Ngjyrat e dashurisë për ty

[art groupie]

Pse te hapem si nje lule
kur me keputin,
per te me dhene vetem pak me teper dite,
ne vazo me uje te klorinuar e aspirine.



Pse te zgjatem si nje lume
e te rrjedh maleve, kthinave, kodrave,
deri tek njerezit e qyteteve
me deshiren e mire t’ju lag ballin e t’ju njom epshin
gjate neteve te pagjuma verore
kur trupat ju perpeliten ne ekstaze.

Ata do te me ndotin me helmet e tyre urbane,
sidoqofte...



Pse te behem diell e hene bashke
e te jap energji, drite, ngrohtesi, romance,
atje ku njeriu shfrytezon e i grabit natyres
gjelbersite pyjore te saj.
Vetem pak kohe druri do perdoret
e pas pak do digjet me mbeturinat e tjera plastike
te bllokoje mushkerite e qiellit
me tymin-hakmarrje,
helmin origjinal te zemerimit blerosh,
mesazh i nxirosur nga zemra e pyllit qe s’eshte me.



Dhe pse te behem kanarine e te kendoj kenge gazi
kur me fusin ne kafaz derisa te kendoj kenge vaji,
derisa nuk kendoj me...
Shoh nga dritarja e nje dhome me suva te rrezuar
tufen e patave qe fluturojne qiejve
dhe tragjikisht mes kaltersive me flatra shkruajne “V”

Eshte Vdekja qe po vjen... paqendrueshmeria,
konsumi, shfrytezimi, ndryshimi, fundi, harrimi...
qe sikur drejtohet prej nje dore engjelli mistik
ne qiej mbi kokat e botes, i ftuar nga shtegtimi.



Nevoje, nevoje, nevoje...
Nevoje dhe shfrytezim.
Mireqenie.
I forti do mare dhe i dobeti do jape,
derisa dikujt kockat t’i treten ne mjerim.



Derisa zoterise t’i jene nginjur te gjitha epshet
dhe kordelat e bardhe, te pafajshem, te vajzerise njomzake
nje nate te flene mbi gjoksin e tij deri ne agim,
shpatulla mekanike, te forta gur,
qe si nje thyerrese arrash me nje levizje... krrak!
Dhe zemra e qumesht te nesermen thyhet ne gllaberim.

[Blue_sky]

Shume e bukur kjo e fundit,kompl.

[art groupie]

Faleminderit per fjalet e mira Blue sky.

[angeldust]

Toke ezmere, oaz blu...

Prekjen e syve te tu mbi lekure ndjej
irisi i tyre, per mua nje oaz jete blu,
ndricim i bardhe, rrezatim melodie
per veshet e shpirtit te tretur per uje.

Lekura jote, nje toke ezmere
e gjere, pjellore, si tek Mesdheu yne tutje tej,
ti me jep ndjenjen, qe me te dore per dore
dheut t'i eksploroj cdo plis, cdo reliev...

Embel me fton, tinezisht me shikim magjepes,
prane meje kerkon te jesh gjithe kohes amour
se dielli po nxeh dheun e toke-shkretes
qe mbi te bute, embel, ngrohte, te shtrihem une.

[angeldust]

Te vij,
e te vdes,
e te qesh,
e te therres,
e te cirrem si e marre...

Se ne bashke kurre s’qeme
E kurre s’jemi ndare...

E c'pati kjo zemra ime
qe larg teje nuk rri dot?

A thua e njohem njeri-tjetrin
me perpara, gjate nje jete tjeter?

A beson ne Zot?