Pse u pushtua Iraku-?

[LONDON-TIRONC]

Nderkohe kur djem e vajza te reja amerikane e britanike,polake e shqiptare,japonez e bullgar, lene familjet e shtepite e tyre,femijet e shoqerine per te kontribuar ne stabilizimin e demokratizimin e Irakut,krijimin e bazave te nje shoqerije qe do ti pergjigjej normave e principeve qe bota demokratike po i ''perulet'' popullit irakian qe te filloje e ti pranoje,shikojme nje rebelim cinik anti njerezor e anti perparimtar ne te cilin po merren jete njerezish. Rebelim nga shiitet irakiane.

Qindra mijera shiite jane masakruar e groposur ne shkretetirat e Irakut nga perbindeshi Sadam.Mijera prej ketyre akoma nuk i dihen varret . Shiizmi ishte tabu nen regjimin e Bath parti deri vitin qe shkoi kur heronjte amerikane se bashku me popullin e Bagdatit rrezuan bustin e diktatorit. Shiizmi me pas u ringjall. Klerike shiite falenderuan Ameriken e Britanine per Lirine e dhuruar.


Tani nje vit me pas,nderkohe kur gjithshka po shkonte ne favor te popullit irakien,kur kalimi i pushtetit ne duart te irakieneve eshte planifikuar per ne mesin e veres qe vjen,kur Iraku po krijon ushtrine e policine e re qe do ti sherbeje mbarvajtjes se demokracise ne ate vend.......Paradoksi Islamik...Nje klerik 30 vjecar i shpall lufte forcave te kualicionit.

I pasuar nga qindra e ndoshta mijera terroriste te nje ngjyre te vetme,asaj islamiko-kellire erembajtese por sjellin destruksion ne ate c'ka u krijua ne kete vit pa Sadamin ne te mire te popullit irakian,po vrasin pabesisht bije nenash mijera milje larg familjeve te tyre,po highjacking te pafajshem vetem sepse kane ngjyren e lekures te bardhe ose te verdhe e jo ngjyre hiri si ata,po shkaktojne kaos ne te ardhmen e popullit te tyre.

Trupat e kualicionit te largohen,kerkohet nga ata.

Po si mund ti a lesh ne dore te ardhmen e nje demokracije kaq te brishte nje grupi majmunash qe kercejne rrugeve duke perplasur grushtat ne gjoks si gorrilla mbas ndonje Jip-i te djegur?

Si mund ta lesh te ardhmen e atij vendi ne dore te cinizmit fondamentalist i cili kerkon ta ktheje rrajonin ne masaker alla avganistanase,gjak e fammine nen emer te jihadit?

Pse nuk i hapni syte o njerez e te shikoni te Miren e te Keqen ne kete konflikt qe po trondit te ardhmen e rruzullit. Nga njera ane shohim ata qe mundohen te bejne mire per nje vend qe po me mbushet mendja se nuk e meriton,te ndertoje spitale, shkolla e rruge e ne anen tjeter shohim monstra qe ne emer te shahrijes apo ku di un se si quhet ligji i tyre i shenjte,zgjedhin rrugen me te shkurter per ne parajse,ate te sakatimit e c'perfytyrimit te cdo infideli qofshin qellimit e ketij te fundit paqesore,humane e ndihmeprurese.


Muhamedi perdori emrin e Allahut per te inkurajuar pasuesit e tij per te vrare e masakruar ata qe nuk perputheshin me ato c'ka ai deklaronte,per te luftuar deri ne vdekje kristjanet e ''infidelet'' e tjere.Ata myslymane pseudo te moderuar do me thone se feja islame eshte fe e Paqes e fe e Tolerances do me bejne me vjell.
Muhamedi nuk i mesoi keshtu.

Ky peshk eshte i qelbur nga koka qe diten qe doli nga veza .

[Arrnubi]

Te diskutojme pak pse u pushtua iraku nga amerikanet.

Iraku u sulmua për tu mbrojtë Izraeli

Iraku nën udhëheqjen e Saddam Husseinit nuk paraqiste rrezik për SHBA-të por për Izraelin, që është një shkak që Washingtoni sulmoi shtetin arab, thuhet në një fjalim të bërë nga një anëtar i një grupi të kundërzbulimit të shkallës së lartë të Shtëpisë së Bardhë

Inter Press Service (IPS) zbuloi këto thekse nga Philip Zelikow, që tani është drejtor ekzekutiv i grupit që është themeluar për të hulumtuar sulmet e 11 shtatorit 2001 në SHBA – komisionit të 11 shtatorit – në të cilën ai thotë se motivi kryesor për invazionin para një viti ishte të eliminohet rreziku për Izraelin, aleatin kryesor amerikan në Lindjen e Mesme.

Deklarimi i Zelikowit se invazioni në Irak është lansuar për të mbrojtur Izraelin duket kundërshtim i pozicionit publik të presidentit amerikan George Bush dhe administratës së tij, që asnjëherë nuk ka bërë ndonjë lidhje ndërmjet luftës kundër regjimit të Saddam Husseinit dhe brengën për sigurinë izraelite.

Administrata në vend të kësaj ka insistuar se ka lansuar luftën për të çliruar popullin irakian, për të shkatërruar armët irakiane për shkatërrim masiv dhe për të mbrojtur SHBA-të.

Zelikow ka bërë deklaratën e tij rreth “kërcënimit të papërmendur” gjatë pozitës së tij në grupin e mirëinformuar dhe të mirë-lidhur të njohur si Bordi i Këshilltarëve të Presidentit për Kundërzbulim të Jashtëm (PFIAB) që drejt për së drejti i raporton presidentit.

Ai i shërbeu bordit ndërmjet viteve 2001-2003.

“Pse Iraku do ta sulmonte Amerikën ose do të përdorte armatim bërthamor kundër neve? Do t’ju tregoj se mendoj që kërcënimi i vërtetë (është) dhe që ishte prej vitit 1990 – është rreziku ndaj Izraelit”, ka thënë Zelikow para publikut në Universitetin Virginia më 10 shtator 2002, duke folur në një panel të ekspertëve të politikës së jashtme, ku trajtohej ndikimi i 11 shtatorit në luftën e ardhshme kundër organizatës Al-Qaeda.

“Dhe ky ishte kërcënimi që nuk guxoi ta thotë emrin, për shkak se evropianët nuk brengoseshin thellë për atë kërcënim, ju them sinqerisht. Dhe Qeveria Amerikane nuk dëshironte të mbështetet retorikisht në të, për shkak se nuk është një shitje e famshme”, ka thënë Zelikow.

Këto informata janë të parat që paraqiten nga një burim shumë i afërt me Administratën e Bushit, duke pranuar se lufta, që deri tani ka shkaktuar vdekjen e rreth 600 ushtarëve amerikanë dhe mijërave irakianë, ka qenë e motivuar nga dëshira e Washingtonit për të mbrojtur shtetin hebre.

Administrata, që është e rrethuar nga pro-izraelitë, neokonservativë, aktualisht është duke luftuar në një fushatë për të refuzuar akuzat se ajo ka kthyer “luftën kundër terrorizmit” të cilën e lansoi pas 11 shtatorit, duke u ndalur në Irak, që del se nuk ka paraqitur asnjë kërcënim të drejtë për drejtë kudnër SHBA-ve.

Izraeli është aleati më i madh amerikan në Lindjen e Mesme dhe ai pranon ndihmë vjetore të drejt për drejtë prej 3-4 miliardë dollarëve amerikanë.

Edhe pse 16 anëtarët në PFIAB vijnë nga jashtë Qeverisë Amerikane, ata gëzojnë besimin e presidentit dhe kanë qasje në të gjitha informatat që kanë të bëjnë me kundërzbulimin e jashtëm, që është e nevojshme për ta luajtur rolin e tyre vital të këshilltarëve,

E njohur në qarqet e kundërzbulimit si “Piffy-ab”, bordi vlerëson agjencitë vendase të kundërzbulimit dhe kontrollon gabimet që i bëjnë.

Të caktuarit e papaguar në bord kanë nevojë për një pastërti sigurie e njohur si “code word” (fjala kod) që është më e lartë se “top secret” (top sekret).

Këshilltari për siguri nacionale i presidentit të parë George Bush (1989-1993) Brent Scowcroft, aktualisht udhëheq me bordin në punën e tij që vëzhgon një numër të grupeve kundërzbuluese, duke përfshirë edhe agjencinë CIA, grupe të ndryshme të kundërzbulimit ushtarak dhe Zyren Kombëtare për Hulumtim në Pentagon.

As Scowcroft, e as Zelikow nuk janë përgjigjur në thirrjet telefonike dhe në e-mail porositë nga IPS për këtë raport.

Zelikow ka lidhje të vjetra me Administratën e Bushit. Para caktimit të tij në PFIAB në tetor të vitit 2001, ai ishte pjesë e ekipt presidencial për tranzicion në janar të vitit 2001.

Në atë kapacitet, Zelikow formuloi një memorandum për këshilltaren për Siguri Nacionale Condoleezza Rice për ri-organizimin dhe ri-strukturimin e Këshillit për Siguri Nacionale.

Richard A. Clarke, që ishte koordinator kundër-terrorizmi për paraardhësin e Bushit, presidentin Bill Clinton (1993-2001) që poashtu ka punuar edhe për Bushin e parë, paradokohe ka akuzuar administratën aktuale për mosmarrjen parasysh të paralajmërimeve terroriste, ka thënë Zelikow që ishte një nga ata që kanë paralajmëruar për një rrezik urgjent nga Al-Qaeda në dhjetor të vitit 2000.

Vetë Rice ka shërbyer në Këshillin për Siguri Nacionale gajtë administratës së Bushit të parë, dhe vazhdimisht iu ka bashkangjitur Zelikoqit rreth përpilimit të librit të botuar në vitin 1995 rreth ribashkimit të Gjermanive.

