Kadri Hazbiu

[Mr Zeid]

Kadriu, nje kriminel i mirefillt. ashtu si ai torturonte njerzit me tortura nga me cnjerzoret, ashtu u torturua dhe vet, dhe e meritonte plotesisht. Ishte nje poshtrim nga Zoti ne kete jete, kurse ne tjetern eshte dhe me e madhe.
Kriminel komunist i regjur ky, dhe gjithe blloku, qofshin ate te denuar, ose jo per politik....

Me behet qejfi qe pati nje perfundim te tille...

[Brari]

GSH

--

“Enver Hoxha kishte dorë në skenarin e Xhevdetit”
» Dërguar më: 04/08/2011 - 16:45




Bardhyl Berberi

Kadri Hazbiu e kishte kuptuar se zbarkimi i bandës së Xhevdet Mustafës ishte pikënisja e goditjes së tij nga Enveri. Këtë e pamë atë ditë dhe nga shmangia e Kadriut, të cilit Enveri i hoqi kompetencat e drejtimit të operacionit dhe ia besoi Hekuran Isait. Atë ditë, gjatë udhëtimit Kadriu rrezikoi jetën dhe në një aksident". Kështu vazhdon rrëfimin oficeri i Gardës Dashamir Çollaku, që ishte në grupin e shoqërimit të ministrave Kadri Hazbiu e Hekuran Isai në këtë operacion.
Diçka për "Bandën e Xhevdet Mustafës?
- Isha me një shërbim të rëndësishëm në pallatin e sportit "Asllan Rusi". Viktor Koloneci, kryetar i Degës më njofton: Dashi! Bëhu gati, do marrim armatimin dhe do të shkojmë në Lushnjë…
Jua tha arsyen?
- Po. Më tha se sapo kishte zbarkuar "Banda e Xhevdet Mustafës" dhe kishte filluar ndjekja.
Cila ishte detyra juaj atje?
- Atje, në operacion kundër bandës do të shkonin ministri i Mbrojtjes, Kadri Hazbiu dhe ministri i Brendshëm, Hekuran Isai. Ne siguronim jetën e tyre. Kishim informacion për ardhjen e Xhevdet Mustafës dhe se mes të tjerave, ai do synonte atentate në udhëheqje… U nisëm dhe shkuam atje me shumë shpejtësi…
Shoqëronit Kadri Hazbiun?
- Kadriu kishte qenë në një aktivitet partie në Elbasan. Ne na gjeti atje… Por ishte shumë i tensionuar. Aty ishte dhe Hekuran Isai. Komandën dhe kontaktet me Enverin i kishte çuditërisht ai, dhe jo Kadriu…
Përse ishte i tensionuar Kadriu?
- Gjatë rrugës makina e Kadriut desh kishte bërë aksident. Antena e radios kishte kapur në një shtyllë tensioni…Kishte qenë në rrezik edhe makina, edhe jeta e tij. Në ruajtje të Kadriut, unë ndodhesha jo larg Xhevdet Mustafës në momentin që kishte marrë peng fëmijët e shtëpisë ku ishte futur…
Çfarë patë apo dëgjuat në atë moment?
- Më bëri përshtypje më shumë. Isha shumë afër. Xhevdeti kishte marrë peng fëmijët, familjen dhe kërkoi të vinte një helikopter.
Njoftohet Hekuran Isai që ishte më tej. Xhevdeti tha: "Kini kujdes e nisuni për në Tiranë". Atje kanë ardhur banda të tjera dhe do të bëjnë gjëmën. Më lini mua. Pengjet do i marr me vete, s'do i trazoj, po më jepni një helikopter!
Çfarë ndodhi më pas?
- Pas kësaj, u tentua me tanke ndaj shtëpisë, specialët ishin në krye… Qëllimi ishte të kapej gjallë.
Po Kadri Hazbiu?
- Ishte shumë i shqetësuar. I porositi të gjithë që me çdo kusht të kapej i gjallë… Më pas thirri dhe policin që mbajti në krah diversantin dhe i tha: "Je bërë gomar i diversantëve!". Por Xhevdeti vrau veten.
Vrau veten, apo e vranë?
- Kam qenë afër. Ai u vetëvra, pastaj dhe e qëlluan. Ka qenë dëshmitar dhe Viktor Koloneci me mua aty…
Po më tej?
- U njoftua me radio nga Tirana që "Njëshi" të jetë urgjent në Tiranë…. Njëshi ishte Kadri Hazbiu… Por, u befasuam… Kadriu nuk lëvizi fare nga vendi…
Përse u befasuat?
- Ndërhyri Hekuran Isai dhe tha: "Jo,jo, është për mua". U nis menjëherë pa i thënë gjë fare Kadri Hazbiut… Ai vetëm shtoi si duke folur me vete, "shumë e trashë, s'duhet të ndodhte kështu". U kuptua se ai ishte anashkaluar dhe i besuari ishte Hekurani… Atëherë pak, por më pas e kuptuam më mirë se skenari i "Bandës së Xhevdet Mustafës" ishte eliminimi i Kadriut. Për mua, në këtë skenar kishin dorë Enveri dhe Ramiz Alia…

[Brari]

vazhdimi..

--

panorama

-


Rrëfimi i gardianit: Teme Sejkos i morëm rrobat para se ta groposnim
Speciale e Enjte, Gusht 4th, 2011
Në dosjen “Hazbiu” dëshmitë e dy gardianëve të përzgjedhur për operacionin e fshehtë me Teme Sejkon, pas shpalljes së vendimit gjyqësor, mbajnë datën 14 qershor 1983. Rrëfimi rrëqethës i njerëzve të besuar të Kadri Hazbiut dhe krerëve të Sigurimit të Shtetit zbulon për herë të parë misteret e çasteve të fundit të ishkomandantit të Flotës Luftarake. Hetuesit e ministrit më jetëgjatë të Policisë Sekrete kanë hedhur në letër me përpikmëri çdo detaj nga pohimet e zyrtarëve që kanë kryer aktin e fundit me kufomën e Teme Sejkos duke lënë të nënvizuar pjesën më makabre të tyre. Historia që tregojnë para hetuesve të Hazbiut dy zyrtarët e Ministrisë së Brendshme, Islam Gjondeda e Qemal Xhaferri, fillon me torturat çnjerëzore mbi trupin e Teme Sejkos në bazën e Sigurimit në Maminas, vazhdon me çastet kur e mbytën me litar në makinën e degës dhe mbyllet me zhveshjen e rrobave para groposjes në zonën e Linzës. Ngjarja e pa precedentë ka qenë arkivuar “Top sekret” në skutat e Ministrisë së Brendshme për t’u zbuluar pas 20 vitesh në procesin e njërit prej protagonistëve kryesor të saj.

DËSHMIA E QEMAL XHAFERRIT

Lidhur me sa pyetëm, kam për të dhënë këto shpjegime: Në vitin 1960 më thërret në zyrë pasdite, në Ministrinë e Brendshme, armiku Mihallaq Ziçishti. Atje gjeta edhe Qemal Birçen e Islam Gjondedën, Luto Beqirin dhe Jorgo Bimon, kushëri i Mihallaqit, që kishte qenë shofer e u bë më pas oficer e që ka vdekur. Ishte ora rreth 17:00 pasdite. Pak më pas erdhi edhe Mihallaqi. Më tha disa herë ku ishit, do t’i thoni asgjëkundi, e kishte fjalën që çdo gjë ta mbanim sekret. Na mbajti Mihallaqi në zyrë pa na thënë gjë. Rreth orës 21:00 erdhi armiku Kadri Hazbiu, nuk e mbaj mend kush erdhi tjetër. Pa na thënë asgjë, na morën me makinë e na sollën te burgu i vjetër Nr. 5. Nga Qemal Birçe mësova se ishte arrestuar Teme Sejko dhe Tahir Demi. Na thanë që po bënim roje, me ta nuk do të bisedoni, nuk do të lini njeri të futet brenda. Përgjegjës ishin Qemal Birçe dhe Islam Gjondeda. Nuk e mbaj mend sa qëndruam atje. Në këtë kohë që i mbanim atje, Temja me Tahirin ishin dënuar me vdekje dhe prisnin vendimin përfundimtar. Temen me Tahirin i mbanin në dy dhoma, ballë për ballë në kat të dytë, ndërsa ne që bënim shërbim, rrinim në dy dhoma në kat të parë. Lart në korridor, midis dy dhomave ku rrinin të arrestuarit, qëndronte roje vetëm një nga ne të katërt që bënim shërbimin sipas radhës… Më kujtohet se gjatë kohës që dy të arrestuarit kanë qëndruar atje, kam parë që kanë ardhur bashkërisht disa herë ditën Kadri Hazbiu me Rexhep Kollin, Mihallaq Ziçishtin e Nevzat Haznedarin, ku qëndronin gjysmë ore a një orë dhe iknin. Se çfarë bënin, nuk e di se nuk futeshim brenda, por me sa mbaj mend, të dy të arrestuarit i kisha parë që shkruanin. Kadri Hazbiu ose të tjerë nuk i kam parë të vinin vetëm, nga të sipërmit mundet të ketë ardhur ndonjëri natën, por unë mund të kem qenë në gjumë, po edhe shokët nuk më kanë thënë gjë. Një natë, unë e kisha shërbimin e rojës nga ora 2 deri në 4 të mëngjesit. Kur u ngrita, më tha shoku tjetër, Luto Beqiri që e kanë marrë Teme Sejkon dhe se ku e kanë çuar. Kush e mori, i thashë unë. Lutua më tha, ishte Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli, Nevzat Haznedari, Qemal Birçja, Islam Gjondede dhe Jorgo Bimo. Pas një ore, erdhi tek ne Jorgo Bimo me makinë dhe më tha hajde, se do të vemi në një vend. Më çoi afër Maminasit, në mes të vreshtit ku ishte një shtëpi e vetmuar që në të nuk banonte njeri. Kur shkova atje, gjeta Mihallaqin, Rexhepin, Nevzatin, Qemal Birçen, Islam Gjondedën, kishin edhe Teme Sejkon që ishte me duar të lidhura. Unë i gjeta duke e rrahur Temen me shkopinj. I kishte plasur gjaku në gjithë trupin. Sa ndenja unë, u thyen 5-6 shkopinj. Të gjithë e rrihnin me radhë. Unë aty ndenja pak minuta se pastaj më thanë e dola roje në një kodër të vogël mbi shtëpi, ndërsa Islam Gjondede, poshtë shtëpisë se mos afrohej njeri. Qëndruam deri në darkë, rreth orës 20:00 kur erdhi Kadri Hazbiu, i cili u fut brenda, qëndroi pak minuta, se ç’bisedoi dhe u largua. Si iku Kadriu, që nga vendi ku bëja roje, pashë që Temen e nxorën jashtë për duarsh e për këmbësh dhe e hodhën në makinë. Aty shkuam edhe unë e Islami. Kur vajta aty, dëgjova shokët që thanë që do ta mbysim, që mos të qëllojmë me armë, se dëgjohen të shtënat. Se kush e tha këtë, nuk e mbaj mend. Që pa u nisur makina, mbaj mend se Temes i hodhëm në fyt një litar kërpi të trashë sa gishti dhe të dy anët e litarit i tërhoqëm me radhë në të dy krahët, derisa e mbytëm Temen, pra s’kishte më asnjë shenjë jete. Mihallaq Ziçishti e Rexhep Kolli kanë qenë prezent gjatë gjithë kësaj kohe. Ne të shërbimit e bashkë me ne edhe Nevzat Haznedari u nisëm në drejtim të Tiranës e pastaj shkuam në Linzë, në disa kodra. Para nesh, me sa më kujtohet, ishte makina e Mihallaq Ziçishtit dhe kur ndaloi ai, ndaluam edhe ne. Aty nuk e pashë më Rexhep Kollin, se ku kishte qëndruar nuk e di, mundet në Tiranë. Kur shkuam në Linzë, ishte errësirë dhe vend me shkurre. Temen e kapëm dy veta dhe zvarrë e zbritëm rreth 20 metra poshtë rrugës, vendi ishte shumë i pjerrët. E çuam ku ishte një gropë e hapur, se kush e kishte bërë, nuk e di. E hodhëm në gropë. Në gropë, me sa më kujtohet, dikush i ra me kazmë në kokë disa herë dhe tha: “Sa të fortë e paska kokën”. Para se ta hidhnim në gropë, Jorgo Bimo i hoqi pantallonat dhe një bluzë kadife dhe i mori me vete. Pas kësaj, e mbuluam me baltë, shkuam tek makinat dhe erdhëm në Tiranë.”

