Dite perfekte per peshk-bananeje.

[nimf]

pre script: pak arome nga j.d salinger.
keep reading.

--------------------------------------------------------------------------------
Dite perfekte per peshk-bananeje

Ndodheshin 98 biznesmene nga New York-u ne hotel, dhe nga menyra si po mbizoteronin linjat e telefonave, vajzes ne 507 I duhej te priste nga mesdita deri ne pothuajse 2:30 qe te kapte linjen. Megjithate e perdori kohen. Lexoi nje artikull ne nje reviste xhepi per gra te quajtur “seksi eshte defrim – ose sketerre.” Pastroi kreherin edhe furcen. Hoqi njollen nga fundi I kustumit bezh. Vendosi komcen ne bluzen Saks. Hoqi 2 qimet e fresketa nga nishani. Kur me ne fund operatori I ra dhomes se saj, ishte ulur afer dritares edhe pothuajse kishte mbaruar se vendosuri forcues ne thonjte e dores se majte.
Ishte vajze qe per nje zilje telefoni nuk linte asgje ne mes. E pa sikur telefoni I saj kishte rene vazhdimisht qekur ajo kishte arritur pubertine.
Me furcen e forcuesit, nderkohe telefoni binte, kaloi mbi thoin e gishtit te vogel, duke theksuar linjen e henes. Me pas rivendosi kapakun mbi shishen e forcuesit, dhe pasi u ngrit, kaloi doren e majte – te laguren- para e mbrapa neper ajer. Me doren e thate, ngriti nje tavell duhani te kongjesuar nga dritarja dhe e vendosi te tavolina e nates ku gjendej telefoni. U ul ne nje nga 2 kravatat e njejte dhe - ishte zilja e 5 a e 6- ngriti telefonin.
“Alo,” foli, duke mbajtur gishtat e dores se majte te tendosur edhe tutje nga guna e bardhe prej mendafshi, e cila ishte gjthcka qe kishte veshur, me perjashtim te shapkave – unazat ishin ne banjo.
“Kam telefonin per ne New York tani, zonja Glass,” tha operatori.
“Faleminderit,” tha vajza, dhe beri vend ne tavoline per tavullen.
Nje ze gruaje erdhi nga linja tjeter. “Muriel? Ti je?”
Vajza e largoi pak receptorin nga veshi.
“Po, nene. Si je? – e pyeti.
“Kam qene e shqetesuar per vdekje per ty. Pse s’me ke marre ne telefon? Je mire?”
“U perpoqa te te telefonoj mbrem, edhe parmbreme. Linjat ketu kane qene _”
“Je mire, Muriel?”
Vajza e rriti kendin midis receptorit edhe veshit. “Jam shume mire. Kam vape. Sot eshte dita me e ngohte ne Florida qe_”
“Pse s’me ke telefonuar? Kam qene e shqetesuar per_”
“Mama e dashur mos me bertit mua. Te degjoj per mrekulli,” tha vajza. “te mora 2 here mbreme. Njehere sapo_”
“I thashe tet ati qe kishte shume mundesi qe ti do merrje mbreme. Por, jo, do merrej_ mire je Muriel? Me thuaj te verteten.”
“Jam shume mire. Boll me pyete te njejten gje te lutem.”
“Kur arrite aty?”
“Se di. Te merkuren ne mengjes, shpejt.”
“Kush I dha makines?”
“Ai I dha,” tah vajza. “Ehe mos u eksito. Ai I dha shume kendshem. Me mahniti.”
“Ai? Muriel, me premtove qe_”
“Nene,” e nderpreu vajza, “Sapo te thashe. Ai I dha per mrekulli. Nen 50 gjithe rrugen, faktikisht.”
“Provoi ndonje nga ato shakate me pemet?”
“Te thashe I dha mrekullisht, nene. Tani, te lutem. I kerkova qe te rrinte afer vijes se bardhe, ai e dinte cfare nenkuptoja, edhe e beri. Per me teper edhe po perpiqej te mos I shifte fare pemet - dukej. Me qe ra fjala e rregulloi babi makinen?”
“Akoma. I kerkojne 400 dollar, vetem per_”