Zelikov ka pasur lidhje edhe me një zyrtar tjetër të lartë të Administratës së Bushit – Robert Zoellick, përfaqësues aktual i tregtisë. Këta të dy kanë shkruar tri libra së bashku, duke përfshirë edhe atë në vitin 1998 rreth SHBA-ve dhe “Muslim Middle East” (Lindja e Mesme muslimane)

Përveç pozitës në komisionin e 11 shtatorit, Zelikow tani është poashtu edhe drejtor i Qendrës Miller për Marrëdhënie Publike dhe profesor i historisë në Universitetin Virginia.

Lidhjet e ngushta me administratën shkaktuan akuza të konfiktit të interesit në vitin 2002 nga familjet e viktimave të sulmeve të 11 shtatorit, të cilët protestonin caktimin e tij për pozitë në grupin hulumtues.

Në fjalimin e tij, Zelikow, i cili fuqishëm ka mbështetur sulmin kundër diktatorit irakian, ka sqaruar edhe kërcënimin ndaj Izraelit duke argumentuar se Baghdadi gjatë viteve 1990-1991 ishte duke përgatur sasi të mëdha të “pasurisë” për të lidhur “komunikacionet kundër pulsit elektromagnetik”, një efekt anësor i shpërthimit bërthamor që do të mund të shkatërronte komunikimet nëpërmjet radios, ato elektronike dhe elektrike.

Ajo ishte “një shpenzim jashtëzakonisht absurd, përderisa nuk planifikohet këmbim bërthamor – ata (zyrtarët irakianë) nuk ishin duke përgatitur këmbim bërthamor me ne. Ato ishin përgatitje për këmbim bërthamor me Izraelin”, ka thënë Zelikow.

Ai poashtu ka sugjeruar se rreziku i rënies së armatimit biologjik në duart e lëvizjes kudër-izraelite Hamas, do të kërcënonte Izraelin e jo SHBA-të, dhe ato armë ndoshta kanë mundur të zhvillohen deri në pikën që ato do ta largonin Washingtonin nga sulmimi i Hamasit.

“Luani këto skenare”, ka thënë ai para audiencës, “dhe do t’ju tregoj, njerëzit kanë menduar për atë, por vetëm nuk janë duke folur për të shumë”.

“Mos i shikoni lidhjet ndërmjet Irakut dhe Al-Qaedas, parashtroni pyetjen, ‘a është Iraku i lidhur me Hamasin dhe Xhihadin Islamik Palestinez dhe me njerëzit që janë duke i kryer sulmet vetëvrasëse në Izrael?’ Pyetje e lehtë për t’ju përgjigjur; dëshmitë janë të shumta”.

Deri tani, mundësia që SHBA të sulmojë Irakun për të mbrojtur Izraelin ka qenë shumë pak e përmendur nga disa intelektualë dhe shkrimtarë, me vetëm disa pohime nga burimet e afërta me administratën.

Analistët që i vëzhguan deklarimet e Zelikowit kanë thënë se ato janë dëshmi konkrete për një faktor në racionalen e fillimit të luftës, që është mbajtur në heshtje.

“Ne që kemi folur për të, në njëfar mënyre në i referoheshim mbrojtjes së Izraelit si komponentë”, ka thënë Phyllis Bennis nga Instituti për Studime Politike me seli në Washington. “Por kjo është një pjesë shumë e mirë e dëshmisë për të”.

Të tjerët thonë se administrata duhet të akuzohet (fajësohet) për mos bërjen publikë të qëllimeve të vërteta të saja dhe motiveve të vërteta të invazionit në Irak.

“Ata (administrata) vendosën të sulmojnë Irakun, dhe pastaj filluan të kërkojnë një politikë për ta arsyetuar atë. Ajo ishte një vendim në kërkim të politikës dhe për shkak të mënyrës nëpër të cilën kaluan, njerëzit janë duke u përpjekur të lexojnë diçka në të”, ka thënë Nathan Brown, profesor i shkencave politike në Universitetin George Washington dhe ekspert për Lindjen e Mesme.

Mirëpo ai nuk i dha rëndësi lidhjes izraelite. “Sa i përket sigurimit të Izraelit, për mua nuk ka kuptim, për shkak se izraelitët ndoshta janë më të brengosur për Iranin se sa ishin për Irakun në aspektin e kërcënimit strategjik afatgjatë”, ka thënë ai. Mirëpo, Brown ka thënë se fjalët e Zelikowit kishin peshë.

“Pa dyshim pozita e tij do t’i lejonte të flet me një ekspertizë më të madhe rreth mendimit të Administratës së Bushit, por nuk habitem që ai është pak më autoritativ se Wolfowitzi, ose Rice, Powell, ose kushdo tjetër. Të gjithë ata në njëfar mënyre ishin duke peshkuar për një arsyetim të vendimit që tani më ishte bërë”, ka thënë Brown.


Emad Mekay – IPS News


IPS News,
9.4.2004

[Hyllien]

Dmth o Arrnub kjo eshte cfar te shkon pershtat ty?

E para punes ti perdor fjalen pushtues kshu qe cdo justifikim, edhe sikur Zoti ti kete dale Bush-it ne enderr e ti kete thene ndihmoi ata te shkrete nuk ke per ta pranuar.

Kur Amerika u fut ne Irak, te vetmet Shtete qe thirrnin pushtues ishin ato qe i dolen breket me programin "oil for food" bashke me Anan-in ne krye edhe djalin e tij, dhe niperit e mbesat qe qeverise Sadam Hussein. Popullata sidomos ajo Shiite e kishte mese te mirepritur kete "pushtim" pasi do shpetonin nga diktatori nje here e pergjithmone.

Mbaj mend qe pasi Sadami ra menjehere, njerezit e shkrete filluan te germojne e te identifikojn varret e te afermve te tyre. Ata vullnetar qe sot digjen, masakrohen, perdhunohen dhe varen ne ure, po ata ndihmonin pak muaj me pare ne identifikimin e kufomave, qe familjaret te kishin nje vend ku te qanin ate qe dikur ishin torturuar nga regjimi i eger i Sadamit.

Pse ateher kur deklarohet fundi i luftes ne Irak, po keta njerez i thojne Amerikes pushtues? E njejta Amerik qe po i ri organizon rendin, e njejta Amerik qe i ndihmoi dhe u pa nga ata si ndihmese me perpara? Pse pushtues tani ne kete moment?

Qe ta dish ti o Arrnub, te doje Amerika, i thote Izraelit bej cte duash, dhe me ato armatime qe ai komb ka e pushton te gjithe ate rrajon kur te doje. Mos harro se kur u be lufta me Egjiptin i vajten brenda fare i shpartalluan, se sa e sa here kane tentuar ta zhdukin te gjitha shtetet Arabe bashke e gjithmone ata duke u mbrojtur kane bere kerrdine dhe i kane pushtuar te gjithe, dhe Amerikes pushtuese i eshte dashur te futet e te thote boll, dhe te garantoj terheqjen e trupave Izraelite sa e sa here.
Izraeli eshte thjesht nje pretekst per te marre Shiitet pushtetin, qe kurdisen nga qarqe te caktuara terroriste. Un nuk marr vesh si leaderat fetar te arrijne te mbeshtesin nje fare personi te tille, qe ben thirrje per lufte !?!?! kundra Amerikaneve qe sapo thashe deri para nje, dy muajsh ishin mese miq bashke. Pse keta njerez mbjellin ndjenja nacionaliste kot me so koti, me nje shtet qe ka shpallur me kohe se do terhiqet kur te vendoset rendi dhe qeveria demokratike. Apo nuk duan qeveri demokratike ?

Ti nuk e kupton qe Izraeli po te doje i ben shoshe ato shtete me rradhe, dhe fakti eshte qe nje stabilizim i Irakut sjell nje stabilizim per gjith rrajonin, dhe ndihmon dhe ceshtjen palestineze.
Inati qe ju keni ndaj Izraelit eshte i pajustifikuar, se kendej beni thirrje per imperializmin amerikan qe vret gra e femije, duke e barazuar ate me Hitlerin, dhe kendej harroni qe ai popull ka mbi 6 milione te rradhitur te vrare e kush e di se sa e sa te tjere qe sgjenden me ? Inati juaj per Izraelin qendron tek zanafilla e Krishterimit, e tradites Judaike, se nuk ka mundesi tjeter. Sic u be shtet Shqiperia nga fuqite e medhenj, sic u be shtet Maqedonia, sic u shtet East Timor-i andej nga Indonezia ne vitin 2001 a 2002 se mbaj mend, do behet shtet dhe Palestina mos ki merak... por jo duke paraqitur boten qe vjen ne ndihme per kete ceshtje si nje bote "pushtuese".

[Arrnubi]

teoria "oild for food "
Sduhet ta perdoresh ti nese mbron ameriken se qe amerika ajo qe i vuri irakut embargo per ta dobesuar dhe ishte i detyruar qe te shitesh nafta per te blere ushqime .


Agjenda sekrete e luftës në Irak

Plani i luftës kundër Irakut i cili shkaktoi kundërshtime në tërë botën është shkruar para shumë vite nga strategët e Izraelit.

Gjatë orvatjës për destabilizimin dhe ndarjen e shteteve arabe të lindjës së mesme Izraeli në listën e caqeve i ka vendosur: Egjiptin, Sirinë, Iranin dhe Arabinë Saudite.

Vijat e ndarjes të caktuara më parë tani i realizon Amerika e cila, përskaj opozitës së fuqishme në përmasa globale dhe brenda bllokut të aleatëve të saj vendosi t’I realizon planet e shtetit cionist.

Nëse nga këto aspekte shikojmë në historikun e ndodhive nga fillimi i shekullit XX do të shohim se Izraeli dhe vetëm Izareli ka përgjegjësi për vuajtjet dhe gjakëderdhjet në Lindjën e mesme. Kështu me lehtë do të kuptojmë se politika e ndarjes së Irakut ka rrënjë të thella historike.


