Perfundoi gjykimi në Hagë i Limajt, Balajt dhe Musliut

[Llapi]

Njoftim nga Agjencia e Pavarur e Lajmeve Kosovapress

Kosovapress i falënderon të gjithë lexuesit për qindra urimet e dërguara më rastin e lirimit të Fatmir Limajt dhe Isak Musliut, si dhe me rastin e Festave të Nëntorit. Në pamundësi për t’i botuar të gjitha, ne po botojmë një letër të një lexuesi.
Uroj nga zemra Kosovapressin me rastin e shpalljes se pafajësisë së Fatmir Limajt. Ju ishit ata që e mbështetët dhe ishit të bindur në ndershmërinë e luftës së UÇK-së dhe në pafajësinë e të akuzuarve. Nëpërmjet kësaj faqe të internetit ju mbështetët pa ndërprerë dhe plasuat vetëm të vërteten. Jeni pjesë e suksesit që po arrin sot Kosova. Besoj se Fatmiri do t’i ndihmojë proceset që po kalon Kosova dhe sa më shpejt do ta kemi shtetin e Kosovës. /Me nderime Xhavit Hajzeri /

[ARTORI]

Lirimi i Limajt dhe Musliut mirëpritet edhe nga shqiptarët në Maqedoni Aktuale

Vendimi për lirimin e Fatmir Limajt dhe Isak Musliut është mirëpritur edhe nga partitë politike shqiptare në Maqedoni. Në një deklarate për media, kryetari i Bashkimit Demokratik për Integrim, Ali Ahmeti ka thënë se ky vendim i Tribunalit të Hagës nderon luftën çlirimtare të UÇK – së, Kosovën dhe gjithë popullin shqiptar.


“Duke ju uruar për lirimin, dëshiroj që kjo festë dhe ky sihariq të kurorëzohet edhe me njohjen formale të statusit të Kosovës, shtet sovran dhe i pavarur”, ka theksuar Ahmeti. Edhe kryetari i Partisë Demokratike Shqiptare Arbën Xhaferi thekson se vendimi për lirimin e Fatmir Limajt dhe Isak Musliut identifikon karakterin e drejtë të luftës së popullit të Kosovës. “Me këtë u dhanë argumente të fuqishme se kërkesa e popullit të Kosovës për pavarësi është e moralshme dhe politikisht e vetmja që mund të krijoj stabilitet në Ballkan", ka nënvizuar Xhaferi, duke shfaqur shpresën edhe për lirimin sa më të shpejtë edhe të Haradin Balajt.



RTK 02/12/2005 11:13:20

[Llapi]

Liri çlirimtarve!
Vdekje tradhtarve!

[Llapi]

Dega e PDK-se për Gjermani përshëndet vendimin e Tribunalit te Hagës

Dega e PDK-se për Gjermani përshëndet vendimin e Tribunalit te Hagës për shpalljen te pafajshëm dhe lirimin nga paraburgimi te Fatmir Limajt dhe Isak Musliut. Me kete drejtesia nderkombetare ngadhënjeu edhe një here. Populli i Kosovës nuk ka dyshuar kurrë ne te, edhe përkundër ngritjes se aktakuzave nga Prokuroria, te cilat ishin kryekëput politike dhe te thurura për nevoja te politikes ditore.
Tribunali i Hagës, duke i shpallur te pafajshëm ish-luftëtaret e UCK-se, dëshmoj edhe një here se Fatmir Limaj dhe bashkëluftëtaret e tije kane bere lufte te drejte çlirimtare konform konventave ndërkombëtare.
Ne jemi te bindur se shkalla e dyte e Tribunalit, duke marre ne konsiderim edhe prova te tjera materiale, se shpejti do ta liroj edhe Haradin Balën dhe ai do te kthehet sikur shokët e tije si i pafajshëm ne Kosove.
Anëtarësia e gjere e PDK-se ne Gjermani i shprehe përgëzimet me vëllazërore te sapoliruareve, familjeve te tyre dhe mbare popullit ne Kosove për lirimin e ish-luftëtarëve te UCK-se. Nga Fatmir Limaj presim kyçje te serishme ne jetën politike ne Kosove ne këto momente vendimtare për te ardhmen tone.


Nürnberg, 2 dhjetor 2005
Zyra e Informimit e Degës se PDK-se për Gjermani
Zedhenesi i Degës Basri I. Muja

[Brari]

edhe dega ne varre e atdhetareve te vrare nga Mafia PDK -iste pershendet vrasesit.. me thirrjen..

mallkuar qofshi.. ju vrases e ju qe na harroni.. e putheni me vrasesit tane..