DËSHMIA E ISLAM GJONDEDËS

I vitlindjes 1914, banues në Tërbaç të Vlorës, pensionist, dëshmonte më 14 qershor 1983 rreth vdekjes së Teme Sejkos si më poshtë: “Lidhur me sa pyetëm, kam për të dhënë këto gjëra: vitin e saktë nuk e mbaj mend, por duhet të ketë qenë viti 1960. Isha në Drejtorinë e Policisë të Ministrisë së Punëve të Brendshme, në sektorin e zbatimit të vendimeve penale. Një ditë më thirri në zyrën e tij armiku Mihallaq Ziçishti që në atë kohë ishte zëvendësministër i Punëve të Brendshme. Aty gjeta edhe shokë të tjerë që nuk i mbaj mend. Mihallaqi na tha se do t’u ngarkoj me një detyrë të rëndësishme. Në mbrëmje vonë, me makinën që e drejtonte Jorgo, kushëriri i Mihallaqit, na çuan te burgu i vjetër. Veç Nevzat Haznedarit, kishte edhe tre-katër vetë të tjerë që nuk i mbaj mend. Kur sh kuam te burgu i vjetër, erdhi edhe Mihallaq Ziçishti, i cili na tha që do të ruani Teme Sejkon dhe Tahir Demin. Temen e Tahirin, siç mora vesh aty, pasi i dënuan me vdekje, i prunë aty. Sepse, nuk e di. Unë për vete e dija deri atë ditë se ata qenë pushkatuar. Temen dhe Tahirin i kishin vendosur në dy dhoma përballë njëra–tjetrës në katin e dytë, që ndaheshin me një korridor në mes. Edhe ushqimin atje e hanin. Aty kemi qëndruar rreth një muaj. Aty bënim roje katër veta, që s’i mbaj mend cilët ishin. Roje bënim dy e nga dy. Gjatë kohës që qëndruam aty, mbaj mend që kanë ardhur Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli, Nevzat Haznedari që futeshin në dhomat e këtyre, se ç’bënin nuk e di se e mbyllnin derën. Tjetër njeri nuk më kujtohet të ketë ardhur. Një mbrëmje erdhi Mihallaq Ziçishti me Nevzatin dhe shofer Jorgon. Sonte, tha Mihallaqi, do ta heqim Teme Sejkon. Dhe, me sa kujtoj unë, që atë natë e hoqën Temen, e çuam me makinën e Jorgos në një shtëpi në Maminas, midis vreshtit. Atje nuk banonte njeri. Mua më kujtohet se atje kemi qëndruar rreth dy ditë. Aty, veç ne të shërbimit, erdhi edhe Mihallaqi me Jorgon. Tjetër njeri unë nuk mbaj mend të ketë ardhur. Mua më caktuan dhe qëndrova roje aty tek dera e shtëpisë. Unë Teme Sejkon e kam njohur shumë mirë, sepse atë e kam pasur komisar batalioni për një vit, më 1944, në Batalionin e Disiplinës në Gurrë të Tiranës. E kam parë edhe më pas kur ka qenë në Vlorë. Edhe te burgu i vjetër që e morëm në makinë dhe e çuam në Maminas, unë kam qenë prezent dhe Temen e kam ruajtur e shoqëruar. Kam qenë prezent edhe kur e kanë nxjerrë Teme Sejkon jashtë nga shtëpia në oborr, i vumë një litar me lak në fyt dhe katër veta, dy në një krah e dy në një krah e shtrënguam sa Temja vdiq. Mihallaqi tha e lëvizni njëherë. Ne e kthyem në Linzë (Linzë) në disa kodra. Qëndruam atje ku kishte qëndruar Mihallaq Ziçishti. Prezent ishte edhe Nevzat Haznedari. E morëm kufomën unë me shokë dhe e çuam tek gropa që ishte bërë përpara, se nga kush, nuk e di, dhe ishte rreth 100-200 metra larg xhadesë në një vend të pjerrët me shkurre. E hodhëm në gropë dhe e mbuluam me baltë. Nuk mbaj mend të jetë bërë ndonjë veprim tjetër aty me kufomën. Kujtoj gjithashtu që gjithë këto veprime janë bërë në errësirë, po a ishte herët në mëngjes pa u gdhirë mirë, a ishte mbrëmje, nuk e mbaj mend. Unë nuk kam dijeni nëse Temen e kanë rrahur gjatë kohës që e mbajtën në Maminas dhe nuk mbaj mend nëse e kishin dëmtuar në fytyrë me gjak. Më kujtohet vetëm një gjë, që kur i hodhëm litarin në fyt, ia bëri vetëm njëherë “ah”, sytë i zgurdulloi dhe nuk foli më … vijon.

“E mbytën, e pushkatuan apo e nxorën nga burgu Teme Sejkon?!”

Fundi i Teme Sejkos ishte një nga enigmat që kreu i regjimit nuk e zbardhi asnjëherë. Deri në çastet e fundit, për Hoxhën fati i ish-admiralit të Flotës Luftarake nuk e kapërceu kufirin e dilemës përvuajtëse. E mbytën, e vranë apo e nxorën fshehtazi nga burgu Teme Sejkon?! Njëri nga zyrtarët e kabinetit të kreut të Partisë pohon se e vërteta për çastet fatale të “gjeneralit tradhtar” ka qenë një nga misteret e periudhës së diktaturës që ka shkaktuar përvuajtje të jashtëzakonshme për Enverin. Historia e admiralit nga Çamëria, i dënuar me vdekje në vitin ‘61 si agjent i grekëve dhe amerikanëve, sipas ndihmësit të shefit të regjimit, u rikthye në vëmendjen e Enver Hoxhës në fillimin e viteve ‘80. Në gjyqin që Sekretariati i KQ i bëri Kadri Hazbiut, pas dënimit të Mehmet Shehut në shtator ‘82, u publikuan për herë të parë disa aspekte të panjohura të dosjes së Teme Sejkos. Sipas tyre, pohon ish-funksionari i KQ, admirali i Flotës nuk kishte qenë vetëm agjent i grekëve e amerikanëve, por edhe i KGB-së. Ndërkaq, në këtë mbledhje është dëshmuar edhe një fakt tjetër: Teme Sejkon nuk e kanë pushkatuar sipas vendimit të gjyqit, por e kanë mbytur në qeli! Enigma këtë radhë tronditi fort Enver Hoxhën, i cili kërkoi me ngulm arsyen pse dy ish-zëvendësministrat me bekimin e Kadri Hazbiut kishin kursyer skuadrën e pushkatimit dhe i morën jetën Sejkos me duart e tyre! Gjithçka në këtë lëmsh të dhënash parakuptonte një veprim të mundshëm të Mehmet Shehut për të fshehur gjurmët e tij. Sidoqoftë, mbledhja maratonë e 20 shtatorit 1982 nuk ofroi ndonjë gjë të re mbi fatin e dosjes së Teme Sejkos. Një ditë më pas, kujton ishpunonjësi i K.Q, një letër e papritur në zyrën e Hoxhës e riktheu çështjen e Temes me një dramaticitet rrëqethës. “Teme Sejkoja është parë në Patos!” Ky lajm që Enverit i vinte nga një i njohur, e fuste situatën në një tjetër hulli. Në zbardhjen e enigmës, Enveri i dha urdhër të prerë Hekuran Isait, atëherë ministër i Brendshëm, për të gjetur vendvarrimin e Teme Sejkos e për t’i sjellë eshtrat e tij që t’i shikonte me sytë e vetë. Njeriu që ka punuar në kabinetin e Enverit mban mend që pas kësaj u ndërmor një operacion sekret në kërkim të eshtrave të Teme Sejkos. “Për tre muaj, mbi 300 ushtarë, shpjegon ai, kërkuan në kodrat e Linzës, por përpjekjet e tyre rezultuan pa sukses. Pikërisht ky ka qenë momenti, sipas funksionarit të KQ, që Enveri ka porositur krerët e lartë të Sigurimit për të thirrur në procesin e Hazbiut gardianët që kanë pasur në ruajtje komandantin e Flotës, por edhe dëshmitë e tyre nuk kanë zbardhur ndonjë gjë rreth enigmës për vendvarrimin e Sejkos.

AFRIM IMAJ

--


e njihja qe ne dizet e katren temen se e kam pasur komisar ..thot nje nga merhumet qe perdoret si xhelat..


dhe "pa qyk zori" masakron..

tmerr..

[gjema]

KADRI HAZBIU, eshte nje emer qe me ngjall nostalgji. Ky person ka qene miku i femijerise time. Familja e tij ka qene model dhe nuk mund te jete model nje familje qe ka te zotin e shtepise kriminel. Kadri Hazbiu, si cdo komunist, ka zbatuar detyren dhe urdherat e dhena nga lart. Te gjithe kemi patur komuniste ne familje dhe , ne mos nena apo babai, ka qene daja, xhaxhai, halla etj. Nen ate regjim na kane rritur,pavaresisht se ne i gjykojme sot. Cfar do te benit ju nese do te ishit Minister? A do te guxonit te kundrshtonit urdherat e Enver Hoxhes, apo do te dorezonit detyren?! Une e them me bindje qe nuk do te benit as njeren dhe as tjetren. Cdo epitet mund t`i vendosesh Kadri Hazbiut por kriminel kurrsesi! Mos ia luani kockat !!!

po te isha un minister ne at koh edi cdo beja, ne mbledhjen e ati presidium apo plenium a qka leshin ke ai do ju qijananen e nanes te gjitheve kallashnikov dhe do mirrja vte udheheqejen e vendit dhe pastaj kush nuk do me vinte mbrapa do iqija nanen prap se koha ishte asi soji, hajt mos ma mirrni per te madhe miq te nerum se ne at koh nuk dinte njeriu kujt ti besonte e kujt jo qdo i dyti ishte puntor sigurimi me pag apo pa pag

[Brari]

vazhdon..

