Shpëtimi i të krishterit

[deshmuesi]

Une pranoj se, ai dhe cdo njeri tjeter,e ka mundesine per shpetim, sepse Perndia e dergoi Birine tij te vetem lindur qe te vdese per gjithe meaktet e botes, dhe ne kete nuk perjashtohet askush, por nuk pranoj qe Juda ishte i sheptuar dhe me pas e humbi sheptimin. Kjo gje eshte e rrezikshme, pasi eshte mesim jashte bible, te ciles une i besoj. Nuk ka mundesi qe nje i verber te mare Driten e Syve, dhe me pas te keroje te kthehet ne Verberine e tij. Pra eshte tjetr gje te kesh mundesi per te mare , dhe tjeter gje eshte te kesh mare. Edhe njehere te them se, nese Juda do ta kishte njohur dhe pranuar JEzusin si te vetemin shpetimitar( cka do te thote te jesh i sheptuar), nuk do ta kishte tradhetuar ate, sepse frika ndaj Perendise eshte pjese e jetes tek besimtari i krishter.
Miqesisht deshmeusi.

[deshmuesi]

Shpetimi i te krishterit.
Persa i perket letres se Jakobit dhe asaj te Palit tek Efes:2:, pame se Shpetimi eshte veper qe buron prej HIRIT te Perendsie, te cilin Ai e dha me ane te Krishtit Jezus. Po keshtu pame se Abrahami doli i drejte permes veprave, por drejteisa e tij erdhi prej beses ne Perendine, prandaj dhe ajo ju numurua atij drejtesi.
I gjithe Shkrimi i shenjte na nxjer ne perfundimin se, asksuh nuk mund te DREJETESOHET me ane veprash, por DREJTESOHET vetem permes Beses ne Krishtin Jezus. Llogjikshem rjedh pyetja: cfare do te thote besa ne Krisht, dhe perse vetem nepermjet beses ne Jezusin ne marim DREJTESINE? Perpara se te ndalem ne shtjellimin e kesaj ceshtjeje, do te ndalem tek fjalet e Davidit, i cili tha:Lum atij te cilit Perendia nuk ja numuron mekatet. Ne keto fjale te Davididt, ka nje zbulese dhe deshmi te qarte, persa i perket shpetimit te besimtarit te krishtere. Nese shohim konkluzionin ne te cilin na nxjer ligji i Perendise, arijme ne perfundimin se, Njeriu eshte fajtor dhe mekatar perpara Perendise, dhe si i tille ai meriton vdekjen. Jo se ligji eshte i keq, (qofte lark) por nejriu eshte i dobet per te mbajtur dhe permbushur Ligjin e shejnte te Perendise.
Cfare do te thote Davidi me fjalet: Lum atij te cilit Perendia nuk ja numuron mekatin? Ne keto fjale te Davidit ka 100% Hir Perendie, dhe Pali tek Romaket thote se, kush ka hyre ne HIR , ka pushuar nga veprat per tu drejtesuar. Te dalluarit e ketij fakti, eshte fondamental ne besimin e krishtere. Nese une ,thote Pali tek romaket, ec pas verpave te Ligjit, e kam bere te kote HIRIN e Perendsie. Perse Pali del ne te tille konkluzion? Qe te maresh nje kuptim te gjere rreht HIRIT te Perendsie, duhet me patjeter te njohesh ne menyre thelbesore Ligjin e Perendise. Jo me kot Pali i shkruan bashkesise se krishtere ne Rome dhe Galati, ku ju sqaron thelbin e lgijit te Perendise. Kete ai e ben ne menyre qe ata te njohin dhe te kuptojne se cdo te thote rruga e Hirit dhe ajo e Ligjit.
Ligji e vendos njeriun perballe Perendise , duke e nxjere ate fajtor dhe mekatar. Ligi i verteton njeriut, te qenit e tij mekatar dhe i dobet per te permbushur drejtesine e Perendise. Njohja dhe pranimi i ketij perfundimi, ne te cilin na nxjer ligji i Perendsie, na ndihmon qe te shohim rrugen e HIRIT te Perendsie , duke mare shpetim permes HIRIT , pa veprat tona per drejtesim. Kur Pali ju thote Efesianeve se, ju jeni te shpetuar permes Hirit pa veprat tuaja, ai nuk ka parasysh se nje i krishtere nuk duhet te kete vepra. Jakobi thote se nje besim pa vepra eshte i vdekur. Pra ketu Pali nuk perjashton veprat e besimtarit te krishtere, ai perjashton shpetimin permes veprave tona, te cfardo lloi dhe sensi qofshin ato. Eshte tjeter gje te kryesh vepra per te merituar shpetim, dhe tjeter gje te kryesh veprat e nje te shpetuari. Veprat qe kryen besimtiari i shpetuar kristjan, jane nje detyre e tij, te cilen ai duhet ta permbushe. Per kete Pali ju thote korinthasve se, Ungjilli eshte nje detyre qe me eshte ngarkuar per te kryer. Po keshtu dhe Jezusi ju thote apsotujve te tij: "..Dhe ju kur te kini bere te gjitha ato qe ju urdherohen, thoni: jemi sherbetore te padenje, beme ate qe kishim detyre te benim". Po keshtu dhe Pjetirt, Jeusi i tha qe te kujdesej , te ushqente dhe te kulloste tufen e Krishtit. Kjo ishte detyre e vene nga Perendia, te cilen Pjetri duhej ta permbushte permmes veprave te besimit. Mos valle Pjetri mori shpetimin sepse kreu dhe permbushi kete detyre te Krishtiit? Ne asnje vend ne bibel Jezusi nuk porosit apsotujt, qe te bejne Vepra per shpetimin e tyre. Si u pergjigj Jezusi, kur u pyet se, cfare duhet bere per te mare shpetimin?
Deshmeusi