--------








gwen..

nuk te shkon humori ktu..

liria e fjales eshte armiku me i madh i krimineleve..

ju kriminelet nuk bashkjetoni dot me armikun tuaj.. Lirin e fjales.. e prandaj e vrisni fjalen e lire.. pra vrisni njerzit qe flasin fjalen e lire..
rasti i fundit gazetari Heroi Bardhyl ..

prandaj e vrat dhe Drinin.. sepse ai nuk u pajtua me metodat staliniste enveriste te shtabit thaqo-Limo-veseloist kunder luftareve te lirise..

ndersa Serbia bente genocid mbi popull shtabi thaqo -Limo- jakupist merrej me persekutimin e pergjimin e luftetareve te lirise qe nuk faleshin 7 her ne dit per mustaqe te stalinit apo per grusht te enverit..apo per mjekerr te nano qoses.. e apendicit e prostat te bac adem demaqit..

Drini nuk pajtohej me kto maskaralleqet tuaja dhe ju kundershtoj si burrat hapur perballe duke mos ju lene juve dor te lire qe te benit dhe ne zonen e Drinit nje ""llapushnik " sikurse llapushnikat e tjere....e te torturonit luftetaret e lirise..

Edhe mbas luftes Drini ju pervesh ndertimit te pushtetit demokratik ne Kosove kurse ju vesel limo thaq jakupet ju perveshet me ndihmen e agjenteve te Klos Kull nanos.. instalimit te polpot-enverizmit.. ne Kosove..

Dhe Drini perseri ju kundershtoj..

Ai donte Kosov demokratike..ju ..nje mini kamboxhia khmer rruzhe..

Prandaj e vrat Drinin..

Prandaj e vrat Xhemen, Uken, Sabaheten..etjetj..

Prandaj dhe ju nuk cliruat Kosoven.. sepse ju nuk dolet me cliru Kosov nga Serbia por.. me i ba ftes Serbise me ba masaker ne Kosov ( kte e filluat me Jasharajt) e pastaj ne stilin e "si Ujku qe kerkon mjegull.." pra ne Kosoven qe shtabi mir e parashikonte qe do behej tym e flak.. nga makineria ushtarake policore serbe.. ju do gjenit "parajsen tuaj" .. pra ate rastin e shum pritur qe me likujdue lirisht pa qyk zori armikun tuaj te vertete LDK Kosovare.. partine ku militonte krejt nji Kosove..

marazi juaj me i madh asht sot.. se si nuk mujtet me i vra krejt "ldk-ucat" gjat asaj kohe kur Serbia bante genocid..mbi popull shqiptar.. ku ku bre sna vjen ma ai rast.. thoni ju mes veti..

e marazi tjeter asht kur detyroheni me ngue prej brarave.. nji te vertete qe mir e dini..se Kosoven e Cliroj NATO..

mjafton kjo qe ju ta kapni kallashin e ta vrisni cilindo.. sikur dhe vet skenderbeu te jete..

ju nuk jeni shqiptar..

populli e din cka keni bere gjat luftes..

komunikata pa fund duke ja cuar veton batonit qe me i botue ne gazet.. qe me pahir me i than Serbise.. eja moj dreq a spo ndin se i kena 700 brigada.. ec moj shkin e keqe e myti nji kta njerz se boll jan harakop ..

E ku ka ma bukur se kur Arkanat mysin gjindjen.. e djegin e perdhunojn fshatra e ju vjen dhe juve rasti fatlum.. te realizonit dhe ju planin tuaj qe moti ishte kthy ne nji list me emra atdhetaresh.. nga Rugova e agani e deri tek ma i fundit "ldk-uc"..
Kjo ka qen filozofija juaj.. te cilen edhe se mundoheni tja fshihni opinionit.. nuk mundeni sepse ju nuk mund te dilni nga kallupi enverist qe ju a modelon rrugen e veprimtarine e perditshme..

edhe se ju a lyejn perdit kimet (qimet) ndoj keshilltar pi tiranes fatos klosit ju perseri dalloni nga larg qe jeni cakej e jo celika..


vetem nji shembell te fundit..
Foli jakupi e milaimi sabri musteqja e Lima.. tash mbas hage aty para fakultetit..

asnjeri prej folesve.. nuk permendi Qeverine, parlamentin apo presidentin e Kosoves..
kaq mjafton per te kuptuar se ju mbeteni bandite anti-kombetare..anti-institucionaliste.. anti-Pamvaresi.. Anti-Shtet..

[Llapi]

Mijëra qytetarët nga e gjithë Kosova vazhdojnë të vizitojnë Fatmir Limajn


Banjë e Malishevës, 5 dhjetor 2005 (Kosovapress) Time: 09 : 36

Mijëra qytetarë nga Kosova po vazhdojnë të vizitojnë në vendlindjen e tij në Banjë të Malishevës njërin nga komandantët më të spikatur të UÇK-së, Fatmir Limajn, i cili javën e kaluar është liruar i pafajshëm nga Tribunali i Hagës së bashku me Isak Musliun.