--

Dëshmitari: Ju rrëfej të dënuarit me vdekje që fshihte Kadri Hazbiu
Speciale e Premte, Gusht 5th, 2011


Kadri Hazbiu
Seancat maratonë të përballjes së Kadri Hazbiut me hetuesit kanë zbuluar edhe një fakt të panjohur: Jo të gjithë të dënuarit me vdekje shkonin para skuadrës së pushkatimit!

vijon nga numri i kaluar…

Të paktën nga pohimet e gardianit të burgut, Hodo Bega, për llogari të procesit të Kadri Hazbiut ndriçohen mbi 20 raste të tilla. Duke iu referuar praktikës kur shërbente në Korçë (1952-1953), zyrtari i Sigurimit të Shtetit dëshmonte se të burgosurit sekret të përzgjedhur mes të dënuarve me vdekje ruheshin në fshehtësi të plotë rreth dy tre vjet dhe pastaj transferoheshin me urdhër në Tiranë. Ai, veç rastit të Kadri Shalës dhe dy vëllezërve që nuk u ekzekutuan sipas vendimit të gjyqit, kujtonte praktikën me të arrestuarit Mustafa Myslimi, Sinan Hamiti, Pertef Bajrami e Pirro Xhezo që u veçuan nga grupi i të dënuarve me vdekje si pjesëtarë të organizatës “Bashkimi” që vepronte në Tiranë e në Vlorë”. “Aty nga viti 1962, pohonte Bega, dy ndër ta erdhi dhe i mori Qemal Balluku (vëllai i Beqirit, në atë kohë oficer i lartë i Ministrisë së Brendshme-shënim) dhe i çoi në Tiranë. “Çfarë ka ndodhur më tej me ta, ish-gardiani shprehet se nuk u mor vesh kurrë, por mban mend se kur të burgosurit sekret ishin në izolim, takoheshin rregullisht me familjarët. Përtej kronologjisë së ngjarjeve misterioze, përqasja e zyrtarit të Sigurimit për rolin e Mehmet Shehut në to përfshin edhe të akuzuarin Hazbiu. Në vijim të pohimeve të Begës për këtë histori monstruoze, “Panorama” zbardh përgjigjet e ish-ministrit të Brendshëm për akuzat e bashkëpunëtorëve të afërt; Nevzat Haznedari, Rexhep Kolli, Farudin Poçari e Qani Tartale…

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Hodo Bega më datë 29.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Hodo Begës dhe kam për të thënë se nuk më kujtohet që ai të ketë qenë në burg dhe ta kem nxjerrë unë, duke i thënë se po të liroj me urdhër të Mehmet Shehut. Nuk di gjë për vrasjen e dy vetave që thotë ky në Milot. Mund të jetë një rast dhe pikërisht ai që kam shpjeguar për Preng Lleshin, ish-bashkëpunëtor tradhtar që kishte vrarë 9 ose 10 veta. Vetëm në këtë rast kam urdhëruar unë. Kam shpjeguar se nuk është e vërtetë të kem takuar në burg ose në Hetuesi Liri Gegën dhe Dali Ndreun, siç thotë dëshmitari. Nuk është e vërtetë që të kem qenë me Beqir Ballukun në takim me Teme Sejkon, ku, siç thotë ky Beqiri, e qëlloi me pëllëmbë fytyrës Teme Sejkon. Unë nuk di që në hetuesinë e Teme Sejkos të jetë lejuar të shkonte Halim Xhelua. Këtë të drejtë veç hetuesit e kam pasur edhe unë, Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli dhe Nevzat Haznedari. Nuk është e vërtetë që të kem takuar mbas dënimit me vdekje Nevruz Bejlerin. Bisedën sekrete nuk mund ta bëja kurrsesi në sytë e Hodos. Nevruzi, e them me bindje të plotë, se është ekzekutuar. Veç dy rasteve që përmenda për mbajtjen e atyre personave mjaft vite mbas dënimit me vdekje, nuk di të tjerë. Për këta është vepruar në bazë të legjendës.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Nevzat Haznedari më datë 26.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Nevzat Haznedarit dhe kam për të thënë se nuk di nëse ka qenë ky apo tjetër si hetues i Hamit Matjanit që në fillim. Di se atë e ka marrë, siç më kujtohet mua, qysh në fillim Ferhat Matohiti. Nuk më kujtohet që Nevzatin ta ketë thirrur e kritikuar (në prezencën time) Mehmet Shehu për punë të dobët lidhur me hetimin e Hamit Matjanit. Për përpunimin, të dhënat që kam ditur unë, arrestimin e Dali Ndreut e Liri Gegës, kam dhënë shpjegime. Unë di se Beqir Balluku ka vajtur në hetimin e Teme Sejkos, kur ky kishte filluar të jepte shpjegime që kishte marrë në lidhje Panajot Plakun, dhe jo dy ditë pas arrestimit, siç thotë Nevzati. Siç kam shpjeguar unë, me Beqir Ballukun nuk kam qenë në hetimin e Teme Sejkos, por ai ka qenë bashkë me Nevzatin. Lidhur me deponimet e Teme Sejkos, kam shpjeguar se takimin e Rrogozhinës Teme Sejkoja nuk e sqaroi, sepse kjo ishte mbas takimit të tij me Beqir Ballukun. Unë kam supozuar se mund të ketë qenë Koço Tashko. Për trajtimin e Teme Sejkos në Maminas kam dhënë shpjegime se atë e kanë bërë Rexhep Kolli e Nevzati, ndërsa Mihallaq Ziçishti s’ka qenë. Kur kam vajtur, këta raportuan se kishte vdekur dhe me sa kujtoj, e kam parë të mbytur. Mua nuk më kujtohet që të kem kontrolluar Burgun e Tiranës bashkë me Beqir Ballukun e të jemi parë sy ndër sy me Bedri Spahiun. Nuk më pengonte asgjë që atë ta thërrisja në zyrat e burgut. Nuk më kujtohet që të kem takuar e biseduar me bashkëpunëtorin që ishte në birucë me Tuk Jakovën.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Rexhep Kolli më datë 21.5.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Rexhep Kollit dhe kam për të thënë se për gabimet e mia në Sigurimin e Ushtrisë ky bën konsideracione. Mua nuk më mbrojti Mehmet Shehu, por partia, ashtu siç mbajti këtë e kuadro të tjerë për gabimet që patën në kohën e Koçi Xoxes. “Se nuk duhet t’i japim kuadro Koçi Xoxes” – nuk ishte parullë e tradhtarit Mehmet Shehu, por qëndrim i Partisë sonë në atë kohë. Unë nuk kam ditur materiale për Mehmet Shehun, veç atyre që kam thënë. Nuk është e vërtetë, siç thotë Rexhep Kolli, se paskam zhdukur materiale që më komprometonin mua e të tjerët në kohën që shkova në Ministrinë e Punëve të Brendshme. Me Llambi Peçinin kam pasur shoqëri të zakonshme, dhe jo intime. Për sa i përket zbritjes në bazë, në Tropojë e Kukës, nuk kam shkuar me muaj të tëra, por kam shkuar shpesh në ndihmë të degëve të punëve të brendshme. Po kështu, kam shkuar edhe në rrethe të tjera, sipas ndarjes së punës. Unë nuk kam përvetësuar as meritën e popullit e të Sigurimit lidhur me rezultatet ndaj bandave. Për vrasjen e një bashkëpunëtori në Kukës në ilegalitet në vitet 1950 – 1951 kam dhënë shpjegime se kjo nuk është bërë me dijeninë time. Për shoqërinë time me Panajot Plakun, aq sa kam pasur dhe si është gjykuar në atë kohë mbi arratisjen e tij, unë nuk i kam fshehur asgjë partisë. Sipas gjykimit tonë të atëhershëm, u mendua se diku kishim prekur pa ditur fijet e Panajot Plakut, prandaj u arratis. Për hetimin e armikes Fiqrete Shehu porosia e udhëheqjes ishte që ta kryenin persona që kishin hetuar komplotin e puçin, prandaj u caktua Elham Gjika. Për ndërtimin e strukturës së Sigurimit në qendër dhe heqjen e radio pelengimit kam dhënë shpjegime. Këto janë bërë mbas një gjykimi kolegjial, përfshi edhe Rexhepin dhe me miratimin përkatës. Po ashtu, kam dhënë shpjegime edhe për masat ndëshkimore që janë marrë për arrogancën, prepotencën e familjaritetin në organet e brendshme. Unë kur kam shkuar për gjueti në Velipojë, kam fjetur në postën e kufirit, dhe jo në njerëz të dyshimtë. Luigj Markun e kam njohur si komunist e njeri të nderuar, po kështu edhe gjuetarët e tjerë. Kur ka ditur gjëra Rexhepi, pse nuk m’i ka ngritur? Për Halim Xhelon kam dhënë shpjegime. Të dhënat për të kaluarën e tij diheshin, megjithatë ashtu kemi gjykuar në atë kohë për mbajtjen e këtij personi që nuk e meritonte. Nuk është e vërtetë që Rexhep Kolli ta ketë kritikuar rreptë Halim Xhelon e të ketë kërkuar largimin e tij. Unë për Rukie Ramën nga Tropoja kam njoftuar me shkrim udhëheqjen e partisë, sipas raportit të dhënë nga ata që verifikuan çështjen. Me sa më kujtohet mua, më vonë doli se këtë çështje e fryu një punëtor operativ dhe që ndaj tij është mbajtur qëndrim, por masën nuk e mbaj mend. Unë nuk di nëse janë bërë internime nga Saranda e Gjirokastra në vitin 1978, kur ka shkuar atje për vizitë udhëheqësi, sepse në atë kohë isha për analiza mjekësore në Francë. Më vonë, s’më është ngritur kjo çështje. Unë nuk di për riatdhesime të spiunëve e diversantëve të Vojsava Duros etj., të lejuar nga Feçor Shehu pas ikjes sime nga Ministria e Punëve të Brendshme.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Farudin Poçari më datë 21.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Farudin Poçarit dhe kam për të thënë se për ndërprerjen e punës në drejtim të Jugosllavisë kam dhënë shpjegime. Më kujtohet një takim që kam bërë në qendrën e filtrimit të Laçit, emrin e të cilit nuk e mbaj mend, por që e shoqëronte Skënder Nallbani. Mundet të kem qenë me Kadri Gojashin, Farudini thotë se ky person ka qenë Bardhyl Cenolli dhe më kujtohet se fliste gjëra si me fantazi. Se ç’u bë me këtë person, nuk e di. Nuk më kujtohet rasti i një personi nga Saranda që ka bërë letër dhe që s’ka pranuar me Farudinin. Unë di që Sefedin Jonuzi është trajtuar si matrapaz, mbasi kishte kompromentuar mjaft kuadro të organeve të brendshme e të tjerë, duke u çuar mish në shtëpi. Për këtë komprometim janë kritikuar kuadro të tilla në mbledhje, si Nevzat Haznedari, Kadri Ismailati, hetues, ndërsa për të tjerët iu dhanë partisë. Mua nuk më kujtohet që të ketë shkruar ky person letër për Feçor Shehun. Më kujtohet gjetja e një letre anonime në shkallët e shtëpisë së Feçor Shehut që fliste afërsisht siç thotë Farudini.

Pyetje: Po të paraqesin i pandehur, aktin e ekspertimit për veprimtarinë armiqësore në ngarkimin e Mihallaq Ziçishtit dhe Feçor Shehut në Ministrinë e Punëve të Brendëshme. Ç’ke për të thënë rreth problemeve, drejtimeve e konkluzioneve të ekspertëve për veprimtarinë armiqësore që ke zhvilluar në Ministrinë e Punëve të Brendëshme?

Përgjigje: Mua m’u dha për njohje akti i ekspertimit për veprimtarinë armiqësore timen të Mihallaq Ziçishtit e Feçor Shehut në Ministrinw e Punwve tw Brendwshme nga faqe 1 deri në faqen 70 dhe sapo fillova të lexoj faqet e para, në të cilat ekspozohet se unë paskam qenë armik e komplotist me tradhtarë tw tjerw, refuzoj të njihem më tej me përmbajtjen e këtij akti, sepse siç kam dhënë shpjegime në proceset e mia, nuk jam armik i popullit, atdheut, shtetit, partisë time e udhëheqësit të saj. Për rrjedhojë, nuk jam komplotist në çfarëdolloj veprimtarie me cilindoqoftë kundër popullit, atdheut, shtetit, partisë dhe udhëheqësit të saj. vijon…

AFRIM IMAJ

--

[landi45]

te gjithe drejtuesi komuniste ,,,

duhet te ishin ne burg pas renies komunizmit bashke me ish sigurimsat,,,

dosjet duhet te te hapeshin dhe te denoheshin te gjithe ata qe kane lyer duart me gjake shqipetari,,,,

dhe shakterruan jetet e mijera njerezve,,,


po sali berisha e vodhi pd dhe idealet e saje dhe na e beri si partia punes

[BlueBaron]

Me erdhen zorret ne fyt kur lexova masakrimin e Teme Sejkos. Cfare brutaliteti ?!? Cfare kafsherie ?!? Valle kane qene edhe nezistet kaq brutale ne kampet e perqendrimit ?!?