[Seminarist]

Ne asnje vend ne bibel Jezusi nuk porosit apsotujt, qe te bejne Vepra per shpetimin e tyre. Si u pergjigj Jezusi, kur u pyet se, cfare duhet bere per te mare shpetimin?
Deshmeusi

Deshmues

juve i shihni mesimet biblike te mara te gateshme nga mesimet sektare, prandaj edhe beni pohime te tilla...

kur ne fakt bisedat e Krishtit me Apostojt jane te mbushura me parajalmerime, aq sa Krishti u thote atyre se po te mos u teproje drejtesia e tyre me teper se asaj te farisejve nuk do te shohin mbreterine..., apo ne vende te tjera ku thote se po te me doni Mua, do te zbatoni urdherimet e Mia, te cilat ne fakt konsistojne ne vepra - sic Krishti i pershkruan neper shembelltyra kur thote qe te ndihet i burgosuri, i semuri etj etj.

Problemi eshte se per krishterimin e vertete e origjinal Vepra asnjehere nuk eshte pare vecmas apo e kundervene ndaj Beses, ku o duhet te jete njera ose tjetra. Perkundrazi ato qe te dyja jane pershfaqje te ngushta e jetike te njera tjetres, mungesa e njeres prej se cilave ia bene te pamundur ekzistencen tjetres.


Ka qene vetem Luteri ai qe futi nje percarje ne te kuptuarit e ketyre gjerave. Natyrisht qe ai kishte arsyet e veta per kete gje, si nje kunder-reagim ekstrem i abuzimeve te Romano-katoikeve ne keto pika.


Pali tek letrat e tij ka si piksynim jo degradimin e mesimit te Shpetimit me ane te veprave (qe vijne nga besimi), por venien ne kontekst te drejte te degradimit qe kishte pesuar drejtesia ligjore nga burokracia fariseike.

Vete fakti qe ne Keshillin e pare te apostojve per te cilin flitet tek veprat, nuk denohet respektimi i ligjit te Moisiut pare ne driten e Ungjillit, flet vete per veten.

[deshmuesi]

Deshmues

juve i shihni mesimet biblike te mara te gateshme nga mesimet sektare, prandaj edhe beni pohime te tilla...

kur ne fakt bisedat e Krishtit me Apostojt jane te mbushura me parajalmerime, aq sa Krishti u thote atyre se po te mos u teproje drejtesia e tyre me teper se asaj te farisejve nuk do te shohin mbreterine..., apo ne vende te tjera ku thote se po te me doni Mua, do te zbatoni urdherimet e Mia, te cilat ne fakt konsistojne ne vepra - sic Krishti i pershkruan neper shembelltyra kur thote qe te ndihet i burgosuri, i semuri etj etj.

Problemi eshte se per krishterimin e vertete e origjinal Vepra asnjehere nuk eshte pare vecmas apo e kundervene ndaj Beses, ku o duhet te jete njera ose tjetra. Perkundrazi ato qe te dyja jane pershfaqje te ngushta e jetike te njera tjetres, mungesa e njeres prej se cilave ia bene te pamundur ekzistencen tjetres.Meqe nuk e elxon mire ate qe une shkruaj, po ta eprseris edhe njehere:
Ne asnje vend ne biubel Jezusi nuk porosit aptosujt, qe te bejen verpa erp sheptimine tyre.

Ka qene vetem Luteri ai qe futi nje percarje ne te kuptuarit e ketyre gjerave. Natyrisht qe ai kishte arsyet e veta per kete gje, si nje kunder-reagim ekstrem i abuzimeve te Romano-katoikeve ne keto pika.


Pali tek letrat e tij ka si piksynim jo degradimin e mesimit te Shpetimit me ane te veprave (qe vijne nga besimi), por venien ne kontekst te drejte te degradimit qe kishte pesuar drejtesia ligjore nga burokracia fariseike.

