Pse ndryshon mendim Muhamedi?

[Hyllien]

Kur Muhamedi shkon nga Mecca ne Medina, predikimet dhe mesimet e tije ndryshojne. Ne fillim ai thote se asnje nuk duhet te konvertohet ne Islam me force, por ne Medina ai thote se neve duhet te luftojme me njerezit e librit(Israelitet dhe Kristianet).

Nga "Në fe nuk ka dhunë. Është sqaruar e vërteta nga e kota. E kush nuk i beson të pavërtetat, e i beson All-llahut, ai është kapur për lidhjen më të fortë, e cila nuk ka këputje. All-llahu është dëgjues i dijshëm."(Surah 2:256) shkon tek "Luftoni ata (idhujtarët) derisa të zhduket propagandimi i idhujtarëve dhe deri sa të aplikohet feja vetëm për All-llahun. E në qoftë se ndalen (nga propaganda dhe lufta), atëherë lereni armiqësinë, përveç atyre që janë zullumqarë." (Surah 2:193).

Muhamedi thote se eshte Zoti ai qe e beri te nderroj mendje... Zoti nuk deshte qe ata te flisnin me, por te luftonin. Nqs Muhamedi ka qene i influencuar nga Zoti, perse Zoti e ben nje gje te tille?

[altin55]

cyclonomic

ai ajeti nuk kane te bejne me jehudet apo te krishteret

Ja ti marrim shtruar dhe pa unxituar se seshte mire te flasim kot

Dhe luftoni ne rruge te Allahut kunder atyre qe ju sulmojne e mos e teperoni se Allahu nuk i do ata qe e teperojne (e fillojne luften)
Dhe luftoni ata kudo qe ti zini deboni prej vendit ata sikurse ju perzuan ata juve . Provokimi (fitneja) eshte me e rrende se vrasja . Mos i luftoni ata prane xhamis se shenjte (Qabes) deri qe ata tju luftojne juve aty e nese ju sulmojne atehere sulmoni dhe ju ata . I ketille eshte ndeshkimi ndaj pabesimtarve
E nese heqin dore (nga provokimi) Allahu eshte Ai qe fale dhe qe meshiron
Luftoni ata (idhujtaret) derisa te zhduket propagandimi i idhujtarve dhe deri sa te aplikophet feja vetem per Allahun . E ne qofte se ndalen (nga propaganda dhe lufta) atehere lenije armiqesine pervec atyre qe jane zullumqare {Kur'an Suretu El Bekare 190/193}

Lufta u ishte ndaluar muslimanve . Mirepo vetem atehere kur ishte puna per mbrojtje u lejohej por me kusht qe te luftojne vetem kunder sulmuesve e jo kunder atzre qe nuk lishin marre pjese ne lufte as kunder pleqve te semurve e as femive

Ne muajt e shenjte qe jane kater Dhilkade Muharrem etj lufta ishte e ndaluar po ashtu ishte e ndaluar dhe ne vendin e shenjte Qabes dhe rrethinat e saj Miperpo idhujtaret nuk respektonin shenjterine dhe sulmonin muslimanet Pra ne keto ajete Kurani ju lejone muslimanve te luftojne kunder armikut nese sulmon prej tij edhe ne muajn edhe ne vendin e shenjte

Rreziku dhe propaganda qe kanosej kunder muslimanve dhe provokimet per ti kethyer ne idhujtari ishte dhe me e rende se lufta ne vendin e shenjte andaj u porositen qe ta pastrojne ate vende nga idhijtaret e te mos mbetet vend per propagandim idhujtaresh

Pra keto ajete nuk kane te berje as me jehudet e as te krishteret por me idhujtaret arab te asaj kohe qe kane qe te shumte
Madje dhe Qaben brenda e kishin ndushur me skluptura idhujsh e plote si keto odjotesira Per me shume kerko per filmin
The Message

shifemi

[deshmuesi]

Altin dua tju bej nje pyetje: A e lejon kurani nje mysliman, qe ai te luftoje nje te krishtere per shakak se i krishteri nuk beson tek Allahu, per beson tek Perendia Jezus Krisht? Dua te ma sjellesh me vargje kuranore.
Deshmuesi