[Brari]

vazhdon ki imraj i panorames..
ishalla nuku ben retushime ne dokumentat ..

nejse..

kriesoret jane..

--

“Çfarë bisedoi Kadri Hazbiu me Fiqrete Shehun para trupit të pajetë të Mehmetit”
Argument, Speciale e Mërkurë, Gusht 10th, 2011

ISH-KRYEMINISTRI MEHMET SHEHU ME ENVER DHE NEXHMIJE HOXHEN
Aq sa shtjellohen ngjarjet e mëngjesit të 18 dhjetorit 1981 në vilën e Kryeministrit nga Ali Çeno, ish shef i grupit të shoqërimit të Mehmet Shehut, për hetuesit e çështjes “Hazbiu” mbeten deri në fund të paqarta e të veshura me mister.

I thirrur disa herë për të shpjeguar rrethanat si është njohur me lajmin e vetëvrasjes së Mehmetit, njeriu që i ka garantuar jetën Kryemnistrit dhe familjarëve të vet, është detyruar të dëshmojë me detaje skenën e tmerrshme, kur ka parë trupin e pajetë të Mehmet Shehut në vilën e tij. Pas telefonatës së Vladimir Shehut në orën tetë të mëngjesit, kujton Çeno, shkova në vilën e Kryeministerit, u njoha me ngjarjen dhe telefonova Ramiz Alinë dhe Çule Çirakun. Pastaj mbërriti aty grupi i ekspertëve me pajisjet përkatëse. Dëshmia e ish-bodigardit të Mehemt Shehut, marrë nga libri i Kastriot Dervishit “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, zbulon përjetimet e çasteve të para në mëngjesin e 18 dhjetorit ’81 në vilën e Kryeministrit, reagimet e familjarëve dhe “myasfirët” që u gjendën menjëherë në shtëpinë e Mehmet Shehut pas lajmit të vetëvrasjes. Çështja më e debatueshme që Çeno ka konsumuar në ligjëratën para hetuesve dhe në procesin gjyqësor ka qënë ajo e vizitës së fshehtë të Feçor Shehut dhe Kadri Hazbiut në vilën e Mehmetit, disa orë para aktit të vetëvrasjes. Në vijim të interesimit të hetuesve, të tjerë dëshmitarë, kryesisht nga radhët e punonjësve të shërbimit të familjes Shehu dhe ekspertëve që kanë këqyrur trupin pa jetë të Mehmet Shehut, kanë rrëfeyer për çfarë kanë parë e dëgjuar natën e vetëvrasjes së Kryeministirit. Njëri pas tjetrit, dëshmitarët Farije Koçiraj, Llesh Rroku, Milto Kristaqi, Vasal Afezolli, Fatos Harito, Bashkim Çuberi e Elham Gjika kanë pohuar në Hetuesi përjetimet e tyre nga ngjarjet në vilën kryeministrore, natën e 17 dhjetorit dhe mëngjesin e 18 dhjetorit 1981…
Dëshmia në Hetuesi
Hetuesia ndaj përgjegjësit të rojeve të Mehmet Shehut, Ali Çeno, zhvillohet nga hetuesit Flamur Çato dhe Sokol Koleka, më 2 tetor 1982 deri më 13 korrik 1982. Edhe kjo është hetuesi e përgatitur nga akuza, sipas dëshirës së saj. Ali Çeno “i pranon” akuzat se ka kryer “veprimtari armiqësore për të goditur vijën e Partisë së Punës së Shqipërisë e për të përmbysur diktaturën e proletariatit”. Hetuesia ndaj Çenos zhvillohet fillimisht në Elbasan, pasi qendra e tij e banimit ishte në Cërrik. Për mëngjesin e 18 dhjetorit 1981, në shtëpinë e Mehmet Shehut, Çeno dëshmon se e ka thirrur Vladimir Shehu në orën 8.00 të mëngjesit. Në korridor, Bardha, gruaja e Vladimirit, po ulërinte: “Obobo, babi”. Ka hyrë brenda dhe ka parë Mehmet Shehun të mbuluar me batanije, deri në grykë. I ka matur pulsin dhe ka vërejtur se nuk punonte. Pistoleta ishte mbi batanije. Vladimiri kishte marrë letrën që kishte lënë Mehmet Shehu, duke e cilësuar personale atë. Vladimiri nuk pranonte ta jepte. Ali Çeno i ka thënë që të mos e hapte. Aliu ka marrë në telefon drejtorin e Drejtorisë së Dytë të Sigurimit të Shtetit, Xhule Çiraku dhe më pas ka njoftuar sekretarin e KQ të PPSH-së, Ramiz Alia. Feçor Shehun ishte e pamundur ta kapte në telefon. Pas kësaj kishte marrë në telefon Feçorin dhe ky i ishte përgjigjur: “Mirë, o, mirë”. Si duket, Feçori duhet të ishte informuar nga Xhulja. Kadri Hazbiu ia ka behur në shtëpi pas 10-15 minutash. Kishte hyrë në dhomën e Mehmetit, ishte dridhur e pastaj kishte shkuar për të takuar Fiqretin. I ishte drejtuar Fiqretit me fjalët: “Pse o Fiqrete, e bëri kështu këtë punë? Mehmeti s’duhej të vriste veten, se Byroja Politike, e shumta një vërejtje në kartën e regjistrimit do t’i jepte”. Fiqretja ishte ngrirë, qante, por lot nuk nxirrte. Kadriu kishte pyetur në kishte lënë apo jo ndonjë letër, por Fiqretja nuk përgjigjej. Në këtë moment, Vladimiri ka ndërhyrë, duke i thënë se letrën e kishte ai. Kadriu e ka marrë letrën nga Vladimiri, pa e hapur nga zarfi. Kadriu mori letrën, e palosi më dysh, e futi në xhep dhe u largua. Pas kësaj ia kanë behur dy zëvendësministrat dhe grupi operativ me Elham Gjikën. Hetuesia e Ali Çenos zhvendoset në Tiranë më 1 dhjetor 1982 dhe çështja pasohet nga hetuesit Sokol Koleka dhe Bashkim Caka. Dëshmitarit i kujtohej një rast në vitin 1975, kur Mehmet Shehu i kishte marrë pistoletën me një plumb. Pas pak, në zyrën e tij kishte ardhur Kiço Ngjela. Pasi Mehmet Shehu i kishte komunikuar shkarkimin, Ngjela kishte dalë i zverdhur nga zyra e Kryeministrit. Dëshmitari vazhdon të thotë se pistoletën “Makarov” me porosi të Mehmetit e kishte marrë pas prishjes së fejesës së Skënderit tek Nazar Berberi. Në fund, Ali Çeno nuk i pranon akuzat që i bëhen.
Pohimet në gjyq
Ali Çeno pohon me gojën e tij apologjinë se ishte një nga pjesëtarët e “organizatës antirevolucionare që kryesonte kryetradhtari Mehmet Shehu, të përbërë nga armiqtë e Partisë e të popullit, shpirtzinjtë Kadri Hazbiu, Feçor Shehu, Llambi Ziçishti, Mihallaq Ziçishti, Fiqret Shehu etj”, që kërkonin të përmbysnin diktaturën e proletariatit dhe të vendosnin një rend borgjez-revizionist”. Nuk harron Çeno të përmendë në apologjinë e tij se kishte qënë përgjegjës i Sigurimit të “poliagjentit, tradhtarit, armikut dhe xhelatit Mehmet Shehu”. Ai e hiqte veten se u kishte shërbyer tërthorazi “agjenturave të huaja”. Pastaj, në këtë fjalë gjen “armiq të betuar”. Në funksion të asaj që kishte thënë akuza, Çeno thotë se më 16 tetor 1981 dhe një ditë më pas në shtëpinë e Mehmet Shehut kishin ardhur përkatësisht Feçor Shehu e Kadri Hazbiu. Feçori ishte shoqëruar nga Besnik Kasa. Më 17 dhjetor 1981, Çeno thotë se Mehmeti ishte bërë “si pulë e lagur”. Mjeku i Mehmetit, Llesh Rroku, kishte përcjellë porosinë e Mehemt Shehut që kishte pyetur kush ishte me shërbim. Atë natë ishte Dashamiri dhe Pëllumbi. Çeno thotë se Kadriu ka ardhur në darkë, afër orës 19:00, me një çantë si dosje në dorë. Ishte përshëndetur me të, por i kishte thënë që të mos i thoshte njeriu. Çeno bënte deklarata se njerëzit më të afërt të Mehmet Shehut ishin Kadri Hazbiu, Llambi Peçini dhe Gani Kodra. Ai akuzon se ka dëgjuar nga një person tjetër se janë vrarë njerëz me urdhër të Llambi Peçinit. Por, ky i fundit pyet nëse dinte ndonjë emër. Çeno pohon se e kishte me të dëgjuar e nuk mund të thoshte gjë. Feçori, i akuzar nga Çeno, përgjigjej: “Unë nuk jam në mbrojtje të Mehmet Shehut, ai është armik i tërbuar i Partisë”. Ndërsa Ali Çeno duke harruar për një çast pozitën e tij, i thotë se në bazë të dokumeteve Feçori kishte ndihmuar fejesën e Silvës (Turdiut-shënim), duke harruar se ai (Aliu) nuk kishte akses në posedimin, analizën dhe interpretimin e dokumenatve. Kadri Hazbiu hedh poshtë të ketë qënë mbrëmjen e 17 dhjetorit 1981 në shtëpinë e Mehemt Shehut.

Dëshmitë e Mysafirëve të fundi në shtëpinë e Kryeministrit

Farije Koçiraj
E vitlindjes 1937, nga Drashovica, dikur punëtore në shtëpinë e Mehmet Shehut, atë çast kameriere në birrarinë “Adriatiku”, dëshmonte më 13 janar 1983 për udhëtimin jashtë shtetit me Fiqreten. Të enjten e 17 dhjetorit ’81, ajo ka shërbyer në shtëpi, ndërsa dy të tjerë kishin qënë pushim. Dëshmitarja i ka bërë kafen e asaj dite Mehmetit. Përshtypje i ka bërë fakti se Fiqreteja e ka përcjellë Mehmetin deri tek dera, kur ky shkonte në mbledhjen e pasdites së Byrosë, veprim që ajo nuk e bënte më parë. Në mbrëmje, Mehmeti nuk e kishte prekur fare ushqimin. Dëshmitarja ka ikur në darkë në shtëpinë e saj. Të nesërmen është paraqitur në punë në orën 6.30. Kafen e darkës ia kishte çuar Mimoza. Vladimiri dhe Fatbardha po i thoshin Fiqretes pse e bëri këtë Mehmeti, nuk duhej të vriste veten etj. Ali Çeno, duke iu drejtuar Fiqretes dhe Vladimirit, kishte kërkuar letrën e lënë nga Mehmeti, pasi do vinin ta merrnin “ata shokët”. Ajo thoshte se kishte parë një valixhe të vogël që Mehmeti nuk e ndante nga dora, por që më vonë nuk e kishte parë më.

