Fabula

[Diabolis]

Kriçi olimpik dhe derri i kënaqur

Përditë stërvitej kriçi ndër lëndina
Të shkonte në olimpiadë për dafina,
Ashtu e sheh një derr që hante lende
S’u lodhe kriç? – e pyet – mjaft rende!?

Synoj - thotë kriçi – të fitoj kurorën
Për dy orë të zë i pari Marathonën!
Se kuptoj – thotë derri - mundin për një degë
Përreth kemi dafina breg më breg.

[Diabolis]

Bufi largpamës

Ç’na gjeti, ç’na gjeti,
Bufi nën mollë na mbeti.
Po pse? – kur i thonë,
Dëgjoni ç’shpejgon:

Adami e hëngri i pari,
Po të gjithve na bëri.
Të dytit i ra Njutonit,
Që nxorri ligjet që s’kuptonit.

E di se jam mëndjehollë
Dhe tjetri do jetë nën mollë,
Ndaj atje rri, të jemi i treti,
A s’jam larpamës prej vërteti!?

[Sokoli]

Udhës së Bigllës çapitej karvani
ngarkuar pëlhura frëngu e allemani
në krye shkon kaluar i zoti korçar tregëtari.
Udhën ia pret çeta komite
me musteqet rreth veshit e pushkët evgjite.
Hapi defterin korçar tregëtari
e nxuarë zën’ e hollë si fije bari
-Çfarë kërkoni o të uruar?
Taksën e pagova herën e shkuar.
-Mos u dridh o tregëtar korçar
napolona nuk duam e as gjë të gjallë.
Kapidanit fustanella i është bërë e vjetër
duam ca pëlhurë t’i qepim një tjetër”.
I lehtësuar mori frymë tregëtari pe Korçe
i erdhi prapë boja se ishte mekur
me vrap nxori kutin nga xhepi i qostekut.
-Mos u bëj merak o korçar tregëtari
se kemi kutin që mban kapidani.
Na nxuarnë komitët një hu me pashë të gjatë
kute tepër s’ morën veç sa për një fustan.
Vazhdoi udhën korçari me mushkat zbrazur
në mendje veç hesape dhe xhanin e marazur.
-Ah mor kut o kut i Bigllës
që mbathe me brekë gjysmën e krahinës!

[Cupke_pe_Korce]

Kete ma derguan nga korca, jo shume kohe me pare. Autori preferon te jete anonim.

DUHET TA KESH NE GJAK

Ujku hyri ne tufe dhe e shqeu delen perpara syve te dashit. Dashi ngriti koken dhe mermeriti:

"Zot, kur emrin dash ma thirre
Dhe me bere buze dele
Pse s'me dhe dhembe egersirre
Qe ujkun ta bej fertele?"

E degjon ujku dhe i thote:

"Zoterote e provojme
Qysh tani dhembet i nderrojme
E qe ta ndiesh veten me dhembe
Po te jap edhe lekuren."

Ne vend u be nderrimi
Dhe ja nisi dyluftimi
Turret ujku si rrufe
Dhe e shtrin dashin perdhe`

"More vesh o buze dele
Si cerrma ti zuri kembet?
Kam gjakun qe te bej fertele
Jo lekuren apo dhembet"

[Diabolis]

Preshi dhe gërneta

Sa u gjendën tok njeherë
Një presh i zier
Dhe një gërnetë e thyer
Ja nisën: Kush ishte më i vyer?

Je thyer mëdysh gërnetë,
S’nxjerr dot një tingull të shkretë,
Unë s’kam krenarinë mashkullore
Por kam ama vlera ushqimore.

Po ti o presh je tjetërsuar
Dhe medet, ç’rruge ke për ti shkuar,
Vërtet unë e humba tingëllimën
Por ruaj ama substancën – vrimën.

[Diabolis]