[altin55]

Postuar më parë nga Cyclotomic


Muhamedi thote se eshte Zoti ai qe e beri te nderroj mendje... Zoti nuk deshte qe ata te flisnin me, por te luftonin. Nqs Muhamedi ka qene i influencuar nga Zoti, perse Zoti e ben nje gje te tille?

cyclotomic po te sjell disa thenje nga librat te shkruajtur nga te krishter lidhur me te derguarin e fundit te ZOTIT NJE Muhammedin s.a.s. dhe vulen e te gjithe te derguarve

Bosworth Smith Mohammed and Mohammadainism London 18874 pp 92

Eshte e pamundur qe cdo njeri qe studion jeten dhe karakterin e Pejgamberit te madhe te Arabis e di se si mesoj dhe jetoj ai te ndjeje dic tjeter pos respektit te porosive te te Lartemarerishmit . Edhe pse me kete qe e shtroj para jush do te theme shume gjera te cilat per shume njerez tashme jane te njohura prap se prap sa here qe i rileksoj ato me kaplon nje ndjenje e re admirimi dhe respekti ndaj Profetit te madh Arab

James A Michener Islam The Misunderstood Religon The Reader's digest (american Edition) per Maj pp 68-70

venia e Muhammedit ne krye te listes se persoliteteve me influence ne bote mbase munde ti befasoj ca lexues e te tjeret ti beje te pjyesin per nje rangim te tille por ai ishte njeriu i vetem ne histori i cili qe bindshem me i sukseseshem si ne aspektin fetar ashtu edhe ne ate profan

annie Besant the life and Teachings of Muhammed madras

gadishmeria e tij per te perjetuar persekutime per shkak te besimit karakteri i larte moral i njerzve qe i besonin dhe qe konsideroni udheheqes si dhe madheshtia e te arriturave te pernjehershme deshmojne per intergrimin e tij fundamental ta Konsiderosh Muhammedin mashtrues eshte cmenduri per kete bote me shume shkakton probleme se sa i zgjidh njeriu vetes Aq me teper asnje personaliteti madhe historik nuk eshte per te ndricuar me ne Perendim

W. Montgomery Mohammed at Mecca Oxfod

Muhammedi njeriu i frymezuar qe e themeloj islamizmin u lind rreth viteve 570 te eres se re ne nje fis arab qe i adhuronte idhujt Pasi mbeti jetim qe nga lindja ai gjithmone qe i kujdesshem posacerisht ndaj varfanjakve dhe ndaj nevojtarve ndaj te vejave dhe ndaj te shtypurve . Ne moshen njezetvjecare tashme ai ishte nje afarist i suksesshem dhe se shpejti u udheheqes i karvaneve me deve per nje te veje te pasur kur ai mbushi njezet e pese vjet punedhensja e tij duke i njohur meritat i propozoj maretese edhe pse ishte 15 vjet me e vjeter ai u martua me te dhe gjate gjithe jetes mbeti burre besnik gati cdo pejgamber i madh para tij Muhammedi nuk deshironte ta sherbej si percjelles i fjalve te Perendis duke ndjere se nuk ishte perkates per nje gje te tille Mirepo Engjelli i dha urdher Lexo Muhammedi nuk dinte shkrim dhe e lexim por filloj ti diktoj fjalet e frymezuara te cilat se shpejti do ta revolucionarizojne nje segment te gjere tokesor Ekziston vetem nje Zot

[altin55]

Postuar më parë nga deshmuesi
Altin dua tju bej nje pyetje: A e lejon kurani nje mysliman, qe ai te luftoje nje te krishtere per shakak se i krishteri nuk beson tek Allahu, per beson tek Perendia Jezus Krisht? Dua te ma sjellesh me vargje kuranore.
Deshmuesi

Ok deshmues po nuk kame kohe tani te pergjigjem keshtu qe po te bej dhe un nje pjyetje tya dhe flasim neser InshaAllah

