Puls

[macia_blu]

Kam pire 40 aspirina e 6 valiume
Te vdisja ne gjume
Zhurme ne fund te kokes
Vuaj!
Plac!
Mos vuaj ne dac!
.....
()

[yjori]

Kur muzika pushoi turma duartrokiti ne nje menyre te atille saqe une pata frike. Pastaj dirigjenti luajti edhe ca valle teper te njohura, te cilat u duartrokiten edhe me rremujshem. Ndersa vereja harene qe kish pushtuar shumicen ndjeva se une nuk i perkisja asaj. Por as pakices qe e kish veten nen kontroll e qe mendonte te njejten gje si une. Gjithashtu nuk me pelqente roli i individit qe i kundervihet shoqerise. Ishin keto gjithe alternativat e mundshme te raportit te njeshit me bashkesine? Kisha harruar muzikantet, te cilet ishin ngritur ne kembe e perkuleshin kur dirigjenti i tregonte me doren zgjatur, ndersa tjetren e kish perthyer ne gjoks ne shenje falenderimi. Po ashtu ishin edhe ruajtesit e rendit me uniforma qe qendronin pas kurrizeve tona e benin kujdes me nje shprehje shkujdesjeje ne fytyre.
Kur perfytyrova turmen si nje njeri te vetem, te ndare ne shqisa, nuk zgjati shume deri sa gjeta rolin tim te preferuar. Sufler doja te isha, ai qe te peshperit tekstin, futur ne ate kutine prej druri poshte kembeve te skenes, ate qe nuk e sheh kerkush, ai qe nuk ben asgje e nderhyn vec ne raste harrese qe te vazhdoje shfaqja, ai qe nuk i perket asnje pjese te publikut apo te artisteve, dicka si gjymtyre i ndermjetem midis asaj qe duhet te ndodhe e asaj qe nuk ndodh. E nese aktoret do harronin vertet dicka, atehere do u thoja nje tekst tjeter te pergatitur qe me pare e te cilin ata do e perserisnin pa u menduar, sharje ndoshta drejtuar atyre qe degjojne ose vetes.
Po une sufler jam edhe pa qene poshte skenes, pasi sufler mund te jesh edhe jashte saj. Fillova te peshperis, derisa ata qe me ishin ulur afer kthyen kokat e filluan te bejne shttt. E keshtu nisem te peshperisnim te gjithe e u beme nje, domethene shumica filloi te me imitoje mua ne menyre te pandergjegjshme, mua individin, mua dirigjentin, mua muzikantin, mua ruajtesin e rendit, mua suflerin, mua turmen.

[Ard]

Më kanë vënë kamera të fshehta në shpirt
Regjistrojnë çdo bëzamë, çdo pëshpërimë
Më vjen turp për çdo mendim e ide që lind
Po mos reagoj fare nuk do kenë ç`të dinë
Nuk di më çfarë është keq, as çfarë mirë

Flas me vete për të ndarë me ta vetminë..

Yjori,fatkeqesisht nuk ju shpetojme dot kamerave,dhe turp mund te na vij per
mendimet apo idete tona,shpesh,por mbi te gjitha mbajme emrin njeri,mbarsim dhe nje shpirt qe per disa mund te duket cmenduri,por ti shkruaj,shkruaj aq sa te ndjesh lodhjen te rendoj ne syte e ty.
Shkruan shume bukur Yjori,nuk kam c'te them me,pervec se urimet e mija per cdo varg qe te lexoj.

[yjori]

Nga strofulla dola prapë
Sikur të isha në gjumë
Mbylla veshët me gishta
Shumë zhurmë

Pasqyrë e thyer
Pa shokë
Shqiponjë fytyre
Me një kokë

Miu i dashurisë
Dridhet nga eksperimenti
Injeksioni i mërzisë
E çmendi

Kafshë në kafaz
Sillen vërdallë
Vetëm maraz
Dhe mall

Rrobat e bardha presin
Shiringën në dorë
Minutat që treten
Si borë

Jepma qefinin
Kështu kot
E bëra pendimin
Prapë sot

Të pres dhe unë
Me shiringë në dorë
Sipër, në gjumë
Orën...