[Llapi]

PAFAJËSIA DHE PASTËRTIA E LUFTËTARËVE TË UCK-së

Ardhja e luftëtarëve me dritën e pafajësisë veçsa e ndriçon më mirë jetën tonë. Kosova ka nevojë dalëngadalë të shkëputet nga epoka e vuajtjes, sakrifikimit dhe pikëllimit. Në një Kosovë me dinjitet të kthyer dhe të pranuar është edhe më këndshëm të jetohet

Shkruan: Ismail Syla

Duke u shpallur të pafajshëm nga Gjykata e Hagës, Fatmir Limaj dhe Isak Musliu, u krijua një atmosferë e mirë dhe pozitive në Kosovë, në kohën kur mund të ndodhte e kundërta. Emocionet ishin mprehur dhe tendosja ishte në ngritje e sipër, kur një fjalë mund të bënte të ndiheshe ndryshe. Do të ndodhte një thyerje e madhe, dhe 1 dhjetori do të fillonte ndryshe si disponim politik dhe shpirtëror. Do të pasonin deklarata politike, protesta dhe reagime për këtë e atë, dhe mbi të gjitha do të ndodhte dëshpërim dhe zhgënjim i një shoqërie që ende nuk është çliruar nga pasojat e pasluftës. Do të ndodhte një humbje e vetëbesimit, një nënvleftësim, nënçmim dhe dyshim në vlerat e vetvetes si kolektiv. Shpallja e pafajësisë së dy pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës krijoi disponim pozitiv, që për momentin i nevojitet Kosovës si lloji i mallit të rrallë dhe të domosdoshëm. Në fazën historike që ka hyrë Kosova, ky akt tërheq nga kahu pozitiv, aq i dobishëm për shëndetin tonë politik, kombëtar dhe shoqëror. Nga kjo shpallje e pafajësisë kanë fituar të gjithë, Fatmiri, Isaku, familjet e tyre, kanë fituar qytetarët që e duan Kosovën, Shoqatat e UÇK-së dhe mbarë shoqëria kosovare. Është fitore individuale dhe kolektive njëkohësisht. Mbi të gjitha është fitore morale e Kosovës, fitore e dinjitetit, krenarisë dhe nderit.
Duke u liruar çlirimtarët të pafajshëm, ka ngadhënjyer pastërtia e luftës çlirimtare të shqiptarëve dhe është rikthyer dinjiteti i cenuar. Këtu është thelbi i fitores. Çlirimtarët nuk janë kriminelë. Kjo ka domethënie madhore, kuptimplote dhe esenciale për vetë vlerat e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Kjo kthen besimin dhe ngrit respektin për vetveten dhe historinë më të re të Kosovës. Ky akt bën që vetveten ta shikojmë me një sy tjetër, me më shumë simpati dhe nderim. Kjo bën që të mos lëkundet bindja, mos të hepohet mendimi mbi drejtësinë e vijës së moralit të fuqishëm çlirimtar të Kosovës.
Duke u liruar çlirimtarët të pafajshëm duhet thelluar besimin në vlerat tona të krijuara me mund e vështirësi. Ashtu siç patën fatin që gjykimin ta kenë brenda një institucioni ndërkombëtar, ku qasja mediale ishte e plotë dhe transparente, ashtu edhe shpallja e pafajësisë duhet të jetë e plotë dhe transparente. Kjo pafajësi prandaj duhet të ketë dimension të thellë brenda opinionit publik të Kosovës. Gjithçka në këtë proces iu ekspozua ekranit televiziv, transkriptit nëpër gazeta, duke marrë përmasa të mëdha publike, dhe gjithçka që u përmbys, pas shpalljes së pafajësisë, duhet prapë të marrë përmasat e pastërtisë së duarve të çlirimtarëve. Gjithkush duhet të kujtojë momentin e fjalës së mbrojtjes së Fatmir Limajt, i cili edhe fizikisht i ngriste duart duke konfirmuar se ato dhe shpirti i tij janë të pastra.
Pafajësia e luftëtarëve është edhe një rast i thellimit të besimit në vlerat e luftës së UÇK-së, të cilat ende nuk janë përqafuar sa duhet nga një kategori e caktuar e shoqërisë sonë. Ndjenja e refuzimit dhe psikologjia e mbylljes së syve përballë këtyre vlerave duhet të njohë hapje dhe pranim, sepse ka disa periudha historike dhe fenomene që nuk mund të përsëriten për së dyti. Ata që kanë mbjellë farëra dyshimi dhe kanë kontestuar drejtësinë e luftës çlirimtare kanë rast për ta rishqyrtuar qëndrimin e mpiksur, të ngurtë dhe jorealist për figurat, aktorët dhe njerëzit që bartën barrën e organizimit dhe të bërjes së luftës çlirimtare. Kontestimi i vlerave të luftës çlirimtare kur bëhet i qëllimshëm nga forca politike të brendshme, është paradoksal dhe rrënues, me gjithë kontestimet që vijnë nga jashtë, që mund të motivohen nga mosnjohja ose qëndrimi i qartë jomiqësor. Ata që kanë pasur rezerva dhe paragjykime është mirë të këndellen paksa, dhe t’i shikojnë më ndryshe zhvillimet e 1998 dhe 1999, por edhe të kenë qasje më të arsyeshme ndaj njerëzve që aktualisht veprojnë dhe udhëheqin skenën politike dhe që prejardhjen dhe fuqinë politike e kanë nga veprimtaria e luftës çlirimtare. Ndryshimi i mendimit stereotip duhet të evoluojë në drejtim të njohjes dhe perceptimit pozitiv. Në fund të fundit, Kosova ka nevojë të brendshme për një klimë besimi të ndërsjellë, distancim nga mëdyshja, forcimi pozitiv i imazhit të brendshëm dhe korrektësi me vetveten si të tillë. Në kuadër të kësaj pafajësie, duhet të ndihen mirë të gjithë ata që nuk e kanë pasur lehtë përballë kontestimit dhe frikës nga mbjellja e etiketimit të pamerituar. Ka shtresa të tëra shoqërore që janë identifikuar me zemër dhe shpirt me këto vlera, por kapacitetet intelektuale, materiale dhe institucionale i kanë ende fare të vogla që vlerat e tilla t’i ngritin në lartësinë e duhur. Kjo pafajësi e ridimensionon drejtësinë e veprimit të njerëzve të rëndomtë që kanë qëndruar në tokën e tyre në ditët më të vështira, që kanë përkrahur dhe mbështetur denjësisht luftëtarët e lirisë dhe që, siç evidenton në ditarin e luftës një publicist, dallojnë rrënjësisht nga ata që “iu dukej e rëndë si ndihmë edhe uji nga bunarët”. Kjo pafajësi i bën të ndjehen krenarë të gjithë qytetarët e Kosovës, që po përjetojnë një moment historik. Kosova ka nevojë për gjestin, shembullin dhe veprimin e mirë. Klima e fitores së thellë historike të Kosovës ka nevojë të jetë e ngrohtë, afruese. Brenda këtij akti historik, duhet ta ndiejnë dhe prekin finalizimin të gjithë ata që kanë dhënë diçka për Kosovën. Ardhja e luftëtarëve me dritën e pafajësisë veçsa e ndriçon më mirë jetën tonë. Kosova ka nevojë dalëngadalë të shkëputet nga epoka e vuajtjes, sakrifikimit dhe pikëllimit. Në një Kosovë me dinjitet të kthyer dhe të pranuar është edhe më këndshëm të jetohet.