(Mateu 12/30) ... Kush nuk eshte me mua eshte kunder meje

ma shpjego pak te lutem me bibel

[Klevis2000]

Cyclotomic e vlereoj perpjekjen tende per te mesuar te verteten.


kam hapur nje teme tek feja Islame historia e profetit Muhamed a,s
http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=24342

Pra ketu do te shikosh se per shume do te sqarohesh ne lidhje me luften.Sepse luften nuk e filloi profeti Muhamed .as por e filluan mushriket dhe ne fillim lufta ishte endaluar per muslimanet dhe kjo ishte prej urtesise se Zotit sepse muslimanet ishin te dobet dhe ishte e lejuar emigrimi nga vendi .Kur muslimanet formuan shtetin e tyre ne medine dhe prape idhujtaret bashkepunim me hilet e hebrejve i sulmonin muslimanet ateher Allahu ia beri te lejueshme luften muslimaneve per tu mbrojtur.


4:75.
Ç'keni që nuk luftoni për Zotin dhe për (t'i shpëtuar) të paaftit: nga burrat, nga gratë e nga fëmijët, të cilët luten: "Zoti ynë! nxirrna nga ky fshat (Meka), banorët e të cilit janë mizorë. Jepna nga ana Jote shpëtim e ndihmë!"



-Tani shiko dhe profete te tjere pse kane luftuar
sikur luftuan solomoni davidi e shume te tjere qe kurani i permend

-246. A nuk ke marrë vesh për parinë e bijëve të israilit pas Musait? Kur i patën thënë një të dërguarit të tyre (Shem'unit): "Cakto për neve një sundues e të luftojmë në rrugën e All-llahut!" Ai (pejgamberi) tha: "A mund të ndodhë që nëse lufta u bëhet obligim ju të mos luftoni!" ata thanë: "E ç'kemi ne që të mos luftojmë në rrugën e All-llahut, kur dihet se ne jemi dëbuar nga atdheu dhe bijt tanë?" E kur u obliguan me luftë, përveç një pakice prej tyre, ata u zbrapën. All-llahu është i njohur për punët e zullumqarëve.

247. Pejgamberi i tyre u tha: "All-llahu caktoi sundues tuajin Talutin". Ata thanë: "Si mund të jetë ai sundues yni, kur ne kemi më shumë meritë se ai për sundim, madje ai edhe nuk është i pasur? Ai tha: "All-llahu e zgjodhi atë sundues tuajin dhe e pajisi me dituri të gjerë e me fuqi trupore!" All-llahu ia jep sundimin e vet atij që do, All-llahu është dhurues i madh, i dijshëm.

248. Pejgamberi i tyre u tha: "Shenjë e sundimit të tij është që t'ju sjellë arkën, që e bartin engjëjt, dhe që në te gjeni qetësim (shpirtëror) nga Zoti juaj, e edhe diçka që ka mbetur nga thesari i familjes së Musait dhe Harunit. S'ka dyshim se ky, po qe se jeni besimtarë, është një fakt për ju".

249. E kur doli (prej qytetit) Taluti me ushtrinë, tha: "All-llahu do t'ju sprovojë me një lumë, e ai që pi prej atij, ai nuk është me mua, e kush nuk shijon atë, ai është me mua, përveç atij që me dorën e vet e pi një grusht!" Mirëpo, me përjashtim të një pakice prej tyre, të tjerët pinë nga ai. E kur e kaloi ai (Taluti) atë së bashku me te edhe ata që ishin besimtarë thanë: "Ne sot nuk kemi fuqi kundër Xhalutit dhe ushtrisë së tij!" Po ata që ishin të bindur se do ta takonin All-llahun thanë: "Sa e sa grupe të vogla me dëshirën e All-llahut kanë triumfuar ndaj grupeve të mëdha!" All-llahu është me durimtarët.

250. E kur dualën përballë Xhalutit dhe ushtrisë së tij, thanë: "Zoti ynë! na dhuro durim! na i përforco këmbët tona dhe na ndihmo kundër pabesimtarëve!