Planet e Izraelit për ndarjen e Irakut:


Në raportin e titulluar si “A Strategy for Israel in the Nineteen Eighties” i publikuar në revistën Kivunim (Udhëzime) të cilën e boton Ministria e informacionit shihet se qeveria e Izraelit planifikon të shëndëron tërë Lindjen e mesme në vendbanim për Izraelin.

Ky raport i hartuar nga Oded Yinon, gazetar i cili më parë ka pasur lidhje me Ministrinë e punëve të jashtme, skenarin e ndarjes së Irakut e paraqet me këto fjalë:

Iraku, i pasur me naftë dhe plotësisht i përçarë, është kandidat për listën e objektivave izraelite. Iraku është më i rëndësishëm për Izraelin se sa Siria…

Iraku në esencë nuk dallon shumë nga fqinjët e tij, edhepse shumica e banorëve të tij janë Shi’it të sundon pakica Sunnite. 65% prej popullatës nuk ka ndikim në politikë dhe pushteti është në duar të 20% të popullatës. Numër i konsiderueshëm i Kurdëve jeton në veri të vendit dhe mos të ishte regjimi i cili sundon me forcë, shteti i ardhshem i Irakut nuk do të dallohej shumë prej Lebanonit në të kaluarën…Iraku i ndarë me kufi etnike dhe fetare, siç ishte rasti me Sirinë gjatë sundimit Osman është opcion i mundshëm.

Tre (ose më tepër) shtete përreth Bagdadit, Mosullit dhe Basra-së dhe jugu Shi’it i ndarë nga veriu Sunnit.

Besojmë se ka nevoje të përkujtojmë se si ky skenar u realizua pas Luftës së parë të Gjirit në vitin 1991, kur Iraku ndoshta jo zyrtarisht por efektivisht u ndarë në tri pjesë.

Ndoshta sulmi i planifikuar (i cili tanimë u realizua) do të nxjerr në shesh këtë ndarje, gjë e cila është rrezik konkretë.


Roli i Izraelit në luftën e Gjirit:


Implementimi i strategjisë izraelite kthehet mbrapa kur Saddam Husseini okupoi Kuvajtin me 01/08/1990 duke shkaktuar krizë ndërkombëtare. Izraeli ishte në krye të listës e cila përkrahte intervenimin ushtarak amerikan. Në disa raste ata akuzuan Amerikën për një politikë të butë ndaj Irakut duke kërkuar përgjigje të ashpër. Presionet vazhduan kur kryetari i Izraelit Chaim Herzog kërkoi përdorimin e armeve bërthamore. Në anën tjetër lobi izraelit në Sh.B.A-të punonte në promovimin e sulmit me përmasa të gjëra mbi Irakun.

Kjo situatë i dha fuqi teorisë se sulmi i Amerikës ndaj Irakut është planifikuar për shak të interesave të Izraelit.

Komentatori i njohur Pat Buchanan këtë ide e përmblodhi në këto fjalë: “ Dy palë i bijnë tupaneve të luftës në lindjen e mesme: Ministria Izaraelite e mbrojtjes dhe “amin” këndi në Shtetet e bashkuara.

Izraeli gjithashtu filloi një fushatë propagandistike për këtë çështje e cila, në fshehtësi, zhvillohej nga Mossadi.

Ish agjenti i Mossadit Victor Ostrovsky na furnizoi me një informatë të rëndësishme për këtë çështje. Sipas tij, Izraeli ka dëshiruar fillimin e luftës shumë më herët mënjëherë pas përfundimit të lufës mes Irakut dhe Iranit. Ostrovsky na njofton se reparti për luftë psikologjike pranë Mossadit (LAP) ka filluar një fushatë efektive në të cilën ka përdorur teknikët e dezinformimit. Kjo fushatë kishte për objektivë paraqitjën e Saddamit si diktator, gjakpirës i cili rrezikon paqën botërore.1


Agjenti i Mossadit përshkruan luftën e Gjirit


Ostrovsky përshkruan përdorimin e agjentëve dhe përkrahësve të Izraelit në vende të ndryshme të botës. Ata angazhuan organizatën Amnesty International dhe vullnetarët çifut (sayanim) u sollën brenda Kongresit Amerikan.

Nga mjetet e përdorura ishin edhe projektilët që goditën caqe civile gjatë luftës mes Iranit dhe Irakut. Sipas Ostrovskyt përdorimi i këtyre rasteve si armë propagandistike ishte mjaftë i çuditshëm sepse Mossadi ishte ai që këto projektile i drejtoj drej caqeve civile në bazë të informative nga satelitët amerikan.

Izraeli i cili pëkrau Saddamin gjatë lufës kundër Iranit tani orvatej ta portretizoj si monstrum.

Ostrovsky shkruante: “Udhëheqësia e Mossadit ishte e bindur se nëse arrinë ta paraqet Saddamin si rrezik për naftën e Gjirit, të cilën ai deritani e mbronte, ateherë Amerika nuk do të lejon që ai të shpeton duke ndërmarrë masa për shkatërrimin e armëve e cila është shansa e tyre e fundit para se të zhvillon armët bërthamore.”2

Izraelitët ishin të vendosur për këtë çështje ashtuqë me datë 04/08/1990 ministri i jashtëm David Levy ambasadorit të Sh.B.A-ve William Broën i dorëzoi letër në të cilën në mënyrë diplomatike thuhet se Izraeli pret prej Amerikës t’i përmbush objektivat që i ka vendosur në fillim të krizës në Gjirin, me fjalë tjera të sulmon Irakun. Sipas Levy-it nëse Amerika nuk ndërmerr diç atëherë Izraeli do të vepron në mënyrë të njëanshme.3

Dobi e pamasë për Izraelin ishte angazhimi i Amerikës në luftë dhe mospërfshirja e Izraelit në konflikt, dëshirë e cila më vonë u plotësua.


Izraeli detyron Sh.B.A-të me luftë


Megjithatë izraelitet ishin aktivisht të inkuadruar në hartimin e planeve ushtarake duke u ofruar amerikanëve këshilla se mënyra më e mirë për luftë kundër Saddamit ishte goditja e familjës së tij.

Propaganda e Mossadit ndërtoi përkrahjën publike për luftën në Gjirin. Përsëri agjentët e Mossadit ishin ata që ndozën flakën e luftës. Firma Hill & Knowlton e lobit çifut në krye me Tom Lantos përgaditën një skenar dramatik për t’i bindur anëtarët e kongresit amerikan për luftën kudër Saddamit.

Turan Yavuz gazetar i famshëm turk kështu e përshkruan incidentin:

9/Tetor/1990 Firma e lobit çifut “Hill & Knowlton” organizon mbledhje në kongresin amerikan me temë “Barbaritë e Irakut”. Një numër i madh i “dëshmitarëve okular” u sollën në seancën për të dëshmuar se si trupat e ushtrisë irakiane vrasin foshnjë në repartët e spitaleve. Një dëshmitar okular dëshmoi se ushtria irakiane vetëm në një spital ka vrarë 300 foshnjë të posalindur. Kjo inforamatë dukshëm i preki emocionët e anëtarëve të Kongresit. Më vonë doli në shesh se “dëshmitari okular” ishte bija e ambasadorit Kuvajtjan në Washington. Sidoqoftë dëshmia e bijës ishte e mjaftueshme që anëtarët e Kongresit të emërtojnë Saddamin me ofiqin “Hitler.”4


Konkludimi është i qartë: Izraeli luajti rol të rëndësishëm në lufën e parë të Gjirit. Lufta e dytë nuk dallon shumë nga e para.


Preteksti “Lufta kundër terorizmit”


Kundër bindjës së përhapuar, plani për sulm mbi Irakun dhe rrëzimin e Saddamit është pregatituar dhe vendosur në agjendën e Washingtonit shumë para ndodhive të 11 Shtatorit. Indikacionet e para për këto plane dolën në shesh në vitin 1997 kur një grupë e strategëve pro-izraelit amerikan nxorrën planin e invazionit mbi Irakun brenda dokumentit me titull PNAC (Project for The New American Century) Projekti Për Shekullin e Ri Amerikan. Emrat me të njohura në këtë dokument ishin Donald Rumsfeld dhe Dick Cheney të cilët sot nga postet e tyre si sekretar i mbrojtjës dhe nënkryetar konsiderohën si figura më ndikuese në administratën e George W. Bush jr.

Një artikull me titull: “Invading Iraq Not a New Idea for Bush Clique: 4 Years Before 9/11 Plan was set” , Invazioni mbi Irakun nuk është ide e re e klikës së Bushit, plani është hartuar 4 vite para 9/11, e autorit William Bunch e botuar në Philadelphia Daily News nxorri në dritë këto fakte:

Realisht, Rumsfeldi dhe nënkryetari Dick Cheney se bashku me një grupë të vogël të ideologëve republikan në vitin 1997 katër vite para 11 Shtatorit dhe 3 vite para se të merr Bushi postin e kryetarit, filluan hartimin e planit për invazion kundër Irakut.

Një grup i panjohur, ogurzi dhe djathtist i quajtuar PNAC (Projekti Për Shekullin e Ri Amerikan) i bashkuar me Cheneyin, Rumsfeldin, zëvendësin e Rumsfeldit Paul Wolfowitz dhe vëllau i Bushit, Jeb në janar të vitit 1998 nxiste kryetarin e atëherëshëm Clintonin të sulmon Irakun.5


A eshte nafta synimi i vërtetë:


Pse anëtarët e PNAC-ut ishin aq të vendosur të rrëzojnë Saddamin? Artikulli në vazhdim thotë:

Edhe pse nafta është sfondi në deklaratat e PNAC-ut për luftën e Irakut, duket se ajo nuk është forca kryesore lëvizëse.