Në po atë gozhdë

Njëherë e një kohë, shkoi Lakuriq Nata të blinte një pikturë në ankandin e ekspozitës “Pikturat e kohës.” Fluturoi e fluturoi por nuk po i ndali mendja tek asnjëra, ndaj u var sipas zakonit të fisit me kokë poshtë në tavan.
“Zot i madh! Brilante!” – prej aty, kokëposhtë, ai shqoi një pikturë të mrekullueshme titulluar “Pamje nga ferma” të cilën pa hezituar e bleu. Pastaj gjithë qejf shkoi dhe e vari në hyrje të fermës së tij në një vend që mund ta shihte kushdo sa herë hynte. Piktura me inicialet e kaligrafuara “fnq” majtas-lart u admirua nga gjithë banorët e fermës.
Shkuan shumë kohë deri kur në fermë, për të pikturuar disa punë, ja mbriti piktor Bufi me gjithë veglat e veta. E para gjë që pa piktor Bufi sa zbriti ishte një piktura e tij varur në hyrje por me kokë poshtë. “Zot i madh! Injorantë!” shfryu piktor Bufi dhe një ta kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë.
Në mesnatë duke u kthyer për në fermë Lakuriq Nata sheh se një krah i padukshëm e kishte kthyer pikturën e tij me kokë poshtë. “Ç’injorantë!” – shfryu Lakuriq Nata dhe një të kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë.
Mbas mesnate piktor Bufi vendos të fluturojë njëherë rreth e rrotull por duke dalë sheh se një krah i padukshëm e kishte kthyer pikturën e tij me kokë poshtë. “Ç’injorantë!” – shfryu Bufi dhe një të kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë, e një të ngjitur një shënim në krah: “Ju lutem, mos e ktheni pikturën time me kokë poshtë! Buf.”
Atë mbrëmje, sapo del, Lakuriq Nata e vë re pikturën e kthyer me kokë poshtë dhe shënimin krah saj. “Ç’injorantë!” shfryu Lakuriq Nata dhe një të kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë, një të hequr shënimin e piktor Bufit e një të ngjitur shënimin e tij: “Ju lutem, mos e ktheni pikturën time me kokë poshtë! Lakuriq Nata.”
Mbas pak del dhe piktor Bufi, vë re pikturën e kthyer me kokëposhtë dhe shënimin krah saj. “Ç’injorantë!” shfryu Bufi dhe një të kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë, një të hequr shënimin e Lakuriq Natas, një të kryqëzuar flatrat e një të pritur të shihte atë që i kthente pikturën me kokë poshtë.
Lakuriq Natan nuk e zinte ajri, se mos përsëri ja kthenin pikturën e tij me kokëposhtë, ndaj u kthye shpejt, dhe pa atje ngrefosur një Buf, që ja kishte kthyer pikturën e tij me kokëposhtë e i thotë:
- Kush je ti që kthen pikturën time kokëposhtë?
- Kush je ti që kthen pikturën time kokëposhtë?
- Jo, kush je ti që kthen pikturën time të mrekullueshme kokëposhtë?
- Jo, kush je ti që kthen pikturën time të mrekullueshme kokëposhtë?
- Unë pyeta i pari, përgjigju!
- Mirë pra, mëso se unë jam piktori i kësaj pikture, Bufi, ja lexoje në qoshen djathtas poshtë, tani më thuaj ti kush je, që e kthen pikturën time me kokëposhtë.
- Mirë pra, mëse se unë jam pronari i kësaj pikture, Lakuriq Nata, - dhe një të kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë, dhe i thotë Bufit – dhe lexo në qoshen majtas lart inicialet fnq të piktorit të pikturës sime.
- Kjo është piktura ime e mrekullueshme dhe drejt varet kështu – tha Bufi e një ta kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë.
- Kjo është piktura ime e mrekullueshme dhe drejt varet kështu – tha Lakuriq Nata e një ta kthyer pikturën drejt në po atë gozhdë.
Vazhduan kështu për gjithë natën sa prishën qetësinë e banorëve të fermës, të cilët njëri pas tjetrit filluan të dalin, e të pyesin secili me gjuhën e vet “Ç’bëhet kështu? Ç’bëhet kështu? Ç’bëhet kështu?” pambarim.
Lakuriq Nata dha variantin e tij. Piktor Bufi dha variantin e tij. Kafshët e fermës vendosën që të mblidhen e të gjejnë një zgjidhje pa praninë e palëve, Lakuriq Natas dhe piktor Bufit.
Në mbledhjen e parë me unanimitet u pranuan:
Së pari, piktura “Pamje nga ferma” është e mrekullueshme.
Së dyti, përderisa palët, si Lakuriq Nata ashtu dhe piktor Bufi, e varin pikturën në po atë gozhdë, mbetet të zgjidhet vetëm kush është pozicioni “drejt” dhe kush është pozicioni “kokëposhtë” i pikturës “Pamje nga ferma”.
Mirpo që nga mbledhja e parë kanë kaluar qindra, mijra, mbledhje të tjera dhe kafshët e fermës ende nuk e kanë zgjidhur kush është pozicioni drejt i pikturës “Pamje nga Ferma”. Në fermë vazhdojnë të dëgjohen përnatë zhurma të frikshme që s’janë gjë tjetër vetëm se kthimi i pikturës së mrekullueshme drejt në po atë gozhdë.
Jeta e kafshëve të fermës është kthyer në ferr të vërtetë, kryetar Gjel Kikiku i thërret mbledhjet që pa gdhirë, zëvendëskryetar Gomar Pëllima ju jep nga një pushim të shkurtër në drekë, ndërsa sekretare Kukuvajkë Kukuja si lë rehat duke i pyetur “Ku ku, ku ku, ku ku?” Dhe sapo ata bien të flenë, ... gërrrr, Lakuriq Nata vendos pikturën drejt në po atë gozhdë , ...ggggër, Bufi vendos pikturën drejt në po atë gozhdë, ja mbani vesh, ... gëëëër...
Ju po gërhisni? Lum si ju...
Por, kafshët e fermës prej atëhere jetojnë të hidhëruara.

[Sokoli]

Ah s'te lene as te ikesh.
Shume e forte kjo DD
Kerkoj leje per ta vazhduar.

[Elna Durrësi]

D. D

.

Nëse do të të heshte të shkruarit ndonjë ditë, di ishte vërtet mëkat.

Të përshëndes

Elna.

[Elna Durrësi]

o elna ketu qenke ti kur paske ardhur ????

Këtu isha Arun. Nga diferenca pesëmbëdhjetë minutëshe e postimeve i bie të isha këtu të isha këtu e pastaja të kishe ardhur ti, por gjithsesi kjo nuk ka shumë rëndësi për tëmën. Rëndësi ka që kësaj teme ju mungua respekti.

Elna.

[Cupke_pe_Korce]

DD, kur them une qe di do vrare, ti nuk me beson

Laraskes i eshte mbushur mendja top qe injoranca eshte muze frymezimi, madje ngul kembe si mushka qe ti ngrihet nje kult.

ps. kam qeshur me ze andej nga fundi, sidomos me hierarkine (lol)