251. Me ndihmën e All-llahut i thyen ata, e Davudi e mbyti Xhalutin dhe All-llahu i dha atij (Davudit) sundimin, prjgamberllëkun dhe e mësoi atë për çdo gjë që deshi. Dhe sikur All-llahu të mos i mbronte njerëzit me disa prej disa të tjerëve, do të shkatërrohej toka, po All-llahu është bamirës i madh ndaj njerëzimit.

252. Këta janë argumente të All-llahut, po t'i lexojmë ty me saktësi, e s'ka dyshim se ti (Muhammed) je prej të dërguarve

-tani shiko se ne bibel lufta permnedet me ligj me te ashper kurse ne kuran dhe ne jeten e profetit .as kurre nuk eshte vepruar ne kete mynyre perkundrazi eshte keshilluar mos te vriten prifterinjte grate femijet kafshet pemet etj.
Shiko ne bibel tani

Ne Bibel-

3 Tani shko, godit Amalekun dhe cakto shfarosjen e të gjitha gjërave që ai ka pa pasur fare mëshirë për të, por vrit burra dhe gra, fëmijë dhe foshnja gjiri, lopë e dhen, deve dhe gomarë".[samueli 1[15 -3]

Toleranca Islame në luftë


Sa i përket tolerancës Islame në luftë, kjo është një temë shumë e gjatë. Mjafton të themi se ligji ndërkombtar, shumë rregulla që kanë të bëjnë me luftën dhe dispozitat e luftës i ka marur nga vendimet Islame, siç është: mosbefasimi i armikut. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] asnjëher nuk ka luftuar një popull para se t’i thërras në Islam, ose të dakordohen që të japin xhizjen (tatimin), e nëse edhe këtë e refuzojnë, atëherë i lufton. Poashtu ai, [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], nuk i ka luftuar civilët, gratë, pleqtë, fëmijët, që janë familje e luftëtarëve. Nuk ka prishur shtëpit e tyre, nuk ka djegur arat e tyre, pastaj i ka porositur ushtarët e tij në betejën e Mu’tes, në ditët e fundit të jetës së tij:


“Mos vritni grua, as të voglin dhe të dobët, as plakun e të moshuar. Mos djegni pemët e hurmës, mos shkulni drunjë e as mos rrënoni shtëpi”.

Ibn Abbasi [radijall-llahu anhu] tregon se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur dërgonte ushtrinë ka thënë:



“Mos vritni njerëzit e faltoreve”. (Ahmedi).

Islami e ndalon vrasjen e të plagosurve dhe masakrimin e të vrarëve. E ndalon dëmtimin e civilëve dhe kërkon sjellje të mirë ndaj robërve. Nujk e lejon vrasjen e tyre, as lëndimin, as torturimin, as sjelljen e keqe ndaj tyre e as nënçmimin e tyre. Të gjitha këto gjëra ligji ndërkombtar i ka marur nga Islami. Islami i ka parakaluar ligjet ndërkombtare njëmbëdhjet shekuj në vëndimin e ligjeve për robërit e luftës për sjellje të mirë ndaj tyre, mos denim të tyre, mos vrasje dhe lirimi i tyre me ndërrim ose pagesë. Kurse këto ligje dhe marëveshje ndërkombtare për rregullimin e statusit të robërve kanë dalur në shesh në fund të shekullit të tetëmbëdhjetë, më saktësisht në vitin 1870.

“Në emër të All-llahut, të Gjithmëshirshmit, Mëshiruesit. Këtë garancë ua jep robi i All-llahut, Omeri, kryetari i muslimanëve, banorëve të Ilias. U jep garancë për vehten, pasurinë, kishat, kryqet, për të këqinjtë dhe të pafajshmit, dhe për të gjithë anëterët e fesë së tyre. Nuk lejohet të banohen dhe të rrënohen kishat e tyre. Nuk lejohet të mirret diç nga ato, as nga mirat e tyre, as prej kryqave të tyre, e as prej pasurisë së tyre. Nuk detyrohen në fe, askujt nuk lejohet ti bëhet dëm dhe nuk i lejohet asnjë çifutit të banon me ta në Ilia”. (Shiko: “El-Faruk, Omer ibn Hattab, thanil-hulefair-Rashidin, [radijall-llahu anhu]”, fq. 206. Autor: Muhamed Rida ).

