E dua dhe shiun qe me lagu mbreme
e dua acarin qe ma ngrin dimrit fytyren
e dua dhe rrugaÇin qe me ka sharë me nënë
e dua dhe "piktorin" që shkarravit natyrën...
E dua dhe plagën që nuk mbyllet kurrë...
E dua dhe buzën e tharë nga etja.
E dua dhe foshnjën që i vjen era shurrë
Urrej me gjith shpirt kur nuk jam vetvehtja!
Agim Doçi.
me pelqeu shume.sidomos sot e kisha nevoj keto vargje te verteta.
flm Agim
Krijoni Kontakt