Fije Bari - Uollt Uitman

[Diabolis]

Në udhëtime përmes Shteteve

Në udhëtimet përmes Shteteve që fillojmë,
(Ej përmes botës, nxitur nga këto këngë,
Duke lundruar qysh tash në çdo tokë, në çdo det,)
Ne nxënësit e vullnetshëm të gjithçkaje, mësuesit e gjithçkaje, dashnorët e gjithçkaje.

Kemi parë stinët të zhvoshkin vetvetet dhe
shkojnë,
Dhe kemi thënë, Pse nuk mundet një burrë a një grua të bëjë aq shumë
Sa stinët, të lëngëzojë aq shumë?

Ne rrojmë për pak në çdo qytet a qytezë,
Kalojmë përmes Kanadasë, Verilindjes luginës së gjërë
të Misisipit, dhe shteteve Jugorë,
Ne i trajtojmë në kushte të barabarta këdo prej shteteve,
Ne i bëjmë gjyqin vetvetes dhe ftojmë burra dhe gra të dëgjojnë,
Ne i themi vetvetes, Mbaj mend, mos u tremb, ji i çelët, shpalle
trupin dhe shpirtin,
Jeto për pak dhe shko, ji bujar, i përmbajtur, i dlirë,
tërheqës,
Dhe lëngëzimi yt atëhere të të kthehet si ju kthehet stinëve,
Dhe të jetë aq i shumtë sa i stinëve.

[Diabolis]

Savantizëm (Diturizëm)

Andej ndërsa vështroj shoh çdo përfundim dhe lavdi që tërheq veten
dhe ngroh vezë, gjithmonë me përkushtim,
Andej orët, muajt, vitet – andej tregjet, marrveshjet,
ndërmarrjet, bile dhe minuta më e fundit,
Andej jeta e përditshme, fjalimi, enët, politikat, njerëzit,
pronësitë;
Andej ne gjithashtu, unë me fijet dhe këngët, besueshëm, mahnitshëm,
Si një atë tek i ati kur shkon merr me vete fëmijët e tij.

[Diabolis]

Anija niset

Shiko, detin e çliruar,
Në gji të tij një anije niset, ka shpalosur gjithë velat, ka hapur bile
dhe velëhënat,
Bajraku fluturon lart teksa ajo shpejton ajo shpejton aq hijerëndë –
ndën valët gariste shtyp përpara,
Ato e rrethojnë anijen me lëvizje rrethuese të shkëlqyeshme dhe
shkumbë.

[Diabolis]

Ç’vend është ngujuar?

Ç’vend është ngujuar, dhe më kot përpiqet të çajë rrethimin?
Shiko, dërgoj në atë vend një komandant, të urtë, trim, të pavdekshëm,
Dhe me të kuaj e këmbësori, dhe radhë me topa,
Dhe topçinj, më vdeksit që shtinë ndonjëherë armë.

[Diabolis]

Ende njërit i këndoj

Ende njërit i këndoj,
(Njërit, prej kundërshtish bërë,) i përkushtoj Kombësinë,
Lë në të revoltë, (O e drejtë e fshehtë e kryengritjes! O
zjarr i pashuar i domosdoshëm!)

[Diabolis]

Lexuesit

Lexuesit jetë regëtuese dhe krenari dhe dashuri njëlloj si unë,
Prandaj për ty psallmet në vazhdim.


Pasojne starting from paumanok dhe song of myself perkthyera nga S.L.

Ne vazhdim nga cikli Children of Adam,

Në Kopësht Bota

Në kopësht bota ngrihet sënjëzi
Çifte të fuqishme, bija, bij, sa nisin
Dashurinë, jetën e trupave të tyre, qëllim dhe qënësi,
Kurshtar këtu mbërthej ringjalljen time mbas gjumit,
Qarqe rrotulluese në fshirjen e tyre të gjërë më kanë sjellë
Sërish,
Dashuror, të pjekur, gjith’ të bukur në mua, gjith’mahnitëse,
Gjymtyrët e mia dhe zjarri drithërues që përherë luan ndër to,
për arsyet, më të mahnitshme,
Jetësor unë kqyr dhe depërtoj më tej,
Kënaqur me të tashmen, kënaqur me të shkuarën,
Krah meje a nga mbas Eva më pason,
Ose para, dhe unë e ndjek atë po njësoj.