Vete fakti qe ne Keshillin e pare te apostojve per te cilin flitet tek veprat, nuk denohet respektimi i ligjit te Moisiut pare ne driten e Ungjillit, flet vete per veten.

Ti nuk e kutpon se cdo te thote Veper per shpetim. Veper per sheptim do te thote, te kryesh drejtesine tende, permes veprave, duke dale i drejte me ane te Ligjit. Pasi shkelja e ligjit eshte mekat. Tani me trego nje veper te veteme te Palit. apo te Pjetrtit dhe apsotujve, te cilet arriten permes veprave qe te drejtsohen.
Cmendon per Palin kur thote: ju jeni te shpetuar me ane te Hirit te Perendise permes beses ne Krishtitn, pa veprat tuaja?
Shpetimi eshte akt qe perejtohet, prandaj edhe deshmohet.
Miqesisht deshmuesi

[Seminarist]

Une kam pershtypjen se ai qe nuk kupton je ti (edhe ai qe te ka mesuar temen e shpetimit) ne kete rast.

Vepra edhe Shpetimi nuk jane, sic ta kemi thene qarte, dy gjera te ndara. Vepra konkludon ne shpetim, edhe shpetimi shprehet ne veper. Njera nuk ekziston pa tjetren.

Ketu e ka kuptimin shprehjet se "kush nuk qendron ne Mua nuk jep frut"..., madje kush nuk jep frut thuhet se do hidhet ne zjarr.

I krishteri eshte i therritur per te permbushur thirrjen qe i eshte dhene, edhe ne baze te kesaj permbushje do te gjykohet. Per kete gje flasin te gjitha paravolite fare fare qarte.(vaji qe u mungote virgjereshave te pamenda; apo mos shumimi i talantave etj)
Ketu eshte i gjithe kuptimi i veprave te krishtera, nepermjet te cilave, ne fakt ne me teper pershfaqim se sa, fitojme shpetimin tone, dmth e sosim ate.

Nuk mund te kete Shpetim pa nje persosje te Shpetimit. Perse u thote Pali Galatianeve se jane ende foshnja ne Krishtin...edhe se kishte frike se mos Djalli i genjente ashtu sic genjeu Even?


Pali i tha Timoteut se e kishte luftuar luften e mire e se priste kuroren. a nuk ishte kjo drejtesim qe ndergjegja e tij i bente vetes per ate se cfare ai kishte kryer per, me ane edhe ne Krishtin?

[Seminarist]

Tashti Deshmues

persa i perket vendeve ku Pali thote se "me ane te Hirit jeni te shpetuar", ketu duhet ndalur pak ne disa gjera.

Se pari duhet kuptuar se perse e ka fjalen Pali e kujt po i drejtohet?

1. Pali tregon se vepra shpetimtare u krye nga Zoti, dmth me fjale te tjera ishte Zoti Ai qe nderhyri edhe na e hapi udhen qe te kalojme pengesen qe na ndante prej Tij per shkak te mekatit stergjyshor, e kjo pune nuk mund te arrihej prej njeriut apo veprave te tij.

Por tashme qe ajo udhe eshte hapur, per ata qe jane ne Krishtin u mbetet te kalojne neper te, edhe kalimi presupozon nje ndermarrje apo veper ne vetevete.

Ne nje fare menyre Vepra e Krishtit i ben te vlefshme edhe veprat tona qe ato te kene efektin qe nuk e kishin para Misherimit te Fjales..., pasi ne ate kohe vdekja na kish nen pushtet.

2. Pra sic duket qarte edhe sic dihet nga konteksti historik (kontekst qe anashkalohet shume nga protestantet), ato pasazhe te Palit u drejtohen disave qe kishin ndikime te dhiates se Vjeter apo edhe Gnostike mbi idene e shpetimit - e as se si se Pali po predikonte kunder veprave si frut e tregues i te qenit ne Krishtin.

[deshmuesi]

