzet e kuqe

Zjarri qe me djeg
si mullar ne vere
detin s'e ka frike
ta perpije te tere.

nuk ka frike as zogjte
rreze nje selvie
q' embel gulezojne
si shperthim femije

Zjarri pushton malet
e fushores zemer
rritet, bubulohet
si tumorri femer

Une me tymin luaj
e ftoj ne vallzim
qe frymen t'ia marr
me gjithe afshin tim.


Fisit

U mbledh te gjithe keshtu nga jeni
te rinj a mplakur,
te gjalle a vdekur
Me gjakun tuaj
timin prape ngjall
ne heshtjen tuaj shlodh kembet qe s'ndalen
zhys shpirtin per ta pagezuar.
Une - nje besimtare
ne rrenjet e mia qe s'kane per t'u shuar
ne gjakun tuaj qe s'shterr
ne shijen tuaj...
Jam prape ketu, dhimbja me la te kthehem
e lodhur nga vdekjet e mia e ngjalljet
joshur kjo korbe
nga gjaku im premtuar
pas perleshjes me mallin
Piskame e zerit tim
ju ngre nga përsëgjalle- varret,
Rrenjeve qe mbi toke kane dale
u hedh nje fryme dhè,
e marrë, e dhënë, e shkarë
e ndarë,
e çarë tek ulerij per aromën
në rrëz të rrënjëve bëj rrënjë

Më gushni sot, se neser...