E majta, e djathta

[Brari]

panorama

------
Berluskoni, e djathta, e majta dhe Shqipëria...

Bashkim Kopliku

Në ambientet e “militantëve të PD-së” dëgjohet rëndom akuza: “Berluskoni është komunist, sepse është miku i Nanos” (është fjala për kryeministrin e Italisë, Shkëlqesinë e tij Berlusconi), apo “Berluskoni është i majtë, — thonë më të maturit”. Natyrisht që, kur e dëgjon për herë të parë këtë “konstatim” mendon se ai që e thotë nuk është normal, por kur kjo thënie përsëritet në “shumë tavolina”, atëherë fillon të mendosh se nuk është një gjë kaq e thjeshtë, dhe se nuk bëhet fjalë më për një a dy persona anormalë...

...por për mijëra shqiptarë që vërtetë u kanë induktuar një mendim të tillë. Natyrisht që, çdo njeri që ka kontaktin më të vogël me Italinë do të reagonte duke thënë se vetëm kjo nuk mund të thuhet: “Berluskoni i majtë”! Ata që janë më të rrahur me marifetet e përdorura nga lidershipi aktual i PD-së, të thonë: “Nuk kanë se si të justifikojnë para militantëve distancimin e Perëndimit nga lidershipi aktual i PD-së, dhe edhe priftin e bëjnë me barrë; kështu thoshin edhe për Klintonin, se është komunist”!!! Mendoj se, në shenjë respekti për pakicën e shqiptarëve (e kam fjalën për militantët aktualë të PD-së), është mirë të sqarojmë mendimin politik të Berluskonit, thjesht duke cituar çka ka thënë për “komunistët e të majtët”, dhe çka ka thënë për të “djathtën”, duke u bazuar në fjalën e tij të para pak kohëve, mbajtur më 24 janar 2004. Do të përqendrohemi vetëm në ato thënie të Berluskonit, që do ta ndihmojnë lexuesin shqiptar për të bërë analogji me situatën në Shqipëri, si dhe për t’i ikur, për t’iu shmangur, aplikimit absurd të përcaktimit të lashtë marksist për të djathtën e të majtën: “e djathta, parti e klasave të pasura; e majta, parti e fukarenjve”!

Mbi komunizmin dhe të majtën
“Kam parasysh, — thotë Berluskoni për komunistët, - se komunistët jo vetëm që kanë konsumuar një lumë gjaku, pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore, për të cilin vetëm tani janë ndezur reflektorët, por edhe kanë mbjellë urrejtje ideologjike”. [Bëhet fjalë për situatën e parë nga Italia; shënimi im B.K.]. “Për të kuptuar se sa i ka kushtuar komunizmi direkt Italisë, “mjafton vetëm një “flash” mbi periudhën qendrore të jetës së gjeneratës tonë, që shtrihet nga 1969 deri në vitin 1980: kur u verifikuan në Itali mbi 12000 atentate dhe ngjarje të dhunshme politike, që shkaktuan mbi 300 të vdekur dhe mbi 4000 të plagosur. [....] E bile kjo situatë ka vazhduar mjaft pas vitit 1980”, — vazhdon më tej Berluskoni. Prezenca e një partie të fortë komuniste ka bërë që të ketë në Itali: a) një prezencë të tepërt të shtetit në ekonominë dhe në jetën shoqërore, — e më tej vazhdon Berluskoni, b) infiltrim të njerëzve të së majtës në të gjitha institucionet, duke filluar nga gjykatat; c) dhe së fundi, shtyrjen e Italisë, megjithëse është aleate e qëndrueshme e SHBA-së, të luajë në tavolina të ndryshme të politikës së jashtme, duke holluar kështu vetë përkatësinë atlantike të saj. [...]

“Rrëzimi nga brenda i sistemeve komuniste, të cilat kishin prodhuar vetëm mjerim, terror dhe vdekje, në vend që të merrte me vete përfundimisht, edhe këta tanët [komunistët italianë, shënimi im B.K.] që kishin predikuar këtë ideologji që ishte bërë bashkëfajtore e atyre regjimeve, ndodhi e kundërta,” — thotë më tej Berluskoni.

“Në fillimin e viteve ‘90, tamam kur kudo në botë ideologjia dhe praktika komuniste po varroseshin nën peshën e dhjetëra milionëve të vdekur dhe të vuajtjeve çnjerëzore të miliarda personave, në vendin tonë [në Itali, shënimi im B.K.], trashëgimtarët e komunizmit, ish-post/neokomunistët, u përpoqën të realizojnë planin e tyre të gjithmonshëm: eliminimin, nëpërmjet gjykatave, të kundërshtarëve të tyre politikë: një zakon i keq që është pjesë e ADN-së së tyre.”

“Komunizmi ka qenë ideologjia më çnjerëzore e kriminale e historisë së njeriut; para se të bëhej regjim politik, qe një formë të menduari. Është një formë konceptimi e shoqërisë, e individit, e pushtetit, e rolit dhe e strukturës së partisë. [...]