“Nene, Seymour i tha babit qe do e paguante. S’ka nevoje per_”
“Mire, mire, do e shofim. Si u soll – ne makine?”
“Shume mire,” tha vajza.
“Te therriti perseri me ate emrin e tmerrshem_”
“Jo, Ka dicka te re tani.”
“C'fare?”
“Oh, c’rendesi ka mama?”
“Muriel, dua ta di. Yt at_”
“mire, mire. Me therret Miss kurva shpirterore e 1948,” tha vajza edhe nenqeshi.
“nuk eshte per te qeshur, Muriel. Nuk eshte fare per te qeshur. Esshte e tmerrshme. Eshte e trishtueshme, ne te vertete. Kur mendoj si_”
“Nene,” nderpreu vajza, “degjome. Te kujtohet libri qe me dergoi nga Gjermania? Te kujtohen – ato peomat gjermane. Cfare bera me to? Kam kerkuar_”
“I ke ketu”
“Je e sigurt? tha vajza.
“Patjeter. Dmth I kam une. Jane te dhoma e Fredit. Ti e le aty edhe une nuk kisha vend ne_ Pse? I do mbrapsht?
“Jo, Vetem se me pyeti per te, kur po vinim ketu. Donte te dinte ne I kasha lexuar.”
“Ishin ne gjermanisht!”
“Po, e dashur. Ajo nuk perben ndonje ndryshim ,” tha vajza, duke kryqezuar kembet. “Tha qe ato poemat jane shkruajtur nga poeti I vetem me I madh I shekullit. Tha qe duhej te kisha blere perkthimin . Ose te mesoja gjuhen po te doja.
“E tmerrshme. E tmerrshme. Eshte e trishtueshme, ne te vertete, eshte c’eshte. Yt at tha mbreme_”
“Nje sekond, nene,” tha vajza. Ajo shkoi te ndenjesa afer dritares per cigarete, ndezi nje, edhe u kthye te krevati. “Nene?” tha duke nxjerr tymin.
“Muriel. Tani, me degjo mua.”
“Po te degjoj.”
“Yt at foli me Doktor Sivetski.”
“Oh?” tha vajza.
“I tha gjithcka. Te pakten, ai tha qe I tha – ti e di tet at. Pemet, Ate punen me dritaren. Ato gjerat e tmerrshme qe I tha gjyshes per planet e saj te vdekjes. C’beri me ato fotografite e kendshme nga Bermuda – gjithcka.”
“Edhe?” tha vajza.
“Si fillim tha qe ishte krimi perfekt qe ushtria e liroi nga spitali – fjale nderi. Me shume siguri I tha yt ati qe eshte nje shanc- nje shanc i madh, tha ai- qe Seymour mund te humb kontroll te vetes plotesisht. te betohem.”
“Eshte nje prikatrist ketu ne hotel,” tha vajza.
“Kush? Si e quajne?”
“Se di. Rieser me duket. Thone qe esht eshume I mire.”
“Se kam degjuar ndonjehere.”
“megjithate thone qe eshte shume I mire.”
“Muriel ne jemi shume te shqetesuar te per ty. Yt at donte te te telefononte mbreme qe te vije ne shtepi, fakti_”
“Nuk vij ne shtepi tani, mama. Keshtu qe qetesohu.”
“Muriel. Te betohem. Dr. Sivetski tha Seymour mund te humb kontroll plotesi_”
“Une sapo arrita ketu, mama. Keto jane pushinet e para qe kam pas ne vite, edhe nuk do paketoj cdo gje edhe te vij ne shtepi,” tha vajza. “Nuk do udhetoja dot tani prapseprap. Jam aq e djegur sa mezi leviz.”
“Je djegur keq? Nuk e perdore ate kremin qe te futa ne cante? E vura te_”
“E perdora. U dogja prapseprape.”
“E tmerrshme. Ku je djegur?
“Ter andej, e dashur, ter andej.”
“E tmerrshme.”
“Do jetoj.”
“Me thuaj, fole me kete psikiatrin?”
“Pak,” tha vajza
“C’fare tha? Ku ishte Seymour kur fole me te?”
“Ne dhomen tjeter, duke I rene pianos. I ka rene pianos te dyja netet qe kemi qene ketu.”
“Atehere, c’fare tha?”
“ Oh,jo shume. Me foli mua perpara. Isha ulur afer tij ne Bingo mbreme, dhe me pyeti nese ishte im shoq qe po I binte pianos. Une I thashe po, ishte, edhe ai me pyeti ne Seymour ka qene I semure . Edhe une I thahe_”