Ian Lustick (profesor i shkencave politike në Univerzitetin e Pensillvanisë dhe ekspert për Lindjën e mesme) duke e kritikuar politikën e Bushit thotë: ”Nafta nga ithtarët e luftës shihet si mjet për t’i paguar harxhimet e luftës”.

Schmitt nga PNAC-u thotë: Unë jam nga Teksasi dhe e di se shumica e tregëtarëve të naftës janë kundër luftës. Tregut të naftës nuk i nevojitët përçarje.

Lustick beson se motivatori i fuqishëm dhe i fhehur mund të jetë Izraeli. Ai mendon se manifestimi i forcës nga “sokolët” e administratës amerikane do ti bind Palestinezët të pranojnë marrëveshjen paqësore me kushte të volitshme për Izraelin.6

Motivi kryesor i luftës është shërbimi i strategjisë izraelite.

Ky motiv është zbuluar edhe nga shume ekspertë siç është Cengiz Çandar, ekspert turk për Lindjen e mesme i cili duke përshkruar forcën e vërtetë e cila qendron pas luftës thotë:

Në krye të sulmit kundër Irakut qëndrojnë: Dick Cheney, Rumsfeld dhe Condoleeza Rice. Këta janë vetëm maja e ajsbergut nën të cilin fshehen shumë lobi grupë: Instituti Çifut për Çështjet e Sigurisë (JINSA), Likudi dhe e djathta izraelite të lidhur me prodhuesit e armëve, Lockheed, Northrop, General Dynamics dhe industria izraelite e armëve…

Parimi i JINSA-së është: Siguria e Izraelit dhe Amerikës janë të pandarë.

Objektivi e JINSA-së nuk është vetëm rrëzimi i Saddamit nga pushteti, ata mbështesin edhe ndërrimin e regjimëve në Arabinë Saudite, Siri, Egjipt dhe Iran me logjikën e luftës totale (total war), dhe importimin subsekuent të “demokracisë”…

Me fjalë tjera ekstremistët çifut dhe “sokolët” e administratës së Bushit në Washington janë në të njejtën “gjatësi të valeve.”7


Projekti Izraelit “Dominimi sekret me botën”


Shkurtimisht ata që në Washington përkrahin luftën kundër Irakut, Arabisë Saudite, Sirisë, Iranit dhe Egiptit me një fjalë mund të përcaktohen si lobi çifut. Edhe pse ata shumë herë i përsëritin interesat amerikan mundët të konkludojmë se ata në esencë mbështesin interesët e Izraelit. Strategjia e luftës kundër rajonin në tërësi dhe fabrikimi i armiqëve të Amerikës në çdo kënd të botës nuk mundët të kuptohet përpos si ndikim vendimtar (edhepse disa herë i pabesueshëm) i lobit çifut në politikën e jashtme amerikane. Në këtë strategji fshehet plani sekret i Izraelit për hegjemoni dhe dominim mbi botën. Klima pas sulmeve të 11 Shtatorit ishte mundësia të cilën Izraeli e kërkonte. Ideologët çifut me vite të tëra sulmonin Islamin, me gënjeshtra, duke e paraqitur si fe e cila ofron strehim për radikalët militant të cilët rrezikojnë perendimin. Fe e cila përkrah konceptin e përplasjës (luftës) mes qytetrimeve (clash of civilizations).

Në vitin 1995 Israel Shahak nga Jerusalem Hebrew University shkruante për maninë (obsession) e ish kryeministrit izraelit Yitzhak Rabin për kruqëzatë kundër Islamit të udhëhequr nga Izraeli .

Nahum Barnea komentator në gazetën izraelite Yediot Ahronot po në atë vitë shkruantë: Izraeli ka përparuar në orvatjën e tij të bëhet pararoje e Perendimit në luftë kundër armikut Islam.8

Në vitet që vijuan Izraeli në mënyrë më të qartë shprehej për qëllimet. Copëtimi i Irakut i planifikuar para 10 vite tani po bëhet realitet. Pyetja është a do të bëhen realitet edhe planet për dominim global të Izraelit??? )



1. Victor Ostrovsky, The Other Side of Deception, fq. 252-254

2. ibid, fq. 254

3. Andrew and Leslie Cockburn, Dangerous Liaison, fq. 356.

4. Turan Yavuz, TheUS’- Kurdish Card, fq. 307

5. William Bunch, Philadelphia Daily News, Jan. 27, 2003

6. William Bunch, Philadelphia Daily News, Jan. 27, 2003

7. Cengiz Çandar, “Iraq and the ‘Friends of Turkey’ American Hawks”, Yeni Shafak, September 3, 2002

8. Israel Shahak, “Downturn in Rabin’s Popularity Has Several Causes”, Washington Report on Middle East Affairs, March 1995.

[Hyllien]

Arrnub keto essayera qe kam lexuar fatkeqsisht apo fatmiresisht me qindra pasi po merrem aktualisht me nje studim mbi dy bombat atomike ne Japoni, dhe a ishin te justifikuara apo jo, do te thosha qe jane artikuj propagandistike dhe per me teper te bazuara ne gazeta e budalleqe te tjera qe nuk ja kane haberin fare.

Nqs ti deshiron te lexosh me teper mbi Irakun dhe nje skenar i mundshem per te ardhmen, do te keshilloja te lexoje me teper filozofi politike se sa keto lloj artikujsh. John Rawls eshte nga njerezit qe ka shruar goxha dhe me mend mbi politiken e jashtme te Amerikes per gjith kete periudhe mbas luftes se dyte boterore, dhe mbi shoqerite demokratike. Cdo liber i tij ja vlen te lexohet, nga "Justice as Fairness " e deri tek essayera-r apo pjese te ndryshme nga librat e tjere te tij. Apo Michael Walzer , Just and Unjust Wars, ose "Kant, Liberal Legacies, and Foreign Affairs", philosophy and public affairs. e shume libra te tjere.

Do thoja qe ti e merr komplet gabim argumentimin, pa baza por me llafet e ketyre artikujve. Embargo u vednos pasi Iraku po te merrte veten perseri do shperthente nje lufte teper e madhe dhe rrezikoheshe i gjith tregu nderkombetar per naften. Sic te thashe dhe nje here Izraeli kur te doje i pushton ato shtete, eshte Amerika qe nuk e lejon dhe nuk do ta lejoj dicka te tille asnjehere, sepse eshte kundra principeve demokratike.

Amerika nuk eshte Izrael, Amerika eshte keto 50 Shtetet kryesore qe kane si princip suprem demokracine dhe jo diktaturen apo luften. Por nqs sulme te tipit JUDA ndodhin atehere dhe kunderveprimi do jete teper i ashper dhe i frikshem. Kunderveprimi gjithmone per ata qe jane te pergjeshem per cfar kryejn e jo per popullaten.

[Albo]

Kontradiktat e medha qe linden me luften ne Irak burimin e tyre e kane tek perplasja e madhe midis botekuptimeve te vjetra me botekuptimet e reja ne arenen nderkombetare. Njerezimi deri ne 11 shtator 2001 ishte mesuar qe ti shihte luftrat ne planin ideologjik, strategjik apo ethnik. Ajo qe bota perendimore nuk kish mesuar ende ishte se nje grup i caktuar radikalesh te dale nga qyteterimi islamik i kishin shpallur lufte asaj. Amerika dhe gjithe bota e qyteteruar ishte indiferente deri ne naivitet perballe kercenimit te radikaleve islamike, por 11 shtatori 2001 zgjoi nga gjumi letargjik jo vetem Ameriken, por mbare boten. Prej gati 1 dekade radikalet islamike i kishin shpallur lufte Amerikes dhe mbare qyteterimit perendimor, por vetem pas 1 dekade ne 11 shtator 2001 Amerika dhe bota u zgjua per tiu pergjigjur ketij kercenimi. Sic u shpreh nje ekspert ne kunder-terrorizem: "Mjaftoi nje katastrofe si ajo e 11 shtatorit 2001 qe populli dhe qeveria amerikane te kuptonte se nuk ishte imune nga kercenimi i terrorizmit islamik".

Ne 11 shtator amerikanet dhe ne menyre te vecante lidershipi i shtetit amerikan nxorri mesime te medha. Disa prej ketyre mesimeve te medha ishin si me poshte:

1. Bota deri ne 2001 nuk ishte ne paqe, ajo ishte nje paqe e rreme.
2. Amerika nuk eshte e mbrojtur nga dete e oqeane nga pjesa tjeter e botes.
3. Kercenimi islamik nuk eshte nje kercenim per Ameriken apo NY, eshte nje kercenim per integritetin e mbare qyteterimit perendimor, ate qe ne menyre letrare ne e mbiquajme "bota e lire'.
4. Amerika dhe mbare bota eshte lufte per eleminimin e ketij kercenimi.

Fjalet e para qe dolen nga goja e presidentit Bush ne 11 shtator 2001 kur ai u perball me lajmet e hidhura te sulmeve mbi kullat ne NY dhe Pentagon, ishin: "Lufta kunder terrorizmit eshte sfida e mijevjecarit te ri". Qe nga ai moment, politika e jashtme amerikane ndryshoi plotesisht dhe ne menyre te pakthyeshme mbrapa.

Botekuptimet mbi luften kunder terrorizmit

Ekzistojne shume botekuptime mbi luften kunder terrorizmit dhe kjo vjen per shkak te mosnjohjes se problemit ne themelin e vet. Une do ti ndaja keto botekuptime ne "botekuptimin liberal" dhe ne "botekuptimin radikal". Le ti zeme me rradhe keto 2 qendrime pasi po kuptuat keto dallime, keni kuptuar se perse linden divergjencat midis vete aleateve perendimore ne Irak.

