Puls

[macia_blu]

(frag, nga ditari i nje te arrastisuri...)


Me duhet te iki, perndryshe do me vrasin jo vetem mua por edhe ty. Partizanet na kane pushtuar keq. Po nuk ikem do na zhdukin. (gjithesesi po na zhdukin qofte edhe duke ikur, por te ikurit mund te kthehen , te vdekurit nuk kthehen me. Ikja eshte shprese ose mashtrim . Nese me vrasin do e marresh vesh.... se do e bejne buje te madhe , per te frikesuar te tjeret. Po nuk more vesh se me kane vrare, beso se do te kthehem. (sigurisht qe do kthehem pa pritur 10 apo 50 vjet). Dhe nese partizanet do te jene akoma ne fuqi , sigurisht qe do te me duhet te vij fshehurazi. Dhe do vij naten pa i thene askujt. Ti do e marresh vesh nga shenja qe do te jap. Do ve nje gur mbi degen e pemes qe ke ne te djathte te kulles. Dhe do vish me te takosh tek vendi .... Hajde mbetsh me shendet.

Kaloj nje vit dhe 365 mengjeset qe ai kishte shkruar tek pema per te pare nese kishte fluturuar ndonje gur e ishte ndalur mbi dege. Kaloji dhe viti i dyte , i treti , i katerti dhe ne javen e fundit te vitit te peste,si te gjitha ditet e pritjes , ende pa zbardhur shkon tek pema per te pare shenjen e kthimit. E shikon gurin mbi dege. E merr gurin prej deges, dhe e shtien ne xhep te pelices. Hyn brenda mbush nje cante me ushqime , c'i gjendet dhe niset per tek vendi ku do te takoheshin.......
....

[yjori]

Gjithesia, kjo pike e madhe
Loti, ky univers i vogel
Deti, ky lot ne faqet e rrudhura te botes
Bota, kjo rrudhe ne ballin fisnik te Zotit

Une ne mes te botes si lot ne det
Pike ne mes dy fjalive dritehije
Gur qorr orbitave te akullta te flakes
Deshire kur shuhet nje meteor

Pak e pane kur ra, vetem te pagjumet
Pak u kujtuan prape, vetem unet
Sa? Aq sa pikat ne lume
Ne rrjedhen qe vershon gjoksit
Pine kokeulur kaprojte
Nyjet ne koke si turbane
te krishtere e muslimane
Babai me te birin
Apo vetem fare pa shoke

[yjori]

Hapesh e mbyllesh si dere
Fryn e shfryn nje si ere

Jeta eshte mbase vjeshte
Ne vere ishte me thjeshte

Vecse s`te kujtohet asgje
S`ka se ku shkon, aty eshte

Po edhe ne mos qofte njelloj
S`ke nga ta dish, ndaj besoj

[Shpirta]

Hapesh e mbyllesh si dere
Fryn e shfryn nje si ere

Jeta eshte mbase vjeshte
Ne vere ishte me thjeshte

Vecse s`te kujtohet asgje
S`ka se ku shkon, aty eshte

Po edhe ne mos qofte njelloj
S`ke nga ta dish, ndaj besoj

shume e bukur...

[Niagara]

Ai ka sy te frikesuar dhe me pyet se kur kthehen shtegtaret, pastaj zgjat duart dhe i mat me te miat. Duart e mia jane teper te vogla dhe te ftohta, (gjithmone kane qene te ftohta).
Une e shikoj dhe e gjitha me duket nje "deja vu".
Ai do te shkoje duart e tij nder floke dhe do mendoje se mua as me interesojne shtegtaret. Po mua nuk me vjen keq per kete edhe pse ai mund te zemerohet, (Ai behet i bukur kur zemerohet). Une do te pi deri ne fund kafene time dhe do mendoj se ne ballkonin e shtepise, pikerisht ne dhjetor do kete celur zambaku i bardhe.
Te nesermen do te ndodhe e njejta gje, vecse ai do me thote se ka pare nje shtegtar qe eshte kthyer, ndersa une perseri do mendoj se ne kete stine cel zambaku im i bardhe.