[Llapi]

DENIMI I HARADIN BALAJT,KOMPROMIS ME SERBINË?


Shkruan: Rexhep Kasumaj

Gjykata e Hagës ka pretenduar imazhin e profesionalitetit dhe mirëbesimit. Megjithatë, me të drejtën për të menduar, vjen e parezistueshme pyetja: mos vallë Tribunali ka shqitur sërish nga e drejta në politikë? Nëse një nga dispozitat e tij pledon pajtimin kombëtar të ballkanasve që luftuan (pa distinkcionin e domosdoshëm të natyrave të luftës), atëherë përfundimi i gjykimit të Treshit të parë të shqiptarëve, nuk ka si të mos i ngjajë një kompromisi me Serbinë: lirohen dy për hirin e shqiptarëve dhe dënohet një prej tyre për hirin e serbëve!



Batiqi i Serbisë (ministër i kompanisë pasmillosheviqjane të brohoritur si shpresë e re e kompendiumit serb), me mijëra faqet e tij që fabrikonin krimet e pabëra të shqiptarëve në luftën e tyre çlirimtare, tashmë është i humbur i pakthim. E bashkë me të dhe kauza e tij e shpifur nacionale.

Fatmir Limaj u kthye në shtëpi!

Ky është entuziazmi që mbështolli reagimin, pothuaj kolektiv të Kosovës. Dhe është vërtetë një gëzim i madh që ai e Musliu tani gjenden pranë vatrës familjare. Por, pjesa tjetër e rrëfimit që prodhoi Tribunali me aktgjykimin e tij, nuk shpjegohet dot me kategoritë e arsyes dhe i referohet më shumë një prirjeje transi, që pllakos shpesh njeriun shqiptar me koston e zhgënjimit të mëpasmë të thellë politik! Po a dëshmoi vendimi i Hagës (pse vallë duhej të prisnim që ta dëshmonte kur atë e kanë vulosur liridashësit) pastërtinë e luftës!?
Tribunali, ndryshe nga ç’besojmë me pietet e arsye, la pas një hije - por e cila, më parë se mbi luftëtarët do të bie mbi vetë moralin e tij!

Dhe cili rrah të jetë mesazhi sugjestiv i kësaj hijeje të keqmenduar?