Botekuptimi liberal mbi luften kunder terrorizmit ka dy objektiva kryesore ne luften e vet kunder terrorizmit: a) Rritjen e sigurise kombetare qe ne vetvete do te thote izolim nga bota b) eleminimin e eksponenteve dhe organizatave terroriste ne bote. Te gjithe ata njerez qe ndjekin kete botekuptim, do te ishin te lumtur te shihnin nje izolim te botes se qyteteruar nga bota islamike, duke mos pranuar me emigrante nga keto vende, duke e bere akoma me te veshtire hyrjen e emigranteve ne SHBA dhe duke bere te pamunduren per eleminimin e Bin Laden e kompani. Lufta kunder terrorizmit per ta duhet te fokusohet pikerisht kunder ndjekjes, kapjes dhe eleminimit te ketyre eksponenteve. Lufta kunder terrorizmit per keta mbaron pikerisht atehere kur keta eksponente eleminohen dhe bota do te jete ne gjendje qe te rifitoje sigurine e humbur. Botekuptimi liberal ndaj luftes kunder terrorizmit ka gjetur rrenje ne Europen Perendimore qe i shohin shkaqet e konfliktit vetem tek eksponentet radikale te cilet nxisin dhunen nderfetare.

Botekuptimi radikal ndaj luftes kunder terrorizmit eshte botekuptimi qe perqafoi dhe vuri ne jete administrata Bush. Administrata Bush nuk e shikon luften kunder terrorizmit te kufizuar vetem ne kuadrin e kapjes dhe eleminimit te organizatave terroriste dhe krereve te tyre. Arsyet per kete jane dy dimensionale:

a) A mundet nje njeri apo nje organizate te perbeje nje kercenim ne te tilla permasa?
b) Kush na garanton se pas eleminimit te ketyre krereve nuk do te lindin te tjere?

Pergjigjes se pare administrata amerikane iu pergjigj duke mos pranuar idene se vetem 1 Bin Laden apo nje organizate eshte pergjegjese ndaj asaj qe ndodhi ne 11 shtator apo para 11 shtatorit. Argumenti per kete eshte perkrahja qe keto akte gjeten ne mase ne opinionin publik te botes arabe/islamike. Teksa bota perendimore vajtonte humbjen e jetes ne 11 shtator, ne televizionet arabe shfaqeshin njerez qe festonin keto akte. Pavaresisht nese ekzistonte nje mbeshtetje direkte e ketyre qeverive arabe per te tilla akte, ato jane bashkefajtore edhe ne menyre indirekte ne ushqimin e ndjenjes anti-amerikane ne rradhet e shtetasve te tyre.

Pergjigjia e pyetjes se dyte eshte edhe arsyeja vendimtare qe dimensionoi politiken e jashtme amerikane, ate qe njihet si "doktrina Bush". Ajo qe ne boten perendimore shihej si nje kercenim i terrorizmit islamik, ne boten arabe islamike ne mase te frikshme shihej si nje "martirizim" apo "xhihad", lufte e shenjte. Kjo mjafton per administraten amerikane per tu vene perballe nje problemi me te mprehte dhe me thelle se eleminimi i eksponenteve terroriste. Lufta kunder terrorizmit nuk duhet te mjaftohet vetem me eleminimin e ketyre organizatave apo eksponenteve, duhet te shkoje aq thelle sa te shkuli rrenjet shoqerore te terrorizmit islamik. Bin Laden e kompani nuk rane nga qielli, ata jane produkte te shoqerive islamike dhe per aq kohe sa keto shoqeri nuk do te ndryshojne per mire, duke hequr dore nga diktatura dhe predikimi radikal i Kuranit, edhe nese Bin Laden e kompani eleminohen, Bin Laden te rinj do te lindin nga keto shoqeri. Ne botekuptimin radikal te luftes kunder terrorizmit, administrata amerikane i vuri objektiv te qarte vetes se lufta kunder terrorizmit islamik do te perfundoje vetem atehere kur bota arabe do te ndryshoje duke mos qene me nje vater e nxehte konfliktesh te brendshme dhe te jashtme, por vetem atehere kur edhe kjo pjese e botes te ndaje me boten e qyteteruar te njejtat liri dhe vlera humane. Kjo i hap vendin nje debati tjeter te madh.


A mund te predikosh demokracine ne boten arabe?

Perpara se te pershkruaj kete debat te madh ne radhet e analisteve perendimore mbi objektivat e politikes se jashtme amerikane, dua te bej te qarta disa fakte historike qe jane te pakundershtueshme:

1. Bota arabe, vatra e qyteterimit islamik prej vitesh jeton ne nje stanacion ekonomik dhe shoqeror. Keto shoqeri nuk kane mundur te sjellin ndryshim te brendshem, pra nuk kane mundur qe te ndryshojne ne menyre natyrale.

2. Per me shume se 1 shekull, politika e jashtme amerikane apo Perendimore ka patur nje objektiv te thjeshte: ruajtja e stabilitetit, qe do te thote eleminimi i luftes ne rajon dhe mbeshtetja e liderve te forte, pavaresisht se keta jane diktatore e sadiste ndaj popullit te tyre. Si SHBA dhe aleatet e tyre i kane kushtuar pak rendesi ketyre shkeljeve te te drejtave te njeriut per aq kohe sa stabiliteti mundesonte tregtine e naftes.

Liberalet besojne se bota perendimore nuk duhet te impenjohen fare ne predikimin e demokracise dhe thirrjeve per ndryshime rrenjesore ne keto shoqeri. Ata besojne se demokracia eshte vetem lluksi i vendeve Perendimore dhe islami nuk lejon qe demokracia te zere rrenje edhe ne keto shoqeri. Argumenti me i forte i tyre ne kete debat eshte fakti qe une zura ne goje me lart: nese keto vende nuk e pushtojne vete demokracine, cfare ju ben te mendoni se imponimi yne nga jashte do te sjelli nje rezultat pozitiv ne kete drejtim?! Ne shkembim te idese se demokratizimit te rajonit, liberalet besojne se energjite e botes perendimore duhet te fokusohen ne rritjen e mbeshtetjes ekonomike dhe politike ndaj rregjimeve ne boten arabe, ne menyre qe vete keto rregjime te shtypin edhe eleminojne te gjitha organizatat terroriste qe veprojne ne shoqerite e tyre. Liberalet besojne se konflikti duhet izoluar dhe lokalizuar dhe nuk duhet luftuar ne nje rang boteror.

Konservatoret qe mbajne nje qendrim me radikal ndaj ketij debati kane dy argumenta te tyre: a) Ne besojme se vlerat dhe prindipet demokratike nuk jane lluksi vetem i botes perendimore, por jane te perqafueshme nga cdo njeri qe deshiron lirine dhe paqen. b) Vete politika jone e vjeter ndaj ketyre vendeve, ka ndihmuar ne rritjen e ndjenjes anti-amerikane pasi keto shoqeri te shtypura ne pamundesi per te sjelle ndryshim ne shoqerite e tyre te brendshme, e kane kanalizuar mllefin karshi botes Perendimore. Konservatoret nuk besojne ne ruajtjen e status-quo 100 vjecare ne kete pjese te botes, por besojne ne shkaterrimin e kesaj status-quo per ti lene vend ndryshimit edhe ne kete pjese te botes. Argumentat e konservatoreve ne kete pike bazohen edhe ne shembujt historike te rimekembjes se Japonise, Gjermanise e Italise, shkaktaret e luftes se II Boterore. Nese japonezet u kthyen nga populli me agresiv ne bote ne popullin me liridashes ne bote per 50 vjet, kjo eshte mese e realizueshme edhe ne boten arabe. Konservatoret gjithashtu besojne se lufta kunder terrorizmit nuk eshte nje lufte e lokalizuar ne nje shtet apo ne nje grup shoqeror, ajo eshte nje sfide boterore qe duhet luftuar ne cdo cep te botes.

Kjo perplasje ne botekuptim mbi luften kunder terrorizmit eshte edhe burimi i divergjencave midis SHBA dhe disa aleateve te saj te vjeter. Evropa mendon se kercenimi islamik mund te izolohet por jo te luftohet me nje lufte te hapur e frontale. Kjo per shkakun se aktet terroriste ne Europe ende nuk kane mbritur ne ate shkallen e duhur qe cojne ne nje rindergjegjesim te opinionit publik. Sic do te shprehej nje ekspert ne maredheniet SHBA-Evrope: "Duhet qe te rrezohet nje kulle ne Paris, ne menyre qe edhe Evropa te kuptoje se lufta kunder terrorizmit eshte nje sfide boterore". Deri me sot lufta kunder terrorizmit ne opinionin publik evropian percillet si 'Lufta e Amerikaneve", ose "Lufta e Bush".

Nese deshironi te njiheni me kendveshtrimin amerikan mbi luften ne Irak, klikoni mbi artikullin ne fund te firmes time.

Albo

[Arrnubi]

Çka pas luftës?

Luftoi shkatërroi shumë gjëra. I shkatërroi edhe parollat e rrejshme dhe boshe, me të cilat krenoheshin ata njerëz, të cilat flisnin për liritë, ligjet ndërkombtare, për të drejtat e njeriut, për drejtësi, për vlera morale. Kurse kjo luftë e zbuloi fytyrën e tyre të zezë, e cila nuk mundet as të mbulohet e as të fshihet!

U zbulua rrena dhe këto parrolla, të cilat një kohë të gjatë e kanë mashtruar ummetin tonë dhe botën, duke menduar se kjo është një civilizim i veçantë, është ngjyrë dhe mënyrë ku ka liri për mbarë njerëzimin, është larg çdo koncepti të keq, mirëpo po kjo e njejta doli në pamjen dhe fotografinë më të keqe:

Agresion kundër njerëzve të sigurtë.

Sulm i qëllim kundër civilëve të pafajshëm.

Sfidim i ligjeve.