“Pse te beri nje pyetje te tille?”
“Se di, mama. Ndoshta ngaqe eshte shume I zbehte,” tha vajza. “After Bingos ai edhe gruaja e vet me pyeten ne doja ti shoqeroja per nje pije. Edhe une I ndoqa. Gruaja e tij ishte e tmerrshme. Te kujtohet ai fustani I tmerrshmen qe pame ne dritaren e Bonwit? Ai qe ti the duhet te kesh nje _”
“Jeshili?
“Ajo e kishte veshur. Plot *****. Ngeli duke me pyetur nese Seymour eshte farefis me ate Suzanne Glass qe ka ate vendin ne Madison Avenue – dyqanin e kapeleve.”
“Mire, po c’fare tha ai? Doktori.”
“Oh. Net e vertete, jo shume. Ne ishin ne bar. Kishte shume zhurme.”
“Dakort, po ti I tregove cfare u mundua te bej me karriken e gjyshes?”
“Jo, mama. Nuk kalova shume ne detaje,” tha vajza. “Me siguri, do kem rastin ti flas perseri. Ai rri ne bar ter diten.”
“Te tah qe mendonte qe kishte mundesi te behej I rrezikshem apo ndonje gje tjeter? Mos te ben ty ndonje gje?
“Jo saktesisht,” tha vajza. “I duheshin me shume fakte, mama. Ata duhen te dine mbi femijerine- shume gjera te tjera. Pastaj te thashe, ne mezi flisnim, ishte shume zhurmshem aty.”
“Mire mire. Si eshte palltoja blu?”
“Ne rregull. I hoqa vatat.
“Si jane rrobat ket vit?”
“Te tmerrshme. Jashte kesaj bote. Shef sequine*- ne cdo gje,” tha vajza.
“Si eshte dhoma jote?”
“Mire. Vetem mire. Nuk moren dot dhomen qe kishim para luftes,” tha vajza. “Njerezit jane te tmerrshem sivjet. Duhet te shofesh kush ulet afer nesh ne dhomen e ngrenjes. Te tavolina tjeter. Duken sikur ngasin nje kamion..”
“Ashtu eshte gjithandej. Si eshte fustani?”
“Eshte shume I gjate. Te thashe qe ishte shume I gjate.”
“Muriel, do te te pyes edhe nje here- je mire?”
“Po, Mama,” tha vajza. “Per te 90 here.”
“Edhe s’do te vish ne shtepi?”
“Jo, Mama.”
“Yt at tha mbreme qe do ishte shume I gatshem te pagonte po te ikesh diku vetem edhe ti mendosh gjerat nga e para. Mund te shkosh ne kruz. Ne menduam_”
“Jo, faleminderit,” tha vajza, edhe i c’kryqezoi kembet. “Mama, kjo telefonate kushton _”
“Kur mendoj se si prite per ate cun gjate gjithe luftes – kur mendoj ter ato gra te cmendura qe_”
“Mama,” tha vajza, “Me mire ta mbyllim. Seymour mund te vij cdo minute.”
“Ku eshte ai?”
“Ne plazh.”
“Ne plash? Vetem? Sillet mire ne plash?”
“Mama,” tha vajza, “ti flet per te sikur ai eshte maniak iracional_”
“Nuk thashe asgje te tille, Muriel.”
“Ashtu duket. Ai s’ben gje tjeter vetem qendron atje I shtrire. Nuk e heq aq rrobdishanin.”
“Nuk e heq rrobdishanin? Pse jo?”
“Se di. Ndoshta ngaqe eshte aq I zbehte.”
“O zot, I duhet dielli. Nuk e detyron dot?”
“Ti e njeh Seymour,” tha vajza edhe kryqezoi perseri kembet. “Thote qe nuk do shume idiote ti shofin tatuzhin.”
“Po ai nuk ka ndonje tatuazh! Beri nje ne ushtri?”
“Jo mama. Jo e shtrenjte,” tha vajza edhe u ngrit. “Degjo, do te marr neser, mbase.”
“Muriel. Tani, me degjo mua.”
“Po, mama,” tha vajza, duke zhvendosur peshen ne kemben e djathte.”
“Me telefono ne momentin kur ben, apo thote, ndonje gje qesharake- ti e ti per c’po flas. Me degjove?”
“Mama, nuk kam frike nga Seymour.”
“Muriel, dua te me premtosh.”
“Dakort, te premtoj. Mirupafshim, Mama,” tha vajza. “Te fala babit.” E mbylli telefonin.



