"Kur te vish ne Shqiperi, do te te fal kameren dhe do te te mesoj si te lash filmat vete."
Qesh po deshe por edhe ky premtim luajti nje rol ne deshiren time per te shkuar prap (kupto, jo per t'u larguar prej ketu). Palosa rrobat e mia ne valixhe vecan nga te te tjereve per te evituar filozofirat personale te paketimit. Levizja eshte mjaft e veshtire edhe pa to. Mora 2 pale taka ne rast se bejne ndo nje darke, dhe vecova nje valixhe te tere per xhupat, cizmet dhe atletet, te gjitha te paketuara neper qeska. Ime me mendon se qeskat jane budallallek por nuk argumenton sepse eshte e lumtur qe s'kam paketuar asnje liber. Sa here ankohet, me duket sikur me ngul thonjte ne mish, me jep imazhin e nje gjarpri qe me shtrengon ne fyt dhe merimanga qe me zvarriten ne bark. Eshte misherimi i femres se pergjithshme, thuajse ideale. Madje edhe ndryshon mendjen 32 here per gjithshka. Ne fakt une e kam paketuar nje liber por e fsheha.
E vetmja arsye pse u njoha me Jennen ishte sepse dikush me bindi te punoja ne klinike. "Ti i di procedurat, je shume e mire me pacientet, pse jo?" Une dhe Jenna s'mund te kishim qene me te ndryshme. Ishte 13 vjet me e vogel se une dhe i pelqente zhapiku im. Ajo nuk kishte hyre akoma ne shkolle apo kopesht per shkak te degjimit te dobet qe kishte, por ishte shume e lumtur te shkonte ne shkolle ne vjeshten e ardhshme. Nderkohe une beja cmos te mos shkoja ne shkolle dhe kisha bere shume mungesa gjate simestrit. I tregova emrin tim me shenja, duke levizuar doren 4 here per 4 shkronjat e emrit tim. Por te dyja s'kishim shume praktike me kete menyre te biseduari dhe nuk e vazhduam me.
Ne diten e operacionit te saj, i lexova per Ikarin. Babai i Ikarit, Dedalus ishte shume i zgjuar. Ai beri krahe me dyll per te birin qe donte te ikte prej ishullit dhe e paralajmeroi te mos fluturonte afer diellit se do i shkrinte dyllin, apo afer detit se do merrte lageshtire e s'do fluturonte dot. Jenna me ndaloi, "Me qe ishte kaq i zgjuar, pse s'ndertoi anije babai?" Une s'kisha pergjigje. Ky eshte versioni me i perhapur, edhe pse disa thone qe Ikarus vdiq ne nje anije. E quajta te hapur per interpretime, sic jane gjithnje gjerat dhe ia shpjegova ashtu sic mu tek.
Sepse Dedalus, sic i ndodh shume njerezve te zgjuar, donte te ishte i famshem, te njiheshe si nje "maverick," i paligj, e me teper, origjinal. Askush deri ne ate dite s'kishte provuar te fluturonte ne qiell, pothuajse i plotfuqishem. Aeroplanet nuk ishin shpikur akoma. E ke provuar te hypesh ne shilares, Jenna? A nuk ndihesh sikur fluturon? E po ashtu donte dhe Dedalus, por me qe pati kohe te bente vetem nje pale krahe, ia dha Ikarit, qe nuk i priteshe t'i vinte ne prove. Dhe Ikari fluturonte, i dehur nga madheshtia, shikonte njerezit poshte tij dhe talleshe me vogelsine e tyre, qeshte akoma me teper kur shikonte ndo nje zoteri apo nje zonje te pasur te veshur ne lejla qe dukeshin si milingona shumengjyreshe, komplet te parendesishem, komplet te mbytur ne imagjinaten e tyre per poziten e tyre ne bote. Ata ishin virtualisht te verber, s'e kishin pare boten sic po e shihte Ikari, s'ishin asgje, dhe ajo qe ishin ishte e gjitha genjeshter ne mendjen e tyre per te zbutur realitetin. Fshatari qe leronte token vazhdonte punen e lodhshme, i paditur per sa shume pune kishte per te bere. Cfare mjerani, mendonte Ikari, i lumtur qe kishte mundesine te shikonte pertej imagjinates se ketyre njerezve te semure, qe ishte mbi ta. Mblodhi gjithe fuqine dhe fluturoi akoma me larte, per ti zvogeluar me tej njerezit qe shihte ne toke, te mbytyr thelle ne vetveten e tyre te vogel.
"Kaq te vegjel ishin?" Jenna picerron syte dhe krijon nje hapesire te ngushte midis gishtit te madh dhe gishtit tregues. Mbaroj historine e Ikarit duke lexuar me tej qe fluturoi afer diellit, i shkriu dylli dhe ra e u mbyt ne pafundesine e detit... tejet te kripur per shijen e tij. "Mire iu be," tha Jenna, e lumtur me perfundimin (une nuk mohoj qe ndjeva nje lloj kenaqesie per fatin e merituar te Ikarit).
Disa jave me vone, ajo u kthye duke qare dhe duke ngacmuar veshin. E mora si shenje te mire faktin qe me degjoi nga larg. Me vone kuptova qe vuante nga njera prej efekteve anesore te operacionit per degjimin: zhurme ne vesh. S'eshte zhurme e larte, por pas disa kohesh te lodh. Shume njerez jetojne me ate zhurme per aq shume kohe sa qe ndo nje here po t'i pyesesh nuk jane te sigurte ne jane duke e degjuar apo jo. Jenna nuk erdhi me tek ne. Doktorresha dhe infermieret me thone se, midis shume problemeve te tjera, Jenna nuk po ambientohet dot me faktin qe po degjon kaq shume per here te pare ne jeten e saj. E imagjinoj Jennen si Ikari, e mbytur jo ne det por ne pafundesine e brutalitetit te c'do zhurme qe cjerr bota. Por edhe qetesia te mbytka. Pas disa kohesh qe prita per te, pa patur guxim te kontaktoja te jemen (per c'arsye?), ika prej klinikes.
Ne fund te dites, i afrohem telefonit per te degjuar mesazhet, qe ne gjuhen e Jennes eshte ekuivalenti i picerrimit te syve kur duam te shikojme me mire dicka te larget. Me ndalon zemra nga befasimi i zhurmes qe kumbon prej telefonit pas qafes time. Zverku im i nxehte prej tronditjes gradualisht me ftohet. Richard mbaron mesazhet e tij ne Shqip, "Teh marsha teh leegat."
E merr me mend cilin liber paketova.
William Carlos Williams shkruan per Ikarin. I hapur per interpretime, si gjithshka tjeter.
Sipas Brueghel
kur Ikari ra
ishte pranvere
nje fshatar ishte duke leruar
token e tij
gjithe madheshtia
e vitit ishte
zgjuar therese
afer
buzes se detit
merakosur
per veten
duke djersitur ne diellin
qe shkriu
dyllin e kraheve
pa kuptimthi
ne cep te bregut
ishte
nje sperkatje krejt e pavenere
kjo ishte
Ikari duke u mbytur
Piktura e Brueghel. Gjeje Ikarusin.

Fjala e dites sot eshte "brutal." U zgjova sot ne mengjes dhe akoma ne shtrat fillova t'u dergoj te gjitheve mesazhe me cel. duke ndertuar fjali qe permbajne fjalen "brutal."
Heheh... ju kater te fundit doni dajak.
Krijoni Kontakt