Krimi, në perceptimin e kolegjit të tij, mbetet aty. Në dosje dhe vetëm në fletët e saj me duhmë sllave. I dënuari për të (i treti - Balaj, po supozuam zvarritjen e procedurave ankimore) po ashtu. Dhe, prandaj në këtë meskohë (një rastisje e çuditshme me nisjen e negociatave statusore) aty është, gjithnjë sipas tribunalit, edhe ana e errtë e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës! Gjykata e Hagës ka pretenduar imazhin e profesionalitetit dhe mirëbesimit. Vendimi, sipas saj, do të duhej lexuar në interpretimin e thjeshtë: kjo është shpata e drejtësisë që kursen të pafajshmit dhe bie mbi fajtorët! Megjithatë, me të drejtën për të menduar, vjen e parezistueshme pyetja: mos vallë tribunali ka shqitur sërish nga e drejta në politikë? Nëse një nga dispozitat e tij pledon pajtimin kombëtar të ballkanasve që luftuan (pa distinkcionin e domosdoshëm të natyrave të luftës), atëherë përfundimi i gjykimit të Treshit të parë të shqiptarëve, nuk ka si të mos i ngjajë një kompromisi me Serbinë: lirohen dy për hirin e shqiptarëve dhe dënohet një prej tyre për hirin e serbëve! Natyrisht jo lirimi i të parëve që madje përkon me të drejtën e perëndishme – por dënimi i të dytit bën viktimën e këtij dyzimi të ligë me përmasë të hollë politike!

Duke dhënë gjasën e dyshimit për të qenë pra kompromis me regjimin belgradas (ashtu siç ishte ndoshta edhe arresti i tyre), ky verdikt i tribunalit, si të thuash, parasheston lojën, orvatjen dhe aspiratën e ultë pragmatike për një kompromis tjetër, një vrasje të përsëritur të lirisë: tashmë jo në sallat e gjykatores në Hagë, po në sallonet e shkëlqimit verbues diku në Republikën e alpeve! I tillë, ai do të rezultojë në një amnisti të nënujshme, një koncesion mirëkuptimi me krimin shtetëror bestial serb, që do të humnerojë vlerat e civilizimit të deklamuar kontinental me embrionin e rishfaqjes së tij në një kohë të dytë. Dhe kështu, çuditërisht, ngjizet e keqja me një lidhje të brendshme shkakësore. Salla e gjykatores dhe salloni diplomatik krijojnë, që këtej, një raport makabër varshmërie! Salloni krijon luftë, e lufta klientelë të re për tribunalin e kështu me radhë e kështu pa mbarim!...

Në këtë kuptim, tutje, ky aktgjykim sikur inkuadrohet me rëndesën specifike në korin e zhurmshëm të të ashtuquajturit faktor ndërkombëtar, që ka intensifikuar kampanjën: me fjalor sugjestiv e terma neutralë, me premtime prosperiteti e penalizim padëgjueshmërie, për të arritur cakun e saj të fundmë: gjendjen negative të ngrirjes! Do të ngrohen e shkrihen raportet njerëzore. Do të ketë të drejta elementare helsinkiane. Më shumë punë dhe bukë. Por gjithçka tjetër do të ngrihet. Do të akullohen: historia, gjeopolitika, kufijtë! Përse tani, po në këtë kontekst, si logjistikë e llojit të vet, farkohen nocione të reja paralajmëtare që shënjojnë procesin politik në Kosovë? Grupi Negociator ka nisur të quhet “Grup i Unitetit”, kurse statusi nuk e ka më ndajshtesën “final” apo “përfundimtar”. Ai tashmë quhet thjeshtë “i ardhshëm”!

Përse?

Pikërisht mbase pse vendimmarrësit e mëdhenj ose mentorët e disfatës, janë nën ethet e përgatitjeve për një teatër të ri ekzotik, ku vdekja, si në lojërat e lashta që zbavisnin sundtarët, nuk aktrohet por ndodh vërtet. Mirëpo kjo shfaqje do të ishte e vështirë pa shërbimin e përkorë të indigjenëve të shtruar. Ata, prandaj, me këtë floskulë skofiare, i bëjnë krerëve të tyre një dhuratë të shtrenjtë para elektorëve të vetmuar: argumentin e lumtur se nuk janë humbës! Ky status, do të thonë me përtesë, njëmend, nuk është i favorshëm, por nuk është definitiv. Shtetformimi vijon. Mijëvjeçari posa ka nisur... Dhe, pasojnë natyrisht, si bizhu joshtare, pritja besëtyte dhe mashtrimi ordinar dhe krrokama e organetave të shurdhra të kohës! Ndaj zgjidhja e magjishme që shpall ky faktor është, në esencën e saj, vetëm institucionale - instaurim i demokracisë selektive pa të drejtën për vetëjetesë, e jo konfigurim i ri i gjeografisë politike - si produkt i ligjshëm i vullnetit të një populli të flijuar në rendin e saj të vjetër!