Një femër më pret

Një femër më pret, ajo ka gjithçka, asgjë s’ka mangut,
Por të gjitha mungojnë nëse seksi mungon, apo lëngështimi i
mashkullit të duhur mungon.

Seksi ka gjithçka trupat, shpirtrat,
Qëllimet, provat, pastërtitë, brishtësitë, rrjedhimet, shpalljet,
Këngët, urdhërat, shëndetin, krenarinë, fshehtësinë mëmësore,
qumështin seminal,
Gjithë shpresat, përfitimet, shpërblimet, gjithë dëshirat, dashuritë,
bukuritë, kënaqsitë e botës.
Gjithë qeveritarët, gjykatsit, zotat, njerzit e pasuar të botës,
Janë mbajtur në seks si pjesë e tij dhe përligjje e tij.

Pa pasur turp mashkulli që pëlqej e di dhe pranon
lezetin e seksit të tij,
Pa pasur turp femra që pëlqej e di dhe pranon të sajin.

Tani do ta largoj veten nga femrat pandjenja,
Do të shkoj të rri me atë që pret për mua, dhe me ato
femra që ju vlon gjaku dhe me ngopin,
E shoh se ato më kuptojnë dhe nuk më kundërshtojnë,
E shoh se me to ja vlen, do të jem bashkëshorti më i fuqishëm
për ato gra.

Ato s’janë një grimë më pak se unë,
Ato janë pjekur në fytyrë nga diejt shkëlqyes dhe erërat shfryse,
Ato dinë si të notojnë, vozitin, kalërojnë, munden, qëllojnë, rendin, ndezin,
tërhiqen, përparojnë, mbahen, mbrojnë vetvetet,
Ato janë deri në fund në të drejtën e tyre – ato janë të qeta, të kthejllta,
Të mirëzotëruarat e vetveteve.

Ju tërheq afër meje, ju femra,
Dhe nuk ju lë të shkoni, do t’ju bëj mirë,
Unë jam për ju, dhe ju për mua, jo vetëm për mirësinë tonë,
por për mirësi të të tjerëve,
Mbështjellë ndër ju flejnë me të mëdhenjtë heronj dhe bardë,
Ata s’pranojnë të zgjohen nga prekja e çdo burri përveç meje.

Jam unë, ju femra, që e bëj si di,
Jam i ashpër, djegës, i madh, i pathyeshëm, por ju dashuroj,
Nuk ju lëndoj aspak më shumë se sa është e domosdoshme për ju,
E derdh lëndën të nis bij dhe bija të aftë për këto Shtete,
E shtyp me ngadalë muskulin e pahijshëm,
E shtrëngoj veten në përmbushje, nuk i dëgjoj përgjërimet,
Guxoj mostërheqjen derisa të derdh ç’ka për aq gjatë
është grumbulluar brenda meje.

Përmes jush unë shter lumenjtë e ndrydhur të vetes,
Në ju mbështjell njëmijë vitet që vijnë,
Tek ju shartoj shartesat më të dashura të miat dhe të
Amerikës,
Pikat që pikëloj mbi ju do të rrisin vajza të rrepta dhe atlete,
artistë, muzikantë dhe këngëtarë të rinj,
Bebat që atësoj mbi ju do të atësojnë beba kur tu vijë radha,
Unë do të kërkoj meshkuj dhe femra të përkryera nga timet dashuri-
shpenza,
Unë do t’i pres ata të ndërfuten me të tjerë, ashtu si unë dhe ju
ndërfutemi tani,
Unë do t’i llogaris frutat e rrebesheve shkulmore të tyre, ashtu si
Llogaris frutat e rrebesheve shkulmore që jap tani,
Unë do të shoh për të korra të dashura nga lindja, jeta, vdekja,
pavdeksia, që po mbjell aq dashurisht tani.