---------------------------------------------------------------------------------
* rreth prej metali ose plastic i shndritshem i qepur ne rroba per dekorim.

vijon...

[katana]

kjo nga salinger eshte? nga cliber/ story eshte marre?

vazhdoje

[nimf]

Katana,
eshte mire te dish qe dikush eshte ne te verte i interesuar edhe s'po hedh tere keto fjali kot. megjithate them qe do ta kisha shruajtur prapeseprap (shpresoj)
nuk e di sa ke lexuar nga salinger, po si lexuese e rrepte e tij, une te sugjeroj te lexosh kete histori te paren ne radhen e historive te familjes Glass. me pas vjen 'raise high the roof beam carpenters', edhe pastaj 'franny and zoey'. kjo historia gjendet te 'nine stories'.
enjoy the rest.

------------------------------------------------------------------------------------


“See more glass,” tha Sybil Carpenter, e cila po rrinte ne hotel me tee men. “E pe see more glass?”
“Macke, boll e perserite ate. Po e c’mend mamin. Mos leviz, te lutem.”
Zonja Carpenter po vinte vaj dielli ne super e Sybilit, duke e perhapur mbi hapesiren delikate te shpines se saj. Sybili po ulej e pasigurt ne nje top plazhi te madh e te fryre, perballe aqeanit. Kishte veshur bikini ngjyre te verdhe-kanarine, pjesa e siperme e te cilave nuk do I duhej per nente ose dhjete vite te tjere.
“Ishte vetem nje shami e zakonshme mendafshi – mund ta dalloje po ti afroheshe,” tha gruaja ne karrigen e plazhit afer Zonjes Carpenter. “Sikur ta dija si e lidhi. Ishte me te verte I lezetshem.”
“Duket I lezetshem,” Zonja Carpenter ra dakort. “Sybil, mos leviz, macke.”
“E pe see more glass?” tha Sybil.
Zonja Carpenter psheretiu. “Dakort,” tha. Rivendosi kapakun mbi shishen e vajit te diellit. “Tani turru luaj, macke. Mami do shkoj ne hotel edhe te pi nje martini me Zotin Hubbel. Do te ta sjell ty ullirin.”
E leshuar, Sybili menjehere vrapoi te pjesa e sheshte e plazhit edhe filloi te ecte ne drejtim te tentes se peshkatareve. Duke ndaluar vetem qe te zhyste kemben ne nje keshtjelle te lagesht e te rene, ishte shpejt jashte zones te rezervuar per pjesetaret e hotelit.
Eci per pothuajse nje cerek milje edhe pastaj papritmas filloi nje vrap ne drejtim tjeter, drejt pjeses se bute te plazhit. Vrapoi me nje fryme kur arrite vendin ku nje cun I ri ishte shtrire me kurriz.
“Do futesh ne det, see more glass?” tha.
Cuni i ri levizi papritmas, duke vendosur doren e djathte ne pjesen e brendshme te rrobdishanit. U kthye ne stomak, duke lene nje peshqir te lagur ti binte nga syte, edhe picerroi Sybilin.
“Hej. Mirdita, Sybil.”
“Do futesh ne det?”
“Po te prisja ty.” tha cuni. “Ndonje te re?”
“C’fare?” tha Sybil.
“Ke ndonje te re? C’fare ka ne program?”
“Babi im do vij neser ne nje aroplan,” tha Sybili duke shkelmuar reren.
“Jo ne fyyren time, bukuroshe,” tha cuni i ri, dukevendosur doren ne kycin e kembes se Sybilit, “Me ne fund do vij, yt at. E kam pritur nga ora ne ore. Nga ora ne ore.”
“Ku eshte Zonja?” tha Sybili.
“Zonja? Cuni hoqi ca rere nga floket e holle. “Kjo eshte e veshtire per thene, Sybil. Mund te jete ne nje nga 1000 vende te ndryshme. Te floketori. Duke lyer floket. Ose duke bere kukulla per femijet e varfer, ne dhomen e vet.”
Duke u shtrire permbys tani, beri dy grushta, vendosi njerin mbi tjetrin, edhe prehu mjekrren net e sipermin. “Me pyet dicka tjeter, Sybil,” tha. “Kostumi I plazhit qe ke veshur eshte I mrekullueshem. Ne qofte se ka dicka qe me pelqen, eshte kostum banje blu.”