Llesh Rroku
I vit1indjes 1949, mjeku personal i Mehmet Shehut për 4 vjet dëshmon më 8 prill 1983 për dy ditët të fundit të jetës së Mehmet Shehu. Ai kishte qenë me të gjatë mbledhjes së Byrosë Politike (natyrisht jo në sallën e mbledhjes). Mehmeti kishte pasur tension të lartë. Kjo mbledhje kishte mbaruar në ora 14.30. Pasi është larguar për në shtëpi, e ka vizituar prapë në shtëpi në orën 15.45. Mehmeti e kishte sërish tensionin e lartë, por të rënë pak. Mehmeti, gjithnjë me kostum, ka dalë nga shtëpia pasdite për zhvillimin e mbledhjes. Mbledhja ka mbaruar në orën 20.30, ndërsa tensioni i Kryeministrit ishte gjithnjë i lartë. Të dy mjekët, dëshmitari dhe Milo Kostaqi kanë qëndruar atë natë në dhomë. Mehmeti ka pyetur kush ishte me shërbim e më pas ka kërkuar Ali Çenon të vijë e të rrijë aty atë natë. Të dy mjekët, Ali Çeno, Dashamir Rama dhe Pëllumb Rusta, kanë qëndruar atë natë aty. Pas orës 24.00 kanë fjetur. Duke u gdhirë 18 dhjetori 1981, djali i madh i Mehmetit, Vladimiri, ka kërkuar Ali Çenon të ngjitet lart në dhomën e Mehmet Shehu. Pas 4-5 minutash ka kërkuar të vijnë edhe mjekët lart. Këta janë ngjitur së bashku me ndihmësmjekun Nestor Lezho. Mjekët janë ngjitur në katin e dytë, derën e kanë gjetur hapur. Mehmeti ishte i mbuluar deri në grykë me batanije, me sytë nga tavani, i zverdhur, i ftohtë. Kishte dalluar pistoletën mbi batanije dhe njollën e gjakut në të majtë të trupit. Dëshmitarit i ka bërë përshtypje se studioja e Mehmetit ishte hapur. Para ardhjes se grupit hetimor, Kadri Hazbiu ka ardhur në shtëpi. Është futur në dhomën e gjumit, së bashku me Aliun dhe Vladimirin. Ka takuar Fiqreten.
Fatos Harito
I vitlindjes 1937, ekspert mjeko-ligjor, dëshmonte më 15 prill 1983 për çështjet e ekspertimit të trupit te Mehmet Shehut. Në dallim nga dëshmitë e tjera, ai thotë se kufoma ka qenë e zbehtë, e mbuluar me batanije deri në grykë, mbi të cilën ishte hedhur pistoleta. Ora e ekspertimit ishte 9.10 e 18 dhjetorit 1981. Mbi tavolinë kishin qenë një tufë çelësash.
Bashkim Çuberi
I vitlindjes 1923, ekspert mjeko-ligjor vazhdonte rrëfimin më 15 prill 1983 për ditën kur kishin bërë ekspertizën e trupit të Mehmet Shehut.
Milto Kristaqi
I vitlindjes 1934, ish-mjeku i Mehmet Shehut dëshmonte më 18 prill 1983 se Kryeministri kishte tension shumë të lartë dy ditët e fundit të jetës së tij, tension që nuk e kishte pasur asnjëherë. Pas mbarimit të mbledhjes, në darkë, Llesh Rroku e kishte pyetur dy herë në kishte mbaruar apo jo mbledhja, por Mehmeti nuk i kishte kthyer përgjigje. Kur kishte vërejtur se ishin përpara një akti vetëvrasjeje, dëshmitari e ka kthyer gjendjen siç ishte, duke e mbuluar sërish me batanije Mehmet Shehun. Dëshmitari kishte dëgjuar Kadri Hazbiun, që i kishte thënë Fiqretes se Mehmeti ishte kritikuar në mbledhje, por vetëvrasjen nuk duhej ta kishte bërë.
Dhimitër Beshiri
I vitlindjes 1941, atë çast përgjegjës i Hetuesisë në Përmet, dëshmonte më 18 prill 1983 se kur kishte ndodhur “vetëvrasja e Mehmet Shehut”, kishte qenë zv/kryetar i degës së parë të Drejtorisë së Hetuesisë në Tiranë. Ka qenë duke zhvilluar një mbledhje me drejtorin Elham Gjika për një çështje, kur mbledhja është ndërprerë. Së bashku me Elhamin dhe Koço Josifin kanë shkuar në zyrën e ministrit Feçor Shehu, por ky i ndodhur në zyrë me Bato Karafilin, i shqetësuar, i ka thënë të largohen. Makina e hetuesisë ka shkuar në godinën në krah të Komitetit Qendror, ish MPJ-ja. Ata kanë pritur aty deri gjysmë ore. Më pas Elhami është kthyer dhe i ka çuar tek shtëpia e Mehmet Shehut, ku kanë marrë lajmin se ai “kishte vrarë veten” dhe prandaj duhej bërë ekspertiza. Dëshmitari ngre dyshime për lëvizjet e Elhamit brenda shtëpisë së Mehmetit.
Vasal Afezolli
I vitlindjes 1922, ish-shef i klubit “Dinamo” në vitet 1979-1982, dëshmonte më 18 prill 1983, se një ditë para se ky ekip i volejbollit të femrave të nisej për në Çekosllovaki, e kishte thirrur Feçor Shehu, me të cilin kishin udhëtuar në makinë, për ta pyetur për Silva Turdiun. Feçori i kishte thënë se ishte siguruar dalja jashtë shtetit e saj, pasi Komiteti Qendror dhe Kryeministria nuk kishin qenë dakord që ajo të dilte jashtë. Në korrik 1981, në një takim ku ishte i pranishëm edhe punëtori operativ që mbulonte klubin “Dinamo”, Pandeli Pando, Feçori kishte kritikuar këtë të fundit pse nuk vinin anët pozitive, por vetëm ato negative në karakteristika. Disa muaj pas prishjes së fejesës, Feçori e kishte thirrur në zyrë, ku i kishte thënë se si shef klubi duhej të ndiente përgjegjësinë e tij. Pasi Silva Turdiut i kishte dalë bursa për të vazhduar studimet e larta në Fakultetin Ekonomik, Kreshnik Tartari i kishte thënë se Feçori kishte ndërhyrë për t’i dalë kjo e drejtë.
Elham Gjika
I vitlindjes 1939, nga Terbaçi, ish-drejtor i Hetuesisë, i dënuar për shpërdorim detyre, i burgosur në Spaç, dëshmonte më 11 prill 1983 se nuk kishte dyshuar për asnjë çast se Feçor Shehu kishte qenë armik i partisë. Pastaj pyetet për “çështjen e thikave”, atë të çarjes së gomave të makinave të huaja. Pastaj Elhami ndalet në çështje të hetuesisë, bisedat që kishte bërë me Feçor Shehun etj. Herën e dytë dëshmitari pyetet më 22 prill 1983 për çështjen e ekspertimit të trupit të Mehmet Shehu. Më 18 dhjetor 1981, ai ishte paraqitur tek ministri Feçor Shehu, i cili i kishte dhënë lajmin. Menjëherë Gjika ka thënë: “Të rrojë Partia dhe shoku Enver!” “Ata të rrojnë!” – ia ka kthyer Feçori. Ky i fundit i ka thënë të krijonte grupin hetimor e të shkonte tek ish-godina e MPJ-së, ku e priste Xhule Çiraku. Ka njoftuar Dhimitër Beshirin dhe së bashku me Estref Myftarin e Koço Josifin, janë nisur për tek vendi i caktuar. Atje i janë bashkuar edhe mjekët ligjorë, Bashkim Çuderi dhe Fatos Harito. Xhule Çiraku ka hapur derën e dhomës së shtëpisë së Mehmet Shehut. Ky i fundit është gjetur me batanije mbërthyer deri në grykë e pisto1etën mbi batanije. Nuk ishte bërë as këqyrja e banjës dhe as e dollapit të rrobave. Pas përfundimit të punës, së bashku me Raqi Ifticën, Xhule Çirakun dhe Estref Myftarin, kishte bërë mbylljen e dhomës.
Dëshmitari kundërshtonte thënien se kishte marrë apo fshehur ndonjë send nga dhoma e Mehmet Shehut. Për mungesën e bërjes së autopsisë së trupit, dëshmitari pohonte se nuk ishte bërë autopsia me porosi të Feçor Shehut, “se ashtu ishte porosia”.

Ali Çeno

Ali Çeno, i vitlindjes 1943, është përzgjedhur nga kryeministri Mehmet Shehu në vitin 1973 nga radhët e oficerëve të ushtrisë për të kryer detyrën e kreut të grupit të shoqërimit të tij. Pas vetëvrasjes në kushte të dyshimta të Shehut, Çeno është transferuar nga Ministria e Brendshme në një repart ushtarak në Cërrik. Me fillimin e hetimeve “të grupit armiqësor të poliagjentit Mehmet Shehu”, është arrestuar dhe i është bashkangjitur të kryeqzuarve të tjerë, të akuzuar e të dënuar si pjesëtarë “të organizatës antirevolucionare që do përmbyste pushtetin popullor.” U dënua me 15 vite burg për të fituar lirinë në vitet 1990. Aktualisht pesionist, jeton në Tiranë.

Vijon…

--

[Brari]

--

ja dhe fiqeretin.. si e detyrojn te bilbilose.. kodra mbas bregut..
ec e mos kendo si te thone..

te detyrojne duke te kercenuar me jeten e femijve.. e aty kapitullojne te gjithe..

tmerr..

--

Fiqirete Shehu: Ju rrëfej bisedën me Mehmetin pak çaste para vetëvrasjes
Speciale e Martë, Gusht 9th, 2011

Fiqrete Shehu
Fillimisht në Hetuesi e më vonë në procesin gjyqësor, Fiqrete Shehu i ka mëshuar faktit që vetëvrasja e të shoqit mbrëmjen e 17 dhjetorit ’81 ka qënë e inskenuar nga Kadri Hazbiu e Feçor Shehu në zbatim të urdhrit të UDB-së dhe agjenturës sovjetike.Për gjithçka dëshmon rreth çasteve fatale të Mehmet Shehut e veja e tij, i referohet bisedës së fundit që ka bërë me të vetëm pak momente kur Kryeministri do të merrte guximin e do të qëllonte me pistoletë në gjoksin e vet. Pohimet e Fiqrete Shehut, marrë nga libri i Kastriot Dervishit “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, zbardhin rrethanat në të cilat ka ndërruar jetë Kryeministri i penalizuar nga Byroja Politike për zbutje të luftës së klasave në lidhjen e djalit të tij me një vajzë me biografi jo të mirë politike. Bashkëshortja e ish-kryeministrit, për ta bërë sa më të perceptueshme mënyrën si u vetësakrifikua Mehmet Shehu, zbulon një skemë të mirëmenduar nga përfaqësuesit e akuzës që për shumëkënd duket sa e mistershme, aq edhe e pabesueshme. Tragjedia sipas saj, ka nisur me takimin e fshehtë që Kadri Hazbiu ka bërë me Enver Hoxhën me porosi të zbulimit jugosllav në shtator ’81, ku e ka informuar për lidhjen e djalit të Mehmetit me Silva Turdiun. Ngjarja mandej kulmon me dy ditët e fundit të kryeministrit të vetëvrarë: në datën 16 dhjetor, Feçor Shehu i ka çuar Mehmetit mesazhin e UDB-së për të vrarë me armë zjarri Enver Hoxhën në mbledhjen e Byrosë Politike, që do të zhvillohej të nesërmen. Më 17 dhjetor kryeministri priste në shtëpi Kadri Hazbiun, të cilin e kishte urdhëruar për t’i sjellë gjykimin e zbulimit sovjetik lidhur me ultimatumin e Beogradit. Në hapësirën midis datave 16 dhe 17 dhjetor, ishte zhvilluar mbledhja e Byrosë Politike për kryqëzimin e Mehmet Shehut, që do të vijonte paraditen e 18 dhjetorit për të dëgjuar konkluzionet e Enverit dhe reagimin përfundimtar të kryeministrit. Pikërisht në makthin e kësaj pritjeje torturuese, në vilën e Mehmet Shehut sipas alibisë së Fiqretes, është shfaqur Kadri Hazbiu me të cilin është marrë vendimi për aktin fatal. Mehmet Shehu, që me sa dukej nuk arriti të vrasë Enver Hoxhën, duhej të vriste veten! Sipas të vesë së ish- kryeministrit, ky ishte mesazhi i fundit që Hazbiu i dha Mehmet Shehut. Po çfarë i ka thënë tjetër Fiqretes bashkëshorti i saj mbrëmjen dramtike të 17 dhjetorit….
FIQIRETE SHEHU: Qëndrimi i Kadri Hazbiut në shërbim të agjenturave të huaja ka qenë reagimi i tij lidhur me fejesën e djalit tonë Skënderit. Vajtja te sekretari i Parë i Komitetit Qendror për të informuar për përbërjen e familjes së Qazim Turdiut, që ishte me përbërje të keqe armiqësore dhe pastaj gjithë qëndrimi i Kadri Hazbiut që nga shtatori 1981 deri më 17 dhjetor 1981 kur Mehmet Shehu vrau veten. Këto veprime Kadri Hazbiu i ka bërë jo me kokë të tij. Për sa i përket