[Diabolis]

Një orë çmendurisë dhe gëzimit

Një orë çmendurisë dhe gëzimit! O tërbim! O mos më pengoni!
(Ç’është kjo që më çliron kështu në stuhi?
Ç’kuptim kanë britmat e mia mes shkreptimash dhe erërash kërdisëse?)

O të pi jermin fshehtësor më thellë se cilido burrë!
O dhimbje të egra dhembshurore! (I lë trashëgim tek ju
fëmijët e mi,
Ja u them ato ju, për arsye, O dhëndër dhe nuse.)
O të jepem tek ju kushdo qofshi, dhe ju të më jepeni mua
për kundërshti të botës!
O të kthehem në Parajsë! O ndrojtje dhe feminitet!
O tju tërheq pranë, të mbjell në ju për herë të parë buzët
e një burri të vendosur.

O gjëzë, nyje e trefishtë, pus i thellë dhe i errët, gjith’
i zgjidhur dhe ndriçuar!
O të nxitojmë ku ka hapësirë të mjaftë dhe ajër të mjaftë më në fund!
Të shkarkohemi prej lidhjeve dhe traditave të shkuara, unë prej timeve
dhe ju prej tuajave!
Të gjejmë një të re moskokëçarse në pamendim me më të mirat e
Natyrës!
Të kemi të hequr shtupën nga goja e njërit!
Të ndjej si sot a tjetër ditë që jam aq plotësor sa jam.

O diçka e paprovuar! diçka në shtangie!
Të arratisem plotësisht prej spirancave dhe mbajtëseve të të tjerëve!
Të ngas i lirë! të dashuroj i lirë! të përplasem pakujdes dhe rrezikshëm!
Ta rrethoj shkatërimin me tallje, me ftesa!
Të ngjitem, të kërcej në qiejt e dashurisë shënuar për mua!
Të ngrihem andej me shpirtin tim të dehur!
Të humbas nëse mundet kjo!
Të mëkoj kusurin e jetës me një orë ngopje dhe lirie!
Me një orë të shkurtër çmendurie dhe gëzimi.

[Diabolis]

Prej oqeanit rrotullues turmës

Prej oqeanit rrotullues turmës erdhi një pikëz butësisht tek unë,
Duke pëshpëritur, të dashuroj, së shpejti do vdes,
Kam udhëtuar një rrugë të gjatë vetëm të të shoh të të prek,
E s’mund të vdisja pa të parë ty një herë,
Por frigohesha se mbas kësaj ndoshta të humbisja.

Tani ne u takuam, u pamë, jemi të sigurt,
Kthehu në paqe në oqean e dashur,
Edhe unë jam pjesë e atij oqeani e dashur, ne nuk jemi aq shumë
të ndarë,
Vë re shtjellën e madhe, kohezionin e gjithçkaje, sa e përkryer!
Por si për ty, për mua, deti i papërballueshëm do të na ndajë,
Por në na mbarttë të veçuar për një orë, nuk mund të na mbartë të veçuar
përgjithmonë;
Mos humb durimin – pak pushim – dije se e përshëndes ajrin,
oqeanin dhe tokën,
Çdo ditë në perëndim për hiret e tua të shtrenjta e dashur.

[Diabolis]

O himen! O himenë!

O himen! O himenë! përse me torturon kështu?
O përse me djeg vetëm për një çast të shpejtë?
Pse nuk vazhdon më? O pse tani pushon?
Sepse po të vazhdoje përtej çastit të shpejtë
së afërmi do më vrisje padyshim?

[Diabolis]

Sytha portokalli me postë nga Florida

Një provë më e pakët se e Volterit të vjetër, por më e madhja,
Provë e kohës së sotme, dhe tëndja, shtrirjes tëndë të gjërë, Amerikë,
Në kasollen time të thjeshtë veriore, jashtë me re dhe borë,
Më erdhën të ruajtura për njëmijë milje përmbi tokë dhe rrjedhë,
Disa tre ditëshe qëkur në dheun e tyre jetën lastarin,
Tani ja ëmbëlsinë e tyre mes dhomës time përhapin,
Një tufë me sytha portokalli me postë nga Florida.