Sybili e kunroi, edhe pastaj uli syte te stomaky i dale. “Ky eshte i verdhe,” tha. “Ky eshte i verdhe.”
“Me verte? Afrohu pak me shume.”
Sybil eci nje hap perpara.
“Ke absolutisht te drejte. C’fare teveqeli qe jam.”
“Do futesh ne det?” tha Sybili.
“Po e konsideroj seriozisht. Do jesh e gezuar te dish qe po e mendoj shume.
Sybili shpoi me gisht komordaren pr4ej gome qe cuni disa here perdorte per te shplodhur koken. “I duhet ajer,” tha.
“Ke te drejte. Do me shume ajer se c’jam I gatshem te pranoj.” Ai hoqi grushtat edhe e la mjekrren te qendroje ne rere. “Sybil,” tha, “dukesh per mrekulli. Eshte kenaqesi te te takosh ty. Me thuaj dicka mbi veten.” Zgjati duart, edhe kapi te du kycet e kembes se Sybilit. “Une jam Bricjapi,” tha. “C’fare je ti?”
“Sharon Lipschutz tha qe ti e le te ulej ne piano me ty,” tha Sybili.
“Sharon Lipschutz e tha kete?”
Sybili pohoi ne koke fuqimisht.
Ai I leshoi kyqet e kembes se saj, terhoqi duart, edhe prehu anen e faqes ne parakrahun e djathte. “Por,” tha, “ti e di si ndoshin ato gjera, Sybil. Une isha ulur atje, duke I rene pianos. Edhe ti nuk dukeshe gjekundi. Edhe Sharon Lipschutz erdhi edhe u ul afer meje. Nuk e shtyja dot, apo jo?
“Po.”
“Oh, jo. Jo. Nuk e beja dot,” tha cuni. “Do te te them c’fare bera, vecse.”
“C’fare?”
“Pretendova qe ajo ishte ti.”
Sybili menjehere ndaloi edhe filloi te germoje reren. “Hajde futemi ne det,” tha ajo.
“Dakort,” tha cuni. “Mund ta bej.”
“Heren tjeter, shtyje,” tha Sybili.
“Ke te shtyj?”
“Sharon Lipschutz.”
“Ah, Sharon Lipschutz,” tha cuni. “Si doli prape ai emer. Duke perzier memorjen me deshiren.” Ai papritur u ngrit ne kembe. Pa nga oqeani. “Sybil,” tha, “Do te te them c’do bejme. Do shofim mos kapim nje peshk-bananeje.”
“nje c’fare?”
“Nje peshk-bananeje,” tha, edhe zbertheu rripin e rrobdishanit. E hoqi rrobdishanin. Supet e tij ishin te bardhe edhe te ngushte, edhe trungjet ishin blue madheshtore. Ai e palosi rrobdishanin, ne fillim per se gjati, pastaj ne tresh. E c’mbeshtolli peshqirin qe kishte perdorur per sute, e perhapi ne rere, edhe pastaj vendosi rrobdishanin e palosur mbi te. U perkul, kapi komordaren, edhe e siguroi nen krahun e djathte. Pastaj, me doren e majte, kapi doren e Sybilit.
Te dy nisen te ecnin drejt oqeanit.
“Marr me mend qe ti ke pare peshk-bananeje me pare,” tha cuni.
Sybili tundi koken.
“S’ke pare? Sidoqofte, ku jeton ti?”
“Se di,” tha Sybil.
“Sigurisht qe e di. Duhet ta dish. Sharon Lipschutz e di ku jeton edhe ajo eshte vetem 3 vjec e gjysem.
Sybili ndaloi se ecuri edhe terhoqi me force doren nga e tija. Kapi nje guacke te zakonshme deti edhe e veshtroi me interest fallso. E hodhi poshte. “Whirly Wood, Connecticut,” tha, edhe rifilloi te ecte me stomakun perpara.
“Whirly Wood, Connecticut,” tha cuni. “Eshte gje afer Whirly Wood, Connecticut, rastesisht?”
“Sybili I hodhi nje veshtrim. “Aty jetojune,” tha pa durim. “ Une jetoj ne Whirly Wood, Connecticut.” Ajo vrapoi disa hapa perpara tij, kapi kemben e majte me doren e majte, edhe u hodh 2 ose 3 here.
“Se ke idene sa ma qartesove gjithcka,” tha cuni.
Sybili e leshoi kemben. “E ke lexuar “Sambo I vogel I zi’?” tha ajo.
“Eshte shume e cuditshme qe po me pyet per kete,” tah ai. “Ndodh qe une sapo e mbarova se lexuari mbreme.” Ai shtriu doren, edhe rikapi doren e Sybilit. “C’fare mendove per librin?” e pyeti Sybilin.