Tendencë për të uzurpuar të vërtetën dhe për ta eliminuar ate.

Kjo na zbuloi se liria e medias e pretenduar ose liria politke është vetëm zotërim, madje disa herë është me dorëza të njoma, pamje të bukur, shprehje të ëmbëla, kurse pas tyre fshehn shumë gjëra.

Të gjithë zuajnë nga një zotërim i dhunshëm, madje në disa shtete të botës islame populli përballet me një zotërim të dhunshëm dhe të qartë, pa marur parasysh se a është nga media, duke uzurpuar mendimin dhe lirinë, mirëpo populli i amerikës vuan nga një zotërim tjetë rtë dhunshëm e ajo është tendeca për larje të trurit, pengimit të të vërtetës, ndikimi në vullnetin e tyre, saqë i pranojnë këto gjëra me bindje. Ti vepro çka të dëshirosh përderisa je duke bërë atë që ne dëshirojmë.

Kjo luftë i eliminojë ligjet ndërkombëtare dhe organizatat rreth të cilave çdo herë bisedohej dhe u bë e qartë se ajo rreth së cilës flitnin, siç është rasti me pamvarësinë e shteteve,është bisedë e kotë. Ja, shtete të pamvarura sulmohen dhe okupohen për qëllime të ndryshme, kurse ata që luftojnë dhe rezistojnë konsiderohen të dalur jashta ligjit ndërkombtar dhe në kundërshtim me pushtetet. Burgosen, robërohen, vriten, gjukohen, rrihen dhe torturohen.

Ligjet e luftës që tregojnë se nuk lejohet të sulmohen civilët e pafajshëm dhe institucionet e medias nuk u eliminuan në këtë luftë të verbër dhe zullumqare.

Pretenduesit e lirisë në shtetet e bashkuara të Amerikës e sulmojnë Islamin dhe Pejgamberin [alejhis-selam], e akuzojnë për gjakpirës, dhunë dhe terorizëm, kurse ne i sfidojmë ata që numri i të vrarëve në kohën e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], prej muslimanëve dhe të tjerëve, nuk është aq sa numri i të vrarëve gjatë një dite në këtë luftë të padrejtë, e mos të flasim për luftërat para sajë ose për luftërat që mundë të ndodhin më vonë.

Kjo luftë shkatërroi paanshmërinë, pamvaësinë politike, kulturore dhe ushtarake, sepse Sh.B.A.-të mundohen të imponojnë vetveten si një pushtet botëror pa rival dhe rezistues, dhe se kanë të drejtë të eliminojnë të gjitha tendencat e pamvarësisë, dallimit dhe posedimit të fuqisë.

Kjo luftë eliminojë qeveritë arabe. U bë e qartë se janë qeveri të paafta për të rezistuar e as që të kenë qendrime dhe vendime autoktone.

Kjo luftë e solli administratën amerikane në një zallishte të gjallë, që nuk e di se ku mund të përfundojë?!

Ndoshta zgjedhjet e ardhshme e vërtetojnë këtë supozim ose e përgënjeshtrojnë, sidomos nëse administrata amerikane nuk skenon ndonjë ballafaqim të ri, me të cilin do të angazhon opinionin publik me te!

Vallë a u sjelli kjo luftë diçka atyre?!

Po u solli ndikim të rajon të ri, naftë dhe forcë të madhe dhe prestigj në shumë vende të botës. Sa i përket naftës, firmat amerikane do të marin hisen më të madhe në raportet me secilën administratë të ardhshme amerikane, për shkak të rolit kryesor në luftë. Kjo do të sjell dobi shtesë, duke e shkatërruar të ashtuquajturën organizata e Opekut ose kufizimi nga çdo aktivitet që mundet t’i sjell dëm interesit amerikan. Një kosultant ekonomik i kryetarit amerikan ka thënë: suksesi i aksionit ushtarak në Irak do të dërgon në interes të punimeve dhe firmave amerikane.

Domethënia e ndryshimit të pushtetit irakian është pompimi i tre deri në pesë milion bermil naftë në ditë, si shtesë në tregun e naftës. Ndoshta pas pesë viteve do të pompohen deri në dhjet milion bermil në ditë nga nafta irakiane në tregun botëror. Hisen e luanit në këtë do ta kenë frimat e huaja.

Çka do t’i sjell lufta unitetit irakian?

Shumica e njerëzve kanë frikë se Iraku ka mundësi të shndërrohet në disa shtete, një shtet për kurdët, një për shiitët e një për sunitët, kjo ka mundësi të ndodhë, edhe pse nuk është opcioni më i fuqishëm. Iraku si një shtet unitar, ekzistimi i tij nuk mvarët nga ekzistimi i kryetarit ose partisë qeverisëse, sepse kryetari irakian nuk është Titoja i Jugoslavisë, i cili i mblodhi disa pjesë të ndara, që të kemi frikë se pas tij a do të ekziston Iraku ose jo. Përballë disa rasteve të kaluara, nuk kanë dalur në shesh ndonjë rrymë separatiste serioze, përveç se të kurdët, të cilët përbëjnë 15- 20 % të popullit irakian. Mirëpo ata sërish parapëlqejnë raport të caktuar më qeverinë qendrore. Ka mundësi ta kaplon kaosi në këtë etapë kalimtare, siç e quajnë, sidomos duke pasur parasysh interesat e shteteve fqinjë, ku secili shtet ka agjendë të veçantë në lidhje me Irakun. Kjo del në shesh shumë qartë me Iranin, Turqinë, etj.


A do të sjell lufta demokraci?

Amerika ka mundësi ta ngjyros luftën e sajë si të dëshirojë, mirëpo kjo ngjyrosje nuk është ma tepër se gjeth dudi. Demokracia e pretenduar është iluzion. Jo se irakianët janë mësuar në diktatori dhe nuk kanë mundësi ta kalojnë këtë fazë, mirëpo për shkak se së pari mundet të ndodh kaosi, kjo gjë pritet, madje e shohim sot në Bagdad, Basër, Mosul, Tikrit edhe në shumë qytete tjera të Irakut, dhe sepse Amerika ka ardhur që të mbetet, e te ata nuk është me rëndësi forma e qeverisjes ose lloji i qeverisjes, sa është me rëndësi garanca e lojalitetit i atyreve që qëndrojnë në Bagdad ndaj tyre dhe interesave të tyre.

Irakianët nuk ishin solidar me pushtetin e kaluar, mirëpo ata edhe më shumë e urrejnë Amerikën, sidomos pasiqë i bojkotuan ekonomikisht ma shumë se 13 vjet, pasiqë vranë më shumë se dy milion fëmijë, për shkak të sëmundjeve që nuk gjenin për to shërim.

Shtoja kësaj edhe ndjenjat e tyre nacionaliste të njohura. Ata janë të parët që janë ngritur kundër kolonijalizmit britanik.

Sipas disa raporteve amerikane, Amerika duhet të dërgon ma shumë se shtatëdhjet e pesë mijë ushtar atje që ta ruan qetësinë dhe do të qëndrojnë atje më së paku një vjet të plotë. Shtoja kësaj edhe nevojën e madhe për nevojën për pesë mijë ushtar për pesë vitet e ardhshme. Mos të flasim për marëveshjet për mbrojtje të përbashkët!

Pra, demokracia qenka shembull i dobët, i cili do të gjindet në Irak sipas interesit amerikan, duke i siguruar njerëzve disa liri personale, duke u siguruar njerëzve kënaqësi kalimtare dhe një pjesmarje, e cila garanton siguri të vendit e asgjë më tepër.

Qëllimet e publikuara të ndërmarjes amerikane kundër Irakut ishin shkatërrimi i armatimit masiv, armëve biologjike dhe kimike dhe rrënimi i pushtetit të Sadamit, të cilin e konisderonin kërcënim për sigurinë e Izraelit dhe të intereseve të tyre vitale. Si rezultat i kësaj ata mund të ofrojnë të ashtëquajturin ndryshim demokratik në Irak, sipas modelit perendimor laik, si shembull për shtetet që janë përreth. Sipas meje prej qëllimeve më të rëndësishme strategjike të sigurisë nacionale amerikane në planin afatshkurt dhe afatmesëm, në një hapësirë prej 15- 20 vjetëve është rivizatimi i hartës politike të lindjes së mesme, e cila është e pasur me resurse të ndryshme natyrore dhe i cili dallohet me qendrën më të mirë dhe më të rezikshme në botë dhe që disa shtete të saja paraqesin për Vashingtonin klimë e përshtatshme për kultivim të ekstremizmit fetar dhe terorizmit.

Qëllimi i dytë është ndryshimi i sistemeve qeverisëse në disa shtete të rëndësishme arabe për të sjellur qeveri aleate të perendimit. Në të njejtën kohë të gëzon forcë dhe ndikim, dhe një dozë të përkrahjes popullore, gjë që u mundëson për disa vite të tejkalojnë një një mënyre ose tjetër problemin e demokracisë. Sh.B.A-të janë të vendosura që qeverisjen ushtarake ose civile të bëjnë vetëm ata në Irak një kohë të gjatë që u garanton mbrojtjen e interesave vitale dhe të sigurisë për Sh.B.A- të në rajonin e botës arabe, duke e shndërruar Irakun në nj ëbazë e pikënisjes për aktivitetet ushtarake që sigurisht se në të ardhmen do të zhvillohen kundër Sirisë, Iranit ose ndonjë shteti fqinjë, aktivitete të cilat do të jenë në shërbim të interesit Izraelit dhe planifikimit amerikan për shtim të zotërimit mbi resurset natyrore në gji, në detin Kaspik dhe në Azinë e mesme.

Shtoja kësja edhe forcimin e pranisë ushtarake amerikane në tokën irakiane, në detin dhe hapësirën ajrore të sajë, duke i privuar forcat e mëdha nga garimi duke i ndërtuar dhe kultivuar interesat e sajë në lindjen e mesme.