[Klevis2000]

]Dëshmi 5: Mbrojtja e Jetes, Nderit dhe Pasurise.

Secila nga fete qe Allahu ka derguar ruajne pese aspekte kryesore: fene, jeten, nderin,mendjen dhe pasurine. Rrjedhimisht, duhet të merren masat për t'i ruajtur keto të pesta me cdo menyre. Prandaj, islami e urdheron zprapsjen e agresorit. Agresori ua imponon veten me dhune të tjereve, duke iu cenuar jeten, pasurine apo nderin e tyre.

A- Agresori kunder nderit. Kur një musliman cenon nderin e të tjereve, është e detyrueshme sipas mendimit të dijetareve të mbrohet ky nder madje edhe ne qofte se mbrojtja e tij do të thote vrasje e njeriut qe e cenon ate. Duke iu referuar kesaj gjeje dijetaret theksojne qe nuk është e lejueshme për një grua muslimane qe të dorezoje nderin e saj,madje duhet ta ruaje kete nder edhe ne rast se rrezikohet jeta e saj.

B- Zprapsja e agresorit qe sulmon pasurine dhe jeten është e obligueshme sipas mendimit të shumices se dijetareve, si dhe të medhhebeve Shafi dhe Maliki, madje edhe kur është nevoja të vritet një agresor musliman. Ne një hadith sahih thuhet : "Kushdo qe vritet duke mbrojtur pasurine e tij, bie shehid. Kushdo qe vritet duke mbrojtur farefisin e tij, bie shehid. Kushdo qe vritet duke mbrojtur familjen e tij, bie shehid."

Hadith Sahih Transmeton Ahmedi, Ebu Dawud, Tirmidhi,sakteson Albani.(Sahih El xhemi Es-Sagir Nr.6321) .

El Xheza (Ahkamul Kur'an 1/2402) pasi e degjoi kete hadith, tha: "Dihet unanimisht nga të gjithe qe ne qofte se një person e drejton shpaten e tij ndaj një personi tjeter me qellim për ta vrare ate ne menyre të padrejte, i takon muslimaneve qe ta vrasin kete agresor."

Ne kete situate ne qofte se agresori vritet, vendi i tij është xhehnemi, edhe pse ai ishte musliman. Kurse nese vritet mbrojtesi ai bie shehid. Ky është rregulli për një musliman agresor, por si mund të jete ne rastin kur jobesimtaret pushtojne një toke muslimane ku ata mund të shtypin dhe sulmojne fene, nderin, jeten dhe pasurine deri ne zhdukjen e tyre???? A nuk është obligimi kryesor për muslimanet ne kete situate për ta luftuar kete agresor jobesimtar, edhe nese ky armik mund të jete një i vetem apo një shtet i tere!???

“All-llahu nuk ju ndalon të bëni mirë dhe të mbani drejtësi me ata që nuk ju luftuan për shkak të fesë, e as nuk ju dëbuan prej shtëpive tuaja; All-llahu i do ata që mbajnë drejtësinë. All-llahu ua ndalon t'u afroheni vetëm atyre që ju luftuan për shkak të fesë, që ju nxorën prej shtëpive tuaja dhe që ndihmuan dëbimin tuaj; ju ndalon të miqësoheni me ta. Kush miqësohet me ta, të tillët janë dëmtues të vetvetes”. (El-Mumtehine: 8- 9).