“Vrapuan tigrat reth e qark gjithe pemes?
“Une kujtova se s’do pushonin ndonjehere. S’kisha pare ndonjehere aq shume tigra.”
“Ishin vetem gjashte,” tha Sybil.
“Vetem gajshte!” tha cuni. “E quan ate vetem?”
“Te pelqen dylli?” e pyeti Sybili.
“Me pelqen c’fare?” e pyeti cuni.
“Dylli.”
“Shume fare. Po ty?”
Sybili pohoi me koke. “Te pelqejne ullinjte?” e pyeti.
“Ullinjte- po. Ullinjte edhe dylli. Asnjehere nuk shkoj diku pa to.”
“Te pelqen Sharon Lipschutz?” e pyeti Sybili.
“Po. Po, me pelqen,” tha cuni. “C’fare me pelqen vecanerisht eshte se ajo nuk u ben asgje te keqe qenushave te vegjel ne sallen e hotelit. Ai qeni I vogel qe I perket asaj zonjes nga Kanadaja, per shembull. S’do te besohet, po ca goca te vogla e shpojne qenushin e vogel me shkopa. Sharon nuk e shpon. Ajo nuk eshte asnjehere e keqe apo e pasjellshme. Prandaj me pelqen aq shume.”
Sybili ishte pa fjale.
“Me pelqen te pertyp qirinj,” tha me ne fund.
“Kujt si pelqen?” tha cuni, duke lagur kembet. “Uouuu! Eshte I ftohte.” E leshoi komordaren ne uje. “Jo, prit nje second, Sybil.”
Ata ecen ne uje derisa uj arriti te beli I Sybilit. Pastaj cuni e ngriti edhe e shtriu me stomak ne komordare.
“S’vesh ndonjehere ndonje kapele plazhi, a ndonjegje te tille?” e pyeti.
“Mos me lesho,” e urdheroi Sybili. “Me mbaj, tani.”
“Zonja Carpenter. Te lutem. E di punen time,” tha cuni. “Ti mba syt hapur per peshk-bananeje. Kjo eshte nje dite perfekte per peshk-bananeje.”
“Nuk shof ndonje,” tha Sybili.
“Eshte e kuptueshme. Zakonet e tyre jane shume te cuditshme. Shume te cuditshme.” Ai shtynte komordaren. Uji nuk kishte arritur kraharorin e tij akoma. “Ata kane jete shume tragjike,” tha ai. “E di c’bejne, Sybil?”
Ajo tundi koken.
“Ata notojne drejt nje vrime ku ka shume banana. Ata jane peshq shume te zakonshem kur futen brenda.Por sa hyjne Brenda, ata sillen si derra. Pse, une kam njohur ca peshq-bananeje qe notojne drejt nje vrime bananesh edhe hane deri ne shtatedhjete e tete banana.” E anesoi komordaren edhe pasagjerin nje kembe me afer horizontit. “Naturshem, pasi jane aq te shendoshe nuk dalin dot nga vrima perseri. Nuk I zed era.”
“Jo shume larg,” tha Sybili, “C’fare ndodh me ta?”
“C’fare ndodh me ke?”
“peshk-bananen.”
“Oh, ti thua pasi ata hane aq shume banana edhe s’dalin dot nga vrima?”
“Po,” tha Sybili.
“Urrej te ta them , Sybil. Ata vdesin.”
“Pse?” pyeti Sybili?
“Ata I zene ethet e bananeve. Eshte semundje e tmerrshme.”
“Po vjen nje dallge,” tah Sybili e nervozuar.
“Do ta injorojme. Do ta heqim qafe,” tha cuni. “dy here.” Ai kapi kycet e kembes se Sybilit ne duar edhe shtyu poshte edhe perpara. Komordarja kaloi mbi dallgen. Uji lagu floket e verdhete Sybilit, por ulerima e saj ishte plot kenaqesi.
Me doren e saj, kur komordarja ishte ne nivel perseri, hoqi nje grup flokesh te lagur nga syte, edhe reportoi, “Sapo pashe nje.”
“C’fare pe, e dashur?”
“Nje peshk-bananeje.”
“O Zot, jo!” tha cuni. “Kishte ndonje banana ne goje?”
“Po,” tha Sybili. “gjashte.”
Cuni papritur kapi nje nga shputatt e lagura te Sybilit, te cilat ishin ne fund te komordares, edhe puthi harkun.
“Hej!” tha pronari i kembes, duke u kthyer.
“Hej, ti! Do kthehemi tani. Eshte boll?”
“Jo!”
“Me vjen keq,” tha ai, edhe shtyu komordaren drejt bregut derisa Sybili zbriti. E mbarti pjesen tjeter te rruges.
“Mirupafshim,” tha Sybil, edhe vrapoi pa pendim ne drejtim te hotelit.