Administrata amerikane konsideron se ka mundësi të arrije ma lehtë dhe ma lirë deri në Saudi, ose Egjypt, ose Siri, ose Liban ose Iran nëpërmjet Irakut. Si duket ky është prej qëllimeve esenciale të luftës. Sulmi mbi Irakun dhe okupimi i tij e ban qendër për ta frikësuar Iranin dhe Sirinë dhe nëpërmjet tij mund të lëviz në drejtim të Saudisë dhe shteteve të Gjirit që të shkaktojnë ndryshime që përputhen me politkën amerikane. Poashtu ata mund të lëvizin në drejtim të Sirisë dhe Libanit që të zotërojnë Palestinën dhe të realizojnë planin e shpërnguljes masive të palesitinezëve, sidomos kur e kemi të qartë se udhëheqësit çifut janë të bindur se kanë noddhur ndryshime radikale pas intifadës së Kudsit dhe se ky aktivitet e ka rëzuar marëveshjen e Oslos. Ata janë të bindur se situata pas 11 shtatorit është ndryshuar dhe se marëveshja e Oslos dhe anekset e saja nuk janë të pranuara.

[DeuS]

Qellimi :


1- Ari i zi ( nafta ).

2- Kontrrolli i naftes nga USA , demton shtetet e tjera rivale te saj si Franca , Gjermania etj.

3- Vendosja e trupave ushtarake ne Irak , eshte nje avantazh i madh per USA ne luften kunder vendeve islamike dhe per progresin e Israelit ne arritjen e te vetmit qellim te tyrin , i cili dihet mjaft mire nga kushdo. Iraku eshte nje pike strategjike per ushtrine amerikane.
Imagjino Sudan , Iran , Pakistan , Arabi , etj etj.

4- Reklame force. Me luften ne Irak , USA reklamoi fuqine ushtarake te saj. Eshte nje shenje me teper per ti treguar botes se cfare potenciali ka ky shtet.Si dhe exprerimetimin e armeve , avionave te tyre.

5- Bushi vogel duhej patjeter te kryente punen e lene pergjysem nga i ati ( BUSH ). 10 vjet me pare me luften e Kuvaitit u lane disa gjera pa mbyllur. Po te shikosh menyren sesi i fitoi zgjedhjet , ballotazhin , psilliqet etj , duket haptas nderhyrja dhe kembengulja e Bushit ( at ) dhe e klanit te tij .


Preteksti :


Armet e shkaterrimit ne mase. Ky ishte me te vertete preteksti me qesharak qe eshte degjuar e pare deri tani. Akoma mediat tallen , perbuzin dhe skandalizojne figurat e BUSH dhe BLAIR ne lidhje me kete bllof boteror. Por tek e fundit , i forti te rreh dhe nuk te le te qash


Justifikimi :


Armet nuk i gjetem ( se mund ti kete fshehur Sadami ne ndonje vend sekret ... te kuleta e gjyshes psh ) por ama arritem nje gje akoma me te rendesishme :
CLIRIMIN e Irakut nga diktatori shumevjecar Sadam Hysein. Eshte teper interesante sesi egjellorja USA merr tere ate rruge deri ne Lindjen e Mesme , ben tere ate lufte ku vazhdojme te humbin jeten edhe sot e kesaj dite bij nenash , ben tere ato harxhime , prish marredheniet me superfuqite e tjera si Franca , Gjermania , Rusia etj ...dhe per cfare ???!!!

Sepse nuk i zinte gjumi nga dhimbja qe i shkaktonte diktati qe Sadami ushtronte mbi popullin e tij !

Nuk e di per ju , por mua keto filma me krijojne te njejten ndjesi qe me krijonin rrenat e gjyshit tim kur isha i vogel , i cili me thoshte qe bicikleten ( sepse nuk donin qe te dilja me xhiro ) ta hengri ujku.

Duket qarte qe edhe drejtesine ne kete bote , e ka henger UJKU ( i gjyshit )

Mesa duket ai Fidel Castro eshte kthyer ne nje demokrat , humanist dhe pluralist shembullor keto kohet e fundit. ( eh mer bote , sa e mbrapshte qe qenke ! )

Pershendetje!

PS: Une nuk urrej USA-in , por urrej padrejtesine !

Juve te tjereve qe vazhdoni akoma me propagandat dhe brrockullat pro Amerikes dhe Anglise , duhet patjete t'ju sjellim "Deftesen e Fillores" per t'ju kujtuar qe atij UJKUT dhe perrallave , kemi kohe qe nuk u besojme!

Nesje , ky ishte thjesht mendimi im dhe zor se me bind kush per te kunderten.

[Hyllien]

Qellimi :


1- Ari i zi ( nafta ).

]
Asgje nuk behet free, fundja Amerika eshte importuesi kryesor per gjithshka. Dy llafe u thane per punen e Frances, dhe gjysma e ekonomise se Frances morri rrugen e humneres.

2- Kontrrolli i naftes nga USA , demton shtetet e tjera rivale te saj si Franca , Gjermania etj.

Shtet rivale boll kane bere pislliqe ne ate vend, ku merrshin nafte dhe jepshin ushqime te skaduara.

3- Vendosja e trupave ushtarake ne Irak , eshte nje avantazh i madh per USA ne luften kunder vendeve islamike dhe per progresin e Israelit ne arritjen e te vetmit qellim te tyrin , i cili dihet mjaft mire nga kushdo. Iraku eshte nje pike strategjike per ushtrine amerikane.
Imagjino Sudan , Iran , Pakistan , Arabi , etj etj.

Amerika ka Kuvajtin, leqe me avjona te shkon ku te duash dhe kur te duash, me nendetese gjithashtu e deri me aparaturat satelitare qe monitoron cdo gje. Izraeli ku te doje i ben pershesh ate rrajon, se ka arme dynjaja, duke marre dhe miliarda dollare ndihme nga Amerika.

4- Reklame force. Me luften ne Irak , USA reklamoi fuqine ushtarake te saj. Eshte nje shenje me teper per ti treguar botes se cfare potenciali ka ky shtet.Si dhe exprerimetimin e armeve , avionave te tyre.

Eshte pikerisht e kunderta, pasi Amerika nuk ka treguar asgje nga arsenali i vet. Forca e Amerikes dihet, qysh me 18 nendeteset Ohio qe sjan vene asnjehere ne pune deri me sot(smund te vihen pasi kane forcen shkaterruese te 21000 bombave si te Hiroshimes) etj etj, aty nuk ka akt force, se ke te besh me popullsi civile. Nuk ka si te shpresh forcen hic. Aty eshte lufte tamam ne toke dhe asgje me teper. Nuk ka nevoje te rreklamoje fuqine USA, por tja kujtoj atyre qe godasin me avjona e vrasin mijera vete(CIVIL) nuk ben keq.

5- Bushi vogel duhej patjeter te kryente punen e lene pergjysem nga i ati ( BUSH ). 10 vjet me pare me luften e Kuvaitit u lane disa gjera pa mbyllur. Po te shikosh menyren sesi i fitoi zgjedhjet , ballotazhin , psilliqet etj , duket haptas nderhyrja dhe kembengulja e Bushit ( at ) dhe e klanit te tij .

Mbase ne bote sot ka demokracira me te avancuara se te Amerikes.
Sidoqetejete aresyeja pse u la lufta para 10 vjetesh mbetet nje dileme per gjith boten, dhe vetem kreu i saj e di te verteten deri ne fund.

Preteksti :


Armet e shkaterrimit ne mase. Ky ishte me te vertete preteksti me qesharak qe eshte degjuar e pare deri tani. Akoma mediat tallen , perbuzin dhe skandalizojne figurat e BUSH dhe BLAIR ne lidhje me kete bllof boteror. Por tek e fundit , i forti te rreh dhe nuk te le te qash

3000 vete te vrare mu ne mes te downtown Manhattan NY, eshte nje nga pretesktet kryesore. Sa per armet e shkaterrimit, pse Sadami nuk i la oficeret e OKB-se te benin inspeksionin e duhur?, pse nuk ju bind OKB-se? Atehere mcifte dicka.

Cdo te mire

[Albo]

Argumenti i naftes

SHBA kish plot 14 vjet pa perdorur dy tregjet me te pasura me nafte, Libi dhe Irak dhe sic mund ta keni vene re, SHBA nuk ka vuajtur nga ndonje krize energjitike. Nje treg i ri nafte eshte hapur ne Afrike qe aktualisht mbulon 18% te importeve vjetore ne SHBA, ashtu sic eshte rritur ndjeshem importimi i naftes nga Rusia. Pa harruar qe Kuvajti duke i qene perjetesisht mirenjohes nderhyrjes ne Irak, i ka ofruar SHBA ndihme ne furnizimin me nafte. Pra Iraku nuk eshte i vetmi rubinet i naftes ne bote dhe bota eci perpara edhe me embargon mbi Irak e Libi.

Arsyeja e dyte perse nafta nuk ishte arsyeja primare e nderhyrjes ne Irak lidhet me faktin se SHBA asnjehere nuk e vjedh naften nga vendet arabe, ajo e BLEN ate. Eshte pak e veshtire per njerez qe i marrin me mend politikat e jashtme dhe mardheniet nderkombetare qe te shohin realitetin, por e kane shume te lehte te shohin ate qe u pelqen atyre te shikojne, packa se nuk eshte e vertete apo iluzion. Ne politiken e jashtme amerikane prioriteti i naftes nuk eshte vjedhja e saj, por sigurimi i nje burimi te mjaftueshme energjie qe ploteson nevojat e industrise dhe ekonomise amerikane. Per aq kohe sa tregu boteror ofron nafte me nje cmim te arsyeshem, SHBA eshte mese e kenaqur qe ta bleje kete nafte.

