Sergej Esenin

[Askusho]

Shqipëroi: Luan Rexhepi

LETËR NËNËS

Si ia shpie moj nënokja ime?
Mirë jam dhe unë. - Të përshëndes!
Në atë izbën tënde paç bekime
Mbrëmjeve kur muzgu zë të zbresë.

Po më thonë se fort je merakosur,
Bëhesh vrere për fatin tim të nxirë,
Del e sheh tej rrugës së pasosur,
Mbledhur shuk me shallin cop' e grirë.

Dhe kur bie mbrëmja rreth e qark,
Një vegim i shkretë të shtika frikën:
Se në një mejhane diku larg
Vjen një horr edhe më ngulka thikën.

S'ngjet asgjë, nënoke! - Mbaje shpirtin:
Është veç një makth që po të shtar.
Aq i lig nuk jam sa ç'dërdëllisin
Dhe s'do vdes me sy pa të parë.

Foshnjarak kam mbetur si dikur,
Me një ëndërr që gjithnjë më grish.
Jetandrallash mos mu shpiftë kurrë;
Veç në atë shtëpi të jem sërish!

Do të kthehem kur do gjethen degët,
Kur të harlise kopshti në blerim;
Veç nga gjumi mos më ngri kaq herët, -
Si tetë vjet më parë në agim.

Mos e zgjo atë që iu shpurritën
Ëndrrat e një moshe patravajë.
Ti s'e di sa jetën ma sfilitën
Vuajtjet, që s'gjej dot prehje në asnjë skaj.

As të falem, - më ti mos më cit,
Siç ma bëje shumë vjet më parë.
Vetëm ti çdo dhimbje ma fashit,
Vetëm ti je gazi im i rrallë!

S'ka pse bëhesh njësh ti me trishtimin,
As të të hajë brenga e nxirë.
S'ka pse del e rrugës humb vështrimin,
Mbledhur shuk, me shallin cop' e grirë.

[Askusho]

Përktheu: Ismail Kadare


NDËRMEND SJELL...

Ndërmend sjell e dashur gjithmonë
Shkëlqimin e flokëve të tua,
Erdh koha që neve u ndamë;
E rëndë ka qene për mua.

Kujtoj atë mbrëmje vjeshtore
E zhurma gjethesh të thatë
Le të ishin të shkurtra ditët,
Se hëna na ndrinte më gjatë.

Mbaj mend si më the ti një mbrëmje:
"Do shkojnë të kaltërat vjetë
Dhe ti do t'më harrosh, i dashur
Do shkosh kushedi me një tjetër."

Dhe sot dega e mbushur me lule
Për ty ç’më kujtoi prap mua.
Sa ëmbël me lule mbulova
Dikur kaçurrelat e tua.

Dhe zemra ty pa të braktisur
Një tjetër duke dashuruar,
Porsi një rrëfenjë të dashur
Gjithmon' të kujton pa pushuar.

[Askusho]

Përktheu: Faslli Haliti

UNË S’KAM NDRYSHUAR

Unë s’kam ndryshuar.
S’ka ndryshuar zemra ime.
Si zambakët nëpër thekër çelin sytë e mi.
Duke shtruar rrogozat e artë të vjershave intime,
Diçka të dhimbshme të them sonte kam dëshirë.
Natën e mirë, të gjithëve!
Natën e mirë!

S’tringëllin më mes barit kosa e muzgut të mbrëmjes.
Kam shumë dëshirë që nga dritarja ime
Të pshurr sonte kundër hënës.