[Klevis2000]

Islami i konsideron të barabartë muslimanët, të krishterët dhe çifutët para gjykatës


Banorët e shtetit islam që nuk janë musliman gëzojnë të drejtë të plotë fetare, gëzojnë të drejtën e nënshtetësisë, sikurse edhe muslimanët. Muslimanët nuk kanë bërë dallim mes muslimanit dhe të krishterit e çifutit para gjyqit. Ata nuk kanë bërë dallim mes njerëzve që kanë pasur problem, pa marur para sysh a janë qeveritar ose njerëz të thjeshtë. Të gjith këta kanë qenë të barabartë para gjyqit. Është e ditur se sistemi juridik islamik është i vetmi në botë që ka krijuar “Defterin e zullumeve”, ku i regjistronin individët zullumin e përgjegjësve të mëdhenjë, duke përfshirë këtu edhe halifët, princat, mëkëmbësit dhe ministrat.

Do të përmendi disa raste nga historia jonë. Kemi shumë nevojë të lexojmë historinë tonë që të shohim madhërinë e fesë Islame dhe drejtësinë e sajë.

All-llahu [subhanehu ve teala] ka urdhëruar që gjykimi mes njerëzve të bëhet me drejtësi. Kjo vlen edhe në qoftëse gjykimi është mes çifutëve, edhe pse ata gënjejnë, hanë pasurinë e huja pa të drejtë, edhe ndaj tyre gjykimi duhet të jetë i drejtë. All-llahu [subhanehu ve teala] në suren el-Maide thotë:



“Janë ata që i përgjigjen të pavërtetës dhe hanë shumë haramin (ryshfetin). Në qoftë se vijnë te ti (për ndonjë gjykim), gjyko mes tyre ose hiqju tyre. Nëse prapsesh prej tyre (nuk gjykon), ata nuk mund të sjellin ty kurrfarë dëmi. Po nëse gjykon mes tyre, gjyko drejtë; All-llahu i do të drejtit”. (El-Maide: 42).

All-llahu [subhanehu ve teala] në hadithin kudsi thotë:



“O robër të Mi! ia kam bërë të ndaluar Vetvetes zullumin, edhe mes jush e kam bërë të ndaluar, andaj mos bëni zullum”. (Muslimi).

Të gjith e dimë tregimin e këptianit egjyptian, i cili erdhi nga Egjypti në Medinë që të ankohet te Omeri [radijall-llahu anhu] për mkëmbësin e Egjyptit, Amr ibn Asin [radijall-llahu anhu]. Ai u ankua se djali i mëkëmbësit e futi në gara atin e tij me të këtij egjyptianit. Fitoi ati i egjyptianit, kurse Muhamei, i djali i Amrit, e kapi këtë at dhe tha: “i imi është pasha Zotin e Kabes”. Pasi u afrua e pa se nuk është ati i v et, por i egjyptianit. Andaj u hidhërua dhe filloi ti bjer njeriut me shkop, duke i thënë: “Mere hisen tende, sepse unë jam biri i fisnikëve”. Ky lajm erdhi te babai i tij, ai u frikësua se do të ankohet egjyptiani, andaj e burgosi një kohë. Ai qëndroi i burgosur, derisa iku dhe shkoi te Halifi t’ia tregon ndodhinë dhe të ankohet…

Enes ibn Maliku, transmetues i tregimit thotë: Omeri nuk tha ma shumë se: ulu… Kaloi një kohë, e ai ndërkohë e solli Amrin edhe djalin e tij nga Egjypti. Erdhën dhe dolën para gjyqit. Omeri thërriti: “ku është egjyptiani? Ja shkopin dhe bjeri djalit të fisnikëve”. E rrahu mirë, kurse ne dëshironim që ti bjer edhe ma shumë. E nuk u ndal derisa dëshiruam të ndalet, se shumë e rrahu. Kurse Omeri [radijall-llahu anhu] tërë kohën thoshte: bjeri birit të fisnikëve! Pastaj tha: tash bjeri edhe kokës së Amrit! Sepse djali i tij të ka ra për shkak të pushtetit të tij…Amri i tha: o kryetar i besimtarëve: ia dhe hakun. Egjyptiani duke kërkuar flaje tha: e rraha atë që më rrahu. Omeri i tha: Poqëse e rrihje, ne nuk do të ndanim, derisa ta lije tij. U kthye nga Amri, i hidhëruar dhe ia tha, atë fjali historike:

" .