Seminarist, e lexova disa here shkrimin tend, por nuk kuptoj azgje. Ti flet per per disa anashkalime dhe disa gjera qe Pali ka parasysh, por nuk thua konkretisht se cfare. Megjithate e ndjeje se qellimi yt eshte lufta kunder protestanizmit, gje qe nuk me intereson.
Kur flasim per shpetim, duhet te tregojme se cfare ai eshte, dhe kush e jep ate. Pali ju tregon efesianeve se, shpetimi eshte dhurate dhe veper e Perendise, dhe asnje lloj VEPRE prej njeriut nuk e siguron ate, pervecse Besa tek Krishti. Pra kushti per te MARE shpetimin eshte vetem BESA ne Krisht. Ketu FILLON JETA DHE VEPRA e te krishterit. Tani jam duke folur per nje te sheptuar, i cili permes beses ne Krisht e ka mare kete dhurate te perjetshme. Qe nga ky moment, ky i krishtere eshte bere NJE ne Krishtin, dhe nuk ron me ai, por Krishti ne te, dhe ky fakt vertetohet permes VEPRES dhe jo vetem me fjale.
Gjeja qe ju Seminarist perpiqeni te kundershtoni eshte se, ju e shihni MARJEN e shpetimit permes veprave qe ben i krishteri, ndersa Pali thote se, ska asnje veper qe na siguron marjen e shpetimit, pervecse besa ne Krishti. Kur une pohoj nje gje te tille, ju i kundrviheni, dhe te krishterin e shpetuar nuk e shihni te bashkuar me Krishtin, por periqeni ta veconi, duke e quajtur kete mesim , nje teori protestante. Ne asnje vend nuk kam deshmaur se, i krishteri sapo mer shpetimin "ja keptu gjumit". Perkundrazi kam deshmaur dhe deshmoj se, kur i krishteri mer sheptimin, perpara tij qendrojne verpat e Perndise , ne te cilat ai duhet te ece. Pikerisht prej ketyre veprave ne te cialt i krishteri i shpetuar ecen dhe ben, konstatohet nese ai vertet e ka mare sheptmin apo jo. Pasi Abrahami prej veprave DOLI ( dhe jo u be) i DREJTE para Perendise. Tani nese ju nuk arini te kuptoni kete, kjo eshte puna juaj. Qellimi im nuk eshte te polemizoj me ju apo me kedo tjeter, pasi kjo gje as nuk ngre dhe as nuk ndryshon gje. Qellimi im eshte te deshmoj ate qe Perendia ka bere per sheptimin tim. Tani ti e quan protestante e ku di une keto mesime, kjo gja aspak nuk me intereson.
Miqesisht deshmuesi.

[deshmuesi]

Shpetimi i te krishterit.
Kur Jezusin e peyten: cfare duhet bere per te mare shpetimin, cila ishte pergjigja e tij?
Mesimin me te mire dhe pergjigjen me konkrete rreth kesaj pergjigjeje, e gjejme tek biseda e te riut pasanik dhe Jezusit. I riu pasanik e peyti Jezusin dhe i tha:
"Cfare duhet te bej qe te trashegoj jeten e perjetshme?
Cdo njeri , i cili kerkon te hyje ne jeten e perjetshme, duhet ti beje Krishtit te njeten pyetje qe beri i riu pasanik duke i thene: Cfare duhet te bej Zot qe te hyj ne jete te perjetshme? Kjo eshte pyetja me thebesore qe cdo kush duhet ti drejtoje Zotit tone Jezus Krisht.
Le te shohim disa detaje ne biseden e te riut pasanik dhe Jezusit, te cilat na japin nje zbulese te qarte rreth shpetimit dhe hyrjes ne jetes se perjetshme.
Pyetja e pare eshte: Perse JEzusi e ballafaqoi te riun pasanik me ligjin e Perendise? Fakti qe kemi nga deshmija ne te ciulen na nxjer bibla e Perendise eshte se, JEzusi nuk kishte qellim qe ti tregonte pasanikut se, jeta e perjetshme vjen permes verpave te ligjit. Jezusi me ane te ballafaqimit i tregoi te riut pasanik se, Mishi eshte i dobet per te permbushur ligjin e Perendise. Pra me ane te veprave te ligjit , asnje mish nuk del i DREJTE dhe nuk mund te hyjre ne jete te perjetshme. Ne shohim se pasi Jezusi e ballafaqoi ate me ligjin e Mojsiut, i riu pasanik edhe pse deshmoi se e kishte mbajtur ligjin qe nga feminia, i tha Jezusit se, cfare MBETET me tej per te bere, ne menyre qe te trashegoj jeten e Perjetshme? Perse pasaniku nuk u mjaftua vetem me mbajtjen e ligjit te Mojsiut, por kerkoi definitivisht te njohe menyren se si hyet ne jete te perjetshme? Pali tek Galatasit thote se, ligji ishte mesuesi yne per tek Krishti. Pra ligji deshmoi dobesine e njeriut per ta mbajtur ligjin te pasheklur. Ai deshmoi se njeriu per shkak te dobesise se tij, e ka te pamundur qe te permbushe ligjin dhe te dale i drejte permes verpave te tij. Pra kjo gje deshmon se, ai eshte i paafte per te hyre ne jete te perjtshme, dhe ky fakt ne te cilin ligji na nxjer, na MESON ( mesuesi yne per tek Krishti) qe te kthejme syte nga Krishti, ne te cilin u dha HIRI per shpetim. Por si hyjme ne kete HIR?
Le te shohim pjesen e dyte te pyetjes se pasanikut, i cili pasi tha se e kishte mbajtur ligjin, tha: Cfare me mbetet me per te bere ( Mat:19:20.)?
Jezusi pasi e veshtroi kete pasanik pati dhemshuri per te. Dhemshuria e Perendise eshte e madhe pe kedo qe kerkon te hyje ne mbreteri te Perendis. Jezusi e ftoi plotesisht kete pasanik, ne menyre qe ai te hynte ne HIRN e Perendise.
Jezusi i tegoi te riut pasanik kater Urdheresa, realizimi i te cilave ishte plotesisht pjese e perzgjedhejs se tij. Jezusi na tregon se , hyrja ne jete te perjetshme, permblidhet ne permbushjen e ketyre kater urdheresave qe Jezusi i tregoi pasanikut. Matrix perpiqet te kundershtoje kete gje, por ne keto kater urdheresa te Krishtit, permbidhet i gjithe vendimi per te perzgjedhur Krishtin, per ta pranuar at, per te besaur ne te, dhe per te ndejkur ate. JEzusi na tregon se hyrja ne jete te perjetshme, nuk eshte thjesht vetem nje deshire qe shprehet me goje, por eshte nje BASHKIM i perjetshme me JEzusin.
Le ta shohim kete fakt, permes te riut pasanik. Hyrja apo mos hyrja e pasanikut ne jete te perjetshme, varej pikerisht nga permbushja apo mospermbushja qe pasaniku do ti bente zbatimit te kater urdheresave te JEzusit. Nese keto kater urdheresa te Jezusit, nuk do te ishin kaq themelore dhe vendimtare per te riun pasanik, atehere pasaniku nuk kshte se perse te mos hynte ne jete te perjetshme. Eshte e lehte te thuash besoj ne Krishtin, Krishti eshte JEta, Krishti eshte dashuri , jam besimtar i ketij apo atij religjioni, kisha ime eshte e vertete , religjioni im eshte i mire e tjera, por hyrja apo moshyrja ne jete te perjetshme, kalon perems permbushjes apo jo, te ketyre kater urdheresave te Krishtit, te cialt Jezusi i vendosi para te riut pasanik.
Cilat ishin keto kater urdheresa, te cialt JEzusi i vendosi perpara te riut pasanik? Mos valle ato ishin personalisht vetem per kete pasanik, apo qendrojne aktualisht perpara cdo njeriu qe kerkon te hyje ne jete te perjetshme?
deshmuesi