Teksa SHBA vinte embargo mbi Libine dhe Irakun duke ndaluar kompanite e veta qe te benin tregti apo investonin ne keto vende, vende si Franca, Rusia dhe Gjermani duke perdorur planin "Nafte per ushqim" ne flamurin e OKB, kane demtuan embargon dhe vete planin duke e furnizuar Sadam Husein me miliarda dollare qe mbajten ne kembe rregjimin e tij, ashtu sic varferuan dhe sollen vdekjen e qindra mijra irakianeve te cilet duhet te perfitonin nga ky plan. Ne vend qe ato para te shpenzoheshin per ushqim e ilaca, ato u perdoren nga rregjimi per te ngritur pallate dhe mbajtur ne kembe nje rregjim policesk. Kur erdhi puna e luftes ne Irak, nuk ishte sekret qe Franca Rusia dhe Gjermani ishin ne krahun e Sadam Husein. Per ta nuk ishte e rendesishme clirimi i nje populli, per ta e rendesishme eshte ruajtja e status quo dhe mbajtja gjalle e kontratave qe kishin me rregjimin e Sadam Husein. Shume nga keto kontrata tashme jane bere publike dhe skandali me planin e OKB eshte tashme nen hetim.

Argumenti i Izraelit

Ata qe mendojne se SHBA nderhyri ne Irak per te "mbrojtur sigurine e Izraelit", nuk e kane idene se cfare force ushtarake eshte shteti Izraelit. SHBA nderhyne ne Irak ne planin rajonal per te permbushur objektivat e meposhtme:

1. Eleminimin e kercenimit qe Sadam Husein perbente per fqinjet e tij. Te gjitha vendet ne kufi me Irakun, Siria, Jordania, Irani, Arabia Saudite apo Kuvajti, shikon tek Sadam Husein nje kercenim per sigurine e tyre. I njejti Sadam qe pushtoi Kuvajtin, shume mire mund te pushtonte edhe fqinjet e tij. Husein e shiste veten si "prijesin e mbare botes arabe".

2. Shmangien e nje lufte te re midis Izrael-Irak qe do te destabilizonte gjithe rajonin. Gjate luftes se Gjirit Persik ne 1991, raketat skud irakiane goditen qytete izraelite dhe vetem nderhyrja e SHBA shmangu hyrjen e Izraelit ne konflikt. Izraeli ne arsenalin e vet ka arme te shkaterrimit ne mase dhe plane emergjence ne raste sulmesh te papritura qe cenojne integritetin e vete territorial. Qe nga 1991 e deri ne 2003, Sadam Husein ka demtuar cdo plan paqeje ne lindjen e mesme duke financuar organizatat terroriste ne Palestine dhe duke bere presion mbi Arafatin qe te mos firmose asnje plan paqeje. "Paqja ne Lindjen e Mesme kalon permes Bagdatit", - eshte nje mirekuptim si i vendeve rajonale edhe ne Washington.

3. Hapjen e udhes per nje vale ndryshimesh demokratike ne mbare boten arabe. Amerikanet ne politiken e tyre amerikane jane te prirur nga postulati: "Demakracite nuk shkojne ne lufte kunder njera-tjetres, ato zgjedhin debatin dhe mirekuptimin per te zgjidhur mosmareveshjet e tyre!". Ne kete aspekt, nese bota perendimore do te investonte per paqe ne Lindjen e Mesme, investimi me i madh qe mund te bente eshte stimulimi i demokratizimit te rajonit. Kjo eshte ne interes edhe te vete Izraelit, shtetit te vetem demokratik ne ate pjese te botes, i rrethuar nga monarki absolute dhe diktatura ushtarake ne boten arabe. Nese per 1000 vjet arabet nuk kane arritur qe te sjellin ndryshim te brendshem, ndryshimi duhet te vije i stimuluar nga jashte. Sic do te shprehej nje gazetar disident egjiptian pas nderhyrjes ne Irak: "Nese amerikanet nuk do te kishin nderhyre ne Irak dhe nuk do te ndryshonin politiken e tyre te jashtme karshi botes arabe, edhe 1000 vjet te tjera do te kalonin dhe bota arabe nuk kish per te ndryshuar ndonjehere!"

4. Heqjen e barres se presioneve nga kurrizet e palestinezeve qe sa here qe Perendimi i ul ne nje tryeze paqeje, edhe pse ofertat kane qene shume afer aspiratave palestineze, Arafat i ka refuzuar. Arsyeja per kete eshte e thjeshte: Arafati e di qe nese ai firmos nje plan paqeje me Izraelin, ai eshte i vdekur pasi ai do te shihet si armik nga Sadamet e botes arabe. Duhet te kuptoni qe diktatoret dhe princerit e botes arabe u intereson qe konflikti izrael-palestine te qendroje i pazgjidhur, pasi per aq kohe sa ky konflikt ekziston, keta diktatore e monarke mund te terheqin vemendjen e shoqerive te tyre nga problemet e brendshme, dhe ti lene qe te kanalizojne urrejtjen dhe mllefin ndaj Izraelit. Keni pare ne boten arabe ndonje proteste per vrasjet, burgosjet dhe torturat e atyre qe guxojne te flasin kunder rregjimit? Sigurisht qe jo, liria e vetme e tubimit ne keto vende eshte protesta ndaj Izraelit dhe SHBA.


Argumenti gjeo-strategjik

SHBA ne ate pjese te botes qe njihet si lindja e mesme ka vetem keto objektiva:

1. Stabilitetin dhe sigurine e rajonit.
2. Sigurine e shtetit te Izraelit
3. Zgjidhjen e konfliktit palestine-izrael me formulen e dy shteteve fqinje te pavarur.
4. Ruajtjen e partneriteti dhe maredhenieve tregtare me vendet nafte-nxjerrese.
5. Demokratizimin e rajonit.

Objektivi i peste u shtua nga administrata Bush dhe eshte nje objektiv sa ambicioz edhe historik. Shume analiste kete objektiv te ri te administrates amerikane e shohin shpesh here si nje "enderr", "eksperiment", "zgjidhjen e duhur te problemit". Pra nuk mungojne as skeptiket dhe as optimistet e ketij objektivi. Departamenti i Shtetit Amerikan ka nisur nje plan per "Inisiativen e Demokratizimit te Lindjes se Mesme", dhe nderhyrja ne Irak shihet nen kete kendveshtrim nga administrata amerikane.

Perkushtimi amerikan nga rajonit

Duke qene se per me shume se 5 dekada politika e jashtme amerikane ndaj rajonit ka ndryshuar shume pak dhe shpesh here administrata amerikane jane treguar indiferente ndaj problemeve te rajonit, tashme ne boten arabe ekziston nje skepticizem i justifikuar deri ne nje fare mase per interesat amerikane ne rajon. Shtoi kesaj edhe shkallen e larte te analfabetizmit dhe propagandes qe mbizoteron ne kete pjese te botes dhe inisiativat amerikane shihen me nje sy skeptik edhe nga vete opinioni publik amerikan.

Nje njeri me nje llogjike te shendoshe dhe me njohje te thelle ne arenen ndekombetare, nuk ka se si te mos kuptoje se perkushtimi i SHBA ndaj Irakut dhe rajonit eshte maksimal. Kjo duket qe nga shkalla e larte e prezences ushtarake ne Irak, sakricia e jetes qe shume ushtare amerikane po bejne per sjelljen e lirise dhe demokracise ne Irak, shpenzimet financiare qe kapin shifra astronomike mbi 100 miliard dollare, e deri tek perplasja e interesave te SHBA me aleatet e saj per ceshtjen e Irakut. Per amerikanet, Iraku eshte Gjermania, Italia, Japonia, Franca, Anglia, Korea e Jugut, Tajvani i dikurshem qe amerikanet kane ngritur me kembe gjate historise se shkuar. Iraku per ta eshte shteti i ri model qe ata duan te krijojne ne zemer te botes arabe, qe te sherbeje si shembull per mbare boten arabe. Amerikanet kane nje reputacion te kthimit te armiqve te tyre ne partneret me te medhenj te tyre.

Pasojat e deshtimit dhe suksesit ne Irak

Eshte afer mendjes qe nese SHBA ia del me sukses te ndertoje nje shoqeri demokratike multiethnike ne Irak, ky do te jete nje shans historik per mbare rajonin. Gjithe bota arabe do te shohi se SHBA nuk eshte e njeanshme ne ndihmen e saj ndaj Izraelit, por sic ndihmon Izraelin ndihmon te gjitha ato vende arabe qe zgjedhin te transformojne vetveten nga shoqeri te mbyllura dhe te ndrydhura, ne shoqeri te hapura dhe demokratike.

Ajo qe nuk eshte afer mendjes per njerezit e zakonshem qe nuk i kuptojne sic duhet politikat e jashtme amerikane, eshte skenari i deshtimit te SHBA ne Irak. Nese SHBA deshton ne Irak, SHBA do te heqi dore njehere e pergjithmone nga ideja se demokracia mund te gjeje rrenje edhe ne shoqerite islamike. Vendin e politikes se demokratizimit te rajonit, do ta zere politika e tolerances zero ndaj cdo kercenimi qe lind nga rajoni. Qe do te thote se SHBA nuk do te dergoje me ushtare te lirojne kombe, do te hedhin bomba te fshijne nga faqja e dheut qytetete te tera sic bene ne Hiroshima dhe Nagasaki gjate luftes se II Boterore. Nese bota arabe nuk i pergjigjet sic duhet miresise dhe sakrifices amerikane, amerikanet do tu mesojne arabeve dhe mbare botes se cfare te pret kur refuzon karroten amerikane. Sic do te shprehej nje gjeneral amerikan ne luften e II boterore ne paqesor ne 1945: "Cdo bombe berthamore i sjell botes jo vetem shkaterrimin ne cast, por edhe 50 vjet paqe."