[Niagara]

Ikja jote e zhurmshme, cau heshtjen time.
Duart e mia te pergjakura nga vrasja e mendimeve
Cuditerisht u bene me te shkatheta per te levizur,
ngarkuan ne nje karroce te perbaltur
te gjitha fjalet e tua, cdo qendrim tendin
pretendimet, deshirat e tua te marra, aromen e trupit tend,
dhe i nisen larg.
Pastaj enderrova se flija e qete mbuluar me nje qiell plot me yje.

[yjori]

Degjoj tek flitet per atdheun
kete cope imagjinare buke
kafshuar nga goja me te njejten gjuhe
e me vjen te puth...

C`fjale eshte kjo?
Tingulli i mbytur i buzeve
apo krisma e pushkes a kolles
atdheu eshte kudo
Kudo mbaj mishin ne krahe
Koken mbi supe
Floket mbi lekure
Kockat, trurin, shoket, te tjeret
A me mbajne ata mua si rruga turmen

C`gjuhe flasin te vdekurit?
Anglisht ne parajse?
Po ne sketerre?
Atdheu leviz shpejt
Atdheu ringjallet, vdes
Shqiptar, grek apo kinez

Duhen leruar tokat me spirance
Zgjidhur kuajt ne leme
Kafshet ripertypese ne mence
Katror eshte atdheu
105 grade
Mbyllet si sportel kur fleme
Kater horizonte si qeli
i rrumbullt nga hena
pike ne harte
kur shuhet dielli, i zi
pulson ne gji
ha,pi, zgjohet, fle, plak, femije
une e ti

Ra pertoke e puthi token
nuk dinte se ku kishte koken

[yjori]

Po rri ketu e po pres
te me ulet nje pellumb ne koke
Eshte vone, te gjithe flene
nuk njoh njeri me emrin Gjon

Pse nuk na dhane bese?
Na bene e leshuan tutje
pa fe, pa rrenje, pa shprese
pa forme, pa trajte, si uje

Pagezome pra me zjarr
ne dhe do me shtini ju
do fle atehere ne ajer
e do behem pellumb

[yjori]

Hapa syte,nje pike shiu ne ujvaren e berjes…Nje lot ra ne pus te kohes se pashterur
Dikush hodhi nje kove, lau fytyren apo duart…Keshtu u bera tjeter, kokerr djerse ne balle
Vapa me thau shpejt, ne afsh te djegies kullova faqeve te qiriut dhe ngriva fjaleve…
Pike uji faqeve te shpelles. Te bie apo te mos bie ? Rashe…Ne ujvaren e kohes
Pike shiu ne balle te reve, lot syve te turmes, afsh qe ngjitet lart atje ku qan gjithshka
Ne pus te nates ku lindi ai qe pa driten e botes per here te pare…
Sa e gjate eshte rruga? Ca hapa dhe pak kohe..
Sa e shkurter eshte koha? Ca rruge , nje jete,pak ngjarje
Sa zgjat kjo ? Dy jete ne kryqezim.Nje pike ne mes si renie,
Nje gur ne pellg, nje pike ne fund…C`doja te me thoje ?Ku fillon levizja ?
Ne fund te mbarimit ? Ne prag te asaj qe ndodh ?Aty ku jemi ?…
Pashe veten, pike drite ne fund te lotit, pike loti ne fund te syrit,
Pike djerse faqeve te rruges, pike gjaku gardheve te zemres
Pike mjalti faqeve te bletes, pike rreshire faqeve te trungut,
Pike dylli faqeve te nates, pike ne fund te virgjerise se letres..
Pike ne fillim, aty ku bebezon fjala,ne mbarim..
U pikellova…Sa here u pame ne sy ? Sa here folem ?
Sa here djersitem bashke ?Sa here pikoi drite ne syte tone?
Sa here lame fytyren e perlotur ne pus?
Apo qe nje pike gjaku ne gardh te lotit
Lot ne prag te zemres? Po trokasin!
Dera u hap, hyri drita. Pame njeri tjetrin te cuditur…
Kaq prane dhe prape te panjohur ne dhomen e ndenjes…
Te verber ulur rreth zjarrit, flaket na ndricojne qepallat
Ngrohim duart e ngrira , dikush thyen shkarpat…
Kush e pa driten e botes dhe nuk u verbua ne terrin e saj?
Kush e degjoi kengen e vdekjes dhe nuk u magjeps nga hiri i saj?
Ne beme sikur nuk e degjuam me syte ngulur ne zjarr
Xixellonja qe vdesin ne lindje, ne fillim te gjithshkaje..
Nje pike blu ne syte e lodhur mbjellur ne bebezen e shiut
Lekundet ne eren e loteve... Sa kohe pame ate qe ndodh?
Pame njeri tjetrin te habitur ne prag te rrjedhes se vazhdueshme…
Pime uje me duar dhe lame syte ne dolline e njohjes…
Nje pike drite ne syte e tu.. Nje pike dylle faqeve te tua…
Nje pike uje nen gjuhe…Pikellim
Aty ku fillon, ne mbarim...