[Seminarist]

Deshmues

me duket se une kete kuotim e kam mare prej teje:

Ne asnje vend ne bibel Jezusi nuk porosit apsotujt, qe te bejne Vepra per shpetimin e tyre. Si u pergjigj Jezusi, kur u pyet se, cfare duhet bere per te mare shpetimin?
Deshmeusi

Problemi me menyren se si ti edhe protestantet ne pergjithesi e formulon mesimin mbi shpetimin eshte ne metodologjine tende esencialisht te gabuar rende, ne te cilen ti perpiqesh nepermjet vargjesh te shkeputura e te thena ne kontekste krejt te ndryshme te temes se gjere te shpetimit, te krijosh nje vije mendimi te cilen ti e ke krijuar me pare vete ose e ke pranuar si mendim te gatshem nga ata qe te kane sjelle ty ne besimin ku ti gjendesh.


Tema e Shpetimit eshte shume e gjere ne aspekte.

Psh kur behet fjale per Shpetimin, ne sensin se Kush do te ish Ai nepermjet te cilit do te mund te hapej pengesa qe ndante njeriun nga Perendia per shkak te mekatit stergjyshor, atehere zakonisht ne Shkrimin e Shenjte, kjo panorame paraqitet si Veper e Perendise se misheruar Krisht.
Kjo Veper Clirimtare e ka inisiativen tek vete Perendia ndersa njeriu e mer ate me bese, e jo sepse e ka merituar apo sepse ka ecur sipas veprave te caktuara, ndryshe nqs veprat do ta denjonin njeriun per shpetim, Perendia nuk do te kish perse te misherohej.

Pikerisht per kete e ka fjalen Pali tek u flet Romakeve apo Galatianeve etj se eshte Hiri i Perendise ai qe i ka sjelle ato ne shpetim e jo ndonje veper e tyre.

Per kete arsye nuk mund te kete besimtar qe ecin me judaizem apo ligj te Moisiut + besim ne Krishtin, por vetem besimtar qe shohin tek Krishti plotesimin e Ligjit te Moisiut e qe e jetojne ate ne nje epoke apo dhiate te re, me tjeter perspektive.


Megjithate, ku edhe juve gaboheni, ne te tilla pasazhe Pali se ka fjalen hic ne ate qe juve thoni se ata qe u shpetuan nje here nuk kane nevoje per nje pershfaqe te nje shpetimi te tille konkretisht ne jetet e tyre, ne ate se cfare ata bejne e kryejne - dmth veprat apo frutet e jetes se tyre.
Perkundrazi, Letrat e Palit, edhe e gjithe Dhiata e Re, jane te mbushura me paralajmerime per te krishteret qe, natyrisht, kane ardhur ne shpetimin e Krishtit, qe ta plotesojne ate, ndryshe shpetimi qe moren dikur ne mos u sos e u la pas dore edhe humbet.