“Ka një metodë për të qenë komunistë pa komunizmin. Është metoda e mohimit të vetë së kaluarës komuniste, e të larit të duarve, si Pilati, përpara fakteve të dhjetëra miliona viktimave të komunizmit, por duke i ruajtur metodat e luftës politike të partisë komuniste, të mbajtjes së objektivit të një hegjemonie të partisë — sido që ta ketë emrin e saj të ri — të një hegjemonie mbi shoqërinë civile, mbi kulturën, mbi ekonominë, mbi gjykatat, mbi informacionin, mbi institucionet.

“Nuk ka asgjë të përbashkët mes vizionit tonë të demokracisë dhe të shtetit, dhe të vizionit të trashëgimtarëve të ideologjive totalitare. Për ata, shteti është para qytetarit. Të gjitha të drejtat e qytetarëve, janë zero, para pushtetit të mazhorancave (shumicave) politike [...]

“Në kodin gjenetik të së majtës është ideja se njëra pjesë e shoqërisë duhet të sundojë tjetrën, edhe për këtë luftojnë. Nuk shkëputen dot nga kjo ide. Kështu, mbrojnë ata që inkuadrohen në anën e tyre, qofshin edhe kapitalistë!!!. Nuk kanë ç’t’i bëjnë vetes. Është historia e tyre, kultura e tyre, tradita e tyre politike,” — vazhdon Berluskoni. Ne, në këtë shkrim, po e lëmë me kaq citimin e pjesëve që kanë të bëjnë me të majtën, duke shpresuar se mjaftojnë për të kuptuar të vërtetën, edhe militantët aktualë të PD-së.

Për të djathtën:
“Vlera e individit, demokracia, ekonomia e tregut; për ne, këto tre koncepte janë të lidhura ngushtë. Për ne, institucionet shoqërore, politike dhe ekonomike, ekzistojnë dhe kanë ligjshmërinë e tyre, për të mbikëqyrur lirinë dhe prosperitetin e personit. Për ne, liria është një e drejtë e individëve, e cila është më e rëndësishme se sa shoqëria, më e rëndësishme se sa shteti. Shteti ekziston për të mbrojtur lirinë e të gjithve, por nuk është ai burimi i lirisë së të gjithve. Për këtë arsye duam [...] një shtet me fuqi të madhe, por të kufizuar në mënyrë të palëkundur. Brenda sferës së veprimtarisë tipike të tij, shteti duhet të ketë të gjithë fuqinë e nevojshme. Jashtë kësaj sfere nuk duhet të ketë asnjë fuqi. [....]

“Kriteri i një demokracie të vërtetë nuk është pushteti i shumicës. Është tamam e kundërta. Është pikërisht respekti i të drejtave të pakicës, deri në ekstremin e minorancës që përfaqësohet nga çdo qytetar i vetëm. Pushteti politik ka arsyen të jetë, vetëm për sa kohë mbron të drejtat individuale. [....]

“Liria duhet zgjeruar vazhdimisht, sepse eksperienca historike na mëson se në se ajo nuk rritet, nuk zgjerohet, është e destinuar të tkurret, të ecë mbrapsht. [...]

“E djathta [...] punon për të gjithë, nuk bën reforma për korporata të veçanta, nuk shpenzon paratë e shtetit për njërën pjesë dhe jo për tjetrën. Bën reforma për të mirën e përbashkët, dhe jo për interesin e vetëm pakëve. [...] Kemi propozuar një model të politikës ekonomike që bashkon talentet e atyre që dinë të prodhojnë pasuri, dhe nevojat e atyre që duhen ndihmuar për t’u bërë të aftë që t’ia dalin në krye. Në këto bazohen reformat fiskale, ato të tregut të punës, të pensioneve, të “welfare” [asistencës etj.; shënimi im B.K.].

“Do ta çojmë deri në fund zvogëlimin e taksave që kemi filluar [...]. Nuk jemi për atë, që e ka thënë dikush, edhe tani shpejt, se për të pasur një shtet më social, duhen më shumë tatime e taksa.. Sepse tatimet e taksat e rritura dobësojnë ekonominë e një vendi, pra, si rrezultat, dobësojnë edhe kapacitetin për të siguruar burimet e nevojshme për të paguar shërbimet sociale. [...]

“Forca Italia [aleanca e partive të qendrës dhe të së djathtës italiane, shënimi im B.K.] është e qëndrueshme mirë, sepse e gjitha është bazuar në konceptin e personit dhe lirisë së tij, në qendër të familjes, të ekonomisë, dhe të shoqërisë, në radhë të parë; të gjitha në radhë para shtetit”, — thotë Berluskoni.

Besoj se është e qartë, se ajo që ka predikuar Marksi, nuk vlen për të gjykuar të djathtën dhe të majtën e sotme perëndimore, prandaj ka ardhur koha të ndërpriten edhe konceptet absurde për to, që vazhdojmë t’i dëgjojmë edhe nga shumë analistë eruditë shqiptarë, si edhe nga militantët aktualë të PD-së.


-------







E ti koplik djali a me urdher te se majtes e te se djathtes e perzune birin e Mbretit Zog kur ishe minister rendi sikur i kan perzan dikur ministrat e Enverit familjen e grues tande.. e tjereve..