Kadri Hazbiu në sallën e gjyqit
vajtjes te sekretari i Parë në shtator, kur ai kish marrë vesh gjoja për herë të parë për këtë çështje, Kadri Hazbiu meqë ishte Mehmet Shehu në Tiranë ishte konsultuar me ambasadën jugosllave dhe ajo e porositi, që të vinte ai vetë ta thoshte që të paktën të shpëtohej Kadri Hazbiu në këtë rast dhe të forconte pozitat e tij. Ndërsa gjithë veprimi tjetër që u bë që nga shtatori dhe deri më 17 dhjetor 1981 u bë duke u koordinuar, duke përpunuar një vijë sjellje të Kadri Hazbiut ndaj Mehmet Shehut, duke u mbajtur një qëndrim i dyfishtë dhe për këtë vijësjellje e për këtë qëndrim të Kadri Hazbiut qenë informuar edhe të dy agjenturat, sovjetike dhe jugosllave, të cilat e kishin aprovuar, sidomos jugosllavja që i kishte thënë se duhet në këtë situatë Kadri Hazbiu ta godiste rëndë Mehmet Shehun. Po të jetë e nevojshme e shpjegoj më gjatë këtë…
ARANIT ÇELA: Po tjetër qëndrim armiqësor të Kadri Hazbiut…
FIQIRETE SHEHU: Tjetër qëndrim armiqësor i Kadri Hazbiut në shër*bim të agjenturave të huaja ka qenë qëndrimi i tij lidhur me fejesën e djalit tonë, Skënderit. Vajtja te sekretari i Parë i Komitetit Qendror për të informuar për përbërjen e familjes së Qazim Turdiut, që ishte me përbërje të keqe armiqësore dhe pastaj gjithë qëndrimi i Kadri Hazbiut që nga shtatori 1981 deri më 17 dhjetor 1981, kur Mehmet Shehu vrau veten. Këto veprime si vajtjen te sekretari i Parë i Komitetit Qendror ashtu dhe gjithë veprimet e mëvonshme që shtrihen deri më 17 dhjetor Kadri Hazbiu i ka bërë jo me kokë të tij. Përsa i përket vajtjes te sekretari i Parë në shtator, kur ai kish marrë vesh gjoja për herë të parë për këtë çështje, Kadri Hazbiu meqë ishte Mehmet Shehu në Tiranë ishte konsultuar me ambasadën jugosllave dhe ajo e porositi, zbuluesi jugosllav, që të vinte ai vetë ta thoshte që të paktën të shpëtohej Kadri Hazbiu në këtë rast dhe të forconte ai pozitat e tij. Ndërsa gjithë veprimi tjetër që u bë që nga shtatori dhe deri më 17 dhjetor u bë duke u koordinuar, duke përpunuar një vijë sjellje të Kadri Hazbiut ndaj Mehmet Shehut, duke u mbajtur një qëndrim i dyfishtë dhe për këtë vijësjellje e për këtë qëndrim të Kadri Hazbiut qenë informuar edhe të dy agjenturat, sovjetike dhe jugosllave, të cilat e kishin aprovuar, sidomos jugosllavja që i kishte thënë se duhet në këtë situatë Kadri Hazbiu ta godiste rëndë Mehmet Shehun. Po të jetë e nevojshme e shpjegoj më gjatë këtë…
ARANIT ÇELA: Mirë, hajde…
FIQIRETE SHEHU Eshtë dhe momenti i 17 dhjetorit. Më 17 dhjetor ishte dita e mbledhjes së Byrosë Politike dhe ajo mbledhje u zhvi*llua natyrisht e rëndë, me kritika të rrepta ndaj Mehmet Shehut, por ishte e tillë që ishin kritika normale, të atilla që siç kam shpje*guar para trupit gjykues dhe në seancat hetimore më ishin bërë edhe mua në organizatën-bazë, qoftë në formë pyetjesh, qoftë edhe në formë diskutimesh. Pra s’kishte asgjë aty për të arritur në një akt të atillë armiqësor, siç qe ai i vetëvrasjes nga ana e Mehmet Shehut. Por çështja është që natën e 17 dhjetorit, siç më ka treguar Mehmet Shehu, do të vinte Kadri Hazbiu për t’u takuar me Mehmet Shehun. Meqë më 16 dhjetor Mehmet Shehut i kish sjellë Feçor Shehu një letër në formë kërcënuese, në formë ultimatumi nga jugosllavët, me anën e së cilës kërkohej që Mehmet Shehu të vriste me armë zjarri, të likuidonte fizikisht sekretarin e Parë të Komitetit Qendror, udhëheqësin e partisë m’u në mbledhje të Byrosë Politike. Këtë letër e kishte marrë Feçor Shehu te berberhana e Xhavit Pëllumbit Ismailagës dhe ia kishte sjellë Mehmet Shehut natën e 16 dhjetorit. Mehmet Shehu i tronditur nga ajo, përmbajtjen e letrës ia kishte thënë dhe me gojë, edhe kërcënimin e jugosllavëve që ose të kryente këtë gjë ose do të nxirrnin material kompromentues ndaj Mehmet Shehut, që ai kishte kryer veprimtari armiqësore kundër Partisë së Punës të Shqipërisë. Pra ja kishte thënë me gojë Feçor Shehu, Mehmet She*hut. Ndërsa Mehmet Shehu e kish porositur që të kërkohej edhe men*dimi i sovjetikëve dhe atë mendim ta sillte Kadri Hazbiu. Natën e 17 dhjetorit në fakt Kadri Hazbiu ka ardhur në shtëpinë tonë. Atë e ka sjellë te korridori i madh i shtëpisë në katin e parë Ali Çeno*ja dhe atje e prita unë që doja të futesha të isha dhe unë në studion e Mehmet Shehut, ku do bëhej biseda midis Kadri Hazbiut dhe Mehmet Shehut, por mbasi e prita Kadri Hazbiun në korridor dhe e futa në studion e Mehmet Shehut, Mehmet Shehu me tha, ti je e sëmurë shko, bile më pati porositur dhe më parë që të mos ngrihesha meqë unë isha e sëmurë, por unë duke qenë e shqetësuar për gjendjen përgjithësisht, se luhej me fatin e gjithë familjes sime zbrita që ta prisja Kadri Hazbiun. Po kur Mehmet Shehu më tha ik dhe Kadri Hazbiu përsëriti të njëjtën gjë ik, duke më thënë se mbasi të mbarojmë bisedën do ta shpjegojë shoku Mehmet, siç u shpreh ai. Unë ika se e mora si urdhër atë. Në fakt atë mbrëmje, atë natë është bërë një bisedë e tillë, të cilën Mehmet Shehu ma transmetoi mbasi iku Kadri Hazbiu. Ardhja e Kadri Hazbiut do të bëhej për të sjellë letrën e sovjetikëve, përgjigjen e sovjetikëve lidhur me ultimatumin e dërguar nga jugosllavët. Por veç asaj u bë edhe një bisedë sepse Mehmet Shehu, siç më tregoi, e pyeti Kadri Hazbiun se si e gjykonte ai çështjen e mbledhjes së Byrosë Politike, gjendjen e tij dhe çmendonte edhe për atë porosi që kishin thënë edhe sovjetikët që mund në mbledhjen e Byrosë Politike të kryhej akti kriminal për likuidimin me armë zjarri të sekretarit të Parë të Komitetit Qendror. Mehmet Shehu më tregoi se kur e kishte pyetur Kadri Hazbiun se si e shikonte ai gjendjen në Byronë Politike, Kadri Hazbiu i kishte thënë që shumë të rëndë e gjykoj atë mbledhje, atë gjendje dhe më duket se ti s’do ndahesh mirë nga kjo mbledhje e Byrosë Politike. Këtë e them duke u mbështetur në pyetjet dhe në diskutimet që u bënë, e ke parasysh vetë. Ti u kritikove aty s’e ke vënë veten me ndërgjegje mbi partinë, s’e ke shkelur me ndërgjegje vijën e partisë për luftën e klasave. Dikush të beri pyetjen edhe si s’ke nxjerrë mësime nga puçistët e tjerë, ndërsa sekretari i Parë i Komitetit Qendror kur mbylli seancën e sotshme tha, që kjo e sotshmja është një natë e rëndë, serioze për ty dhe autokritikën tënde e quajti alibi. Nga kjo unë nxjerr konkluzionin, i kishte thënë Kadri Hazbiu, se udhëheqësi i partisë do të ketë ndonjë dokument të ri për kundër teje, prandaj flet aq rreptë dhe në atë mënyrë. Përsa i përket aktit të vrasjes me armë zjarri në Byronë Politike të sekretarit të Parë i kishte thënë Kadri Hazbiu Mehmet Shehut, kjo më duket e parealizueshme, por edhe po të realizohet kjo do të thotë shfarosje e gjithë familjes tënde. Prandaj më duket se duhet menduar mirë para se të hidhet çdo hap. Në këtë mënyrë Kadri Hazbiu kishte bërë si të thuash një bisedë sugjestionuese ndaj Mehmet Shehut dhe i kishte shtruar në këtë drejtim alternativën: ose vrasje e sekretarit të Parë të Komitetit Qendror dhe shfarosje e gjithë familjes tënde, ose vetëvrasje se në këtë rastin e dytë mund të dënohet akti i vetëvrasjes vetëm nga partia, por shpëton e gjithë fa*milja, nuk dalin në shesh të gjitha veprimet dhe punët armiqësore të kryera. Kjo është dhe në favor të organizatës si të thuash dhe agjenturave të huaja. Gjë që e ka çuar Mehmet Shehun në atë konkluzion të vetëvrasjes. Këtë unë nuk e nxjerr si një konkluzion të thjeshtë nga koka ime, siç e kam shpjeguar përpara trupit gjykues, por duke u nisur nga disa fakte dhe konkretisht kur Mehmet Shehu erdhi nga mbledhja e Byrosë Politike rreth orës 8:15 natën e 17 dhjetorit ai ishte shumë i mërzitur, i bërë dyllë në fytyrë dhe i këputur sa më s’thuhet pas bisedës që bëri me Kadri Hazbiun. Nga kjo unë nxjerr përfundimin që Mehmet Shehu as që kishte ndërmend të vriste veten para se të bënte bisedën me Kadri Hazbiun. Gjithashtu para se të bëhej biseda me Kadri Hazbiun, ne kishim bërë disa biseda, nga të cilat do të përmend dy, që tregojnë qartë që as i shkonte ndërmend Mehmet Shehut që të vriste veten. E para bisedë ishte kjo që, si në drekë ashtu dhe në darkë në kohën që hanim bukë mbas mbledhjes së Byrosë Politike, d.m.th Mehmet Shehu më tha mua se më datën 18 mbasdite, të nesërmen, d.m.th duhej të shkonim ne 18 pasdite te sekretari i Komitetit Qendror që i kishte vdekur e ëma për ngushëllim. Këtë ma tha dhe në drekë edhe në darkë, para bisedës gjith*një. Po ashtu porsa erdhi nga Byroja Politike më pyeti çfarë bëtë, a folët me Nelin, d.m.th me djalin tonë Skënder, që ishte në Suedi, meqë e kishim lënë që do flisnim në telefon në orën 8:00, unë i thashë që unë nuk fola, foli Ladi, vura atë të fliste dhe e lamë që nesër në orën 8:00 në darkë të flasim, apo do të flasësh sonte, i thashë unë. Jo, tha Mehmet Shehu, mirë e kini lënë nesër se mbaron dhe mbledhja e Byrosë Politike dhe i themi dhe atij që kur të kthehet, se dhe në Byronë Politike, veç letrës që i kam dërguar unë që të bëhet gati për kthim u tha që të kthehet sa me parë Skënderi dhe aty bisedojmë, së shpejti ai do të vijë tha, do ta kemi këtu midis nesh, do të fillojë punën. Pra nga këto çështje unë nxjerr atë, jo e nxjerr unë, po del qartë që Mehmet Shehu as që kishte ndërmend të vriste veten. Edhe që pikërisht ajo bisedë që mund të ketë qenë si alternativë në formë sugjestionuese, po mund t’ia ketë thënë dhe direkt hapur Kadri Hazbiu ose pa qenë Mehmet Shehu, dua t’i them dhe një herë trupit gjykues këtu, mua nuk ma tha që i tha hapur dhe për atë se ndofta s’ka dashur të më shqetësojë më shumë se mjaft e shqetësuar isha…
ARANIT ÇELA: Ndonjë gjë tjetër lidhur me këtë ke…
FIQIRETE SHEHU: Lidhur me Kadri Hazbiun kam gjëra të tjera po lidhur me këtë s’kam…
ARANIT ÇELA: Me të pandehurit e tjerë ke gjë…
FIQIRETE SHEHU: Kam…
RRAPI MINO: Ka pasur lidhje Mehmet Shehu e Kadri Hazbiu e të tjerët me grupin e puçistëve dhe të sabotatorëve në ekonomi?
FIQIRETE SHEHU: Po, unë e kisha pikë të veçantë se kjo është te sabotimi…
RRAPI MINO: Folën ata prandaj…
FIQIRETE SHEHU: Dakord ka pasur, edhe nëpërmjet atyre që do thosha për Feçor Shehun mund të dilte kjo. Kadri Hazbiu sikurse dhe Mehmet Shehu kanë qenë në lidhje me puçistët. Mehmet Shehu ishte
njoftuar qysh në vitin ‘70-’71, nga një prej agjenturave, ose sovjetike ose jugosllave, nuk më kujtohet se cila, që në ushtri vepronte një grup armiqësor i kryesuar nga Beqir Balluku, Petrit Dume e Hito Çako.