Dhe kjo, rrjedhimisht, është ambivalenca tragjike (nëse ndodh që Uashingtoni të marrë distancë nga roli i ndërmjetësit suprem) e Brukselit: kërkojnë që ballkanasit, e sidomos shqiptarët, të mos jenë burgëtarë të historisë, por duke shenjtëruar kufijtë e përgjakshëm (si pohonte me cinizëm Erhard Busek), janë pikërisht ata që mbajnë çelësat e rëndë të tij. Por, pa lirinë nacionale të shqiptarëve, si metaforë e Gadishullit të shqetësuar, nuk mund të mbyllet përgjithmonë ky burg i lodhshëm i madh! Njohja e kësaj të vërtete monumentale do t’i jepte Evropës sonë, më në fund, fuqinë për emancipim në shkallën e tejkalimit të vetvetes, konceptit atavist aristo-demokratik dhe të përçmimit racist për popujt antikë e të pafat në familjen e saj. Në të kundërtën, si thotë një i ditur, varrmihësit sëmurën duke hapur gropa! E, për shqiptarët gropë e çelur prej saj dhe shpirtrash të prishur brenda vetes sonë, nga ata që përziejnë gjakun dhe ujin, ishte çdo portë dhjetëvjetëshi në historinë e re...

[Llapi]

MIRË SE NA ERDHE O FAT I MIRË



Dialog i kohës



Kur drithëronim para sulmeve “paqësore” të të gjithë atyre të cilëve u pengonte liria jonë dhe me mjete “paqësore” mundoheshin ta rrezikojnë atë që ti me shokët e tu lavdiplotë ia falët këtij vendi, në vigjilje të ditës së madhe të pavarësisë së Kosovës, të cilën ju na e sollët, drejtësia ndërkombëtare u radhit përkrah jush dhe në këtë mënyrë edhe para botës dëshmuat se njëmend jeni farkëtues të lirisë



Nga Ekrem Kryeziu



Miku im, kur do ta lexosh këtë shkrim që e kam titulluar “Mirë se na erdhe o Fat i Mirë”, ti ndoshta do të ma shohësh për të madhe, sepse unë e di siç e di edhe ti, që ti o Fatmir, kurrë nuk je larguar nga Kosova.

Ti, vërtet, vetëm fizikisht, dy vite e dhjetë muaj qëndrove larg nesh, sado që ne, në zemrat tona, me qesëndi e ruanim energjinë tënde pozitive dhe vizionet e tua për të ardhmen tonë të ndritshme, na i ndriçonin ninëzat e mendjes derisa ngrohtësia e buzëqeshjes sate shpresëdhënëse na jepte vullnet dhe forcë t’i bëjmë ballë të përditshmes, e cila lëkundej më pak andej kah duhet e shumë më shpesh andej kah nuk ishte dashur.

Duke të menduar ty dhe shokët e tu, djemtë tanë të përkushtuar, të cilët dhanë çdo gjë për liri dhe në vend të kurorave të dafinës morën prangat e burgjeve të botës dhe fatkeqësisht edhe të Kosovës, ne, të vdekshmit, përpëliteshim me acaret e paqes.

Kur drithëronim para sulmeve “paqësore” të të gjithë atyre të cilëve u pengonte liria jonë dhe me mjete “paqësore” mundoheshin ta rrezikojnë atë që ti me shokët e tu lavdiplotë ia falët këtij vendi, në vigjilje të ditës së madhe të pavarësisë së Kosovës, të cilën ju na e sollët, drejtësia ndërkombëtare u radhit përkrah jush dhe në këtë mënyrë edhe para botës u dëshmuat se njëmend jeni farkëtues të lirisë.

Ndoshta mund të të habisë ky gëzim yni kaq i madh për këtë fitore tuajën. Ndoshta të ka habitur edhe frika që kishim për ty dhe shokët e tu, ndërsa ti flisje me aq siguri dhe ballëhapur para gjykatësve të botës. Këtu është dallimi ndërmjet njerëzve të rëndomtë siç jemi ne dhe shumicës së prijatarëve, të cilët i shohin agimet edhe pa u lindur ata, madje-madje i shohin edhe përtej territ të burgut.

O miku im dhe mik i të gjithë njerëzve të mirë, siç je ti, dhe mik i atyre që duan të jenë si shokët e tu dhe ti, të cilëve ti gjithmonë ua shtrije dorën, ndoshta ke të drejtë të na qortosh për të gjitha këto drithërima tona njerëzore.

Tash po ndërgjegjësohem për gabimin që nuk i paskam kuptuar drejt fjalët që na i pate thënë me telefon, diku nga Sllovenia, kur pate dëgjuar për ngritjen e asaj aktakuze të turpshme nga Gjyqi i Hagës, se edhe në Hagë do ta mbroje Kosovën dhe UÇK-në.

Paske pasur të drejtë!

Për fitoren e panjollë të luftës sonë qenka dashur edhe kjo sprovë. Edhe pas të gjitha golgotave që i përjetuam nder shekuj prej nesh u kërkua ta fitojmë edhe betejat, e Gjyqeve të Hagës.

Ta dëshmojmë edhe një herë pafajësinë tonë.

Ti i dije të gjitha këto prandaj pa pikën e frikës shkove atje. Para gjykatësve, të veshur me toga të dyshimit të pafund për çështjen tonë Ti e farkove lirinë, jo vetëm për vete dhe luftëtarët e tu por edhe për ne frikacakët.