Pikerisht ketu eshte pika ku ne perplasemi.


Krishti, natyrisht edhe e gjithe dhiata e re, u thote Apostojve se Besa e tyre varet nga ajo se cfare ata qe thone se besojne, bejne: "po te me doni, zbatoni urdherimet e mia", "ai qe me do, eshte ai qe zbaton urdherimet e mia", "kush qendron ne mua jep frut", "ai qe nuk rri ne mua, hidhet pritet edhe hidhet tutje", "lume ai qe duron deri ne fund", "nga kjo e dime se e duam, sepse zbatojme porosite e tij", "kujdesuni per shpetimin tuaj me frike e me te dridhur"....e sa e sa vargje te tjera te shumta qe flasin qarte se shpetimi eshte nje proces plotesimi e persosje, edhe qe mund te lihet pas dore nqs dikush nuk qendron ne Zotin pasi e mbytin ferat e perditeshme te jetes...


ishin pikerisht ferat apo perkujdesjet e perditeshme qe i bene pese virgjeresha qe te mos kishin vaj per kandilen e tyre, dmth nuk kishin frute (vepra) te tregonin per kandilen (besimin) qe kishin mare, prandaj edhe ato menduan te shkojne ne treg, qe eshte jeta e perditeshme, qe te blejne vaj, dmth te kryejne vepra ose me mire te fillojne rishtazi jeten e krishtere, ashtu sikur ka ndodhur me shume te krishtere te shperkujdesur qe ne shtrat te vdekjes kane uruar qe te tu jepet mundesia edhe nje here te jetojne me gjate ne menyre qe te jetojne krishterisht.

Per kete arsye ato u bene te marra, sepse mencuaria nuk qendron ne te kaluarit e keaj jete sa me mire, por, perkundrazi, ne humbjen e merzitjen e saje, per te gjetur edhe shijuar ate tjetren.

Pali i pershkruan disa besimtare si foshnja ne Krishtin edhe se kish frike se mos djalli i mashtronte sic beri me Even - duke e treguar qarte se edhe pse ata ishin bere te krishtere edhe e kishin mare shpetimin, kishin nevoje per rritje ne shpetim, edhe se ne kete proces moskujdesi mund ti jape djallit ti humbase.


Ndersa problemi me logjiken tende eshte se ti pretendon se:

- kush u shpetua nje here, ky s'humbet., dmth rrjedhimisht sipas teje edhe jeta e tij ne vepra eshte e mire.

- ndersa kush tregon se ne vepra nuk eshte i shpetuar, ky nuk ka qene asnjehere i shpetuar.

ja edhe kuotimi i kesaj logjike:

Perkundrazi kam deshmaur dhe deshmoj se, kur i krishteri mer sheptimin, perpara tij qendrojne verpat e Perndise , ne te cilat ai duhet te ece. Pikerisht prej ketyre veprave ne te cialt i krishteri i shpetuar ecen dhe ben, konstatohet nese ai vertet e ka mare sheptmin apo jo

kjo logjike nuk eshte biblike., madje eshte e rrezikshme, pasi ti ve ne dyshim ate qe Perendia mund te kete bere tek dikush qe me pas ka mare rruge te gabuar - qe eshte edhe Renia.


Se fundmi, te fola, natyrisht une nuk do shkruaj libra, qe ne disa vende Pali u flet kolosianeve apo efesianeve mbi shpetimin ne kontrast me doktrina te degraduara gnostike qe kishin ndikuar kishen e pare, edhe kjo gje duhet pare ne ate drite, e jo ti mevishet mesimit te vete Kishes mbi shpetimin.

[marcus1]

Pikerisht per kete e ka fjalen Pali tek u flet Romakeve apo Galatianeve etj se eshte Hiri i Perendise ai qe i ka sjelle ato ne shpetim e jo ndonje veper e tyre.

Pikerisht ketu eshte pika ku ne perplasemi...........

Pali i pershkruan disa besimtare si foshnja ne Krishtin edhe se kish frike se mos djalli i mashtronte sic beri me Even - duke e treguar qarte se edhe pse ata ishin bere te krishtere edhe e kishin mare shpetimin, kishin nevoje per rritje ne shpetim, edhe se ne kete proces moskujdesi mund ti jape djallit ti humbase......

Ndersa problemi me logjiken tende eshte se ti pretendon se:

- kush u shpetua nje here, ky s'humbet., dmth rrjedhimisht sipas teje edhe jeta e tij ne vepra eshte e mire.

- ndersa kush tregon se ne vepra nuk eshte i shpetuar, ky nuk ka qene asnjehere i shpetuar.

Seminarist, pika ku ne perplasemi nuk eshte ajo qe ti pretendon. Nuk eshte fakti qe Deshmuesi beson se kush u shpetua nje here ky nuk humbet. Pasi po te ishte keshtu ti nuk do kishe asnje problem me gjysmen tjeter te Protestantizmit. Pasi dihet qe gjysma e protestanteve beson se egziston mundesia e humbjes se shpetimit, ndersa gjysma tjeter beson se kush shpeton nuk humbet.