vijon…

“Kadriu nxori nga burgu agjentët amerikanë në vitin ‘53″

Ndryshe nga dëshmitarët e tjerë, Fiqirete Shehu e shtjellon profilin e veprimtarisë agjenturore të Kadri Hazbiut, me një material të gjatë që e ka përgatitur më parë dhe në sallën e gjyqit e lexon pa e ngritur kokën fare. Në kujtesën e saj ka regjistruar përpjekjet e ish-ministrit të Brendshëm për të rivendosur marrëdhëniet diplomatike me BS-në pas vdekjes së Hrushovit, më saktë, ato që ka dëgjuar nga tregimet e bashkëshortit. Madje, siç shprehet gruaja e ish-kryeministrit, Kadri Hazbiu, bashkë me Mehmet Shehun, kanë bërë ç’është e mundur që vendimi politik i Tiranës në vitin ‘60 mos të shkonte te divorci. Njëherazi me angazhimin e ish-kreut të Sigurimit për të shkrirë akujt mes Tiranës e Moskës, Fiqirete Shehu qartëson rolin e veçantë të Nesti Nases, ish-ministër i Jashtëm, i cili në atë periudhë bëri të pamundurën me diplomatët sovjetikë për rivendosjen e marrëdhënieve midis dy vendeve. Fokusi i kësaj historie zë pasazhe të tëra në dëshminë e të vesë së ish-kryeministrit. Në këtë linjë adreson ajo për Kadri Hazbiun akuzën tjetër, që ka të bëjë me përpjekjet e fshehta të tij për afrimin me Jugosllavinë dhe Titon pas prishjes me BS-në. Këtë radhë ka qenë një tjetër misionar, Feçor Shehu që bëhet protagonist i kryqëzimit të mesazheve agjenturore Beograd-Tiranë. E kur mbaron rrëfimin e veprimtarisë agjenturore në planin politik, e veja e kryeministrit që ka vënë në shenjë Kadri Hazbiun, zbulon një episod të panjohur më parë, i cili ka të bëjë me bashkëpunimin e tij me Mehmet Shehun për nxjerrjen nga burgu të agjentëve amerikanë me amnistinë e vitit ‘53. Si gjithnjë rrëfimi i zonjës së ish-kryeministrit, i referohet kujtimeve nga bisedat me bashkëshortin. Madje edhe komentet që bën në proces për faktet që penalizojnë ish-ministrin e Brendshëm, janë pjesë e argumenteve që ka mësuar gjatë debateve me Mehmet Shehun. Për të, siç shprehet gjatë ballafaqimit në sallë, Kadri Hazbiu, në mënyrë tinëzare e të pabesë ka përcjellë tek Enver Hoxha në shtator ‘81 mesazhin e UDB-së për fejesën e djalit të tyre me Silva Turdiun, me qëllim kryqëzimin e tij me biografinë e keqe të saj…



--

[Brari]

Telat Agolli: Feçor Shehu më kërkoi të spiunoja njerëzit e Nexhmije Hoxhës
Speciale e Enjte, Gusht 11th, 2011

TELAT AGOLLI
Ka hezituar t’i përgjigjet thirrjes së Sigurimit të Shtetit për të bashkëpunuar, po është ndëshkuar me shtatë vjet burg.Ngjarja e viteve ’70, me protagonist mjeshtrin e arenës Telat Agolli, është zbardhur në hetimet e Kadri Hazbiut dhe krerëve të tjerë të Sigurimit pas 10 vjetësh. I thirrur në hetuesi në procesin e vitit ‘83, Artisti i Popullit Agolli rrëfente dramën e persekutimit të tij në ferrin e burgjeve komuniste. Ballafaqimi me Feçor Shehun, që kishte urdhëruar arrestimin e Agollit pas një turneu artistik në Maqedoni, marrë nga libri i ri i Kastriot Dervishit, sqaron jo vetëm pozitën e mjeshtrit të arenës së cirkut, por edhe thelbin e mekanizmit represiv të Sigurimit. Kryqëzimi i Telat Agollit ishte menduar prej ish-ministrit të Brendshëm si një zgjidhje interesante për të thithur informata nga bashkëpunëtorët e UDB-së që operonin në Shqipëri. Po Shehu që nuk e kishte menduar dështimin e misionit, nuk mund ta linte pa gjë mjeshtrin e shquar të cirkut. Hakmarrja ishte e menjëherëshme. Telat Agolli duhej të mbetej banor i qelive të Spaçit, jo pse nuk iu përgjigj thirrjes për t’u bërë spiun, por se kishte ironizuar pushtetin popullor dhe udhëheqësit e Partisë (!)me barcoletat e Skënder Sallakut. Mjaftoi kaq dhe shtatë vjet burg për ta zhdukur përgjithmonë emrin dhe lavdinë e mjeshtrit të cirkut. Po si është shprehur Agolli në përballjen me Feçor Shehun në shkurtin e vitit 1983…
Hetimet e 28 shkurtit 1983
Dëshmia e Telat Agollit