Duhet të na kuptosh o lum miku.

Populli thotë “Hiqma dronë, ta fali atin”. E, droja ishte e madhe se nuk kishim më çka të falim ne? U “fal” çka u fal.

Breza të tërë u rritem ndër frika. Disa u burrëruan ende pa u rritur dhe u flijuan për liri, të tjerët nuk u burrëruan kurrë. Ç’e do, ky na qenka fati i popujve që gjatë kohë ishin të robëruar.

Nëse shokët e tu e kishin dhe e kanë shumë vështirë ta mbajnë lart flamurin e lirisë, derisa ndër burgje dergjen shokët e tyre dhe numri i të “humburve” ndër varrezat masive në Serbi shumë ngadalë po kthehet në Kosovë, si të mos frikësohemi për fatin tonë, ne, të vdekshmit, ne populli i paemër?.

Ti, duke qenë dhe duke ngelur pjesë e çmuar e brezit, i cili me flijimin e vet i fali dritë Kosovës, ke të drejtë të më qortosh, ke të drejtë të na qortosh, jo për frikën që patëm për ty, por pse ndoshta dyshuam që nuk do të arrish ta çosh luftën deri në fund, i ballafaquar me ftohtësinë e pafund të Evropës e cila, për interesa të vet, shkeli ardhmërinë tonë. Dyshimi ynë në gjyqësinë ndërkombëtare sado që mund të kualifikohet si i rëndë është i ligjshëm, sepse ne ndër breza u cilësuam fajtorë ende pa dalë para gjyqit.

Vizionarët nuk dyshojnë prandaj fitojnë. Ti në Hagë shkove si vizionar i agimeve të dritës dhe nga Haga po kthehesh që ato agime t’i bësh realitet. Kupto se të gjithë nuk janë si ti, prandaj na legjitimo së paku dyshimin tonë.

Pafajësia sikur ishte faj për ne.

Sa të pafajshëm u vranë dhe sa çlirimtarë ende, edhe sot e këtë ditë të bardhë, janë prapa grilave?

Pikërisht pse këtë, ti e di, lirisë tënde nuk i gëzohesh dhe, në gjykatore e prite ftohtë lirimin tënd. Ti je i ndërgjegjshëm se në qoftë se edhe vetëm një “pjesë” e jotja do të mbetet në burg, ti nuk do ta ndiesh veten të lirë, sepse të gjithë luftëtarët janë pjesë e shpirtit dhe e zemrës sate. Kosova të njeh prandaj sado që i gëzohet ardhjes sate në liri, ajo e di pse ti nuk iu gëzove aq shumë lirisë tënde. Pikërisht pse i di të gjitha këto, pikërisht që zemra jote rrah me të gjitha zemrat e zhuritura, ti o Fat i Mirë i Kosovës, kur u përshëndete me Haradin Balajn, t’u vesuan sytë dhe mjekra t’u dridh.

Edhe për atë vesim të syve edhe për atë dridhje të mjekrës ne të duam edhe të çmojmë më shumë. E nderojmë dhembjen tende krenare, kur në çastet e fundit, në atë gjykatore të botës, ti, me përqafim të gjatë burrëror e vëllazëror me bashkëluftëtarin tënd, Haradin Balajn, dëshmove edhe një herë se mbi të gjitha ishe dhe je njeri!



Mirë se erdhe o Fat i Mirë



Kur nga ekranet e televizioneve u dëgjua e vërteta për pafajësinë tënde, të cilën ne e dinim por frikësoheshim se mos bota nuk do ta kuptojë atë, në Kosovë plasi erupsioni i vullkanit të gëzimit me vite i ndrydhur, që vetëm buburiste në zemrat e të gjithë nesh. Nuk pati shqiptar që në atë çast nuk e ndjeu në vete mendimin se dita e 30 nëntorit ishte ditë e gëzimit të madh për ne.

Nëntorët edhe këtë radhë patën kuptim profetik për ne shqiptaret. U përsërit historia për të mirë.

Pas ngritjes së flamurit në Krujë, në Vlorë, pas ditëlindjes së Komandantit legjendar Adem Jashari dhe pas daljes publike të UÇK-së, datave të shënuara kombëtare të nëntorit iu bashkëngjit edhe një: Vërtetimi i pafajësisë së komandant Çelikut – Fatmir Limaj.

Secili prej të intervistuarve që patën rast të dalin para kamerave televizive, të njohur dhe të panjohur, njerëz të të gjitha përcaktimeve politike me deklarimet e tyre e shënuan publikisht gëzimin e tyre për lirimin tënd o Fati i mirë për ne. Të gjithë ata thanë fjalë nga zemra. Me ty, me këtë rast askush nuk bëri politikë. Ti edhe këtë rast dëshmove se je i madh dhe i binde pa asnjë fjalë të gjithë, se politika më e mirë dhe më e qëlluar është njerëzorja, e ti në njerëzore ishe, je dhe do të mbetesh komandant.