Ne fakt, per mua personalisht nuk ka problem se si e beson njeri apo tjetri vella, mjafton qe keta vellezer te kene pranuar Krishtin ne jeten e tyre. Une kam njohur shume vellezer te te dyja paleve, qe e duan Zotin me zemer dhe nuk abuzojne ne dashurine dhe hirin e Zotit. Si ata qe besojne se nuk e humbasin shpetimin, si ata qe nuk e besojne kete gje, kane te njejtin zell per te njohur Zotin me shume dhe jeta e tyre eshte po aq e krishtere. E them kete se gjeja e pare qe u vjen ne mend atyre qe besojne me fanatizem qe shpetimi humbet, eshte argumenti qe thone ata se nese do ishte se shpetimi nuk humbet, atehere do benim nje jete te shthurur pasi shpetimin do ta kishim ne xhep.

Por ketu qendron ndryshimi i atyre qe me te vertete duan Zotin dhe e njohin Ate. Zoti nuk ka nevoje per njerez qe e ndjekin ate nga frika, por per njerez qe e ndjekin ate nga dashuria qe kane per Te. Lidhja e vertete e Zotit me njeriun eshte ose duhet te jete lidhje dashurie dhe jo frike apo interesi. Sigurisht qe Perendia na e ka dhene neve Shpetimin, Jeten, Perjetesine, Dashurine, i cili eshte Krishti, dhe ne e dime shume mire kete gje, por kjo nuk do te thote se ne e ndjekim Ate nga interesi apo ku e di une se cfare.

Sic thashe me pare pra, ndryshimi i vertete nuk eshte thjeshte se dikush mendon se shpetimin mund ta humbase apo jo, ndryshimi i vertete me sa kam vene re une eshte se ti Seminarist predikon se duhet te perpiqemi tere jeten tone ta fitojme shpetimin me veprat tona, ose me mire ta mbajme kete shpetim qe ne fillim na u dha nga Krishti me veprat tona. Dhe nese e kam gabim te lutem te me sqarosh, dhe mendoj se do me sqarosh me pergjigjen e disa pyetjeve.

A mundesh ti Seminarist te quash sikurse vetem besimtaret e tjere ortodokse te shenjte? A mundet pra ti t'i deklarosh nje vellai ortodoks se ai eshte i shenjte, apo dikush te te thote ty te shenjte? Mos harro se Pali i ka mbushur letrat e tij me ket fjale. Eshte e vetmja fjale qe ti nuk mund ta mohosh dot, pasi bibla eshte e mbushur me kete fjale duke ju referuar njerezve te thjeshte si ti dhe si une. A e beson ti se dikush qe ka pranuar Krishtin, Krishti banon brenda tij? Pra nese ti ke besuar ne Krisht, a e beson se Ai banon brenda teje? Dhe nese banon brenda teje, e sheh Krishtin Ati ne ty? Por le te supozojme se ke te drejte se shpetimi eshte nje proces i vazhdueshem. Por a e beson ti se ne keto caste nese do ikje nga kjo jete (une personalisht te uroj me gjithe zemer te jetosh aq sa te doje zemra) do shkoje ne pranine e Krishtit? Seminarist nga pergjigjet e tua une do kuptoj ndryshimin tone te vertete.

Me ler te lutem te te kujtoj edhe nje shembull nga letra e Palit drejtuar Selanikasve. Ja cfare shkruan ai: "Tashme vellezer, nuk duam qe te jeni ne mosdije persa u perket atyre qe flene, qe te mos trishtoheni si te tjeret qe nuk kane shprese. Sepse po te besojme se Jezusi vdiq dhe u ringjall, besojme gjithashtu qe Perendia do te sjelle me te, me ane te Jezusit, ata qe kane fjetur. Dhe kete po jua themi me fjalen e Zotit: ne te gjallet, qe do te mbetemi deri ne ardhjen e Zotit, nuk do te jemi perpara atyre qe kane fjetur, sepse Zoti vete, me nje urdher, me ze kryeengjelli dhe me borine e Perendise, do te zbrese nga qielli dhe ata qe vdiqen ne Krishtin do te ringjallen te paret; pastaj ne te gjallet, qe do te kemi mbetur, do te rrembehemi bashke me ata mbi rete, per te dale perpara Zotit ne ajer; dhe keshtu do te jemi perhere bashke me Zotin. Ngushelloni pra njeri tjetrin me keto fjale."