Feçor Shehu gjate seancave gjyqesore
Telat Agolli, i vitlindjes 1932, dëshmonte mbi pyetjet që i kishte bërë Feçor Shehu në Hetuesi në nëntor 1976 për vizitat në Jugosllavi dhe dyshimet për njerëz të farefisit të Nexhmije Hoxhës. Ja çfarë pohonte Agolli para njerëzve të akuzës. Në vitin 1971 shkova në Jugosllavi tek njerëzit e mi, meqë jam nga Dibra për të marrë një çadër cirku. Porsa erdha prej andej më sinjalizuan se ty duan të të arrestojnë. U habita, megjithatë nuk ndjeva asnjëfarë shqetësimi. Pas një farë kohe konstatova se po survejohesha. Gjithandej njerëzit thoshin çfarë thotë Telati, ku është Telati. Për këtë kam dëshmitarë të cirkut, të cilët i kishin thirrur dhe i kishin pyetur për Telatin. Për të mos u zgjatur, në qershor ’76 më lidhin këmbë e duar në Sarandë, ku ishim në turne me trupën e cirkut dhe më sjellin në burgun e Tiranës. Pastaj, pa ardhur mirë, akuzohem si agjent edhe si tradhtar i vënë në shërbim të UDB-së. Që në fillim fare më kërkohet llogari ç’porosi të ka dhënë UDB-ja (e kishin fjalën për kohën që kisha qenë te njerëzit e mi në Dibër). Na thuaj, kërcënonin, se ne e dimë. Çfarë pune kam unë me jugosllavët mo, çfarë thoni, çfarë thoni mo, unë në Dibër kam shkuar te njerëzit e mi. Për këtë më ka nisur vetë armiku Feçor Shehu. Kemi qenë mu përpara Gjykatës së Tiranës, bashkë me Miço Papadhopullin me një shishe raki duke shkuar te Skënder Sallaku, kur më thirri Feçori e më thotë se duhet të shkoja në Jugosllavi. Unë në Jugosllavi s’kam bërë ndonjë kërkesë i thashë. Unë kam kërkuar të shkoj për çadrën e cirkut me shërbim kur të jepet rasti. Jo tha ti je njeriu ynë, ti ke njerëzit e tu atje prandaj shko. O po ky, thashë çarë është kjo, thashë. Ti bëj pasaportën, tha Fiçori, vjen këtu menjëherë ky njeriu dhe të mbaron punë. Shkova mo e sa u ktheva këtu siç u thashë në fillim, nisi belaja, jo UDB-ja jugosllave kështu, jo ajo puna e agjentëve ashtu. Mor jini në vete, ça do të bëj. Një Kadri Gojashi i famshëm më vjen e më thotë mor të na ndihmosh; çfarë të të ndihmoj mor i thashë je në vete. Të ndihmosh Sigurimin; bam-bum, unë nuk e mora vesh fare atë punë se ç’deshnin prej meje. Kur më ndërrojnë hetuesin dhe më vjen një Koço Josifi. Ore më tha merr vesh apo s’merr vesh, rrahin telefonat per ty tha. Që nga aty lart interesohen për ty tha, a merr vesh apo s’je në terezi. Kush të dënon ty për dy llafe mor tha, a e kupton se fundi-fundit ty të çonin në bujqësi, tha. Po çfarë doni nga unë, çfarë kam bërë mo. Mor po lëre atë tha. Kur një dite më erdhi në qeli i pandehuri Feçor Shehu. Hë mor thotë Perlat Agolli, (me sa duket Feçori i ngatërronte emrin) çfarë bën more hala ti. Ça ka mo, çfarë do nga unë, unë thash shyqyr që erdhe, ti thua çfarë bëhet me mua. Si mor tha ti akoma s’po na ndihmon. Çfarë të të ndihmoj mo. Ore tha po neve Jugosllavet i kemi…..,po neve këto gjëra i kemi për arkiv, tha që nesër pasnesër do t’i demaskojmë tha. Çfarë di unë more, unë s’di gjë. Po lëri këto muhabete tha. Çfarë të ka kërkuar UDB-ja jugosllave të na thuash ne, pyeti. Ne e dimë se ti je dibran dhe ke edhe miqësi me fisin e ….Po mo, thashë, kam miqësi, kam marrë motrën e tij për dajon tim atje dhe janë njerëz shumë të ndershëm, kanë ardhur dhe janë riatdhesuar këtu. Mor po lëre atë ti, tha e dimë ne se kush janë ata, ata janë kushërinjtë e Nexhmijes, (gruas së Enver Hoxhës-shënim) prandaj çfarë të kesh tha, qoftë për Nexhmijen qoftë për ndonjë tjetër, mos pyet më tha, qoftë anëtar i Byrosë Politike, anëtar i Komitetit Qendror qoftë, kushdo që të jetë na thuaj ne. A je në terezi mor thashë unë kam qenë “Artist Populli” thashë, çfarë të merrem unë me këto gjëra. Kjo për mua është krejtësisht e pabesueshme, kjo që po më thua ti mua. Po lëri ato, tha, se artist populli të kemi bërë ne. Çfarë artist të popullit më ke bërë ti mor thashë, mua më ka bërë Partia, jam propozuar nga kolektivi, thashë. Në ‘74 (vetëm për çështjen e të afërmëve në Jugosllai-shënim) nuk më çuan në Itali. Vetëm për këtë nuk më dhanë as pasaportën. I shkova Nustret Dautit edhe më thotë ti je njeriu ynë më i ndershëm. Ti je qytetari ynë më i mirë. Ti je artisti ynë më i nderuar. Si mo artisti më i nderuar nuk shkoi dy vjet me radhë në Itali. Si mo njeriu ynë më i nderuar dhe më lidhi këmbë e duar në mes të Sarandës, ja ky Nustret Dauti. Aty i them unë nuk di gjë nga këto prandaj as më kanë porositur për njeri as më ka thënë njeri, unë do të shkoj te njerëzit e mi prandaj e ke gabim. Mor po lëre atë ti tha, neve nuk të dënojmë tha, ndonjë dënim të lehtë do të japim, tha, po rri. Po pse ti nuk do ta mbrosh Partinë tha. Pse mo ku ka nevojë Partia për të tilla gjëra, a je në vete ti thashë, mo çfarë bën kështu thashë se më merr në qafë mua thashë. A do t’i sjellim kalamajtë aty te xhami t’i shohësh 100 metra larg. Jo nuk kam nevojë, i thashë, të m’i biesh kalamajtë mua edhe nuk më lanë gjë. Më në fund vetëm më falni se nuk e thashë në kohën që hyri Feçor Shehu në sekondë doli Koço Josifi. Ka hyrë në fund në finalen e bisedës së tij dhe thotë dëgjo ti Koço bisedove me Telatin, thotë edhe të kini parasysh në rast së ky nuk dëgjon thotë vazhdoni metodat e fundit. Unë nuk kam asnjë send thashë çfarë të them, prandaj ju në doni me shkrujt, shkruani thashë, mor po ç’ke ti tha këto janë në interes të Partisë, në interes të sigurimit tha. Nuk e mora vesh përfundimisht ku e kishin hallin, kur e shoh veten në gjykatën e rrethit të Tiranës. Aty pastaj filluan, tradhtar, vënë në shërbim UDB-së jugosllave. As zoti s’e mori vesh se ku do delnin. Gjykata nuk pranoi e hodhi poshtë, nuk pranoi të dal as në gjyq fare ç’ke ti ne ta heqim atë, kur një ditë në spital më thonë heqim dorë nga akuza e nenit 64. Atëherë thashë çfarë doni thashë agjitacion, çfarë agjitacioni mor. Ti ke fyer udhëheqësit me barsoletat e Skënder Sallakut, më thanë dhe hopa 10 vjet burg. Burg, mo, burg dhe pse për një barsoletë të Skënderit që diçka thosh për një nga komandantët e luftës nga Labëria. Me një fjalë ja këta njerëz që më thatë qëpari a i njeh të cilët buzëqeshnin e zgërdhiheshin me barsoletat e Skënder Sallakut që më lejo të lutem shumë për të pandehurin Kadri Hazbiu që të ketë turp e faqen e zezë që ka arritur deri këtu….
Dëshmia e Sulejman Osmanit
I vitlindjes 1938, ish polic, i dënuar për agjitacion e propagandë, dëshmonte më 18 mars 1983 se kishte qenë në qeli me Telat Agollin. Dëshmitari pohonte se Telati nuk i kishte përmendur emra personash në udhëheqje (që i kishte kërkuar Feçori) në bisedat që kishin bërë në hetuesi apo më pas në Spaç, kur vuanin dënimin. Pas dënimit dhe dërgimit në Spaç, Telati kishte kërkuar në vitet 1977 e 1979 me anë të dy letrave takime me njerëz të autorizuar nga Enver Hoxha.
Dëshmia e Zejnulla Ballancës
I vitlindjes 1920, pedagog në Universitetin Shtetëror të Tiranës, dëshmonte me 19 mars 1983 se në vitin 1972 kishte qenë me shërbim në Kosovë. Atje, në Prishtinë kishin ardhur dy djem dibranë, Triumf e Përtef Turkeshi, të cilët i kishin deklaruar se kur Telat Agolli kishte qenë në Dibër, ishte grindur me një oficer të UDB-së të quajtur Edip Ohri. Telati kishte mbrojtur Enverin, ndërsa Edipi, Titon. Kjo grindje kishte pasur jehonë në Dibër.
Rrëfimi i Peco Kallucit
I vitlindjes 1924, lindur në Nokovë, Gjirokastër, oficer i vjetër, pensionist, dëshmonte më 3 shkurt 1983 për vrasjen pa gjyq të ushtarit në Gjirokastër, vrasje që përmendet edhe në dëshmitë e tjera. Vrasja kishte ndodhur në vitet e para pas lufte. Sipas tij, Xhemal Orhani dhe Zaim Myftari ishte baxhanakë dhe bënin ç’të donin aty. Ushtari quhej Haziz Hajredin Loka (sipas të dhënave të tjera, personi ishte i vitlindjes 1922, e më 17 shtator 1947). Arrestimin e kishte bërë oficeri Miti Teneqexhiu. Nga rrahja e madhe dhe mungesa e mjekimit i ishin gangrenizuar këmbët. Nga Tirana Kadri Hazbiu kishte nisur një telegram që ushtarin “ta nisnin në Tiranë”. Ky për dëshmitarin ishte kombinacion. Dëshmitari kishte qenë i ndaluar për 5 ditë për thyerje shërbimi. Gjatë kësaj kohe, Zaim Myftari, Thanas Liço, etj, kishin marrë dy ushtarë të tjerë dhe e kishin pushkatuar ushtarin në vendin e quajtur vendi i kazermave në Gërhot. Të nesërmen Xhemal Orhani i kishte kërkuar dëshmitarit të shkruante me makinë shkrimi, që ushtari Haziz Loka u nis me makinë në Tiranë, i shoqëruar nga Thanas Liçi dhe një nënoficer i quajtur Koço. Rrugës, tek plepat e Drinos, gjoja ishte hedhur nga makina për t’u arratisur dhe në këto rrethana e kishin vrarë. Sipas tij, procesverbali duhet të ishte në arkivat e sigurimit të divizionit të 5. Për vrasjen nuk ishte lajmëruar familja. Pas “kthesës” së vitit 1948, familja e kërkonte ushtarin duke besuar se ai ishte së paku në burg. Në këto rrethana, familja u sqarua sipas kombinacionit që ishte bërë. Më 1979 Hysen Gorica filloi të interesohej për këtë ngjarje. Zaim Myftari, Xhemal Orhani dhe Miti Teneqexhiu ishin hequr sikur nuk dinin gjë, ndërsa Kadri Hazbiu në fund i kishte thënë Hysenit mos ta luante atë mesele të vjetër. Dëshmitari ishte zhvendosur më pas në Tiranë, për t’u bërë sekretar i Mehmet Shehut qoftë si ministër, qoftë si kryeministër. Për Mehmetin thoshte se lexonte shumë libra e revista, madje i porosiste ato. Po ashtu, dëshmitari përmendte edhe vrasjen e një oficeri në Gjirokastër, por pa thënë emrin e tij.

vijon…

Pakti i fshehtë i Fiqerete Shehut me Hetuesinë

Fiqrete Shehu dhe i biri, Skënderi, të arrestuar 20 ditë pas vetëvrasjes së Mehmetit, fillimisht e shpërfillën ofertën e bashkëpunimit me hetuesinë për të zbardhur rrethanat e aktit fatal të 17-të dhjetorit. Të ardhur në burgun e Tiranës nga Belshi i Elbasanit ku ishin internuar, menduan ta sfidonin drejtësinë e kohës me heshtje totale. Po kjo nuk zgjati shumë. Njëri prej hetuesëve të çështjes, tregon për gazetën “Panorama” se pas arrestimit të Bashkimit, djalit tjetër të Mehmetit, dhe vdekjes në kushte të dyshimta të vëllait të madh, Vladimirit, ata u gjunjëzuan totalisht para organit të akuzës duke pranuar të nënshkruajnë gjithçka nga aktakuza e hartuar në zyrat e Sigurimit. Pikërisht pas këtij pakti, gruaja e ish kryeministrit filloi të ligjëronte jashtë vullnetit të saj duke pohuar se Mehmet Shehu kishte qenë agjent i hershëm i UDB-së, CIA-s, zbulimit jugosllav, britanik etj. Ndërkaq, Skënder Shehu, i biri, i porsa kthyer nga studimet pas universitare në Suedi, dëshmonte se kishte shkuar aty jo thjesht për një diplomë, por për të kryer ndërlidhësin e të atit me agjenturat perëndimore. Këtë radhë, “regjizorët” e procesit, u përkujdesën që deponimet e të vesë së kryeministrit dhe djalit të saj, ti rregjistronin në një kasetë për të bërë xhiron e institucioneve shtetërore. Ligjërata e Fiqrete Shehut për komplote pas komplotesh të ideuar nga bashkëshorti i saj dhe të tjerë vetëm për të hequr qafe Enver Hoxhën, për ditë të tëra shokoi opinionin publik. Me zërin e saj me theks teatral, e veja e kryeministrit fliste lirshëm duke denoncuar tërë lidershipin e Sigurimit, si armiq të betuar sipas një skeme të përsëritur rëndom seancë pas seance. Nga mënyra si shfaqej në vido Shehu, dukej sikur lexonte ato që i kishin mësuar. Në fakt, shpreht ish hetuesi i çështjes, ajo nuk bënte gjë tjetër vetëm artikulonte çafrë i diktohej. E gjitha kjo sipas tij, me qëllimin e vetëm për të shpëtuar pjesën tjetër të familjes, fëmijët. Ishte ky tjetërsim i saj që ngriti alibinë e tmerrshme mbi bazën e së cilës shkuan para plumbit një dyzinë me “tradhtarë” e “agjentë”.



AFRIM IMAJ