“O Amr! Kur i ke bërë njerëzit robër, kur nënat e tyre i kanë lindur të lirë”. (Shiko: “Mexhmuatul-Abkarijatul-Islamijeh kamileh; abkarijetu omer”, fq. 118. Abas Mahmud Akkad).

[Klevis2000]

Cifuti dhe kryetari musliman


Të gjith e dimë tregimin e Aliut [radijall-llahu anhu] me çifutin, te i cili u gjind mburoja të cilën e kishte humbur, në rrugë duke shkuar në Siffin. Pasi përfundoi lufta, e u kthye në Kufë, e gjeti këtë mburojë në dorë të çifutit. E i tha: shkojmë te gjykatësi. Hyri i pari Aliu dhe u ul afër gjykatësit dhe tha:

“Po mos të ishte hasmi im çifut do të ulesha në një vend me te. Mirëpo kam dëgjuar Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] duke thënë: “Nënçmoni pasiqë i ka nënçmuar All-llahu”.

Shurejhi, i cili ishte gjykatës i tha: fol, o kryetar i besimtarëve!

Ai tha: Kjo mburojë që është në dorë të këtij çifutit është e imja, nuk ia kam shitur e as nuk ia kam dhuruar.

Shurejhi tha: Fol ti, o çifut!

Tha: është mburoja ime dhe gjindet në dorën time.

Shurejhi tha: O kryetar i besimtarëve, a ke dëshmitar?

Tha: po, Kanberin dhe Hasanin, këta të dyj dëshmojnë se kjo është mburoja ime.

Shurejhi tha: Dëshmia e birit nuk vlen për babën.

Aliu [radijall-llahu anhu] tha: “Nuk vlen dëshmia e njeriut që është banor i xhennetit? Kam dëgjuar Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] duke thënë: “Hasani dhe Husejni janë zotëritë e të rinjve xhenetli”.

Çifuti tha: kryetari i besimtarëve më paditi në gjyq, kurse gjykatësi i tij gjykoi në interes timin. Dëshmoj se kjo fe është e vërtetë. Dëshmoj se ska hyjni tjetër përveç All-llahut dhe se Muhammedi është i dërguar i All-llahut. Dëshmoj se kjo mburojë është e ytja”. (shiko: “Tarihul-Hulefa”, të Imam Sujutiut, fq. 205).

Këto janë disa shembuj të tolerancës Islame, vetëm shembuj, se me raste të tilla është e mbushur historia Islame. Kjo është toleranca e kësaj feje, ku nuk mundet të plotësohet besimi nëse nuk ia don njeriu vëllaut të vet atë që ia don vetvetes:



“Nuk beson asnjëri prej jush derisa nuk ia don vëllaut të vet atë që ia don vetvetes”. (Buhariu dhe Muslimi).


-Te tille jane muslimanet kujane te fuqishem nuk i bejen padrejtesi krijesave por kur dikush i lufton pa te drejte ato e kane detyre luften

[rapsod]

Cyclotomic !!!!
Une nuk do te te sqaroj fare se kush ishte ajeti i pere per Lufte dhe si u shpall ajo edhe pse behet ajo por dua te te cek dicka qe ti ose nuk e ke pare ose je provokues ne tema dhe ajo eshte:

E në qoftë se ndalen (nga propaganda dhe lufta), atëherë lereni armiqësinë, përveç atyre që janë zullumqarë."

mos harro kllapat se c'shkruhen ne te sepse ato jane kuptimet e fjales "ndalen" do te thote qe te ndalesh nga lufta pra behet fjale per mbrojtje dhe jo sulme sepse fjala qe vjen me pas "zullumqare" - te padrejte, ata qe bejne padrejtesi- shpjegon edhe pse ishte kjo lufte, ne nje kuptim me te holle shpjegon se cili qe ai qe sulmon dhe cili qe ai qe mbrohet, gjithashtu kjo mbeshtetet edhe nga argumentet e vellezerve te mij muslimane me larte.
Gjithsesi mendohu gjate perpara se te vendosesh te hapesh teme!!!
respekte!