A mund ta shohesh se sa e qarte duket ketu siguria e te krishterin te Krishtin? Ne ate kohe qe Pali shkruan kete leter, Kisha e Selanikut ishte kisha me e re ne moshe, vetem pak muaj. Dhe pikerisht ne kete moshe kaq te njome, filloi te perjetonte perndjekjet me te medhaja me rrezultat edhe vdekjen e disa vellezerve. Keshtu qe Selanikasit filluan te kishin dyshime se cfare do ndodhte me ata qe kishin vdekur. Ne kete pike pra vjen Pali dhe e ngushellon Kishen me ato fjale. Ai nuk thote se: "nuk e dime neve se cfare do ndodhe me ata vellezer, ate gje e din vetem Zoti, por nga ana tjeter juve nuk duhet te pushoni se beri vepra te mira dhe pasi t'i beni keto vepra ( dhe te kete paraqiutur nje liste te madhe dhe te lodhshme) te jeni te sigurte se do jeni shume afer shpetimit." (keto fjale i kam lexuar nga nje i krishter ortodoks ne faqen qe ti Seminarist rreklamon) Ai nuk thote se: "ne te gjallet qe do te kemi mbetur, nuk i dihet a do rrembehemi apo jo, por perpiquni sa me shume se ndryshe te shkretet neve". Pali eshte i sigurte jo vetem per veten e tij, por edhe per ata qe kishin pranuar Krishtin ne jeten e tyre.


Po sjell edhe nje here rastin e keqberesit ne kryq. Cfare i tha Krishti? Me te vertete me te vertete po te them se qe sonte do jesh me mua ne parajse? Dikush mund te thote se nese ai keqberes do lirohej ne cast atehere ai do thirrej te mbante shpetimin me nje jete te denje. Shume bukur, une nuk po e kundershtoj kete fakt, por ne castin qe ai mori shpetimin, pra qe u be i krishter, a ishte i sigurte se do shkonte ne qiell? Keshtu pra edhe ti apo cdo ortodoks qe beson ne Krisht duhet te jete i sigurte per shpetimin e tij te pakten ne ato caste qe po flasim, pasi nuk i dihet se si vjen e nesermja.

Por une kam vene re se kesaj pyetje (megjithese mua nuk me pelqen ta bej kete pyetje, por qe nga ana tjeter nuk mund ta konceptoj nje te krishter pa sigurine e shpetimit) nuk i eshte pergjigjur asnje ortodoks qarte. Pra cdo ortodoks do thote: "Kete gje nuk e di une, ate e di dhe e cakton Zoti dhe vetem Zoti". Po mire cilat jane kriteret qe Zoti cakton per te shpetuar dike? Cfare duhet te beje dikush ne menyre qe te mbaje shpetimin qe i eshte dhene ne fillim? Me thoni cili eshte niveli qe caktohet qe njeriu duhet te arrije ne menyre qe te shkoje ne parajse.

Kriteri i vetem per Perendine eshte Krishti, Biri i vetem i Tij. Krishti per te krishterin eshte gjithckaja e Perendise. Kur dikush ka Krishtin ai ka gjithcka, ka edhe Shpetimin, edhe Shenjterine, pasi Shpetimi dhe Shenjteria eshte vete Krishti, ai Krisht qe banon ne neve.

Cfare ndryshimi ka pra mesimi i disave nga Jeruzalemi qe filluan te vizitojne kishat e Palit dhe te mesojne se nuk mjafton besimi ne Krisht, por duhet te zbatohet edhe ligji i Moisiut? Ku ndodhet ndryshimi me ata qe thone se shpetimin qe ju e moret nepermjet besimit ne Krisht (nje shpetim per te cilet te shkretet nuk jane te sigurte nese e kane apo jo) duhet ta mbani duke u perpjekur gjate gjithe jetes suaj te beni vepra te mira?

Seminarist, akoma edhe veprat e mira te krishterit jane vete Krishti. Perendia eshte XHELOZ. Ai nuk lejon asgje tjeter sado e mire qe te duket ne syte e njerezve pervec Krishtit. Veprat me te mira te njerezve jane me te ndyrat ne syte e Perendise, nese ato vepra nuk kane dale nga Krishti qe banon ne neve.

Keshtu pra po e mbyll duke thene se Perendia na ka thirrur ne Krisht, na ka dhene Krishtin, na ka dhene shenjterimin, na ka bere te shenjte dhe ne te njejten kohe, mbi kete themel qe nuk eshte tjeter vecse Krishti, na ka thirrur qe ne te ndertojme me nje jete te shenjte. Por ne kemi themelin dhe themeli eshte vete Krishti, pra ne kemi sigurine ne Krisht, kemi shpresen ne Krisht. Pamvaresisht nga besimi i dikujt qe mund te kete nxjerre nga interpretimi i bibles, nese mundet apo jo ta humbase shpetimin, ne keto caste qe po flasim ne kemi sigurine qe jemi te Krishtit dhe qe nese "fleme ne Krisht" nuk frikesohemi pasi e dime se ku do shkojme. Lavdi Zotit qe na e perforcon kete gje edhe me fjalet e apostullit Pal. Amen.