[yjori]

Hapa syte,nje pike shiu ne ujvaren e berjes…Nje lot ra ne pus te kohes se pashterur
Dikush hodhi nje kove, lau fytyren apo duart…Keshtu u bera tjeter, kokerr djerse ne balle
Vapa me thau shpejt, ne afsh te djegies kullova faqeve te qiriut dhe ngriva fjaleve…
Pike uji faqeve te shpelles. Te bie apo te mos bie ? Rashe…Ne ujvaren e kohes
Pike shiu ne balle te reve, lot syve te turmes, afsh qe ngjitet lart atje ku qan gjithshka
Ne pus te nates ku lindi ai qe pa driten e botes per here te pare…
Sa e gjate eshte rruga? Ca hapa dhe pak kohe..
Sa e shkurter eshte koha? Ca rruge , nje jete,pak ngjarje
Sa zgjat kjo ? Dy jete ne kryqezim.Nje pike ne mes si renie,
Nje gur ne pellg, nje pike ne fund…C`doja te me thoje ?Ku fillon levizja ?
Ne fund te mbarimit ? Ne prag te asaj qe ndodh ?Aty ku jemi ?…
Pashe veten, pike drite ne fund te lotit, pike loti ne fund te syrit,
Pike djerse faqeve te rruges, pike gjaku gardheve te zemres
Pike mjalti faqeve te bletes, pike rreshire faqeve te trungut,
Pike dylli faqeve te nates, pike ne fund te virgjerise se letres..
Pike ne fillim, aty ku bebezon fjala,ne mbarim..
U pikellova…Sa here u pame ne sy ? Sa here folem ?
Sa here djersitem bashke ?Sa here pikoi drite ne syte tone?
Sa here lame fytyren e perlotur ne pus?
Apo qe nje pike gjaku ne gardh te lotit
Lot ne prag te zemres? Po trokasin!
Dera u hap, hyri drita. Pame njeri tjetrin te cuditur…
Kaq prane dhe prape te panjohur ne dhomen e ndenjes…
Te verber ulur rreth zjarrit, flaket na ndricojne qepallat
Ngrohim duart e ngrira , dikush thyen shkarpat…
Kush e pa driten e botes dhe nuk u verbua ne terrin e saj?
Kush e degjoi kengen e vdekjes dhe nuk u magjeps nga hiri i saj?
Ne beme sikur nuk e degjuam me syte ngulur ne zjarr
Xixellonja qe vdesin ne lindje, ne fillim te gjithshkaje..
Nje pike blu ne syte e lodhur mbjellur ne bebezen e shiut
Lekundet ne eren e loteve... Sa kohe pame ate qe ndodh?
Pame njeri tjetrin te habitur ne prag te rrjedhes se vazhdueshme…
Pime uje me duar dhe lame syte ne dolline e njohjes…
Nje pike drite ne syte e tu.. Nje pike dylle faqeve te tua…
Nje pike uje nen gjuhe…Pikellim
Aty ku fillon, ne mbarim...