Derisa në Malet e Berishës, ti me bashkëluftëtarët e tu shpëtove me mija gra, fëmijë, pleq e plaka, me paraqitjen në Gjyqin e Hagës e mbrojte nderin dhe dinjitetin e UÇK-së, i tregove botës si kanë luftuar për liri trimat e këtij trualli. Ata të prirë nga ti dhe shokët si ti luftuan si i ka hije luftëtarëve të lirisë.

Ky deklarim i pafajësisë për ju dy luftëtarë të UÇK-së, nuk iu hoqi vetëm juve prangat por edhe të vërtetës sonë, e cila pas këtij aktgjykimi merr frymë shumë më lirshëm.

Ajo shpatë e Damokleut që u qëndron mbi kokë shumë luftëtarëve që vazhdojnë të jenë nëpër burgje për bëmat e tyre të lirisë, jam i bindur se shumë shpejt do të tretet në harresë. Deklarimi i pafajësisë suaj është një shtytëse e madhe edhe për statusin përfundimtar të Kosovës.

Fluturimi i Kosovës drejt pavarësisë është në rrugë të mbarë, prandaj pikërisht tash është edhe obligim i të gjitha institucioneve tona politike dhe jopolitike që të angazhohen në të gjitha segmentet e veprimit, për t’u përgatitur për ditën e nesërme.



Pritja e bijve të Kosovës



Në Aeroportin e Prishtinës të priti shiu i lotëve të gëzimit dhe ti nuk arrite të përshëndetësh me të gjithë ata që donin të ta shtrëngonin dorën, krahun, të të prekin, të jenë me ty ballë për ballë, sepse në këtë mënyrë ata do të përballeshin me njërën nga pjesët më të ndritshme të historisë sonë të fundit. Ti, Fatmir miku, në njërën nga kamerat televizive e the vetëm një fjali, ashtu kalimthi: “Mirë se ju gjeta Kosovë!” Sado e shkurtër të ketë qenë kjo fjali, ajo ishte shumë shprehëse. Njëmend pa ty Kosova nuk ishte si do të duhej të ishte, dhe si do të jetë me ty.

Duke të nderuar ty, njerëzit i gëzoheshin fatit të tyre që më në fund ka nisur të ngritet dhe më kurrë nuk do të lejohet të shkelet. Ti e di se gjithmonë ke qenë në zemrat dhe në mendjet e të gjithë atyre që e duan lirinë, se vetëm ata janë pjesë e jotja dhe ti pjesë e tyre.

Fati yt i mirë do të jetë edhe fat i mirë për Kosovën, prandaj t’u bë ajo pritje madhështore, dje sot dhe do të bëhet nesër.

Në këtë mënyrë priten bijtë e Kosovës, ata që i mbron fjala e tyre e drejtë, ata që i mbron jeta e tyre e ndershme, ata që i mbron mendimi i tyre - vizion për ardhmërinë e Kosovës.

Populli nuk gabon dhe ti miku ynë i madh e di këtë, prandaj në sheshin para Fakultetit Filozofik, pikërisht aty ku u bë tubimi më i madh në Kosovë, kur ty të burgosën, këtë radhë ishte tubim i pafund i gëzimit dhe ti o burrë i burrave këtij gëzimi iu lute. Na lute të gjithëve pa dallim moshe dhe pa dallim përcaktimi politik. Na bërë thirrje si burrë, si prind, si vëlla, si djalë, që sot, kur jemi duke i jetuar çastet vendimtare të realizimit të ëndrrës së madhe të brezave – Pavarësimit të Kosovës, na lute të mos e thyejmë unitetin tonë.

Nga ajo tribunë e improvizuar, në këtë shi dhjetori, ti nuk ishe deputet, shef i grupit parlamentar të PDK-së, jo, ishe më shumë.

Nga ajo foltore që prej publikut të shumtë nuk mund ta shihnim as fytyrën, ti fole si është më së miri, si luftëtar i UÇK-së, si bir i këtij populli i cili po nuk pati unitet nuk do të ketë as parlament, as PDK, as LDK, as AAK, as ORË, e as dakik.

Po e humbëm unitetin aq të nevojshëm për këtë çast, do të shndërrohemi në thërrmija rëre dhe do të na përpijë vrima e zezë e galaktikës humbëse të historisë.

Ja pse të duam o burrë i Kosovës.

Ja pse të nderojmë.

Duke të nderuar ty, ne nderojmë historinë tonë, të sotmen dhe të nesërmen e brezave që po vijnë, e që sytë, mendja dhe zemra e tyre do të jenë me ty dhe me njerëzit si ti.

Fatmir Limaj, njëmend je Fat i Mirë për Kosovën.

Mirë se na erdhe o fat i yni i bardhë!

epoka

[Brari]

cfar e ka ky ekrem kryeziu njifar kadri kryeziu..qe i del emri ne procesin mbi vrasjen e drinit?