[liliella]

jam katana po sme log out kjo liliella e dreqit. plasja sa here te kam then mos e prek laptop.
-----------------------------------


sjam aq lexuese e rrept sa ti e salinger po di te them se Catcher in the Rye eshte shkruar vetem per mua. mbetet nje nga librat me te preferuar . me vjen shume keq qe skam lexuar gje tjeter nga Salinger po tanti pas kesaj do mundohena.
vete e ke perkthyer?

[nimf]

ashtu sic eshte shkruajtur Franny (edhe Zoey) per mua...
vet e kam perkthyer po mos me sha
po e perkthej ne te njejten kohe qe e hedh ketu - me vone mund ti jap ndonje furce tjeter.

[katana]

ste shau njeri perkthimin. pyeta me shume nga kureshtja se si dreqin ke durim qe te rrish e ta perkthesh gjithe kete se mua sa do qe te me pelqente sdo kisha nerva ta beja. hallall goce.
e shoh qe po ven pjesen tjeter cant wait

[nimf]

Cuni veshi rrobdishanin, mberthey kopsat, edhe futi peshqirat ne xhepa. Ngriti komordaren e rende e te lagesht edhe e vendosi nen krah. Nisi te ecte ngadale vetem mbi reren e bute percelluese drejt hotelit.
Ne paradhomen e hotelin, e cila perdorej nga plazhistet, nje grua u fut ne ashensor me cunin.
"E shof qe po veshtroni kembet e mia," tha ai kur ashensori po levizte.
"Me fal?" tha gruaja.
"Thashe qe e shof qe po veshtoni kembet e mia."
" Te Lutem. Qelloi qe po shikoja token," tha gruaja edhe e kthye nga dera e makines.
"Ne qofte se do te shofesh kembet e mi, me thuaj," tha cuni. "Vecse mos e bej kaq dreqin vjedhurazi."
"ME ler te dal ketu, te lutem," i tha shpejt gruaja goces qe po operonte deren.
Dera e ashensorit u hap edhe gruaja doli pa pare mbrapsht.
"Une kam 2 kembe normale edhe nuk shof me te voglen arsye te mallkuar pse dikush duhet ti veshtroj," tha cuni. "pese, te lutem." Ai nxorri celesin e dhomes nga xhepi i rrobdishanit.
Doli ne katin e peste, eci gjate korridorit, edhe u fut ne dhomes 507. Dhoma mbante aromen e bagazheve prej lekure vici edhe acetoni.
Ai i hodhi nje sy vajzes qe po flinte ne nje nga dy krevatat e njejte. Pastaj shkoi te nje nga valigjet, e hapi, edhe nen nje pale pantallonash edhe kanatieresh nxorri nje Ortgies caliber 7.65 automatik. Nxorri fisheket, i pa, pastaj i futi perseri. E kyci armen. Pastaj eci edhe u ul ne shtatin e lire, pa nga vajza, synoi pistoleten, edhe qelloi nje fishek tejpertej temthit te djathte.