[yjori]

Dikur ne ishim nje pasqyre e madhe
Ata qe shikon sot jane vetem
copa te thyera nga reflektimi i vetvetes

Dikur ne ishim nje ze i larget
ajo qe degjon sot eshte vetem
jehona e nderprere e bubullimes

Dikur ishim nje mendje te tere
ajo qe mendon sot eshte vetem
kompromisi me fjalen per hir te rimes

Dikur ishim ata qe do jemi dikur
nese shpreson sot eshte vetem
nginja e padurueshme e sqimes

Kur te ndeshesh dy here te njejten
thermije rere ne breg e ne mes perlen
ne mes te perles nje thermije rere
ne mes te thermijes hiçesine
ne mes te hicit gjithshkane pa fund ne fund
atehere do kesh kapercyer hijen tende
e do kesh dale matane ashtu si dikur

Nje dere eshte e cila hapet e mbyllet
varet nga drejtimi nese eshte dalje
une do ta quaja hyrje ne ate qe ishte
ajo çfare u thye do te ngjitet prape
e realiteti do krehe floket e gjata
qe na mbulojne syte, veshet, mendimet
duke u pare ne ne, duke na bere ze
e fjalet do kthehen ne vjeshte si pata

[yjori]

Leshohu ne terr shkendije a regetime qofsh
leshohu e mos u kap kashtes se kumtrit
as mos thith gjinjet e rruges se qumeshtit
veç bjer si meteor e shuhu tatepjete
e po s`te priti kush, mos ki frike se s`vritesh

Une jam erresira, endrra qe te vesh si zhgun
ben kryqin e frymemerr te fundmen lutje
Zoti nuk fle, as pergjon, vetem mban shenime
ne qelen tjeter duke ju falur perendise se tij
e keshtu pa fund shtyhen pendesat tutje

[Ard]

Te kam thene se vargu yt me mrekullon?Ah po.....por ti je merzitur me fjale te tilla.
Dhe une perseri do te te them ,tani e paskesaj....te madhe e ke kete bote!

Leshohu ne terr shkendije a regetime qofsh

Mel.

[yjori]

Kamarieri solli dy birrat e porositura e po priste pagesen. E pyeta sa kushtonin e kur ai tha gjashte une thashe shtate duke nenkuptuar bakshishin. Ai u largua e erdhi pas pak me pese birra te tjera e ju pergjigj habise qe duhej te shprehte fytyra ime me nje fraze pak a shume si “Vete the shtate!”. E kisha patur fajin vete: nuk isha shprehur qarte. Ndersa po shikoja gotat e rrjeshtuara perpara e mendoja se cdo veprim paraprihet nga fjalet e qe saktesia e te shprehurit nuk eshte art qe zoterohet nga te gjithe, aq me teper qe shumica jone nuk e kane te qarte as se cfare duan te thone e qe pjesa derrmuese e asaj qe flitet eshte vetem zakon i kushtezuar komunikimi, mungesa e te cilit shkakton simptoma te tilla dhimbese si ndjenja e te mbeturit vetem apo te qenit i paperfillur, fillova ta shqyrtoj historine e njerezimit si vargezim absurd keqkuptimesh e belbezimesh. Sa veteve ju desh te linin jeten vetem se dikush foli vetem per te folur apo tjeter per tjeter?
“C`jane gjithe keto birra?” me pyeti i njohuri im, i cili nuk e kish vene re incidentin me kamarierin. “Ja per kete e denuan edhe Galileun”- i thashe.”Thjesht keqkuptim. Ndoshta edhe lufterat boterore keshtu kane filluar. Gezuar!”.

[yjori]

Nuk jemi te njejte
Na duhet te varrosim njeri tjetrin
E ata qe mbeten nuk jane si ata qe kane shkuar

I kam zili te vdekurit
Pasi nuk jane
Pasi jane diku tjeter
Pasi nuk jane si ne
Vec nese jane misheruar prape
Po qe keshtu jam dhe vete vdekur
E atehere jemi te gjithe njelloj
Me ke bere ate qe po te bej edhe une ty
Aty ku s`ka parajse, aty nuk ka as ferr

Meqenese kjo ketu nuk ka vlere
Na duhet te shpresojme per me mire
Shpresa ushqen besimin si taja foshnjen
Ndoshta eshte shkallare e tera
Nga dheu ne qiell, nga hici ne dicka, nga mishi ne fryme
Nese eshte keshtu atehere do doja te merrte fund shpejt
Te pija nga kupat qe mbushin virgjereshat
E te shtrihesha nen hijet ku shushurojne rrekete

Nje ze sekret thote se kjo eshte vec nje enderr e lige
Kjo eshte sketerra e denimi shpagohet me jetezgjatje
Me vjen keq per ju e per veten e sec kam ca frike
Se mos eshte labirint i mbyllur, qorrsokak pa dalje

[yjori]

Trumcake zhyten ne gjethnaje
Çastet kurores time,thinjave plakja
Rrudhat me shkruajne kurmin

Ç`re te ka mbeshtjelle, ç`mjegull?
Cipe e botes te mbulon si zhguall
Breshke e avashte e ndrojtur
Fshehur vellove te fundit